PZC
Je krijgt nu wel het mooiere werk
WOON
'aterdag 28 juni 2003
I Japans meubel geeft rust
Verguld
"ca
Advertentie-exploitatie:
Joord-en Midden-Zeeland: 0113-315520;
Zeeuws
•Vlaanderen: 0114-372770.
Redactie: 0113-315680
jvvw.pzc.nl
email: redactie@pzc.nl
Postbus 31,4460 AA Goes.
Je voelt je als een haan op z'n kot
De twee penthouses op de tweede verdieping van het splin
ternieuwe complex aan de Tivoliweg in Hulst zijn zeker ex
clusief te noemen. De bewoners hebben een zee van ruimte en
hoewel het complex gebouwd is met een knipoog naar de jaren
dertig, is het voorzien van de modernste snufjes. Het apparte
mentencomplex is Ysegrim gedoopt en dat is niet toevallig. Bui
ten het feit dat in Hulst, de Reynaertstad, zowat alles naar het
dierenepos is vernoemd, verwijst Ysegrim naar de eigenaar die
vroeger zijn tuinderij had op het perceel waar binnen een jaar
tijd het appartementsgebouw is verrezen. Hij heet De Wolf, en
ja, Ysegrim is de wolf in het middeleeuwse heldendicht.
Opdrachtgever van het ap
partementengebouw was
Kindt Biesbroeck B V in Hulst
Architect Evert van Kampen,
werkzaam bij bureau Rothui
zen, Van Doorn, 't Hooft in Ter-
neuzen, is verantwoordelijk
voor de vormgeving van het
pand. Voorwaarde van de op
drachtgever was dat het pand
moest passen in de straat. Geen
moderne architectuur, maar in
de lijn van de bestaande wonin
gen aan de Tivoliweg. Met het
gebruik van brede overstekken,
verdiepte voegen en verschil
lende kleuren steen is aan die
voorwaarde voldaan.
Op 1 mei 2002 gingen de eerste
heipalen de grond in en aanne
mer Gebroeders van der Poel uit
Terneuzen kon op de laatste fe
bruaridag in 2003 het pand op
leveren. Het complex telt in to
taal acht appartementen, die in
no time bijna allemaal verkocht
werden. De twee penthouses
zijn de slagroom op de taart. De
ze slagroom kost bij Ysegrim
dan wel respectievelijk 389.750
en 412.500 euro. Het zijn vooral
ouderen die zich dergelijke ap
partementen kunnen veroorlo
ven. Zij kochten hun huis des
tijds goedkoop, kunnen het nu
voor een hoge prijs verkopen en
leggen dus niet veel toe op het
penthouse. Uren ploeteren in de
tuin hoeft niet meer, terwijl ze
toch buiten alle ruimte hebben
op de twee terrassen. Ook zijn ze
verlost van het onderhoud aan
hun woning.
Opdrachtgever Toon Bies
broeck zag de tekeningen en
was zo verguld dat hij meteen
een van de twee penthouses
kocht. Voor later. Hij zal het
dakappartement verhuren tot
hij er zelf zijn intrek in wil ne
men. En waarom ook niet, de
voordelen van het wonen in een
penthouse zijn volgens Bies
broeck legio. „Laten we het
eerst eens hebben over de veilig
heid. Je zit hoog en droog, geen
inbreker die het in zijn hoofd
haalt een snelkraak te plegen,
want hij heeft amper een
vluchtweg. Vooral voor ouderen
is daarom een penthouse een ex
tra zekerheid. Er is een ruime
lift, dus traplopen is niet nodig.
Daarnaast is de privacy ook erg
prettig. Twee grote balkons en
niemand die je ziet. Ook is het in
een penthouse mogelijk een
open haard te realiseren, iets
wat in de ondergelegen apparte
menten niet kan, omdat de af
zuiging een probleem is. En ja,
laten we eerlijk zijn, wonen in
een penthouse geeft ook een ge
voel van standing. Je voelt je als
het ware als een haan op z'n
kot."
