Noem
dit maar
bouw
duur te zijn
Een advies hoeft niet
WIOI Meubels van Linteioo
Stadspoort in Goes
WOON
Advertentie-exploitatie:
Noord- en Midden-Zeeland: 0118-484369;
Zeeuws-Vlaanderen: 0114-372770.
Redactie: 0118-484413
wvvw.pzc.nl
E mail: redactie@pzc.nl
Postbus 18,4380 AA Vlissingen.
zaterdag 3 mei 2003
De Stadspoort lijkt een aaneenrijging van afzonderlijke gevels, terwijl zich achter de muren een grote doorlopende kantoorruimte kan bevinden.
Een schandvlek van Goes
is, volgens velen, veran
derd in een sieraad. Het Bek
hof is niet meer, leve De
Stadspoort, zo klinkt het.
Met de oplevering van het
appartementen- en kanto
rencomplex aan de rand van
de binnenstad, wordt een dik
boek gesloten. Een boek dat
menig wethouder en andere
betrokkenen uit de slaap
heeft gehouden, als zich
weer een nieuwe tegenvaller
had aangediend.
In de jaren tachtig ontstonden
er ideeën om op de locatie,
omsloten door de Van de Spie
gelstraat, de Piet Heinstraat en
de M A. de Ruyterlaan, iets
moois te gaan doen. De hout
handel die er decennia lang had
gestaan verdween en de ge
meente kocht enkele pandjes er
omheen aan. De invulling bleek
echter veel lastiger dan ver
wacht. Ontwikkelaars kwamen
en gingen.
Uiteindelijkleek APO, de ont-
wikkelingspoot van bank ABN
Amro, de aangewezen partner.
Totdat ook dat bedrijf er in het
voorjaar van 1997, tot verbijste
ring van de gemeente, ineens de
brui aan gaf. Twee jaar later kon
een opgeluchte wethouder
Charles Linssen de definitieve
ontwikkelaar presenteren: De
Delta Eilanden, waarachter
met name het Zeeuwse recrea-
tiebedrijf Roompot en de Lim
burgse ontwikkelaar Stienstra
schuilgaan.
De Delta Eilanden slaagde wel
in het Bekhofgebied, al ging dat
niet zonder kinken in de kabel.
De voornaamste dook al in het
najaar van 1999 op. De kandi
daat voor alle 9000 vierkante
meter kantoorruimte, water
schap Zeeuwse Eilanden, be
zweek voor de zakelijke char
mes van Middelburg. Ook de
bouw van 'De Stadspoort', zoals
het complex werd gedoopt, ging
niet zonder bloed, zweet en tra
nen. Het heiwerk zorgde voor
grote beroering in de omgeving
en de aanleg van de parkeerkel
der bleek een heidens karwei.
Momenteel wordt de laatste
hand gelegd aan het complex.
De 64 appartementen in uiteen
lopende prijsklassen, waaron
der enkele riante penthouses,
zijn alle opgeleverd en groten
deels bewoond. Het eerste be
drijf, accountantskantoor
WE A, neemt over ruim een week
zijn intrek. Dan gaat ook de par
keerkelder, deels bestemd voor
bezoekers van de binnenstad,
open voor publiek.
Wie in Goes komt, kan het
beeldbepalende gebouw nau
welijks missen. Het is, met zijn
opvallende ontwerp en karak
teristieke kleuren, een nieuw
baken geworden voor de stad.
Geestelijk vader is architect
Thijs Zeelenberg. Terwijl hij
door het complex loopt, neemt
hij dankbaar de complimenten
in ontvangst. Hij is zelf ook in
genomen met het resultaat.
,,Het is nog mooier geworden
dan ik had verwacht."
Vierde dimensie
„Dat heb ik bijna altijd. Je kunt
het nog zo fraai maken op pa
pier, de realiteit is toch de vierde
dimensie. Dan zie je elk reliëf,
de textuur komt veel beter tot
zijn recht en je ervaart de 'ont
moeting' met de stad. Die vind
ik erg geslaagd. Als je vanuit het
westen komt aanrijden, zie je
het complex als het ware opdoe
men. Dat had ik echt niet ver
wacht."
