Droogte houdt nog wel even aan
Zeedijk brengt jeugdtrauma's boven
Het spookt bij de Ronduute
Tarieven tunnel
variëren zeer fors
Auto Lezersactie
inbassadeur hekelt Nederlandse bureaucratie na incident in Middelburg
WWW.
NAZOMER
FESTIVAL
.NL
Half dozijn
Altijd al eens willen rally rijden?
Voor slechts €189
zeeuwse almanak
WALCHEREN
zaterdag 23 augustus 2003
es bekijkt
erzekering
Boos
vanaf de dijk
Stilte
O AutoTrack.nl
el rond Bosnische asielzoekers
rNadia Berkelder
DELBURG - De ambassa-
van Bosnië - Herzegovina
dt dat de familie Zekic inhu-
n behandeld is. Hij heeft de
lie laten ophalen met zijn
dienstauto. De familie
peerde sinds het begin van
week net buiten het terrein
het asielzoekerscentrum in
delburg. Ze zijn in afwach-
gvan de terugreis naar hun
d ondergebracht in een pen-
D in Den Haag.
ibassadeur Z. Jerkic zegt dat
gehandeld heeft om humani-
redenen. „We konden het
:t aanzien dat mensen in het
i lagen te slapen. Het zijn
lotte wel onze onderdanen.
familie is uitgeprocedeerd en
t aangegeven te willen te-
keren naar Bosnië. De pa-
"41 voor de reis zijn echter
niet in orde. Omdat ze geen
'ht meer hebben op opvang in
asielzoekerscentrum, heeft
Centraal orgaan Opvang
ielzoekers ze uit het centrum
jet. De Immigratie en Natu-
:satie Dienst (IND) heeft la-
weten dat asielzoekers die
"ES - De gemeente Goes gaat
talie scholen na of zij voor
juiste bedragen zijn verze-
rd.
eiding is de financiële af
deling van de brand in de
e Polder, die tot onaange-
jeverrassingen heeft geleid,
basisscholen 't Noorderlicht
de Holtkampschool werden
ens de jaarwisseling volle
door brand verwoest. De
~g dekte minder 'ge-
de', die nu volledig
rekening van de gemeente
gaat vooral om de kosten
de tijdelijke huisvesting
de scholen.
uitzicht hebben op terugkeer,
dispensatie kunnen krijgen.
De ambassade heeft daar ook op
aangedrongen. „We hebben het
centrum gevraagd om de familie
nog een paar dagen langer op te
vangen", zegt Jerkic. „Dat was
niet mogelijk, zeiden ze. Ze
moesten zich aan de regels hou
den."
Volgens Jerkic is hij anderhalve
dag bezig geweest om de direc
tie van het COA aan de telefoon
te krijgen. „Ik wil geen kritiek
leveren op het centrum, ze heb
ben het druk en proberen hun
best te doen. Maar ik begrijp
niet dat ze de familie op straat
zetten, terwijl het nog maar
twee of drie dagen zou duren
voor de papieren in orde wa
ren."
De familie Zekic, vader, moe
der, dochter en kleinkind, is
donderdagavond onderge
bracht in een pension in Den
Haag. Het ambassadepersoneel
heeft dat verblijf zelf betaald.
„De ambassade heeft daar geen
budget voor."
Volgens Jerkic heeft de Interna
tionale Organisatie voor Migra
tie (IOM)die de terugreis van de
familie regelt, niet meteen ge
reageerd omdat die organisatie
ook niet wist dat de familie uit
het asielzoekerscentrum werd
gezet. Jerkic verwacht dat de
papieren voor de familie uiter
lijk maandag gereed zijn.
Jerkic is boos over de manier
waarop de familie behandeld is.
„Het menselijke aspect moet
zwaarder wegen dan de bureau
cratische regels. In veel asielza
ken lijkt het of Nederland de
mensen uit het oog verliest. Men
ziet alleen nog papieren." Het is
de eerste keer dat de ambassa
deur persoonlijk ingrijpt in een
asielzaak. „We hopen dat zich
niet meer gevallen voordoen.
