9
Geen biertje meer bij de friet
en kwartiertje achter de boom
Nutteloos kasteel
VVD-fractie vreest
onzorgvuldigheid GS
in procedure WCT
Werkstraf wegens
stelen van werkgever
Vlissinger schrikt van
straf voor verkeersfout
WWW.
NAZOMER
FESTIVAL
.NL
Broekpak
tte groep badgasten onderschat gevaren van de zee
zeeuwse almanak
WALCHEREN
dinsdag 26 augustus 2003
;ekend
Waarschuwen
vanaf de dijk
Strandje
Boze brief
zc
J
trandwachten rukken vaker uit
afamke van Loon
KIKZEE - Een sterke stro
een noordelijke wind, een
temperatuur van het zee-
er en een grote groep bad-
die de gevaren van de
onderschat. De strandwach-
lebben dit jaar hun handen
idan vol aan zwemmers die
rde zee ingaan. Delandelij-
koepelorganisatie, Red-
brigades Nederland (KN-
schat dat er afgelopen
rond de twintig procent
uitrukken zijn geweest
in dezelfde periode vorig
iet strand bij Ouddorp is het
ratste weken flink raak. Een
ts jongetje (10) raakte bij
afpartij bedolven onder
duinzand en kon gered
door toegesnelde
Igasten. Kort daarvoor
een 22-jarige zwemmer
de reddingsbrigade uit het
opgevist. Zijn zwem-
i wist wél ternauwernood
in kracht het strand te be-
jTwee dagen eerder haal
de reddingsbrigade twee
kinderen op, nadat zij
luchtbedje de zee op zijn
Het vijfjarige jongetje
:d een dag later in het zie-
,s. M. Binnendijk van de
iingsbrigade Ouddorp
toe dat er 'aan de Neder-
kust veel aan de hand is
De hittegolf, die Ne-
id (en de rest van Europa)
;tus trof, deed veel men-
het strand trekken voor
ig. En meer volk langs
ast doet de kans op onge-
toenemen.
alleen op het strand zelf,
vooral ook in het water,
it dat de Ouddorpse red-
irigade er op één zaterdag
r opuit moest om in nood
terende zwemmers te red-
i, is voor Binnendijk zeer bij
der. „Dat is ongekend."
drukte, in combinatie met
aantal 'natuurlijke' facto
ren, is hier volgens Binnendijk
de oorzaak van. Rond de ver
schillende banken, die voor de
Goereese kust liggen, heerst al
tijd een sterke stroming. Maar
gecombineerd met de (noorde
lijke) windrichting en het
springtij medio augustus,
maakt een ondoordachte zwem
partij extra verradelijk. „Dan
heb je ook muien. De zee is nooit
veilig. Maar het is een gevaarlij
ke stroming geweest."
Het is niet alleen de Ouddorpse
reddingsbrigade die met de ge
volgen van deze omstandighe
den heeft te kampen. Volgens
M. de Köpke van Reddingsbri
gades Nederland hebben
strandwachten langs de hele
Nederlandse kust hiermee te
maken. Naast de factoren die
Binnendijk al noemt, voegt hij
de temperatuur van het zeewa
ter toe. Waar het water in deze
tijd normaal gesproken rond de
17 of 18 graden Celsius is, is de
zee nu opgewarmd tot rond de
20 graden Celsius. En dat heeft
volgens De Köpke meer mensen
'gemotiveerd' in zee te zwem
men. Met alle gevolgen van
dien. „Een heleboel zwemmers
zijn onervaren wat de gevaren
van zee betreft. De laatste tijd is
het schering en inslag. Ik schat
dat er twintig procent meer uit
rukken zijn geweest dan nor
maal in deze tijd."
Daar waar andere reddingsbri
gades veelvuldig zwemmers in
nood ophalen, heeft de Strand-
reddingsbrigade Westerschou-
wen volgens P. Duijzer niet
extra veel uitrukken hoeven
maken. Wel heeft de West-
schouwse strandwacht extra
rondgevaren om mensen te
waarschuwen voor de gevaar
lij ke stromingen, en zo nodig tij -
dig teruggestuurd. Ook zijn
Ouddorpse collega stelt dat er
langs de Goereese kust in deze
tijden nog eens extra aan pre
ventie wordt gedaan. Binnen
dijk: „De zee blijft altijd onbe
rekenbaar. De reddingsbrigade
is er niet voor niets."
