PZC
Arjen Kats
Sal Simonse
wilde altijd
winnen
oven
deü
flank
W9
zaterdag 30 augustus 2003
Voorzichtig
Tussendoortje
Glorietijd
Voldoening
Zeeuws elftal
I
J
Boven aan de vliegtuigtrap
overzag Arj en Kats op 4 j anua-
ri 2003 zijn habitat voor de komen
de negen maanden. Het bezorgde
hem de rillingen. Een ijzige wind
sloeg hem om de oren. Het ruige
landschap, de onbegroeide vlaktes
en de weidsheid boezemden hem
schrik in. „Het leek wel een maan
landschap."
Arjen Kats, 22 jaar, was vér weg van
zijn ouderlijk huis in Koudekerke.
Op een plek waar de zon zich soms we
kenlang verstopt of soms wekenlang
niet ondergaat. Kats was op IJsland ge
land. Het land waar je je auto pro
bleemloos dag en nacht open kunt laten
en waar je je baby met een gerust hart
eventjes in de kinderwagen buiten de
winkel kunt laten staan. Criminaliteit
moet nog worden uitgevonden in IJs
land. Behalve op het voetbalveld.
Bij de landelijke jeugd van Middelburg
en bij VCK had Kats wel 's harde wed
strijden gespeeld, maar zijn eerste er
varingen met het voetbal in IJsland ga
ven de term 'schoppartij' een nieuwe
dimensie.Er worden trappen ver
kocht soms wordt het spel er niet eens
voor stilgelegd. Ik heb dit jaar al twee
ploeggenoten met een gebroken been
van het veld zien gaan. Fysiek is het
voetbal keihard in IJsland."
En Kats kan het weten, want als fysio
therapeut kent hij de grenzen van de
menselijke anatomie. Zijn werk bracht
hem begin dit jaar in IJsland. Een oud
studiegenoot lokte hem naar het meest
afgelegen eiland van Europa. Hij kreeg
een jaarcontract in een gezondheids
centrum in Grindavik, in het zuidwes
ten van IJsland, 's Ochtends werkt hij
met kinderen met een ontwikkelings
achterstand, 's middags kneedt hij
pijntjes bij andere eilandbewoners
weg.
's Avonds voetbalt hijBij Njardvik, een
ploeg uit de eerste divisie. „Toen ik hier
kwam, ben ik vrijwel direct een club
gaan zoeken. Het was winter, dus bui
ten kon nog niet getraind worden. Maar
ik had gezien dat er clubs trainden in
een grote hal met daarin een voetbal
veld. Keflavik is een grote club, maar
daar kreeg ik geen kans. De selectie was
al vol. Zij verwezen me door naar
Njardvik, nota bene een van hun eigen
concurrenten."
„Bij Njardvik kreeg ik twee weken om
me te bewijzen. Aanvankelijk waren ze
niet zo blij met me. Er zijn op IJsland
verschillende Amerikaanse legerbases.
Die Amerikanen willen voetballen,
maar kunnen het niet. Omdat ik Engels
sprak, dachten ze bij Njardvik dat ik
een Amerikaan was. De club was dus in
eerste instantie vrij voorzichtig. Ik
moest acht keer trainen in die twee we
ken! Het was loodzwaar, maar ik
De gang naar het nieuwe sportcom
plex de Veerse Poort in Middel
burg maakt hij nog maar zelden. „Ik
merk dat ik ouder word", zegt de 87-ja-
rige Sal Simonse. „Het kost me steeds
meer moeite om die tribune te beklim
men." De markante voetbalvoorzitter
van weleer is nog altijd helder van
geest, maar het lichaam sputtert de
laatste tijd tegen. Het dwingt hem tot
volgen op afstand, zonder dat hem
hierbij kennelijk veel ontgaat. „Ik heb
gehoord dat die nieuwe voorzitter het
goed doet, alleen gaat-ie niet mee
naar alle uitwedstrijden van het eer
ste." Sal Simonse dus, over heden en
verleden.
Hij somt die middag moeiteloos en bij
na achteloos zijn vele bestuurlijke
functies op, die hij vroeger bekleedde.
