PZC
Ook met acht man
ontspoort de LPF
De oorlog die geen oorlog was
Stevens-onderzoek zet tegenstellingen in Noord-Ierland weer op scherp
19 april 1953
zaterdag 19 april 2003
Naam
Slotsom
Bush junior
wil fout vader
niet herhalen
Flanken
Bunker
Fedayeen
saöP
Rapport opent Ulster beerput
door Conny van Gremberghe
Het voormalige Noord-Ierse
politiekorps RUC en on
derdelen van het Britse leger
hebben in de jaren tachtig pro
testantse paramilitaire organi
saties geholpen bij het plegen
van aanslagen op katholieke re
publikeinen. Na de moorden
zijn onderzoeken naar inciden
ten bewust getraineerd, ver
dween bewijsmateriaal en werd
er gesjoemeld met getuigenver
klaringen.
Tot die conclusies komt sir John
Stevens, commissaris van de
Londense Metropolitan Police,
die veertien jaar onderzoek ver
richtte naar drie moorden waar
bij betrokkenheid van Britse le-
ger-en politiediensten werd
vermoed.
De bevindingen van Stevens,
die tijdens de onderzoeksperio
de bewust werd tegengewerkt,
waren voor nabestaanden van
de betrokkenen schokkend. Zij
eisten dan ook terstond een
openbaar gerechtelijke onder
zoek, waarbij ook aandacht
moet zijn voor de politieke as
pecten. De Britse overheid zou
zich schuldig hebben gemaakt
aan 'moord op bestelling'.
Tussen 1966 en 2000 vielen er in
Noord-Ierland bijna 3700 men
senlevens te betreuren door het
sectarische geweld. Het Ierse
Republikeinse Leger (IRA) was
verantwoordelijk voor de dood
van 1771 mensen, protestantse
paramilitaire organsaties ver
moordden 1050 mensen, leger
en politie-eenheden droegen
verantwoordelijkheid voor de
dood van 367 personen. De rest
van de doden kwam voor reke
ning van splintergroeperingen
of werd nimmer opgeëist of ver
antwoord. Opmerkelijk is dat
honderden moorden nimmer
werden onderzocht en dat voor
tal van aanslagen nooit iemand
werd veroordeeld.
De moord op de katholieke ad
vocaat Patrick Finucane in
1989 werd wel onderzocht, om
dat tal van Noord-Ierse politici,
de familie en diverse internatio
nale juristenbelangenvereni
gingen daarop hadden aange
drongen. Temeer omdat aan die
aanslag een nare politieke bij
komstigheid kleefde. Op 17 ja
nuari 1989 zei de onderminister
voor Binnenlandse Zaken, Dou
glas Hogg, tijdens een debat in
het Lagerhuis dat 'sommige ad
vocaten bepaald niet onsympa
thiek stonden tegenover de
strijd van het IRA'. Hogg stelde
dat zijn uitlatingen - die in juri
dische kringen veel stof deden
opwaaien - gebaseerd waren op
informatie van de RUC. Stevens
heeft jaren naar die informatie
gezocht, maar niets gevonden
dat Hoggs beweringen zou
rechtvaardigen.
Nog geen maand na Hoggs uit
spraken vielen twee gemasker
de mannen 's avonds de woning
binnen van de Noord-Ierse ad
vocaat Pat Finucane (39), die
met zijn vrouw en drie kinderen
aan tafel zat. Finucane had
naam gemaakt als verdediger
van republikeinse strijders, van
wie de hongerstaker Bobby
Sands de bekendste was. De
twee mannen vuurden veertien
schoten af op de advocaat. Hij
was op slag dood. Zijn vrouw
werd geraakt in haar voet.
De moordenaars maakten zich
uit de voeten met een rode Ford
Sierra, die bestuurd werd door
een derde persoon. De daders
werden nooit gepakt. Wel werd
een van de vuurwapens die bij
de aanslag werden gebruikt, vijf
maanden na het incident gevon
den. Het wapen bleek te zijn ge
stolen uit een legerkazerne en
was ook gebruikt in 1987 bij de
moord van de 19-jarige student
Brian Adam Lambert in Belfast,
een jongen zonder strafblad.
