PZC
Nieuw jasje voor paddestoel
n W
&je 7,3
Werkstraffen
staan onder druk
Schildersclub toont Ode aan de leugen smaakt niet bitter
werk in Nicolaaskerk
Weinig nominaties voor laatste Elektra's
12
WWW.
NAZOMER
FESTIVAL
.NL
□33
kunst
GROTE KERK VEERE
zaterdag 30 augustus 2003
Visserij gebaat
bij beschermde
natuurgebieden
Orgelconcert
in Goes
Wegwijzers
Stalen kap
Aanbidding
DOEN DOOR
TE LEREN
PIETER JAM LEUSIIMK dirigent
door Harmen van der Werf
VLISSINGEN - Vissers zijn ge
baat bij de instelling van be
schermde natuurgebieden in
zee. Het Wereld Natuur Fonds
(WNF) komt tot die conclusie op
basis van het gisteren gepresen
teerde Engelstalige rapport
Buiten de grenzen: Visserij-ef
fecten op mariene reserves.
Volgens dit onderzoek is het
noodzakelijk één derde van de
oceanen uit te roepen tot be
schermd gebied. Visbestanden
zullen daar toenemen, volgens
het WNF-rapport, en uiteinde
lijk kunnen ook vissers daarvan
profiteren.
De WNF vraagt de Nederlandse
regering met Engeland en
Duitsland afspraken te maken
over bescherming van de Dog-
gersbank. Nederland zou zelf in
de Noordzee de Klaverbank, het
Friese Front en de Centrale Oes-
tergronden plus een deel van de
kustzone als natuurreservaat
kunnen aanwijzen. Nieuw is dit
voorstel niet. De Rijksoverheid
werkt al enige tijd aan een na
tuurbeleid voor de Noordzee,
waarbij wordt gedacht de aan
wijzing van beschermde zeege
bieden.
Vissers hebben veel twijfels
over het nut van zulke maatre
gelen voor de visstand. Die zijn
gevoed door ervaringen met de
al j aren voor grote kotters geslo
ten scholbox in de buurt van de
Duitse Waddeneilanden. Visse
rijbiologen voorspelden dat dit
een gunstig effect op de schol
stand zou hebben, maar sinds
dien is de hoeveelheid schol in
de Noordzee eerder af- dan toe
genomen.
GOES - Organist Jan Wisse
geeft vanavond een concert in
de Grote of Maria Magdale-
nakerk in Goes.
Tijdens dit zomeravondconcert
speelt hij werken van onder an
dere Bach, Franck en Wolf.Wis
se is organist bij de Gerefor
meerde gemeente in Aagte-
kerke. Hij won verschillende
prijzen op internationale orgel
concoursen.
Het concert begint om acht uur.
door Wout Bareman
Niets is meer zeker in deze rumoeri
ge wereld. Nu valt ook de oude,
vertrouwde paddestoel van de Algeme
ne Nederlandse Wielrijders Bond
(ANWB), die de vrolijke fietser decen
nia lang zo voortreffelijk de weg wees,
ten prooi aan de vernieuwingsdrift. De
eerste betonnen exemplaren werden in
1919 geplant in het Gooi; sindsdien
groeide het aantal uit tot 5500. Massie
ve vrienden waren het, die de dolende
pedaleur en wandelaar probleemloos
weer op het rechte pad brachten.
De paddestoel was van begin af aan uit
gevoerd in wit, met zwarte letters, later
hier en daar met rode. Waar de inktlap,
de melkbrigade, de kolenboer, de ra
diodistributie, de zwartwit-televisie,
het zakje chips met het blauwe zakje
zout en de oude Daf uit het wereldbeeld
verdwenen, hield de paddestoel ferm
stand. In notulen van de vergadering
van het dagelijks bestuur van de ANWB
van 17 december 1921 werd voor het
eerst van 'onze paddestoeltjes' gerept:
Hü 1
J
A v
- s. -
t
De dolende pedaleur zal zijn betonnen vrienden langzaam kwijtraken. Daar staat tegenover dat hij een hoop nieuwe polyes
ter exemplaren zal leren kennen. foto Peter Nicolai
„Het vierkante paaltje van beton met
breeden kop, op welks schuinafloopen-
de vier zijden eenvoudige opschriften
zijn aangebracht."