Sal Simonse was bij de toenmalige
voetbalvereniging Middelburg onder
meer lid van de financiële commissie
(„toen was ik nog maar zestien"), lid
van de clubbladredactie en voorzitter
van het roemruchte Stadhuistoernooi
(„we haalden clubs als Beerschot,
Sparta en Willem II"). Het grootste deel
sleet hij echter als voorzitter van de
Het voetbal in IJsland is spijkerhard, volgens Arjen Kats. „Ik heb dit jaar al twee ploeggenoten met een gebroken been van het veld zien gaan."
Hollendingurinn fjlügandi
foto PZC
mocht uiteindelijk blijven." Kats
speelde zich in de bekerwedstrijden,
die in IJsland voorafgaan aan de com
petitie, regelrecht in het basisteam en
miste sindsdien geen wedstrijd. Niet op
het middenveld, zoals hij in Nederland
gewend was, maar als rechtsback.
Maar Kats is niet de persoon om daar
over te zeuren. Bovendien, de midden
velder van VCK was gewoon de eerste
buitenlandse voetballer in dienst van
Njardvik geworden
„Ik moest me overigens behoorlijk aan
passen, hoor. Behalve aan het fysiek
harde spel moest ik ook wennen aan de
mentaliteit van de spelers. Als de com
petitie bezig is, geldt voor iedereen:
niet stappen en niet drinken. Er wor
den 's avonds zelfs mensen van de club
op pad gestuurd om dat te controleren.
Ik moet eerlijk zeggen, dat ik wel 's op
stap ga. Maar ik zorg ervoor, dat ze dat
niet aan m'n spel merken. Anders lig je
er zo uit."
„Nog zoiets. Ik maakte m'n eerste wed
strijdbespreking mee. De trainer (Helgi
Bogason) had zijn woordje gedaan en
wat denk je? Gingen alle spelers voor
hem klappen! Ik dacht eerst dat de man
jarig was, maar het schijnt hier nor
maal te zijn om te applaudisseren. Weet
je wat ik hier heel erg mis? Het onder
linge samenzijn. Na een wedstrijd of
training gaat iedereen rechtstreeks
naar huis. Niks drinken of 's even gezel
lig babbelen. Sterker, er is niet eens een
kantine."
Maar ook zonder bourgondische prak
tijken staat Kats in het sobere IJsland
zijn mannetje. Hij is al meerdere keren
uitgeroepen tot Man of the Match. Bij
voorbeeld in de derby tegen Vikingur,
die op 10 juni in 0-0 eindigde. De kran
ten spraken lovend over de 'Hollendin
gurinn fjlügandi' (de vliegende Hollan
der) en bedankten Nederland dat het
hem naar IJsland had gestuurd. Tegen
stander Vinkgur wilde Kats zelfs me
teen strikken voor volgend seizoen.
Maar hij bedankte vriendelijk, want
dan speelt hij volgens de planning in de
tweede klasse zaterdag, bij Nieuw-
dorp.
Over twee maanden, als zijn dienstver
band bij het gezondheidscentrum ten
einde is, komt Kats terug naar Neder
land. Hij zal het Scandinavische vul
kaaneiland en zijn nuchtere volkje
missen. Misschien komt hij nog wel 's
terug, maar dat staat niet boven aan
zijn prioriteitenlijstje. IJsland zal ech
ter in het hoofd van Kats gegraveerd
blijven zoals de maanlanding bij Neil
Armstrong. Als Kats zich in oktober bij
zijn terugreis nog één keer omdraait op
de vliegtuigtrap en het weidse eiland
overziet, zal hij louter de zonnige kant
van het maanlandschap zien.
Eind juni beleefde Kats nog een aardig
tussendoortje. De tandarts uit het ge
zondheidscentrum waar Kats werkt, is
tevens penningmeester van één van
IJslands grote clubs: Grindavik. De
Sal Simonse: „Ik bemoeide me in die tijd overal graag mee. Ik was een streber, ik wilde altijd winnen, hè." foto Lex de Meester
club, van 1950 tot en met 1971.
