Sparen voor het eigen huisje
In het voetspoor van Elvis
PZC
Nederland traag met
aanpak scheepsafval
Harthoorn verbeeldt schepping
Zeeuwse scholen
vrezen lot jonge
asielzoekers
Particulier
bouwen
lezers
schrijven
Bekeuringen
kunst cultuur
Debuutalbum Danny Vera maakt verwachtingen waar
dinsdag 4 maart 2003
door Henk Postma
VLISSINGEN - Het strengere
asielbeleid drijft de duizenden
kinderen die Nederland de afge
lopen jaren in hun eentje bin
nenkwamen, voor het grootste
deel de goot in. De drie scholen
die zich in Zeeland bezighouden
met het onderwijs aan deze kin
deren, buigen zich komende
maandag over de consequen
ties. Dat gebeurt tijdens een
symposium in de Vlissingse
scholengemeenschap Schelde-
mond.
Voor kinderen van wie de asiel
aanvraag is afgewezen, geldt
dat hun verblijfsvergunning
vervalt zodra ze 18 jaar zijn ge
worden. In de praktijk betekent
dat veelal een zwervend bestaan
als illegaal. De opvangscholen
worden dan ook geconfronteerd
met steeds meer kinderen die
een uitzichtloze toekomst onder
ogen moeten zien. Daarnaast
verliezen de scholen een groot
deel van hun opvangfunctie:
kansloze asielzoekers worden
sinds kort naar grote opvang
kampen doorgesluisd. Daar
naast daalt het aantal kinderen
dat asiel aanvraagt sinds het
paarse kabinet twee jaar gele
den strengere regels invoerde.
Het landelijk bureau Vluchte
lingenwerk vindt dat kinderen,
hoe dan ook, bescherming ver
dienen, en wel zodanig dat ze
zich kunnen ontwikkelen tot
weerbare volwassenen. De
Zeeuwse scholen vragen zich af
in hoeverre ze daar nog invul
ling aan kunnen geven. Van het
symposium worden antwoor
den verwacht. Er zijn vijf des
kundigen voor opgetrommeld.
Ze zijn afkomstig van Pharos
(kenniscentrum vluchtelingen
en gezondheid), Nidos (voogdij
instelling voor asiel zoekende
kinderen) en instellingen voor
onderwijs aan anderstaligen.
De organisatie is in handen van
de drie Zeeuwse scholen die het
onderwijs aan jeugdige asiel
zoekers verzorgen: het ROC
Westerschelde, het expertise
centrum anderstaligen van de
Vlissingse Scheldemond-
school, en het neveninstroom-
project Molenwater van de twee
Middelburgse scholen CSW en
Nehalennia.
door Emile Calon
In Yerseke en omgeving wonen ze
graag groot en goed. Van jongs af aan
krijgt de jeugd daar het advies zuinig te
zijn en 'te sparen voor het huisje'. Een
vrijstaand huis is de droom van velen.
Daarvoor nemen ze, als ze de kans krij
gen, zelfs genoegen met een piepklein
tuintje.
Makelaar W. Neeskens maakt het regel
matig mee dat jeugdige kandidaatsko
pers op zoek zijn naar een perceeltje
van zo'n 400 tot 450 vierkante meter om
daar hun eigen huis op te bouwen.
,,Want zo'n perceel kunnen ze nog net
betalen." Met zijn handen geeft hij ech
ter aan dat zo'n kavel gewoon te klein
is. Zo'n perceel zou bijna volledig ge-
vuld worden met steen. En er blijft, bij
wijze van spreken, alleen nog wat ruim
te over voor twee kleine rozenstruikjes
die vervolgens ook nog eens ernstig last
krijgen van claustrofobie. Hij vindt het
dan ook niet vreemd dat de gemeente
zulke percelen niet uitgeeft „Is stede
bouwkundig ook niet verantwoord."