De ANWB heeft nu abrupt een einde ge
maakt aan wat rustig een stukje histo
risch erfgoed mag worden genoemd. De
komende jaren worden de betonnen
paddestoelen één voor één vervangen
door exemplaren van het veel lichtere
polyester. Terneuzenaar Ko Dieleman,
gepensioneerd ANWB-medewerker:
„Dat moest op last van de Arbo-dienst.
Die oude paddestoelen zijn niet te til
len; ze wegen minstens 125 kilo en er
waren drie mensen voor nodig om ze te
plaatsen of te vervangen. De ANWB
geeft de nieuwe paddestoelen nu ook
een ander uiterlijk: rood met witte
vlakken tekst. Daarmee sluiten ze
naadloos aan bij de huisstijl, die ook al
terug te vinden is op de bordjes, die
fietsroutes aangeven. Maar ik heb be
grepen dat niet alle oude paddestoelen
in één keer worden vervangen, hoor.
Het is een proces van jaren. Waar oude
exemplaren in verval zijn geraakt of
zijn gesneuveld bij een ongeluk, wor
den de nieuwe polyester paddestoelen
geplaatst."
Maar zie, de operatie Paddestoel is nau
welijks gestart of er weerklinkt protest.
Blind Color, een organisatie die voor
lichting geeft over kleurenblindheid,
sloeg een week of wat geleden alarm.
„Ze zijn rood", kreet een woordvoerder.
En dat is juist een kleur, die de meeste
kleurenblinden niet kunnen onder
scheiden. Ze zien varianten van groen,
oranje en rood als één en dezelfde kiem
en pasteltinten zien ze als grijs. „In een
groen bos vallen de rode paddestoelen
dus helemaal weg. Stel j e voor, 700.000
kleurenblinden in Nederland, die die
paddestoelen over het hoofd zien!
De ANWB had er, reageerde een woord
voerder, niet zo direct bij stil gestaan.
Niet onlogisch, want waren de oude
paddestoelen in veel gevallen niet uit
gevoerd in wit met rode letters? En
daarover was nooit geklaagd. De
ANWB wijst de reizende Nederlander
al bijna 110 jaar de weg. De eerste hou
ten wijzer wees... de weg naar Kralin
gen. Diezelfde winter verdween de wij
zer in de kachel van een koukleumende
dorpeling. Over het algemeen hadden
dorpelingen het niet zo op die wijzers.
Ze dreigden de zedenverwildering te
stimuleren. Want waren fietsers geen
bezwete jongemannen uit de stad, die
racekledij met korte mouwen droegen?
Voor je het wist, zaten die losbandige
types achter je dochter aan. Of erger
nog: andersom. Ook de wijzers bij de
kroegen moesten het ontgelden. Kroeg
bazen beschouwden die houten kren
gen als een regelrechte concurrent. Im
mers, waarom zou een fietser nog de
weg vragen in een kroeg - en er iets nut
tigen - als die paal op straat de weg
wees...
Later stapte de ANWB noodgedwon
gen over op ijzeren wegwijzers, die in de
grond verankerd stonden. De geschie
denis van de paddestoel begon in 1919.
Ko Dieleman: „Er was behoefte aan la
ge wegwijzers voor de fietsers en wan
delaars, laag omdat ze op die manier
minder detoneerden in het landschap.
Na verloop van tijd kregen ze een stalen
kap, waarop de letters en cijfers beter
leesbaar bleven. En nog later werden
die kappen van kunststof gemaakt."
Het ontwerp was van bestuurslid inge
nieur J. Leliman. Een paddestoel om
trots op te zijn, oordeelde de schrijver
van het jubileumboek (40 jaar ANWB)
in 1923. En hij schreef: „Deze betonnen
paddestoelen beginnen nu reeds als
heel gewone paddestoelen uit den
grond te verrijzen, dank zij de voortdu
rende uitbreiding van het net rijwielpa
den, die zoo hoogst nuttige verkeers
aderen van het platteland." Er was één
probleem: voortdurend misbruik. „En
wel vooral door dames, die op hare
tochten de paddestoelen als een zitje
beschouwen en daarbij vergeten dat
zij daardoor deze nuttige wegwijzertjes
tijdelijk aan hunne bestemming ont
trekken." De hedendaagse kleuren
blinde zal begrijpend knikken. Nu
echter onttrekt de ANWB zelf de weg
wijzer aan het zicht.
door Emile Calon
MIDDELBURG - Hoofdofficier
van Justitie J. Eland vreest dat
ontslagen veroordeelden eerder
in herhaling vallen als er fors
wordt bezuinigd op de reclasse
ring. Tevens is hij bang dat er
minder taakstraffen opgelegd
kunnen worden omdat de re
classering straks veel minder
geld heeft voor begeleiding.
