Op verkenning in de Dourovallei
Reukoffer
W13
Woningruil
Vraag antwoord
Tips Trips
Reisboeken
et
id
De Noord-Portugese
Dourovallei. Het is er
veilig, het is relatief
dichtbij, en het is
prachtig. Bovendien is
er nog ruimte genoeg
voor toeristen. Niet
alleen in hotels, maar
vooral in historische
pousada's.
Wat waar
zaterdag 2 augustus 2003
'Vliegen relatief schoon'
De Douro was ooit
een woeste rivier,
maar is nu getemd
Nieuw wandelpad Nivon
Verwennen in Duitsland
Ouderwets vliegen
Te paard door Mongolië
Column
De Ganges afzakken
Stanley Stewart lit Het
rijk van Dzjengis Khan
5,-
5,-
ïlac:
digt'
rell.fi
OP
ooiei
of
.4
eet
Wfl-i
Het plein Praqa da Ribeira in Porto ligt aan de oever van de Douro, en is op warme da
gen redelijk koel.
Een reis naar de Dourovallei kan vanwege het weer
het best tussen april en oktober gemaakt worden.
De zomers zijn er warm en droog, zonder veel
vocht in de lucht.
Diverse touroperators bieden arrangementen aan
(vlucht plus autohuur of complete rondreis). Onder
meer Transavia (enkele reis circa 130 euro) en TAP
Air Portugal, Air France, Lufthansa en Iberia (retour
vlucht circa 230 euro) vliegen vanaf Amsterdam op
Porto.
Meer informatie: ICEP, afd. Handel en Toerisme van
Portugal, Paul Gabriëlstraat 70, 2596 VG Den Haag,
tel. 070-326 25 25, of tel. 0900-76 78 84 25,
www.portuqalinsite.com
INFOGRAPHIC PETRA MEULMAN
Door al die goedkope vliegtickets van de laatste tijd pakken
steeds meer mensen het vliegtuig. Is dat niet erg slecht voor het
milieu?
Door Rob de Vries
G
een wonder dat
ze in de Dou-
ro-vallei, bij lan
ge na nog niet zo
populair als Lissa
bon of de Algarve, even hun
neus aan het venster drukken
om te vragen: Hé mensen, als er
dit jaar zoveel andere plekken
op de wereld zijn waar jullie
niet heen willen of heen kun
nen, waarom kom je niet gezel
lig bij ons? Prettige plaatsen om
te logeren zijn er genoeg: gewo
ne hotels uiteraard, maar ook
pousada's, de in historische ge
bouwen gevestigde hotels van
de staat, en -misschien nog wel
zo leuk- de solares, de deels tot
verblijfsaccommodatie ingerich
te landhuizen van particuliere
eigenaren, die er met hun gezin
zelf ook nog wonen.
De Praqa da Ribeira is een prach
tig, kleurig pleintje aan de
oever van de Douro, met uit
zicht op de soms zo onstuimige
rivier, die er nu letterlijk en fi
guurlijk koeltjes bij ligt. Ads de
temperatuur er maar enigszins
aanleiding toe geeft worden er
terrasstoelen en -tafels neerge
zet en dan is het er, vooral ook
's avonds, fantastisch toeven. Be
halve op de rivier heb je er ook
nog uitzicht op een stalen brug,
waarvan je denkt: 'Heb ik iets
dergelijks niet eerder gezien'.
Nou, hij is ontworpen door Gus-
tav Eiffel, van de naar hem ge
noemde toren in Parijs, lijkt er
qua architectonische structuur
betreft ook wel wat op, dus dat
kan wel kloppen.
Porto is een grote, maar vooral
ook oude stad, een van de
oudste van Europa. Een bezoek
aan de Dourovallei, dat normaal
gesproken vlakbij die Praqa da
Ribeira in deze havenstad van
start gaat, zou ook moeten be
ginnen met op z'n minst een
stadstour door Porto, niet alleen
om de historische stadswijken
op de noordoever van de Douro
te bekijken, maar ook om te ge
nieten van al het groen van de
parken, en vooral om de plezie
rige sfeer op te snuiven. En om
te besluiten dat dit een stad met
karakter is, waar je nog wel een
keertje naar terug wilt komen,
om er wat langer te blijven.
Riviercruise
Je kunt natuurlijk een auto hu
ren om de vallei vervolgens zelf
te gaan verkennen, maar min
stens zo mooi en absoluut rusti
ger is het om gebruik te maken
van een van de kleine, intieme
cruiseschepen die vanaf Porto
stroomopwaarts de Domo beva
ren. Zeker vanaf het water is het
landschap van een verbluffende
schoonheid: steile, groene heu
vels aan beide kanten van de ri
vier, bedekt met terrassen, ter
rassen, en nog eens terrassen,
aangelegd om te voorkomen dat
het regenwater dwars door de
wijngaarden heen in volle vaart
naar beneden zou stromen.