Ook buiten de vereniging was hij actief
Simonse was 21 jaar lid van de algeme
ne vergadering amateurvoetbal en 21
jaar lid van de bondsvergadering. Bo
vendien maakte hij deel uit van talloze
commissies en mocht hij zich ook om
budsman noemen. Daarnaast kon de
landelijke bond van amateurvoetbal
op zijn inzet rekenen. De Middelburger
was voorzitter van het district Zuid I en
lid van het federatiebestuur. En dan
had Simonse ook nog 'gewoon' een
baan als hoofd luchtmachtopleidingen
bij de toenmalige OCMA in Middel
burg. „Hoe ik het destijds allemaal heb
klaargespeeld, weet ik niet meer", zegt
hij nu. Dan na een korte stilte, zegt Si
monse: „Pas veel later besef je, dat je je
gezin vreselijk tekort hebt gedaan.
Ach, ik bemoeide me in die tijd overal
graag mee. Ik was een streber, ik wilde
altijd winnen, hè."
Hij bouwde de naam van een prima be
stuurder op, die soms met ijzeren hand
regeerde. Hoofdtrainer Jan Raven-
schot ondervond het destijds aan den
lijve. „Die heb ik op staande voet ont
slagen", weet Simonse nog. „De wed
strijd van het eerste was die dag afge
keurd, maar het tweede ging wel door.
Die moesten dus naar Willem II, in Til
burg, dus ik bel Ravenschot op en vertel
'm dat we naar het tweede gaan kijken.
Daar heb ik geen zin, was zijn ant
woord. 'Geen zin, geen zin.We ver
trekken om tien uur vanaf de Markt en
ik zie je daar wel', zei ik. Maar wie er
niet kwam opdagen was Ravenschot.
Man, wat was ik kwaad. Ik heb hem
vervolgens op eigen houtje ontslagen,
diezelfde avond nog. Een dag later zijn
we met het bestuur in spoedvergade
ring bijeengekomen en ging de rest van
het bestuur er ook akkoord mee. Later
is dat nog een zaak van de kantonrech
ter geworden, maar die hebben we wel
gewonnen."
Ravenschot ging en Piet Lindenberg
kwam. Het was een meesterlijke zet, zo
bleek later. Middelburg beleefde onder
die trainer zijn glorietijd, viermaal op
rij kampioen van de eerste klasse (1966,
1967,1968 en 1969) en drie algehele
landstitels (1966,1967 en 1969). Si
monse: „Lindenberg had trainingsme
thoden, die nu nog worden toegepast in
de eredivisie. Ik zie dat wel eens op tele
visie en denk dan altijd: goh, dat deed
Lindenberg bij ons ook al. Lindenberg
was zijn tijd ver vooruit. Hij was niet
altijd even makkelijk in de omgang,
maar dat gaf niks. De spelers konden
niet over hem heenlopen. Hij was de
baas." „Hij was verantwoordelijk voor
het technische gedeelte, ik deed altijd
de mentale voorbereiding. Ik had als
enige bestuurslid contact met de trai
ner. Ik was bij elke wedstrijd en trai
ning. Verder kwam er niemand van het
bestuur aan het elftal te pas. Dan had je
ook geen geouwehoer of gezeur. Alles
was duidelijk."
„Op zaterdag, een dag voor de wed
strijd, kwamen we altijd bijeen met de
groep, soms in een restaurant op de
Markt of in de Schouwburg. Dan werd
de wedstrijd van een week ervoor nog
even besproken en vervolgens volgde
de voorbespreking voor het duel van
zondag. Op zondag hielden we dan nog
eens een tactische bespreking. De op
stelling was voor Lindenberg. Daar be
moeide ik me nooit mee. Ik heb hem
nooit gezegd dat hij een bepaalde spe-
arts polste Kats om als verzorger mee te
gaan naar een internationale wedstrijd
van Grindavik. De vaste verzorger van
de club was verhinderd. Tuurlijk wilde
Kats hem vervangen. De wedstrijd
werd nota bene in Finland gespeeld.
