PZC
Het syndroom van Piggelmee
yn
Jeugdfestival Today Everyday
wil meer meiden trekken
Dansevenement
Goes begint klein
Oud fort sterkt Stravinsky's sprookje
V,
12
ELICHT
Nazomerfestival
lezers schrijven
kunst
donderdag 28 augustus 2003
T
r*
r-
Het onzichtbare
Diepgang
Zwartepiet
Workshops
Rijzende ster
Kameleon
Informatiedag
cursussen ZYU
Hit
Heit
Iers:
dere
sche
vers
derl
stap
door A. J. Snel
De organisatoren van het Zeeland
Nazomer Festival lijden aan een
variant van het Piggelmee-syndroom.
De heer en mevrouw Piggelmee,
dwergen uit het land der blonde dui
nen, woonden niet in een huis, maar in
een Keulse pot. Zij kregen talrijke na
volgers die voorwerpen gingen benut
ten voor en heel ander doel dan waar
voor die waren gemaakt. Geheel in de
geest van de Piggelmeetjes werd al
heel lang geleden in brede lagen van
de bevolking besloten het wagenwiel
te gebruiken als lamp, de toiletpot als
bloembak en de granaathuls als para-
plubak. De Zeeland Nazomer Festi-
vallers hebben bedacht dat je dat met
plekken ook kunt doen. Akoestiek,
belichtingsmogelijkheden, geluid,
dat zijn zaken die er minder toe doen.
Als je locatie maar goed zit.
Het fenomeen heeft zich in het tempo
ontwikkeld als waarin wonen aan het
water populair is geworden. Schouw
burgen en concertzalen voor de op
richting waarvan kosten noch moeite
zijn gespaard, worden gemeden als de
sars. Wie een toneelstuk wil opvoeren,
een monoloog wil zeggen of anders
zins op kunstzinnige wijze iets wenst
te verbeelden, die gaat op zoek naar
een voetbalveld, een betonnen pijp,
een eiland of een supermarkt.
Bij raadpleging van het programma
van het Zeeland Nazomer Festival
wordt duidelijk dat de hang naar
plekken waar je nou toch nooit voor
stellingen of uitvoeringen zou ver
wachten - hoe verzint een mens zoiets
en hoe is het mogelijk dat ze erop ge
komen zijn; het is me toch wat, de
mensen weten tegenwoordig van gek
kigheid niet meer wat ze moeten doen;
de ezel speelt schalmei - ook dit jaar
weer ten volle is uitgeleefd. Philokte-
tes, een bewerking van een stuk van
Sophocles, wordt gespeeld op het ei
land de Haringvreter in het Veerse
Meer, de monoloog Ik, Zeeuws Meisje
zal worden gesproken op de zuivelaf-
deling van een aantal Zeeuwse vesti
gingen van Albert Heijn en het
Vlaamse neusje van de zalm op het ge
bied van popmuziek laat van zich ho
ren op het Middelburgse Abdijplein.
Wat ooit begonnen is als een aardig
heidje ter afwisseling lijkt regel te zijn
geworden. Bestaande, permanente
podia blijven links liggen en er wor
den tijdelijk nieuw opgetrokken.
Wat nu is hiervan toch de bedoeling?
De uitleg bestaat uit meerdere compo
nenten. Het Nazomer Festival is voor
al ook op touw gezet om toeristen in
het naseizoen iets aardigs te bieden en
toeristen vangt men in het wild.
Voorts is er de gedachte dat kunst niet
geïsoleerd moet worden van de alle
daagse werkelijkheid, maar daarvan
deel kan uitmaken. En het werkelijk
heidsgehalte van een vertelling zou
groter worden als zij wordt gebracht
in een omgeving waar het verhaal zich
logischerwijs zou kunnen afspelen.
De kunst moet naar het volk toe.
Dat is allemaal mooi bedacht, maar de
nadelen van deze modieuze benade-
ring zijn aanzienlijk. Wat al heel on
plezierig is: de toeschouwers moeten
vaak blokkades nemen om nabij de
kunstuiting te raken. Een voorstelling
in een nagebouwd schip op Neeltje
Jans, dat lijkt aantrekkelijk, maar als
de bezoeker hele einden moet lopen
tussen brandende autowrakken die
zonder zin of doel de biotoop van
scholekster, rosse grutto, duindoorn
en helm verramponeren, heeft hij zijn
zakken al aardig vol voor de vertoning
een aanvang neemt. Of je zult in een
wankel bootje naar de Haringvreter
moeten om daar waar te nemen hoe de
Vogel- en Habitatrichtlijnen thea
traal in de wind worden geslagen.
