PZC
)opingjagers in hoofdklasse
De controle in tien stappen
oven
deü
flank
W7
Cor van de Velde
zaterdag 30 augustus 2003
In het gareel
Wolken
Nandrolon
Verlenging
Bekervoetbal
Finales
J
Op zoek naar avontuur in België
Hij is al een tijdje uit beeld als
trainer. Dat komt door zijn
voorkeur voor Belgische clubs,
waar een trainer zijn leven niet ze
ker is en reputaties nog geen garan
tie zijn om niet regelmatig op straat
te worden gezet. Cor van de Velde
(Corre Velde voor echte Bressiaan-
ders) heeft er nu een kleine tien jaar
opzitten over de grens. „Het is een
prachtig voetballand."
De mooiste, maar eigenlijk ook de
somberste jaren heeft hij met Tem-
se beleefd. „Twee wedstrijden voor het
eind van de competitie, toen we boven
aan stonden, werd ik er nog uitgeknik
kerd." Dit jaar is hij trainer van de Roy
al Knokke Football Club, die in België
vier klassen onder de hoogste divisie
speelt.
Het stadion in de drukke badplaats
straalt niettemin een zekere grandeur
uit. Het hoofdveld is in een feilloze
staat, omgeven door een atletiekbaan
en met een tribune die plaatsbiedt aan
zo'n vijfhonderd man publiek. Die ko
men er helaas nooit, want de Koninklij
ke voetbalclub is niet echt tot attractie
verheven in de kustplaats.
„Die van Knokke komen niet, omdat ze
op zondag moeten werken. En die van
Heist zien ons niet staan", zucht Bibi
Hinderijckx, de assistent van Cor van
de Velde, die zelf een indrukwekkend
voetbalverleden achter de rug heeft.
Toen Club Brugge nog in het knusse
stadionnetje van De Klokke speelde,
stond de kleine Hinderijckx centraal
achterin in een elftal met Raoul (Lotte)
Lambert, Pierre Carteus (de Gouden
Wandelstok), Robbie Rensenbrink (het
slangenmens) en Johnny Thio (bijge
naamd Johnny Tuborg). Het noodlot
heeft Bibi Hinderijckx lang achter
volgd, want na een ernstig auto-onge
luk heeft hij zijn niveau nooit meer
gehaald en als trainer is hij niet echt
succesvol geweest.
Cor van de Velde heeft er wel een
hondstrouwe assistent aan. Dat is al
heel wat in het Belgische voetbal, waar
de roem van een trainer zeer verganke-
Cor van de Velde is altijd een buitenbeentje geweest in trairiersiand. „Ik train graag, maar dan wel bij een club waar leven in zit.'
foto Peter Nicolai
lijk is en Hollanders toch al met een ze
kere argwaan worden bekeken. Voor
wie dat voor lief neemt, heeft het ook
zijn mooie kanten. Cor van de Velde zou
voor geen goud meer terug willen naar
waar hij vandaan komt. De Belgische
cultuur, hoe onzeker ook, is hem uit het
hart gegrepen. Vooral omdat het voet
bal er op lagere niveaus nog met bele
ving wordt gespeeld. „Ik heb best wat
Zeeuwse clubs getraind (Breskens,
Sluiskil, Hoofdplaat, IJzendijke en
Steen), maar als ik er nu naar kijk dan
zie ik geen bezieling meer. Het heeft
niets meer te bieden voor mij. Ik zou er
niet meer kunnen trainen."
Met alle respect voor de collega's die
dat nog wel doen. „Maar als ik toch zie
hoe Rinus Zegers bij Breskens moet
trainen', wat hij er allemaal aan moet
doen om zijn spelers nog een beetje in
het gareel te houden. En Willy de Jae
ger bij Biervliet en Rudy Cornelis bij
Cadzand, dat is nog een graadje erger.
Ik verbaas me erover dat zulke jongens,
die zelf in de top hebben gespeeld bij de
amateurs, nu bij die treurige clubjes op
het veld kunnen staan. Willy de Jaeger
kan op zijn veertigste jaar nog beter
voetballen dan heel Biervliet samen."