Misschien moeten alle instan
ties beter met elkaar overleg
gen. In dit geval is er iets mis ge
gaan, ik hoop dat iedereen ervan
geleerd heeft en dat het niet
weer gebeurt."
i Vlissingen is veranderd in een
door Ron Maqnée
RITTHEM - De droogte houdt voorlopig
nog even aan, meldt weerman Jos Broeke uit
Ritthem. De zomer van 2003 lijkt hiermee
de één-na-droogste Zeeuwse zomer ooit te
worden. „Voor de komende dagen blijft
neerslag nog wel even uit. Volgens de weers
verwachting voor de komende vijf dagen
krijgen we nauwelijks regen. Eventueel
kunnen dinsdag en woensdag wat plaatse
lijke buitjes vallen, maar dat zijn geen grote
hoeveelheden, en dan verspreid over het
land."
De weersverwachting op langere termijn is
nauwelijks beter voor degenen die naar wat
neerslag smachten, weet Broeke. Pas hele
maal aan het eind van de maand zou er wat
regen van betekenis kunnen vallen. En dat
betekent: neerslag van vijf millimeter of
meer. Al met al stevent deze zomer af op de
titel van één-na-droogste zomer ooit. In ju
ni viel nauwelijks regen, in juli alleen in de
eerste paar dagen. En augustus is tot nu toe
kurk- en kurkdroog. Bij elkaar goed voor
zo'n 57 millimeter regen. Normaliter valt er
in één maand al meer neerslag dan nu in de
hele zomer.
Toch was er één zomer nog droger dan die
van dit jaar. „De zomer van 1976, dat was
vooral in Zeeland een heel droge. In drie
maanden viel niet meer dan 48 millimeter
regen. Ik kan me nog foto's herinneren
waarop de grond helemaal was opengebar
sten van de droogte."
Ook het vermelden waard is dat deze zomer
al 75 warme dagen heeft geteld. Meteorolo
gen beschouwen een dag die boven de twin
tig graden uitkomt als een warme dag. Hier
in spant dit jaar de kroon. Het jaar 1976 tel
de 72 dagen en was daarmee tot voor kort
het jaar met de meeste warme dagen.
torConny van Gremberghe
Ian weerskanten van de Ou
de Zeedijk oostelijk van
sel ligt land. Dat kan, simpel-
leg omdat het een oude zeedijk
l Achter de Zeedijk, noord-
«stelijk van Westdorpe, ligt
el Kanaal van Gent naar Ter
pen en deugt die naam dus
ia geen kanten. Neemt niet
eg dat de heren van Rijkswa-
tstaat, zo'n 35 jaar geleden, na
(laatste kanaalverbreding bij
Kluis een bordje in de grond
eten zetten waarop de naam
eedijk prijkte. Sindsdien is de
Waaldijk de Zeedijk.
aanleg van die dijk heeft
pigens nogal wat voeten in
aarde gehad. Westdorpe was
de jaren '60 de pleisterplaats
0 kanaal werkers. Mannen
1 baggerbedrijven als Van
brd uit Werkendam lagen in
(t dorp in de kost of woonden
'woonwagens, die her in der
F het dorp verspreid stonden.
Overdag werd er gewerkt, ge
baggerd en gegraven. Achter de
oude kanaaldijk werden diepe
putten geslagen, de vrijgeko
men grond werd met vrachtwa
gens en pijpleidingen naar de
Axelse Vlakte, Smitschorre bij
Axel, de oprit van de nieuwe
brug bij Sas van Gent en de pol
ders zuidelijk van Westdorpe
getransporteerd. Honderddui
zenden kubieke meters zand en
klei werden verplaatst. Naast de
diepe putten werd een nieuwe
aarden wal opgetrokken, die ve
le meters boven de Autrichepol-
der uitstak.