Het Rijk vindt dat particulieren meer
ruimte moeten krijgen voor het laten
bouwen van een woning. Dertig pro
cent van de woningbouwproductie
moet door hen gerealiseerd worden, be
sliste J. Remkes enkele jaren terug, toen
hij nog staatssecretaris op het ministe
rie van VROM was. Op die manier wilde
de bewindsman de zeggenschap en de
keuzevrijheid van particulieren ver
groten, omdat bij allerlei bouwprojec
ten te weinig rekening wordt gehouden
met de individuele woonwensen. Wat
dat betreft vindt Neeskens dat de ge
meenten projectontwikkelaars meer
ruimte moeten geven. Hij is ervan over
tuigd dat dan meer rekening wordt ge
houden met die wensen.
Menige gemeente voldoet bij lange na
niet aan de doelstelling van dertig pro
cent, zo blijkt uit een onderzoek van de
Een vrijstaand huis is de droom van velen.
provincie. In een gemeente als bijvoor
beeld Noord-Beveland kunnen parti
culieren de komende jaren nog geen
tien procent van het bouwvolume zelf
invullen en in Vlissingen komen ze net
aan de tien procent En Tholen, zo
blijkt, besteedt hieraan in het geheel
geen aandacht. Reimerswaal daarente
gen geeft aan dat ruim vijftig procent
van het bouwvolume ingevuld mag
worden via particulier opdrachtge
versschap.
Welstandscommissie
Neeskens kijkt niet verbaasd als hij met
die cijfers voor de gemeente Reimers
waal wordt geconfronteerd. In nogal
wat dorpen in die gemeente is een eigen
huis. naar eigen inzicht gebouwd, zo
wat dé wens van de inwoners. Voor wo
nen hebben ze flink wat geld over, weet
hij,Maar dan moeten ze wel in het huis
kunnen wonen dat voldoet aan de eigen
wensen." En dan willen ze niet lastig
gevallen worden door welstandscom
missies die allerlei strakke regeltjes
hanteren.
In dat opzicht lijken de inwoners veel
op Vlamingen. Die zijn ook geboren met
een baksteen in hun maag. En particu
liere bouw is daar eerder regel dan uit
zondering. Van de tien Belgische huizen
zijn acht gebouwd in opdracht van par
ticulieren En wie door Vlaanderen
rijdt ziet dat daar de welstandscom
missie een wel zeer sluimerend bestaan
leidt. Het lijkt wel of daar bijna alles
kan.
Neeskens geeft aan dat in Reimerswaal
de welstandscommissie toch veelal ge
zien wordt als een ergerniscommissie.
„Dan moet de voorgevel weer vijftig
centimeter korter en de nok dertig cen
timeter lager." Dat soort bepalingen
zorgt voor veel onbegrip.
Hij is dan ook blij dat het welstandsvrij
bouwen in zijn gemeente wat meer
ruimte krijgt. Hij wijst daarbij naar
Hansweert waar het bewijs staat dat
welstandsvrij bouwen in het geheel niet
tot excessen lijdt. Daar zijn wat wonin
gen langs het kanaal welstandsvrij ge
bouwd. De huizen die daar staan wij
ken in niets af van de woningen die el
ders in nieuwbouwwijken worden ge
bouwd.
De Yerseker makelaar vindt dat er met
name gebouwd moet worden in plaat
foto Lex de Meester
sen als Oostdijk, Waarde, Krabbendij-
ke, Yerseke en Kruiningen. Daar is vol
gens hem een absoluut gebrek aan nieu
we woningen voor de eigen aanwas.
Veel jeugdige inwoners willen graag in
hun dorp wonen, maar kunnen niet om
dat er nauwelijks tot geen woningen
vrijkomen. Omdat er zo weinig ge
bouwd wordt, wijken ze uit naar plaat
sen als Heinkenszand, Kapelle, Goes en
Bergen op Zoom. Want in het buurdorp
wonen, als dat al mogelijk is, willen ve
len niet. Dan trekken ze liever naar een
naburig stadje.
