Spelen met echte musici
Er is een witte in het dorp
O
Ook Aphex moet eten
Vrouwen zijn hoofdzaak in volleybalspel
Ode aan de liefde
Jaren zestig herleven
Met zoet is niks mis
25
Exit voor Idol met strafblad
woensdag 2 april 2003
Herma Overbeeke (1) en Marianne van de Velde (op de trap voor de muziekschool in Goes) doen mee aan een selectiedag voor jonge musici
door het Koninklijk Concertgebouworkest. foto Willem Mieras
Het is de ultieme droom
van veel amateur-musi
ci: Optreden met een groot
symfonieorkest in de Grote
Zaal van het Concertgebouw
in Amsterdam. Voor de twee
jonge Zeeuwse dwarsfluitis-
ten Herma Overbeeke en
Marianne van de Velde
wordt deze droom binnen
kort misschien werkelijk
heid. Zaterdag verleggen de
meiden hun muzikale gren
zen tijdens een lesdag geor
ganiseerd door het Groot
Entrée Orkest in Amster
dam. Dan zal blijken of beide
deelneemsters goed genoeg
zijn om eind mei mee te spe
len met het Koninklijk Con
certgebouworkest.
Herma (23, uit Waarde), lid
van de harmonievereniging
in Kruiningen, heeft haar twij
fels of ze ooit zo ver zal komen
Maar zegt ze,ik vind het een
geweldige uitdaging om ge
coacht te worden door profes
sionele orkestleden. Al is het
dan voor één dag." Marianne
(23, uit Goes) is het met haar
eens. „Ik zie het niet als een au
ditie. Ik ga in de eerste plaats om
een leuke en leerzame dag mee
te maken."
Via hun docente Angelique van
Gooi van de muziekschool in
Goes kregen beide fluitisten een
aanmeldingsformulier in de
hand gedrukt met de medede
ling. 'Dit is wel wat voor jullie.
Sinds die tijd zijn Herma en Ma
rianne druk bezig met het instu
deren van een zelfgekozen mu
ziekstuk. Herma koos voor
Sonate deel II en III van An-
driessen en Marianne voor Den
se de la Chèvre ('De dans van de
geit') van Honegger.
Zaterdag moeten zij samen met
nog zo'n tweehonderd jonge
deelnemers in workshops hun
instrumentale vaardigheden la
ten horen. Ook krijgen zij indi
viduele aandacht van leden van
het Koninklijk Concertge
bouworkest. In totaal worden er
aan het einde van de dag hon
derd deelnemers geselecteerd in
de leeftijd van 12 tot 27 jaar. Van
de dertig deelnemende fluitis
ten stromen er drie of vier door
naar oefenweekeinden voor de
eindconcerten op zaterdag 31
mei en zondag 1 juni. „Tja, dat
zijn er maar weinig. Daarom is
de kans wel erg klein dat een van
ons erbij zit", zegt Marianne.
De meiden kennen elkaar van
voorspeelavonden en volgen
particuliere lessen bij dezelfde
muziekdocente. Herma ziet het
wel zitten om eindelijk weer
eens met mensen te musiceren
die 'op hetzelfde muzikale ni
veau spelen'. Bij de harmonie
vereniging is dat volgens haar
niet het geval. Wel spelen de
meiden regelmatig samen in een
kwartet, maar in een orkest spe
len is toch hun grootste wens.
Herma speelt dwarsfluit vanaf
haar veertiende. „Omdat ik al
lange tijd les krijg van dezelfde
persoon, wil ik graag tips en ad
viezen van anderen, zodat ik
mijn eigen stijl kan ontwikke-
len. Ik vind het belangrijk mijn
eigen ideeën in de muziek te leg
gen." Marianne kan zich niet
herinneren wanneer de liefde
voor de dwarsfluit is geboren.
„Ik zat in ieder geval in groep 7
of 8 van de basisschool."
Herma en Marianne zijn vaak
met muziek bezig. Herma: „Ik
kan er dingen in kwijt. Als ik me
niet lekker voel, pak ik mijn
dwarsfluit en speel alle frustra
ties van me af. Het is een vorm
van ontspanning en ontlading."
Naast haar uitvoeringen met de
harmonie, geeft Herma zelf ook
fluitles aan kinderen. Ze zegt
heel kritisch te zijn voor haar
leerlingen. „Een noot van twee
tellen, moet ook echt zo lang du
ren." Lachend: „Strenge juf ben
ik hè?" Maar op de vraag of 'de
juf' een stukje wil spelen, zet
Herma toch graag de dwarsfluit
aan de mond. Ze staart even
peinzend in de verte. „Ja, ik kan
mijn hart en ziel in dat instru
ment leggen."
Margritta van den Berge
Op www.jongpubliek.nl vind je
meer informatie over het pro
ject van het Koninklijk Con
certgebouworkest.