Door kwel en hemelwater vul
den de putten zich geleidelijk
met water. Een kind kon zich in
die jaren geen ultiemer speelter
rein wensen. Er werd gezwom
men, er werden hutten gebouwd
en met fietsjes over de bergen
zand gejakkerd.
Erg lang duurde dat festijn niet,
want de kanaalwerkers deden
wat ze moesten doen; werken.
De aarden wal veranderde in
een stevige rechte kanaaldijk,
de poelen erachter in een verra
derlijk diepe waterweg, die uit
eindelijk - nadat de oude dijk
verwijderd was - in verbinding
gesteld werd met het oude ka
naal, dat vervolgens door de
baggeraars op dezelfde diepte
als de nieuwe vaargeul werd ge
bracht. Het verbrede kanaal
werd in december 1968 feeste
lijk in gebruik genomen. Nou ja
Met het plaatsen van een eenvoudig straatnaambordje transformeerde de kanaaldijk in de Zeedijk, on
danks het feit hij nog steeds langs het kanaal loopt. foto Peter Nicolai
feestelijk. De schooljeugd van
Westdorpe werd 's ochtends
door meester Hendriks bijeen
gedreven op het schoolplein en
voorzien van oranje-blanje-
bleu-vlaggetjes. De instructies
waren kort en duidelijk. „Jullie
gaan straks op de fiets naar de
Zeedijk, waar we in rijen zullen
wachten op de komst van de ko
ningin. Komt ze voorbij dan
zwaaien we en zingen we het
feestlied, dat jullie allemaal op
papier hebben ontvangen",
sprak de meester.
Daar gingen we peddelend door
de kou. Aangekomen op de win
derige dijk aan het kanaal was
het nog kouder. We werden in
het natte gras geposteerd en
konden wachten. En wachten.
We waren overigens niet alleen,
aan de overzijde van het kanaal
stond de Sasse schoolmeute te
wachten op de doorkomst van
vorstin Juliana. Wie het echter
aandurfde te roepen, kon reke
nen op een tik met een zegelring
op het schedeldak. Ja, jeugd
trauma's. Juliana en buurvorst
In deze bomencirkel zou volgens de legendes een witte dame
rondwaren. De witte tent stond er maar voor even; naar ver
luidt als onderdak voor een spook-feestje.
foto Wim Kooyman
door Sheila van Doorsselaer
De plek bezorgt menigeen de
rillingen: de Ronduute.
Middenin de polder een akker
met daar omheen een cirkel van
bomen. Te vinden aan de
Ronduiteweg bij Koewacht. Het
spookt er, zo gaat de overleve
ring. Zijn ze er of niet? De witte
dame, de geldschat en de zwarte
hond of de leeuw met een sleutel
in zijn bek.
Ronduute komt van het Franse
woord redoute, oftewel schans.
De Ronduute ligt daar waar
vroeger het fort Moerspui moet
hebben gestaan. De vreemde
plek, nu nog goed te herkennen
in het landschap, speelt de
hoofdrol in een spookverhaal,
waarvan meerdere versies de
ronde doen. Ze hebben echter
een paar dingen gemeen. Eens in
de honderd jaar, tussen midder
nacht en een uur, zou een in het
wit geklede dame verschijnen
die de argeloze passant de weg
naar een ondergronds gewelf bij
de Ronduute zou wijzen. In het
gewelf zou een ijzeren koffer
liggen, gevuld met een geld
schat. Wie rijk wilde worden,
moest daar echter wel wat voor
doen. Op de koffer lag namelijk
een leeuw (of in andere versies
een zwarte hond met gloeiende
ogen) die in zijn muil de sleutel
van de koffer had. Wie de sleutel
wist te pakken, werd eigenaar
van de schat en zo kon de geest
van de witte dame eindelijk rust
vinden.
Het verhaal werd voor het eerst
opgetekend rond 1820. In deze
versie staan drie koffers in het
gewelf.
