PZC
Betuwelijn is net
als Srebrenica een
dure les geworden
Ook de oorlog tegen Servië
werd met leugens verkocht
4
Iedere Congolees kent
een horrorverhaal
Zakkenvullers in bedrijf stop helpen zich uiteindelijk vanzelf om zeep
te gast
21 juni 1953
zaterdag 21 juni 2003
Stapje terug
Taxi
Te optimistisch
Zuurbad
Voorwaarden
De echte kanjers hoor je nooit
De forse beloningenvan Nederlandse topondernemers blijven
de gemoederen bezighouden. Terecht, vindt Fons Trompe
naars. Maar volgens de topmanagers Van Lede (Akzo Nobel)
en Burgmans (Unilever) moeten de salarissen onder druk van
de 'internationale markt' de komende jaren zelfs nog stijgen.
door Fons Trompenaars
Het is alweer wat jaren gele
den dat we een echte dis
cussie hebben gehad over de
Nederlandse elite van het be
drijfsleven. We kwamen de laat
ste tijd niet verder dan onder
werpen als 'bolletjesslikkers' en
'asielzoekers'. Dat is op zich
heel aardig, maar de discussie
rond een paar duizenden die
meer dan 300.000 euro per jaar
verdienen, heeft veel meer sym
bolische waarde dan een tirade
over tienduizenden arme sloe
bers.
Laat ik eens genuanceerd be
ginnen door te stellen dat de dis
cussie gaat over een duidelijke
minderheid onder de top verdie
ners. Het betreft vooral die
mensen die toch al te veel over
geld lopen te bakkeleien. Dat
deden ze ook al in tijden dat de
bomen tot de hemel reikten. En
nu het slechter gaat, hoor je die
zelfde minderheid klagen dat
hun opties plotseling niets meer
waard zijn. Het is een groep die
heel terecht door de publieke
opinie wordt gekapitteld. Wat
mankeert er toch aan de redene
ring van deze subcultuur van
bekende zakkenvullers?
Allereerst heeft de Amerikaan
se managementadviseur Jim
Collins in zijn prachtige werken
Built to last en From good to
great haarfijn uit de doeken ge
daan dat succesvolle leiders
voortdurend bezig zijn om es
sentiële waarden, zoals integri
teit, duurzaamheid en transpa
rantie, te verankeren in het
dagelijkse gedrag van henzelf
en van hun managers. Finan
cieel gewin wordt vooral ge
zien als een symbool van suc
ces en zeker niet als doel op zich.
Welk goeddenkend mens heeft
zin om de vruchten van zijn ar
beid alleen in te zetten voor een
aantal anonieme geldschieters,
die denken zichzelf te kunnen
verrijken door met geld te
schuiven tussen onpersoonlijke
geldmachines? Het communis
me heeft zichzelf om zeep gehol
pen door de maatschappij op te
zetten tegen het individu.
Zo zal dit ongebreidelde kapita
lisme van het eendimensionale
shareholder value (wat levert
het de aandeelhouder op) zich
zelf om zeep brengen, omdat
ook hier het individu tegen de
maatschappij wordt opgezet.
Shareholder value als value cre
ated for people who never share
(de waarde van aandeelhouders
voor mensen die nooit delen)
door grote groepen zakkenvul
lers is ten dode opgeschreven.
Ten tweede moet je consequent
zijn met de logica van dit belo
ningssysteem. Dat topmanagers
veel verdienen is prachtig en
moet zeker kunnen. Maar als in
goede tijden op de borst wordt
geklopt, zullen ze in slechte tij
den ook een stapje terug moeten
doen. Topmanagers die alleen
op financiële criteria sturen,
hebben vooral in betere tijden
overschat hoe beperkt hun in
vloed is op de bedrijfsresulta
ten. Een recent Australisch on
derzoek stelt dat leiders met
salarissen van boven de 300.000
euro aan het hoofd staan van or
ganisaties die het beduidend
slechter doen dan de organisa
ties van hun bescheidener colle
ga's.
