PZC
Amerika is enige
hoop voor Liberia
Alleen Europa kan
muur Israël stoppen
Russische ambassadeursvrouw
houdt van de Nederlandse taal
Bio-industrie heeft te lijden onder recessie en wijfelende consument
te gast
6 augustus 1953
woensdag 6 augustus 2003
Lef
Onteigend
Engels
Weemoed
Welzijn varkens kost veel geld
Nederlanders vinden het wel
zijn van dieren maar wat be
langrijk. Maar die woorden in
daden omzetten gaat moei
zaam. De verkoop van bijvoor
beeld biologisch varkensvlees
blijft achter bij de verwachtin
gen. De recessie verergert dat.
„Zodra de Nederlander de por
temonnee moet trekken, geeft
hij niet thuis."
door Luuk Kortekaas
Het is echt weer voor een
heerlijk bad in de modder
poel. Tevreden knorrend wente
len zo'n zeventig zeugen zich in
hun zwarte bad bij de biologi
sche varkenshouderij van Theo
de Bruin in IJsselstein. Niks bij
zonders toch? Nou, in Neder
land tegenwoordig wel. Want
varkens buiten in de wei in een
modderpoel, dat zie je alleen
nog maar bij de ongeveer tach
tig biologische varkensboeren
in ons land.
De Bruin: „Ik zorg nu zelf maar
voor wat extra water. Normaal
loopt het bad in de wei vanzelf
vol met regenwater, maar dat is
er nu niet. Het bad is belangrijk:
de modder beschermt tegen pa
rasieten en tegen de zon. En na
tuurlijk is het verkoelend."
De varkenshouder vertelt het
letterlijk tussen de biggende
zeugen. Terwijl hij praat, floept
er af en toe roze nieuw leven uit
de schijnbaar onaangedane
moeder, die gul haar opgezette
spenen aan haar verse koters
aanbiedt. Het lijkt allemaal het
lustige landleven en het lijkt in
niets op de beelden die wel eens
te zien zijn van de volle hokken
in de intensieve varkenshoude
rij. Maar er zit wel een verhaal
tje achter.
De betrekkelijke vrijheid van de
zeshonderd vleesvarkens, de
negentig zeugen, de driehon
derd biggen en de twee beren
Bert en Ernie op de boerderij
van De Bruin dient immers duur
betaald te worden. Neem die ki
lo hamlappen bij de plaatselijke
Albert Heijn. 'Gewone' hamlap
pen kosten 7,49 euro per kilo, op
biologische hamlappen met
EKO-keurmerk prijkt een plak-
kertje met het bedrag van 12,49
euro.
Maurits Steverink legt uit hoe
dat komt. Hij is ketenmanager
voor de Task Force Marktont
wikkeling Biologische Land
bouw en is werkzaam bij Biolo-
gica, dat beleid ontwikkelt en
voorlichting geeft over biologi
sche landbouw en voeding.
„Biologisch varkensvlees kost
de klant zo'n zestig tot zeventig
procent meer in de winkel. Maar
het is wel een eerlijke prijs. Voor
de biologische boer liggen de
kosten veel hoger, met name
waar het gaat om voedsel, huis
vesting en arbeid. Biologisch
voedsel is ongeveer twee keer zo
duur als het voedsel dat gangba
re varkens krijgen, maar het is
wel noodzakelijk dat het bio-
voer gegeven wordt. De huis
vesting is duurder, omdat er per
varken meer ruimte beschik
baar moet zijn op het bedrijf. En
de arbeid is duurder, omdat er
per varken meer arbeid geleverd
moet worden dan op grote be
drijven."
Waarom zou je er dan eigenlijk
aan beginnen? De Bruin: „Ik be
gon met een scharrelvarkensbe
drijf, al in 1985. In 1990 zijn we
omgeschakeld: wij waren het
derde biologische varkensbe
drijf van Nederland. Ik wil me
niet afzetten tegen de gangbare
bedrijven, maar ik zou het zelf
niet anders willen dan op deze
manier. Ik geniet van de var
kens, het zijn prachtbeesten en
nog intelligent op de koop toe.
Ik vind het beter om op deze ma
nier met een varken om te
gaan."
