Veiligheid bij spoor
is andersom denken
Afrika sterft onder
wrede combinatie
van honger en aids
V erzet
Irak wint aan kracht
Tabaksconsumenten worden naar rand van samenleving gedrongen
te gast
te gast
2 augustus 1953
Spoorbomen
zaterdag 2 augustus 2003
Discriminatie
Leeftij dsgrenzen
Bemoedigend
Misère
Gekken
Haten
Rokers worden meer en meer naar de uithoeken van de sa
menleving verdreven. Twee organisaties die voor hen opko
men hebben onlangs het Rokerscollectief Nederland opge
richt. Dat wil desnoods tot in de rechtszaal 'misstanden en
discriminerende maatregelen', zoals rookverboden op het
werk, bestrijden.
door Dylan de Gruijl
Quiz-vraagje: Hoe lang is
de remweg van een trein
tne honderd kilometer per
uur rijdt? Willem Brummel,
directeur Railinfra Opleidin
gen in Amersfoort kijkt zijn
studenten uitdagend aan.
„Nou?"
Vijftig meter? Honderd me
ter? Fout. Het goede ant
woord luidt: vij fhonderd me
ter. „Het is metaal op metaal
en het gewicht van een trein
is waanzinnig. Mensen heb
ben vaak geen flauw benul
hoe gevaarlijk het spoor ei
genlijk is."
Bij Railinfra Opleidingen
kunnen ze het niet vaak ge
noeg zeggen: veiligheid rond
het spoor gaat voor alles.
Maar dat het werken op de
rails een riskante bezigheid
blijft, zal ook Brummel niet
ontkennen.
De Arbeidsinspectie en In
spectie van Verkeer en Wa
terstaat constateerden dat
onlangs nog. Van de veertig
controles die ze uitvoerden,
moesten zij veertien keer het
werk stilleggen. De treinen
reden gevaarlijk dichtbij de
spoorwerkers. Een onoplet
tendheid kon eindigen in een
dodelijk ongeval. De inspec
tiediensten adviseren de
dienstregeling veel vaker aan
te passen. Desnoods worden
treinen geschrapt. Als de
werkzaamheden maar veilig
zijn.
„In Engeland stoppen ze ge
woon met rijden", weet
Brummel. „Daar staat in het
spoorboekje dat er in een
weekend geen trein rijdt op
een traject vanwege werk
aan het spoor."
In Nederland is zoiets bijna
ondenkbaar. Een kleine ha
pering op Europa's drukste
spoorwegnet leidt direct tot
opstoppingen op stations en
massa's morrende reizigers.
Het is dan ook niet vreemd
dat de NS tegenstribbelen.
Hij wandelt door de enorme
lesruimte. Passeert een
spoorboom, een wissel, elek
tronische stationsborden.
Oefenmateriaal voor de dui
zenden cursisten die Railin
fra Opleidingen jaarlijks be
zoeken. Zij zijn de nieuwe
onderhoudsmedewerkers,
monteurs, machinisten.
Maar er werken meer mensen
rond het spoor. Glazenwas
sers, schilders, wegenbou
wers, zelfs muskusratten
vangers. Ze krijgen hun
veiligheidsinstructies bij
Railinfra Opleidingen, een
modern instituut op de voor
malige NS-wagenwerk-
plaats in Amersfoort.
In 2002 waren er nog 450#
cursisten. Dit jaar worden
het er zeker 5500, afkomstig
van negenhonderd bedrij
ven. Een daling voorziet
Brummel voorlopig niet. In
tegendeel. Als het Rijk echt
miljoenen euro's steekt bi
vernieuwing van het versle
ten spoornet, dan zwelt de
stroom aspirant-spoorwer-
kers zeker verder aan.
En allen krijgen ze eerst de
veiligheidsregels erin ge
ramd. Want inspecties mo
gen dan harde noten kraken
over werk aan het spoor, de
hele sector ademt veilig
heidsbesef, vertelt Brummel.
Nog een maar een quiz-
vraag: „Hoe komt het dat een
spoorboom automatisch
dicht gaat bij kortsluiting?
Er is immers géén stroom
meer." Weer die uitdagende
blik en een denkpauze,
Brummel lacht en geeft het
antwoord. „Stroom houdt de
spoorboom juist ópen. Je
moet dus andersom denken."