De werkstraffen staan volgens
de hoofdofficier toch al onder
druk. De capaciteit voor de
werkstraffen loopt namelijk te
rug, omdat er nu al onvoldoende
mogelijkheden zijn voor bege
leiding. Hij vindt dat vreselijk,
zegt hij in Reclassering, het blad
van de Stichting Reclassering
Nederland. „Ik kan toch moei
lijk op een zitting aan verdach
ten melden dat hij toch maar
de cel in moet omdat er geen
werkstraf voor hem beschik
baar is."
De werkstraf is volgens hem de
logische stap tussen een geld
boete, een voorwaardelijke
straf en een kortdurende vrij
heidsstraf. Dat laatste heeft
volgens hem niet zoveel nut.
„De taakstraf juist wel."
Die wordt dan ook met zeer gro
te regelmaat opgelegd in Mid
delburg. „Maar dat kan nu al
niet in alle gevallen wegens ca
paciteitsgebrek", zegt hij desge
vraagd. Het baart hem zorgen
als de begeleiding van taak
straffers in het gedrang komt.
Vooral omdat mensen dan niet
langer op een fatsoenlijke ma
nier teruggeleid kunnen worden
naar de maatschappij en deels
in herhaling zullen vallen zodat
de hele keten van politie, justi
tie, rechterlijke macht, reclasse
ring, bewaring en hulpverle-
ning extra wordt belast. Eland
stelt met nadruk dat hij nie:
over de centen gaat en dat regf.
ring en Tweede Kamer besluite;
waar er wel en niet gekort moa
worden. Wel merkt hij op da-
een bezuiniging ergens in J
strafrechtketen gevolgen heé
voor alle samenwerkende in.
stanties. „Zo'n bezuiniging
werkt door."
Zover de kabinetsplannen u
bekend zijn, moet de redas.
sering met name zeer fors be
zuinigen op reïntegratie en r.
socialisatie. Het zijn volgen
medewerkers van de reclasse
ring juist die taken die bijdra
gen aan het beperken van hette-
rugvallen in het oude criminele
patroon.
In het artikel laat Eland duide
lijk weten dat hij geen voorstan
der is van minimumstrafiet
„De ene moord is de andere nie r
en dus kan je ook geen stat
daardstraffen opleggen." Voa
het rijden onder invloed maai
hij echter een uitzonden:;
„Het is een delict dat zowel
Groningen als hier hetzelfdebt
straft kan worden. Je kunt tot:
de komma nauwkeurig bereks
nen wat iemand gedronfe
heeft en verzachtende omstai
digheden zijn er niet. Wel va T
drinken, niet voor het in deaii;
stappen."
KAPELLEBRUG - In de kap
van Onze Lieve Vrouw 1
Eecken in Kapellebrug worffi
september een aanbidding gi
houden.
De aanvang is 14.30 uur. De;L
bedsdienst in duurt een uur.
Advertentie
Beroepsopleiding makelaar.
Start: maandag 1 september a.s.
Aanmelden kan nog!
Tel. 0118-558930
V
te
Tc
d(
Te
ec
door Ali Pankow-1''''
DREISCHOR - De boodschap
van kunstenaar Ben Vernimmen
aan zijn cursisten is dat schilde
ren meer is dan het weergeven
van de werkelijkheid. Dat die
bij de Schildersclub Dreischor
goed is overgekomen, bewijst de
gevarieerde expositie die nog
tot eind volgende week te zien is
in de Sint Nicolaaskerk in Brou
wershaven.
Vernimmen uit Bennekom geeft
al geruime tijd les in Dreischor
aan enthousiaste kunstschil
ders. Hij stimuleert hen vanuit
een persoonlijke invalshoek
hun omgeving te bekijken en
daarmee hun eigen creativiteit
te ontwikkelen. Dat levert bij
velen verrassende resultaten op.
