PZC
Amerika loopt risico vrede in
Irak niet te kunnen bewaren
Iraakse vluchtelingen
wachten bij grens van
Syrië op einde oorlog
Paasontbijt zonder ei
moet leerontbijt zijn
Verwende dertigers maken voor het eerst kennis met werkloosheid
te gast
8 april 1953
dinsdag 8 april 2003
Oor
Behoefte
Vervreemden
Afghanistan
Academici staan langs de zijlijn
Ze hebben vooral voorspoed gekend, de jonge werkloze academici
en hbo'ers die nu als gevolg van reorganisaties en bedrijfssluitingen
langs de zijlijn staan. Schoolverlaters, dertigers, veertigers en vijf
tigers hebben allemaal hun specifieke handicap om (weer) aan het
werk te komen.
door Ronald Massaut
Eén probleem kennen ze alle
maal. Door de slechte eco
nomische situatie komen er aan
de bovenkant van de arbeids
markt nauwelijks banen bij.
Het arsenaal werkzoekenden
neemt daardoor toe. Met als ge
volg steeds heviger concurren
tie om steeds minder banen. Het
is weer ouderwets vechten om
een aanstelling.
Annette Koorn, vestigingsma
nager van het Centrum voor
Werk en Inkomen (CWI) district
Noord-Holland, waakt voor
pessimisme en doemdenken.
„De situatie is niet hopeloos. El
ke dag vinden mensen een baan.
Nog steeds."
Voor dertigers is het de omge
keerde wereld. Zij zijn de ar
beidsmarkt opgekomen in de
hoogtijdagen van de economie.
Sollicitatiegesprekken werden
zelfs in de showroom bij de au
todealer gehouden. Konden de
nieuwe werknemers meteen een
leasebakje uitzoeken. Die auto
staat weer op het terrein van de
leasemaatschappij en veel van
de vroegere berijders zitten nu
werkloos thuis.
Extra handicap is dat zij geen
ervaring hebben met werkloos
heid. Dit in tegenstelling tot de
veertig- tot vijfenveertigjari
gen, die wel eerder zwakke eco
nomische tijden hebben meege
maakt. Begin jaren tachtig
hadden zij grote moeite om als
'schoolverlater' aan het werk te
komen en ook later maakten zij
korte periodes van economische
teruggang mee. Hun handicap?
Ze zijn een relatief hoog salaris
gewend. Ook een baan onder
hun opleidings- of ervaringsni
veau is niet vanzelfsprekend.
Veel werkgevers deinzen er dan
ook voof terug een wijze, dure
'oudere' in dienst te nemen.
Beide groepen ontmoeten el
kaar nu bij het Centrum voor
Werk en Inkomen, de opvolger
van het klassieke Arbeidsbu
reau. Behalve de naamswijzi
ging is ook de ruimte voor
persoonlijke begeleiding veran
derd. „De tijd dat er geld was
voor persoonsgebonden cursus
sen en meerjarige scholing is
voorbij", zegt de Alkmaar-
se vestigingsmanager Annette
Koorn. „Waar wij kunnen, doen
wij ook in arbeidsbemiddeling,
maar ook wij voelen de druk van
de toenemende werkloosheid.
Het aanbod van vacatures stag
neert en de toeloop van hoger
opgeleiden groeit. Werklozen
zijn daarom in toenemende ma
te op zichzelf aangewezen. Cli
ënten moeten erop vertrouwen
dat ze weer aan het werk komen.
Dat is meestal ook zo. Het aan
tal mensen dat langer dan een
jaar werkloos thuis zit, daalt -
ondanks de slechte economi
sche situatie - nog steeds. Het is
dan wel moeilijker om een baan
op niveau te krijgen, maar niet
onmogelijk."
Sinds vorig jaar stijgt het aantal
ingeschreven mensen met hbo
of een universitaire opleiding.
Vacatures zijn er wel, maar ko
men vooral voor aan de onder
kant van de arbeidsmarkt.
Dat dit niet zo is in de hogere
functies, komt vooral door de
scheefgroei in vraag en aanbod.
Koorn: „In de eerste maanden
hebben wij 16 procent meer
werkzoekenden ingeschreven.
Daar staat een afname in de
vraag naar personeel tegenover.
Dat kun je niet overbruggen."