Tussen al dat groen allerlei
schattige huisjes, meestal wit
met felrode daken. En in dit
vruchtbare klimaat is er aan
bloemen- en plantenpracht ook
geen gebrek: platanen, rode ca
melia's, gardenia's vind je er,
om maar eens wat te noemen.
Het lijkt één grote, groene, exo
tische siertuin.
Maar ja, de Douro, een eens bui
tengewoon woeste rivier, die
pas in de jaren tachtig van de vo
rige eeuw echt getemd werd, is
tot nu toe toch vooral bekend
om de (port)wijnen die er van
daan komen. Er wordt prima ro
de en witte wijn geproduceerd,
maar karakteristiek voor de
streek is toch vooral die
portwijn, die na de oogst een
wintertje in grote vaten rust in
het gebied van oorsprong en ver
volgens over de rivier naar de be
roemde wijnkelders van Gaia
aan de Douro-oever vervoerd
wordt om daar minstens drie
jaar te rijpen.
Het vergaren van kennis over
wijn, het volgen van cursussen
vinologie, het zijn in Nederland
zo langzamerhand populaire be
zigheden geworden. Maar in de
Dourovallei, in Pinhao, niet zo
ver van het stadje Vila Real, heb
ben ze zelfs een heuse Wijnaca
demie. En daar kun je alles le
ren over met name de portwijn.
De Academie is ondergebracht
in het Vintage Hotel (het Wijn
oogst Hotel), een statig gebou
wencomplex aan de Douro, dat
mede dankzij die Academie
maar ook door de fraaie ka
mers, allemaal met uitzicht op
de rivier, en het uitstekende
eten, wereldfaam heeft verwor
ven. Vlakbij het hotel, dat 43 ka
mers én uitbreidingsplannen
heeft, ligt een stationnetje met
kleurige Delfts Blauw op z'n Por
tugees-versieringen aan de ge
vel, en vandaar kun je de trein
terug naar Porto nemen. Of een
ritje langs de Douro, ook mooi.
Erfgoed-logies
Ligt het Vintage Hotel pal aan
de Douro, niet ver er vandaan,
in Mesao Frio, ligt hoog tegen
de helling aan een andere pousa-
da, Solar da Rede. En omdat je
zo hoog zit zie je het terras
sen-landschap langs de rivier
weer vanuit een ander perspec
tief en ook dat is de moeite
waard. Die kwalificatie geldt
ook voor de pousada: slechts
twaalf kamers, maar ook nog
eens zeven huisjes, een heel ge
moedelijke sfeer, een prima
keuken en uiterst vriendelijk
personeel. Bovendien is het de
enige Portugese pousada, die
geen staatshotel is. Solar da Re
de (dat betekent niet ten onrech
te 'buitenplaats waar het goed
toeven is') wordt op franchi
se-basis gerund door Douro
Azul, dat zich met veel meer toe
ristische activiteiten bemoeit
en eigendom is van een Portu
gees-Amerikaans echtpaar.
Wie een verblijf in de Douroval
lei nog een stukje noordelijker
wil verlengen, kan via een uit
stekende autosnelweg doorrei
zen naar de regio Minho, land
schappelijk gezien wat minder
'pittig' dan de Dourovallei maar
met interessante steden als Bra-
ga en Guimaraes. En Ponte de Li
ma met z'n prachtige Romeinse
brug. Een opmerkelijk rustig
stadje, waar de tijd een beetje
lijkt te hebben stilgestaan.
Waar mensen de was soms nog
in de rivier de Lima doen, en die
dan te drogen hangen op het
'strandje' aan de stadskant van
de rivier. Ponte de Lima is ook
de bakermat van het Erfgoed Lo-
gies-idee, ontwikkeld door de
charmante graaf Fransisco de
Calheiros, die zelf een prachtig
landhuis heeft, waarin hij veel
buitenlandse gasten ontvangt.
De Erfgoed Logies-gedachte, die
inmiddels in Nederland ook ste
vig is aangeslagen, bestaat twin
tig jaar en is inmiddels zo suc
cesvol dat Ponte de Lima een
stad is met heel wat solares.
Maar daardoor ook zonder ho
tels!
