Steeds dicht op de huid PZC Af en toe ontploft er iet Mensen zijn net bijen Spionage en showbizz lopen vloeiend in elkaar over Gebroeders Dardenne, filmmakers uit België Confessions Of A Dangerous Mind vrijdag 7 maart 2003 Jean-Pierre (I) en Luc Dardenne: ,,Wat we maken is nog niet wie wij zijn." Prettig kun je het aange zicht van de Belgische acteur Olivier Gourmet niet noemen. Toch is Le Fils al weer de derde film die de ge broeders Jean-Pierre en Luc Dardenne met hem maakten. Het is een drama over de noodlottige ontmoeting tus sen een introverte timmer man en een jonge leerling. Gourmet kreeg er in Cannes de prijs van beste acteur voor. Soms is een acteur een rol op het lijf geschreven. Bij Le Fils is het hoofdpersonage ge creëerd voor acteur Olivier Gourmet. De Belgische broers Jean-Pierre (1951) en Luc (1954) Dardenne vroegen hem ooit voor de casting van 'La Pro messe' (1996). Dat Gourmet een theateracteur was, wisten ze toen nog niet. Maar eenmaal voor de camera hadden de Dar- dennes hun muze gevonden. Een kalende man met een potig lichaam, een boerse kop en een introverte blik achter zijn bril. In Le Fils (de zoon) sr jlt Gour met de timmerman Olivier die als leraar in een houtwerkplaats werkt. Op een dag krijgt hij de nieuwe leerling Francis (Mor gan Marinne) toegewezen, die hij weigert omdat zijn klas al vol zit. Zonder dat duidelijk is waarom, heeft Olivier wel een verontrustende obsessie voor de jongen. Als zijn ex-vrouw langskomt om te zeggen dat ze opnieuw zwanger is, neemt hij Francis alsnog onder zijn hoede. Gaandeweg wordt duidelijk wie de jongen is en in welke onmen selijke situatie Olivier zich met hem bevindt. Het is inmiddels de derde film die de Dardennes samen met Gourmet maakten Na zijn rol in 'La Promesse' beloofden de broers hem een hoofdrol in een toekomstige film. De vertolking van timmerman Olivier leverde Gourmet de prijs voor de beste acteur op in Cannes. Jean-Pier re: „Olivier is een heel ondoor zichtig acteur. Je kunt niet pre cies zien wat er in hem omgaat, maar tegelijkertijd kan hij een enorme spanning oproepen, Op die eigenschap hebben we het karakter in Le Fils gebaseerd." Luc: „In de eerste plaats werken we graag met Olivier omdat hij een goed acteur is. Hij durft zichzelf te zijn, zijn imago in de waagschaal te stellen en risico te nemen. Wij vertrouwen el kaar. Hij accepteert het dat je hele fragmenten van zijn rug opneemt. Dat je hem door die dikke brillenglazen heen filmt. Hij geeft ook veel energie, is niet bang voor zwaar werk. In Le Fils heb je die scènes waarin hij buikoefeningen doet. Dat kost te wel een take of twintig - waar mevrouw Gourmet overigens wel blij mee was." De Dardennes steken door gaans veel tijd in het casten van hun acteurs. De 17-jarige Mor gan Marinne had nog geen enke le acteerervaring en is na Le Fils genomineerd voor een prijs voor het beste jong talent. Jean-Pier- maar op. Luc: „Voor ons is het vooral een plek waar wordt ge meten. In letterlijke zin de leng te van het timmermanswerk, maar figuurlijk de afstand tus sen de twee hoofdrolspelers." Dreigend is ook de cameravoe ring van Alain Marcoen: steeds dicht op Oliviers huid, wild vol gend waar hij gaat. Het is de verbeelding van zijn onrust. Jean-Pierre: „De kunst was goed repeteren. Want het. moest allemaal heel precies gebeuren. re: „We hadden in totaal zes honderd aanmeldingen met brief en foto. Daarvan hebben we er honderdzestig geselec teerd, uitgenodigd en gefilmd. Bij Morgan was meteen duide lijk dat de camera van hem hield. Hij zag er al uit alsof hij een geheim met zich meedroeg." De werkplaats heeft als decor een meervoudige