Zeeuwse parken lopen voorop
De vakman maakt de tuin
Tv
tv WOON
Pleinen en hoven in beeld
Scala
laterdag 21 juni 2003
sléafo
uZSg f—siH
r^' - 1
J 't 1 SB- fit i II ;i
L. l JÉ—S iÜX A' - ...J& v-*- A - A\xv -
De bungalows van Port Zélande zijn met pasteltinten in Mediterrane sferen gebracht.
foto Dirk-Jan Gjeltema
Kleuren vrolijken vakantiehuisjes op
Een geel huisje naast een
blauw optrekje. Groene
houten muren of hardroze
daklijsten. Het Zeeuwse
landschap krijgt steeds meer
kleur. Met de vakantiepar
ken voorop. Weg met de
grijze eenheidsworst, is het
motto. Want kleuren roepen
positieve gevoelens op. Bij
goed weer, maar zeker ook
op somberder dagen. „Men
sen worden er vrolijk van."
Het gezin slentert over het
plein. Korte broeken en
zonnebrillen zijn vandaag het
devies. Platanen wuiven in de
wind, terwijl de zon zijn warme
stralen over de gasten uitstort.
Terwijl een paar fanatiekelin
gen zich uitleven op de jeu de
boulesbaan, ploft een jochie op
het muurtje in de schaduw. Ap
ricot en azuurblauwe luikjes
voor de ramen staan nog open.
Zuid-Frankrijk? Nee, Port Zé-
lande aan de Grevelingen.
In Ierland hebben ze het positie
ve effect van kleur al jaren door.
Gevels van panden worden in
grasgroene, oudroze, ei-gele of
helblauwe verf gezet. De hele
straat doet mee. Welk kleur de
buren gekozen hebben, lijkt er
niet toe te doen. En wie iets min
der lef heeft, verft toch tenmin
ste de deuren en kozijnen in één
van de primaire kleuren. „Daar
is het weer nog slechter. Maar
als je in de verte zo'n stadje ziet
liggen, heeft dat op mij een posi
tief effect", vertelt Matthijs
Zeelenberg van Zeelenberg Ar-
chitektuur in Ouddorp.
Voor Nederland is die vrolijke
uitbundigheid jarenlang niet
weggelegd. De calvinistische
volksaard komt al tot uitdruk
king in de behoudende bouw
stijlen. Met kleuren wordt al he
lemaal niet geëxperimenteerd.
„Het dogma van het nieuwe
bouwen - van de jaren dertig - is
zo sterk gehandhaafd. Ik vind
dat men heel lang heel eenzijdig
heeft gebouwd." Dat Nederland
andere tijden heeft gekend
blijkt volgens Zeelenberg wél
uit ondermeer de oude stadhui
zen her en der in het land. Veelal
opgetrokken in de uitbundiger
baroktijd én vaak ontworpen
door buitenlandse architecten
kenden deze panden oorspron
kelijk veel meer kleur.
Maar langzaam komt er veran
dering in de toepassing van
kleur. Gemeenten, architecten
en opdrachtgevers durven weer
meer. In 1984 verrezen in Rot
terdam de ei-gele kubuswonin
gen van architect Piet Blom. Het
Groninger Museum, dat half ja
ren negentig volgens ontwerp
van architecten Allesandro
Mendini en Philip Starck is
neergezet, vormt een waar kleu
renpalet van enigszins verweer
de tinten. Zeelenberg juicht het
serie woonberoepen staat
e»jks een beroep op het ge-
Ij™ van wonen centraal. De
'Uiteenlopende personen
e,jaanbod: van stucadoor
H ct tot ambtenaar wel-
flscommissie of glazenwas-
anaaag: de hovenier
foto Lex de Meester
toe, dat panden steeds meer
kleur - en zo ook meer een eigen
identiteit - krijgen. Al was het
alleen maar voor het effect er
van. „Heel vaak is het hier toch
wat somber weer. Een beetje
kleur doet dat gedeeltelijk op
heffen. Mensen worden er vro
lijk van."
Vanwege dat effect is het niet
verwonderlijk, dat juist de
Zeeuwse vakantieparken steeds
meer van kleur verschieten. Vil
lage Scaldia Zeeland in Hoofd
plaat heeft een waar scala aan
kleurrijke recreatiewoningen
bij elkaar staan. Een roze en
groene Grimaud poseren vrolijk
naast elkaar langs het water.