Steverink: „Je kunt je inder
daad afvragen waarom boeren
dit doen. Gelukkig is er een
groep boeren die het lef heeft ge
had om te schakelen met de be
doeling het biologisch varkens
vlees goed op de kaart te zetten.
En dat geldt net zo goed voor
nog maar een enkele super
markt die het lef heeft om zo'n
duur product in het schap te leg
gen naast het goedkopere
vlees."
De eerste die dat doet, is Albert
Heijn. Sinds vorig jaar verkoopt
De varkens op het terrein van de biologische varkensboerderij van Theo de Bruin.
foto Frank Jansen/GPD
de grootgrutter in zo'n vijfhon
derd winkels biologisch var
kensvlees en promoot actief
biologisch vlees op de winkel
vloer. De verkoop groeit mede
daardoor, maar het gaat Steve
rink niet snel genoeg. Nog maar
een paar jaar geleden, na de var
kenspestepidemie die in Neder
land gruwelij k huishield, waren
de verwachtingen van biolo
gisch varkensvlees hoog ge
spannen: tot vijftien procent
van al het vlees zou biologisch
worden. Maar dat streefgetal
wordt nog bij lange na niet ge
haald.
Steverink: „De hoeveelheid
verkocht biologisch varkens
vlees is 1,7 procent van het to
taal. Het groeit gestaag, maar
wat mij betreft te langzaam. Het
had van mij wel een procentje
meer mogen zijn. Maar vergeet
niet dat we pas net bezig zijn
met het actief promoten van
biologisch vlees op de winkel
vloer. Vanaf oktober vorig jaar
is het biologisch vlees pas echt
zichtbaar in de winkel."
En ja, daar is de dure euro weer,
en de recessie. „Dit is een moei
lijke tijd. Ook al hebben mensen
geen last van de recessie, het
wordt hun in ieder geval wel
aangepraat dat ze er last van
hebben. Door de economische
tegenwind groeit het minder
snel dan wij verwacht hadden.
Daar komt bij dat er nu een gro
ter prijsverschil is met gang
baar vlees. Daardoor kunnen
supermarkten bijvoorbeeld
flink stunten met de schouder
karbonade."
„Het is moeilijk: je moet de con
sument toch zo zien te informe
ren dat hijin die paar seconden
die hij neemt om te beslissen wat
hij koopt, genoeg weet om voor
hem de juiste keuze te maken.
Hier hebben we meer medewer
king van supermarkten nodig.
Volgens varkenshouder De
Bruin is er meer aan de hand dan
alleen dat. „De Nederlander
zegt wel dat hij het welzijn van
het dier heel belangrijk vindt.
Dat roept iedereen. Maar zodra
hij zijn portemonnee moet trek
ken, geeft hij niet thuis. Het deel
van het inkomen dat mensen
aan eten besteden is in Neder
land gewoon laag. Vergelijk dat
eens met een Fransman. Die is
bereid veel meer te betalen. Het
is voor een deel een kwestie van
mentaliteit." GPD
door Frans van den Houdt
Het risico is groot dat met
de komst van de West-
Afrikaanse vredesmacht de
oorlog in Liberia niet wordt
beëindigd, maar een nieuwe
fase ingaat." Dat vreest Li-
beria-deskundige Stephen
Ellis van het Afrika Studie
centrum van de Universiteit
Leiden.
Het verleden biedt genoeg
aanknopingspunten voor die
veronderstelling. Ellis: „De
troepen die begin jaren ne
gentig door Ecowas (econo
misch samenwerkingsver
band van West-Afrika) naar
Liberia werden gestuurd,
voor tachtig procent Nigeri-
anen, bleven geen buiten
staanders maar werden deel
nemers aan het conflict, dat
daardoor alsmaar gruwelij
ker en langduriger werd."
Bovendien sloegen die mili
tairen op grote schaal aan het
plunderen en ze raakten be
trokken bij de drugshandel.
Helemaal niets doen en de
Liberianen aan hun lot over
laten is echter geen optie, be
nadrukt Ellis. Wat volgens
hem echt nodig is in Liberia
is een Amerikaanse interven
tie.De VS zijn de enige hoop
voor Liberia." De Amerika
nen hoeven niet direct een
militaire rol te spelen. „Hun
betrokkenheid en aanwezig
heid in het land alleen al,
heeft een belangrijke symbo
lische waarde. De diverse mi
lities zijn niet bang voor de
West-Afrikaanse militairen.