Snackbar-uitbater Lars Peeters: „Er zijn al zo weinig voorzieningen in Biggekerke.
foto Ruben Oreel
door Miriam van den Broek
BIGGEKERKE - Na 35 jaar is het niet lan
ger mogelijk om in de snackbar in Biggeker
ke een biertje te drinken bij de friet. Eige
naar Lars Peeters mag van de gemeente wel
bier verkopen, maar alleen om mee te ne
men. Voor het serveren van een biertje is de
snackbar te klein, meent de gemeente.
Sinds 1968 heeft Biggekerke een snackbar.
Vanaf die tijd wordt er drank geschonken.
„Er was nooit een drank- en horecavergun-
ning", vertelt Peeters die in 2000 eigenaar is
geworden. „De boel werd altijd gedoogd."
Toen Peeters eigenaar werd, wilde hij de
zaak compleet vernieuwen. Eén van de bu
ren maakte bezwaar. „Daarmee ging het
balletje rollen", zegt Peeters. Want behalve
het bezwaardienden de buren ook klachten
in over de snackbar. Er zou geluidsoverlast
zijn.Daarop kwam de gemeente kijken. Bij
dat bezoek werd duidelijk dat er geen
drank- en horecavergunning was."
De ondernemer vroeg de vergunning alsnog
aan. Hij verbouwde de binnenkant van de
snackbar om aan de eisen te voldoen. Toch
kreeg Peeters geen vergunning. De ruimte in
de snackbar moet daarvoor minstens 35
vierkante meter bedragen. „Een medewer
ker van de gemeente is hier komen meten.
Die kwam uit op 31,62 vierkante meter zon
der de keuken en de toiletten. Ik heb het zelf
ook nog een keer opgemeten. Zonder de toi
letten en de keuken, kom ik uit op 35,1 vier
kante meter. Ik heb geen idee hoe de
gemeente aan een ander getal komt. Ik ver
moed dat ze om mijn frietoven heen hebben
gemeten."
De ondernemer laat het er niet bij zitten. Hij
dient bezwaar in tegen de afwijzing van de
vergunning. „Volgens mij heb ik er gewoon
recht op én het scheelt me in de omzet. Bo
vendien zij n er al zo weinig voorzieningen in
Biggekerke."
Voorlopig neemt Peeters geen enkel risico.
Op de menukaart is een streep gehaald door
de alcoholische dranken. Op de toonbank
hangt een briefje dat er alleen bier mag wor
den verkocht als het mee naar huis wordt
genomen. „Als mensen om bier vragen, leg
ik uit hoe het zit. En hopelijk komen de
klanten de volgende keer toch terug naar
Biggekerke."
fWout Bareman
kgenover het oude postkan
toor stonden twee houten
luwtjes. Ze herbergden de
dsen, het kleinste gebouwtje
dat van de Nederlanders,
grotere van de Belgen. In
I gingen ze tegen de vlakte,
noesten wijken voor de nieu-
zeesluis en werden vervan-
door nieuwe 'loodsenwach-
verderop. Aan de andere
it lag de ponton, de aanleg-
its van de provinciale boot.
«t die naar Vlissingen, later
tlnog 'het bootje' naar Hoe-
tnskerke.
ateur-historicus Johan de
ts in één van zijn boeken:
aankomst van de laatste
uit Vlissingen, circa 8 uur
avond, was deze 's zomer
attractie voor velen. Even
ik nog vertellen dat tot in de
;er jaren van de vorige
de boot uit Vlissingen
aanlegplaats had aan het
cvan de westpier, op z'n
ens gezegd: aan "t En-
fd'. Dat was eind ne-
deeeuw."
Westkolk met 'het hoge
'Setje' en aan de zuidzijde
"rug van Ribbens en daar-
fer het wandelpark, waar je
thet klasje van de christelij-
leuterschool heen wandelde
■er leiding van juffrouw
tassen. Met een touw, om in
de rij te blijven. Daar, achter de
sluizen, lagen de oude vesting
wallen, waar honderdduizend
boterbloemen groeiden. Later
hoorde je dat het laantje tussen
de brug van Ribbens en het hoge
bruggetje 'de stille vuuf minu
ten' werd genoemd. De Vries:
„De ouderen in Terneuzen we
ten wel wat ik daarmee bedoel.