functie in Le Fils. De verhouding leraar-leer ling tussen Olivier en Francis biedt de karakters een eigen psychologische speelruimte. De aanwezigheid van allerlei ge vaarlijk gereedschap voert de spanning tussen beiden alleen Het was toch de bedoeling dat de camera een bepaalde span ning zou oproepen. Omdat we van tevoren niet wisten welk ritme de film moest krijgen, hebben we iedere take in een an der ritme gefilmd. Achteraf is er hier en daar nog wat gesneden. Kenmerkend voor het werk van de Dardennes is de minimalisti sche aanpak. Een van de ele menten die Le Fils het natuur lijk karakter geven, is het totale gebrek aan muziek. Luc: „Be grijp me goed, we hebben niets tegen muziek. Maar hier vonden we het gewoon niet nodig. Dat is een pure gevoelskwestie, niet Dubbelspion, zo heette bij ons de populaire tv-serie die eind jaren zestig in Amerika gemaakt werd als I Spy en die alleen al bijzonder was omdat daarin een zwarte geheim agent (Bill Cosby) naast een witte (Ro bert Culp) de schurken bestre den die in die dagen nog meren deels uit het Oostblok afkom stig waren. Net als niet meer te tellen andere oude tv-series is nu ook I Spy onder handen ge nomen voor een hedendaagse bioscoopversie en het moet ge zegd: zo beroerd als Betty Tho mas heeft niemand het er tot dusver afgebracht. Mevrouw Thomas had kenne lijk het heilige vertrouwen van Eddie Murphy sinds ze hem naar een wereldhit leidde met 'Doctor Dolittle', maar het won der van 1998 - eveneens immers een script van niks - blijkt niet te worden herhaald. Murphy speelt de Cosby-rol van destijds, op papier althans, want er staat me niet bij dat Cosby indertijd ook al 57 wedstrijden als we reldkampioen middengewicht in de boksring ongeslagen was, toen hij werd opgeroepen om de Amerikaanse geheime dienst te komen versterken. Owen Wilson (in de rol van Culp) is al langer in die professie werkzaam, als hij gedwongen wordt om met grote tegenzin de brallerige Murphy als kame raad te aanvaarden. De bokser zal in Boedapest een partijtje spelen tegen een Europese uit dager en Wilson gaat mee als verzorger. De Amerikanen had den er lucht van gekregen dat een aan hen ontfutseld geheim prototype van een nieuw ver kenningsvliegtuig tijdens die boksmatch in Hongarije per op bod zal worden verkocht door de gewetenloze wapenhande laar Malcolm McDowell. Aan Murphy en Wilson de taak om het vliegtuig terug te veroveren, met assistentie van Famke Janssen in een bleke reprise van haar rol als Xenia Onatopp in het Bond-avontuur GoldenEye. Veel inspanning is er niet gele verd om van de intrige echt iets te maken. Meer aandacht is wel licht besteed aan het obligate gekrakeel tussen de gladde bok ser met de grote bek en zijn ka meraad met te hoge ambities. Maar leuk wil het desondanks nergens worden. Boedapest als locatie biedt veel mogelijkheden maar er is nau welijks serieus rondgekeken. Nooit komt men verder dan honderd meter bij Hotel G( vandaan en de Kettingbn| de Donau staat centraal i| tig procent van de shots,] bovenop had McDowell hel stolen vliegtuig geparllj maar omdat het een kist bel met als meest bijzondere ei schap dat hij onzichtbaar worden gemaakt voor hete selijk oog, levert dat w( spectaculaire beelden op. compensatie mag er hiereni het een en ander ontplol maar daar valt I Spy echt mee te redden. PietervanU I Spy: regie Betty Thomas, die Murphy, Oioen Wilson, McDowell, Famke Janssen, ti in Cine City Vlissingen enCivi tueel Bergen op Zoom Eddie Murphy (i) en Owen Wilson in I Spy. foto Victor van Breukelen/GPD een bewuste keus vooraf. Net als de kleding eigenlijk. De film speelt zich af in vijf