„Ook in personele zin loop je te
gen grenzen aan. Bijna alle aan
dacht gaat uit naar het inschrij
ven van werkzoekenden. Dat is
een primaire taak. Je kunt niet
tegen mensen die zich moeten
inschrijven zeggen: kom vol
gende maand maar terug. Die
extra inspanning gaat alleen
wel ten koste van andere activi
teiten, zoals het werven van va
catures en arbeidsbemidde
ling", oordeelt Koorn.
De weg naar een nieuwe baan
door Arthur Blok c-r,
Op een half uur rijden van de
Syrische hoofdstad Da
mascus ligt Sit Zaynab. Vroeger
zomaar een dorpje, tot er in
1991, na de eerste Golfoorlog,
een paar duizend Iraakse vluch
telingen kwamen wonen. Ge
vlucht uit angst voor wraakac
ties van Saddam Hoessein.
Het gros van de mannen hier
vocht samen met de toenmalige
coalitie tegen het regime in Bag
dad. Toen die coalitietroepen in
1991, na de bevrijding van Koe
weit, hun belofte braken en zon
der hulp te bieden huiswaarts
keerden, zat er voor velen niets
anders op dan te vluchten.
Nu, een kleine twaalf jaar later,
komt er een nieuwe stroom
vluchtelingen op gang. In de af
gelopen vier maanden is de hoe
veelheid Irakezen hier opgelo
pen tot zo'n achtduizend.
Net als vele andere plaatsen in
Syrië bestaat Sit Zaynab uit
niet veel meer dan een slecht ge
asfalteerde hoofdweg. Vlak
naast de dorpsmoskee spelen
wat jongens op blote voeten een
potje voetbal. Het veld ligt vol
met glas en andere rotzooi. Een
kleine honderd man verzamelt
zich voor de moskee. Wie kan
aantonen dat hij officieel als
vluchteling geregistreerd staat,
heeft recht op 500 Syrische
pond per week, omgerekend
zo'n tien euro. Nauwelijks ge
noeg om van te eten.
Het kwik is opgelopen tot 31
graden en de stemming is ge
spannen. Overal staan kleine te
levisies en men kijkt ongerust
naar de Arabische nieuwszen
der Al Jazeera. Zeker twintig
oranjewitte Iraakse taxi's, die
normaal tussen Bagdad en Da
mascus rijden, wachten in een
rij. De meeste chauffeurs staan
hier al sinds het begin van de
Britse en Amerikaanse invasie.
Teruggaan is te gevaarlijk.
Chauffeur Naser Hoessein
vocht tot 1991 in Saddams leger.
Hij wacht nu al twee weken hier
in 'het kamp' en is bang om te
rug te gaan. Zijn vrouw en twee
kinderen zijn in Bagdad achter
gebleven. „Zodra ik de grens
overga word ik direct het leger
in geschopt, of door een Ameri
kaanse bom geraakt."
Net als vele anderen in Sit Zay
nab zit er voor Naser niets an
ders op dan afwachten. „Nie
mand weet wat er de komende
weken gaat gebeuren. Veel
slechter dan de afgelopen tien
jaar kan haast niet. Ik ken fami
lies die al hun bezittingen heb
ben verkocht om te kunnen
vluchten."
Iets verderop worden in een
houtskooloven ronde broden
gebakken. Een vrouw met twee^
kinderen waagt om een aal
moes. Ze zwerft hier al meer dan
twee maanden rond. Haar man
werd uit huis gehaald en vecht
nu ergens in het leger. Ze hoopt
dat hij zich inmiddels aan de co
alitietroepen heeft overgege
ven. Ze is bang om haar naam te
noemen. „De afgelopen twintig
jaar hebben we alleen maar el
lende gehad", zegt ze. „Na de
oorlog met Iran kwamen de
bommen van Amerika. Vervol
gens werden we gestraft met
sancties."
Twee jongens van midden twin
tig voegen zich erbijBeiden zijn
de afgelopen maand gevlucht.
Bij een van hen is een stuk van
het oor afgesneden en zijn ar
men zitten onder de littekens.
„Dat gebeurt er als je niet vóór
Saddam bent", legt hij uit. Na
dat hij weken zat ondergedo
ken, werd hij gearresteerd. „Ik
ben dagen gemarteld. Gelukkig
had ik wat geld en heb ik iemand
kunnen omkopen." Ook hij is
bang om zijn naam te geven. De
jongen groeide op in Basra, in
Zuid-Irak. Contact met zijn fa
milie is sinds het begin van de
invasie haast onmogelijk.