Cor van de Velde (47) is altijd al een bui
tenbeentje geweest in het woelige trai-
nersland. Het kwam nogal eens voor
dat hij, in zijn jaren bij Breskens bij
voorbeeld, zo veeleisend was, dat hij
hele club over zich heen kreeg. Zijn am
bities lagen altijd veel hoger dan die
van de clubs waar de toen nog jeugdige
trainer heeft gewerkt. En hij was een
slechte verliezer, dus ook wel eens mee
dogenloos hard in zijn oordeel over
spelers.
Met zijn lange, blonde haren en bijna
altijd in een lange regenjas aan de zij
lijn hield Cor van de Velde een zekere
status op. Toen hij wegging uit het
Zeeuwse, op zoek naar avontuur,
kwam hij zichzelf nogal eens tegen. Bij
Temse leerde hij alles over hoe voetbal
over de grens wordt gespeeld, maar
vooral ook hoe daar met trainers wordt
omgesprongen.
„De nul is heilig, overal waar je traint
in België. En je speelt dus bijna altijd
met de bibber op hej lijf, want drjg keer
verliezen en ze schoppen je op straat. Ik
ben vorig jaar in de winter gebeld door
Knokke. Ze stonden voorlaatst in de
stand en hadden bijna nog geen wed
strijd gewonnen. Ik heb het overgepakt
en mijn visie erop losgelaten."
Niet op zijn Belgisch, met veel spelers
achter de bal, maar op de manier zoals
hij het zelf wilde.,Op de aanval spelen
en minstens één goal meer maken dan
de tegenstander. Ik had het geluk dat
we de eerste wedstrijd gelijk met 6-1
wonnen van de nummer twee. We zijn
daarna nog vijfde geëindigd en hebben
in de nacompetitie op één puntje de
promotie gemist."
Na die mooie start wordt hij in Knokke
op handen gedragen. „Het kan dus wel,
dat het ineens gaat draaien in een elftal
met een andere trainer. Dat is iets on
grijpbaars. Het zat helemaal dood toen
ik hier kwam. Ze staken het allemaal
op elkaar. Ik heb er een paar andere
spelers ingezet, een ander systeem op
losgelaten en het pakte goed uit. Ik ga
er niet door in de wolken lopen hoor,
want het kan zo weer omslaan. Dat
weet je op voorhand, maar als je er te-
genkunt, is het heerlijk werken."
En er is ook geen weg terug meer. Bij de
clubs waar hij heeft gewerkt (Temse,
Nieuwerkerken en Knokke) wordt het
voetbal tennjinste nog beleefd zoals het
hoort.,Dafzie je bij ons niet meer te
rug, hooguit bij clubs als Hoek en Ter-
neuzen. Het zegt al genoeg dat ik weer
overal trainers hoor klagen over spe
lers die in de voorbereiding nog even op
vakantie moeten. Ik zou zeggen: blijf
dan maar een heel jaar weg. Ik heb je
verder ook niet meer nodig."
„Mijn tijd is te kostbaar om me daar
druk over te maken. Ik train graag,
maar dan wel bij een club waar leven in
zit. En daar moet ik voor in België zijn
en niet meer op Sluiskil, IJzendijke,
Breskens of bij clubjes waar het nog er
ger is."
Hij woont nu nog in Maldegem, werkt
in Breskens, waar hij de technische lei
ding heeft over een camping (Napo
leonhoeve) met zo'n zestig man perso
neel en in de zomerdrukte meer dan
drieduizend gasten. „Ik ga binnenkort
naar Knokke verhuizen, niet omdat ik
er nu train, maar ik was het al veel lan
ger van plan. Dan zit ik helemaal ide
aal, voor zo lang het duurt tenminste.
Het is zo weer gebeurd. Je leeft als trai
ner van de ene dag naar de andere."