dagen, maar we vonden het niet nodig om 01 i vier steeds een ander pak aan te laten trekken." De worsteling van de hoofdper sonages voltrekt zich rond the ma's als schuld, wraak, berouw en vergiffenis. Net als de kijker lieten de Dardennes Gourmet tijdens de opnamen in het duis ter over de afloop van de film. Jean-Pierre: „In het begin vroeg hij steeds waarom doe ik dit, waarom doe ik dat? Tsja, zeiden wij, dat weten wij ook nog niet. In totaal hadden we vier ver schillende eindes verzonnen. De eerste hebben we gedraaid en die is het geworden. De andere drie hou ik voor mezelf." Vrolijk kun je Le Fils uiteinde lijk niet noemen Wat overigens ook geldt voor andere Darden- nes-films als 'La Promesse' en 'Rosetta' (1998). Somber vinden de broers zichzelf niet. Luc: „Charlie Chaplin was in het werkelijke leven heel serieus. Buster Keaton nog erger. Wat we maken is nog niet wie wij zijn. Om het anders te zeggen; thuis is de kunstenaar niet de baas. En als 'ie denkt dat hij het daar wel voor het zeggen heeft, dan wordt 't alleen maar een rommeltje." Eppo König De film Le Fils van Jean-Pierre en Luc Dardenne is gisteren in premie- re gegaan in Nederlandse filmhui- Met zijn speelfilmdebuut Wild Bees won de Tsjech Bohdan Slama vorig jaar één van de drie Tiger Awards op het filmfestival van Rotterdam. Het verhaal van Wild Bees speelt zich af in Moravië, een platte landsgebied in Noord-Tsjechië. Aan de hand van de romanti sche belevenissen van een jonge houthakker maken we kennis met de bewoners van een afgele gen dorpje met een weinig tot de verbeelding sprekend verleden en een nog minder rooskleurige toekomst. Met drank en amoureus gerol in het hooi proberen de personages nog wat kleur te brengen in hun eentonige (en ook opmerkelijk regenachtige) bestaan. Hoogte punt van het jaar is het feest van de lokale brandweer, een drankgelag waarbij personages hun diepste verlangens onder woorden durven te brengen en waarbij allerlei slepende con flicten worden opgerakeld. De schildering van de persona ges en het landerige dorpsleven is beslist levendig en zeker niet gespeend van humor, maar als filmische vertelling mist Wild Bees een duidelijk gevoel van richting. Slama toont een Tsje chisch platteland dat zich na de val van het communisme geen raad weet met de moderne tijd. Dat die moderne tijd en de daar mee gepaarde verwestersing nogal voor de hand wordt belichaamd dooreen chael Jackson-imitator t aan dat de regisseur weinig! tiliteit of verbeelding aan de legt. De filmtitel verwijst] de idee, dat mensen eigenlijl bijen zijn, die moeten same ven in een korf. Wild Beesti helaas nooit meer dan eenè mant voortkabbelende illia tie bij deze op zichzelf ali echt boeiende metafoor Fritz deJs Wild Bees: regie Bohdan Slavic. Zdenek Rauser, Tatiana Villa va, Pavel Liska, te zien in Schil hoftheater Middelburg. Scène uitWild Bees. Als bedenker, producent en presentator vanzowel geinige als ongeinige tv-spel- letjes genoot in de zeventiger jaren Chuck Barris een dubieuze faam. Tegenwoordig schijnt hij een ordentelijk burger te zijn, maar in 1980 schreef hij een min of meer au tobiografisch boek waarin hij beweerde tij dens voor de tv-games noodzakelijke reisjes alles bij elkaar 33 mensen te hebben ver moord in opdracht van de CIA. Herhaalde lijk is geprobeerd het boek verfilmd te krij gen maar het lukte pas toen George Clooney er desnoods als regisseur mee wilde debute- Het resultaat heet Confessions Of A Dan gerous Mind en het is een zwarte komedie geworden met naast veel hilarische scènes ook momenten van vertedering en schok kende somberte. Sam Rockwell speelt de hoofdrol die hem