\fWt
Thaise aubergines in curry smelten op de tong
Egberts'
woensdag 25 juni 2003
Aardappelen en pindakaas.
Computers en televisies. De
vakantievierende
Nederlander heeft het
graag bij zich in het verre
en nabije buitenland. Alles
wordt ingepakt om van de
twee of drie weken
verdiende rust ook een
echte toptijd te maken.
j advertentie-exploitatie:
Noord-en Midden-Zeeland: 0113-315520;
Zeeuws-Vlaanderen: 0114-372770.
Redactie: 0113-315680
www.pzc.nl
E-mail: redactie@pzc.nl
Postbus 314460 AA Goes.
Door CAREL GROL EN ALEX BOGERS
De toerist is de laatste jaren
moderner geworden. Hij
neemt vaker schootcom-
puters, luxe mobiele tele
foons en digitale camera's
mee op vakantie. Maar evengoed is hij
nog steeds ouderwets, want een emmer
tje Hollandse aardappelen hoort ook
nog steeds tot veler bagage.
Niet minder dan 58 procent van de va
kantiegangers kan niet zonder een deel
van het eten dat thuis ook zo gewoon
is, heeft onderzoeksbureau Nipo uitge
zocht; 57 procent neemt in ieder geval
koffie, thee en suiker mee. Ongeveer
een kwart kan niet zonder de pindakaas
en de hagelslag. En nog steeds gaat één
op de veertien vakantiegangers niet van
huis zonder de nooit ouderwets wor
dende Hollandse aardappel.
Niet alleen eten is belangrijk. De laptop
meenemen wordt al heel gewoon, mer
ken de verzekeraars. De computers wor
den vaak als stuk of gestolen geclaimd.
„Een klant van ons had een voetballend
zoontje op de camping," zegt een
woordvoerder van Interpolis. „Aan een
tafeltje zat een andere Nederlander e-
mails te schrijven naar huis. Tijdens het
schrijven valt de bal op zijn toetsen
bord, laptop stuk. Wij krijgen de reke
ning."
Reizen met een vliegtuig is voor veel
mensen geen reden om de bagage bin
nen de perken te houden. Koffers wor
den thuis met de grootste moeite dicht
gemaakt en gaan het liefst pas in de ho
telkamer open. Maar de afgelopen jaren
nam vooral de hoeveelheid handbagage
fors toe. Luchtvaartmaatschappijen zijn
daarom meer op hun strepen gaan
staan. Werd voorheen nog wel eens wat
door de vingers gezien, nu moet de pas
sagier voor iedere ons overgewicht bij
betalen. De handbagage moet door een
poortje. Als de tas te groot is mag hij
niet mee naar de zitplaats, maar moet
Foto EPA/Oscar Pipkin
Met de laptop
op vakantie
hij bij de koffers onder in het vliegtuig.
„Er zijn mensen die denken slim te
zijn," zegt een woordvoerder van Trans-
avia. „De man gaat inchecken en de
vrouw verschuilt zich op dat moment
met haar veel te grote handbagage ach
ter een pilaar. Maar over het algemeen
worden ze er bij het instappen toch tus
senuit geplukt. En dan gaat de handba
gage alsnog naar de bagageruimte."
Een ware hit is volgens de woordvoer
der van Transavia de Senseo Crema. We
zien heel veel van die luxe koffiezetap
paraten voorbij komen, vermoedelijk
van mensen met een tweede huis in
Zuid-Europa.
Sleurhut
De drang om allerlei handige en luxe
spullen mee te slepen kent over het al
gemeen zijn hoogtepunt bij reizigers
met een caravan. De sleurhut is onder
weg vaak meer een soort oplegger dan
een tent op wielen, heeft Roeland de
Leeuw van de ANWB meerdere keren
geconstateerd. In voorbije jaren gaf hij
leiding aan vrijwillige caravancontroles
bij grensovergangen nar Duitsland en
België.
Het hoogtepunt bij die controles vorm
de ongetwijfeld de caravan waar met
veel moeite een wasmachine ingepropt
was. De vakantiegangers wilden niet bij
de washokken ploeteren op vuile broe
ken en shirts. Het gevolg was wel dat de
caravan samen met alle andere bagage
1100 kilo woog, een slordige 300 kilo
teveel.
„Wij zien dat veel reizigers niet willen
dat de vakantie wat luxe betreft onder
doet voor thuis," zegt De Leeuw. „Zelfs
niet als ze gaan kamperen. We zien nog
niet veel breedbeeldtelevisies, maar wel
bijna standaard een draagbare televisie.
Steeds vaker komt daar een satelliet
schotel bij om toch het Nederlandse
weerbericht te kunnen volgen. Daar
naast nemen mensen graag magnetrons
mee. De beschikbare ruimte op de vloer
wordt gebruikt voor de luxe terrasstoe
len met in hoogte verstelbare rugleu
ning en de tafel die normaal thuis in de
tuin staan. En natuurlijk worden daar
bovenop de fietsen neergelegd."