Voorlopig kan hij in Knokke geen
kwaad doen. „Ik ga in de voorbereiding
mijn eigen weg, met hard trainen. En ik
kijk niet naar vriendschappelijk wed
strijden, als we er straks maar staan.
We hebben verloren van Club Brugge
(6-1), Anderlecht (6-0) en Nieuwerker
ken (8-1), maar ik weet zeker dat we er
klaar voor zijn als het echt begint."
„Want Cor is een man die weet wat hij
wil", zegt zijn trouwe Belgische assis
tent Hinderijckx. „Hij heeft discipline
in het elftal gebracht. Wij hebben graag
Hollandse trainers, omdat ze mentaal
gehard zijn. Cor kan niet tegen verlie
zen en zo'n man hebben we hier net no
dig. Wij Belgen zijn veel te makkelijk.
We hebben de match verloren en we
pakken een pintje. Daar kun je bij Cor
niet mee aankomen"
Frits Bakker
Nandrolon. Een middel dat zorgt
voor spieropbouw. Het is een li
chaam eigen stof en zolang in de urine
van de man niet meer dan 2 nanogram
per milliliter terug te vinden is, is er
niets aan de hand. Wordt die grens ech
ter gepasseerd, dan riekt het naar do-
pinggebruik. Frank de Boer (7,6 nano
gram), Edgar Davids (2,7) en Jaap
Stam (6) weten er alles van. En Omar
Tahya ook. Wie?
Toen de drie Nederlandse voetbalinter
nationals betrapt werden op het verbo
den middel stonden de kranten er bol
van. Cameraploegen volgden het trio
op de voet. Alles werd breed uitgeme
ten. Toen Tahya gepakt werd - hij had
bijna veertig keer de toegestane hoe
veelheid in zijn urine - kraaide er geen
haan. Kranten hadden een klein éénko-
lommertje voor hem over. De KNVB
schrok echter wel.
Tahya was op 24 juli 2002 Nederlands
futsalinternational. In de zaal voetbal
de hij bij eredivisionist ADL/Bunga
Melati uit Tilburg, op het veld kwam hij
uit voor Vriendenschaar, een tweede
klasser uit Culemborg. Daar speelde hij
op het middenveld, als aanvallend in
gestelde pingeldoos. Tahya bekende
het nandrolongebruik meteen. De
voetbalbond kon hem echter niet
schorsen. Immers, de openbaar aan
klager van de KNVB had geen poot op
te staan. In de reglementen van de
KNVB stond nergens dat een amateur
geen doping mocht gebruiken. Dat
moest veranderen.
Tegelijkertijd drong het NOCNSF aan
op meer controles in de voetbalsport.
De nationale sportkoepel subsidieert
de controles en heeft dus ook een vinger
in de pap. „Als we de subsidie wilden
houden, moesten we niet alleen de top
sporters controleren, maar ook de
breedtesporters. Een regelment geldt
immers voor iedereen, vond het
NOCNSF", legt Joyce Mulder van de
sectie amateurvoetbal van de KNVB
uit. „We krijgen nu ook wel meer con
troles gesubsidieerd. Vandaar dat we
de top van het amateurvoetbal erbij
hebben betrokken."
Vanaf deze week worden met enige re
gelmaat 110 clubs bezocht en bij één of
meerdere eerste-elftalspelers de urine
gecontroleerd. Dit gebeurt zowel tij
dens trainingen als na wedstrijden in
de hoofdklassen zaterdag en zondag
(84 verenigingen), hoofdklasse vrou
wen (12) en de eredivisie futsal (14). Op
lagere niveaus nog niet. Dat heeft vol
gens Mulder met geld te maken. „Je
krijgt maar geld voor een bepaald aan
tal controles."
De controles worden uitgevoerd door
de stichting Doping Controle Neder
land (DoCoNed), wat een onderdeel is
van het Nederlands Centrum voor Do-
pingvraagstukken (NeCeDo) is. Het
DoCoNed hanteert daarbij de interna
tionale dopinglijst van Internationaal
Olympisch Comité. Daarop staan zo'n
350 productnamen, van acetazolamine
tot zinkinsuline. Nandrolon, de anabo
le steroïde die zo in zwang lijkt bij voet
ballers, is er ook op terug te vinden.