Zo werkt het principe van de
spoorwegen. Ervaren onder
houdsmedewerkers zijn
daarvan doordrongen. Zij
spotten niet met veiligheids
regels, weet Brummel.
Als de inspecties vinden dat
de werkzaamheden op het
spoor onveilig gebeuren, dan
ligt dat eerder aan de regels,
menen ze bij Railinfra Oplei
dingen. En daar gaan zij weer
niet over. Een echte spoor-
werker weet donders goed
wat de krachten van het
spoor zijn. GPD
Regering doet aan rokertje pesten
door Dick Engel
De ambitieuze titel van het
regeerakkoord dat CDA,
VVD en D66 nog geen drie
maanden geleden sloten luidt
'Meedoen, meer werk, minder
regels'. Maar misschien was
'Uitsluiten, meer werk, meer re
gels' een betere titel geweest.
Want inmiddels slaat de Neder
landse overheid juist steeds
meer door waar het de regels ten
aanzien van rokers betreft.
De maatregelen die hen binnen
kort zullen treffen, zorgen er on
der meer voor dat rokers verder
worden buitengesloten. In een
land waar men trots is op de ver
worven vrijheden, zijn betutte
lende regels die de keuzevrij
heid van inwoners beperken een
zeer slechte zaak. We lijken
hiermee terecht te komen in
angstaanjagende sciencefic
tionachtige taferelen, zoals
die worden beschreven in de
boeken '1984' of 'De laatste ro
ker'.
Wat is er precies aan de hand? Al
jaren worden er maatregelen te
gen roken genomen. Zoals rook
verboden in openbare gebou
wen en het openbaar vervoer.
Deze betutteling lijkt definitief
te zijn doorgeslagen. De nieuwe
Tabakswet verbiedt bijvoor
beeld het roken in de trein, in de
horeca, op het werk, in psychia
trische instellingen, in openba
re gebouwen of bij concerten.
Waar mag je dan eigenlijk nog
wel roken? Precies, thuis of bui
ten, dan houdt het wel zo'n beet
je op. Van minder regels is dui
delijk geen sprake.
Over deze discussie is de afgelo
pen maanden veel geschreven.
Het onderwerp leeft sterk en dat
is niet verwonderlijk wanneer
het gaat om een activiteit waar
van het Centraal Bureau voor de
Statistiek twee jaar geleden be
cijferde dat eenderde van de Ne
derlandse bevolking het doet.
Een sigaret is een legaal pro
duct, waar de overheid via ac
cijnzen veel geld aan verdient.
Bovendien gaat het om volwas
senen die zelf kunnen afwe
gen of ze wel of niet moeten ro
ken.
Zijn door de maatregelen de
laatste jaren dan echt minder
mensen gaan roken? Niet be
paald, vandaar waarschijnlijk
dat onder invloed van de nieuwe
Tabakswet de maatregelen nog
maar eens een tandje worden
opgeschroefd. Rokende Neder
landers ondervinden hierdoor
steeds vaker problemen omdat
zij worden gediscrimineerd
vanwege het feit dat zij roken.
Het maatschappelijk functio
neren van de roker komt hier
mee steeds verder onder druk te
staan. Waarmee gelijk de eerste
doelstelling van de coalitie van
CDA, VVD en D66 onder vuur
komt te liggen: voor rokers is
'meedoen' er namelijk al hele
maal niet meer bij
Bepaalde groepen gehandicap
ten of bewoners in verzorgings
tehuizen dreigen sinds de intre
de van de nieuwe Tabakswet
collectief gediscrimineerd te
worden. Het wordt deze mensen
- voor wie roken een van de laat
ste geneugten in het leven is -
steeds moeilijker gemaakt
rookwaren te kopen, laat staan
om in de eigen vertrouwde hui
selijke omgeving te roken.
In veel bejaardenhuizen mogen
de bewoners alleen nog maar op
hun eigen kamer roken. Met als
gevolg een sociaal isolement.
Buurthuizen en sportkantines
Rokers zijn ook niet meer welkom op de werkplek en moeten noodgedwongen buiten roken.
lopen leeg. De verwachting is
dat hetzelfde zich zal voordoen
in de horeca. Het gevolg? Verlies
van omzet en van vele banen, zo
spiegelde Koninklijke Horeca
Nederland ons onlangs voor.