In tegendeel, vooral tegen de
Nigerianen bestaat een der
mate grote weerstand dat ze
die juist gretig te lijf zullen
gaan. Maar de milities zullen
er zeker terugschrikken voor
de Amerikanen." De Ameri
kaanse president George
Bush heeft steeds gezegd zijn
manschappen pas in actie te
laten komen in Liberia als
diens leider Charles Taylor
het land heeft verlaten. Een
totaal verkeerde tactiek,
oordeelt Ellis. „De Amerika
nen hadden het initiatief in
eigen hand moeten houden
en tegen Taylor moeten zeg
gen, 'wij komen over drie da
gen en als je niet weg bent,
dan pakken we je op en word
je uitgeleverd aan het tribu
naal in Sierra Leone' (waar
Taylor is aangeklaagd voor
oorlogsmisdrijven, red.). Een
gemiste kans van de VS."
Taylor daarentegen is op dit
moment in zijn element,
blaakt van zelfvertrouwen
en manipuleert de situatie op
slinkse wijze, meent Ellis.
„Want nu is hij degene die
kan bepalen of en wanneer er
een Amerikaanse interventie
komt.De kans dat Taylor op
korte termijn de benen
neemt, acht de deskundige
daarom klein. Hij verwacht
dat Taylor zoals aangekon
digd volgende week zal te
rugtreden als president,
maar het land voorlopig niet
verlaat. „Hij zal via zijn vice-
president, één van zijn ver
trouwelingen, die na zijn af
treden de macht overneemt
op de achtergrond aan de
touwtjes blijven trekken.
Met de duizenden militairen
die hij met wat dollars achter
zich krijgt, moet hij het mak
kelijk enige tijd kunnen uit
houden." Vooral als hij zich
terugtrekt in Gbarnga, waar
hij onder de bevolking nog op
veel steun kan rekenen. Vol
gens Ellis voelt Taylor zich
bovendien gesterkt door zijn
goede band met de president
van Nigeria, Olusegun Oba-
sanjo. In tegenstelling tot de
eerste West-Afrikaanse in
terventie begin jaren negen
tig, toen Nigeria zeer anti-
Taylor was, is de Nigeriaanse
leider op dit moment een van
Taylor's weinige steunpila
ren in de regioHet is niet hel
der of dit te maken heeft met
zakenbelangen tussen Taylor
en Obasanjo, meent Ellis.
„Maar Taylor is ook voor Ni
geria een gevaarlijk man. Via
zijn steun aan huurlingen en
avonturiers is hij betrokken
bij veel conflicten in de regio
en kan hij ook voor Nigeria
een destabiliserende factor
worden." GPD
pagina 5: Taylor stelt
voorwaarden
Israël wijst keer op keer verzoeken af om de bouw te staken van de
muur op de Westelijke Jordaanoever, die de grens moet vormen met
de Palestijnse gebieden. Premier J\,riël Sharon wil slechts toezeggen
'zoveel mogelijk' rekening te zullen houden met Palestijnse belan
gen. Voor Sylvia Borren staat dddfmee vast dat Europa het voor
touw zal moeten nemen om de verdere bouw te verhinderen.
door Sylvia Borren
De muur loopt in tegenstel
ling tot de suggestie niet op
de grens tussen Israël en de Wes
telijke Jordaanoever (de be
standslijn van de Zesdaagse
Oorlog), maar dwars door Pa
lestijns gebied. Zo is de muur al
voltooid in Qalqilia en houdt
daarmee de inwoners gevangen
in hun eigen stad.
De bewoners zijn voornamelijk
afhankelijk van landbouw,
maar het platteland en de tien
tallen Palestijnse dorpen in het
gebied zijn nu volledig afgeslo
ten. De lokale economie is in
gestort en vele Palestijnen heb
ben Qalqilia reeds verlaten. In
het gebied rond de stad wonen
vijftigduizend joodse kolonis
ten in zeven nederzettingen.
Met de bouw van de muur pro
beert Israël het gebied waar de
ze dorpen zijn gevestigd te an
nexeren.