Waarbij het werkelijkheidsgehalte
van de ambiance - de Haringveter als
.V
J PIns
j -4"
Jk
Een perfecte locatie om buiten te spelen in Middelburg.
A-lP.
ism
mm m 4
foto Lex de Meester
het onbewoonde eiland Lemnos - ge
heel en al wordt tenietgedaan door de
aanwezigheid van enkele honderden
medemensen, onder wie veel Bra
bantse toeristen. Heel naar is ook re
gen of afgelasting van de beloofde
voorstelling wegens naderend on
weer. Ben je keurig op tijd op het Ab
dijplein, dan blijken Japanse gelegen
heidsmonniken niet te durven optre
den omdat zij blikseminslag vrezen.
Dat zijn allemaal zwarigheden die
zich niet voordoen als het spel ge
speeld zou worden in de gebouwen die
ervoor bedoeld zijn. En waar mensen
met inzet van zo veel talent en energie
voorstellingen geven, dat de toe
schouwer het onzichtbare tóch denkt
te zien. Het is niet zo moeilijk op een
akker in de buitenlucht een stuk te
spelen en dan in de verte een echte mo
tor te laten aankomen. Nee, in het the
ater met een valhelm op het hoofd het
toneel betreden en door middel van
stil spel de bezoekers in de waan te
brengen dat ze benzine ruiken, daar is
vakmanschap voor nodig en dat wil
len mensen alsmede toeristen graag
zien.
De locatiespelers nemen onnodige ri
sico's. Weer of geen weer, zonnen,
sterren en manen gaan in de schouw
burg altijd naar believen op of onder.
Dat is op een eiland in het Veerse Meer
afwachten. Je weet maar nooit of er
plotseling bewolking voor het gewen
ste effect schuift. Onberekenbaar is
ook de wind. Die waait in daarvoor
geschikt gemaakte gebouwen wan
neer de regisseur het wil. In de vrije
natuur kunnen als gevolg van meteo
rologische onregelmatigheden bij de
Azoren van het ene op het andere mo
ment de toch al moeilijk te volgen ac
teurs totaal onverstaanbaar worden;
hetgeen overigens lang niet altijd be
zwaarlijk is.
Zeker, er spreekt een zekere gedre
venheid uit de voorkeur die aan de dag
gelegd wordt voor locatievoorstellin
gen. Maar er zitten te veel onaangena
me kanten aan. Terug naar het theater
dus. Als dat er tenminste al staat.
Soms kan het er beter niet staan. De te
krappe plek waar in Middelburg een
nieuwe schouwburg moet verrijzen,
zou in de huidige staat gelaten moeten
worden om bij wijze van uitzondering
fijn buiten te spelen. Een mooi stuk
over de recente Amerikaanse inspan
ningen in Bagdad zou er veel en dank
baar publiek trekken.
Deze rubriek is uitsluitend bestemd voor reacties op in de PZC verier
nen redactionele berichten, artikelen of commentaren. De reactietijd
beloopt uiterlijk 7 dagen. Plaatsing van bijdragen betekent nietdatj
redactie de meningen en stellingen van de inzenders onderschrijft.
Open brieven, oproepen, gedichten en anonieme inzendingen worden
niet geplaatst. Bijdragen mogen niet langer zijn dan 250 woorden. Der*
dactie behoudt zich het recht voor inzendingen te bekorten. Overqt.
weigerde brieven wordt niet gecorrespondeerd.