Daarom geen geijkte stillevens
op deze tentoonstelling in de
Brouwse kerk, maar steeds weer
het tastbaar bewijs van creatie
ve impulsen en zoektochten.
Zo komt Ellen Hondius met de
opdracht 'keukengerei' tot een
boeiende collage waarin frag
menten van fluitketels, stop
flessen en pollepels verweven
zijn in een mooie kleurencombi
natie van groene, blauwe en gele
tinten.
Dick Kornaat vestigt nadruk
kelijk de aandacht op zichzelf.
Opvallend in het schilderij
'Vrienden' is zijn keus voor het
werken in vlakken. Titel en ta
fereel bieden bovendien extra
spanning. De drie bruin getinte
silhouetten lijken eerder eenza
me figuren dan dat ze verbon
den zijn door warme vriend
schap. In de twee 'droomschil-
derijen' brengt Kornaat ook op
subtiele wijze gevoelens tot ui
ting. In het ene de ingetogenheid
van de religieuze toewijding en
in het andere de blijheid over te
kunnen dansen in vrijheid.
Mooi expressief werk toont Iet
Botterweg met haar 'schepen bij
ondergaande zon' in felle tinten
Advertentie
zaterdag 30 augustus 16.00 uur
blauw, rood en paars. Mooi con
trast daarmee vormt haar im
pressie van 'Alleen', waarop
Botterweg in mooie contouren
een vrouw uit het venster van
een monumentenpand laat kij
ken.
Opvallend in het totale aanbod
van de expositie zijn de talrijke
speelse vormen en gedurfde
kleurencombinaties. Hil Maase
levert daar een knap voorbeeld
van met 'Kat en hond' waarin ze
diverse aspecten van beide
soorten huisdieren in één boei
end beeld weet samen te vatten.
Mensen op de vlucht of in stille
optocht worden door de cursis
ten op tal van manieren ver
beeld. Eén van de mooiste schil
derijen in die serie is de 'Stille
Tocht' van Bertine Datema.
Marjo van der Steen getuigt er
van mystieke sferen te kunnen
creëren met haar impressie van
optrekkende nevel op een nazo
merochtend.
Het is slechts een greep uit het
brede aanbod op deze expositie
van ruim twintig verschillende
amateur-kunstenaars. De ten
toonstelling is nog tot en met
donderdag 4 september dage
lijks geopend van 13.30 tot
16.30 uur.
Advertentie
26 aug t/m 7 sept 2003
0900 33 000 33
admiral freebee
rock 'n roll
ma 1 sept /_23uOOM
I gratis
DE HARING VRETER
Nazomerfestival
'Philoktetes', van Heiner Muller,
met Vic De Wachter (Philoktetes),
Dimitri Dupont Odysseusen Hyl-
ke van Sprundel (Neoptolemos).
Vormgeving Kris van Oudenhoven.
Regie Albert Lubbers.
door Willem Nijssen
Als er zich in je eigen leven
iets voordoet, word je ge
acht genuanceerd te denken, het
van de andere kant (of nog eens
beter) te bekijken, te relative
ren. Al naar gelang. En als het
zich bij anderen voordoet, ver
wacht je dat van hen. Eén van de
'charmes' van toneel is, dat dat
allemaal niet meer hoeft. Bush
zou eens wat minder vader
landslievend moeten zijn (voor
beeldje), maar voor Neoptole
mos hoeft dat niet te gelden.
Wie Neoptolemos dan wel is? De
zoon van Achilles, natuurlijk.
Hij is na de dood van zijn vader
naar het strijdtoneel rond Troje
geroepen om diens mannen met
nieuwe vechtlust te bezielen.
Maar Odysseus heeft zijn recht
matige erfenis ingepikt. Neop
tolemos haat hem daarom.