Neeskens merkt ook dat de toestroom
van elders naar Zeeland nog lang niet is
gestopt. Vooral Rilland wordt volgens
hem meer en meer Brabants/Zuid-Hol
lands. Vijftig procent van de woningen
die hij daar verkoopt, komen in handen
van niet-Zeeuwen die op zoek zijn naar
rust en ruimte. Het zijn of mensen die
wat ouder zijn of mensen met jonge kin
deren. Ze vinden het een verademing
dat in Zeeland hun kinderen weer lek
ker buiten kunnen spelen, kunnen fiet
sen, kunnen voetballen. En ook voelen
ze zich in Zeeland veel veiliger, weet
hij.
door Harmen van der Werf
DEN HAAG - Nederland treu
zelt met een nieuwe aanpak van
scheepsafval. De verwachting is
dat pas 1 januari 2004 de regel
geving helemaal rond is. Vol
gens een Europese richtlijn
moest dit eind vorig jaar al het
geval zijn. Vlaanderen streeft
het 'milieuvriendelijke' Neder
land voorbij. G. van Meel, me
dewerker van het Antwerps ha
venbedrijf, verwacht dat de
Vlaamse havens 1 april aan de
Europese eisen voldoen én dat
zij een stap verdergaan dan de
Nederlandse concurrenten.
Hoe Nederland de Europese
scheepsafval-richtlijn gaat uit
voeren, is nog in nevelen gehuld.
Een ambtenaar van Verkeer en
Waterstaat meldt slechts dat hij
eind vorige week een nota aan
minister De Boer heeft ge
stuurd. „Die komt binnenkort
u it.Van Meel van het Antwerps
havenbedrijf weet meer. Hij
heeft uit recente berichten be
grepen dat Nederland alleen de
afgifte en verwerking van huis
houdelijk afval 'gratis' wil ma
ken. Die kosten worden in het
havengeld verwerkt. „Maar",
stelt Van Meel, „het verwerken
van oliehoudend afval is veel
duurder en dat moet extra be
taald blijven worden, los van
het havengeld."
Als dit systeem in Nederland
wordt ingevoerd, zal dat voor
het afgeven van oliehoudend af
val geen stimulans zijn, denkt
E. Leemans van milieuorgani
satie stichting De Noordzee.
„Een rederij blijft de keuze hou
den: afgeven en kosten maken of
niet afgeven en kosten bespa
ren. Als er via het havengeld al
voor betaald moet worden
wordt die keuze veel gemakke
lijker."
In de EU heeft tot nu toe alleen
Zweden gekozen voor het verre
kenen van alle afvalkosten in
het havengeld. Vlaanderen
heeft dat niet gedaan, maar gaat
toch een stap verder dan Neder
land, oordeelt Van Meel. Zee
schepen die een Vlaamse haven
aandoen, worden verplicht een
borgsom te betalen van 500 tot
3000 euro. Rederij en krijgen dat
geld terug, als ze kunnen bewij
zen dat hun afval is afgegeven
bij een erkende ontvangst
stallatie. Dat hoeft niet perse:
een Vlaamse haven te zijn,
wel in een Europese. Van Me
„Zo houden wij het systee
flexibel. Driekwart van de sch
pen in Antwerpen komt uit
gaat naar Europese havens.D
kun je niet verplichten oven
olie-afval af te geven.De anc
re kant is dat schepen die
buiten Europa komen, h.
borgsom altijd kwijt zijn. K-
derlandse havens hebben steet
met argusogen naar België
keken. Leemans van stichfc
De Noordzee: „Dat is een van:
andere redenen waarom Ned-:
land zolang heeft gewacht."
Deze rubriek is uitsluitend!
stemd voor reacties op in deP:
verschenen redactionele ben;
ten, artikelen of commentart
De reactietijd beloopt uiterlijk
dagen. Plaatsing van bijdragt
betekent niet dat de redactie;
meningen en stellingen van:
inzenders onderschrijft.
Open brieven, oproepen, gedid
ten en anonieme inzending:
worden niet geplaatst. Bijdr
gen mogen niet langer zijnd,
250 woorden. De redactie 1
houdt zich het recht voor inu
dingen te bekorten. Over ge»
gerde brieven wordt niet gec.
respondeerd.
