driehoog
In de Daimler van Pim wil ik nooit meer rijden
PZC
reportage
Butler
Herman
RUDEN RIEMENS
zaterdag 8 maart 2003
O G
Het begon met een auto
ritje en een ontbijtje.
Daarna was Herman Dik
kers (41ineens de butler van
Pim Fortuyn, tot de dood hen
scheidde. Nu is hij gediplo
meerd butler, blijft hij voor
Fortuyns hondjes zorgen,
maar functioneert nog als
één nacht ijs. „Als je het aan
raakt, zak je er doorheen."
Butler Herman „Haard aan.
glaasje, zijn favoriete stukje
kaas, bed lekker opgeschud. Als
meneer Fortuyn thuis kwam,
dan zorgde ik ervoor dat hij ook
echt thuis kwam. Hij was alleen,
ik benijdde hem nooit, maar ik
heb altijd geprobeerd hem een
welkom thuis te bieden. Meneer
Fortuyn heeft zware perioden
meegemaakt, waarin ik altijd
voor hem heb gezorgd. We heb
ben een soort gezin gecreëerd.
Er was een chemie. Ik vond de
huiselijke Pim aantrekkelijk,
niet de publieke Pim, niet de po
liticus. Je mag wel zeggen dat
we een relatie hadden, geen sek
suele. Liefde is universeel, lief
de is geen seks. Ik vond het een
bijzondere ervaring, dat ik al
tijd voor hem klaar stond, juist
omdat wij beiden de lat erg hoog
legden Daarom matchte het zo
goed. Er was iets dat klikte, he
lemaal niet zo bewust. Later
hadden we het er wel eens over
en dan zeiden we alle twee: Je
moet die dingen laten zoals ze
zijn.
Die zesde meiIk zat in de auto
en was op weg naar Schiedam,
naar mijn vriend Kenneth. Nee,
niet een vriend, mijn vriend,
mijn partner. Ik zou bij hem
gaan eten. Pim zou pas om twee
uur 's nachts thuiskomen. Het
was zo gek die dag, hij had heel
nadrukkelijk gezegd: 'Je bent er
toch wel vanavond?' Ik had ge
zegd: 'Ik ben er altijd.' Hij is
nooit meer thuis gekomenIn de
auto werd ik gebeld, stond net
stil, ben uitgestapt. Ik..ik.. nee,
ik wil dit niet Ik wil dit stuk
niet., ik wil dit niet. Waar ik nu
sta is als één nacht ijs. Ik func
tioneer, maar als je het aan
raakt, zak je er doorheen."
We praten in een kamer van
landgoed Waterland te Velsen
Zuid. Oude meesters als be
hang, oude bomen als omge
ving. Herman Dikkers kijkt
naar buiten. Hij woont er nu al
zo'n twee maanden om zich te
heroriënteren en de balans in
zijn leven terug te vinden. Hij
heeft er de opleiding tot butler
gevolgd. „Ik heb onder andere
geleerd kaarsrecht aan tafel te
zitten. Dan ben je veel alerter."
Zodra die zesde mei ter sprake
komt, valt hij stil, kijkt hij strak
voor zich uit. „Ik wil een sigaret.
Kom, laten we naar buiten
gaan."
In museumtred lopen we door
de stilte. Soms stopt hij even,
wijst op de wilde eenden die een
streep trekken over het water en
zegt dat even verderop Driehuis
ligt. „In deze omgeving hebben
wo vaak gewandeld, Pim en ik.
Of we gingen toeren met de
Daimler. Schitterend was dat,
de zon en de bomen die weer
spiegelden op die glimmende
auto, klassieke muziek aan. Dat
was genieten De begraafplaats
is hier vlakbijeen paar kilome
ter achter dat bos. De eerste da
gen dat ik hier was, had ik het
daar erg moeilijk mee, Pims ge
boorteplaats en tijdelijk graf op
loopafstand. Nu niet meer. Ik
Herman Dikkers: „Ik vond de huiselijke Pim aantrekkelijk, niet de publieke Pim, niet de politicus."
geniet nu van de herinnering
aan de tijd die wie hier samen
hebben doorgebracht. Ik loop
hier dooreen herinnering." Hij
mist hem. Elke dag. Is blij dat
zijn vriend Kenneth voor de
hondjes Kenneth en Carla zorgt.
„Dat geeft mij rust." Kenneth
was er al toen Pim in zijn leven
kwam „Kenneth is er enorm bij
ingeschoten. Je denkt misschien
dat hij mij nu moet opvangen,
maar ik zeg: 'Nee, ik moet extra
voor hem zorgen, want ik heb
hem al die jaren tekort gedaan
Wat kijk je nou? Simpel gezegd-
Ik had ze alle twee nodig."
Vier maanden eerder, Rotter
dam, het huis van Pim Fortuyn.
Herman Dikkers doet open.
Hebben we vandaag afgespro
ken? Nee toch hè? Ik voel me zo
vreselijk, ik wil met rust gelaten
worden. Ik kan wel janken, ik
zou de hele dag kunnen janken.
De hondjes trekken aan de rie
men, ze ruiken aan de deur naar
het werkvertrek van Pim For
tuyn. Herman woont beneden,
maar daar zitten deze dag enke
le mannen te praten over wat er
met het huis moet gebeuren
Herman wil het liefst dat alles
blijft zoals het is. „Dat is mijn
wens, dat voel ik zo." Een muse
um ter nagedachtenis aan de
man 'van wie er maar één in de
vierhonderd jaar opstaat'
We nemen afscheid en hij zegt
een nieuwe ontmoeting toe zo
dra hij zich weer sterker voelt.