In het artikel Geef Antwerpse
haven een kans (PZC 23-8) doet
schepen Delwaide net alsof Ne
derland de schuld is van de be
perkte diepgang van de vaar
geul in de Westerschelde en dat
Nederland dus verplicht is tot
de gewenste aanpassing. Onzin
natuurlijk, want de overeen
komst betreft de ongehinderde
tolvrije doorvaart en niets over
een verplichting om de vaargeul
te verdiepen als de schepen die
per gaan steken. De rivier heeft
zelf zijn beddingdiepte bepaald
in het grijze verleden en die kan
niet ongestraft gewijzigd wor
den. Baggert men de geul bij
Bath bijvoorbeeld twee meter
uit, dan is de kans groot dat bin
nen enkele jaren de oever daar
instort en een nieuwe verbin
ding met de Oosterschelde ont
staat. Op andere stukken zullen
de nieuwe wallen ook na gerui
me tijd instorten en resteert een
vaarwater dat ondieper is dan
voorheen. De tegenwoordige
bodem van de geul is bovendien
broedgebied en mag dus volgens
de natuurrichtlijnen niet aan
getast worden. Ruimen van
wrakken, verder lijkt mij de Ne
derlandse medewerking niet te
kunnen gaan. In goede samen
werking met Vlissingen, aan het
aantal richtingborden bij Ant
werpen te zien is de reus
doodsbang voor Klein Duimpje,
behoeft er slechts weinig la-
dingverlies op te treden.
N. A. Blomme
Ruys de Beerenbrouckstraat 32
Vlissingen
De PZC (23-8) schrijft over 'het
aanhoudende bloedige optre
den van de Israëliërs in de bezet
te gebieden'. Israël wordt hier
weer in de beklaagdenbank ge
zet, terwijl de PZC op 13-8 nog
over twee zelfmoordaanslagen
van Harnas schreef. Zolang de
Israël-is-weg-kaart in het ge
ding is zijn de Arabieren door-
door Marjolein Verbruqqen
GOES - Het festival Tbday
Everyday brengt donderdag 4
tot en met zondag 6 september
allerlei subculturen samen op
de Grote Markt in Goes. Het
muzikale aanbod varieert van
hiphop tot rock en van blues tot
punk. Verder zijn er doorlopend
workshops, zoals graffiti,
breakdance, skating en make
up.
„Dit evenement moet toeganke
lijk zijn voor iedereen," vindt
Hubert Krier van organiserend
kunstenaarsplatform Trechter
5 uit Goes. „We mikken op jon
geren tussen 19 en 25 jaar, maar
de muzieksoorten zijn voor alle
leeftijden."
De eerste dag staat vooral in het
teken van hiphop. De groep Jef
Wareef komt speciaal voor dit
evenement vanuit Senegal
overgevlogen naar Nederland.
Dit is hun tweede optreden in
ons land. Codewoord uit Gro
ningen scratcht niet alleen bij
hun Nederlandstalige hiphop
maar gebruikt ook instrumen
ten. Ook 111 Productionz is die
middag van de partij.
Rock en blues zijn yooral te ho
ren op de tweede dag, met
namen als Flavour, Odette Sor-
ber en Coldpop Culture. Die
avond eindigt met de trance en
house van dj's Figo en Mefisto.
„Zodat iedereen nog even lek
ker uit zijn dak kan gaan", ver
telt Krier.
Zaterdag is het de beurt aan ska
en punk met onder meer de band
Tapharheejl. De laatste dag ko
men zo veel mogelijk soorten
muziek weer terug. Ook stijlen
als rhythm 'n' blues, disco en
zelfs een taptoeband zijn dan
vertegenwoordigd
„We mixen de optredens van be
kende acts met die van begin
nende artiesten uit de regio. De
overgangen van de ene muziek
soort naar de andere zijn op zich
al een vorm van kunst", vindt
Krier.
door Marjolein Verbruggen
GOES - Goes heeft vanaf
morgen een eigen dansfesti-
val. Voor Goes Summer
Dance komen dj's uit Neder
land en België naar de Grote
Markt.
Het dansfestijn begint bui
ten. Op het podium voor de
samenwerkende cafés Lam-
bik, Nationaal en Pubbles
draaien de dj's vrijdagavond
vanaf half acht. „De bedoe
ling is om dit evenement
laagdrempelig te houden",
zegt organisator dj Reza Ge
leedst. „Nergens staan hek
ken en we vragen geen
entree. Ik wil iedereen de mo
gelijkheid geven om kennis
te maken met het fenomeen
dansfestival. Bij Mystery-
land moest ik dit weekeinde
53 euro betalen."
De dj's die draaien zijn Stan
ton uit Rotterdam, Philip uit
België, Sun uit Goes en Mar
cel Woods uit Brabant.
Woods is een rijzende ster,
volgens Reza. De muziekstij
len die gedraaid zullen wor
den, zijn vooral club, trance
en hardstyle. Na midder
nacht verplaatst het feest
van buiten naar binnen in de
drie cafés. Wie er dan nog
geen genoeg van heeft, kan
na twee uur doorgaan in dis
cotheek El Toro. Daar draait
Reza verder.