„De hele wedstrijd had ik eigenlijk niks
te doen, maar na negentig minuten
moest er verlengd worden. Toen moest
ik opeens vol aan de bak.
Kats had de spieren een soepele behan
deling gegeven, want Grindavik ging
na strafschoppen naar de volgende
ronde. „Wat een fantastische atmosfeer
heerste daar; met zingen in het vlieg
tuig." En die kant van de IJslanders
had Kats nog niet gezien. Want wat was
er enkele maanden eerder gebeurd,
toen zijn eigen cluppie Njardvik in het
hoge IJslandse noorden op sensatione
le wijze van een voormalige eredivisie
club had gewonnen? „Toen lag iedereen
in de bus te slapen."
Rudy Boogert
Ier eens moest opstellen. Daar had ik
ook geen verstand van, maar ik hield
wel altijd even een praatje."
Sal Simonse glimlacht eens fijntjes.
Zijn kordate optreden en zijn slagvaar
digheid vormden een belangrijke pijler
onder het succesal zal hij dat zelf nooit
met zoveel woorden zeggen. Simonse
geeft de credits liever aan de trainer en
de spelers van weleer. „En we hadden
natuurlijk het geluk dat niet zoals nu
clubs als Terneuzen, Hoek of Kloetinge
op de loer lagen. Er werden nog geen
spelers weggehaald. Nee, bij Middel
burg werd in die periode absoluut niet
betaald. Absoluut niet! Toen we kam
pioen werden, wilden we aan elke spe
ler honderd gulden geven voor een
cadeau. Ik heb de KNVB hiervoor
schriftelijk om toestemming gevraagd,
het ging om een speciale gelegenheid.
Die toestemming is er gekomen. Hon
derd gulden was in die tijd best veel,
maar toch waren er ook spelers die het
niet genoeg vonden. Die liepen te mop
peren. Ergens kan ik hét ook wel begrij
pen, ze moesten natuurlijk nogal wat
offers brengen."
Hij kijkt met voldoening terug op die
periode. „We hadden een bloeiende
vereniging, trokken soms 7000 toe
schouwers en niet alleen uit Zeeland.
Middelburg is mede dankzij het voet
bal bekend geworden. Ik weet alleen
niet of het gemeentebestuur dat altijd
heeft begrepen."
De voetbalvereniging Middelburg in
haar oude vorm bestaat niet meer. De
club is gefuseerd met Zeelandia en gaat
tegenwoordig door het leven als Zee
landia Middelburg. De samensmelting
was in de strijd om het voortbestaan
bittere noodzaak. „Ik heb destijds ook
voor die fusie gestemd", zegt Simonse.
„Ik stond en sta er welwillend tegen
over. Het nieuwe complex is prachtig.
Ze hebben een goede voorzitter (Wim
Vermeule). Ik hoop ook echt dat de club
hogerop gaat. Betaald voetbal kan niet
in steden als Middelburg en Vlissingen,
maar een hoofdklasser moet toch kun
nen. Het potentieel is er voor."
Toch is er één ding dat hem niet zint,Ik
heb destijds voor die fusie gestemd,
maar ik vind de naam Zeelandia Mid
delburg totaal verkeerd gekozen. Dat
klinkt toch niet? Het is ook een te lange
naam, het spreekt niet aan. De meesten
hebben het óf over Middelburg óf over
Zeelandia. Ze hadden er gewoon een
andere naam van moeten maken. Voor
mijn part Olympia 2000."
Jan Dagevos
Bijna vijftig jaar geleden be
gon het Zeeuws elftal seri
eus vorm te krijgen. In maart
1955 werd voor het puikje van
het Zeeuwse voetbal de eerste
centrale training gehouden, ge
volgd door wedstrijden tegen de
Engelse profploeg Folkestone
(2-1-verlies) en het Nederlands
zaterdagteam (2-1-winst). Bij
na een halve eeuw later staat het
fenomeen in de bezemkast. De
laatste wedstrijd van de Zeeuw
se selectie dateert alweer van ja
nuari 2000, in Brouwershaven
tegen Feyenoord (0-5). En dat
terwijl internationale topclubs
vroeger vaste gasten waren in
Zeeland: het Nederlands, Bel
gisch en Roemeens elftal, Ajax,
Feyenoord en PSV; ze zijn alle
maal op bezoek geweest. Enkele
ploegen wensten echter dat ze
waren thuisgebleven. Vijf
stunts van het Zeeuws elftal.