Een derde onjuiste voorstelling
van zaken is dat het marktme
chanisme ons topkader dwingt
tot hogere salarissen, met name
in een internationale markt. In
een vrije markt worden de prij
zen van schaarse goederen en
De hoogte van topsalarissen wordt helemaal niet bepaald door een vrij-marktmechanisme, vindt F. Trompenaars. Hij vergelijkt ze met het
vrijgeven van de taxitarieven: de consument heeft niet de vrije keuze die je bij een vrije markt zou verwachten.
foto Harmen de Jong/GPD
diensten bepaald door vraag en
aanbod. Als ik zie hoe veel sala
rissen tot stand komen, dan is er
geenszins sprake van een vrije
markt.
In veel Europese landen en de
Verenigde Staten zie je eenzelf
de discussie ontstaan. Ook daar
twijfelt men aan het vrije-
marktmechanisme. Hoe kan de
directeur van de Dow Jones-or-
ganisatie op Wall Street nu zo'n
slordige 25 keer meer verdienen
dan de president van de VS?
Het doet me denken aan het
vrijgeven van de taxitarieven.
Dat is prima als het een vrije
markt is waar consument én
taxichauffeur een vrije keuze
hebben. Maar staat er toevallig
een 'halve deuk' vooraan in de
rij, dan zie ik toch weinig men
sen naar de tweede opgepoetste
Mercedes lopen. Ik probeerde
het laatst en werd stijf geschol
den.
Een vierde voetnoot moet wor
den geplaatst bij de motiveren
de werking van geld. Uit onder
zoek, dat zich al over meer dan
zestig jaar uitstrekt, blijkt dat
geld helemaal niet motiveert (en
gelukkig maakt). Als je minder
krijgt dan verwacht, dan demo
tiveert het je voor een lange tijd.
De bevrediging die je krijgt uit
een verwachte bonus is blijk
baar maar van zeer korte duur.
De vergelijking met anderen
heeft veel meer motiverende
werking.
Als ik maar x procent meer ver
dien dan die ander, dan is de
hoogte niet van belang. Men zou
in deze context ook kunnen con
cluderen dat de openheid in sa
larissen van topmanagers eer
der een opdrijvende werking
heeft gehad dan de beoogde af
topping. Hoe kan ik nou minder
verdienen dan Jansen? En er
wordt weer een schepje boven
op het salaris gedaan.
Ten slotte wil ik graag terugko
men op het onderzoek van Jim
Collins. Bij waardegedreven or
ganisaties vindt men ook een
waardegedreven leider. Bij de
meest succesvolle leiders blij
ken twee waarden als belang
rijkste te komen bovendrijven:
een combinatie van wilskracht
en nederigheid.
Gelukkig hebben we ook in Ne
derland genoeg van deze kan
jers. Maar je hoort ze nooit. Ze
hebben het te druk met hun
zaak om te veel met zichzelf be
zig te zijn. GPD
Fons Trompenaars is directeur van
Trompenaars Hampden-Turner, ad
viesbureau voor intercultureel ma
nagement in Amsterdam.
Vincent Hoed (33) was de afgelopen twee jaar coördinator
voor Artsen zonder Grenzen AzGin Congo. Het land wordt
al jaren geteisterd door een bloedige burgeroorlog. Hoed is blij
met alle internationale aandacht die Congo nu krijgtmaar
hoopt wel dat die blijvend is. Het is naïef om te denken dat er
snelle oplossingen zijn."
door Saskia Bonqer
De oorlog in Congo is net
zo onoverzichtelijk als
bloedig. Vincent Hoed, coör
dinator voor Artsen zonder
Grenzen, schat dat er tien tot
vijftien gewapende rebellen
bewegingen zijn. Nu eens
sluiten die groepen allian
ties, dan weer slachten ze el
kaar af. Ook intern leveren ze
vaak strijd. De burgerbevol
king is het grootste slachtof
fer.
De laatste vijf jaar zijn zo'n
3,5 miljoen mensen overle
den door de oorlog zelf, maar
ook door ziekte en ondervoe
ding als gevolg van de oor
log.