Goes is erg geschikt voor zo'n
evenement, vindt hij. „De
Grote Markt is een prachtige
locatie en de horeca is er ini
tiatiefrijk. De drie cafébazen
hadden direct interesse voor
dit idee." Samenwerking is
voor Reza een sleutelwoord
bij het tot stand komen van
een festival. „Ook de Dance
Tour Goes, die ik in novem
ber weer organiseer, valt of
staat met het samenwerken
met de horecagelegenhe
den." Kleinschaligheid is
zijn andere trefwoord. „In
Zeeland past een grote opzet
als in de Randstad niet. Bo
vendien begin ik graag klein
om later te kunnen uitbou
wen." Hij hoopt volgend jaar
bij Goes Summer Dance
meer horecazaken en meer
dj's te betrekken.
De dansevenementen in Mid
delburg en Vlissingen ziet
Reza niet als concurrentie.
„Hoe meer we deze steden en
Goes op de kaart zetten, hoe
beter. Ik verwacht ook wel
Walcherse bezoekers. Verder
komen er natuurlijk jongelui
die op vrijdagavond altijd al
naar de cafés gaan."
„Vorig jaar was het festival zo
ruw dat er weinig vrouwen in
het publiek waren. Nu willen we
meer toegankelijk zijn voor
meiden. Daarom hebben we een
groep ingesteld die onder de
naam Meidenpit zorgt voor een
vrouwelijke aankleding van het
festival. Dan kun je denken aan
dingen als versiering met bloe
men en doeken. Ook de lounge,
waar iedereen even rustig kan
zitten, is daarvan een onder
deel." De groep zorgt ook voor
wat workshops en een mode
show. Bezoekers mogen in
workshops met de aanwezige
artiesten en instrumenten hun
eigen cd maken. Wie wil, kan
ook naar huis gaan met een zelf
gemaakte animatiefilm. Om de
kunsten en toeren van het ska
ten en biken te laten zien, komt
er een miniramp op de markt.
Allerlei subculturen die voor
komen in de regio helpen mee
om dit evenement op touw te
zetten. Trechter 5 geeft hen de
gelegenheid samen te komen en
te uiten wat er bij hen leeft.
Krier is woonwagenbewoner.
„Ik doe dit samen met onder
meer punkers, boeren, allochto
nen, breakdancers en hard
rockers."
Het festival is ontstaan uit een
graffitiproject twee jaar gele
den. „Jongeren staan vaak stie
kem in tunneltjes te spuiten met
verf. Wij willen ze van de straat
halen." Vorig jaar is hieruit To
day Everyday gegroeid. „Die
naam betekent dat je elke dag
opnieuw een kans hebt om iets
van je leven te maken. Je kunt
veranderen als een kameleon",
legt Krier uit. „Daarom hebben
we dat dier gekozen als logo van
ons festival."
De gekozen locatie - het oude fort, met daarin de soldatenkwartieren - voegt wel degelijk iets toe aan het verhaal over de soldaat en zijn vi
ool. foto Lex de Meester
FORT ELLEWOUTSDIJK
Nazomerfestival
'L'histoire du soldat', van Stravins
ky, met Els Dottermans, Genio de
Groot, Erik Whien en Didy Heus
(dans). Kostuums van Bernadette
Corstens. Muziek uitgevoerd door
het Donskoy Ensemble o.l.v. Jussi
Jaaninen. Regie van Lidwien Root
haan.
door Willem Nijssen
Een operaklassieker, dat is
niet bepaald mijn genre.
Maar L'histoire du soldat is - on
danks alle PR in die termen - he
lemaal geen operaklassieker. Er
is muziek, er is een 'libretto',
maar dat maakt nog geen opera.
En klassiek zal L'histoire du sol
dat wel zijn, maar dan vooral
omdat het een grensverleggend
stuk is, dat indertijd als 'contro
versieel' ervaren werd. De mu
ziek (van Stravinsky) is een
mengeling van stijlen - klassiek,
ragtime, jazz en 'balkan' - en dat
was in diens dagen op zijn minst
uitdagend. En wat heerlijk is
het, om anno 2003 te kunnen er
varen dat die muziek nog altijd
wel 'uitdagend' is, maar zeker
niet meer controversieel.