De Statenverkiezingen kon»
eraan en als milieu- en polite
bewuste Zeeuw lees ik gr*
wat onze bestuurders zoal dor
voor ons milieu. Te hard rijder,
verboden en slecht voor hete
lieu. Dus verwacht ik date
voorvechter daarvan, zoals;
heer Thijs Kramer, zich aan:
regels houdt. Niks daarvai
Kramer heeft een zware ree
tervoet en is kampioen sr
heidsovertredingen (PZC. 1-!
En die moet het goede voorbet
geven! Beter wat langzamerr,
den en het geld storten vooree
goed doel. Bijvoorbeeld voort
olieslachtoffers.
Martha Bic
Heernissewegl
Got
door Ernst Jan Rozendaal
MIDDELBURG - Op één num
mer na lag For the light in your
eyes, het vorige week versche
nen debuutalbum van de Mid
delburgse zanger/gitarist Dan
ny Vera (25), al een half jaar
klaar. Wie Vera de afgelopen
maanden met zijn band zag op
treden, zal het vermoeden heb
ben gekregen dat er iets heel bij
zonders zat aan te komen. Dat
werd beaamd door uitverkore
nen die vóór de release al wat
nummers te horen kregen. Nu
zijn plaat in de winkel ligt, mag
worden geconstateerd dat Vera
de inmiddels hooggespannen
verwachtingen heeft waarge
maakt.
Danny Vera (artiestennaam van
Danny Polfliet) was de front
man van Till Dawn, de band die
drie jaar geleden het popcon
cours De Zeeuwse Belofte won.
De student van de Tilburgse
rockacademie - klasgenoot van
zangeres Jacqueline Govaert
van Krezip - wist de aandacht te
trekken van Universal, de
grootste platenmaatschappij in
Nederland. Die nam hem als so
lo-artiest onder contract en zet
te hem in de studio met producer
Rob van Donselaar, bekend van
onder anderen Skik en Rowwen
Hèze. Kosten nog moeite wer
den gespaard om een klinkend
debuutalbum te maken. Een
blazerssectie, een strijkkwartet
en muzikanten van naam als gi
tarist JB Meyers, drummer Mar-
tijn Bosman en pianist/arran
geur Peter Schön, het kon niet
op.
Maar alles staat of valt natuur
lijk met de liedjes. Op drie na
zijn ze allemaal geschreven
door Vera. Met 'The lucky strike
girl' en 'Sick of it all' maakte Till
Dawn al goede sier, het meest
recente nummer is 'Love me to
night', een ballad die Vera in ge
dachten had voor een tweede al
bum, maar waarvan terecht is
geoordeeld dat dit het ene liedje
was wat For the light in your ey
es nog nodig had. Het zijn pre
tentieloze liedjes, maar ze heb
ben een kop en een staart, een
aansprekende melodie en tek
sten die bepaald niet blijven ste
ken in het 'I love you' van de
meeste Nederlandse artiesten.
Wie duidelijk wil maken wat
voor muziek Vera maakt, hoeft
slechts een paar namen te noe
men: Elvis Presley, Roy Orbi-
son, Willy DeVille en Chris Is-
aak. Nadrukkelijk treedt Vera
in hun voetsporen. Verwacht
van hem geen vernieuwing van
de popmuziek, Vera voegt liever
wat pareltjes toe aan het genre
dat hem sinds zijn jeugd al zo na
aan het hart ligt. Dat is een am
bitieus streven, zijn voorbeel
den zijn immers niet de minsten,
maar hij slaagt met vlag en
wimpel.
Vera's grootste troef is zijn stem.