Dat het poldermodel zijn lang
ste tijd heeft gehad, is wel dui
delijk. Blijkbaar lossen we het
samen niet meer op. Dat is juist
wat de Stichting Rokersbelan
gen (SRB) wél wil. De SRB
maakt zich sterk voor een sa
menleving waarin tolerantie en
wederzijds begrip tussen rokers
en niet-rokers bestaat, dus ook
nu de overheid buitengewoon
betuttelend ingrijpt in het leven
van mensen. Op deze manier
kunnen grenzen verkend en ge
steld worden, bijvoorbeeld als
het er om gaat hoe ver de over
heid in haar rol als Big Brother
mag gaan.
Natuurlijk vinden ook wij het
van belang om bijvoorbeeld
leeftijdsgrenzen ten aanzien
van de verkoop van tabak te
hebben. Maar het is toch niet te
verkopen dat de overheid tegen
over eenderde van de volwassen
Nederlandse bevolking de rol
van de bezorgde vader of moe
der aanneemt. Aan die betutte
ling dient een einde te worden
gemaakt. Een volwassen roker
moet zelf kunnen beslissen of hij
wel of niet rookt. Voorwaarde
daarbij is natuurlijk wel dat hij
of zij rekening houdt met de
niet-rokers.
Helaas ervaren wij dat de over
heid niet altijd voor rede vat
baar is, dat 'onze' bestuurders
zich verschuilen achter het ont
moedigingsbeleid van de over
heid en dat men structureel ie
dere dialoog met rokers mijdt.
De SRB heeft de status van een
'algemeen nut' dienende consu
mentenorganisatie van de over
heid verkregen, maar wordt
door diezelfde overheid gene
geerd. Dit betekent dat je als or
ganisatie naar andere middelen
moet zoeken om de belangen
van de roker te beschermen.
Wij streven naar een dialoog
foto Phil Nijhuis/GPD
met onze omgeving. Daarom
heeft de SRB samen met de an
dere Nederlandse pro-roken
vereniging 'Forces' een stich
ting opgericht: het 'Rokerscol
lectief'. Via het Rokerscollectief
zullen wij de rechten van de ro
kers beschermen, waarbij wij
ons in beginsel richten op mis
standen in de zorg en de verzor
ging-
Overheid, is dit wat u wilt? Kom
tot bezinning en geef de roker
zijn zelfbeschikkingsrecht te
rug. GPD
Dick Engel is voorzitter van de
Stichting Rokerscollectief en
van de Stichting Rokers Belan
gen.
door James Morris
Het is de hoogste tijd dat- de
wereld ophoudt de ver
woestende aids-plaag die voor
al de arme landen treft, louter
als een medische crisis te be
schouwen. Er bestaat namelijk
een gruwelijk verband tussen
aids en honger. Daar kan nie
mand meer omheen.
Het Wereldvoedselprogramma
van de Verenigde Naties (WFP)
beschouwt het daarom nu als
een van zijn hoofdtaken om de
magen van de alsmaar groeien
de groep aids-patiënten en hun
naasten te vullen. „De ontwik
keling van het Afrikaanse plat
teland", zei VN-secretaris-ge-
neraal Kofi Annan onlangs,
'wordt getorpedeerd door de
wrede combinatie van voedsel
schaarste en aids'.
Er zijn in Afrika al ruim zeven
miljoen boeren aan aids gestor
ven. Op hun akkers zal niemand
meer ploegen of het moeten kin
deren zijn of opa's en oma's. Als
de crisis aanhoudt, dan duikt in
Swaziland de levensverwach
ting in 2010 onder de 30 jaar. In
Zimbabwe sterven zo'n 3800
mensen per week aan aids. Ook
al lijkt de regio uit de hongers
nood te kruipen die haar vorig
jaar teisterde, de voedseltekor
ten zullen waarschijnlijk blij
ven bestaan, omdat de produc
tiviteit van de landbouw te zeer
door aids is aangetast.