De tekst van L'histoire du soldat
is gebaseerd op een oud Rus
sisch sprookje, waarin een sol
daat zijn viool (een symbool
voor zijn ziel) aan de duivel ver
koopt. Hij slaagt erin om die vi
ool (dat wil zeggen: zijn meest
wezenlijke kern) terug te ver
overen, maar ontsnappen aan
de duivel blijkt desondanks
toch niet mogelijk. Stravinsky
schreef zijn 'opera' aan het eind
van de Eerste Wereldoorlog,
toen hijzelf berooid op de vlucht
was uit revolterend Rusland.
Maar dit stuk drukt meer uit
dan een persoonlijke ontgoo
cheling, het drukt uit hoeveel er
in die dagen te wanhopen was
voor iedereen.
L'histoire du soldat is geschre
ven voor een beperkt ensemble
en voor slechts drie acteurs: de
soldaat, de duivel en een vertel
ler (we vergeten even de danse
res, daarover later meer). En
van die drie speelt de verteller
(zeer mooi bewogen en afstan
delijk tegelijkertijd, gedaan
door Els Dottermans) een be
langrijke rol. L'histoire du sol
dat is dus sterk vertellend, en
het bevredigende aan de muziek
is - en meer ga ik er hier niet over
zeggen - dat hij dat vertellende
zo prachtig weergeeft. Herken
bare lijnen, heldere ritmes, stu
wing en ontspanning zoals een
goed verteller zijn verhaal
brengt. Schijnbaar eenvoudig,
en tegelijkertijd altijd aanwezig
de notie, het beseffen zelfs, van
complexiteit. Want zo zit het le
ven - en ook dit zinnebeeld er
van, dat sprookje - in elkaar.
Vertellen, ja, dat is veel meer
mijn terrein. Het woord (en voor
zo meteen: het beeld)dat maakt
theater. Een goed verteller weet
dat er weinig te zeggen is. Er is
eigenlijk maar één thema: de
liefde. Als een roos tussen het
onkruid. Nooit zomaar te pluk
ken, altijd omzichtig te nade
ren. Na afloop ving ik het woord
'langdradig' op, maar dat is ab
soluut niet terecht. Het verhaal
neemt zijn tijd, omdat het moei
lijk is om eenvoudige zaken ook
simpel te zeggen. 'Verkoop nooit
je ziel', neemt niemand voet
stoots aan voor waar. Heel mis
schien zal een enkeling het wil
len geloven na deze voorstel
ling. De rest is cultuur-blabla.
En het kan. Het verhaal wordt
heerlijk rustig verteld. Lange
pauzes, waar de muziek natuur
lijk aan bijdraagt. Genio de
Groot is een prachtige duivel, in
het wit (hulde aan de vormge
ver). Zijn spel geeft sjeu aan het
verhaal, dat van soldaat Erik
Whien treft minder diep. Het
oeroude massieve fort biedt
ruimte voor een groot speelvlak.
Is kaal. Doods ook. Maar her
bergt achter zijn zwaarmoedige
uiterlijk andere domeinen, vol
licht en kleur en symboliek. Dat
blijkt wanneer de deuren van de
in de verdedigingswallen ge
borgen soldatenverblijven
openzwenken. Als verborgen
hoeken in de ziel. Zo ook de be
vrijding van de prinses, met
donderende klap valt een 'meta
len' schild omlaag. En zij danst.
Meer doet de vreugde niet, die
heeft verder niets te zeggen.
Mooie beelden.
Moet dat per se in een oud, bijna
onvindbaar fort, in de open
lucht? Het moet niet. Maar het
voegt wel een dimensie toe.
Ruimte, al genoemd. Meer drie-
dimensionaliteit dan een thea
ter kan bieden. Een ander besef
van verhoudingen. Minder ge
voel van 'alles onder controle'.
Perfect om de o zo veelzeggende
eenvoud van een sprookje écht
te laten binnenkomen.
