Een etmaal de lippen opeen Frijns fascineert met lijnen en licht Nooit de tijd om beroemd te wordei Symposium over behoud leefbaarheid kleine kernen Honger lezers schrijven kunst cultuur bij nader inzien dinsdag 8 april 2003 Uitvoering voor Amnesty Banaan Karaoke Sibon Duiven II Duiven III In beweging Werk van schilder Alfons van Dijck in Schotse Huizen Gevleid Vlaamse stijl M Geïnterneerd HULST - De Zeeuwse Vereni ging van Kleine Kernen (ZVKK) houdt dinsdag 22 april een sym posium over het behoud van de leefbaarheid in kleine plaatsen in het stadhuis van Hulst. De studieavond wordt geopend door de Hulster wethouder B. Pauwels, waarna inleidingen worden verzorgd door Scoop- onderzoeker D. van der Wouw, G. van Heijningen van de Z VKK en een nog nader te bepalen pro vinciebestuurder. Tijdens de pauze kan een kraampjesmarkt worden bezocht met stands van de politie, de woningbouwcor poraties uit de regio, de Zonne bloem, ZVKK, Poso, de oude renbond KBO, de stichting Vitaal Platteland en enkele andere organisaties. Na de on derbreking volgt een forumdis cussie over de leefbaarheid in kleine dorpen, waaraan verte genwoordigers van Scoop, de provincie, de Rabobanken, ZV KK en Poso meewerken. Als ge spreksleider fungeert G. van Heijningen. De bijeenkomst be gint om 19.30 uur. SAS VAN GENT- Het Europees Figurentheater en toneelvereni ging Klokke uit Gent geven za terdag 19 april een uitvoering in de voormalige Nederlandse Hervormde Kerk in Sas van Gent. De toneeluitvoering begint om 20.00 uur. Het stuk Eentje op en weg is geschreven door Harold Pinter; de opbrengst van de avond is voor Amnesty Interna tional. Het stuk gaat over een poppenspeler en zijn vrouw die worden opgepakt omdat ze po litieke propagandastukken spe len die indruisen tegen de dog ma's van een totalitair regime. In de kazernegevangenis wor den ze vernederd, gefolterd, verkracht en pas daarna onder vraagd. Kaarten kunnen wor den besteld via 0115-451770 of 0115-452367 en voor aanvang in de zaal. doorEmile Calon Elk jaar houdt World Vision de lan delijke jongerenactie Zip Your Lip. Duizenden jongeren laten dan voor 24 uur hun eten staan en zoeken daarvoor sponsors. Leerlingen van De Schans en het Zeldenrust Steelant College in Ter- neuzen, Het Zwin College in Oostburg en het CSW Walcheren doen mee aan deze vastenactie. De Zeeuws-Vlamin gen 'ritsen' vanaf morgenvroeg hun lip pen dicht. De Walchenaren komen be gin volgende week in actie. Een van de Zeeuwse zippers is de zes tienjarige Bernadette Schrandt. Deze Biervlietse vast een etmaal lang om de hongerende kinderen in de Derde We reld te helpen. Ze verwacht dat ze het morgenavond wel even moeilijk zal hebben. Maar met steun van vriendin nen moet het lukken de vastenactie 24 uur vol te houden. De 'zippers' zoeken, voor ze aan hun et maal vasten beginnen, sponsors. Op de ze manier dragen ze bij aan de hulpver lening. De opbrengst van de actie gaat voor een deel naar een project in Zim babwe. Door uitzonderlijke droogte alsmede een falend overheidsbeleid is er in dit land, dat grenst aan Zuid-Afri- ka, een groot tekort ontstaan aan voed sel. World Vision probeert de bevolking van Zimbabwe te helpen door het uitdelen van voedsel en het bij voeden en inenten van kinderen om hun afweersysteem op peil te houden. Door het aanleggen van irrigatiesystemen en het trainen van boeren in verantwoord landgebruik, probeert de christelijke hulporganisa tie ervoor te zorgen dat een ramp als de ze in de toekomst kan worden voorko men. Een ander deel van de opbrengst gaat naar Guatemala. Ook hier heerst droogte en hongersnood. Sommige boeren aldaar hebben zeventig procent van hun oogst verloren. In samenwer king met de overheid helpt World Vi sion gezinnen met ernstig ondervoede