onlangs op het Festival van Berlijn de prijs opleverde voor de beste acteur. Met hem als Chuck Barris maken we kennis in de levensfase waarin hij volledig in de knoop is geraakt met zichzelf en zijn absurde dubbelleven. Het schrijven van het boek, als een biecht, zou hem uit die malaise moeten verlossen. In een lange flash back nemen we vervolgens de krankzinnige ge beurtenissen door. ren. Als dat stagneert, maakt hij kennis met George Clooney die als een Mephisto in staat blijkt hem te helpen in ruil voor enige hand- en spandiensten waarmee het vader land gediend zou zijn Voor hij er erg in heeft, zit Chuck Barris al op een opleiding tot geheim agent en volvoert hij in Mexico zijn eerste moord in opdracht. Het begint te lopen met de door Barris ont wikkelde tv-shows als The Newlywed in Los Angeles weer zal opduiken en er alles aan zal doen de toch tamelijk solide relatie te ondermijnen die Chuck onderhoudt met de jofele Drew Barrymore Langzaam maar zeker smelt bij dc karakterloze anti-held al le zelfrespect tot een zielig modderplasje. Verschillende regisseurs zijn ooit met dit project bezig geweest zonder dat ze hebben doorgebeten. Paul J. Hogan liep er een tijd op te kauwen maar met de maker van 'Mu- Drew Barrymore (I) en Sam Rockwell. A1 in zijn prille jeugd blijkt Chuck een vies ventje te zijn geweest dat een buurmeisje probeerde wijs te maken dat zijn piemeltje naar aardbeien smaakte. Hij lijkt voorbe stemd om op de Amerikaanse tv een kampi oen van de wansmaak te worden. In het eer ste, duffe deel van de jaren zestig, begint hij de ladder van de showbusiness te beklaute Show, The Dating Game en The Gong Show. Winnende koppels van The Dating Game, die vermoedelijk liever Nice of Honoloeloe hadden bezocht, worden door Barris naar Helsinki en Berlijn gestuurd, aldus de mee reizende showmaster in de gelegenheid stel lend door Clooney aangewezen vijanden van de CLA om te leggen. In Oost-Berlijn ontmoet hij niet alleen Rut- ger Hauer als vermoeid geraakte cynische spion op leeftijd, hij kruist tevens het pad van Julia Roberts als 'femme fatale' die ook riel's Wedding' en 'Mv Best Friend's Wed ding' was het vast te zoetsappig geworden. Mike Myers was een beoogde hoofdrolspe ler en die zou met de krankjorume tv-shows wel weg hebben geweten, maar met de rest? En Johnny Depp had de rol in consideratie, was dan als flippende spion wellicht over tuigend geweest, maar of hij uit de voeten had gekund met die tv-shows? Dus werd het uiteindelijk George Clooney die kon werken met een brutaal en geraffi neerd script dat was ontworpen door Char lie Kaufman, het genie van 'Beifl Malkovich' en 'Adaptation'. Voorde rol werd de weinig bekende Sam Bo gerekruteerd en die slaagt er wonde om bij het publiek, ondanks zijn we wekkende gedrag, toch het noodza minimum aan sympathie intact teh( Behalve dat het Clooney op die mf uiterst grimmige en groteske elemei dit verhaal in balans te bewaren, weetl regisseur bovendien te verrassen met) niet geringe vormvondsten. De belt ste daarvan is de vloeiende manier hij overgangen maakt van scènes vi nistere spionagewereld naar de kal tv-wereld en terug, alsof het niets r treft dan decorwisselingen binnent< een groot schouwtoneel waar alles r een 'fake' is, op de brave Drew Bi na. Confessions fascineert en maar is intussen een venijnig dei worden van zowel de romantiek vani onagewereld als van alle glai showbusiness. Pietervanl Confessions Of A Dangerous Mindr Clooney, met Sam Rockwell, George 0 Drew Barrymore. Julia Roberts, Rutgerw zien in Cine City Vlissingen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2003 | | pagina 28