Dat al die zaken leiden tot te zware en
daarmee tijdens de reis gevaarlijke cara
vans, realiseren veel mensen zich niet.
„We bieden altijd aan om de
zware spullen in te ne
men en bij terug
komst thuis af te
geven. Maar de
meeste mensen
rijden toch lie
ver door. Ik geef
ze dan maar als
advies mee dat je
bij een slingeren
de caravan niet
harder moet
gaan rijden zo
als veel mensen
denken, maar
moet afrem
men."
Echtpaar Van Nielen op weg naar
Aruba: „Toen we in de jaren zeven
tig voor het eerst naar het eiland vlor
gen namen we zelfs nog eten mee.
Nu is dat niet nodig. Op Aruba heb je
ook spullen die je hier bij Super De
Boer of Albert Heijn kunt krijgen."
Tegenwoordig is de situatie omge
draaid, want als ze terug gaan naar
Nederland nemen ze altijd speciale
vleeskruiden mee en Arubaans zoet-
brood.
Wat is in al die jaren dan wel hetzelf
de gebleven, naast de zomerkledij?
Beiden: „De zonnebrandcrème. Die
zit altijd in de bagage."
Daan van den Burgh op fietsva
kantie naar Zwitserland: De baga
ge bestaat grotendeels uit kampeer-
spullen. Tent, eetgerei, slaapzak,
maar ook fotohuisjes gevuld met was-
poeder. Verder drie kaarten, een ban
denplaksetje, een campinggids en zijn
reservebril. Hij schat dat zijn fiets met
bepakking ongeveer dertig kilo
weegt. Wat hij absoluut meeneemt
als hij op de fiets stapt? „Toiletpa
pier."
Henk van Wijk en Jolanda van der
Wouden met de bus naar Mecke-
lenburg in de voormalige DDR:
Pronkstuk is Henks Heinekentasje,
met daarin een kleine radio, een disc-
man en een koptelefoon. Het tasje
herbergt verder een sixpack van het
bewuste biermerk in een comparti
ment dat de koele temperatuur vast
houdt. In een paarse Milka-tas zitten
krentenbollen en broodjes worst voor
onderweg. Ook zijn rookwaren inge
pakt. Jolanda: „Want Van Nelle en
Caballero, dat kennen ze niet in
Duitsland."
Jan Stulen met de vouwwagen
naar het Duitse Beieren: Een paar
reisboeken, een waterkoker en een
koffiezetter is de enige bagage bui
ten kleding, wat eten en drinken en
hond Max. „Ik heb een kropje sla,
groenten in blik en wat aardappelen
meegenomen," zegt Stulen. „En na
tuurlijk pakken koffie. Ik drink altijd
Douwe Egberts roodmerk, ook op va
kantie. Verder heb ik wat bier bij me,
een flesje jonge jenever en droogvoer
voor de hond."
De Thaise keuken geniet een im
mense populariteit in ons land. Dat
heeft ongetwijfeld te maken met
het feit dat Thailand sinds een aan
tal jaren een geliefde vakantiebe
stemming is. Inmiddels hebben
zich ook in Zeeland nogal wat men
sen uit Thailand gevestigd die een
bijdrage leveren aan de culturele
en culinaire verscheidenheid in de
provincie. Op markten en in toko's
kunnen we tegenwoordig dan ook
Thaise groenten en specerijen ko
pen met namen die ik nog moeilijk
kan thuisbrengen.
Authentieke Thaise restaurants
zijn overigens dun gezaaid. De eni
ge echt Thaise eetgelegenheid in
Zeeland is voor zover ik weet geves
tigd in Sint Jansteen. Hans en An-
chalee Bernard kwamen zo'n acht
jaar geleden naar Nederland van
wege de studie van hun kinderen.
Anchalee werkte als chefkok in
vijfsterren hotels en samen beheer
den zij twee restaurants met res
pectievelijk 800 en 500 zitplaatsen
waar, zo vertelt Hans, de bediening
zich voortspoedde op skeelers en
de gasten zich zelf bedienden van
gerechten die in mandjes via een
soort lopende band uit de keuken
werden aangevoerd.
Hans Bernard, die ook een compu
terbedrijf had in Thailand en daar
kippen en varkens fokte, is nogal
ondernemend. Vroeger bekleedde
hij een hoge functie bij de Genera
le Bank in Gent, vandaar waar
schijnlijk de keus zich in Sint Jan
steen te vestigen. Familie en vrien
den kwamen in toenemende mate
van de kookkunst van Anchalee ge
nieten. „De huiskamer leek al gauw
een restaurantje", zegt Hans. Toen
ook buurtgenoten interesse toon
den, ontstonden spontaan de af-
haalmogelijkheden. Steeds meer
mensen wilden ter plekke de heer
lijke hapjes van Anchalee opeten
en zo kreeg de woonkamer eigen
lijk als vanzelf een restaurantbe
stemming. Uitbreiding bleek al
spoedig noodzakelijk, maar Thai's
Restaurant Sawadee is gelukkig
echter een knus huiskamerrestau
rantje gebleven.