Ook Noordzee Résidence De
Banjaard bij Kamperland van
Roompot Vakanties zegt de
huisjes in pasteltinten te hebben
geschilderd om de 'beachstyle'
over te brengen op de gasten.
„Als bezoekers het vakantie
park opkomen, moeten ze me
teen in de vakantiesfeer zijn",
stelt architect Pieter Westen
dorp. Over de nieuwe uitstra
ling van Port Zélande is hij dan
ook zeer te spreken. Met pastel
tinten zijn de vakantiehuisjes
opgeknapt en opgevrolijkt, ter
wijl het vakantiepark aan de
Brouwersdam zelf een algehele
face-lift heeft gekregen. De
kleurige huisjes - van zacht
groen en lila tot geel en apricot -
moeten samen met het opgeka
lefaterde buitenplein, dat op
nieuw bestraat is en beplant is
met platanen, de gasten in me
diterrane sferen brengen. „De
één doet het Toscaans aan, de
ander denkt aan St. Tropez. Ook
op een grauwe dag moet het
warmte uitstralen. En dat doet
het." Niet alleen de bestaande
vakantieparken worden kleur
rijker. Aqua Staete, het nieuwe
gedeelte van het Bruse park
Aqua Delta, wordt momenteel
geheel conform de nieuwe idee-
en gebouwd. De 228 villa's, die
hier de komende jaren zullen
verrijzen, moeten met onder
meer mintgroene muren vooral
een 'nautische sfeer' uitademen.
De ontwerpen van de panden
zijn volgens Zeelenberg wel ge
ïnspireerd op de Zeeuwse land
huizen, maar bewust is voor an
dere kleuren gekozen. „Ik werk
niet met schreeuwerige kleuren,
maar zou je dat in zwart en wit
doen zoals bijvoorbeeld de tra
ditionele boerenschuren, dan
zou het wat massaal en somber
worden." Nu wacht een vrolijk
kleurenpalet de automobilisten
op, die over de N59 bij Bruinisse
Zeeland inrijden.
Juist die aanblik wil nog gere
geld reacties oproepen van be
woners, die de kleurige pandjes
als vervuiling in het landschap
zien. Zeelenberg vindt dat jam
mer. „Het geeft wel eens een
schrikreactie. Het is jammer dat
Ontwerp en kleur van de huisjes moeten toekomstige bezoekers van Aqua Staete direct in vrolijke va
kantiesfeer brengen. foto Dirk-Jan Gjeltema
met name recreatieprojecten zó
vroeg beoordeeld worden op
hun plek in het landschap." Hij
wijst wat dat bètreft ook naar
bedrij venterreipen en woonwij
ken, die met dezelfde effecten en
ook steeds meer met kleurrijke
bouwwerken, een plaats clai
men in het landschap.
Want ook dergelijke projecten
worden steeds kleurrijker. „Ik
weet niet of het een trend is. Het
komt wel steeds meer naar vo
ren. Ook in de moderne archi
tectuur komt steeds meer kleur.
Maar in zuidelijke landen zie je
eigenlijk niet anders", aldus
Westendorp. Wanneer hij naar
de vakantieparken als Port Zé
lande kijkt, vindt hij het goed
dat de ingetogen houding van
'de eigen straat' hier losgelaten
is. Want vakantie, warmte en
gezelligheid horen bij elkaar en
dat moet wat Westendorp be
treft een recreatiepark uitstra
len. Ook in kleur.
Zeelenberg is vooral tevreden
dat er steeds meer kleur in de re
creatiehuisjes, maar ook in de
gewone woningen komt. Dat
geeft 'meer expressie' en met
een eigen kleur voor een pand
kan de 'individualiteit' bena
drukt worden. Zeelenberg:
„Lang hebben architecten het
niet gedurfd. Maar plannen zo
als Aqua Staete leveren buiten
gewoon veel positieve reacties
op. Een beetje vrolijker mag.
Kleuren zijn er, gebruik ze dan
ook."