kinderen en deelt voedsel uit. Elke ochtend eet Bernadette Schrandt minimaal een boterham met een ba naan. Tijdens de ochtendpauze volgt een Sultana en 's middags drie tot vier bruine boterhammen, 's Avonds eet ze tijdens de warme maaltijd niet echt veel, zegt ze zelf. En later op de avond, als ze haar huiswerk klaar heeft, snoept ze meestal nog wel een koekje. Alles bij elkaar krijgt ze heel wat meer calorieën Een ondervoed kind in een ziekenhuis in Malawi; om geld bijeen te brengen voor hulp in gebieden waar de honger heerst, laten duizenden jongeren morgen 24 uur lang hun eten staan. foto Obed Zi I wa/G PD binnen dan leeftijdgenoten in bijvoor beeld zuidelijk Afrika en Guatemala. Kinderen in die landen boffen als ze de helft van haar dagelijkse portie aan ca lorieën binnenkrijgen. De meeste kin deren moeten het met heel wat minder stellen. Er zijn er die 's morgens hoog stens één bordje pap krijgen. Ook zijn er genoeg kinderen, alsmede volwasse nen, die met een nog legere maag alleen maar kunnen dromen van zo'n bordje. De Biervlietse scholiere heeft zelf nog nooit echte honger gekend. Ja, ze had wel eens flinke trek, maar dat bijna gekmakende, alles overheersende ge voel van honger kent ze niet. „Gelukkig niet", zegt ze oprecht. Samen met vier vriendinnen uit Bier vliet, IJzendijke en Retranchement be sloot Bernadette onlangs deel te nemen aan de actie. De vwo-leerlingen willen iets doen omdat ze honger zielig vinden. „Wij willen helpen.Ze gaan niet alleen samen vasten maar ook nog eens een playback/karaoke show opvoeren. Op die manier worden de andere deelne mers aan de zip-actie vermaakt. Ook nemen ze videobanden mee om 's a- vonds te bekijken. Dat zullen niet al leen banden zijn waarop hongerende kinderen te zien zijn, maar ook wel een paar leuke films, vertelt ze. Het vinden van sponsors was volgens haar geen enkel probleem. Tal van lera ren waren direct bereid haar te onder steunen. Familieleden en buren worden ook nog benaderd voor een bijdrage voor het goede doel, zodat ze verwacht een fiks bedrag bij elkaar te vasten. Ge middeld krijgt ze zo'n vijf euro per sponsor. De zippers blijven het gehele etmaal op school. De Biervlietse wordt thuis niet geconfronteerd met dampende borden als haar ouders morgen het avondmaal nuttigen. De actievoerders overnach ten ook op school. Enigszins giechelend vertelt ze dat het wel leuk is, zo met z'n allen slapen in de gymzaal. En als ze op staan volgt er een gezamenlijk ontbijt. Daar heeft ze nu al zin in. Ze is niet bang dat ze tijdens de actie echt erge honger krijgt. Ze mag wel vruchtesappen drin ken. „Het valt vast mee", zegt ze. Alleen 's avonds zal ze misschien een wat hon gerig gevoel hebben. Maar met hulp van haar vriendinnen en door goed te drinken zal dat geen onoverkomelijk probleem vormen. Ze verwacht dat haar actie effect zal hebben, zegt ze tot slot. Ze haalt geld op dat kan worden gebruikt voor het be strijden van honger. En door de actie zullen meer mensen stilstaan bij de pro blemen in de Derde Wereld. „Daar gaat het ook om." Deze rubriek is uitsluitend bestemd voor reacties op in de PZC ven nen redactionele berichten, artikelen of commentaren. De react? beloopt uiterlijk 7 dagen. Plaatsing van bijdragen betekent nietd? redactie de meningen en stellingen van de inzenders onderschrijft Open brieven, oproepen, gedichten en anonieme inzendingen niet geplaatst. Bijdragen mogen niet langer zijn dan 250 woorden^ dactie behoudt zich het recht voor inzendingen te bekorten. Ov* weigerde brieven wordt niet gecorrespondeerd. Ik heb met lichte verbazing het artikel in de PZC van 3 april ge lezen over de niet bestrafte overtreding van Gerald Sibon. De verklaring die Gérard de Nooijer heeft afgelegd is, voor wie de