Maar één ding is zeker: in de
avonduurtjes gingen de jongelui
bij voorkeur door dat laantje
naar de pier. En als het zo te pas
gaf, kon je achter één van die
dikke bomen met z'n tweetjes
y11 jÉ.ii-iiawffc
een gezellig kwartiertje door
brengen." Een 'stief kwartier
tje'.
In de jaren zestig maakten de
bruggen, de kolk en de vesting
wallen plaats voor het nieuwe
sluizencomplex en de rondweg
over de Scheldeboulevard.
Ruim tien jaar later verdween
ook de provinciale boot. En
weer tien jaar later werd pavil-
r -• A.,
t.- v -.T"*A' .ffi-
Het strandje bij paviljoen Westkant in Terneuzen.
joen Westkant gebouwd, op de
dijk, op een plaats waar de zee
schepen van en naar Antwerpen
aan je bord voorbij varen. Een
toplocatie, die dagelijks - en ze
ker in het weekeinde - horden
Belgen lokt. Bedenker José
Dooms van het Innovatiepro
ject Scheldeboulevard (pavil
joen, appartementencomplexen
en een tropisch golfslagbad):
„Toen in de periode '68-'72 de
door Wout Bareman
Een bouwvallige toren bij
Draaibrug, een soort kapel
letje bij Clinge en een klein kas
teel in Philippine. Verscholen in
het groen, voorzien van vluchti
ge opschriften, met ingegooide
ruitjes, nutteloos.
En allemaal deden ze ooit dienst
als 'stroomkot', waarin tiendui
zend volt werd getransformeerd
en doorgegeven. Verspreid over
het landschap en letterlijk een
belangrijke schakel in het leven
van de dorpelingen. Het zijn
overblijfselen uit een vervlogen
energietijdperk. De oude trans
formatorstations dateren uit
het begin van de vorige eeuw. Ze
waren de spil in een wirwar van
hoogspanningskabels en het
woud van elektriciteitspalen.
De draden kwamen samen in de
nok van het huisje, van waaruit
de stroom weer verder werd ver
deeld. Rond 1950 was het bo
vengrondse netwerk nagenoeg
verleden tijd. De stroom werd
voortaan veilig door de grond
vervoerd. De verdeeltorens ver
loren hun functie en werden ge
leidelijk aan afgebroken of ver
kocht aan particulieren. Ze
werden vervangen door vier
kante betonnen blokkendozen
met een groen dakje; de zoge
noemde compactkast. Ze zijn
simpel, recht toe recht aan.
Hooguit aantrekkelijk voor gra-
fittiartiesten of posterplakkers.
De apparatuur in de kasten is
krachtig genoeg om een wijk
van honderden woningen van
elektriciteit te voorzien.
oude kanaalarmen werden ge
dempt en de zaak hier en daar
werd opgespoten, kreeg het ka
rakter van Terneuzen een enor
me knauw. Wat bleef er over van
de relatie met het water? Weinig
of niets. Terneuzen verdween
achter de Deltadijk. En dat was
dat."
„Zo'n paviljoen op de dijk leek
me een aardige aanzet tot een
verdere aankleding van die kale
dijk. Maar het plan had alleen
kans als het niet bij dat pavil
joen alleen bleef." En toen kwa
men dus al die andere bouwwer
ken erbij
Op 21 december 1990 luidde ge
deputeerde Esther Maris-Kos-
ter de bel boven de bar en daar
mee was paviljoen Westkant
geopend. Op een mooie zondag
ochtend geniet Dooms nog
altijd van het zicht op de passe
rende schepen; op z'n privé-ter-
ras. Hij heeft het 'de stille vuuf
minuten' genoemd...
Voor de deur strekt zich een
merkwaardig strandje uit, inge
klemd tussen de westpier van de
oude veerhaven en de oostelijke
havendam van de binnenvaart-
haven. Broedplaats van zeld
zaam gevogelte, beweren ken
ners en inmiddels ook ontdekt
door Maurits Sep
MIDDELBURG - De VVD-Sta-
tenfractie vreest dat Gedepu
teerde Staten steken hebben la
ten vallen bij de procedure voor
de Westerschelde Container
Terminal. De aanleg van de ter
minal is in strijd met de Europe
se Vogel- en Habitatrichtlijn.