Onmiddellijk na Finucanes
dood drongen familieleden,
SDLP-parlementslid Seamus
Mallon, Amnesty International
en internationale juristenver
enigingen bij de Britse overheid
aan op een onafhankelijk on
derzoek naar de aanslag. Een
onderzoek werd gestart, onder
leiding van de toenmalige poli
tiechef van Cambridgeshire,
John Stevens. Dit eerste onder
zoek leidde tot niets, doordat
Stevens bewust werd tegenge
werkt. Een tweede onderzoek
leverde ook weinig op, maar
het derde en laatste, waarop
was aangedrongen door de
VN-Mensenrechtencommissie,
bracht Stevens tot enkele
schokkende conclusies.
Stevens stelt nu dat de moorden
op Finucane en Lambert had
den kunnen worden voorkomen
als politiediensten naar beho
ren hadden gereageerd. De ad
vocaat was in de weken voor de
aanslag verschillende malen be
dreigd. De RUC en legerdien
sten wisten van die bedreigin
gen af en wisten ook van een
informant die de wapens gele
verd had, dat de aanslag ge
pleegd zou worden. Die infor
mant, William Stobie, werd in
de loop van het onderzoek -
in november 2001- vermoord.
De RUC deed niets met die in
formatie. Sterker nog, de poli
tiediensten die een uur voor de
aanslag op de advocaat nog ver
scheidende blokkades hadden
opgeworpen in de buurt waar
Finucane woonde, waren op het
tijdstip van de moord en kort
daarna in geen velden of wegen
te bekennen. In de dagen na de
moord werden diverse verdach
ten aangehouden, gehoord en
vrijgelaten. Forensisch materi
aal werd verzameld, maar raak
te vervolgens zoek.
Stevens en zijn onderzoeksteam
wisten een deel van het foren
sisch materiaal in de twee
moordzaken te achterhalen,
hebben de rol van Stobie en an
dere betrokkenen in het geheel
nader onderzocht en komen tot
de slotsom dat de negen mannen
die in eerste instantie werden
aangehouden wel degelijk als
verdachten moeten worden
aangemerkt. Dat is nu ook ge
beurd. Hun betrokkenheid en
die van nog eens achttien man
nen, is nog steeds onderwerp
van onderzoek. Een van hen, de
soldaat Brian Nelson, is inmid
dels veroordeeld tot tien jaar cel
wegens betrokkenheid bij min
stens 55 terroristische acties.
Naar aanleiding van het Ste
vens-onderzoek werden nog
eens 144 mensen garresteerd op
verdenking van betrokkenheid
bij andere sectarische gewelds
daden.
Of er meer zullen volgen, hangt
volgens Stevens af van het wel
slagen van de reorganisatie van
het Noord-Ierse politiekorps.
Voor die organisatie doet Ste
vens diverse aanbevelingen die
vooral gericht zijn op het verbe
teren van de integriteit van het
nieuwe korps, het instellen van
protocollen en het optimalise
ren van de interne communica
tie binnen veiligheidsdiensten.
De familie Finucane neemt
daarmee geen genoegen en eist
een nieuw openbaar gerechte
lijk onderzoek. DUP-voorman
Ian Paisley noemde Stevens' be
vindingen 'propaganda, opge
steld voor republikeinen om de
moord op driehonderd agenten
tijdens de Noord-Ierse troebe
len te rechtvaardigen'.
Commissaris Stevens (r) van de Londense Metropolitan Police presenteerde zijn rapport donderdag in Belfast. foto Peter Morrison/AP
door Paul Koopman
In de beste eigen traditie
heeft de Lijst Pim Fortuyn
deze week weer eens hout
aangedragen voor de eigen
brandstapel. Net nu de club
weer een beetje in beeld
kwam als mogelijke coalitie
partner, veroorzaakten twee
LPF-politici een nieuwe rel.
Met een frontale aanval op
CD A-leider Balkenende rie
pen partijvoorzitter Maas en
Kamerlid Van As in één klap
alle herinneringen aan een
jaar ruzie en politieke pyro
manie wakker. Resultaat:
Balkenende bedenkt zich nu
wel tien keer vóór hij op
nieuw met de club van Her
ben in zee gaat.
CDA-leider Balkenende
'heeft nog niets klaarge
maakt', stelde Van As deze
week vast. „Hij heeft gewoon
geen regie." Maas voegde
daaraan toe dat Balkenende
een 'brevet van onvermogen'
heeft verdiend. In één moeite
door werd overigens ook
WD-leider Zalm gehekeld.