De oorlog in Troje verloopt zo
ongunstig dat Odysseus heeft
bedacht dat Philoktetes terug
moet komen naar het front. Wie
Philoktetes dan wel is? De grote
strijder, natuurlijk. Die ooit een
boog kreeg van de Griekse god
Herakles en daarmee schier on
overwinnelijk is. Maar die bij
Troje al snel een walgelijk stin
kende ongeneeslijke wonde
kreeg en die daarom in zijn
dooie eentje door Odysseus is
achtergelaten op het eiland
Lemnos. Daar heeft hij nu tien
jaar in diepe eenzaamheid en el
lende geleefd. Ook hij haat
OdysseusMaar Odysseus heeft
nieuwe strij dlust nodig onder de
manschappen van Philoktetes,
en alleen de terugkeer van hun
Reis en ontmoeting. Dat zijl
de twee woorden waarna j0
de carrière kan worden ge
typeerd van zanger/gitarist
Fernando Lameirinhas, die
vanavond optreedt op het Mil
delburgse Abdijplein. Telken
opnieuw onderneemt hij een
muzikale reis waarbij hij mm jj
kanten uit alle windstreken»
moet.
te
:a
ia
n
Vic De Wachter als Philoktetes (links) en Hylke van Sprundel als Neoptolemos.
vroegere aanvoerder kan die op
wekken. En dus is Odysseus te
ruggekeerd naar Lemnos om
hem terug te halen, samen met
Neoptolemos.
Het kost wel twee lange alinea 's
maar deze eigenlijk zeer een
voudige verhaallijn is het start
punt van een indrukwekkende
tragedie. Oorspronkelijk van
Sofokles, in de twintigste eeuw
in Oost-Duitsland bewerkt door
Heiner Müller. Van Sofokles
komt de tragische worsteling in
elk van deze drie mannen tussen
persoonlijk standpunt en het
staatsbelang, Heiner Müller
maakt het stuk tot een ode aan
de leugen. Een sarcastische ode
natuurlijk,want Heiner Müller
was zelf een moderne Philokte
tes, doodgezwegen in zijn 'va
derland' waar hij nota bene be
wust voor gekozen had. En waar
hij de leugen bijzonder goed had
leren kennen.
Dat alleen al maakt dit stuk tot
een imponerend gegeven, waar
in je ongehinderd door nuances
kimt méévoelen. Waarin je even
contact kunt maken met eigen
basale emoties, die dikwijls een
beetje ondergesneeuwd raken
in modern -nuancerend en rela
tiverend- denken. En dat lukt
zekerop het eiland De Haring
vreter, dat na afloop eigenlijk
toch wel een klein beetje Lem
nos is geworden. Waar een open
plek in het bos helemaal is afge
dekt met zwart plastic en een
doods skelet van verbrand hout
en een smeulend vuur het decor
vormen. Waar vanuit een verte
die geen theater kan waarma
ken, de twee in wit geklede
Grieken opkomen en later -nog
altijd strompelend- de vereen
zaamde, verwilderde Philokte
tes. Waar de prachtige taal (Pé
Hawinkels vertaalde Müllers
foto Lex de Meester
tekst) zijn net van list en leugen
begint te spinnen, uit monden
van acteurs die hun woorden
liefhebben. Waardoor hun sobe
re spel -dat meer gebruik maakt
van de wijdse ruimte dan van
gebaar of mimiek- vanzelf van
een grote overtuigende kracht
wordt. Waar Odysseus' laatste
woorden -natuurlijk over de tri
omf van leugen- niet bitter hoe
ven nasmaken, maar helder
doorzien kunnen worden. Dat is
theater op zijn best.
'Philoktetes' is nog te zien op De Ha
ringvreter op 30 en 31 augustus en
van 2 t/m 6 september.
De Urker zangers hebben een jarenlange
ervaring in de oude Urker zangtraditie. Een
uniek koor, vol kracht en loepzuiver in Urker
vissersdracht presenteren zij het programma
ZIJ DIE DE ZEE BEVAREN,
Toegang 8 Tel. 0118 6236501 501829
door Ernst Jan Rozendaal
MIDDELBURG - Tijdens het
laatste Elektrafestival, zater
dag 20 september in de Stads
schouwburg in Middelburg,
zullen aanzienlijk minder thea
termakers in spanning zitten
dan bij voorgaande edities. Het
Zeeuws Centrum voor Ama
teurtheater (ZCA) heeft elf
nominaties bekendgemaakt
voor opmerkelijke prestaties in
het amateurtoneel. De voor
gaande jaren waren dat er ruim
dertig.
Dertien jaar lang heeft het ZCA
opmerkelijke producties van
Zeeuwse amateurtheaterma
kers met prijzen beloond. Aan
vankelijk werkte de prijzentoe-
kenning kwaliteitsverhogend,
maar volgens het ZCA-bestuur
is dat niet langer het geval. Van
daar dat besloten is te stoppen
met het toekennen van Elektra
Awards. Zaterdag 20 september
gebeurt dat voor de laatste keer.