Een paar dagen later gaat het
gerucht dat Herman is inge
stort.
Hij was moe, zegt hij nu. Moe,
moe, moe. Kun je je voorstel
len, dat je elke ochtend wakker
wordt en de eerste vraag is: Hoe
veel camera's staan er vandaag
om het huis?Het was een surrea
listische tijd. Ik zat naast de
man die 1 k op tv zag, ik zat naast
de man die ik in de krant zag. Ik
zag mijn dag op de tv. We had
foto Phil Nijhuis/GPD
den totaal geen sociaal leven
meer. Daar kwamen die bedrei
gingen ook nog bijDat was heel
beangstigend. Ik zei wel eens te
gen hem: 'Dat je dit nog leuk
vindt?' Dan zei hij: 'Herman, ik
vind het ook niet leuk, maar ik
moet het doen'. Ik vind dat nog
steeds heel bijzonder. Hij had
beter lekker lezingen kunnen
blijven geven en lekker oesters
kunnen blijven eten en glaasjes
witte wijn drinken. Dan had hij
een veel leuker, en langer leven
gehad. Maar ja, het was een roe
ping, die politiek.
Pim zocht een bestuurder van
zijn auto. Herman wilde wel rij
den. „De bestuurder werd een
chauffeur". Hij hoorde van
vrienden dat Pim het leuk vond
om een ontbijtje op bed te krij
gen. „Ik dacht: Zoiets kleins,
waarom zou je dat iemand ont
houden?" Hij kende hem al ja
ren. „Bestaat toeval? Het
gebeurt. Pim wilde iets en het
paste."
Hij vindt zichzelf een gemiddel
de Nederlander. Zoon van een
rijksambtenaar. Geboren in
Rotterdam en opgegroeid in
Vlaardingen. Runde op zijn 22e
al alleen een filiaal van John van
Dijk in Vlaardingen en had daar
tachtig kunnen worden. „Maar
ik wilde meer en mijn ouders
zorgden dat het kon. Dat vind ik
heel bijzonder, want het was
best kostbaar. En iedere keer
werd ik toch weer in de gelegen
heid gesteld zo'n kostba re oplei
ding te volgen. Na de dood van
zijn ouders begon hij een handel
in vitaminepillen. „Niet om het
geld, want ik ben niet van zake
lijk, ik ben van zorg! Ik stuurde
nooit facturen. Het idee achter
die pillen was mededogen. Over
het algemeen kun je stellen dat
je onafhankelijkheid verliezen
het ergste is dat je overkomt.
Vooral oudere mensen die, wan
neer ze afhankelijk worden,
door anderen worden betutteld
cn dan een juffie krijgen die hun
billen afveegt en zegt hoe het
moet. Er is niets mooiers dan te
zorgen dat mensen zich beter
voelen. Dat gevoel heb ik altijd
gehad. Heb ik ook van mijn ou
ders meegekregen: Niet te veel
'ik' in het leven."
Naturel
„Zorgen voor iemand, dat past
bij mij Ik maak het anderen
graag naar hun zin. Ik vond het
leuk dat ik een paar dingen voor
Pim kon doen en opeens deed ik
dat de hele dag. Het verbaasde
me dat ik het goed deed. Ik heb
wel eens tegen hem gezegd dat
ik een butleropleidingw-l "1
gaan doen. Pimzeimeteef J
kun je al. Niks meeraandg
blijf maar lekker naturel'i 1
had eigenlijk wel gelijk Br 'C
was ik butler vanuit mijnt
Vlak voor de Kamerverkis
gen vloog hij met deLPF-i i
mee naar Provesano, naar*
graf van Pim Fortuyn, ten'
hij veel liever een keer alien
was gegaan. „Dat heb ik2?
voor meneer Thunissen -
heeft er voor gezorgd da:ï
huis van Pim bewaardbE
Dat is niet voor mij, maar'
Nederland. Voor mij iser:»
mee een eind gekomen ai-
grote onzekerheid, het ïsn
rond, ik kan weer verden J
ben ik enorm blij mee enö' c
hem op deze manier befe
Ik heb het niet uit politiek
overwegingen gedaan,vf
met politiek wil ik mehelï
niet bemoeien,
Nu het huis van Pim bew*
blijft, bestaat er een kanss
Herman er weer kan gaatf
nen. Maar hij weet niet:oji
van zal komen. En of hij b' a
wel wil. „Mijn toekomst®
heel onzeker Ik weet ook3
met goed wat ik straks»!
doen. Ik zou heel graags'
meer mensen willen doo» v,
tot nu toe voor één perse®
gedaan. Ik zou het fantasa
vinden om op een of and#
nier bij te dragen aan weé
zijds respect tussen mens®
kunt niet met iedereen v#
zijn, maar wel respectv»':
kaar hebben. Zo zoudenf-; v
elkaar moeten kunnenzojS n
dat ouderen in de laatste#
van hun leven het nogp^j v'
hebben." Ziin grootste*# e
is: Rust Voor Kennethzo? v
lekker levenEigenlijk#* 1(
woonEn voor de hondje" v
gen „Maar in PimsDah^ d
ik nooit meer rijden"
Ll«
Dick»* k