Ook met een fractie van acht
mensen kan niet worden
voorkomen dat partijgeno
ten uit de bocht vliegen, heeft
LPF-leider Herben moeten
vaststellen. Want het staat
buiten kijf dat Van As en
Maas hun partij een slechte
dienst hebben bewezen, on
danks alle excuses die me
teen werden aangedragen.
Zelfbeheersing is in de poli
tieke praktijk een onmisbare
eigenschap, en juist daaraan
blijkt het bij de LPF steeds te
ontbreken. Met andere woor
den: men mag wel vinden dat
Balkenende een slecht leider
is, daarmee is het nog niet
verstandig om dat ook pu
bliekelijk te zéggen.
Volkomen uit de lucht gegre
pen was de kritiek op Balke
nende overigens niet. Want
laten we wel wezen: een nieu
we politiek leider kan zich
amper een slechtere start
wensen dan 'Jee Pee' heeft
gemaakt. Zijn eerste kabinet
zeeg na 87 dagen ineen.
De door hemzelf aangezwen
gelde discussie over 'waar-
den en normen' verzandde®!
een bloedeloos debat in
Kamer.
Zijn tweede formatiepogir;
strandde in een sfeer vanbit
tere verwijten en kinnesinne
De mini-rel rond prinses
Margarita bood hem de ka®
zijn staatsmanschap te to
nen, maar werd integendeel
gekenmerkt door misreke!
ning en een aandoenlijke]®.'
blieke vertoning rond bet
schroefje in de muur vanzijn
directeur voorlichting.
Dan waren er natuurlijk ooi
de 'grote dossiers', die eet
premier konden verlokken
tot het spelen van een lei
dinggevende rol. Een greep:
de oorlog in Irak, de econo
mische crisis en de vogelpest.
Maar door zijn verlammende
demissionaire status en de
meningsverschillen met de
PvdA kon Balkenende ook
hier niet de rol spelen diehem
meer gezag zou verlenen,
Van As heeft daarom gelijk,
als hij vaststelt dat de nieuwe
CDA-leider na al die tijdnog
steeds met lege handen staal,
Sterker, er is nog maar eet
partij die hem als staatsman
ervaart: de CD A-fractie. Et
dat is een wat smalle basis
voor een premier van alleNe-
derlanders.
Moet Balkenende daarom
een stap opzij doen, zoals
sommige CDA-prominentet
(onder anderen Bert de Vries)
aan de zijlijn al suggereer
den? De CDA-leider zei
voelt daar in elk geval niets
voor. „Het CDA en de heer
Balkenende zijn niet los ver
krijgbaar", stelde hij deze
week vast - en terecht.
De vlucht naar voren is voor
Balkenende én het CDAinds
huidige situatie de enige op
tie. Alleen door van zijl
tweede termijn als premier
een succes te maken, kat
Balkenende zichzelf én zijl
partij een stevig fundament
bezorgen. Lukt dat niet, dat
wordt bij de volgende verkie
zingen niet alleen zijn eigen
positie, maar ook een HM
deel van de zetelwinst ver
speeld. GPD
door Johri Wanders
George Bush jr. is niet
van plan in dezelfde
val te trappen als zijn va
der. George Bush sr. ging
in de aanloop naar de pre
sidentsverkiezingen van
1992 al te zeer uit van de
veronderstelling dat zijn
succesvol verlopen oorlog
tegen Irak Desert Storm
voldoende garantie bood
op een tweede termijn in
het Witte Huis. Maar de
Democratische Bill Clin-'
ton versloeg hem in 1992
met een campagne die
draaide rond de slagzin
'Het gaat om de economie,
sufferd'.
Bush jr. heeft scherper
dan zijn vader in de gaten
dat je het ijzer in alle ge
vallen moet smeden wan
neer het heet is. Deze Bush
zal naar verwachting bin
nenkort in een speech tot
het Congres formeel de
overwinning verklaren in
de oorlog tegen Saddam.
In één adem door zal hij
bij het Congres aandrin
gen op acceptatie van zijn
pakket voorstellen ge
richt op stimulering van
de economie.