Ik moet denken aan een veer
tienjarig weeskind dat ik on
langs tegenkwam in Zuid-Afri-
ka. Van de ene op de andere dag
was haar de zorg voor haar zes
jongere broertjes en zusjes toe
gevallen. Ze was uitgemergeld
van de honger en leek niet half
zo oud als ze was. Viel er nog te
denken aan het recht om kind te
zijn?
De bijdragen van donorlanden
zijn zeer bemoedigend, maar
worden vooral besteed aan ge
neeskundige behandeling van
aids. Er is echter simpelweg te
weinig financiële hulp beschik
baar voor al die miljoenen pati
ënten. Bovendien moeten we
onder ogen zien dat de crisis
niet enkel met medicijnen kan
worden bestreden. Anti-vira
le middelen hebben weinig
nut wanneer het de patiënt aan
elementaire voeding ontbreekt.
Als je lichaam door honger
verzwakt is, dan heb je nauw
elijks weerstand tegen infec
ties.
De behoefte aan voedselhulp zal
dan ook steeds dringender wor
den, niet alleen voor patiënten.
Laten we vooral hun kinderen
niet vergeten. Tegen 2015 zullen
naar schatting 25 miljoen kin
deren een of beide ouders aan
aids verloren hebben. Het beeld
van een langdurige hongercrisis
doemt op.
Een ding is zeker: we mogen niet
afzijdig blijven, alleen omdat er
geen medicijnen zijn. Het WFP
is ervan overtuigd dat voedsel
de eerste verdediging tegen aids
is. Peter Piot, de directeur van
het Aids Programma van de Ver
enigde Naties, die dragers in
Afrika naar hun eerste behoef
ten vroeg, stelde vast: „Hun ant
woord was luid en duidelijk.
Geen verzorging, geen medicij
nen, maar voedsel."
Aids-patiënten krijgen van het
WFP voedsel met de extra ener
gie, proteïnen, vitamines en
mineralen die zij nodig hebben.
Besmette ouders kunnen daar
door niet alleen langer leven,
het geeft hen eveneens de kans
om hun kinderen op te voeden
en hen de noodzakelijke kennis
bij te brengen, zodat zij op hun
beurt kunnen overleven. Voed
sel dat rijk is aan energie ver
kleint ook de kans dat moeders
hun baby's met het virus be
smetten.
Door hongerige mensen te voe
den voorkom je bovendien dat
ze overgaan tot overlevings
strategieën die grote risico's met
zich meebrengen, zoals het ver
kopen van hun lichaam voor
eten of geld. Voedselhulp is de
eerste stap op weg naar het ver
zachten van de onvoorstelbare
misère, die de nieuwe aids- en
honger crisis teweegbrengt. Zo
lang er niet genoeg geld is om
medische behandeling voor ie
dereen te bekostigen, is het taak
van de internationale gemeen
schap om er op zijn minst voor te
zorgen dat zij die het nodig heb
ben genoeg voedsel krijgen om
te overleven. GPD
James T. Morris is directeur van
het Wereldvoedselprogramma
van de Verenigde Naties.
van onze redactie buitenland
Drie maanden geleden ver
klaarde de Amerikaanse
president George Bush tijdens
een spektakelshow op een
vliegdekship voor de kust van
Californië dat de 'voornaam
ste gevechtshandelingen' in
Irak achter de rug waren.
Sindsdien zijn in Irak meer
dan vijftig Amerikanen door
geweld om het leven gekomen.
Het Iraakse verzet lijkt alleen
maar aan kracht te winnen.
Nadat de Amerikanen ander
halve week geleden de twee
gezochte zonen van Saddam
Hoessein doodschoten, spra
ken veel commentatoren de
hoop uit dat de aanslagen op
Amerikaanse militairen in
aantal zouden afnemen. Die
hoop bleek al snel misplaatst.
Van centraal georganiseerd
verzet is geen sprake, zegt Ah
med al Baghdadi, een Irak-ex
pert verbonden aan de univer
siteit van Koeweit, en er zijn
geen aanwijzingen dat Uday,
Qusay of hun vader veel te ma
ken hadden met de aanslagen
op Amerikanen.
Dat het verzet georganiseerd
wordt door restanten van het
regime van Saddam is spin,
zegt voormalig CIA-analist
Ray McGovern - een vriende
lijk woord voor propaganda.
