FOTO VERSCHOORE VLISSINGEN!
AL ONZE DIGITALE VIDEOCAMERA1)
SENSATIONEEL IN PRIJS VERLAAGD!
PZC
Harley is luxe speelgoed geworden
Gemeente Terneuzen
schrapt vijftig banen
AANTREKKELIJK
AANBIEDINGEN
Instandhouding materieel vraagt veel vrijwilligerswerk
k wm>m
VERDER HEBBEN
WIJ HOC VEEL MED
IN ONZE WINKEL
Canon
Canon __jina>
Canon icai
2,5 inch Icd-scherm
zaterdag 30 augustus 2003
Sfeer
Vervanging
Bint
Ruigere type
Aard
Vacaturestop
I A***%
T rammuseum ligt
goed op stoom
door Piet Kleemans
OUDDORP - Een 'Koekdöze'-
locomotief, financiële steun en
handige vrijwilligers. Die drie
dingen staan hoog op het ver
langlijstje van de Museumstich-
ting RTM Ouddorp. In de loop
der tijden, het trammuseum be
staat inmiddels zo'n 37 jaar, zijn
veel locomotieven, wagons en
allerlei andere tramzaken 'ge
red'. Onderhoud en restauratie
van het rollend materieel kost
echter veel geld en vooral inzet
van vrijwilligers. Die ook nog
eens de ritten met de historische
trams verzorgen.
De (elektronische) tram is in
veel grote steden nog steeds een
veelgebruikt vervoermiddel.
The Amazing Stroopwafels
wijdden er het nummer 'De
Moordenaar' aan en anno 2003
zitten in heel wat fotoalbums
kiekjes van zwarte rookpluimen
uitbrakende stoomtrams. On-
getwij feld geschoten in de buurt
van De Punt West, want het daar
gevestigde trammuseum is in
Nederland enig in zijn soort.
Het trammuseum werd in 1966
opgericht. De Tramweg Stich
ting kocht een deel van het
stoommaterieel van de Rotter-
damsche Tramweg Maatschap
pij (RTM), niet lang nadat defi
nitief een streep was gezet door
de RTM-trams op de Zeeuwse
en Zuid-Hollandse eilanden.
Van 1966 tot en met 1988 reden
gerestaureerde trams op een
klein stukje spoor tussen Helle-
voetsluis en de buurtschap Vlot
brug. In 1989 verhuisde het mu
seum naar de huidige stek: De
Punt West bij Ouddorp.
Daar is inmiddels, weet PR-
man en tram- en treinenthousi-
asteling H. Reints uit Scharen-
dijke, heel veel werk verzet om
het museum zo aantrekkelijk
mogelijk te maken. Met oog
voor detail. Je bent er niet met
een al dan niet gerestaureerde
tram. Om de sfeer van toen terug
te halen is véél meer nodig.
Kleding bijvoorbeeld, zoals de
conducteurs die vroeger droe
gen. En reisbenodigdheden als
koffers en valiezen. Aanwij
zingsbordjes, boeken, oude
dienstregelingen, het is er alle
maal. En nog steeds komen met
enige regelmaat schenkingen
van allerlei aard binnen. Varië
rend van een partij verf tot his
torische foto's.
Op de muur in de remise is vrij
willigster Ceciel Schöne-Sarle-
mijn druk doende met een
muurschildering van zo'n vier
bij drie meter. Oorspronkelijk
was de geschilderde tramlijnen-
kaart op station Roosestraat in
Rotterdam te vinden.
De museumstichting beschikt
inmiddels ook over een goed uit
geruste werkplaats. Afgedank
te metaalbewerkingsappara-
tuur heeft er een tweede leven
gekregen. Reints: „Sommige
machines zijn zo oud dat we ze
gekocht hebben voor de oud
ijzerwaarde. En andere hebben
we weer uit schenkingen ver
kregen." De machines krijgen
weinig rust in Ouddorp, want er
wordt door de vrijwilligers véél
gerestaureerd én nieuw gepro
duceerd. Is een nieuwe aanwinst
binnen dan wordt nauwkeurig
bekeken wat er allemaal aan
dient te gebeuren. Vervolgens
wordt een plan voor restauratie
gemaakt.