Veel mensen in Congo kam
pen met psychische proble
men door de ellende die ze
hebben meegemaakt. „Iede
re Congolees kan wel een
horrorverhaal vertellen: een
moeder die vier kinderen is
kwijtgeraakt, een dorp zon
der oude mensen, mensen
die niet meer durven sla
pen in hun huizen omdat
plunderingen, moordpartij
en en verkrachtingen vaak
's nachts plaatsvinden", ver
telt Hoed.
Grote aantallen kinderen
worden door militairen ont
voerd en gedwongen te wer
ken als soldaat. Ze gebruiken
drugs om niets te hoeven voe
len of krijgen juist drugs toe
gediend zodat ze geestelijk
totaal gedesoriënteerd de
strijd aangaan. De 'rebellen'
zijn vaak zo in de war dat zij
willekeurige voorbijgangers
afslachten. Verkrachting van
vrouwen en meisjes is aan de
orde van de dag. Sommige
van hen raken zwanger of
worden besmet met het aids-
virus. Prostituees van veer
tien, vijftien jaar oud bieden
hun lichaam aan voor een
bosje bloemen.
Hulporganisaties kunnen
lang niet'alle hulpbehoeven
den bereiken, doordat het op
veel plekken te onveilig is of
doordat de infrastructuur
verdwenen is. Zieken en ge
wonden stuiten op dezelfde
problemen als zij naar een
ziekenhuis willen. „Soms
lukt het mensen pas na we
ken ons te bereiken. Ik heb
het geregeld meegemaakt
dat mensen met oude, open
wonden van kogels en ma
chetes bij ons kwamen", ver
telt Hoed.
Op veel plaatsen moet er
worden onderhandeld met
rebellen om hun posten te
mogen passeren. „Voor hulp
verleners valt dat nog mee.
De meeste militairen respec
teren ons werk en laten ons
ongehinderd door. Maar als
ze daar iets voor terug willen
hebben, zijn ze bij ons ver
keerd. Vaak vragen ze brand
stof of willen ze voorrang in
de kliniek." Hoed is daar
nooit op ingegaan. Hij pro
beerde rebellen wel eens aan
te spreken op hun gedrag,
„Wij zijn er immers niet al
leen om pleisters te plak
ken."
Kant-en-klare oplossingen
voor Congo heeft hij niet,
„Daar ben ik ook niet voor.
Politici moeten met onze ver
halen in het achterhoofd
beslissen wat er dient te ge
beuren om de situatie te ver
beteren." De Europese Unie
stuurt nu 1400 militairen
naar Bunia in het oosten van
Congo. Hoed: „Dat zal daar
best helpen. Maar Bunia is
maar een kleine stad in een
kleine provincie in een gi
gantisch groot, ingestort en
uitgehold land."
Hoed wil zich niet wagen aan
de discussie over hoeveel mi
litairen waarheen moeten.
„Als er militairen nodig zijn
in Irak, dan moeten ze gaan.
Ik hoop alleen niet dat an
dere landen vergeten wor
den." GPD
door Paul Koopman
Het begint een bekend re
frein te worden in politiek
Den Haag. De Betuwelijn, de
goederenspoorlijn die Rotter
dam moet verbinden met het
Duitse achterland, is wéér
duurder geworden.
Het onvermijdelijke gevolg: het
was al vrijwel uitgesloten dat
ooit een stuiver op dit miljar
denproject zou worden ver
diend, maar inmiddels is de ren
tabiliteit van de lijn helemaal
een illusie. En opnieuw roepen
sommige Kamerleden (SP) en
hoogleraren dat het omstreden
bouwproject maar moet worden
stilgelegd.
Die roep om de stekker eruit te
trekken, was nog wel de meest
onzinnige reactie op het deze
week verschenen Rekenkamer
rapport over de Betuwelijn.
Want een hervorming in bij
voorbeeld het middelbaar on
derwijs is nog wel terug te
draaien als de resultaten tegen
vallen. Maar een infrastruc
tuurproject afbreken waaraan
al miljarden zijn verspijkerd en
waarvoor het halve land is om
geploegd, komt neer op een gi
gantische kapitaalvernietiging.