Volgens fractievoorzitter I. Vo
gelaar hebben GS eerder laten
weten dat die richtlijn geen pro
bleem zou zijn.
De vaargeul van de Wester
schelde en De Kaloot zouden
aanvankelijk niet onder de Vo
gel- en Habitatrichtlijn vallen.
Toen bleek dat dat toch ging ge
beuren, heeft de WD schrifte
lijke vragen gesteld over de ge
volgen hiervan voor de WCT.
„Maar er zou geen bloed vloei
en, was het antwoord dat ik
kreeg", zegt Vogelaar.
Het provinciebestuur heeft om
die reden ook geen bezwaar
aangetekend tegen de aanwij
zing van deze gebieden als be
schermd gebied. Nu die Europe
se richtlijn voor de Raad van
State echter een van de belang
rijkste redenen was om het be
sluit over de WCT te vernieti
gen, heeft Vogelaar gisteren
opnieuw schriftelijke vragen
gesteld aan GS. „Want óf wij
zijn verkeerd geïnformeerd
door GS, óf GS heeft te weinig
contact gehad met het ministe
rie van Landbouw, Natuurbe
heer en Voedselkwaliteit", ver
klaart Vogelaar.
Vereniging Redt de Kaloot, die
zich vanaf het begin heeft verzet
tegen de aanleg van de WCT,
wijst er in een brief aan alle Sta
tenfracties eveneens op dat GS
nooit bezwaar hebben aangete
kend tegen aanwijzing van De
Kaloot als beschermd gebied
onder de Vogel- en Habita
trichtlijn. De vereniging herin
nert er tevens aan dat de Raad
van State heeft vastgesteld dat
GS geen overleg heeft gehad
met de Europese Commissie
over de WCT. Van een zinnige
discussie met Provinciale Sta
ten kan dus geen sprake zijn,
meent Redt de Kaloot. En daar
mee is het in de visie van de be
langengroepering ook niet mo
gelijk het vernietigde besluit te
repareren.
door Aector Dooms
MIDDELBURG - Een 27-jarige
man uit Middelburg heeft gedu
rende vier jaar 7200 euro gesto
len van zijn werkgever. Officier
van Justitie H. den Hartog sprak
gisteren tijdens de zitting bij de
politierechter van een ongeloof
lijk achterbakse streek. Haar eis
van 180 uur werkstraf en een
maand voorwaardelijke gevan
genisstraf werd overgenomen
door politierechter G. Nomes.
Zowel de officier als de politie
rechter sloten niet uit dat de
Middelburger tussen 12 februa
ri 1999 en 11 februari dit jaar
aanzienlijk meer geld had weg
genomen, maar konden dat niet
bewijzen. Door de handelwijze
van de verdachte ontstonden er
verschillen in de kasvoorraad.
De Middelburger zei gemiddeld
25 tot 30 euro per week te heb
ben gestolen.
Hij werkte bij een opticien eerst
in het laboratorium, vervolgens
werd hij verkoper en later assis
tent-bedrijfsleider. Hij genoot
het vertrouwen van zijn werk
gever, want hij zou bedrijfslei
der worden. Het nadeel van
7200 euro moet hij terugbetalen
aan de gedupeerde werkgever.
foto Peter Nicolai
door badgasten, veelal afkom
stig uit de binnenstad, maar
zelfs uit België. Zoals moeder
Jeanne uit Zelzate met haar
kroost. Twee kinderen, van vier
en zes, die zich angstig dicht bij
het water ophouden en prompt
door een Terneuzenaar worden
weggestuurd. Ko de Bree gooit
zijn fiets tegen de grond en rent
naar de kinderen toe. „Weg bij
dat water; het is hier vijftig me
ter diep. Moeten jullie soms ver-
zuupen?!"
Waarschijnlijk was dat ook bij
fractievoorzitter Frank van
Hulle van Gemeentebelangen
Kanaalzone niet bekend, toen
hij er een maand geleden voor
pleitte van het strandje een toe
ristische trekpleister te maken.
Een geregelde schoonmaak
beurt, afvalbakken en het on
kruid weg en hup... een trek
pleister rijker. Het kwam hem te
staan op een boze brief van Ter
neuzenaar Geert van de Wege.