Zijn bepaalde onderdelen aan
vervanging toe, maar niet meer
te krijgen hetgeen met enige re
gelmaat voorkomt dan wordt na
nauwkeurig meetwerk en als
het even kan met de fabriekste-
keningen er naast een nieuw ex
emplaar gemaakt.
In de werkplaats wordt immer
druk gewerkt. De tram die in
Oostenrijk jarenlang dienst
heeft gedaan op de Zillertal-
bahn is weer in zijn oorspronke
lijke RTM-uitvoering terugge
bracht en in de werkplaats zijn
diverse rijtuigen in verschillen
de staat van restauratie te zien.
Alle disciplines zijn vertegen
woordigd: er zijn metaalbewer
kingmachines, er is een comple
te houtbewerkingafdeling en
een keur aan schildersbeno
digdheden. Plus een uitgebreid
De 82-jarige conducteur Calon is een van de vrijwilligers.
onderdelenmagazijn. De werk
plaats is het kloppend hart van
het RTM-museum.
Het is de plek waar technische
problemen geanalyseerd en op
gelost worden en waar van
hopeloos verpauperd ogen de
locomotieven of rijtuigen weer
nostalgische pronkstukjes wor
den gemaakt. Reints: „We wil
len ooit graag nog een 'Koekdó-
ze'-locomotief. En stel dat we
geen oude kunnen vinden, dan
kunnen we er altijd zelf nog een
maken. Alle tekeningen zijn er."
In de werkplaats staat onder an
dere de 'ongelukswagon' op res
tauratie te wachten. Dit in 1907
gebouwde rijtuig werd in 1941
omgebouwd om te kunnen wor
den ingezet bij kleine ontspo
ringen en ongelukjes.
Een dikke stalen bint loopt over
de hele lengte over het dak van
het rijtuig en aan één zijde van
het rijtuig is een hijsmechanis
me aangebracht. Daarmee kon
den ontspoorde rijtuigen opge
tild en vervolgens weer op het
juiste spoor gezet worden. Voor
de restauratie van de ongeluks
wagon heeft de museumstich
ting inmiddels een subsidie van
10.000 euro van het Prins Bern-
hard Cultuurfonds in de wacht
gesleept. „Daar moeten we een
heel eind mee kunnen komen",
vermoedt Reints.
Ook aan het buitengebeuren
wordt nijver gewerkt. Na vijf
jaar onderhandelen kreeg de
museumstichting in maart 2002
toestemming het tracé bij De
Punt te verleggen. Het huidige
eindpunt bij bezoekerscentrum
De Punt is vervangen door een
keerlus met kruisingsspoor, in
RTM-kringen bij voorkeur aan
geduid met baanverlenging.
Tussen het hoofd- en het krui
singsspoor is een noodperron
gebouwd van ruim 100 meter
lengte. Vanaf het perron loopt
een tijdelijk voetpad naar het
bezoekerscentrum, het mari
tiem restaurant en de aanleg
plaats van de veerboot. Het
nieuwe spoor voert door duin
gebied. Langs het spoor zijn in
middels ook telefoonpalen ge
plaatst. In de eerste plaats
bedoeld ter vervolmaking van
het nostalgisch beeld maar een
maal bespannen met de juiste
draad krijgen de palen ook een
functie. Reints: „We gaan het in
tern telefoonverkeer via die pa
len doen. Dat kan natuurlijk
ook per gsm, maar dit is natuur
lijk wel veel leuker.
door Winnie van Dam
GOES - Harley-Davidson bestaat honderd
jaar. Reden voor een feestje voor Harley-
freaks in, onder andere, het Amerikaanse
Milwaukee. In die stad werd honderd jaar
geleden, in 1903, de eerste Harley-motor
ontwikkeld door Bill Harley en de broers
Arthur en Walter Davidson. Sinds die tijd
zijn er over de hele wereld veel motorrijders
als een blok gevallen voor de blinkende
tweewieler met die grote knallen uit de uit
laat. Zo ook Veronica Weber (41) en Wim
Hendrikse (44) uit Goes. Hun passie voor de
motor gaat nog net iets verder dan het stukje
toeren op een zonnnige zondagmiddag; zij
bouwen, reviseren en verkopen de zeer ge
wilde motoren.