Op een eenmaal begonnen werk
in deze sector is nu eenmaal niet
gemakkelijk meer terug te ko
men.
Juist vanwege dit gegeven zou
nu vooral serieus aandacht be
steed moeten worden aan de be
sluitvorming die aan het gesleep
met spoorstaven en bielzen
vooraf is gegaan. Wisten kabi
net en Kamer in 1989 eigenlijk
wel waaraan ze begonnen en
wat al heel snel niet meer was
terug te draaien? Beseften zij
hoe groot de financiële risico's
waren en hoe duur de alterna
tieven, zoals vervoer over het
water of de weg? Werd een beet
je helder nagedacht over de
vraag hoe de wereld er vijftien
jaar later uit zou kunnen zien?
En vooral: werden wel de juiste
motieven gebruikt voor het be
sluit de spade in de grond te ste
ken? Bij al deze vragen zijn nut
tige lessen voor de toekomst te
trekken.
Het oorspronkelijke doel van de
Betuwelijn - een betere ontslui
ting van de Rotterdamse 'main-
port', het ontlasten van de we
gen en personenvervoer over het
spoor, sparen van het milieu -
verdween namelijk al heel snel
achter de horizon.
Het debat in de Tweede Kamer
ging al meteen over het inpassen
van de spoorlijn in het land
schap en de (dure) aanpassingen
die daarvoor noodzakelijk wa
ren, Daar kwam bij dat het mi
nisterie van Verkeer en Water
staat zich ernstig rijk rekende.
De belastingbetaler hoefde
maar 550 miljoen euro voor te
schieten, heette het in 1990. Het
bedrijfsleven zou dat bedrag
binnen de kortste keren terug
betalen. De illusie van een
winstgevend spoor was gescha
pen. Het bedrijfsleven hield de
hand op de knip en de kosten ex
plodeerden.
Het fundamentele debat - moet
die lijn er wel komen en zo ja,
waarom precies - werd nooit
écht gevoerd. In plaats daarvan
verloor het parlement, opge
stookt door actiegroepen, zich
in discussies over tunnelbakken
en traverses. Bij het parlemen
tair onderzoek, waar een meer
derheid van de Kamerleden nu
terecht op aandringt, mag daar
om wel een flinke hand in eigen
boezem steken. Want dat de Be
tuwelijn inmiddels een com
mercieel fiasco is, valt vooral te
wijten aan de peperdure wen
senlijst] es die de Tweede Kamer
indertijd zélf heeft ingediend.
Terecht is bij het uitputtende
Srebrenica-onderzoek dat het
parlement deze week heeft af
gerond veel aandacht besteed
aan de politieke besluitvorming
die aan de uitzending naar de
moslimenclave vooraf ging. De
conclusie, óók van de commis
sie-Bakker, luidde kortweg:
Nederland stapte er te optimis
tisch in, kende de risico's onvol
doende, was verblind door goe
de bedoelingen en had geen
'exitstrategie' als het fout zou
lopen. Het lijkt de Betuwelijn
wel. Ook hier was er sprake van
een te groot optimisme, nauwe
lijks inzicht in de risico's en geen
plan wat te doen als de praktijk
zou tegenzitten. Uit de ervarin
gen met Srebrenica werden dure
lessen getrokken voor komende
vredesoperaties. Nu zijn de gro
te infrastructuurprojecten aan
de beurt, want bij een volgende
'Betuwelijn' mag het niet op de
zelfde manier fout gaan. GPD
Amerikanen en Britten
vragen zich gekweld af
waar de massavernieti
gingswapens zijn, die Irak
volgens hun leiders bij de
vleet bezat. Drie maanden
na de val van Bagdad lijkt
het duidelijk dat Bush en
Blair hun oorlog met iets
te veel verve hebben ver
kocht. Dat is echter niets
nieuws. De oorlog tegen
het Servië van Slobodan
Milosevic werd eveneens
aan de man gebracht met
halve en hele leugens.
door Cees van Zweeden
Wie de waarheid over Koso
vo wil weten, moet op weg
naar de provincie even in Bel
grado stoppen. Onder de brug
over de Donau ligt een sloppen
wijk die in India niet zou mis
staan. De huizen zijn van blik en
doek, de straten zijn modderpa
den, het riool is open, de elektri
citeit wordt illegaal afgetapt. In
die wijk wonen enkele duizen
den zigeuners die Kosovo moes
ten ontvluchten, nadat de Navo
daar de macht had overgeno
men.