Famke van Loon
Naam: Rob Peeters (46)
Woonplaats: Serooskerke (W)
Beroep: hovenier
Belangrijkste gereedschap:
handen en hersenen
Hovenier Rob Peeters van Pouwelse Tui
nen uit Vlissingen vindt het moeilijk één
stuk gereedschap te kiezen.Als je straat, heb
je bestratingsgereedschap. Voor de aanleg
van verlichting heb je elektrisch gereedschap
nodig en om een muurtje te maken, heb je
weer metselgereedschap nodig. Ik ben een
soort klusbedrijf binnen het hoveniersbe
drijf. Als je in de tuinaanleg zit, ben je een
soort veredelde bouwvakker. Mijn hersenen
en mijn handen zijn mijn belangrijkste ge
reedschap. Je gaat eerst graven, dan trek je
kabels voor verlichting en daarna ga je af
bouwen met een zandbed, bestrating en uit
eindelijk de planten. De loop van het werk
vereist logica en de handen voeren 't uit."
Peeters wist al op jonge leeftijd dat hij niet
tussen vier muren kan werken.Als manneke
van vier zat ik al tussen de tomaten te wroe
ten." Hij móet de frisse lucht voelen en hij wil
creatief bezig zijn. In zijn huidige werk als
hovenier vindt hij beide aspecten terug. „Dat
is het leukste van dit vak. Als je een tuin wilt
laten maken, laat je mijn baas komen die een
tekening en een offerte maakt. In het hoofd
van de klant ontstaat dan een beeld van een
tuin. Dan kom ik, of een van mijn collega's,
die dat beeld veranderen in een tuin. Je moet
proberen aan te voelen wat de klant denkt dat
hij krijgt. De klant koopt bij ons een idee op
papier. De vakman maakt de tuin. Als het
goed is, krijgt de klant precies waar hij zich
wel bij voelt. Als 't klikt, kun je mooie dingen
maken."
Het contact met de klant vindt Peeters uiter
mate belangrijk. De eerste indruk die een ho
venier van Pouwelse Tuinen achterlaat is be
palend voor de verloop van de tuinaanleg.
„Dat klinkt misschien wel een beetje zwaar,
maar je moet vertrouwen uitstralen. Je gaat
met verschillende mensen om, die allemaal
een ander karakter hebben. Maar uiteinde
lijk vindt iedereen 't leuk om er iets moois van
te maken. Dat contact heb je nodig. Uiteinde
lijk woon ik niet waar ik een tuin aanleg.
Mensen moeten zich happy voelen op die plek
voor minimaal tien tot vijftien jaar. Mensen
zijn nieuwsgierig. Ze willen weten hoe hun
tuin er straks uit komt te zien. Mensen zijn
een tuin ook steeds meer gaan zien als een
verlengstuk van hun huis. Vroeger at je van
een tuin. Tegenwoordig stellen mensen ande
re eisen aan hun tuin. Soms zelfs onmogelij
ke; er mag geen onkruid groeien of ze willen
geen water op het terras als het regent, 't Moet
bijna een toonzaal zijn. Bij sommige mensen
is de relatie tussen het nut en de pret van een
tuin erg aan het verschuiven. Wie heeft nu
nog een stukje tuin waar sla en andijvie
staan? Deijtig jaar terug was dat heel gewoon.
Nu niet meer." Zijn collega's noemen hem wel
eens spottend 'Der Alte'. Peeters vindt dat de
bijnaam ook respect uitstraalt. „Collega's,
maar ook mijn baas Jan Pouwelse, kunnen al
tijd op mij terugvallen voor bijvoorbeeld
technische informatie."
Hij is inmiddels een dikke dertien jaar werk
zaam bij Pouwelse tuinen en is officieel voor
man. Peeters hecht niet aan wat voor titel dan
ook. „Noem mij maar Hendrik-Jan de Tuin
man. Dat snapt iedereen. Sommige mensen
hebben bij het beeld van een tuinman iemand
die de hele dag op zijn schoffel leunt in een
plantsoen. Zij doen een beetje denigrerend
over het werk van een tuinman. Dat raakt mij
totaal niet. Ik stoor mij alleen aan het feit al
les maar een naam te geven, waar je status
aan kunt ontlenen. Als je een goede tuinman
bent, word je toch wel gerespecteerd."
Ab van der Sluis