Op de avond van mijn bezoek
strijkt een Hollands-Thaise familie
neer en bezet de grootste, gereser
veerde tafel. Kinderen lopen af en
aan en de dames in het gezelschap
gaan Anchalee helpen in de keu
ken. Op het tv-scherm zie ik flar
den van een romantische Thaise
film met exotische muziek. Soms
kan de gast genieten van Thaise ka
raoke. Ik voel me opgenomen in
een huiskamer.
De uitgebreide kaart doet me op
het eerste gezicht duizelen: acht A-
4-tjes, maar bij nadere bestudering
wordt het systeem duidelijk. Een
aantal hoofdingrediënten komt
steeds terug: kip is ky, varkensvlees
is moe, visgerechten heten plah,
scampi worden aangeduid met
khoung, zeevruchten met talee,
garnalen heten khoung lek, mosse
len hoy en crab is poe.
De pittigheidsgraad is aangeduid
met sterren: 1 ster voor licht pi
kant, 2 sterren voor medium en 3
sterren voor pikant. Ik hou van pit
tig en kies op advies van Hans Ber
nard voor een soepje met twee ster
ren. Soep, vertelt de gastheer is al
tijd torn. Mijn pikante scampi-soep
heet dan ook tom yam khoung
(7,95), ik vermoed daarom dat yam
voor pikant staat, want de pikante
zeevruchtensoep heet tom yam ta
lee. En omdat kokos ka heet, moet
tom ka ky vissoep met kokos zijn.
Ik herken steeds meer: rijst is
kouw en dus is kouw tom rijstsoep
en kouw tom khoung rijstsoep met
scampi. Maar er blijven niet te ont
raadselen namen en sommige zijn
blijkbaar onvertaalbaar want nasi
(kouw pad) met ei en ham heet bij
Sawadee kouw pad ham. Thaise
soep is altijd licht dank zij de hel
dere bouillon en de vele verse en
knapperige groenten en de porties
zijn royaal.
Op mijn verzoek om een echt pittig
Thais gerecht, raadt de gastheer
mij een gerecht met eend aan: ped
pad ped (14,50) is eend in een rode
curry, redelijk heet en aangeduid
met 3 sterren. De rijst wordt apart
opgediend in een kom met deksel.
Opnieuw een royale portie en heer
lijk van smaak met de eend ver
deeld in dunne schijfjes. Heel lek
ker zijn de in kwarten gesneden
kleine Thaise aubergines in de cur
ry die smelten op de tong.
Er staat veel verleidelijks op de
kaart van Sawadee, bijvoorbeeld pi
kante koude schotels met inktvis,
scampi en zeevruchten. Voor vege
tariërs is van belang dat alle dierlij
ke ingrediënten vervangen kunnen
worden door tahu.
Mijn conclusie is dat er nog veel te
ontdekken valt: want hoe zou pad
krapauw met rundvlees of met kip
of varkensvlees smaken? En hoe
zou somtam thai, een pikante pa-
payasalade en één van de Thaise
nationale gerechten er uit zien?
Gastheer Hans Bernard loodst zijn
gasten geduldig en met enthousias
me door de uitgebreide kaart. Aan
de voorgerechten, zoals pikante ti-
gerprawns ofwel khoung sai of de
carroussel sawadee, vier soorten
snackmix, ben ik niet eens toege
komen. Oesters in tausisaus moet
je tevoren bestellen en misschien is
de beste kennismaking een menuu
tje voor twee personen zoals menu
1: wangtang soep, 6 Thaise loem
pia's, Thai beefpotje en kip curry of
beef oystersaus en varkensfilet met
gemengde groenten en ijs of koffie
voor 19,50 per persoon. Menu 2 is
uitgebreider en kost 37,50 per per
soon, inclusief een fles rode of wit
te wijn. Sawadee is een exotisch
eetavontuur dat naar meer smaakt.
Thai's Restaurant Sawadee
Hoofdstraat 20
4564 AR Sint Jansteen
Tel. 0114-321351
e-mail: hans@restaurant-sawadee.nl
website: www.restaurant-sawadee.nl
Sluitingsdag: dinsdag
Keuken open: door de week van 16.30
tot 21.30 uur en op zaterdag en zondag 3
van 12.00 tot 21.30 uur.
Geen creditcards, geen pin.
Kinderen: aangepaste gerechtjes, spelle- f
tjes op (7) pc's boven.
Vegetarisch: alles aan te passen.
Rolstoel: ja, met hulp.
Roken: nietrokers bij het raam.
v. -