Die zigeuners zijn het topje van
de ijsberg. Na de Navo-oorlog
tegen Milosevic namen 360.000
mensen (voornamelijk Serviërs
en zigeuners) de wijk, omdat zij
hun leven niet meer zeker wa
ren. Honderden, zo niet duizen
den, anderen werden vermoord.
Honderd Servische kerken en
kloosters werden vernietigd,
tienduizenden huizen platge
brand.
Wat in Kosovo gebeurde onder
de ogen van tienduizenden
Navo-militairen, was etnische
zuivering. Negentig procent van
alle zigeuners werd verdreven,
tweederde van alle Serviërs.
Kosovo is niet het paradijs dat
de Amerikaanse president Clin
ton en de Britse premier Blair in
het verschiet stelden, toen zij in
1999 steun poogden te verwer
ven voor hun oorlog tegen Ser
vië.
Maar nadat de kruitdamp was
weggetrokken, bleken ook de
andere argumenten het daglicht
niet te kunnen verdragen. Om
een sceptische bevolking voor
zich te winnen brandmerkte
Tony Blair het beleid van Milo-
Serviërs hebben Albanese Kosovaren gevangengenomen in de aanloop naar de oorlog. Groot-Brittan-
nië en de Verenigde Staten overdreven de Servische misdaden in Kosovo toen zij in 1999 steun poogden
te verwerven voor hun oorlog tegen Servië.
sevic in Kosovo als 'raciale gen
ocide'. Hij sprak: „Duizenden
Albanezen zijn vermoord, hon
derdduizend anderen worden
vermistEen Amerikaans rege
ringsdocument maakt zelfs ge
wag van 400.000 slachtoffers.
De feiten bleken iets anders te
liggen. Vier jaar na de oorlog
staat de teller op minder dan
drieduizend doden, een cijfer
dat zowel de slachtoffers aan
Servische zijde omvat als de Al
banezen die tijdens de oorlog
omkwamen. Het aantal vermis
ten wordt door de Verenigde
Naties geschat op 3500, een
fractie van de 'honderdduizend'
waar Blair over sprak. En onder
die 3500 vermisten bevinden
zich 1300 Serviërs.
Tijdens de oorlog onthulden de
Britten het bestaan van een
kamp in Djakovica, waar Ser
viërs systematisch Albanese
vrouwen verkrachtten. Na de
oorlog bleek het kamp alleen in
de verbeelding van Blair te heb
ben bestaan. In de Trepca-mijn
waren zevenhonderd Albane
zen in een zuurbad geworpen,
wat de Daily Mirror tot de voor
spelling bracht dat Trepca door
de geschiedschrijvers in het rij
tje Bergen-Belsen, Auschwitz
en Treblinka geplaatst zou wor
den. Maar Trepca heeft het ge
schiedenisboek nooit gehaald,
want het verhaal over het zuur
bad bleek verzonnen.
De oorlog begon, nadat Milose
vic bij de onderhandelingen in
het Franse Rambouillet had ge
weigerd een 'vredesplan' te aan
vaarden. Blairs minister van
Buitenlandse Zaken, Robin Co
ok, verklaarde: „De Serviërs
hebben geweigerd aan het vre
desproces deel te nemen, omdat
zij geen autonomie voor Kosovo
willen die wordt gewaarborgd
door een internationale militai
re macht."
Maar de Serviërs hadden bij het
begin van de onderhandelingen
zowel de autonomie als de inter-
foto Harald Doornbos/GPD
nationale macht aanvaard, op
voorwaarde dat de militairen
daarvan blauwgehelmd waren.
Geconfronteerd met het per
spectief dat de Serviërs het vre
desplan gingen aanvaarden,
werd te elfder ure besloten een
nieuwe voonvaarde in dat plan
op te nemen. Omdat de volle
dige tekst van het vredesplan
geheim werd gehouden, was
het destijds onduidelijk waar
om de Serviërs er uiteindelijk
hun handtekening aan onthiel
den.