Voordat hij aan het tekenen
sloeg, heeft Zeelenberg de eer
dere ontwerpen voor de locatie
bekeken. „Ik vond ze vooral erg
lelijk. Het centrum werd dicht
gemetseld met een groot blok,
waardoor er geen leven aan de
stad werd toegevoegd. Als je
zo'n groot gebouw op die plaats
wil zetten, moet het ook iets ge
foto's Willem Mieras
J
mee wilde ik iets doen."
Zo ontstond het idee van een
wandelpassage vanaf de roton
de bij het waterschapskantoor
naar de muziekschool. De rest
van het ontwerp ontwikkelde
zich, aldus de architect, haast
vanzelfsprekend vanuit die ba
sisgedachte. „Ontwerpen is een
soort pianospelen. Je hebt er
wat vaardigheid en ervaring
voor nodig, maar je doet het
vooral op gevoel."
De passage leidt nu door de kan
ven aan de binnenstad."
Als voorbereiding is Zeelenberg
de omgeving gaan verkennen.
„Wat me opviel is dat als je niet
zo'n goed beeld van de stad
hebt, je niet weet waar de in
gang is. Het is heel moeilijk om
het centrum te bereiken. Er zijn
wel meerdere stadspoorten,
maar niet zo herkenbaar. Je hebt
een heel mooie ingang tussen de
muziekschool en het GAK-ge-
bouw, waar je heel direct naar
de binnenstad wandelt. Daar
toren aan de kant van de Piet
Heinstraat en de M.A. de Ruy
terlaan en onder de apparte
menten aan de zijde van de Van
de Spiegelstraat. De bebouwing
omsluit een fraai binnenterrein,
met achterpleinen van de ap
partementen op de begane
grond en terrassen en zitjes aan
de kant van het bedrijvenge-
deelte. Er wordt ook een horeca
gelegenheid gevestigd.
Bij de verdere invulling heeft
Zeelenberg goed gekeken naar
het centrum. „De binnenstad is
een organisch geheel. Het nieu
we gebouw moest onderdeel
worden van dat organisme." Zo
heeft hij de gevelstructuur ge
bruikt. Het complex lijkt van
buiten een aaneenrijging van
afzonderlijke gevels, terwijl
zich achter de muren bijvoor
beeld grote doorlopende kan
toorruimten bevinden. Verder
zijn er allerlei kapvormen die
voor variatie zorgen en is er
baksteen in de kleuren rood en
oker gebruikt. De diverse to
rens, die de loop van de passage
en daarmee de entree van de
stad markeren, en de toepassing
van leien als dakbedekking zor
gen voor een wat voorname uit
straling.
Voorbeelden elders in het land
heeft Zeelenberg nauwelijks ge
had. Wel noemt hij het stadhuis
van Groningen. „Het grappige
is dat de bevolking daar ook een
stem in heeft gehad. Achteraf
vindt iedereen dat de bevolking
gelijk heeft gehad. Ik wil niet
zeggen dat je altijd moet doen
wat het publiek wil, maar je
moet er wel goed naar luisteren.
Mijn kritiek op veel architecten
is dat ze vooral een monument
voor zichzelf willen oprichten."
Zijn stijl noemt hij, met enige
aarzeling, Gezellige Architec
tuur. „Het woord 'gezellig' mag
je eigenlijk niet gebruiken. Wat
ik ermee wil zeggen is dat het
gaat om architectuur die sfeer
vol is en vriendelijk, die be
scherming en beschutting geeft
en aansluit bij de menselijke
schaal. Ik hoop dat er meer van
dit soort architectuur verschijnt
in steden zoals Vlissingen en
Middelburg. Ze zijn er geknipt
voor."
De Stadspoort omvat niet het
hele Bekhofgebied, aangezien
er op twee hoeken nog bebou
wing stond: aan de ene kant een
appartementengebouw met
kantoren en een restaurant er
onder, aan de andere kant enke
le woningen en een garagebe
drijf. Zeelenberg vindt niet dat
het oude gedeelte afbreuk doet
aan zijn complex. „Het geeft
juist wel een aardig beeld van
hoe een stad tot stand komt. In
zichten veranderen en gebou
wen reageren op elkaar. Als die
hoeken ooit vrijkomen moet je
daar de architectuur van De
Stadspoort ook niet exact gaan
herhalen. Op die manier wordt
een stad zoals zij is: een orga
nisch geheeldat leeft en sterft
I
In de serie woonberoepen staat
wekelijks een beroep op het
gebied van wonen centraal- De
meest uiteenlopende personen
komen aan bod: van stucadoor
en architect tot ambtenaar
welstandscommissie of
glazenwasser. Vandaag: de
interieuradviseuse.