Inmiddels hebben zich meer
dan twintig mannen aangeslo
ten bij de groep. „De afgelopen
tien jaar hebben we in Irak al
leen maar staatstelevisie kun
nen kijken. Niemand wist wat er
echt in de wereld gebeurde. Op
eens moesten we ons opmaken
voor nog een oorlog", brult ie
mand. Een vrouw gilt: „Mijn
zoon is uit huis gehaald, hij was
toen pas tien jaar. Zes maanden
later kreeg ik hem terug en het
enige wat hij kon zeggen was: ik
wil sterven voor Saddam."
De vraag of ze blij zijn met de
grote aantallen Arabische vrij
willigers die zich aanmelden om
tegen de coalitie van Britten en
Amerikanen te vechten, wordt
weggewuifd. Niemand begrijpt
er iets van. De enige reden die zij
kunnen bedenken, is de grote
som geld die via Saddam bij de
familie van de vrijwilligers te
rechtkomt. GPD
loopt via het pad van de dagbla
den, vacaturepagina's op inter
net en (open) sollicitaties. Maar
ook via detacheringsbedrijven
en uitzendbureaus. „Wij raden
mensen aan geen mogelijkheid
onbenut te laten om werk te vin
den. Dat kan ook betekenen:
inschrijven bij een uitzendbu
reau. Het is nu eenmaal makke
lijker te solliciteren vanuit een
baan, dan vanuit de 'luie stoel'."
Waar moeten werkzoekenden
naar solliciteren als zij werkloos
zijn? Een baan op hun bestaan
de niveau of moeten zij al bij
voorbaat een stapje terugdoen?
„Dat is een hele persoonlijke
vraag. Die kunnen wij niet be
antwoorden. Wettelijk gezien
staan de uitkeringsinstanties
toe, dat een werkzoekende ge
durende een jaar probeert een
baan op zijn of haar eigen ni
veau te zoeken. Daarna wordt
iemand geacht ook open te
staan voor een baan op een iets
lager niveau.
Een schoolverlater heeft die
voorkeursrechten niet. Dat is in
de wet geregeld. Zij moeten be
schikbaar zijn voor elke baan.
„Meestal is dat niet zo'n pro
bleem. Jongeren zijn redelijk
flexibel. Zij vinden het meestal
niet zo erg om een tijdje iets an
ders te gaan doen."
Een handicap voor alle nieuwe
werklozen is, volgens Koorn,
dat zij geen ervaring hebben
met werkloosheid. „Een sollici
tatiebrief schrijven kan voor
mensen een enorme opgave zijn,
omdat ze daar geen ervaring
mee hebben. Dat geldt ook voor
sollicitatiegesprekken. Vooral
veel dertigers hebben alleen
maar tij den van voorspoed mee
gemaakt. Nu moeten ze zichzelf
ineens gaan verkopen en dat is
wennen.
De economische ommekeer is
goed merkbaar bij uitzendbu
reaus en detacheringsbedrij
ven. Uitzendbureaus schrijven
ook niet meer lukraak iedereen
in, die zich aan de balie meldt
als werkzoekende. Bij detache
ringsbedrijven ligt dat anders.
„Iedere brief die binnenkomt
wordt beantwoord. Positief of
negatief", zegt directeur Dick
Koopman van Yacht, de groot
ste detacheerder van Neder
land. „De vraag van bedrijven is
weliswaar teruggelopen en ook
Yacht moet daarom verbinte
nissen met medewerkers ver
breken, maar er blijft altijd
behoefte aan goede mensen.
Vooral onder financieel specia
listen. Ondanks het gestegen
aantal werkzoekenden, blijft
talent schaars." GPD
De kritiek op Rummy's (minis
ter Rumsfeld van Defensie)
oorlogsplan is weer verstomd
in de VS. Het beeld is nu dat de
invasie militair gezien op rol
letjes loopt. Maar dat optimis
me geldt niet voor 'de vrede'.
door Ans Bouwmans
In een poging het Ameri
kaanse publiek uit te leggen
waarom de vrijheid die de VS
brengen zo gemelijk wordt be
groet in Irak, schrijft journa
list Ethan Bronner in de New
York Times: „Irak is een natie
vol Elizabeth Smarts."