P. Hofmeijer, directeur van het Platform Nederlandse
Luchtvaart: 'Vliegen is een relatief'schone' manier van
reizen. Veel mensen weten niet dat van de complete,
menselijke C02-uitstoot slechts 2 procent per jaar op het
conto van de luchtvaart komt. Ter vergelijking: het weg
verkeer mag jaarlijks zo'n 80 procent op zijn rekening
schrijven. Daar komt bij dat de brandstof van vliegtuigen
(kerosine) minder schadelijke stoffen uitstoot dan bij
voorbeeld benzine en diesel.
Opvallend is overigens dat milieu nauwelijks tot geen rol
speelt bij de passagier. Prijs, reistijd en comfort zijn voor
een reiziger veel belangrijker.'
Heeft u ook een vraag? Mail naar:
vraaqenantwoord@weqener.nl.
Voor meer vragen en antwoorden: ga naar de website van deze
krant en klik op de rubriek Reizen
Het Utrechtpad is een nieuwe wandelroute (totale
lengte 163 km) van het Nivon, die deze zomer is ge
opend (zie foto). Gelopen wordt door vijf gebieden: de
Heuvelrug, het Kromme Rijndal, de Gelderse Vallei en de
Eem- en de Vechtvallei. Het pad, in twee richtingen ge
markeerd, sluit 'zo goed als mogelijk' aan op de diverse
openbaarvervoersystemen. De route kan dan ook worden
opgeknipt in hapklare dagdelen. Bij de route hoort een
gids die 15,70 euro kost. Meer informatie: tel. 020 -
435 07 00, www.nivon.nl.
Duitsland kent vele kuuroorden en badplaatsen met
geneeskrachtige baden, allerhande massages, thera
pieën en andere verwennerij. Het Duits Verkeersbureau
heeft voor de Nederlandse markt een brochure gemaakt
"Wellness en Verwennen in Duitsland' waarin een over
zicht wordt gegeven van alles wat onze oosterburen op
dit gebied te bieden hebben. En dat is een imposante
lijst. In de brochure ook een groot aantal aanbiedingen.
Het Duits Verkeersbureau zendt de brochure op verzoek
graag toe. Voor aanvragen brochure en informatie: tel.
020-697 80 66, www.duitsverkeersbureau.nl.
Het Nationaal Luchtvaart-themapark Aviodrome in Le
lystad, dat dit najaar officieel opent, begint vandaag
met bijzondere rondvluchten. Die worden tot en met 6
september vooral in de weekeinden uitgevoerd met een
Dakota en Junker, passagiersvliegtuigen uit de jaren der
tig en veertig. Trajecten die worden afgelegd zijn onder
meer de Waterland-route (over het Muiderslot en de Ves
ting Naarden), en de Zuyderzee-route (over steden als
Enkhuizen, Hoorn, Edam, Volendam en Marken). Een
vlucht kost tussen 79 en 150 euro. Meer informatie en re
serveren: tel. 0320-28 98 40, www.aviodrome.nl.
in.nl
Op mijn werktafel staat een pot
je. Het is rond en gemaakt van
wittig uitgeslagen rode klei.
De wijde hals heeft een rafeli
ge, opstaande rand en de bodem is een
beetje bol, zodat het potje nog wat na-
schommelt bij het neerzetten. Als mijn
neus in topconditie is snuffel ik er wel
eens aan, in de hoop toch nog een vleug
je parfum te ontwaren.
Het ruikt slechts naar list en bedrog, zeg
gen sommige mensen. Zij menen dat ik
me heb laten bedotten door een zelfklei-
ende bedoeïnenvrouw. Ik weet het niet.
En als het wel zo is vind ik twintig Jorda-
nische dinars geen geld voor wat het
heeft opgeleverd.
Vlakbij Petra, de verborgen stad, heb ik
het potje gekocht. Daar was ik samen
met Vincent van de Wijngaard, een bege
nadigd fotograaf met een milde gelaats
uitdrukking waaronder een ijzeren wil
schuilgaat. In opdracht van een tijd
schrift maakten we een reportage over
Jordanië. De arbeidsomstandigheden wa
ren gerieflijk. We hadden een auto met
chauffeur en ook een gids, de grijsharige
Mohammed. Deze Mohammed had het
beste met ons voor, alleen wilde hij
Reis(be)stemmingen
Door Dirk Mulder
graag sturing geven aan wat er wel en
niet gefotografeerd mocht worden.
Zodra er een vrouw in beeld kwam
sprong hij ertussen, tot grote ergernis
van de fotograaf. Vincent was nog maar
net dertig maar had al in heel veel lan
den gewerkt. Niet mee bemoeien, was
zijn motto. Als je hem gewoon z'n gang
liet gaan kwam het allemaal in orde.