Een die toebehoort aan de Sint
Baafs kathedraal in Gent, een
van het klooster van Zaffelaere
en een voor diegene die de witte
dame helpt. De grote zwarte
hond zou niet bijten als je be
doelingen zuiver zijn. Niemand
heeft dat ooit kunnen bewijzen,
want in de verhalen gaat ieder
een die het meemaakte er als een
haas vandoor.
Het verhaal werd nogmaals, in
de versie met de leeuw en één
koffer, opgetekend in 1850. Dat
geeft te denken dat de witte da
me zich wel vaker laat zien dan
eens in de honderd jaar. Dus
schatzoekers, ga er eens kijken,
wie weet... Maar pas op, want
naast een witte dame, een enge
hond of een leeuw, verhalen de
legendes nog over andere aan
wezigen: „Uilen als mensen zo
groot." Oeh!
Boudewijn der Belgen passeer
den, rijkelijk verlaat, de gepe
perde schildpaddensoep van
Pierre Standaert lepelend, aan
boord van de prinses Margriet.
Of ze de koukleumende horde
schoolkinderen op de Zeedijk
gezien hebben, valt te betwijfe
len.
Een jaar erop, en nog jaren later,
zou diezelfde vermaledijde Zee
dijk nog voor meer jeugdtrau
ma's zorgen. Het gros der mid
delbare scholen stond in
Terneuzen endekortstewegvan
Westdorpe naar die plaats leid
de langs - juist - de Zeedijk,
's Ochtends, om half acht, ver
trok er vanaf de Tramweg een
ijzeren cohort van tientallen
scholieren op weg naar de scho
lingsinstituten in de verre stad.
Vooraan de oudsten, de sterk-
sten, de wegbaners, die er niet
voor terugdeinsden om zo nu en
dan tegenliggers van de weg af
te drukken. Ze bepaalden het
tempo. De rest volgde. Terug
was, door de verschillende eind
tijden der lessen, een ander ver
haal. Dan moest de zes kilome
ter tegenwind op of onder de
dijk op eigen kracht worden
afgelegd. Vaak zuchtend, zwe
tend, vloekend. Het werd overi
gens nog erger na de gemeente
lijke herindeling toen Terneu
zen het Axelse bruggetje inpikte
en het verplaatste naar de Oost-
kolk in Terneuzen, waardoor
wij, arme scholieren genood
zaakt werden een langere route
door de stinkende Koegorspol-
der en over de Graaf Jansdijk
naar Terneuzen te volgen.
De Zeedijk verwerd tot een stil-
tegebied. Een domein voor
paartjes die zich in het hoge gras
willen terugtrekken, voor fiet
sers die een toertje willen maken
of voor scheepvaartliefhebbers,
die zo nu en dan een blik willen
werpen op passerende schepen.
De dijk leent zich er prima voor.
door Ron Magnée
ELLEWOUTSDIJK - De Wes-
terscheldetunnel rekent ver
schillende tarieven voor één en
dezelfde camper. Dat ontdekte
de familie Aarnoutse tijdens
haar vakantie. Op de heenweg
betaalden de Aarnoutsen vier
euro voor hun camper. Op de te
rugweg moesten ze vijftien euro
neerleggen om thuis te komen.
Directeur T. Buis van de NV
Westerscheldetunnel kent het
probleem, maar zegt dat er wei
nig aan te doen is.
De Aarnoutsen, eigenaars van
garage Touw in Koudekerke,
zijn de bezitters van een Bed
ford-camper. De wagen brengt
hen tot ver in het buitenland. De
jongste trip voerde naar Frank
rijk. Tijdens die trip deden ze
een opmerkelijke ontdekking.
Bij de tolporten van de Wester
scheldetunnel betaalde me
vrouw Aarnoutse op de heen
weg de vereiste vier euro. Na een
verblijf in Frankrijk gingen ze
op weg naar huis wederom door
detunnel. In korte tijd bleken de
prijzen dramatisch te zijn ver
hoogd. Voor precies dezelfde
camper calculeerde de tolgaar
der deze maal vijftien euro. Bij
na vier keer zoveel als op de
heenrit.