„Voetballers zullen over het algemeen
wel iets aan alle anabole steroïden, ont
stekingsremmers, spierversterkende
middelen en stimulantia hebben. Van
daar dat die ook op de lijst staan", weet
Frans Stoele, beleidsmedewerker van
het NeCeDo. „Maar de stoffen die on
der de diuretica vallen, helpen ook."
Deze dertig middelen dienen in eerste
instantie om snel gewicht te verliezen.
Maar ze hebben ook een andere wer
king. „Ze zorgen voor vochtafdrijving.
En dus kunnen voetballers ze slikken
om het gebruik van anabole steroïden
te maskeren. Geen middel op de lijst
staat er voor niets op."
Roeland van Vliet
Sporters die informatie over doping willen
hebben, kunnen bellen met de dopinginfo-
lijn (0900-2001000). Clubs kunnen bij het
NeCeDo in Capelle aan den IJssel een video
over de procedure van een dopingcontrole
bestellen.
foto EPA
De spelers van Hoek en Kloetinge
kunnen vanaf dit seizoen na wed
strijden en tijdens trainingen gecon
troleerd worden op het gebruik van do
ping. In beide gevallen is de te volgen
procedure hetzelfde. Een tienstappen
plan.
1. De speler, door loting aangewezen,
dient zich binnen dertig minuten na de
wedstrijd of de oproep (in geval van out
of competition) te melden bij de do
pingcontroleofficial. Of anders op een
ander overeengekomen tijdstip.
2. Voor de controle dient de speler zich
te kunnen legitimeren. Zo niet, dan
staat de trainer in voor de identiteit van
de speler. De speler mag zich laten be
geleiden door een begeleider en een
tolk.
3. De speler kiest uit een verzameling
voorverpakte dopingcontrolemateria
len een apart voorverpakte opvangbe
ker en twee flesje met bijbehorende af-
sluitdoppen.
4. Onder direct toezicht van de official
produceert de speler minstens 75 mil
liliter urine en vangt dit op in de be
ker.
5. Daarna wordt eerst de zuurgraad
van de urine gemeten. De pH-waarde
dient tussen de 5 en de 7 te zitten en de
dichtheid moet groter zijn dan 1,010
kg/dm3. Is dit niet het geval, dan moet
de speler opnieuw de beker vullen.
6. De official vult één van de flesjes (A-
monster) met 50 milliliter, de ander (B-
monster) met 25 milliliter. Daarna, nog
steeds in aanwezigheid van de speler,
worden de flesjes verzegeld.
7. Op een dopingcontroleformulier
geeft de speler aan welke medicatie hij
in de voorgaande zeven dagen heeft ge
bruikt. En als er iets onregelmatigs is
gebeurd tijdens de controle, vermeldt
hij dat ook. Daarna tekenen hij en de
official het formulier.
8. De official verzegelt de verpakking
van de flesjes en het dopingcontrole
formulier en zendt het naar het doping-
lab.
9. Het dopinglab stelt het sectiebestuur
amateurvoetbal zo snel mogelijk op
de hoogte van de uitkomst van het
A-monster. Via een aangetekende
brief gaat dit naar de speler en zijn
club.
10. Wordt de speler positief bevonden,
dan heeft hij recht op onderzoek naar
het B-monster. Daarbij mag hij zelf in
dopinglab aanwezig zijn. In dit geval is
de uitkomst van die uitslag doorslagge
vend voor eventuele vervolging van de
speler.
Tholense Boys plaatste zich
in mei 1971 in de vierde
verlenging met een Golden Goal
voor de finale van de zaterdag
beker. Het lijkt de openingszin
van science-fictionboek. Want
vier verlengingen in het ama
teurvoetbal... en een Golden
Goal in 1971... dat bestaat toch
nietToch was het ruim dertig
jaar geleden keiharde realiteit.
De wortels van deze bizarre
apotheose liggen in Brabant.