beelden goed heeft ge zien, een beetje dubieus. Voeg daarbij het commentaar van Gérard de Nooijer 'zulke over tredingen horen niet op een veld thuis' en je vraagt je toch serieus af of hij niet een stukje van de film mist. Je kunt niet ontken nen dat hij een elleboog heeft gekregen en dat hoort inder daad niet, maar het hoort ook niet om met twee handen rond het middel van een tegenstan der te gaan hangen. Bij mijn we ten zijn de spelregels wat dat aangaat nog steeds dezelfde als tien jaar geleden. Het is nog steeds een overtreding en het had bestraft moeten worden. Maar zoals zo vaak wordt de eerste overtreding niet gezien en is degene die daarop reageert de klos. De verklaring van De Nooijer, terwijl hij toch echt zelf medeschuldig is aan het gebeur de, getuigt van weinig collegia liteit. Het getrek en gehang van heren zoals De Nooijer zorgt er voor dat de echte voetballers steeds minder hun talenten kunnen la ten zien en dat maakt het voet bal dus steeds minder aantrek kelijk. Gérard de Nooijer kan dus maar beter zijn mond hou den en eens proberen op een fai re manier een duel te winnen, en dat kan hij best. Cor Geelhoedt Dierick Boutsstraat 10 a Axel nogal reclame voor zijn digheid'. Als hij een hekel onhygiënisch heeft kanhij'; eerst eens langs het parkje de Singel gaan kijken. Jes kelt er over de hondendrj; Jammer want er staan vat leuke bankjes en 's zomen; dat behoorlijk stinken, vermoed dat hij alleen eenb voor zichzelf wil creëren ei onhygiënische aspect w prioriteit heeft. Het best trouwens de bron aantepai waar de duiven vandaan men. Dat werkt beter. En... duiven in de steden,! best gezellig ook, wantanè het zo eentonig steeds c 'zoogdieren' tegen te kom® L.Jj Violen !i Vïissii Henk Wassink uit Hulst is be dreven in het verdoven van dui ven, maar verder zegt hij niets over het lot van de arme dieren (PZC, Lezers Schrijven 03-04). En is hij soms op zoek naar zo'n baan in Vlissingen? Hij maakt Een reactie op de duiven Henk Wassink (PZC, 3-4|. heer Wassink vindt het onk nisch dat de duiven in het? keicentrum van Vlissii rondvliegen. Zijn vraagt daar iets aan te doen is.I het niet met zo veel woo: maar voor mijn gevoel vi 'het duivenprobleem' door de duiven te vangen d.m.v. een verdovingsmi; wat voor de duif net zo iets; de doodstraf. Ik vind dat j; probleem bij het begin aaacj te pakken en niet het symptg Wij mensen zijn verantwoc lijk voor de overlast omfc onze rotzooi, lees eetbaare sel, voor de duiven laten slis ren. Want als je dat niet eerst; pakt kun je duiven blijven; gen en dat geeft onnodig; dierenleed, en voor mense veel van dieren houden ooi mensenleed. Dit alles is uit: dig als wij beginnen metoiï gen verantwoordelijkheids men. AndréMei Bonedijkestm Vlissii Ih s m ÉëwMM0: Glaskunstenaar Bert Fri jns bij zijn steeds van aanblik wisselende kolommen naast de ingang van Plus Min. foto Marijke Folkertsma door Ali Pankow RENESSE - Strakke eenvoud lijkt het uitgangspunt, maar het resultaat fascineert steeds meer naar mate de beschouwer er naar kijkt. Beeldend kunste naar Bert Frijns uit Burghsluis exposeert als eerste in de nieuwe tentoonstellingsreeks Water in Plus Min aan de Kampweg in Renesse. Frijns is vermaard om zijn glaskunst. Zonder zijn werk zou de themaserie eigenlijk niet compleet zijn. De kunstenaar exploreert de mogelijkheden van glas in een specifieke uitvoering. Zijn ver trekpunt is alledaags venster glas in platen van verschillende maten en dikten. Dit zogeheten vlakglas vormt hij tot fraai ge vormde objecten zoals schalen, kolommen en ovalen. Hij heeft daar zelf een behandeling in de oven voor ontwikkeld. Door verhitting tot hoge temperatu ren wordt het glas vloeibaar en vormt en manipuleert Frijns het naar eigen inzicht. De specifieke