Pas op 18 april 1999, toen de
oorlog al in volle gang was, ont
hulde Le Monde Diplomatique
de volledige tekst. Appendix B
van hoofdstuk zeven van het do
cument eiste 'onbeperkte toe
gang' voor Navo-troepen in heel
Joegoslavië. Anders gezegd:
Milosevic moest instemmen met
een bezetting van zijn land. De
bepaling was door de Amerika
nen en Britten toegevoegd met
het expliciete doel aanvaarding
van het document onmogelijk te
maken. GPD
EXECUTIE -Ethel en Julius
Rosenberg zijn afgelopen
nacht om een uur Nederlandse
tijd in de Sing-Sing gevange
nis in New York door middel
van de elektrische stoel te
rechtgesteld. Zij kregen de
doodstraf omdat ze verdacht
werden van het verrichten van
atoomspionage voor de Rus
sen. De executie werd vier
maal uitgesteld.
ONBESTUURBAAR - Frank
rijk is nog steeds onbestuur
baar door politieke twisten.
President Auriol heeft alle
voormalige premiers, politie
ke leiders en voorzitters van de
parlementsfracties bijeenge
roepen om een gemeenschap
pelijk programma op te stel
len. In politieke kringen in
Parijs verwacht men dat de
politici en de oud-premiers het
eens zullen worden over de
vorming van een kabinet, dat
geleid zal worden door oud
premier Pinay.
BASILIEK - De Sint Willi-
brorduskerk in Hulst zal op 19
september 1954 in oude glorie
hersteld zijn. De kerktoren
werd getroffen door het oor
logsgeweld. De Hulster burge-
meesterB. Truffino verklaarde
dat de bouw van de vieringsto
ren in september volgend jaar
gereed is..
PZC
Hoofdredactie:
A, L. Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113) 315666
Fax: (0113)315669
E-mail: redactie@pzc.nl
Vlissingen:
Oostsouburgseweg 10
4380 AA Vlissingen
Tel. 06-54267110
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Stationspark 28
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113) 315670
Fax. (0113)315669
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen: Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115) 645769
Fax. (0115)645742
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel. (0114) 372776
Fax. (0114) 372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel. (0111)454647
Fax. (0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst:
8.30-17.00 uur
Internet: www.pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 31
4460 AA Goes
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden:
zaterdags tot 12.00 uur.
Abonnementen
0800-0231231
(bij acceptgirobetaling geldt een
toeslag van 2,00)
per maand: 20,50
per kwartaal: 55,10
per jaar: €209,90
Voor toezending per post geldt
een toeslag.
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk. 1 maand voor
het einde van de betaalperiode.
Losse nummers per stuk:
maandag t/m vrijdag:€ 1,10
zaterdag: 1,65
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties
Alle advertentie-orders worden
uitgevoerd overeenkomstig
de Algemene Voorwaarden van
Wegener NV en volgens de
Regelen voor het Advertentiewezen,
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag: tijdens kantoorure
zondag: van 16.00 tot 18.00 uur
Tel, (0113) 315555
Fax(0113)315549
Personeelsadvertenties:
Tel. (0113) 315540
Fax (0113) 315549
Rubrieksadvertenties (kleintjes)
Tel. (0113)315550
Fax: (0113)315549
Voor gewone advertenties:
Noord- en Midden-Zeeland
Tel: (0113) 315520
Fax: (0113)315549
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114) 372770
Fax: (0114)372771
lnternet:www.pzc,nl/adverteren
Auteursrechten voorbehouden Hnnru
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener-concern. De aou
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordt gebruiktvoor
(abonnementen)administratie en om u te (laten) informeren over voor u relevante dienstenen^
titels en de werkma;
derden. Als u op deze informatie c
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig 9e|®leC, ijna
u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schriftelijk melden bij: PZC, aio
lezersservice, Postbus 3229, 4800 MB Breda.
Behoort tot Wegener