Ter vergelijking: pa Bush
kwam pas zes maanden na
zijn overwinning in Irak
met een plan voor de
broodnodige stimulering
van Amerika's haperende
economie. Die stond er in
1991-1992 beroerder voor
dan nu. De recessie was
dieper, met een negatieve
groei van 2 procent. De
groeicijfers die de VS van
daag laten zien liggen in
de plus.
Niettemin is de laagcon
junctuur ook in Ameri
kaanse huishoudens pijn
lijk voelbaar. De econo
mie zal zeker een centraal
thema zijn bij de presi
dentsverkiezingen van
volgend jaar.
Campagne voeren in een
laagconjunctuur is altijd
risicovol voor een zittende
president die streeft naar
herverkiezing. De politie
ke strategen van het Witte
Huis zien er scherp op toe
dat de verkiezingen van
2004 behalve over de con
ditie van de economie zul
len gaan over de 'wereld
wijde oorlog tegen het ter
rorisme'. GPD
De oorlog in Irak is ten einde,
het regime van Saddam geval
len. De snelheid, flexibiliteit en
creativiteit van de Amerikaanse
en Britse troepen waren te veel
voor het Iraakse leger. Eigenlijk
bestond dat leger al niet meer
voordat de oorlog begon.
door Martijn Delaere
In minder dan drie weken was
het standbeeld van Saddam
in Bagdad van zijn sokkel ge
haald. De oorlog - die op 20
maart begon met bombarde
menten in het zuiden van Bag
dad en eindigde op 14 april met
de inname van Tikrit - verliep
niet zonder haperingen maar
wel volgens het boekje. Een hy
permodern leger dat het opnam
tegen een verouderde krijgs
macht. Een ongelijke strijd.
Terugkijkend komt een aantal
vragen op. Waarom waren de
Amerikanen zo succesvol? Waar
was Saddams Republikeinse
Garde? Generaal Franks vatte
het oorlogsplan samen: „Deze
militaire campagne is ongeëve
naard. Een campagne die wordt
gekenmerkt door schokken,
verrassingen, flexibiliteit, het
gebruik van precisiemunitie en
overweldigende kracht."
Het Amerikaanse oorlogsplan
was gebaseerd op snelheid.
Snelheid om de Iraakse legerlei
ding af te sluiten van de militai
re realiteit. Snelheid om de
Iraakse troepen te verrassen en
geen kans te geven te hergroepe
ren. Snelheid om strategische
doelen in te nemen. En snelheid
om het regime van zijn sokkel te
duwen. „Snelheid is dodelijk",
aldus een hoge militair in het
Pentagon. De luchtmacht en
marine werden niet alleen inge
zet om de grondtroepen te steu
nen, maar ook om de Republi
keinse Garde te omsingelen.
De Amerikanen spraken over
shock and awe. Het Iraakse re
gime zou door enorme schokken
- veroorzaakt door zware bom
bardementen op de besluitvor
mingscentra - worden verlamd
en tot het besef worden ge
bracht dat verzet geen zin had.
In het begin van de oorlog
gebeurde dat, met name in Bag
dad. De doelwitten waren ech
ter vooral symbolisch en de aan
vallen waren met opzet niet
vernietigend. Het ging er im
mers niet om Irak te verslaan
maar om Irak het vermogen oor
log te maken, te ontnemen.
De Amerikanen baseerden hun
strategie dan ook meer op de
effects-based joint operations
het treffen van specifieke doel
witten zonder de burgerbevol
king onaanvaardbaar hard te
raken. Precisie-aanvallen, pro
paganda en psychologische
oorlogvoering zijn daarvan de
kenmerken. De Amerikaanse
luchtmacht bestookte in de we
ken voor de val van Bagdad on
ophoudelijk stellingen van de
Republikeinse Garde. Natuur
lijk om hun tanks te vernietigen
maar nog meer om het moreel te
breken.
De Amerikaanse oorlogsmachi
ne leek rond 29 maart vast te lo
pen. Het ging allemaal zo snel
dat de flanken en de aanvoerlij
nen kwetsbaar werden. Kwets
baar voor de Fedayeen waarmee
de Amerikanen geen rekening
hadden gehouden. Opeens werd
het Pentagon verweten te wei
nig militairen te hebben ge
stuurd. Minister Rumsfeld van
Defensie lag onder vuur.