eigenschappen van glas, de transparantie en de spiegeling, weet hij te verster ken door de toevoeging van wa ter. Indrukwekkend voorbeeld daarvan prijkt direct naast de ingang van Plus Min. Hier staan twee ingenieus gevormde ko lommen, gevuld met water. Wat in eerste instantie opvalt, is de schoonheid van de eenvoud. De fascinatie komt een fractie later als blijkt dat het kunstwerk voortdurend van aanblik veran dert, afhankelijk van de positi- tie waaruit het wordt bekeken. Weerkaatsing en transparantie staan borg voor haast surrealis tische doorkijkjes. Een vergelijkbaar proces, maar dan met de nadruk op lijnen spel, ervaart de bezoeker bij het zien van twee maal twee in el kaar geschoven kolommen in het Plus-gebouw. Bij de ene sluit de buitenste glazen wand volle dig om de binnenste lange vaas, bij de andere kolom reikt de bin nenste vaas maar tot de helft. Beide kolommen verschillen ookweervan hoogte. Het kunst werk blijft voortdurend 'in be weging' door dat fraaie lijnen spel. De compositie van scheve kom men van mat glas komt in de an dere poot van de Plus mooi tot zijn recht. Schuin daar tegen over komt een grote vaas letter lijk leuk uit de hoek. Het glazen object lijkt langs die scherpe hoekrand te zweven. Frijns grinnikt even en erkent dat het nauw luistert om dat effect te bereiken met de juiste ronding aan de onderzijde. „Maak ik die te breed, dan is het net of hij met zijn billen op een stoel zit door te zakken", zegt de glaskunste naar. Bij zijn oriëntatie vooraf gaand aan deze expositie vielen hem in de omgeving van Plus Min subtiele ovale vormen op. „Heel klein soms maar, zoals hier een gietijzeren schaaltje, maar het bracht me wel op idee- en", zegt Frijns. Het resultaat is onder meer een stapeling van platte, ovale schalen met we derom een boeiend lijnenspel door de groengradaties in het glas en de weerspiegeling van het water in het midden van de bovenste schaal. Wie Plus Min de komende we ken bezoekt, doet er goed aan ook even in de tuin rond te lo pen. Niet alleen de fascinerende kolommen naast de ingang, ook de her en der opgesteld staande andere glasobjecten verdienen alle aandacht, zoals de grote schaal die zich als het ware rond een rechthoekig stenen plateau gevleid heeft. De tentoonstelling Glas en water van Bert Frijns is tot en met 4 mei ge opend op zaterdag en zondag van 12.00 tot 17.00 uur. In tegenstelling tot wat in de PZC van za terdag staat vermeld, treedt Copycat op Koninginnedag niet op tijdens het gratis concert op de Markt in Middelburg. In het voorprogramma van Blpf staat alleen Danny Vera met zijn band. doorErnst Jan Rozendaal VEERE - De Veerse kunstschil der Alfons van Dijck (1894- 1979) kon toveren met het licht. Hij schilderde traditionele on derwerpen - eigenlijk is het Vee- re van vóór de sluiting van het Veerse Gat zijn onderwerp - maar wel op een superieure en geheel eigen manier. Dat is goed te zien op de tentoonstelling Al fons van Dijck, een Veerse Vla ming die deze week is begonnen in museum De Schotse Huizen in Veere. Bij binnenkomst valt onmiddel lijk een typerend portret op. Vanwege het ruime aanbod aan schilderijen - meer dan zestig - is de expositie in tweeën ge deeld. Beneden hangen voorna melijk portretten en stillevens en is een vitrine ingericht met foto's. Boven, in de grote exposi tiezaal van het museum, zijn Van Dijcks landschappen, ha- ven- en stadsgezichten te be wonderen. Van Dijck kon het goed vinden met de Veerse vissers. Regelma tig hielp hij ze met het schrijven van Engelse brieven naar de Londense vismarkt. In ruil daarvoor poseerden ze in zijn atelier. In De Schotse Huizen zijn enkele van deze visserspor tretten te zien. Het opvallendste is dat van een visser bij wie een schaduw over het gezicht