Hé
ben je
Ruben,
d'r weer?
Beelden van de boulevard
24 Een succesnummer: 002
27 I De zekerheden van Simonis
29 I Gesprekken met dictators
Ruben Oreel foto Lex de Meester
weer, riepen ze dan. Die mannen bij Mi-
chiel, dat zijn de echte spotters, die zien al
les wat er gebeurt.
Het is echt een te gekke boulevard. Behalve
dan het deel bij de Gevangentoren, dat is in
mijn ogen net een stukje Oostblok. Ik erger
me ook aan die keienperkjes. Het zal wel
kunst zijn, maar je struikelt erover en er
poepen honden.
Ik woon al dertig jaar in Vlissingen. Daar
door weet je waarover je het hebt. Let maar
eens op: op zondag tot 1 uur, half 2 zie je
vooral Vlissingers wandelen; daarna ko
men de Zeeuwen, de mensen uit Middel
burg en Goes. En dan zie je ook geen Vlis-
singer meer. Op zomerdagen was ik soms al
om 8 uur aanwezig. Op het badstrand tref je
80 procent Vlissingers. Ze hebben hun ei
gen plekje. Als dat bezet is, gaan ze klagen
bij de strandwacht: 'kun je die mensen niet
wegsturen?' Je ziet hele families in een cir
kel zitten, de hele dag.
Met meeuwen heb ik dikwijls ruzie gehad.
In zo'n boek moet je ze nu eenmaal hebben.
Strooide ik 's ochtends vroeg wat brood
korsten, had ik mijn telelens in de aanslag,
stopt er een fietser of een auto met bonken
de muziek. Weg meeuwen. Het is me gelukt
met die vogels, maar het was op het nipper
tje.
Vorig jaar is het strand opgehoogd. Ik kon
dus geen palen fotograferen. Maar toen ik
daar liep staken die kopjes net boven het
zand uit. Toen zag je de bovenkanten, die je
anders nooit in beeld krijgt.
Ruben Oreel (Middelburg, 1949) fo
tografeerde de boulevard van Vlis
singen. Van maart 2002 tot maart 2003,
400 tot 500 opnamen, waarvan er 210
in zijn fotoboek terecht zijn gekomen.
„Een gezellig plaatjesboek van een
unieke boulevard", zegt de fotograaf,
die al ruim 26 jaar voor de PZC werkt.
Vlissingen, de boulevard is zijn derde
fotoboek. Eerder bundelde hij foto's
van de stad Vlissingen en Walcheren.
Nu bivakkeert hij op de rand van zijn
eiland. Met zicht op zee.
Moet je dat zien, zo dicht onder de kust.
j Een mooie boot. Niet zo'n dicht au
toschip, dat is niks. Een gastankertje.
Oranje, daar moet je altijd op letten, dat
zijn de gevaarlijke jongens, als ze ontplof
fen en je staat hier, dan is het natuurlijk met
je gedaan. Daar, nog één. Het is wel druk
vandaag. Wat moet die loodsboot daar? Zit-
ie vast? Nee, hij draait rondjes. Raar hoor.
En moet je kijken, dat is zo'n auto die rond
jes rijdt, komt al voor de vijfde keer langs.
Typisch voor hier. Hoor je de muziek? Ke-
dong, kedong. Deze boulevard is uniek,
voor Nederland in elk geval.
Het hele jaar door ben ik elke dag even ko
men kijken. Ik woon in Vlissingen. Een
makkie dus, gewoon een hele leuke vrije
tijdsbesteding.
Het heeft afgelopen jaar ook gesneeuwd.
Het weerbericht voorspelde buien in de
ochtend. Toen ben ik niet meer van de bou
levard weggeweest. Witte, verse sneeuw,
dat gebeurt bijna nooit. Uiteindelijk viel er
afgelopen jaar drie keer sneeuw, maar dat
weet je niet vantevoren. Het was wel moei
lijk afdrukken, voor een sneeuwfoto heb je
eigenlijk zon nodig.
Het oude mannenbankje bij Michiel, dat
was leuk. Als ze wat speciaals voorbij zagen
komen, werd ik gebeld. Meestal lag het
schip dan al voor hun neus, maar het was
goed bedoeld. De mensen op de boulevard
hebben me wel leren kennen. Hé, ben je d'r
Eigenlijk is de Muur voor mij de boulevard
Daar gebeurde het: toen ik zestien was en
een blowtje nam, kwam ik op mijn brom
mertje vanuit Middelburg en dan deed ik
dat daar. Niemand ziet je. Je kunt er ook
schuilen voor de regen. Dt muur zelf is
prachtig. Er zitten oude stukken in, je hebt
er ook graffiti, dat levert mooie contrasten
opDe glooiing voor de Muur moet je in ver
schillende lichtvallen zien; gewoon schil
derachtig.
Het gaat mij vooral om het leven op de bou
levard, de mensen. Met een scooter, een
brommertje, een kinderwagen. En tijdens
evenementen: de motorcross, de nacht-
markt, de nieuwjaarsduik. Elke foto is een
tijdsbeeld. Als er auto's in beeld staan zorg
ik dat de nummerborden goed te zien zijn.
Veel opnames heb ik met de telelens ge
maakt. Mensen wanen zich dan onbespied.
Ik ben niet zo gebouwachtig. Een paar heb
ik er gemaakt, in mooi ochtend- of avond
licht. Nee, ik ben niet in die flats gegaan om
van bovenaf te fotograferen, ik stik van de
hoogtevrees.
De seizoenen lopen door het boek heen:
winter zomer winter. De storm van oktober
was fantastisch. Bij de loodsensteiger heb
je overslaande golven, de geijkte prent. Ik
heb geprobeerd de woestheid anders in
beeld te brengen, met mensen en schepen in
de wind.
Het is een plaatjesboek, ik wil niet in de ca
tegorie kunst vallen. Ed van der Elsken is
altijd mijn favoriete fotograaf geweest, bij
hem zie je mensen in allerlei situaties. Dat
trekt mij het meeste aan. Wat ik wil laten
zien is dat de boulevard een trekpleister is,
een trefpunt voor alle Zeeuwen en toeris
ten. Niet in Scheveningen, niet in Knokke,
maar alleen in Vlissingen varen de schepen
onder je neus en voelt het licht soms heel
zuidelijk."
Jan van Darame
Ruben Oreel: Vlissingen de boulevard -
Uitgeverij ADZ Vlissingen, €15,95.
Het fotoboek wordt vrijdag 6 juni gepre
senteerd. Zaterdag 7 juni is er vanaf 14 uur
een signeersessie in boekhandel Bruna in
de Walstraat in Vlissingen.
.Advertentie-exploitatie:
[Noord- en Midden-Zeeland: 0118-484369;
geuws-Vlaanderen: 0114-372770.
edactie: 0118-484413
ww.pzc.nl
,mail: redactie@pzc.nl
ostbus 18,4380 AA Vlissingen.
fotografie Ruben Oreel