Terwijl er slechts van een 'stra
tegische verlamming' sprake
was. De Fedayeen vormden
geen militaire bedreiging, maar
ze dwongen de Amerikanen hun
oorlogsplan aan te passen. „Je
voert geen oorlog tegen een
plan, maar tegen een vijand",
stelde een hoge Amerikaanse
militair. De plannen werden dus
aangepast. Luchtlandingstroe
pen die zouden worden ingezet
rond Bagdad werden nu naar
het zuiden gedirigeerd om de
aanvoerroutes te beschermen.
Flexibiliteit ook in de lucht.
Terwijl de troepen en de Apa
che-gevechtshelikopters in de
tweede week van de oorlog le
den onder de zandstormen,
gooiden bommenwerpers nog
rustig hun satellietgeleide bom
men op vaste doelwitten. Flexi
biliteit ook in het uitvoeren van
bombardementen. Een bom
menwerper die op weg was naar
Bagdad kon tijdens de missie
zijn koers wijzigen. Met nieuwe
coördinaten en zijn satellietge
leide bommen kon zo de Repu
blikeinse Garde bij Tikrit of Al
Kut bestookt worden.
Operation Iraqi Freedom zou
eigenlijk op 21 maart beginnen.
Een tip vanuit de CIA dat Sad
dam zich in een bunker in het
zuiden van Bagdad bevond,
deed de oorlog een dag eerder
uitbarsten. Saddam overleefde
blijkbaar, maar de toon was ge
zet: het Amerikaanse oorlog
plan was snel, flexibel en crea
tief. De hoogwaardige militaire
systemen stelden hen in staat
om op basis van informatie op
het laatste moment plannen aan
te passen. Was het eerst de be
doeling om de oorlog te begin
nen met een opmars over land,
nu werden het een gecombi
neerde lucht-landstrijd.
De mogelijkheid om plannen
aan te passen, had te maken met
de vrijheid die president Bush
zijn bevelhebber in de woestijn,
generaal Franks gaf, en vervol
gens de vrijheid die Franks aan
zijn commandanten te velde
gaf. Bush zei 'ja' tegen het plan,
en daarmee basta. Franks: „Het
oorlogsplan geeft commandan
ten op alle niveaus de ruimte om
een mozaïek op te bouwen dat
ons de flexibiliteit geeft om de
vijand aan te pakken zoals wij
dat willen."
Nu moet worden gesteld dat de
Amerikanen en Britten een oor
log voerden tegen een leger dat
Amerikaanse infanteristen in hun Bradley-pantservoertuigen, ondersteund door Abranis-tanks (ach
tergrond), zoeken naar wapens in Bagdad. foto John Moore/AP
helemaal geen oorlog kon en
wilde voeren. In de maanden
voor de oorlog, hadden Ameri
kaanse en Britse bommenwer
pers alle luchtverdediging in
Irak weggebombardeerd. Het
leger van Saddam was antiek
(veel verouderde tanks) en gede
moraliseerd. Geleid bovendien
door incompetente generaals.
Mannen die vooral geen bedrei
ging konden zijn of worden voor
SaddamVanaf het begin van de
oorlog werd het Iraakse militai
re apparaat onder vuur geno
men. Met name de commando-
en controlecentra. De militairen
kregen geen bevel meer. Het re
guliere leger koos er voor geen
strijd te beginnen en ging zo in
rook op.
Het was even schrikken toen
Saddam de Fedayeen inzette
maar dat was vooral omdat de
Amerikanen een paar militairen
verloren. Niet omdat de strijd
erdoor werd beïnvloed.
Abrams-tanks bleken niet on
kwetsbaar, maar de raketlan-
ceerders en AK-47's van de
Iraakse bendes waren geen pro
bleem. Zelfmoordenaars die
zich onder de rupsbanden van
de tanks gooiden, ook niet. Er
was sprake van 'fel verzet',
maar eigenlijk was daarvan
geen sprake. Verzet impliceert
organisatie, en die was er niet.
Toen bekend werd dat het
Iraakse regime ervandoor was
gegaan, hielden ook Saddams
bendes het voor gezien.
Minister Rumsfeld kan tevre
den zijn. 'Zijn' Pentagon heeft
de oorlog gewonnen, laat nu an
deren maar de vrede winnen.
Rumsfelds militaire apparaat
heeft Saddams regime in drie
weken op de knieën gekregen.