valt. Het licht staat op zijn achterhoofd, iets wat bij een portret erg ongebruikelijk is. Maar in een dergelijke licht val was Van Dijck kennelijk zeer geïnteresseerd. Dat blijkt ook in de bovenzaal, waar flink wat stadsgezichten te zien zijn waarover ook een grote scha duw valt. Vanuit de schaduw is het licht geschilderd, en dat maakt de zon alleen maar feller en warmer. Ja, warmer, want op Van Dijcks schilderijen is de zo mer bijna voelbaar. Behalve de felheid van het licht wist de kunstschilder ook de weerspie gelingen in water, glas of bij voorbeeld een opgepoetst dien blad op een fenomenale manier weer te geven. Op veertienjarige leeftijd werd Van Dijck toegelaten tot de Akademie voor Schone Kun sten in zijn geboorteplaats Ant werpen. Hij behoorde later tot de schilderklas van professor baron Isidoor Opsomer. Zijn Vlaamse schilderstijl, verwant iV ■-lil »V G 7 xu/ï 'V De Markt in Veere, een van de tentoongestelde schilderijen van 'Veerse Vlaming' Alfons vanl aan die van Gustave en Leon Desmet, verloochende hij nooit, ook al woonde hij het grootste deel van zijn leven in Neder land. Het oranje-rood van zijn daken is er een kenmerk van, evenals het donkerpaars dat in vrijwel elk schilderij wordt ge bruikt, vaak op plekken waar een andere schilder voor zwart zou hebben gekozen. Van Dijck week in de Eerste We reldoorlog uit naar Nederland om tewerkstelling in Duitsland te ontlopen. Via Amsterdam kwam hij in Edam en Volendam terecht, waar hij Engelse schil ders vol lof over Veere hoorde praten. Hij besloot zijn geluk daar te beproeven. Op 1 decem ber 1919 nam hij zijn intrek in het werfhuis aan de haven. Schilderijen van het uitzicht dat hij daar vandaan had zijn op de tentoonstelling te zien. Tegen zijn vrouw Helena Lopes Qui- rosdie twee weken later volgde zeihij: „Hier wil ik wel een jaar tje schilderen." Op enkele korte tussenpozen na zou hij er zijn hele leven blijven. Van Dijck was een bekende Vee- renaar. Elke morgen wandelde hij door het havenstadje, op zoek naar een locatie die hij kon schilderen. Had hij zijn keuze bepaald, dan haastte hij zich te rug naar zijn atelier - na enige tijd een studio te hébben gehad op de Kaai bij de Campveerse Toren vestigde hij zich later op de Markt in een huis dat hij Sint Lucas noemde, naar de schuts patroon van de schilders - om zijn ezel, verf en kwasten te ha len. Bij slecht weer bleef hij in zijn atelier om stillevens of por tretten te schilderen. De oorlog bracht Van Dijck in een lastig parket. Tijdens het bombardement op Middelburg gingen tachtig schilderijen ver loren die hij daar had opgesla gen. Reden genoeg om de Duit sers te verwensen, maar om zijn joodse vrouw te beschermen, zocht hij juist contact met de be zetter. Op verdenking van lid maatschap van de NSB en ver koop van schilderijen aan de Duitsers werd de Vlaamse schil der direct na de bevrijding van Walcheren geïnterneerd. Dat overkwam ook zijn vrouw. Zij was joods, had niet ondeis ken gezeten en toch de e overleefd. Dat was verf Eind 1946 pakte VanDif Veere de draad weer op Do meeste inwoners werd hij geaccepteerd, maar met® als de joodse schilderes S Góth kwam het nooit goed. De tentoonstelling in DeS se Huizen biedt een prJ beeld van het Walchei® vóór 1960 en in het bij» Veere. Wie het werk ziet baast zich dat Van Dij» beroemdheid is geword® een interview met de Pl 1969, blijkt dat hij daarzei op zat te wachten. „Ik "0 zelf nooit de tijd gegund® roemd te worden. Het li)1 voor een schilder ook mi belangrijkste. Schild04 mijn plezier en mijn l0" daarbij dan nog beroem Ach." Expositie: Alfons van Dijd 1979), een Veerse VlamiW met 17 juni in De Schotse P Veere, open ma t/m za 12-! 17 uur.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2003 | | pagina 24