Naast Qalqilia wordt de muur
gebouwd om Toelkarem, Jenin,
Jeruzalem en Bethlehem. De af
scheiding, die drie keer zo lang
wordt en twee keer zo hoog als
de Berlijnse Muur, bestaat op
sommige plaatsen uit beton en
elders uit een prikkeldraad af
scheiding. De betonnen muur
wordt afgewisseld met uitkijk
torens en een vijftig meter brede
bufferzone met elektrische hek
ken, geulen, camera's en pa
trouilles.
De bufferzone maakt groot
schalige vernietiging van hui
zen en landbouwgrond moge
lijk. Op sommige plaatsen loopt
de muur vlak langs Palestijnse
huizen en scholen.
In de eerste fase van de bouw
van de muur wordt tien procent
van de Westoever onteigend. Dit
kan uiteindelijk oplopen tot on
geveer de helft van het gebied.
Op sommige plekken is de af
stand tussen de grens met Israël
en de muur in Palestijns gebied
zes kilometer. Door de muur
probeert Israël delen van de
Westoever, met joodse neder
zettingen, te annexeren.
Daarnaast tracht Israël door de
route van de muur landbouw
grond van dertig Palestijnse
dorpen in het noorden van het
gebied te onteigenen. Israël
heeft voor de bouw van de muur
in zes maanden tijd honderd
duizenden bomen ontworteld
en tientallen grondwaterbron
nen onteigend. Hierdoor wordt
Palestijnse landbouwgrond af
gesneden van waterbronnen.
In het noorden van de Westoever
worden Palestijnen ingesloten
tussen de grens met Israël en de
nieuwe muur. Wanneer de bouw
is voltooid zitten honderddui
zend Palestijnen gevangen. Zij
kunnen geen kant op. Palestij
nen, woonachtig aan de oostzij
de van de muur, kunnen niet
meer naar hun land aan de west
zijde van de muur.
Zij verliezen daarmee hun be
langrijkste middel van bestaan.
Naast de bestaande grote werk
loosheid verliezen door de muur
nog meer Palestijnen hun werk.
Terwijl Palestijnse groepen een
wapenstilstand handhaven en
de partij en praten over de route
kaart naar vrede, gaat Israël
door met het onteigenen van
land. De Europese Unie heeft
steun uitgesproken voor de rou
tekaart naar vrede, maar doet
niets om deze duidelijke schen
ding van het internationaal
recht en de mensenrechten door
Israël te stoppen.
Zonder belangrijke steun van
Europa wordt de cirkel van ge
weld niet doorbroken. Europa
verzaakt de middelen te gebrui
ken die zij voorhanden heeft, om
naleving hiervan af te dwingen.
Een goed voorbeeld hiervan is
het Associatieverdrag tussen de
EU en Israël. Dit verdrag maakt
sanctiemaatregelen mogelijk.
Europa moet niet langer aan de
kant staan door zich te beper
ken tot politieke steun voor het
vredesproces De internationale
gemeenschap, Europa en ook
Nederland dienen een veel ac
tievere rol te spelen. Zo niet dan
is hier sprake van schuldige na
latigheid.
Sylvia Borren is algemeen di
recteur Novib en voorzitter van
United Civilians for Peace. Zij is
onlangs teruggekeerd uit Israël
en de Palestijnse gebieden.
door door Christl Visser
De echtgenote van Alexandr
Chodakov, sinds 1998 am
bassadeur van de Russische Fe
deratie in Nederland, zegt het
heel beslist. „Nee, ik heet niet
mevrouw Chodakova. Ik ben
Nadezda Maljoetina. Ik heb
mijn eigen naam gehouden."
Een' 'vrouw-van' is geen ver
lengstuk.
Ze spreekt melodieus met een
licht Vlaams accent. „Grappig
hè? Als Russen Nederlands
spreken, klinken ze als Vlamin
gen. Ik heb dat vaker gehoord.
Het zit hem in de articulatie, ge
loof ik."
Haar koffers staan al gepakt,
want ze gaat met man en zoont j e
terug naar Moskou. Hun tijd in
Den Haag zit er na vijf jaar ver
blijf op. „Ik zal de stad missen.
Den Haag heeft voor mij precies
de goede maat. Het is niet zo im
mens als Moskou en ook niet zo
klein dat het saai wordt."
