PZC
Melkveehouder verhuist
Heggenmusmoeder maakt poes het leven zuur
21
wee [-wc o ra
de veenmol
21
Ie eitz'n
aanden kapot
ewèrkt
Niets dan
rust op De
Bockenborgh
22
Toerist weet
molens goed
te vinden
;S
22
dinsdag 8 juli 2003
Zonder dauw
geen regen,
heet het in
juli allerwegen
HET TUINTJE
VAN
Advertentie-exploitatie:
Noord-en Midden-Zeeland: 0113-315520;
1 Zeeuws-Vlaanderen: 0114-372770.
- Redactie: 0113-315680
www.pzc.nl
E-mail: redactie@pzc.nl
Postbus 314460 AA Goes.
..v.,to.r:;--ff
Nieuwe weerwoorden zijn welkom
bij de redactie PZC, postbus 31,
4460 AA, Goes, fax 0113-315669,
e-mail redactie@pzc.nl.
De Willeminahoeve bij Wissenkerke, de boerderij waar Marko en Martine Geelhoed hun landbouwbedrijf voortzetten.
foto's Mechteld Jansen
Ons nieuwe adres: Willeminahoeve Tolereer
Het aantal landbouwbe
drijven in Zeeland ver
mindert gestaag. De afgelo
pen tien jaar was er een
daling van ruim twintig pro
cent. Door de sombere toe
komstverwachtingen voor
de land- en tuinbouw gaat de
afname stug door. Veel jonge
boerenzonen zien weinig
heil in een bedrijfsoverna
me, mede vanwege de vaak
ingrijpende financiële ge
volgen. Uitzonderingen be
vestigen de regel. Marko
Geelhoed en zijn echtgenote
Martine Geelhoed-Hame
link zijn daar een voorbeeld
van. Ze nemen binnenkort
hun nieuwe bedrij fde Wille
minahoeve, aan de Vlieten-
burgweg nabij Wissenkerke
in gebruik.
Opnieuw verandert op
Noord-Beveland een ak
kerbouwbedrijf in een melkvee
houderij. Inderdaad: peeland
wordt steeds meer veeland.
Marko en Martine Geelhoed
brengen het melkveehouderij
bedrijf dat nu nog gevestigd is
op de Pyramidehoeve tussen
Middelburg en Vlissingen, over
naar de Wissenkerkepolder. Ze
hebben er de Willeminahoeve,
een bedrijf van zo'n veertig hec
tare, gekocht en ingericht voor
het houden van melkvee. In
etappes willen ze van veertig
melkkoeien, doorzelf te fokken,
groeien naar ongeveer zeventig
dieren en een flink aantal stuks
jongvee.
„We hebben vertrouwen in de
toekomst", zegt Martine. „Mis
schien zijn we voor een buiten
staander stom bezig, maar we
werken omdat we het leuk vin
den en niet om er rij k van te wor
den. Marko heeft altijd willen
boeren en hoewel ik niet uit een
boerenfamilie kom - mijn vader
is brandweerman - liep ik al van
jongs af aan tussen de koeien. Ik
heb altijd iets met dieren willen
Vier generaties op de oude stek, de Pyramidehoeve tussen Middelburg en Vlissingen. Vlnr: Willem de Buck, Martine en Marko Geelhoed
Rinus en Lenie Geelhoed en de kinderen van Marko en Martine.
doen. We beginnen op de Wille
minahoeve met een gemengd
bedrijf en willen doorgroeien
tot alleen melkkoeien, dus
steeds meer gras en maïs en min
der akkerbouw. Dat is wel een
meerjarenplan."
Marko Geelhoed vormt sinds
1994 samen met zijn vader Ri
nus en moeder Lenie een maat
schap. Het is ook de maatschap
die de Willeminahoeve overge
nomen heeft en het is de bedoe
ling dat de ouders meé blijven
werken in het nieuwe bedrijf.
Rinus en Lenie Geelhoed ver
huizen overigens niet mee naar
Noord-Beveland; ze blijven op
de vertrouwde Pyramidehoeve,
waar de agrarische activiteiten
geleidelijk afgebouwd worden.
„De schapen gaan niet mee. De
huisverkoop van schapenkaas
en aardappelen en uien gaat
door, alleen verkopen we hier
straks geen melk meer", vertelt
Rinus Geelhoed, die zelf in 1978
in maatschap met schoonvader
Er kon nooit overeenstemming
worden bereikt. „Wij gaven niet
toe, want we wilden het liefst
het hele bedrijf verkopen en niet
iedere keer een stukje", stelt Ri
nus. In 1999 werd de bouw van
Wereldoorlog, die nog altijd
naast de woning liggen). „We
hebben er een goede prijs uit ge
peurd", meldt vader Geelhoed
ronduit.
