11
kt
eedijk brengt jeugdtrauma's boven
Het spookt bij de Ronduute
Ambassadeur Bosnië
stuurt dienstauto om
familie op te halen
linnenkort besluit over
uisvesting van Mozart
WWW.
NAZOMER
FESTIVAL
.NL
Auto Lezersactie
-
Half dozijn
emeente Reimerswaal wil ouderenwooncentrumgeen geld meer geven
Altijd al eens willen rallyrijden?
Voor slechts 189
zeeuwse almanak
BEVELANDEN/THOLEN
zaterdag 23 augustus 2003
vanaf de dijk
;r
Stilte
O AutoTrack.nl
zc
_J1
ze»
urMieke van der Jagt
S
tijdrage De Vliedberg op de tocht
[jjVND - Het ouderenwoon-
itrum De Vliedberg in Ril-
id dreigt de gemeentelijke
dtage kwijt te raken. Als dat
iar ieurt, verliest De Vliedberg
«ziel, vindt het bestuur. Se
this E. de Block: „Als alle
verdwijnt, zijn we niks
«dan een woningbouwver-
jjjng. Dat is nooit de bedoe-
noch de afspraak ge
fit."
De Vliedberg was tot twaalf jaar
geleden een bejaardenoord met
appartementjes en bejaarden
huiszorg. De provincie zette de
hele ouderenzorg op z'n kop,
sloot bejaardentehuizen, stimu
leerde woonzorgconstructies en
nam als algemeen uitgangspunt
dat ouderen langer zelfstandig
moeten kunnen blijven. Daar
voor was geld nodig en dat
kwam er. Flankerend beleid,
heette het potje, en De Vlied
berg, waar het bestuur enthou
siast meewerkte aan de nieuwe
doelstelling, kreeg daaruit
24.000 gulden, jaarlijks uit te
keren door de gemeente.
Die bijdrage is in die twaalf jaar
nooit opgetrokken en nu dreigt
die te verdwijnen door weer een
nieuwe verandering van de fi
nanciering in de zorg. De ge
meente Reimerswaal heeft, zon
der het bestuur daarvan op de
hoogte te stellen, de bijdrage ge
schrapt. Voor De Vliedberg
dreigt nu een groot probleem.
De banen van twee verzorg
sters, die in deeltijd allerlei
diensten verlenen, staan op de
tocht.
Het personeel dat De Vliedberg
uit de bijdrage betaalt, zorgt er
voor dat de bewoners zich veilig
en zeker voelen. De Block:
„Tachtig procent van de bewo
ners is ouder dan 75 jaar en de
oudste is een eind in de negentig.
Gewoon in een flatje wonen, is
voor veel van deze mensen niet
weggelegd. Onze verzorgsters
doen 's ochtends de gordijnen
open, helpen bij kleine pro
bleempjes en geven in feite een
aanvulling op wat de thuiszorg
doet. Ze moedigen ook de socia
le contacten aan door gezamen
lijk koffie te drinken en af en toe
iets leuks te organiseren. Wie
hier maar één dag rondloopt,
heeft al meteen in de gaten dat
sommige bewoners zonder die
hulp allang in een veel zwaarde
re zorginstelling zouden moeten
gaan wonen. Maar het is niet
meetbaar. Je kunt er geen lat
langs leggen en zeggen: deze
mensen kunnen langer zelfstan
dig blijven. En dat wil het Zorg
kantoor.
Het ergste is, volgens De Block,
orMarjolein Verbruqqen
JSEKE - Muziekvereniging
nart uit Yerseke mag mis-
lien toch in de Hummelsoos
ide Kerkhoekstraat blijven,
raadscommissie Welzijn be-
ieekt een voorstel hiervoor
inenkort.
gemeenteraad overrompelde
izart in mei met een besluit
or huisvesting in het multi-
ictionele centrum aan de Ho-
De vereniging zit liever
De Hummelsoos in de Kerk-
ekstraat.
braadsleden wisten niet pre-
waarover ze spraken in de
rgadering van mei", zegt A.