De interactie met de klant vindt Angeli-
que van der Kroon één van de mooie kan
ten aan haar vak „Iedere keer wanneer
ik over de drempel van een woning stap.
ligt er een nieuwe uitdaging voor me. Ik
vind het leuk om een ruimte optimaal te
benutten en de klant tevreden te stellen
met een nieuwe inrichting. Daarbij is het
van groot belang dat je de smaak van de
klant feilloos aanvoelt. Je moet samen
tot een concept komen." Om dit beroep
foto M^chteld Jansen uit te kunnen oefenen moet je volgens
Angelique is van mening dat het vak niet
voor iedereen is weggelegd. „Je kunt wel
een opleiding volgen voor interieuradvi
seur, maar wanneer je het fingerspitzen-
gefühl mist, kun je het wel vergeten.
Gevoel voor kleuren is een absolute ver
eiste." Verder is het volgens haar belang
rijk dat het goed klikt met de klant.
„Wanneer dat niet het geval is, merk je
dat meestal al tijdens het eerste geza
menlijke kopje thee. Is de eerste ontmoe
ting een succes, dan nemen de adviesvra-
gers meestal het initiatief en vragen of ik
een bezoekje thuis wil brengen."
En dan begint het echte werk. Schetsen
en collages maken, eventueel samen in
koopbeurzen afstruinen en tenslotte een
'middagje meubels schuiven' „Persoon
lijk vind ik dat het leukste onderdeel van
het traject. Ik maak altijd meerdere
schetsen van een ruimte en vervolgens
zet ik de meubels op verschillende plaat
sen in de tekening. Op die manier kunnen
klanten kiezen uit diverse opstellingen."
Het is een misvatting dat alleen mensen
die kleurenblind zijn of geen gevoel voor
inrichting hebben, een interieuradviseur
in de arm nemen. „Het zijn juist mensen
die houden van sfeer en een extra beves
tiging willen krijgen van een kenner. En
als je het goed doet, lijkt het net alsof het
interieur altijd al zo geweest is, alsof de
klant het als een geheel heeft gekocht.
Een interieur moet de smaak van de
klant weerspiegelenIk houd niet van i n-
terieurs waarvan er dertien in een dozijn
gaan. Neem nu Jan des Bouvrie. Wanneer
hij advies geeft, drukt hij zijn stempel op
een woning. Bijna alle interieurs van
hem zijn zwart-wit met een toefje rood.
Je maakt mij niet wijs dat zijn smaak al
tijd overeen komt met de wensen van de
klant. Het klinkt misschien cliché, maar
de bewoners moeten zo tevreden zijn met
het resultaat dat ze er vijftien jaar mee
vooruit kunnen."
jr Margritta van den Berge
haar gevoel hebben voor kleuren en stof
fen. Een advies hoeft niet duur te zijn.
Met een paar simpele aanpassingen kan
een interieur er al heel anders uitzienJe
kunt bijvoorbeeld een muur in een be
paalde tint verven, waardoor de hele
woonkamer verandert.
Vier jaar geleden opende de interieur
kenner uit Burgh-Haamstede een woon
winkel in Renesse. Wanneer bezoekers
hun oog lieten vallen op een meubelstuk
uit de winkel, vroegen ze zich vaak af of
de betreffende bank of stoel wel zou pas
sen in hun eigen woning. „Op een gege
ven moment vroeg iemand of ik eens
thuis wilde komen kijken en dat heb ik
gedaan." Gaandeweg groeide de vraag
naar interieuradvies. „Ik besloot me er
meer op toe te leggen en ben gestart met
het volgen van cursussen. Ik heb bijvoor
beeld geleerd hoe ik tekeningen op
schaal moet maken, maar ook welke
kleuren en stoffen ik mooi kan combine
ren."
Naam: Angelique
van der Kroon (33)
Woonplaats: Burgh-Haamstede
Beroep: interieuradviseuse en
eigenaresse van lifestyle-win-
kel Het Buitenhuis in Renesse
Belangrijkste gereedschap: een
flinke dosis creativiteit