Tholense Boys speelde in het be
kertoernooi van het district
Brabant en daar golden destijds
andere regels dan in de rest van
het land. Als een bekerduel daar
na negentig minuten een gelijke
stand kende, volgden maar
liefst vier verlengingen van een
kwartier! Als in één van die ver
lengingen gescoord werd, was
de wedstrijd ook meteen afgelo
pen. Door deze regel werd de
halve finale van Tholense Boys
tegen The Gunners een ware
marathonpartij. Na negentig
minuten op een door de regen
spekglad veld was het 2-2 en in
de eerste drie verlengingen
werd vervolgens niet gescoord.
Pas in de derde minuut van de
vierde verlenging, na 2 uur en 18
minuten voetbal, schoot Cor van
Houdt de Thoolse club naar de
finale. In die eindstrijd verloor
de ploeg van trainer Rinus Ben-
naars vijftienvoudig interna
tional) met 2-1 van het tweede
team van NEO'25. De beslissen
de goal viel al in de eerste ver
lenging.
Breskens was dertig jaar ge
leden de eerste Zeeuwse
club in de finale van de districts
beker. Trainer Janus Smits had
twee weken eerder al officieel
afscheid genomen van de club
(hij kreeg een camera en een
bloempot), maar vanwege het
succesvolle bekeravontuur
mocht hij toch nog niet weg. Uit
eindelijk strandde Breskens in
de eindstrijd op eersteklasser
TOP (1-2).
Het bekervoetbal was in die da
gen een gespleten aangelegen
heid. De zondagclubs streden
per district om een KNVB-be-
ker, terwijl in het zaterdagvoet
bal alle Nederlandse clubs die in
KNVB-verband speelden (dus
niet de afdelingsclubs) in één
pot werden gegooid en in een
knock-outtoernooi om de zater-
dagtitel streden. Drie jaar na
Breskens haalde Axel ook de
districtsfinale, maar ook de Ax
elaars verloren: met 3-0 van
SBC uit Son.
In datzelfde seizoen (75/76)
deed Arnemuiden voor het eerst
van zich spreken in het zater-
dagtoernooi. De ploeg van trai
ner Jack Schipper zette zichzelf
op de landelijke voetbalkaart
door amateur-landskampioen
Spijkenisse met 3-0 te verslaan
(twee treffers Joost de Ridder).
De vissersploeg van Schipper
strandde in de volgende ronde,
maar in 1980 kreeg het be
kersucces een passend vervolg.
Als eerste Zeeuwse club won Ar
nemuiden de beker voor zater
dagamateurs. Dovo werd met 2-
0 verslagen.
Niet veel later veranderde de
KNVB de opzet van de beker
toernooien. De zaterdag- en
zondagclubs in KNVB-verband
gingen samen om de districtsbe
ker spelen.
Ook in die nieuwe opzet was
Breskens de eerste Zeeuw
se club die de finale bereikte. In
1983 ging echter ook die tweede
eindstrijd van de Bressiaanders
verloren, met 1-3 tegen de reser
ves van PSV (Middelburger Ro
nald Jongelings maakte het der
de PSV-doelpunt). Twee jaar
later had Hoek de primeur om
de eerste Zeeuwse bekerwin
naar te worden. In elf finales
was een Zeeuwse club vertegen
woordigd; Hoek tekende voor
zes finaleplaatsen. Vijfkeerwon
een Zeeuwse club de cup.
1983 Breskens PSV 2 1-3
1985 Hoek Geldrop 2-1
1986 Vlissingen BVV 1-1
(Vlissingen wint
na strafschoppen)
1987 Serooskerke Gemert 3-0
1988 Vlissingen BW 4-0
1995 Halsteren Hoek 1-1
(Halsteren wns)
1997 BVV Verachtert Hoek 4-0
1999 Gemert Hoek 7-1
2000 OJC Rosmalen Hoek 1-0
2001 Terneuzen nv DBS 2-1
2003 Hoek UNA 0-1
Rudy Boogert