Mohammed dacht daar anders over en
we moesten nog een week met hem ver
der, dus hadden we een strategie ontwik
keld. Steeds als we in een visueel interes
sante situatie terecht kwamen, probeer
de ik Mohammed af te leiden. Ik stelde
allerlei vragen en schakelde hem in om
te tolken tussen mij en de Jordaniërs.
Voor iemand die op een verjaardagsfeest
je al snel om een praatje verlegen zit,
overtrof ik mezelf.
Maar ja, hoe hou je het gesprek gaande
in een bedoeinentent met schotelanten
ne? Na het uitwisselen van beleefdheden
en veel geglimlach over en weer, zag ik
dat Mohammed onrustig om zich heen
begon te kijken. Hij was Vincent kwijt.
Op dat moment haalde de vrouw des ten-
tes een paar vreemde voorwerpen onder
haar rokken vandaan. Ze begon erbij te
vertellen in klanken die ik niet verstond.
Ik greep mijn kans en vroeg Mohammed
of hij wilde vertalen. Het waren archeolo
gische vondsten van zo'n honderd jaar
voor Christus, uit de tijd van de Nabat-
eërs. Destijds schoten de heren graag
een pijltje en de dames bewaarden hun
parfum in een potje van klei. Omdat ik
een gewaardeerde vriend was mocht ik
het hebben. Heilwensen prevelend druk
te ze me tweeduizend jaar geschiedenis
in de hand.
Het is hier een goede gewoonte om een
cadeautje terug te geven, souffleerde Mo
hammed. Twintig dinar leek hem wel
voldoende. Het was het waard. Vincent
heeft prachtige foto's gemaakt.
Jij-mag-in-mijn-huis-als-ik-in-het-jouwe-mag
Het was iets dat dankzij het blad van de onderwijsbond vooral po
pulair was onder leraren: woningruil. Maar dankzij internet zijn
het nu niet alleen de docenten die gebruik maken van deze avon
tuurlijke en goedkope manier van vakantievieren. Honderden ge
specialiseerde websites fungeren inmiddels als ruilmakelaar. Het
aanbod is groot en zeer internationaal zodat je overal ter wereld te
recht kunt. Eén van de betere sites is RoomForRoom. Het zoeken is
erg makkelijk en, in tegenstelling tot de meeste andere sites, koste
loos. Geef aan wat voor huis jij hebt en waar jij graag naar toe wilt.
RoomForRoom zoekt vervolgens voor je uit welke woningen aan
jouw zoekopdracht voldoen. In de zomer naar Nice, een uitstapje
naar Parijs in het najaar en van de winter bijkleuren in Bangkok.
Het behoort allemaal tot de mogelijkheden.
Link: www.roomforroom.com
Stanley Stewart: In het rijk van Dzjengis Khan, uitgeverij Atlas,
22,50 euro, ISBN 9045009315.
De Ganges in India is misschien niet de langste of
breedste rivier ter wereld, het is waarschijnlijk wel
de meest intensief gebruikte. En dan vooral door de In
diërs zelf, die de rivier bevaren, er in vissen, zich er was
sen, en er, in de vorm van as, hun laatste reis over ma
ken. De Britse schrijver Eric Newby en zijn echtgenote
Wanda volgden in 1963 de waterstroom bijna 2000 kilo
meter lang, vanaf het begin in Hardwar tot de Golf van
Bengalen. Wat opvalt is dat hun verhaal nog steeds boeit
en nauwelijks verouderd lijkt, al zal de verkeersdrukte in
de steden wat zijn toegenomen: 'In Kanpur vingen we
een glimp op van de Grote Hoofdweg waarover twee oli
fanten sjokten.'
Eric Newby: Langzaam de Ganges af, uitgeverij Sirene, 7,95 eu
ro, ISBN 9058312240.
Alice Plekkenpol
De bootjes in de rivier Douro waarmee vroeger vaten met port werden vervoerd.
Paardrijden in Mongo
lië is op zich al een
avontuurlijke bezigheid,
maar vanuit Istanboel
naar Mongolië reizen
ook. Als je tenminste, zo
als Stanley Stewart, het
eerste traject aflegt per
bijna zinkend Russisch
schip, en vervolgens tij
dens een lange treinreis
een coupé deelt met
werk zoekende prosti
tuees. 'Beschrijvingen
van ritten te paard door
Mongolië hebben onver
anderlijk een klagende
ondertoon', stelt Stewart.
Lastige dieren, lange da
gen en elke dag geit op
het menu. Gelukkig beschrijft Stewart vooral de vele ont
moetingen met Mongolen in dorpen en steden, en het da
gelijks leven aldaar. En op zo interessante wijze dat je er
zelf graag naar toe wilt.