Het honderdjarig bestaan van de motor zegt
het stel niet zo gek veel. Ze staan er eigenlijk
niet zo bij stil. „Maar het is natuurlijk wel
een geweldige prestatie. Er bestaat geen en
kel motormerk zo lang als Harley-David
son", vertelt Wim, die zelf twintig jaar gele
den zijn eerste Harley kocht. Hij was een
echte sleutelaar, en dat was toen ook wel no
dig, want motorisch gezien zat de motor
toen niet zo goed in elkaar. Dat veranderde
na 1984, toen er voor de motor een nieuw
blok werd ontwikkeld. „Vroeger had je al
leen een Harley als je handig was en graag
aan dat ding sleutelde. Sinds er een nieuw
motorblok onder ligt, is dat niet meer nodig.
Nu is het luxe speelgoed geworden." Har-
ley-Davidson's zijn vaak Toys for boys,
maar toch niet voor iedere boy. Het is nog
wel nodig om een liefhebber te zijn. Je moet
in eerste instantie een hoop duiten mee
brengen voor de aanschaf en bovendien
moet je je aangetrokken voelen tot de le
vensstijl van Harley-Davidson.
Die levensstijl valt volgens het tweetal niet
zo makkelijk te omschrijven. Dertig jaar ge
leden was dat makkelijker. Toen waren het
toch de wat ruigere types die zo'n motor be
stegen. Maar het stereotype is er tegenwoor
dig een beetje vanaf. Het zijn niet alleen
meer de ruige langharige, ongewassen man
nen met achterop de blonde in het leer gehe
sen bimbo, maar een Harley kan volgens
Wim nu ook best bereden worden door een
kantoorpikkie met een scheiding opzij. En
fin, langharig of een scheiding, het maakt
niet uit wanneer de Harley-rijders onder
mekaar zijn op een motortreffen. Iedereen
heeft dezelfde passie en dat vormt volgens
de motorliefhebbers een band. „Het geeft
zo'n kick als er zoveel Harleys bij elkaar
zijn." En de vrouwen, hoe zit het daar mee?
Veronica lacht. „Tegenwoordig zie je geluk
kig steeds meer vrouwen die zelf rijden. Ze
zitten niet alleen meer achterop."
Van hun hobby hebben Veronica en Wim in
1993 hun werk gemaakt. Wim sleutelde zo
veel aan motoren van anderen, dat hij sa
men met Veronica besloot de boterham er
mee te gaan verdienen. In tegenstelling tot
de originele winkel, waarbij je je in een
Amerikaanse westernfilm waant, is de
werkplaats er één uit duizenden. Zo een met
een kalender met veel vlees en een poster
met zeker tien blote billen erop. Die krijgt
Wim van z'n klanten, zegt 'ie. In de werk
plaats komt de ware aard van het beestje
naar boven. „Het bouwen van een motor is
één van de leukste dingen om te doen", legt
Wim uit terwijl hij wijst naar twee motor
frames. Daar is 'ie al even mee bezig. Hij
bouwt er ongeveer drie per jaar. En dan doet
'ie alles zelf. Van de motor tot het frame. Hij
heeft het er naar eigen zeggen enorm druk
mee. Oh zeker, houdt hij nog tijd over om
motor te rijden. Morgen is het oliepompen-
treffen. Wim verwacht dat het daar vanwe
ge het honderdjarige bestaan van Harley-
Davidson extra druk zal worden. Daar zijn
hij en Veronica ook te vinden. Tenminste, als
het droog is, want anders gaan ze niet.