kaar, secretaris van Mozart,
voorkeur van de vereniging
ituitnaar een stek in het cen-
van Yerseke. Mozart heeft
gemeente per brief gevraagd
inogmaals na te denken over
[gebouw van De Hummel-
„Onze vereniging zit al
lerdan 100 jaar in het cen-
m. Dat is ook gewoon prak-
ch. Bij loopmarsen hoeven we
nminder ver te lopen. Boven-
a is een centrale ligging voor
re jeugdige leerlingen veili-
als ze in het donker op de
s naar repetities komen,
ordat we naar het centrum
vaker met de fiets komen, heb
ben we ook niet veel parkeer
plaatsen nodig. We gebruiken
de plaatsen bij de supermarkt
500 meter verderop."
Nu oefent Mozart in verschil
lende ruimtes in Yerseke en We-
meldinge. Bovendien moet de
fanfare zaal Het Trefpunt delen.
„Dat is niet handig want we
moeten steeds onze slaginstru
menten uit elkaar halen om
ruimte te maken voor de bingo
en andere activiteiten", vindt
Pekaar. „Onze instrumenten
gaan hierdoor ook minder lang
mee. Die zijn hiertegen niet be
stand." „Het besluit in mei is in
derdaad overhaast genomen",
vindt raadslid A. Jumelet van de
ChristenUnie. „Nu hebben we
ook de wensen van Mozart in
kaart gebracht." De Christen-
Unie stemde op 27 mei als enige
partij tegen het voorstel van
PvdA, SGP, CDA en BBR om
Mozart te huisvesten in het mul
tifunctionele centrum. „Ik vind
dat een ongeschikte locatie. De
muziekvereniging hoort in het
centrum." Volgens Jumelet is
het al met al ook goedkoper voor
de gemeente om te kiezen voor
De Hummelsoos. In dat gebouw
zijn wel maatregelen nodig te
gen geluidsoverlast. Dat kost
bijna 79.000 euro.
Verzorgster Patricia van de Parel van De Vliedberg in Rilland geeft bewoonster Verbeek-Vermeule uitleg over de nieuwe wasmachine.
foto Willem Mieras
KrConny van Gremberqhe
weerskanten van de Ou
de Zeedijk oostelijk van
el ligt land. Dat kan, siinpel-
8 omdat het een oude zeedijk
Achter de Zeedijk, noord
elijk van Westdorpe, ligt
I Kanaal van Gent naar Ter
ra en deugt die naam dus
geen kanten. Neemt niet
eg dat de heren van Rijkswa-
fstaat, zo'n 35 jaar geleden, na
laatste kanaalverbreding bij
ssluis een bordje in de grond
len zetten waarop de naam
«lijk prijkte. Sindsdien is de
'laaldijk de Zeedijk.
aanleg van die dijk heeft
eigens nogal wat voeten in
aarde gehad. Westdorpe was
de jaren '60 de pleisterplaats
kanaalwerkers. Mannen
baggerbedrijven als Van
)rd uit Werkendam lagen in
'dorp in de kost of woonden
woonwagens, die her in der
irhetdorp verspreid stonden.
Overdag werd er gewerkt, ge
baggerd en gegraven. Achter de
oude kanaaldijk werden diepe
putten geslagen, de vrijgeko
men grond werd met vrachtwa
gens en pijpleidingen naar de
Axelse Vlakte, Smitschorre bij
Axel, de oprit van de nieuwe
brug bij Sas van Gent en de pol
ders zuidelijk van Westdorpe
getransporteerd. Honderddui
zenden kubieke meters zand en
klei werden verplaatst. Naast de
diepe putten werd een nieuwe
aarden wal opgetrokken, die ve
le meters boven de Autrichepol-
der uitstak.
Door kwel en hemelwater vul
den de putten zich geleidelijk
met water. Een kind kon zich in
die jaren geen ultiemer speelter
rein wensen. Er werd gezwom
men, er werden hutten gebouwd
en met fietsjes over de bergen
zand gejakkerd.