De jury van dit jaar lijkt met het
magere aantal van elf nomina
ties het bestuur gelijk te geven.
De mogelijkheid een Elektra te
verdienen, stimuleert theater
groepen kennelijk niet meer de
lat hoger te leggen.
Twee genomineerden weten
zich drie weken voor dato al
verzekerd van een Elektra. In de
categorie beste mannelijke bij
rol is Peter Boot (Florindo Ar-
tusi in De knecht van twee mees
ters van het Middelburgs Thea
ter) de enige genomineerde, in
de categorie beste mannelijke
hoofdrol Huub Stals (Roy Hu-
bley in Plaza Suite van Toneel
vereniging ODI uit Vogelwaar
de). Net als vorig jaar heeft het
Middelburgs Theater de meeste
nominaties in de wacht ge
sleept. Ploneke Scholtsz is ge
nomineerd voor de vrouwelijke
bijrol in De knecht van twee
meesters en Marianne Sinke
voor de vrouwelijke hoofdrol in
Jaloezieën.
Naast de eerdergenoemden zijn
genomineerd: Wraak en liefde
van Scholengemeenschap Ne-
halennia in Middelburg, Tien
kleine negertjes van Toneelver
eniging De Plattelanders uit
Oostburg en Versteend van de
jongeren van De Zeeuwse Ko
medie voor de opmerkelijke
vormgeving, Wilma Seelen van
De Zeeuwse Komedie voor de
vrouwelijke bijrol in Slagveld
van verlangen, Gabien Borm
voor de vrouwelijke hoofdrol in
Plaza Suite van ODI, en de To
neelvereniging Sempre Avanti
uit Sluiskil en de volwassenen
van theaterschool De Ambitie
voor het ensemblespel in res
pectievelijk Gewoon te gek en
Doodgewoon.
De uitreiking begint 20 septem
ber in de Stadsschouwburg in
Middelburg om 20.30 uur.
Lameirinhas is in 1944 geboi
in Porto. In 1959 was hij ge
dwongen zijn geboorteland
Portugal te verlaten, dat toet
zuchtte onder de dictatuur;"
de fascistische dictator Salai j
Met zijn broer Antonio - bass D]
in zijn band - kwam hij via"
gië in Nederland terecht. Mï
Antonio vormde hij het duo)
se James en hij speelde ini B(
formatie Sail/Joia. In 1994
bracht hij zijn eerste solo-al'
bum Lagrimas e risos uit
Daarop speelt Lameirinhas,
steund fenomenale muzikac
als saxofonist Michael Moon
drummer Michael Vatcher,
geheel eigen vorm van de fad
de Portugese blues. De klaag
zangen van de fado klinken t
Lameirinhas teder en melodi
eus. Door zijn weemoed heen
klinkt altijd het plezier van
musiceren door.
Op zijn debuutalbum staat#
duet met Henny Vrienten.C-
de jaren heen zijn daar heeh
muzikale ontmoetingen bijs
komen. Zo werkte Lameiric
samen met onder anderen ft
mond van het Groenewoud.
Frank Boeijen en Blof. Laats
genoemde combinatie leven
de mooie ballad Abraga-
me/Omhels me opte vindei
Lameirinhas album O desti
en de live-registratie op dvdi
het laatste Blof-album 00
Maar Lameirinhas' reizenvi
ren lang niet altijd naar befe
de Nederlandse artiesten.!
jaar toerde hij door Neder!
met het programma Raiz, d
vanavond de basis vormt va
zijn concert in Middelburg
'Raiz' betekent wortel, enl*
programma is dan ook een»'
tocht die de Portugese zangi
met zijn kwintet en een zesü
gasten onderneemt naarzif
muzikale wortels. Natuurlij
komt de fado aan bod, maat
de jazz, de Kaap-Verdiaans
morna, de Braziliaanse cht
ho en de samba cangao. Af#
klinkt de muziek zelfs uitg?
ken keltisch. Volgend jaarr
Lameirinhas zijn blik op 1#
Fernando Lameirinhas, vanar
Abdijplein Middelburg, 21.3l>
pagina 17: evenementenas