De transactie maakte het moge-
Willem de Buck op de Pyrami
dehoeve begon. Hij weet niet
anders dan dat er door gemeen
telijke overheden steeds gepro
beerd is het land aan te kopen.
„In 1965 wilden ze er al een
zwembad bouwen, ook zijn een
ziekenhuis en een golfbaan in
beeld geweest."
een stadsgewestelijk zwembad
voor Middelburg en Vlissingen
actueel. De maatschap Geel
hoed kon deze keer wel tot een
akkoord komen over het afsto
ten van de gronden van de Pyra
midehoeve (gebouwd in 1953 en
genoemd naar de puntige tank
versperringen uit de Tweede
lijk naar een heel nieuw bedrijf
uit te kijken. „Wij hebben daar
door wel een goede uitgangspo
sitie", erkent Martine. „We wil
den graag op Walcheren blijven,
maar dat bleek niet mogelijk te
zijn. Onze adviseur kwam met
twee mogelijkheden: een bedrijf
bij Krabbendijkeen een bij Wis
senkerke. We hebben een rondje
gedaan en met de Willemina
hoeve klikte het meteen. We
wisten direct: daar willen we
zitten. Het is een erg leuke plek,
ook niet te ver van het dorp. Ik
sta te trappelen om er naar toe te
gaan."
De woning aan de Vlietenburg-
weg is grondig aangepast en er
zijn twee moderne stallen ge
bouwd, achter de aardappel-
loods, die gehandhaafd is en
verhuurd zal worden. Groot
pluspunt is dat het land alle
maal rond de huiskavel gegroe
peerd is. Op dat land is de
drainage verbeterd en het is op
gehoogd met grond die door
aanleg van de mestkelder vrij
kwam. De Geelhoeds hebben
het meteen goed aangepakt en
onder meer gekozen voor een
zogenaamde visgraat-melkstal,
uitgerust met melkmeters en
automatische melkafname. Er
kunnen tegelijk tien koeien aan
de bak.
Dat zal voor de dieren even wen
nen zijn; in de stal van de Pyra
midehoeve worden vier koeien
tegelijk gemolken. Volgende
week dinsdag gaat de kudde
over. De stallen worden op na
tuurlijke wijze geventileerd. De
één meter hoge luchtinlaat is
aan beide zijden voorzien van
windbreekgaas. In koude perio
den is de ventilatie te regelen
met een oprolzeil. De boxen
waarin de koeien rusten zijn
voorzien van een polysoft ma
tras voor een goed comfort. Het
jongvee wordt gehuisvest in
strohokken.
Komende vrijdag (11 juli) houdt
de maatschap Geelhoed een
open dag op de vernieuwde Wil
leminahoeve. Van 13.00 tot
21.00 uur zijn belangstellenden
welkom. Martine: „We willen de
mensen in de gelegenheid stel
len te zien wat we neergezet
hebben. De koeien zijn er dan
nog niet en dus is het geen pro
bleem mensen te ontvangen."
Een aantal bedrijven, actief in
de agrarische bedrijfstak, grijpt
de gelegenheid aan zich via een
mini-expo te presenteren.
Rinus Antonisse
Buitengebied is een wekelijkse
bijlage over natuur en
landschap, land- en tuinbouw,
streektaal en streekcultuur,
visserij, recreatie en vrije tijd.
Vragen, opmerkingen en
suggesties zijn welkom bij de
redactie Buitengebied van de
PZC, postbus 31, 4460 AA,
Goes,
fax 0113-315669,
e-mail redactie@pzc.nl
40
Zo levendig als de vogelzang
begin mei was, zo stil is het
in deze tijd. De meeste vogels
hebben óf jongen die uitvliegen
óf jongen die nog in het nest zit
ten. Om die plaats niet te verra
den kun je je maar beter gedeisd
houden. Tenzij je als vogelouder
het vermoeden hebt dat je
kroost blootstaat aan levensge
vaarlijke bedreiging. Het
spreekt vanzelf dat je dan in het
geweer komt.