Het uitzicht vanaf het dakterras
is wijds. Wie in westelijke rich
ting kijkt, ziet het Groot Eiland
liggen, kilometers verder. De
woonkamer meet circa 65 vier
kante meter. Bij het grootste
penthouse is daar nog een studio
aangebouwd van zo'n vijftien
vierkante meter. Eventueel te
benutten als studeerkamer. De
dakappartementen tellen elk
twee ruime slaapkamers met in
De woonkamer meet ongeveer 65 vierkante meter.
allebei een badkamer. Beide
penthouses hebben, naast een
complete keuken en bijkeuken,
een aparte ruimte voor appara
tuur als wasmachine, wasdro
ger, cv en eventueel een extra
ijskast of wijnkast. De penthou
ses hebben elk twee enorme ter
rassen: een dat vanuit de woon
kamer te bereiken is en een op
het dak dat via een wenteltrap,
ook vanuit de woonkamer, be
treden kan worden.
Een airco ontbreekt. Daarvoor
de serie woonberoepen staat
kelijks een beroep op het ge-
'ned van wonen centraal. De
ffêest uiteenlopende personen
komen aan bod: van stucadoor
architect tot ambtenaar wel-
tondscommissie of glazenwas-
'f- Vandaag: de meubelstoffeer
der.
foto Dirk-Jan Gjeltema
in de plaats is gekozen voor een
speciaal apparaat dat 's winters
de restwarmte van de cv benut
om de temperatuur aangenaam
te houden. In de zomer wordt
koele lucht van buiten ingezo
gen waardoor de binnentempe-
ratuur altijd zo'n twee graden
lager ligt dan buiten. Verkoeling
is nodig, want aan één zijde van
het penthouse zijn in het schui
ne dak vijf Veluxramen ge
plaatst, waardoor elk straaltje
zon wordt doorgelaten. De ra
men zijn alle voorzien van serie
nummers zodat perfect passen
de zonwering kan worden
besteld. Het gemak dient de
mens. In de kelder hebben beide
penthouses een dubbele garage
en een aparte (hobby)ruimte.
Ook aan de veiligheid is ge
dacht. In het penthouse zijn
rookmelders aangebracht en in
de voordeur zit een vernuftig
systeem dat bij het sluiten van
de deur een strip naar beneden
laat zakken zodat bij brand in
de algemene hal de rook het ap
partement niet in kan.
De toekomstige huurders van
appartement 8 vinden een volle
dig gestoffeerd penthouse; beige
marmeren vloeren in de hal,
keuken en badkamers en bij
passend tapijt in de woonkamer
en de slaapkamers. De wanden
zijn behangen met glasweefsel-
behang en gesausd in een nevel-
witte tint. Blikvanger is de ste
nen schouw die in het midden
van de woonkamer is geplaatst.
Gekozen is voor een gashaard,
maar wel met open verbran
ding. Open vuur dus, maar zon
der de nadelen als rook en roet.
Het tweede penthouse is ook al
verkocht. De eigenaresse ver
laat voor haar stulpje high in de
sky haar prachtige landhuis in
de mooiste wijk van Hulst, de
Goudkust genaamd.
Sheila van Doorsselaer
tu
444-1
M I I I.. II li..li
•Ml. IIIJÏÏ IJl
I I i I I I 1 11 i 'I I
J UJJ I i I I Tl !l I
j u~m rrnjirr
I i i i Dakterras I jil I
I i' i i ca 36 m2; [|j I
i-O I- J;i U mljTTTi
DJIÜJJJJJ 1
Mill
jjjjj'jjjjDICU..
IJBIU JJJJJJ'
II QjjJ.
Naam: Chris Goudzwaard (69)
Woonplaats: Zierikzee
Beroep: Meubelstoffeerder
Belangrijkste gereedschap: ik
kan niks missen, want ik heb al
les nodig
Heel wat meubelen zijn in de loop der
jaren door zijn werkplaats gegaan.