Erg lang duurde dat festijn niet,
want de kanaalwerkers deden
wat ze moesten doen; werken.
De aarden wal veranderde in
een stevige rechte kanaaldijk,
de poelen erachter in een verra
derlijk diepe waterweg, die uit
eindelijk - nadat de oude dijk
verwijderd was - in verbinding
gesteld werd met het oude ka
naal, dat vervolgens door de
baggeraars op dezelfde diepte
als de nieuwe vaargeul werd ge
bracht. Het verbrede kanaal
werd in december 1968 feeste
lijk in gebruik genomen. Nou ja
tlii
- ---- - - - --- -
- - - -
"i. - - - - 7 -
s »- -
fvSS-
i - -
- 1
- 7
,7,
Met het plaatsen van een eenvoudig straatnaambordje transformeerde de kanaaldijk in de Zeedijk, on
danks het feit hij nog steeds langs het kanaal loopt. foto Peter Nicolai
feestelijk. De schooljeugd van
Westdorpe werd 's ochtends
door meester Hendriks bijeen
gedreven op het schoolplein en
voorzien van oranje-blanje-
bleu-vlaggetjes. De instructies
waren kort en duidelijk. „Jullie
gaan straks op de fiets naar de
Zeedijk, waar we in rijen zullen
wachten op de komst van de ko
ningin. Komt ze voorbij dan
zwaaien we en zingen we het
feestlied, dat jullie allemaal op
papier hebben ontvangen",
sprak de meester.
Daar gingen we peddelend door
de kou. Aangekomen op de win
derige dijk aan het kanaal was
het nog kouder. We werden in
het natte gras geposteerd en
konden wachten. En wachten.
We waren overigens niet alleen,
aan de overzijde van het kanaal
stond de Sasse schoolmeute te
wachten op de doorkomst van
vorstin Juliana. Wie het echter
aandurfde te roepen, kon reke
nen op een tik met een zegelring
op het schedeldak. Ja, jeugd
trauma's. Juliana en buurvorst
In deze bomencirkel zou volgens de legendes een witte dame
rondwaren. De witte tent stond er maar voor even; naar ver
luidt als onderdak voor een spook-feestje.
fotoWim Kooyman
door Sheila van Doorsselaer
De plek bezorgt menigeen de
rillingen: de Ronduute.
Middenin de polder een akker
met daar omheen een cirkel van
bomen. Te vinden aan de
Ronduiteweg bij Koewacht. Het
spookt er, zo gaat de overleve
ring. Zijn ze er of niet? De witte
dame, de geldschat en de zwarte
hond of de leeuw met een sleutel
in zijn bek.
Ronduute komt van het Franse
woord redoute, oftewel schans.
De Ronduute ligt daar waar
vroeger het fort Moerspui moet
hebben gestaan. De vreemde
plek, nu nog goed te herkennen
in het landschap, speelt de
hoofdrol in een spookverhaal,
waarvan meerdere versies de
ronde doen. Ze hebben echter
een paar dingen gemeen. Eens in
de honderd jaar, tussen midder
nacht en een uur, zou een in het
wit geklede dame verschijnen
die de argeloze passant de weg
naar een ondergronds gewelf bij
de Ronduute zou wijzen. In het
gewelf zou een ijzeren koffer
liggen, gevuld met een geld
schat. Wie rijk wilde worden,
moest daar echter wel wat voor
doen. Op de koffer lag namelijk
een leeuw (of in andere versies
een zwarte hond met gloeiende
ogen) die in zijn muil de sleutel
van de koffer had. Wie de sleutel
wist te pakken, werd eigenaar
van de schat en zo kon de geest
van de witte dame eindelijk rust
vinden.
Het verhaal werd voor het eerst
opgetekend rond 1820. In deze
versie staan drie koffers in het
gewelf.
Een die toebehoort aan de Sint
Baafs kathedraal in Gent, een
van het klooster van Zaffelaere
en een voor diegene die de witte
dame helpt. De grote zwarte
hond zou niet bijten als je be
doelingen zuiver zijn. Niemand
heeft dat ooit kunnen bewijzen,
want in de verhalen gaat ieder
een die het meemaakte er als een
haas vandoor.