Zo overkwam onze kat een luid
ruchtige aanval van een kool
mees die met een troepje jongen
in de struiken in de buurt rond
scharrelde. Met schelle tonen
werd poes duidelijk gemaakt
dat ze in de buurt niet welkom
was en of ze maar wilde opkras-
Adri Karman heeft achter
zijn huis een kleine tuin,
waar toch van alles ge
beurt. In 'Het tuintje van'
schrijft en tekent hij elke
week over de belevenissen
in de natuur rondom het
huis.
sen. Hetzelfde deed een paar
weken later een heggenmussen-
paar. De kleine, onopvallende
vogels hebben waarschijnlijk
een nest met kroost in de dichte
onderbegroeiing in de tuin van
de buren. Regelmatig zien we ze
daartussen verdwijnen en
klinkt er een zacht gepiep, ver
moedelijk afkomstig van de jon
ge vogels. Tot ongenoegen van
het heggenmusvrouwtje struint
poes regelmatig in de buurt van
het nest, maar voorzover wij
kunnen nagaan weet ze niet van
het bestaan daarvan. Moeder
heggenmus volgt de kat steeds
op maar enkele meters afstand.
Gaat poes links, dan gaat ze
mee, gaat poes rechts, zij volgt
en onophoudelijk klinkt haar
hoge pieptoon. Duidelijk met de
bedoeling de kat het leven zuur
te maken en er voor te zorgen
dat ze hem smeert.
De kat, die overigens geen enke
le belangstelling voor de vogel
heeft, legt de oren in de nek,
knijpt de ogen toe, en trekt de
kop in de schouders. Het is dui
delijk dat ze dit alles hoogst on
aangenaam vindt. Meerdere
malen hebben we opgemerkt
dat zij van hoge tonen niet
gecharmeerd is. Wanneer de
valkparkieten in de volière een
overvliegende en roepende
scholekster imiteren, begint ze
klaaglijk te miauwen en zoekt
ze meestal een plaatsje ver ver
wijderd van de geluidsbron.
Ook de heggenmus heeft succes,
hoewel haar bezorgdheid wel
wat overdreven lijkt. Al die zorg
gaat haar zo te zien niet in de
kou we kleren zitten, want ze
ziet er bepaald verfomfaaid uit.
Het vrije vogelleven is blijkbaar
maar betrekkelijk. Dan klinkt,
tegen de regel in dat er in deze
tijd weinig gezongen wordt,
Moeder heggenmus houdt de kat goed in de gaten
illustratie Adri Karman
hoog vanuit de esdoorn bij de
buren het virtuoze lied van de
spotvogel. Die naam heeft hij
niet voor niets gekregen. Zijn
lied is een kakofonie van imita
ties van allerlei geluiden. Niet
alleen vogels imiteert hij, maar
ook het piepen van een open
draaiend hek en allerlei andere
geluiden. Hoe daar dan de spot
vogel uit te halen? Zijn voor
dracht heeft een duidelijk ken
merk. De verschillende strofen
van fraaie en valse tonen wor
den steevast afgewisseld door
een typisch geluid. Dit klinkt
alsof je met een natte vinger
over een opgeblazen ballon
strijkt, een enigszins piepend
geluid, dat je normaal niet aan
een vogel zou toeschrijven.
Overigens weet de spotvogel
zich meesterlijk te verbergen.
Zoekend tussen de bladeren van
de esdoorn - tegen het licht in -
valt het beslist niet mee de vogel
te ontdekken. Het dier heeft een
vrij gele onderzijde terwijl de
bovenkant wat meer olijfgroen
van kleur is. In het tegenlicht is
het bladerdak van de esdoorn
afwisselend donker en licht. De
vogel gaat volledig op en in die
wirwar van licht en schaduw.
Het is niet zo verwonderlijk dat
de spotvogel in deze tijd nog zijn
lied ten beste geeft. De dieren
komen hier, vergeleken met an
dere vogels, pas laat in het jaar
uit hun winterkwartieren aan
en hun nestbouw en broedsei-
zoen is meestal ook wat later.
Van mei tot juni arriveren ze
hier en van eind juli tot septem
ber verlaten ze hun broedgebied
alweer. Het zijn dus echte zo
mervogels. Parken en tuinen
met struikgewas en opgaande
bomen in de buurt zijn hun ge
liefde biotoop. Spotvogels zijn
in het hele land vrij algemeen,
maar op hun luid voorgedragen
lied na leiden ze een vrij verbor
gen leven. Maar zelden zul je ze
in de top van een struik of boom
zien zitten. Ze zoeken liever de
beschutting van het gebladerte.
Hun nest bouwen ze het liefst zo
hoog mogelijk in een forse
struik of boom. Je hoeft je dan
ook niet druk te maken over zo'n
laag bij de gronds wezen als een
kat.
Adri Karman
-
mSSMmSimu
■S S 8 smsi'S
