Met een nieuw tapijt zie je de kamer opknappen
W3 I Roestvrij staal is van alle tijden
Sflp
De Schanse II in Wilhelminadorp
l WOON
Lag 23 augustus 2003
ft 7
m
Aanpassen
Bedragen
lentie-exploitatie:
i Midden-Zeeland: 0113-315520;
^Vlaanderen: 0114-372770;
al: 020-4562500.
(110:0113-315680
,pzc.nl
[l: redacti pzcn I
s31,4460 AAGoes.
;c
19mm
ia
- .jJEgHfe- v-;. .-v.^r"
5mSM
leuwbouwproject de Schanse II in Wilhelminadorp is afgestemd op het karakter van het dorp.
bals een kleuter
en huis tekent
foto's Willem Mieras
uilie Flipse is één van de eerste gezinnen in het bouwproject in Wilhelminadorp.
Wonen in een dorp, met
een grotere stad als
Goes binnen handbereik.
Dat maakt Wilhelminadorp
populair bij huizenzoekers.
De projectontwikkelaar van
het nieuwbouwproject De
Schanse II kan er over mee
praten. Huizen zijn snel ver
kocht en ook de belangstel
ling voor een kavel in de vrije
sector is groot.
De Schanse II in Wilhelmina
dorp is een klein uitbrei
dingsplan aan de zuidkant van
het dorp. Vijfentwintig nieuwe
koopwoningen, te bouwen in
vijf jaar tijd. Elf kavels zijn ge
reserveerd voor de vrije sector
en 14 woningen worden ge
bouwd en verkocht door pro
jectontwikkelaar Woonwijzer
Zuidwest uit Vlissingen.
Het is voorlopig de laatste uit
breiding van het dorp. Wethou
der T. 't Hart: ,,We zien dit plan
als een afronding van het dorp
aan die kant. Ik sluit niet uit dat
we in de verre toekomst nog hier
en daar wat bouwen, maar dat
heeft wat mij betreft geen prio
riteit. Wat woningbouw betreft
concentreren we ons voorlopig
op de stad Goes."
De wijk in aanbouw ligt er nu
nog tamelijk troosteloos bij. Het
biedt de gebruikelijke aanblik
van een bouwlocatie: één grote
kale vlakte met veel onkruid en
stuivend zand. Maar dat moet in
rap tempo veranderen vertelt de
projectontwikkelaar. De eerste
zes huizen zijn eind juli opgele
verd en binnen enkele weken
begint de bouw van drie vrij
staande woningen.
De familie Flipse is een van de
eerste bewoners van de Schanse
II. „Het bevalt hier heel goed.
Het is een heerlijk groot huis en
zeker met dat mooie weer is het
een prachtige plek. De kinderen
kunnen zo de dijk overlopen en
in het kanaal zwemmen. Dat is
echt geweldig", zegt C. Flipse.
Het gezin Flipse - vader, moeder
en vier kinderen - is nog bezig
met uitpakken. Stapels boeken
moeten nog in de kast gezet en
voor de fietsen is in de berging
nog geen plek. Die staan voorlo-
-
De eerste zes huizen zijn eind juli opgeleverd en binnen enkele weken begint de bouw van drie vrijstaande woningen.
pig buiten, onder de carport.
Wilhelminadorp is geen bewus
te keuze, vertelt Flipse. „Het is
toeval dat we hier terecht zijn
gekomen. We woonden in Kloe-
tinge en mijn man zag een kleine
advertentie in de woonkrant.
Hij zei onmiddellijk dat dit zijn
droomhuis was. We zijn er ach
teraan gegaan en er bleek nog
één huis vrij te zijn. Van het een
kwam het ander en we zijn hier
nu sinds een week of twee."
De Schanse II is ontwikkeld vol
gens een relatief nieuw concept.
In het bestemmingsplan is een
zogeheten kwaliteitseis opge
nomen. Alle ingediende bouw
ontwerpen moeten passen bij
het karakter van Wilhemina-
dorp. Projectontwikkelaar
H. Sonke: „Dat wil zeggen dat je
met de ontwikkeling van een
bouwplan rekening houdt met
de huidige bebouwing in het
dorp. Een rieten dak of zwarte
stenen passen daar bijvoorbeeld
niet bij omdat die in Wilhelmi
nadorp niet voorkomen. Wij
hebben in dit plan dan ook ge
kozen voor de meer traditionele
bouw, huizen met een puntdak.
Ik zeg wel eens dat wij daar hui
zen bouwen zoals een kleuter
het tekent. Het heeft ook conse
quenties voor de woningen in de
vrije sector. Ook die moeten zich
aanpassen aan de eisen."
Het opnemen van kwaliteitsei
sen in een bestemmingsplan zal
straks voor heel Nederland
gaan gelden. Wethouder 't Hart:
„Het is eigenlijk een reactie op
alle kritiek die kwam op uitbrei
dingsplannen in het verleden.
Nieuwe wijken die niet pasten
bij een dorp, de zogenoemde
'witte schimmel'. Dat willen we
niet meer en dat is de uitdaging
voor ons als gemeente. We moe
ten blijven leren van onze fou
ten."
In De Schanse II staan geen
huurwoningen, maar uitslui
tend koopwoningen. Een be
wuste keuze zegt de wethouder.
„Het is een kleine wijk, daar
moet je niet twee of drie huur
woningen neerzetten als een
soort excuus-woningen." De
nieuwe huizen zijn niet bedoeld
voor starters op de woning
markt want aan ieder huis
hangt een stevig prijskaartje.
Het goedkoopste huis (gebouwd
door de projectontwikkelaar)
kost 284.000 euro. „Je moet je
afvragen voor wie je de huizen
bouwt," zegt wethouder 't Hart.