Het verhaal werd nogmaals, in
de versie met de leeuw en één
koffer, opgetekend in 1850. Dat
geeft te denken dat de witte da
me zich wel vaker laat zien dan
eens in de honderd jaar. Dus
schatzoekers, ga er eens kijken,
wie weet... Maar pas op, want
naast een witte dame, een enge
hond of een leeuw, verhalen de
legendes nog over andere aan
wezigen: „Uilen als mensen zo
groot." Oeh!
Boudewijn der Belgen passeer
den, rijkelijk verlaat, de gepe
perde schildpaddensoep van
Pierre Standaert lepelend, aan
boord van de prinses Margriet.
Of ze de koukleumende horde
schoolkinderen op de Zeedijk
gezien hebben, valt te betwijfe
len.
Een jaar eropen nog j aren later,
zou diezelfde vermaledijde Zee
dijk nog voor meer jeugdtrau
ma's zorgen. Het gros der mid
delbare scholen stond in
Terneuzen en de kortste weg van
Westdorpe naar die plaats leid
de langs - juist - de Zeedijk,
's Ochtends, om half acht, ver
trok er vanaf de Tramweg een
ijzeren cohort van tientallen
scholieren op weg naar de scho
lingsinstituten in de verre stad.
Vooraan de oudsten, de sterk-
sten, de wegbaners, die er niet
voor terugdeinsden om zo nu en
dan tegenliggers van de weg af
te drukken. Ze bepaalden het
tempo. De rest volgde. Terug
was, door de verschillende eind
tijden der lessen, een ander ver
haal. Dan moest de zes kilome
ter tegenwind op of onder de
dijk op eigen kracht worden
afgelegd. Vaak zuchtend, zwe
tend, vloekend. Het werd overi
gens nog erger na de gemeente
lijke herindeling toen Terneu
zen het Axelse bruggetje inpikte
en het verplaatste naar de Oost-
kolk in Terneuzen, waardoor
wij, arme scholieren genood
zaakt werden een langere route
door de stinkende Koegorspol-
der en over de Graaf Jansdijk
naar Terneuzen te volgen.
De Zeedijk verwerd tot een stil-
tegebied. Een domein voor
paartjes die zich in het hoge gras
willen terugtrekken, voor fiet
sers die een toertje willen maken
of voor scheepvaartliefhebbers,
die zo nu en dan een blik willen
werpen op passerende schepen.
De dijk leent zich er prima voor.
dat een halfjaar voor de ge
meenteraad de beslissing nam,
door het college is verzekerd dat
geen druk zou worden gebruikt
om de extra hulp in Rilland af te
bouwen. „Nu gebeurt dat plot
seling wel. We hebben daarom
een bezwaarschrift ingediend.
Misschien dat het de raad dan
toch duidelijk wordt, dat iets
waardevols wordt weggegooid,
voordat er ook maar iets gere
geld is. Veel Rillanders zullen
niet in betrekkelijke zelfstan
digheid op hun eigen dorp kun
nen blijven."
door Nadia Berkelder
MIDDELBURG - De ambassa
deur van Bosnië-Herzegovina
vindt dat de familie Zekic inhu
maan behandeld is. Hij heeft de
familie laten ophalen met zijn
eigen dienstauto. De familie
kampeerde sinds het begin van
de week net buiten het terrein
van het asielzoekerscentrum in
Middelburg. Ze zijn in afwach
ting van de terugreis naar hun
land ondergebracht in een pen
sion in Den Haag.
Ambassadeur Z. Jerkic zegt dat
hij gehandeld heeft om humani
taire redenen. „We konden het
niet aanzien dat mensen in het
park lagen te slapen. Het zijn
tenslotte wel onze onderdanen.