De combinatie van een superi
eure luchtmacht en grondtroe
pen, gekoppeld aan snelle en
nauwkeurige informatievoor
ziening, bleken succesvol.
Dat wil overigens niet zeggen
dat alle ellende van het slagveld
tot het verleden behoren. On
danks alle technologische ver
nieuwingen beschoten de Brit
ten en Amerikanen ook elkaar.
Juist door de snelheid van ope
reren, wisten de troepen op be
paalde momenten ook niet meer
wie waar was, en op welke af
stand. Hetzelfde gold voor de
bommenwerpers. De enige twee
vliegtuigen van de coalitie die
werden neergehaald, werden
neergeschoten door eigen raket
ten. De Iraakse luchtmacht
heeft niet een keer het lucht
ruim gekozen. GPD
NEDERLAAG - Het Neder
lands elftal heeft met 2-0 ver
loren van de Belgen. De ploeg
stelde in z'n tweehonderdste
interland zwaar teleur. Al in de
negentiende minuut kwamen
de Rode Duivels op voor
sprong door een doelpunt van
Coppens, die kort daarop weer
scoorde.
Spits Abe Lenstra was zo uit
vorm, dat hij door het publiek
werd uitgefloten.
TERUGKEER - De gemeente
raad van Zierikzee heeft felle
kritiek geuit op het beleid van
burgemeester en wethouders.
Het college wil via een nood
verordening de mogelijkheid
hebben om mensen uit de g
meente te weren. Het zou ga:
om gezinnen van geëvaeuee
de arbeidskrachten die wj
den teruggeroepen. De ra
spreekt van volstrekte wfl
keur dat sommige werknema
hun gezin wel mee mogen»
men, en andere (nog) niet. D
raad is evenmin te sprei!
over de uitdeling van texa
kaas en sigaretten, waarbij!
'elite' bevoordeeld zou zijn,
VREDE - De Verenigde Natii
verwachten dat er half juniej
vredesakkoord is bereikt!
Korea. Ondertussen wordq
van het front nog zware»
tot-man-gevechten gemeld
PZC
Hoofdredactie:
A. L, Oosthoek
D. Bossoher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Oostsouburgseweg 10
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118) 484000
Fax: (0118) 470102
E-mail: redactie@pzc.nl
Vlissingen:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118)484000
Fax. (0118)470102
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Voorstad 22
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113) 273000
Fax. (0113)273030
E-mail: redgoes@pzc.nl
T erneuzen: Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115) 645769
Fax. (0115)645741
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel. (0114) 372776
Fax. (0114)372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel. (0111)454647
Fax (0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee, Goes en Hulst:
8.30-17.00 uur
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener
aan ons verstrekte gegevens hebben wit opgenomen in een bestand dat word
tkte gegevens hebben wij
{abonnementenjadministratie en om u te (laten)
ducten van de titels en de werkmaatschappijen v
derden. Als u op deze informatie geen priis stelt
lezersservice. Postbus 3229,4800 MB Breda
Internet: www.pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12.00 uur.
Abonnementen
0800-0231231
(bij aoceptgirobetaling geldleen
toeslag van 2.00)
per maand: 20.50
per kwartaal: 55,10
per jaar: €209,90
Voor toezending per post geldt
een toeslag.
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand vod
het einde van de betaalperiode.
Losse nummers per stuk:
maandag t/m vrijdag:€ 1,10
zaterdag-1,65 w
Alle bedragen zijn inclusief 6% Bi*
Bankrelaties
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties
Alle advertentie-orders worden
uitgevoerd overeenkomstig
de Algemene Voorwaarden van
Wegener NV en volgens de
Regelen voor het Advertentie»®1
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag: tijdenskantoa
zondag: van 16.00 tot 18.00uur
Tel. (0118) 484000
Fax(0118)470100
Personeelsadvertenties:
Tel. (0118) 484240
Fax (0118) 470100 ...u
Rubrieksadvertenties (klel
Tel. (0118) 484321
Fax:(0118)484370 f
Voor gewone advertenties'
Noord- en Midden-Zeeland
Tel: (0118) 484369
Fax: (0118) 484309
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114) 372770
Fax:(0114)372771
Internet:www.pzc.nl/adverlefsn
■tra
n Wegener of
an kunt u dit schriftelijk
isiana aai wurui
ïr voor u relevan|®.?Leiec#*
Behoort tot LUSgGHSf