„Wat er groeit, zijn de planten
van het Zeeuwse schor en dat in
hartje Terneuzen! Dan zwijg ik
nog over de zilverplevieren, de
bonte strandlopers en de
blauwtjes en dikkopjes, die er in
verschillende seizoenen vertoe
ven", brieste Van de Wege.
door Aector Dooms
MIDDELBURG - „De straf
komt heel hard aan." Zo rea
geerde een 41-jarige Vlissinger
op de rijontzegging van een
jaar, waarvan negen maanden
voorwaardelijk, en 120 uur
werkstraf die de Middelburgse
politierechter hem gisteren op
legde voor een ernstige ver
keersfout.
Politierechter G. Nomes wees de
verdachte op de ernst van de
overtreding, die nare gevolgen
had voor drie slachtoffers. „De
impact is buitengewoon groot.
Ze hebben langdurig hinder van
hun verwondingen." De man
was op 11 december vorig jaar
op de Sloeweg in Vlissingen met
zijn auto door rood licht gere
den en op de kruising met de
A58 en de Veerhavenweg in bot
sing gekomen met een auto,
waarin twee vrouwen en een
meisje zaten. Hij had zich niet
gerealiseerd dat de inzittenden
gewond waren geraakt.
De politierechter vroeg hem
waarom hij na het ongeval geen
contact met de slachtoffers had
gezocht. „Ik wist niets van men
selijk leed. Ik dacht dat er alleen
blikschade was", zei hij. De
vrouwen hadden hoofd-, nek -
en rugklachten. Het meisje werd
gewond aan haar neus. Zij ver
telden gisteren nog steeds last te
hebben van de verwondingen.
Officier van Justitie H. den Har
tog concludeerde dat de Vlissin
ger aanmerkelijk onvoorzichtig
had gereden. „De slachtoffers
zitten hun leven lang met de
brokken", merkte ze op.
Een getuige had gezien dat de
man ver achter de voor hem rij
dende auto's reed toen hij de
verkeerslichten naderde. De
man gaf toe door rood te zijn ge
reden. Hij schrok van de eis van
de officier: een jaar rijontzeg
ging, waarvan zeven maanden
i voorwaardelijk, en 120 uur
werkstraf. „Ikrijdnegentigdui-
1 zend kilometer per jaar. Ik ben
ondernemer", gaf hij het belang
van zijn rijbewijs weer. De poli
tierechter wilde de man niet
brodeloos stellen, maar hij tilde
zwaar aan het verkeersgedrag
waarvan de slachtoffers ernstig
de dupe werden. De verdachte is
van plan tegen het vonnis hoger
beroep aan te tekenen.
Advertentie
26 aug t/m 7 sept 2003
0900 33 OOO 33
TRES T1GRES TRiS\t=)|
I melancholische levenslied
I 27 aug 21
u30
Al sinds tijden legt de Thool-
se de kleren voor haar man
klaar op het bed in de logeer
kamer. Hij let immers nooit
op kleurencombinaties,
loopt veel te lang in dezelfde
broek en weet niet wat in en
uit de mode is, zo vindt ze. In
den beginne probeerde hij
zijn eigen wil nog wel eens
door te drijven en dook zelf in
de kleerkast op zoek naar iets
wat vooral lekker zit. Dat
doet hij allang niet meer
want zo'n daad van onafhan
kelijkheid wordt niet echt op
prijs gesteld. Zo af en toe
moppert hij wat over de com
binatie waarin hij nu weer
moet lopen. Maar dat is meer
voor de vorm dan dat hij het
echt meent, zegt ze met enige
regelmaat tegen haar kinde
ren.
Afgelopen zaterdag kwam
hij echter wel heel erg mop
perend naar beneden. De bei
de dochters, toevallig op be
zoek, zagen vervolgens hun
vader verschijnen in een aan
alle kanten te krap licht
blauw en groen broekpak,
het nieuwste kledingstuk
van haar moeder, dat de oud
ste even op het bed had ge
legd om te luchten. Het he-
renpak wat daar reeds lag
had ze gedachteloos even aan
een knaapje gehangen en er
niet bij stil gestaan wat voor
gevolgen zo'n verwisseling
kan hebben.
Het oude transformatorstation in Philippine.
11 foto Wim Kooyman