De dames van Dead Or Alive
hebben voor hun nieuwste
spel alle wreedheden uit vorige
versies van DOA aan de kant ge
gooid. Poeslief paraderen ze in
minuscule bikini's over je
scherm ter meerdere eer en glo
rie van het beachvolleybal. Dat
klinkt aardig, want zo langza
merhand zijn alle sporten fat
soenlijk op de computer te
spelen .behalve het edele volley
balspel. Maar helaas, daar ver
andert Dead Or Alive Extreme
Beach Volleyball weinig aan.
Het volleybal is namelijk bij
zaak, de vrouwen zijn hoofd
zaak, maar dat verveelt al na
een paar minuten. Dat je part
ners moet zoeken en die moet
paaien met leuke bikini's, om
dat ze anders niet met je willen
spelen, betekent dat je geld
moet verdienen. Dat kan met
volleybal maar het is maar goed
dat er een casino in je hotel is,
waar je onder andere poker,
roulette en blackjack kunt spe
len.
Gert Meijer
Dead Or Alive Extreme Beach
Volleyball, ontwikkeld door
Tecmo en uitgegeven door Mi
crosoft voor de Xbox. Prijs:
49,99. Web: www.doaxbv.com.
Ik ben Bregje van de Ven, 26 jaar
oud en ik kom uit Zeeland. Nu
woon en werk ik in de provincie
Tamil Nadu in Zuid-India. Ik
geef Engels en dansles op de
Jeugdtheaterschool in Kanchi-
puram. Ik woon in het schoolge
bouw met achttien jongens en
drie meiden van acht tot twaalf
jaar oud, twee families en een
kok. De school is opgericht door
Rajagopal en zijn vrouw Hanne
de Bruin, ook een Zeeuwse.
cut
^nctia.
Oma is weg! Al een paar we
ken. Daar baal ik als een
stekker van. Want ik kan het
heel goed met haar vinden. Ook
al spreken we niet dezelfde taal,
we begrijpen elkaar heel goed.
We praten gewoon in onze eigen
taal, maar dan wat harder. Niet
dat dat helpt. Eigenlijk hebben
we helemaal niet zoveel woor
den nodig. Het klikt gewoon.
Doe er een beetje handen-en
voetentaai bij en je komt een
heel eindZo heeft ze me kunnen
uitleggen dat ze naar haar dorp
terug moest omdat haar schoon
dochter (de tante van Bowa-
nesh wan) ernstig ziek is en in
het ziekenhuis opgenomen
Oma maakt eten klaar.
werd. Haar zoon kan niet alleen
voor de kinderen zorgen dus
moest zij inspringen. Tja, dat
begrijp ik wel. De kleinkinderen
gaan voor. Maar geen paniek,
Als zij niet bij mij kan zijn dan
ga ik gewoon naar haar toe!
De busreis naar haar dorp is erg
zwaar. Het duurt twee uur en de
bus zit zo vol dat sommige men
sen buiten de bus hangen. Dat is
vreemd genoeg wel prettig. De
weg zit vol met gaten en bob
bels. Als je niet tussen andere
mensen vast geklemd zit, vlieg
je alle kanten op.
Het dorpje is piepklein. Toen ik
er de eerste keer kwam schrok i k
een beetje. Ik wist dat de familie
met wie ik nu zo close leef uit een
arm dorpje kwam, maar dat het
allemaal zo basic zou zijn had ik
niet verwacht. Het huisje is on
geveer net zo groot als de gemid
delde voorraadkast in het Goese
Meer. Er staan geen meubels in.
Mensen zitten, slapen en eten
hier op matjes op de grond. De
huizen hebben geen wc of bad
kamer. In de straat van oma's
huisje is een huis met een wc,
waar iedereen mag poepen.
Plassen gebeurt op een speciaal
daarvoor bestemde plek buiten.
Achter het huisje staat een grote
waterbak voor het baden, kle
ren wassen en potten en pannen
schoonmaken. Eten koken ge-
foto Bregje van de Ven
beurt op een vuurtje voor het
huis.
De mensen uit het dorp schrok
ken net zo hard als ik toen ik hun
dorp binnen wandelde. Ze kon
den het gewoon niet geloven:
een witte in hun dorp! Elke be
weging die ik maakte werd ge
volgd en bewonderd. Ook bij het
baden. Het hele dorp kwam kij
ken hoe ik dat deed. Niet omdat
ze je zo graag bloot willen zien.
Nee zeg, kleren aanhouden
a.u.b En het moet echt, want
van stinkende witte mensen
houden ze hier niet! Kun je het
je voorstellen? Nee? Ik ook niet!
3regje van de Ven
Toegegeven, ik ben zwaar fan
van Aphex Twin. Altijd ge
weest, van de rauwe acid en in
dustriële ambient uit zijn begin
tijd tot de latere, intelligente
elektronica met mathematische
beats en abstracte pianonedels.
'Windowlicker', het gestoorde,
versneden popliedje waarmee
AFX - zo noemt Richard D. Ja
mes zich het liefst - drie jaar
geleden alle muziekzenders
haalde, beschouw ik als een
klassieker
Zijn nieuwe dubbel-cd 26 Mixes
For Casheen verzameling re
mixes die hij maakte voor de
meest uiteenlopende bands en
producers, is dat ook.