Terwijl mevrouw Aarnoutse
nog stond te klapperen met haar
oren, herinnerde haar man dat
hij zoiets al eerder had meege
maakt. Al eerder koerste hij de
Bedford door de tunnel. Heen
voor het luttele bedrag van vier
euro, en terug voor de pittige
prijs van vijftien euro.
Aarnoutse ging toen een discus
sie met de tolgaarder aan. Die
betoogde dat de sensoren die de
hoogte van de auto's meten, ver
schillend staan afgesteld. Bij
sommige is de camper een per
sonenwagen. Dan geldt het ta
rief van vier euro. Bij andere
sensoren slaat de computer on
verbiddelijk uit naar de catego
rie van de vrachtwagens. En dat
betekent het volle pond betalen.
Directeur Buis kent het ver
schijnsel. Volgens hem is er niks
mis met de sensoren. „Nee hoor,
die zijn allemaal gekalibreerd."
Het probleem doet zich voor op
het moment dat een wagen
langsrijdt die op de kop af 2,50
meter hoog is. Want daar ligt de
grens tussen personen- en
vrachtauto. „Soms slaat het
systeem dan categorie 1 aan
voor een personenauto, en soms
categorie 3, die van een vracht
wagen." Het probleem doet zich
volgens de tunneldirecteur ook
voor als auto's met een imperi
aal allerlei spullen op het dak
meevoeren.
De Aarnoutsen hebben nu hun
les wel geleerd. Ze denken in
middels al na over hun volgende
trip. Wat te doen bij de Wester
scheldetunnel, in het bijzonder
de reis terug? Lucht uit de ban
den laten lopen? Dat is geen op
tie, meldt mevrouw Aarnouste.
Maar een andere idee krijgt ze
ker serieuze aandacht: terugrij
den over Antwerpen.
Advertentie
26 aug t/m 7 sept 2003
0900 33 000 33
"raklassiekerinfort
euewoutsduk
L' HISTORIE DU SOLDA1
van Igor Stravinsky
Advertentie
Laat uw tegenstander in het stof bijten,
verbeter uw rijvaardigheid
en maak kans op grote prijzen!
Bel nu 0348-446409 of kijk op
http://www.pzc.nl/auto
Die vader van twee tiener
dochters had zijn kroost er al
vaker over horen praten:
„Even een burger scoren bij
McDonalds!"
Hij was alleen bekend met de
snackbar om de hoek, maar
werd toch wel nieuwsgierig
naar het moderne voedsel dat
zijn dochters en hun vrien
den prefereerden boven de
goeie ouwe frikadel speciaal.
Tijdens de lunchpauze op
kantoor, ging hij daarom
maar eens poolshoogte ne
men, en stapte voor het eerst
van zijn leven de wereldbe
roemde fastfoodketen bin
nen. Hij staarde naar de me
nu's en zijn oog bleef hangen
bij de McNuggets. Er viel te
kiezen tussen een doosje van
zes, negen of twaalf met deze
krokante kipstukjes met saus
naar keuze. Hij richtte zich
tot de jongeman achter de ba
lie en bestelde een half dozijn
McNuggets. „We hebben
geen half dozijn nuggets", zei
de jongen.
„Niet?", antwoordde hij.
„Nee, we hebben er zes, ne
gen of twaalf", zei de jonge
man enigszins geïrriteerd.
Voor de zekerheid vroeg hij
het nog maar eens: „Dus ik
kan geen half dozijn bestel
len, maar wel zes?"
De McOber keek hem ver
veeld aan: „Dat zeg ik..."
De man wist het goed ge
maakt: Geef me er dan maar
negen."
En hij hield het vanaf toen
gewoon bij de frikadel speci
aal om de hoek.
Advertentie
Ook voor de nieuwste modellen kijk je op AutoTrack.nl
De autosite voor heel Nederland