En hebben daar een tweede leven gekre
gen. Met liefde heeft Chris Goudzwaard
uit Zierikzee de zittingen opnieuw ge
stoffeerd en het houtwerk gerestaureerd.
Jarenlang deed hij het voor zijn dagelijks
brood, nu heeft hij van zijn vak zijn hob
by gemaakt. „Nu kan ik de lievere koek-
jeskiezen."
Dat is lang niet altijd zo geweest. „Mijn
moeder zei altijd: 'Ze bakken wel lekkere
koekjes maar geen lievere koekjes'", ver
telt Goudzwaard lachend. Daarmee wil
de zijn moeder hem maar op het hart
drukken, dat ook bij leuk werk minder
interessante klussen op je pad komen. De
Zierikzeese meubelstoffeerder weet daar
inmiddels alles van. Maar klagen doet hij
niet en spijt heeft hij evenmin. Want hij
bracht en brengt brood op de plank met
een vak, dat hem passioneert.
Die liefde voor het vak, zoals hij het zelf
noemt, vindt Goudzwaard al vroeg. Als
negentienjarige komt hij in loondienst
bij een meubelstoffeer- en woninginrich-
tingsbedrijf in Zierikzee. Daar leert hij
het vak. Wanneer het bedrijf barre tijden
doormaakt, verklapt hij thuis aan de eet
tafel dat hij voor zichzelf wil beginnen.
Wanneer de Zierikzeese onderneming
daadwerkelijk over de kop gaat, heeft
Goudzwaard veertien dagen om dat doel
te verwezenlijken. Wetend dat hij daar
mee een flink risico nam. „We hadden
niks. Geen geld. En ik had nog niet de pa
pieren op zak."
Toch zet hij in de Meelstraat in Zierikzee
een werkplaats op en gaat aan de slag. Na
werktijd leert hij om de benodigde diplo
ma's te halen. En hoewelzijn éénmansbe-
drijfje zich aanvankelijk richt op zowel
de woninginrichting als het herstofferen
van stoelen en banken, specialiseert
Goudzwaard zich meer en meer in dat
laatste ambacht. En met succes. Steeds
meer werk komt zijn werkplaats binnen.
„Vanaf het eerste moment was het fan
tastisch."
Vijftig jaar in het vak, hanteert hij van
daag de dag nog altijd dezelfde werkwij
ze en principes als toen hij net begon.
Welke stof er op een stoel of bank gaat,
laat hij afhangen van twee zaken: hoe het
huis, waar de stoel straks komt te staan,
is ingericht en hoe het meubel zelf is. „Ik
geef een stoel het liefst de stof die bij de
stoel past.En al is een fauteuil het soms
niet meer waard nog eens opgelapt te
worden, wanneer de eigenaar er op staat,
gaat Goudzwaard er toch mee aan de
slag. Iedere klus pakt hij aan als ware het
zijn eerste of examenopdracht. „Altijd
als ik aan iets begin, denk ik: komt dit wel
goed? Maar als het dan weg gaat en het
ziet er goed uit, dan ben ik apetrots."
Zijn vak is nu zijn hobby geworden. Het
meubelstofferen is vandaag de dag ook
anders. Meer en meer komen mensen met
antieke stoelen en erfstukken, terwijl het
'gewone' meubilair wordt afgeleefd en
weggedaan.
Goudzwaard vindt dat niet erg. „Nu heb
je van die banken waar je een scoot bij
krijgt. Wegwerpmeubelen. Er is minder
werk dan vroeger, maar je krijgt daar
door wel het betere en mooiere werk.De
Zierikzeese meubelstoffeerder geniet
wanneer een oude, gammele stoel weer
als een toonbare stoel zijn werkplaats
verlaat. Nog altijd, na vijftig jaar. „Het is
nog steeds fantastisch om iets moois uit
je handen te laten komen."
Famke van Loon