Angst voor Saddam Hoessein,
luidt de verklaring uit het Wit
te Huis. Dit bevredigt Bronner
onvoldoende. Liever trekt hij
de vergelijking met de vijftien
jarige Elizabeth Smart uit Salt
Lake City die werd gekidnapt
door een godsdienstfanaat,
maar later ondanks publieke
uitjes bij haar ontvoerders
bleef.
De vorige week in Irak overle
den journalist Michael Kelly
geloofde in de lokzang van
vrijheid. „Zelfs als de bevrij
der een grote, uit zijn krachten
gegroeide, bazige en zelfzuch
tige pummel is. Of zou je, voor
jezelf, kiezen voor onderdruk
king", schreef hij in februari in
een column in de Washington
Post. Hij vertolkte het gevoel
van vele voorstanders van de
oorlog in Irak. Maar dat idea
listische beeld begint na twee-
enhalve week 24-uurs tv vanaf
het slagveld, bij te draaien.
Saddam Hoessein mag een
wrede dictator zijn met een re
gime gebaseerd op terreur, hij
is ook degene die het land bij
een houdt en de inwoners een
soort houvast geeft, stelt Bron
ner. Politieke vrijheid is een
onbekend begrip in Irak. Er is
vrees voor een herhaling van
de etnische conflicten uit het
verleden en wantrouwen over
de bedoelingen van de wester
se 'veroveraars'. Het maakt de
uitgangspositie voor een sta
biel, zelfstandig en vredig Irak
aanzienlijk bleker dan het
aanstekelijke beeld dat het
Witte Huis zo graag schildert.
Na de bevrijding van de Ame
rikaanse soldate Jessica
Lynch, de vrij moeiteloze
doortocht naar Bagdad en de
Een soldaat van het Amerikaanse leger zwaait naar jongens bui
ten een school in Umm Qasr in het zuiden van Irak. Volgens de
journalist Ethan Bronner is er vrees voor een herhaling van de et
nische conflicten uit het verleden en wantrouwen over de bedoe
lingen van de westerse 'veroveraars'.
foto Roberto Schmidt/AP
invallen in de Iraakse hoofd
stad dit weekeinde, is de
kritiek op het militaire plan
van Defensieminister Donald
Rumsfeld verstomd. Natuur
lijk, niemand weet hoe moei
lijk en afschuwelijk het ver
drijven of vernietigen van het
Iraakse regime uit Bagdad nog
kan worden. Maar zeker is dat
de negatieve teneur over de
uitvoering van de oorlog in de
VS is weggesijpeld. Er wordt
nu gesproken over een 'opmer
kelijke' militaire prestatie.
De kritiek is inmiddels ver
vangen door zorg over de situ
atie na de oorlog. Het risico is
niet dat Amerika de oorlog
verliest, maar dat het er niet in
slaagt echt vrede te bereiken,
luiden nu sommige commen
taren in Washington. Er is zorg
over de bloedige gevolgen van
de strijd, de hardhandige di
plomatie van de VS en de slag
schaduw van het nieuwe pre
ventieve buitenlandbeleid. De
reacties in Irak tot nu toe en
het gekrakeel over het bestuur
van Irak na de oorlog worden
gezien als tekenen aan de
wand.
Zal de Amerikaanse regering
erin slagen het Iraakse volk
niet - nog verder - van zich te
vervreemden tijdens de ko
mende gevechten en de chaoti
sche naoorlogse periode? Het
is een vraag waarover de Brit
se premier Blair zich erg veel
zorgen maakt, en de reden
voor een ontmoeting met de
Amerikaanse president Bush
gisteren in Noord-Ierland. De
lijst problemen lijkt eindeloos.
Hoe zorg je voor een over-
gangsbestuur en een nieuwe
Iraakse regering die geaccep
teerd worden door het volk?
Hoe voorkom je dat het volk
zich keert tegen de bezetter die
vrijheid zegt te brengen? En
hoe voorkom je het oplaaien
van etnische en religieuze con
flicten?
Binnen de Amerikaanse rege
ring is een discussie ontbrand
over de vraag welke Irakezen
de leiding moeten krijgen over
het politieke proces in Irak:
ballingen die in de gunst staan
van het Pentagon of een door
Powells departement gewen
ste brede 'conferentie', waarin
ook leiders zitten die nu nog in
Irak zijn. Ook de prominente
rol van het Pentagon bij de ci
viele en politieke wederop
bouw is slecht gevallen bij het
Amerikaanse Congres en mi
nisterie van Buitenlandse Za
ken.