Den Haag was de eerste buiten
landse post die ze samen met
haar man bekleedde. „Het was
een enorme verandering. In
Moskou had ik als secretaresse
op Buitenlandse Zaken gewerkt
en daarna bij een groot Frans
bedrijf. Ik had mijn eigen werk
en mijn eigen inkomen. Hier
was ik opeens de echtgenote van
de ambassadeur."
Ze verloor haar onafhankelijk
heid, maar kreeg er veel voor te
rug. „Een ander land, andere
gewoonten, een leuk leven. Ik
vond het énig. Ik heb eigenlijk
nooit het gevoel gehad dat ik in
leverde. Zulke zware gedachten
zijn niets voor mij. In Moskou
ging ons salaris in één pot. Wat
op de rekening stond was van
ons beiden en hier was dat net
zo. Ik heb nooit hoeven vragen,
ik nam gewoon."
Nadezda had het trouwens ook
veel te druk om te piekeren. Na
de verhuizing naar het impo
sante Russische ambassade
complex in Den Haag regende
het uitnodigingen om kennis te
komen maken en een paar
maanden later studeerde ze al
Nederlands in Leiden.
Ambassadeursvrouw Nadezda Maljoetina: „Als je ergens voor langere tijd woont, moet je de taal le
ren." foto NicoSchouten/GPD
„Als je ergens voor langere tijd
gaat wonen, moet je de taal le
ren. Want alleen via de taal kun
je het land kennen. In het eerste
jaar dat we in Nederland woon
den gingen we vooral met ande
re diplomaten om. Maar op een
gegeven moment wil je toch ook
eens met Nederlanders praten.
En niet in het Engels, want dat
doen ze om jóu en dat maakt het
gesprek anders."
In Leiden wisten haar medestu
denten dat ze de vrouw van de
Russische ambassadeur was.
„Eerst vonden ze het wel een
beetje gek. Maar je gaat elke dag
samen naar college, je doet je
tentamens en je trekt met elkaar
op. Het wordt allemaal ge
woon."
Makkelijk was het niet, zegt ze,
om het Nederlands echt onder
de knie te krijgen. „Het gekke is
dat mijn man het bijna beter
spreekt dan ik. Intuïtiever. Ik
moest er erg aan wennen. Nu
vind ik het een mooie taal, maar
in het begin tobde ik met die
harde g's. Het Nederlands heeft
een ongewone melodie. En een
heel ingewikkelde grammatica,
ingewikkelder dan het Frans,
vond ik. Al die voorzetsels en
achtervoegsels."
Wat haar ook verbaasde was de
zwaarmoedigheid van zo veel
Nederlandse auteurs. „Uw boe
ken zijn dikwijls somber. Er
wordt veel over schuldgevoe
lens geschreven. Dat had ik niet
verwacht."
Naast de dagelijkse praktijk gaf
de literatuur haar een goed in
zicht in de aard en de gewoonten
van Nederland en de Nederlan
ders. „U bent sterk, kalm en ge
duldig. U kunt goed uw tijd in
delen. U bent veel preciezer dan
wijU houdt heel erg van discus
siëren, maar over uw persoonlij
ke gevoelens bent u gesloten.
Wij zijn extraverten In het alge
meen dan. Er zijn veel uitzonde
ringen. Ja, het is waar dat u hard
praat, maar Russen praten ook
hard, dus mij valt het niet speci
aal op."
Met het directe van Nederlan
ders, soms zelfs het botte ge
noemd, heeft ze nooit echt moei
te gehad. „Wij hebben andere
opvattingen over de omgang
met elkaar. Wij zeggen niet zo
onomwonden dat iets verkeerd
is of niet waar. Dat vinden we
onbeleefd, dus we doen het met
een omweg. Maar wij zeggen in
Rusland bijvoorbeeld wel tegen
elkaar: 'Geef een sigaret'. Dat
vinden Nederlanders weer raar,
want hier moet je zeggen: 'Mag
ik alstublieft...?" Als alstublieft
de norm is, dan pas je je daaraan
aan, vindt ze. „Ik zeg nu ook
vaak alstublieft. Als je ergens
gaat wonen, moet je de mentali
teit van dat land accepteren.
Het is niet de omgeving die zich
naar jou moet schikken, jij moet
je naar de omgeving schikken.