Alle kanten van het muzikale
genie komen namelijk aan bod
in 26 briljante bewerkingen van
tracks van onder anderen Nine
Inch Nails, Philip Glass (diens
symfonische versie van 'Bowies
Heroes'), Curve, DMX, Meat
Beat Manifesto en zichzelf.
AFX is zowel warmdromerig
en hypnotiserend als duister,
verknipt en bizar. Maar bovenal
eigengereid en veelzijdig. En de
titel? Natuurlijk, ook een genie
moet eten.
Rob Broere
Aphex Twin: 26 Mixes For Cash
(Warp/Zomba), speelduur:
139.16 min.
T7^ If jaar geleden was hij nog
omstreden vanwege zijn
openlijke aanzet tot geweld te
gen homoseksuelen ('Boom
Boom Bye Bye'). Maar sinds
Mark Myrie alias Buju Banton
rastafari is geworden, is er veel
veranderd.
De Jamaicaanse zanger is pas
dertig jaar, maar heeft zich ont
popt tot een van de leidende fi
guren in de dancehalls Die sta
tus stabiliseert hij met Friends
For Life. En net als op voorgan
ger Unchained Spirit overheer
sen de positieve vibraties. Ze
komen tot uiting in gevoelige
ballads, maar rauwer en zoeter
werk wordt aangenaam afge
wisseld. Banton krijgt vocaal
hulp van Bounty Killer, zijn on
afscheidelijke maatje Wayne
Wonder, de legendarische Beres
Hammond en Fat Joe, terwijl
drummer Sly Dunbar de basis
legt. Friends For Life is voor al
les blijmoedig en - vooral in het
hypnotiserende titelnummer -
een ode aan de liefde. In mei
treedt Buju Banton op in Neder
land.
Peter van der Heide
Buju Banton: Friends For Life
(Epitaph/PIAS), speelduur:
40.05 min.
In een tijd waarin platenmaat
schappijen bezuinigen, mu
ziekliefhebbers liever KaZaA
raadplegen dan een platenwin
kel binnenlopen en steeds meer
kleine zalen noodgedwongen
stoppen met live muziek, ligt de
wereld weer open voor alle
thuiswerkers.
Erik de Jong, alias Spinvis, is
daarvan natuurlijk een aardig
voorbeeld, maar de Amster
dammer Emmanuel Carmona
kan er ook wat van De voorma
lige student aan de schrijvers
vakschool en de kunstacademie
in Den Haag, die eerder van zich
liet horen als schilder, toneel
schrijver en illustrator, duikt op
Nu in de jaren zestig en zeventig
van de popmuziek.
In de elf liedjes horen we vooral
The Beatles en The Beach Boys
regelmatig voorbijkomen, het
geen opmerkelijk genoemd mag
worden voor een twintiger. Tek
stueel is het allemaal wat vlak,
zeker in vergelijking met vak
broeder Spinvis. Maar een leuke
vondst als 'Sentimentelevisie',
het sterkste nummer van het al
bum, vergoedt veel.
Martin Groenewold
Carmona: Nu (Basta),
speelduur: 37.37 min.
A fgaande op hitsingles als
XA'Lovefool' en 'My Favourite
Game' zou je gemakkelijk kun
nen denken dat The Cardigans
niet meer zijn dan een lichtzin
nig popbandje. Dat de vijf
Zweden beslist meer inhoud be
zitten, bewijzen ze op hun bij
zonder sterke vierde cd Long
Gone Before Daylight.
De intrigerende Nina Persson
zingt haar teksten over liefdes
relaties met een stem die zijde
zacht en verleidelijk is. Het past
perfect bij de vrij ingetogen
sfeer van de elf door gitarist
Peter Svensson geschreven
nummers. Die roepen een rust
gevend beeld op van een onder
gaande zon op een warme
zomerdag. Dit is pure, onver
sneden pop waar de snob onte
recht de neus voor ophaalt.
Zoetgevooisd, zeker, maar daar
is helemaal niets mis mee. Het is
meesterlijk hoe The Cardigans
met deze kwaliteit omgaan.
Peter van der Heide
The Cardigans: Long Gone Be
fore Daylight (Stockholm/Uni
versal), speelduur: 49.14 min.
Een finalist van het Ameri
kaanse Idols-programma
heeft zijn biezen moeten pakken
nadat aan het licht was geko
men dat er een aanklacht tegen
hem was ingediend. De 22-jari-
ge Corey Clark werd door de ba
zen van Fox TV uit de show ge
zet, omdat hij niet had gezegd
dat hem een proces wacht we
gens aanranding van zijn zus.
Clark is de derde deelnemer die
zijn Idols-droom uiteen ziet
spatten door een besmet verle
den. Fox zegt altijd de achter
gronden van de deelnemers aan
American Idols te controleren.
Dat de aangifte tegen Clark, die
in oktober werd gedaan, niet
werd opgemerkt kwam doordat
zijn naam in het proces-verbaal
verkeerd was gespeld.