En dan is er nog het conflict
over de rol van de Verenigde
Naties. Irak is geen Afghanis
tan - waar de VN toezicht hou
den op de overgang - heeft
Bush' adviseur Condoleezza
Rice gezegd. Toch raadden dit
weekeinde twee Amerikaanse
senatoren de regering Bush
aan te werken aan een VN-re-
solutie die zijn zegen geeft aan
de wederopbouw en beveili
ging van het naoorlogse Irak.
De beste manier om legitimi
teit te verwerven is om er geen
Amerikaans-Britse operatie
van te maken, stelden de
Democraat Joseph Biden en
Republikein Chuck Hagel dit
weekeinde in de Washington
Post. Ze willen niet alleen an
dere landen 'mede verant
woordelijk' maken voor het
welslagen van de vrede. Hoe
meer betrokkenheid van ande
re landen, hoe minder kans op
wrok en terrorisme in de rich
ting van de Amerikaanse en
Britse 'bezetters'. GPD
door Marianne Thieme
De kans is groot dat we de
paasdagen door zullen
moeten brengen zonder
paaseitjes. Dat wil zeggen,
zonder eitjes die door kippen
gelegd zijn, de chocolade-ei
tjes kunnen zonder proble
men gedistribueerd worden.
Nu de vogelpest is doorge
drongen tot Noord-Brabant
en Limburg, waar tal van
kippenfokkerijen en eier-
pakstations gevestigd zijn, is
er een totaal vervoersverbod
afgekondigd voor kippro
ducten.
De tien miljoen kippen die al
geruimd zijn zullen nog maar
het topje van de ijsberg blij
ken, wanneer ook het pluim
vee uit Zuid-Nederland 'ge
ruimd' wordt. Ondanks het
feit dat kippen wezens met
gevoelens van pijn en angst
zijn, lijkt de publieke veront
waardiging over de ruiming
van tientallen miljoenen die
ren vooralsnog beperkt. Is
het omdat kippen minder
aaibaar zijn dan koeien, var-
kens en geiten? Of heeft het te
maken met het feit dat we
collectieve schuld voelen
omdat iedereen die drum
sticks, eieren of producten
waarin ei verwerkt is weet
dat de massale pluimveefok
kerij een collectieve verant
woordelijkheid is waarover
we liever niet nadenken.
Zou het niet een goed idee
zijn op dat niet-nadenken
eens een collectieve uitzon
dering te maken, bijvoor
beeld tijdens dat ei-loze
paasontbijt. We zouden ons
kunnen afvragen waarom we
het normaal vinden dat een ei
niet meer kost dan vlak na de
oorlog, waardoor de kip al
leen onder erbarmelijke om
standigheden kan produce
ren. Waarom een vleeskip al
in zes weken moet worden
opgefokt van een donzig kui
kentje tot een homp vlees van
2,5 kilo, die spontaan zon
doodgroeien als we 'mi
slachtten.
Waarom we accepteren
kippen met botbreuken
kneuzingen aankomen in hei
slachthuis, waarom een leg.
kip niet ouder wordt dan
jaar, terwijl tien jaar nor
maal is, en waarom we toe
staan dat er elk jaar veertig
milj oen haantj es in de hakse-
laar verdwijnen om levend
tot kippenvoer vermalen te
worden. Hoe lang staan
toe dat 'deskundigen' als
professor Ab Osterhaus ei
invloedrijke kippenboeret
als WD-Kamerlid Oplaatde
schuld van de vogelpest br
scharrelkippen met vrijeuit-
loop leggen, zonder spoor
van bewijs?
Kennelijk willen ze de ramp
aangrijpen om kippen hele
maal van de buitenwereld al
te zonderen. Ligt het niel
meer voor de hand om eens
onderzoek te doen naar dj
weerstand tegen ziekte
enerzijds de stumpers die in
de legbatterij en de kuiken-
mesterij opeengepakt zittel
en anderzijds de kippen die
een relatief gezond en na
tuurlijk leven hebben mei
vrije uitloop en daglicht?