'L'histoire du soldat' is nog te zien
van 28 t/m 30 augustus en van 2 t/m
6' september in Fort Ellewoutsdijk.
gegaan met geweld, maar
staat niet in de krant. Overt
dagelijkse beschietingen vt
Kiriat Shmone heb ik nog rj?;
gelezen. Het is verbijsterend^
de Israëliërs zich steeds
opblazen en niet eens het oogon
oog, tand om tand toepassen^
krijgen toch altijd de zwartepj
toegespeeld, dus wat maakt
uit. De PA heeft vanaf juni no;
geen enkele moeite gedaan or
de terreur te stoppen. Ze hebkg
steeds andere smoesjes. Eriseet
Arabisch gezegde: „Na efe
vijfde zin volgt een leuge
Arabieren zijn daar goed
vooral wanneer de vijand
sterk voor je is, pleegt menn
raad en liegt men om de vijai
te overwinnen. Daarom zij
Arabische 'garanties' voorlsrj.
el niet meer waard dan hetpj.
pier waarop het geschrei
staat. Arafat en consorten jol
ten de hulpgelden van EU, ms
besteden het geld niet aan
onderdanen. De EU is metdet
'hulp' een bende 'Pontius Pi
tussen'. Arafats vrouw en dor.
ter hebben een luxueus levend
in Parijs. De kinderen vanè
leiders studeren allemaal in)j
buitenland en ze sturen hunej.
gen kinderen niet de dood inij
wandelende bom. Democrat!
bestaat niet in het denken®
de Islam. Moslims vinden ot
Westerlingen een naïef volk.
J.C.C. Soi»
Westerzichtil
Vlissinp
MIDDELBURG - De Zee»
Volksuniversiteit (ZVU) hoii
op zaterdag 6 september eenit
formatiedag over het meai
cursusjaar. Er zijn docente
aanwezig om uitleg te gen
over de cursussen. Belangstel
lenden kunnen zich ter plekl fh
inschrijven.
De bijeenkomst wordt gehot- N
den in de Drukkerij op deMaik 8ev'
in Middelburg van 12.'
15.00 uur.
plai
Ozark Henry is het pseudo
niem van Piet Goddaeruit
Kortrijk. De naam is afgeleid
van de Amerikaanse bergketn
Ozark Mountains en de hoofl too
guur Henry uit de roman Junh
van William Burroughs. Wel
licht heeft Goddaer, die van
avond met zijn band optreedt)
het Abdijplein in Middelburg,
een artiestennaam gekozenoi
verwarring te voorkomen mei
zijn vader, klassiek componist
Norbert Goddaer.
I De
nee
verc
vrije
won
raac
is 0)
verv
nee
Zijn vader heeft een belangrij
rol gespeeld in zijn muzikale
vorming. Hij bracht hem inca der;
tact met klassieke muziek en
jazz, maar liet hem ook alvffl
luisteren naar Frank Zappa,
Carlos Santana en The Beatles
Aanvankelijk leek dat niette
leiden tot een muzikale carriè
Goddaer junior studeerde eet
tijdje filologie en criminologie
leerde meubels maken en ging
kunstschilderen. Alsof hij alia Uni<
wilde, behalve muziek maken
Terwijl hij in zijn vrije tijdde
ene na de andere cassette met»
gen muziek vulde. Niet voor
niets gaf hij zijn debuutplaat!
titel I'm seeking something A
has already found me. „Tend
ik me afvroeg 'Wat moet ik
doen?', had ik helemaal niet
door dat ik eigenlijk allangifi
aan het doen was", tekendeüi
mo op uit zijn mond."
Met de cd Birthmarks vond
Ozark Henry twee jaar geledfl
zijn stijl, nadat hij eerdermei
barokke experimenten naare-
gen zeggen 'het mysterie vaai
muziek' had proberen te ontrs
felen. Hij wilde zichzelf bewij
zen aan zijn vader. Nu is dat®
meer nodig. „Alles klopt, hè'
merkte de oude componist op
het horen van Birthmarks.
„Mijn vader heeft me getraitf
om te horen wat Zappa van
Stravinsky gepikt had, en In*
elk muziekstuk is opgebou®
rond een thema, en met welte
trucje je daar eindeloos opk®
variëren."
Zijn muziek is wel omschrerë
als Vlaamse soul, een adeq:>
omschrijving omdat zowelde
groove als de kennelijk Belgi
sche eigenzinnigheid daar::
zijn gevangen. Maar wel sc®
de breedst mogelijke beteken
omdat Ozark Henry zijn m®
heel onnadrukkelijk heeft d^
spekt met dance- en reggae-'-
vloeden.
Alle citaten zijn afkomstig uitk
mo. Concert Ozark Henry van
avond, Abdijplein Middelburg
21.30 uur.
pagina 17: evenementenag'"