Wim Hendrikse en Veronica Weber op een echte Harley-Davidson. foto Willem Mieras
foto's Marijke Folkertsma
door Conny van Gremberphe
TERNEUZEN - De gemeente
Terneuzen stond donderdag
avond aan de rand van de finan
ciële afgrond. Gisteren zette de
gemeente - na berichten uit Den
Haag - een flinke stap voor
waarts. Er moeten ambtenaren
weg en ook de gesubsidieerde
instellingen ontkomen niet aan
bezuinigingen.
Het tekort voor de begroting
van 2004 was begin deze week
opgelopen tot 5,6 miljoen euro.
Het kabinet voegde daar giste
ren nog eens 0,8 miljoen euro
aan toe, omdat Terneuzen een
extra korting op de Gemeente
fondsuitkering kan verwach
ten.
Wethouder J. van Schaik (fi
nanciën) vreest dat nu ook de
gesubsidieerde instellingen
moeten rekenen op forse bud
getkortingen. Zeker is dat de ge
meente de komende jaren geen
nieuw personeel zal aannemen.
Feitelijk is er sprake van een va
caturestop. Bovendien moet het
personeelsbestand in vier jaar
tien procent krimpen. Dat bete
kent een verlies van ruim vijftig
arbeidsplaatsen (er werken nu
530 mensen bij de gemeente).
Volgens Van Schaik vallen er
geen gedwongen ontslagen.
Raad en college bogen zich don
derdagavond in beslotenheid
over een pakket maatregelen
om de gemeente er financieel
weer boven op te krijgen. Vol
gens Van Schaik is er overeen
stemming over de ombuigings-
voorstellen die zo'n drie miljoen
gulden aan besparingen zullen
opleveren. Daarnaast verhoogt
de gemeente volgend jaar zowat
alle leges en vergoedingen voor
gemeentelijke diensten. De
burgers gaan dit volgens Van
Schaik zeker merken. „Je
spreekt al gauw over een gemid
delde lastenstijging per burger
van zo'n 30 euro per jaar. Ik zeg
gemiddeld, want een gezin dat
net aan het bouwen is, nieuwe
paspoorten nodig heeft en ge
troffen wordt door een sterfge.
val, zal aanmerkelijk meer gel-
kwijt zijn. Vooralsnog blij;?
we van de onroerend-zaakt*.
lasting af, die gaat met niet mee;
dan het inflatiepercentage on.
hoog. Maar er is meer dat
burgers treft. De bijzonderebi
standsuitkering komt te verval,
len, dat kost ons twee ton, ma?
dat gaat feitelijk ten kostevi
de uitkeringsgerechtigden
onze gemeente."
De verhogingen van de legeslt-
vert Terneuzen een klein mi.
joen extra op, maar daarmee;
de gemeente nog lang niet uitè
brand. De raad wil namelijk
meerderheid nog zo'n twee mi
joen euro beschikbaar houdt
voor nieuw beleid, maar omè
bedrag vrij te krijgen zal eri
ders geld weggeplukt moe!?
worden. Die noodzaak word
versterkt door de extra rijk
korting.
Van Schaik: „We hebben nut
raad voorgesteld om het
meentelijk apparaat verder;
reorganiseren. Nog platter;
maken dan het al is. Mindert
dinggevenden, kortere lijnt
Dat betekent dat mensen fun
ties zien veranderen, verplars
zullen worden binnen de
nisatie en dat sommigen futs
ties zullen vervallen. Daarna
willen we de personeelslast
verder omlaag krijgen, dtt
minder beroep te doen op exte-
ne krachten. Ook voeren we®
feitelijke vacaturestop in. I
zullen slechts mensen van
tenaf aantrekken als inte
geen geschikte mensen va
handen zijn voor bepaal
functies. Als je dit op je
personeel laat afkomen, i
moeten van de gemeente afha
kelijke instellingen als een'i
bliotheek, de stichting Wela
en Maatschappelijk Werks
tuurlijk beseffen dat zij
ontzien kunnen worden. Ooki
zullen het mes moeten zettenl
hun personeelslasten", ali
Van Schaik.
V
u
o
F
Het nieuwe spoor voert door duingebied.
«MS*»