Nooit eerder in de geschiede
nis gingen we zo onbarmhar
tig om met zoveel dierente-
gelijk. Vijfhonderdvijftig
miljoen dieren per jaar, meei
dan hondertwintig per gezin
- sterven voor onze lekkere
trek. Hebben we dan geenei-
kele schaamte meer, is onze
verantwoordelijkheid voor
onze medeschepselen volle
dig weggezakt? Hoeveel pla
gen zijn er nog nodig omoi
gezond verstand weer de
overhand te laten krijgen?
Laten we er eens een keertje
niet zozeer een vrolijke Pa
sen, als wel een leerzame Pa
sen van maken. Laten weons
vooral realiseren dat het pro
bleem van honderden miljoe
nen dieren in Nederland let
terlijk op ons bordje ligt.
Marianne Thieme is woord
voerster van de Partij voorde
Dieren
GAT GEDICHT - Op het uiter
ste puntje van Zuid-Beveland
is de strijd voor behoud van
Bath en de Reigersbergsepol-
der bijna gestreden.
Het laatste gat in de zeedijk
van ongeveer veertig meter zal
binnen een paar dagen waar
schijnlijk gedicht worden door
een binnenschip te laten afzin
ken.
VERWOESTEND SCHOT -
Tijdens een voetbalwedstrijd
in het Franse Nimes is een spe
ler levenloos van het veld ge
dragen nadat een hard schot
hem in de borst had geraakt.
Medisch onderzoek wees uit
dat er sprake was van een ge
scheurd hartzakje.
STOLPE-BOERDERIJ - Het
Rijksmuseum voor Volkstal
de heeft verzocht om met.
werking bij de aankoop t:
overbrenging van de laats:
Schouwen-Duivelandse sto!
pe-boerderij ten behoeve ra
het OpenluchtmuseuminAm
hem. Stad en Lande verze
zich hiertegen en wil zich it-
zetten om de unieke boerder
voor het eiland te bewaren.
STRAALVLIEGTUIG Ei:
Brits straalvliegtuig heeft
vlucht van Londen naarlbt
binnen 25 uur en 24 minute
volbracht. Er stond voorffi
dergelijke afstand 36 uur ge
pland. Er waren 36
aan boord.
PZC
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
OostsouburgseweglO
Postbus 18
4380 AAVIissingen
Tel. (0118) 484000
Fax: (0118) 470102
E-mail: redactie@pzc.nl
Vlissingen:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118) 484000
Fax. (0118) 470102
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Voorstad 22
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113) 273000
Fax. (0113) 273030
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen: Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115) 645769
Fax. (0115)645741
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel. (0114) 372776
Fax. (0114)372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel. (0111)454647
Fax. (0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee, Goes en Hulst:
8.30-17.00 uur
Internet: www.pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 18
4380 AAVIissingen
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12.00 uur.
Abonnementen
(bij acceptgirobetaling geldt een
toeslag van 2,00)
per maand 20,50
per kwartaal: 55,10
per jaar €209,90
Voor toezending per post geldt
een toeslag
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand voor
het einde van de betaalperiode
Losse nummers per stuk:
maandag t/m vrijdag 1.10
zaterdag: 1,65
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties
Alle advertentie-orders worden
uitgevoerd overeenkomstig
de Algemene Voorwaarden van
Wegener NV en volgens de
Regelen voor het Advertentiewezen
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag: tijdens kanto®»'
zondag: van 16.00tot 18.00uur
Tel. (0118) 484000
Fax(0118)470100
Personeelsadvertenties:
Tel. (0118) 484240
Fax (0118) 470100 (U.|
Rubrieksadvertenties (kleinll»
Tel. (0118) 484321
Fax: (0118) 484370
Voor gewone advertenties:
Noord- en Midden-Zeeland
Tel: (0118) 484369
Fax: (0118) 484309
Zeeuws-Vlaanderen
Tel: (0114) 372770
Fax: (0114) 372771
lnternet:www.pzc.nl/adverteren
Uitgeven] Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener concern De
aan ons verstrekte gegevens hebben wi) opgenomen in een bestand dat wordt geDfu TT. A
(abonnementen)administratie en om u te (laten) informeren over voor u relevante dien?j??TL
ducten van de titels en de werkmaatschappiien van Wegener of door ons zorgvuldig gesj*® -
I Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schriftelijk melden bi) PZC ai"
l. 4800 MB Breda
Behoort tot UJGCJGnSr