„Ik heb becijferd dat iedere
nieuwbouwwoning acht ver-
huisbewegingen geeft. Uitein
delijk komt er dus wel een huis
vrij voor de starter op de markt.
Als gemeente moet je kijken
naar de hele markt en dan moet
je je afvragen of bouwen Voor de
starters wel efficiënt is. Ik denk
dat doorstroming meer effect
heeft dan direct bouwen voor
die doelgroep."
Voor de huizen in de vrije sector
gelden uiteraard heel andere
bedragen. De grondprijs ligt in
Wilhelminadorp op 170 a 180
euro exclusief btw per vierkante
meter. Voor de kleinste kavels
(ongeveer 350 vierkante meter)
komt dat neer op ongeveer
75.000 euro. Daar moet dan nog
een huis op komen. Sonke: „Re
ken dan maar op de 300 a 350
duizend euro voor een huis en
dat is niet overdreven luxe. Dan
zit je, inclusief grondprijs en
btw, al snel op 400.000 euro en
dat voor de kleinere kavels."
In de wijk zijn inmiddels al vier
kavels verkocht van ongeveer
550 vierkante meter en in 2005
worden de twee laatste kavels
uitgegeven. Die zijn respectie
velijk 964 en 1023 vierkante me
ter. Daar moeten volgens het
bestemmingsplan echte blik
vangers gebouwd worden.
„Vooral het huis op de grootste
kavel moet bijzonder worden.
Dat huis moet volgens het pro
gramma van eisen als het ware
drie voorgevels krijgen."
Melita Lanting
serie woonberoepen staat
'gelijks een beroep op het
J^van wonen centraal. De
uiteenlopende personen
aan bod: van stucadoor
ei1 architect tot ambtenaar
welstandscommissie of
teenwasser. Vandaag: de
stoffeerder
foto Wim Kooyman
Naam: Jo de Kind (41)
Woonplaats: Heikant
Beroep: stoffeerder
Belangrijkste gereedschap:
mes, boormachine
en lasapparaat
Bij tapijt- en gordijnenspeciaalzaak
Vema in Terneuzen werken drie
stoffeerders. Handig, zou je zeggen.
Helpen elkaar eens een handje, bij
voorbeeld met het sjouwen van immen
se rollen vloerbedekking. Foute ge
dachte, want stoffeerders zijn vaak
dwars, willen alles op hun eigen manier
doen, hebben hun eigen systeem van
werken. Zo ook Jo de Kind, vijftien jaar
in het vak. „Een voorbeeld: je legt een
vloerbedekking met zijn tweeën. Kan
de één niet mee in het tempo van de an
der. Dat werkt niet lekker. Als je alleen
bezig bent, ben je zelf verantwoorde
lijk voor het eindproduct. Dat heb ik
veel liever. Het kan dus wel met twee
man, zou in sommige gevallen mis
schien makkelijker zijn - bijvoorbeeld
tijdens de manoeuvres met meterslan
ge rollen tapijt - maar toch: ik doe het
graag alleen."
Dat is vaak praktisch en het heeft ook
zijn charme. „Het mooie aan dit vak is
dat je een vrij gevoel hebt, steeds weer
op pad bent. Dagenlang op kantoor zit
ten is niets voor mij", vertelt De Kind.
„Het mooie is dat je kamers echt ziet
opknappen. Jammer vind ik het wel als
er bijvoorbeeld nog niet is geverfd of
behangen. Dan ligt de vloer mooi, maar
is de rest slordig. Dan heb je geen eer
van je werk. Maar goed, als de klant te
vreden is, is het goed. Als je iets niet
mooi vindt, moet je dat zeker niet laten
merken. Ieder zijn smaak. Je moet als
stoffeerder gewoon zo goed mogelijk je
werk doen, want als je dit vak niet met
liefde beoefent, moet je gelijk stoppen.
Je snijdt immers altijd in de portemon
nee van andere mensen."
Waar De Kind in zijn beginjaren voor
namelijk vloerbedekking legde, moet
hij de laatste jaren ook regelmatig met
parket, laminaat en vinyl op pad. „Al
hoewel, nu er kliksystemen zijn voor
het laminaat, moet ik dat steeds minder
leggen. Laminaat is populair, maar
mensen zien vaak pas na aanschaf dat
het ook nadelen heeft. Krassen van
hondenpoten of spelende kinderen bij
voorbeeld. En als je iets laat vallen, heb
je een put. Maar ja, vloerbedekking
heeft ook nadelen. Vlekken en zo."
Hij omschrijft het zo mooi: vrijheid,
verantwoordelijkheid en voldoening.
Maar zijn job heeft ook nadelen, ook al
zijn die grotendeels te verhelpen. „Dit
vak is lichamelijk wel zwaar, maar als
je werkgever meewerkt aan zo gezond
mogelijke arbeidsomstandigheden, is
het goed te doen. Kniebeschermers zijn
een must en gelukkig mogen we - wet
telijk vastgelegd - niet meer met bison-
kit werken. Daar zitten schadelijke
stoffen in. Tien jaar mee gewerkt, nu
gelukkig niet meer. Of ik er last van heb
gehad, zal later uitkomen.
De lastigste klussen geven de meeste
voldoening, zoals het werken op een
zeilboot, waar rondingen voor stoffeer
ders vaak een grote uitdaging vormen.
Minder in zijn sas is De Kind als hij bij
aankomst merkt dat een klant zijn of
haar kamer(s) niet grotendeels heeft
leeggehaald. „Als dat jonge mensen
zijn, zeg ik dat ik later wel terugkom.
Maar bij oudere mensen doe je dat na
tuurlijk niet. Die help je een handje."
Raymond de Frel