De familie is uitgeprocedeerd en
heeft aangegeven te willen te
rugkeren naar Bosnië. De pa
pieren voor de reis zijn echter
nog niet in orde. Omdat ze geen
recht meer hebben op opvang in
het asielzoekerscentrum, heeft
het Centraal orgaan Opvang
Asielzoekers ze uit het centrum
gezet. De Immigratie en Natu
ralisatie Dienst (IND) heeft la
ten weten dat asielzoekers die
uitzicht hebben op terugkeer,
dispensatie kunnen krijgen.
De ambassade heeft daar ook op
aangedrongen. „We hebben het
centrum gevraagd om de familie
nog een paar dagen langer op te
vangen", zegt Jerkic. „Dat was
niet mogelijk, zeiden ze." Vol
gens Jerkic is hij anderhalve dag
bezig geweest om de directie
van het COA aan de telefoon te
krijgen. „Ik wil geen kritiek le
veren op het centrum, ze hebben
het druk en proberen hun best te
doen. Maar ik begrijp niet dat ze
de familie op straat zetten."
De familie Zekic, vader, moe
der, dochter en kleinkind, is
donderdagavond onderge
bracht in een pension in Den
Haag. Het ambassadepersoneel
heeft dat verblijf zelf betaald.
„De ambassade heeft daar geen
budget voor."
Volgens Jerkic heeft de Interna
tionale Organisatie voor Migra
tie (IOM), die de terugreis van de
familie regelt, niet meteen ge
reageerd omdat die organisatie
ook niet wist dat de familie uit
het asielzoekerscentrum werd
gezet.
Jerkic is boos over de manier
waarop de familie behandeld is.
„Het menselijke aspect moet
zwaarder wegen dan de bureau
cratische regels. In veel asielza
ken lijkt het of Nederland de
mensen uit het oog verliestHet
is de eerste keer dat de ambassa
deur persoonlijk ingrijpt in een
asielzaak. „We hopen dat zich
niet meer gevallen voordoen.
Misschien moeten alle instan
ties beter met elkaar overleg
gen. In dit geval is er iets mis ge
gaan, ik hoop dat het niet weer
gebeurt."
Advertentie
26aug t/m 7 sept 2003
0900 33000 33
onklassieker in fort
ellewoutsduk
L'HISTORIE DU SOLDA1
van Igor Stravinsky
Advertentie
Laat uw tegenstander in het stof bijten,
verbeter uw rijvaardigheid
en maak kans op grote prijzen!
i- 'V
Bel nu 0348-446409 of kijk op
http://www.pzc.nl/auto
Die vader van twee tiener
dochters had zijn kroost er al
vaker over horen praten:
„Even een burger scoren bij
McDonalds!"
Hij was alleen bekend met de
snackbar om de hoek, maar
werd toch wel nieuwsgierig
naar het moderne voedsel dat
zijn dochters en hun vrien
den prefereerden boven de
goeie ouwe frikadel speciaal.
Tijdens de lunchpauze op
kantoor, ging hij daarom
maar eens poolshoogte ne
men, en stapte voor het eerst
van zijn leven de wereldbe
roemde fastfoodketen bin
nen. Hij staarde naar de me
nu's en zijn oog bleef hangen
bij de McNuggets. Er viel te
kiezen tussen een doosje van
zes, negen of twaalf met deze
krokante kipstukjes met saus
naar keuze. Hij richtte zich
tot de jongeman achter de ba
lie en bestelde een half dozijn
McNuggets.
„We hebben geen half dozijn
nuggets", zei de jongen.
„Niet?", antwoordde hij.
„Nee, we hebben er zes, ne
gen of twaalf", zei de jonge
man enigszins geïrriteerd.
Voor de zekerheid vroeg hij
het nog maar eens: „Dus ik
kan geen half dozijn bestel
len, maar wel zes?"
De McOber keek hem ver
veeld aan: „Dat zeg ik..."
De man wist het goed ge
maakt: „Geef me er dan maar
negen."
En hij hield het vanaf toen
gewoon bij de frikadel speci
aal om de hoek.
Advertentie
Ook voor de nieuwste modellen kijk je op AutoTrack.nl
De autosite voor heel Nederland