1 juni 1974, Zeeuws elftal - An-
derlecht 5-4 (3-0).
Deze ontmoeting was een uit
vloeisel van de overgang van
IJzendijkenaar Ronnie van
Poucke naar Anderlecht. Zijn
terugkeer op het veld in IJzen-
dijke werd vergald door Daaf
Faasse (De Meeuwen) en zijn
kornuiten. Faasse degradeerde
Van Poucke tot een figurant en
het Zeeuws elftal frustreerde
Anderlecht.
Scoreverloop: Wim Dekker 1-0,
Kees van de Sluis 2-0, Simon Ha-
rinck 3-0, André de Nul 3-1, Ad La-
main 4-1, Rinus Polderman 5-1,
Frangois van der Eist 5-2, Andersen
5-3, Eddie de Bolle 5-4. Bijzonder
heid: Adrie van Huizen (Zeeland)
stopt strafschop van André de Nul.
31 mei 1975, Zeeuws elftal - FC
Den Haag 4-2 (2-1).
Twee weken eerder had FC Den
Haag de KNVB-beker gewon
nen door in de finale van FC
Twente te winnen (1-0, doel
punt Henk van Leeuwen). Op
volle oorlogssterkte kwam de
bekerwinnaar naar Middelburg
om het publiek te verwennen.
Een verwennerij werd het, al
leen met FC Den Haag als lij
dende partij.
Scorcverloop: Henny Wijs 1-0 (straf
schop), Kees van de Sluis 2-0 (straf
schop), Aad Mansveld 2-1, Simon
Harinck 3-1, Rob Ouwehand 3-2,
Kees van de Sluis 4-2.
Preben Elkjaer Larsen
16 mei 1980, Zeeuws elftal - Lo
keren 3-3 (3-1).
Het Belgische Lokeren had zich
voor de tweede keer in zijn be
staan geplaatst voor de Uefa
Cup (waarin het overigens pas
in de kwartfinale strandde te
gen de latere finalist AZ'67) en
als toegift stond een trip naar
Yerseke op het programma. De
ploeg van René Verheyen, Wlo-
dek Lubanski en Preben Elkjaer
Larsen beet de tanden stuk op
Zeeuwen als Henk Ottens, Jaap
Meerman en Franz van der Pijl.
Scorevcrloop: Hans Feliusl-0, Hans
Felius 2-0, Dardenne 2-1, Gerard
Schipper 3-1, Preben Elkjaer Lar
sen 3-2, Preben Elkjaer Larsen 3-3.
17 mei 1988, Zeeuws elftal -
Club Brugge 3-3 (3-0).
De Belgische kampioen werd
verrassend bedwongen door een
Zeeuwse 'trainersploeg'. Tal
van spelers uit dit Zeeuws elftal
werden later als trainer op de
velden actief. Een kleine greep:
Diederik Hiensch, Adriaan
Nieuwenhuijse, Ronald van Oe-
veren, Mare de Kunder en Henk
de Nood.
Scoreverloop: Marco van Oeveren
1-0, Ronald van Oeveren 2-0, Geert
Bouwman 3-0, Jan Ceulemans 3-1,
Jan Ceulemans 3-2, Stephan
Vereycken 3-3.
27 mei 1989, Zeeuws elftal -
Sparta 1-1 (0-0).
De tweei ing Dennis en Gérard
de Nooijer stond op het punt een
meerjarig contract bij Sparta te
tekenen, maar dat was niet op
basis van deze wedstrijd tegen
het Zeeuws elftal. Het duo deel
de op het 'eigen' RCS-veld in de
Rotterdamse malaise. Remco
van Keeken debuteerde in het
Zeeuws elftal met smaakvolle
dribbels en een assist.
Scoreverloop: Theo Hanny 1-0,
Henk van Stee 1-1.
Rudy Boogert