Het is voor de Amerikanen het
gemakkelijkst de aanslagen te
wijten aan 'geesten uit het ver
leden'. In werkelijkheid lijkt
het er echter meer op dat de
guerrilla wordt uitgevoerd
door zelfstandige, geïsoleerde
cellen, die ieder hun eigen re
denen hebben om te vechten.
De meeste cellen bestaan uit
voormalige militairen en amb
tenaren, zegt Phebe Marr,
schrijfster van onder meer een
boek over de moderne geschie
denis van Irak. De meeste mili
tairen en ambtenaren zijn hun
baan kwijt en voormalige le
den van de Baath-partij mo
gen niet meer werken bij de
overheid. Ze zijn hun macht
kwijt en zien onder de Ameri
kanen nauwelijks of geen toe
komst voor zichzelf. Hetzelfde
geldt voor de soennitische
geestelijkheid, die invloed
kwijtraakt aan de voorheen
onderdrukte sjiitische meer
derheid van de bevolking. Met
liefde voor Saddam hebben de
motieven van al deze groepen
weinig te maken.
Een ander deel lijkt uit het
buitenland te komen. Bronnen
Twee militairen bewaken in Bagdad een Amerikaans pantservoertuig dat in brand staat na een ra
ketinslag. foto Marwan Naamani/AFP
bij het Amerikaanse leger zeg
gen aanwijzingen te hebben
dat in het noorden van Irak
buitenlandse strijders actief
zijn. Zo hebben Amerikaanse
troepen raketten aangetroffen
die zichzelf door middel van
een tijdsklok afvuren. Guer
rillastrijders van Al Qaeda en
de Taliban in Afghanistan ge
bruiken dezelfde tactiek. De
Amerikanen zinspelen dus op
de aanwezigheid van Al Qaeda
in Irak, of in elk geval van sym
pathisanten.
Volgens Al Baghdadi, de Irak-
expert uit Koeweit, zijn er ook
radicale Arabische nationalis
ten uit Syrië en 'gekken die uit
Iran zijn gekomen' actief in de
Iraakse guerrilla. De Ameri
kaanse strijdkrachten in Irak
zijn een aantrekkelijk doelwit
voor extremisten van allerlei
aard. De guerrilla gaat door
'zo lang er fundamentalisten
zijn die streven naar het mar
telaarschap', zegt Al Baghda
di.
Het extremisme wordt gevoed
doordat de Amerikanen in
Iraakse ogen hun beloftes niet
waarmaken. Langzaam wor
den de omstandigheden voor
de bevolking beter, maar veel
mensen gaat het niet snel ge
noeg. Op straat is het nog altijd
onveilig, er wordt nog steeds
veel te weinig elektriciteit op
gewekt, er is een gebrek aan
water en de riolering van Bag
dad mondt bij gebrek aan
functionerende zuiveringsin
stallaties rechtstreeks uit in de
Tigris. De conclusie van de be
volking: de Amerikaanse be
zetters willen ons helemaal
niet helpen, ze zijn alleen maar
uit op onze olie.
De bevolking mort en vrijwel
iedereen heeft een vuurwapen
- in zo'n klimaat is er weinig
nodig om geweld te doen uit
breken. Een eenheid van het
Amerikaanse leger dacht in
twee maanden tijd een goede
relatie met de bevolking van
de wijk Waziriya van Bagdad
te hebben opgebouwd. De
manschappen ruimden mij
nen, luisterden naar de klach
ten van de bevolking en losten
allerlei problemen op. De be
volking was dankbaar.
Toen kwam de avond van 22
juli, de dag waarop Uday en
Qusay werden doodgeschoten.
De stroom viel uit en in het
donker klonk geweervuur. Het
was vreugdevuur, maar een
Amerikaanse patrouille dacht
te worden aangevallen en
opende het vuur. Een meisje
van 9 werd het slachtoffer.
Sindsdien is de goede relatie
met de bevolking verdwenen.
„Vroeger hielden we van de
Amerikanen. Nu haten we ze",
zegt een inwoner van de wijk.
„Als ik ze zie spuug ik naar
hen. Ik zou graag een bom op
hen gooien."