Wie dat niet doet blijft altijd een
buitenstaander. Dat geldt voor
diplomaten net zo goed als voor
allochtonen die hier permanent
willen komen wonen."
Met iets van weemoed zal ze wel
op haar Nederlandse jaren te
rugkijken. Hier kreeg ze haar
eerste baby, hier kon ze rustig
op de fiets stappen. Wat de vol
gende post van haar man zal
zijn? Ze heeft geen idee. „Eerst
een paar jaar Moskou, denk ik.
En dan maar afwachten."
Jip en Janneke gaan in elk geval
mee naar Rusland. „Annie M.G.
Schmidt vind ik een bijzondere
schrijfster. Die wil ik vertalen.
Dan kan mijn zoontje er ook van
genieten als hij zo ver is." GPD
BIGGEN - Voor de getroffen
veehouders in het rampgebied
arriveert een nieuwe ge
schenkzending. Uit Drente
komen 360 biggen. Zij komen
terecht op boerderijen op
Schouwen-Duiveland, Tholen
en Zeeuws-Vlaanderen.
GARNALENVANGST - Het
dijkgat bij Schelphoek op
Schouwen blijkt een goede
plek om op garnalen te vissen.
Vroeger loonde het de moeite
niet om daar te vissen, maar
kennelijk trekken de stroom-
gaten garnalen aan. Vissers
halen nu met gemak dagvang
sten van 200 kilo binnen. Na de
Tweede Wereldoorlog gebeur
de hetzelfde op Walcheren,
waar de garnalen ook op de
grote dijkgaten afkwamen.
Het vissen bij het Schelphoek-
gat is niet zonder gevaar. Zo
werd de Arnemuiden 2 eergis
teren door een lichter met
stortsteen geramd.
KABELBAAN - De nieuwe
kabelbaan in Valkenburg
wordt afgebroken. De baan
werd zaterdag in gebruik ge
nomen. Nu blijkt dat er twee
dehands materiaal is gebruikt.
Zo zijn de 44 geleidewielen af
komstig van oude Amerikaan
se tanks. De exploitant heeft
het personenvervoer onmid
dellijk stopgezet en wil de
baan nog dit jaar laten her
bouwen.
PZC
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113) 315500
Fax:(0113)315669
E-mail: redactle@pzc.nl
Vlissingen:
Oostsouburgseweg 10
4382 NH Vlissingen
Tel. 06-54267110
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)315670
Fax. (0113)315669
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen: Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115) 645769
Fax. (0115)645742
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel. (0114)372776
Fax (0114) 372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel. (0111)454647
Fax. (0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst:
8.30-17.00 uur
Internet: www.pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden:
zaterdags tot 12 00 uur.
Abonnementen
0800-0231231
(bij acceptgirobetaling geldt een
toeslag van 2,00)
per maand: 20,50
per kwartaal: 55,10
per jaar. 209,90
Voor toezending per post geldt
een toeslag.
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand voor
het einde van de betaalperiode.
Losse nummers per stuk:
maandag t/m vrijdag:€ 1,10
zaterdag: 1,65
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties
Alle advertentie-orders worden
uitgevoerd overeenkomstig
de Algemene Voorwaarden van
Wegener NV en volgens de
Regelen voor het Advertentiewezen.
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag: tijdens kantooruren
zondag: van 16.00 tot 18.00 uur
Tel. (0113) 315555
Fax(0113)315549
Personeelsadvertenties:
Tel. (0113)315540
Fax (0113)315549
Rubrieksadvertenties (kleintjes)
Tel. (0113)315550
Fax: (0113)315549
Voor gewone advertenties:
Noord- en Midden-Zeeland
Tel: (0113) 315520
Fax:(0113)315529
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114) 372770
Fax:(0114)372771
Internehwww. pzc.nl/adverteren
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener-concem. De door u
aan ons verstrekte gegevens hebben wi| opgenomen in een bestand dat wordt gebruikt voor onze
(abonnementen)administratie en om u te (laten) informeren over voor u relevante diensten en pro
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig geselecteerde
derden. Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schriftelijk melden bij: PZC, afdeling
lezersservice, Postbus 3229,4800 MB Breda.
Behoort tot UJGCJGnGr