Een brede opstand tegen de
Amerikaanse bezetters ligt
niet in de lijn der verwachting,
zegt Rashid Khalidi, de direc
teur van het 'Center for Inter
national Studies' van de
Universiteit van Chicago.
Doordat het verzet uit zoveel
verschillende hoeken afkom
stig is en de diverse groepen
vaak tegengestelde doelen
hebben, is het onwaarschijn
lijk dat alle tegenstanders zich
weten te verenigen. Het blijft
bij hit-and-run-aanslagen,
verwacht Khalidi. Heel ge
ruststellend voor de Amerika
nen is dat niet. Een door
Saddam geleide verzetsorga
nisatie zou betrekkelijk ge
makkelijk uit te roeien zijn
geweest. Kleine, ongecontro
leerde groepjes die zo nu en
dan een aanslag plegen zijn
veel lastiger op te sporen en
aan te pakken. De laatste
Amerikaan is nog niet gesneu
veld in Irak. AP
VOEDSELPAKKETTEN
Duizenden inwoners van
Oost-Berlijn die op weg waren
naar West-Berlijn om daar een
gratis voedselpakket op te ha
len, zijn door de politie tegen
gehouden. De Oost-Duitse re
gering zei dat dit is gebeurd om
'acties met een opruiend ka
rakter' te voorkomen.
ONSCHULDIG - Een Itali
aanse man is vrijgelaten nadat
hij bijna twintig jaar onschul
dig in de gevangenis had geze
ten wegens moord. Veel bewo
ners van zijn dorp wisten dat
de man onschuldig was, maar
durfden al die jaren niets te
zeggen omdat de sergeant-
PZC
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113) 315500
Fax:(0113)315669
E-mail: redactie@pzc.nl
Vlissingen:
Oostsouburgseweg 10
4382 NH Vlissingen
Tel 06-54267110
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)315670
Fax. (0113)315669
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen: Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115) 645769
Fax. (0115)645742
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel. (0114) 372776
Fax. (0114)372771
E-mail redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel. (0111)454647
Fax. (0111) 454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst:
8,30-17.00 uur
majoor van de politie in he
dorp een hekel aan de ma:
had. Nu de politieman doodii
durfden dorpsbewoners 1
vertellen dat de man heel er
gens anders was toen de mooi
werd gepleegd.
ZEEBAD - In overleg met dl
gemeente is in Terneuzen eet
stichting opgericht die gaai
proberen genoeg geld bijeentf
brengen voor de bouw van eer.
zeebad en recreatieoord mei
de naam De Schelde. Naa:
schatting is daarvoor 600.00:
gulden nodig; volgens de
stichting zal het nodig zijn dai
ook de inwoners van Terneu
zen in hun beurs tasten.
Internet: www.pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden:
zaterdags tot 12.00 uur.
Abonnementen
0800-0231231
(bij acceptgirobetaling geldt een
toeslag van 2.00
per maand: 20,50
per kwartaal: 55,10
per jaar: 209,90
Voor toezending per post geldt
een toeslag.
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand voor
het einde van de betaalperiode.
Losse nummers per stuk:
maandag t/m vri|dag:€ 1,10
zaterdag: 1,65
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties
ABN AMRO 47.70.65,597
Postbank 35.93.00
Advertenties
Alle advertentie-orders worden
uitgevoerd overeenkomstig
de Algemene Voorwaarden van
Wegener NV en volgens de
Regelen voor het Advertentiewezen.
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag: tijdens kantodffll
zondag: van 16.00 tot 18.00 uur
Tel. (0113) 315555
Fax(0113)315549
Personeelsadvertenties:
Tel. (0113)315540
Fax(0113)315549
Rubrieksadvertenties (kleintjesl
Tel. (0113) 315550
Fax:(0113)315549
Voor gewone advertenties:
Noord- en Midden-Zeeland
Tel: (0113) 315520
Fax:(0113)315529
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114) 372770
Fax:(0114)372771
lnternet.www.pzo.nl/adverteren
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener-concern De door"
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordt gebruikt voor onze
(abonnementen jadministratie en om u te (laten) informeren over voor u relevante diensten en pro-
derden. Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schriftelijk melden bij: PZC. afdeling
lezersservice. Postbus 3229.4800 MB Breda
Behoort tot UJSgGflEr