Een groot bereik, het gevoelige
timbre én de soul van Elvis, plus
de karakteristieke countrysnik
For the light in your eyes bevat
enkele knallende rockers (voor
al 'Purple Velvet Roses' met zijn
stampende gitaren en drums en
gierend Hammondorgel is een
topper), een bijna schaamteloze
maar o zo mooie Elvis-imitatie
('Don't go'), enkele gevoelige
ballads ('Love me tonight' en
'For the light in your eyes') en
wat supergladde shownummers
(de single 'My confession' en
'Heart half empty', een duet met
de voormalige Pussycat-zange-
res Toni Willé). Stilistisch doet
Vera alle stations aan die Elvis
aflegde op zijn weg van Mem
phis naar Las Vegas
Sentiment
Net als The King balanceert hij
daarbij op de grens van melan
cholie en sentiment, van de au
thentieke rootsmuziek en de
commerciële hiiparadedeun,
van kunst en kitsch kortom. Het
scheelt soms maar een haartje of
hij wordt een parodie van zijn
grote helden, maar telkens komt
hij er net mee weg. 'My confes
sion' en 'Heart half empty' zijn
zo zoet dat het glazuur bij na van
je tanden springt. Maar is een
liedje te zoet als tegelijkertijd
het kippevel op je armen staat
en de rillingen over je rug lopen?
Werk van Henk Harthoorn.
foto Willem Mie1:
Danny Vera balanceert in zijn muziek en presentatie op de grens van kunst en kitsch.
foto Lex de Meester
door Marianne van de Polder
KAPELLE - Ooit was het zwart.
Niet leeg, maar vol verwach
ting. Een zwangere duisternis,
die uiteindelijk klapte en de we
reld baarde, compleet met leven
en licht. Dit is de opvatting van
de Kapelse kunstenaar Henk
Harthoorn.
„Hoe geef ik weer dat er plotse
ling licht is?", vroeg hij zich af,
nadat hij zich had voorgenomen
de geboorte van de wereld te
schilderen. Hij raadpleegde tal
loze studies over het ontstaan
van de aarde en raakte flink de
weg kwijt, tot hij door de bomen
opeens het bos weer zag. „Ik ga
kijken door de ogen van een
kind", besloot de kunstenaar en
de acht schilderijen van De
Schepping waren een feit.
Geen oerknal, maar een gede
gen geloof in het eerste verhaal
van het Oude Testament ligt ten
grondslag aan het in het oog
springende werk van Hart
hoorn, die tot en met 14 maart
exposeert in het gemeentehuis
van Kapelle. „Ik neem die zeven
dagen niet letterlijk, maar ik ge
loof wel in de schepping. Ik
vond die beter te verbeelden
naarmate ik meer redenaties
wegdeed en meer ging kijken
naar wat er nu echt geschreven
staat. Ik was doorgaans met drie
taferelen tegelijkertijd bezig
Om tijd te winnen en na te kun
nen denken, maar ook om het
verhaal door te laten lopen. Het
eerste schilderij was een van de
moeilijkste. Het is helemaal
zwart, maar door het reliëf ge
beurt er toch van alles. Het
tweede doek moest gaan over
het ontstaan van het licht.
Daarbij heb ik gezocht naar het
grootst mogelijke contrast dat
ik met verf kon bereiken", aldus
de kunstenaar.
Water
Normaal gesproken schildert
Harthoorn graag Zeeuwse land
schappen, zonder dat hij erg fo
tografisch wil worden. De Oos-
terschelde, de Noordzee en het
Veerse Meer: water lijkt in zijn
werk het hoofdthema te zijn.
Harthoorn: „Ik denk dat in mijn
gelukkige jeugd de kiem is ge
legd voor het steeds willen te
rugkeren naar het water. Het
was voor deze expositie in ieder
geval fijn om ook eens wat ab
stracter te werken. Niet makke
lijk: abstract betekent voor mij
heel veel nadenken."
Naast water is licht, en dan in
het bijzonder het typa
Zeeuwse licht, vooraanstaa
in zijn werken. Harthoorn: J
zeggen dat het licht in Zeek
zo bijzonder is doordat gi®
wateroppervlakken het licht*
gen de wolken weerkaatsen-
begi n in ieder geval altijd me'.:
lucht, probeer daar sfeer in
krijgen, en die sfeer bepaalt ff
volgens het landschap. Als
schildert, kijk je heel and;
naar de wereld. Je bent jeK
wuster van kleuren, maar nu
schien nog wel bewuster tl
compositie, het lijnenspel. D-
moet boeiend zijn. Als ik b.
voorbeeld in een landsch*
loop, zoek ik daar al snel ff
structuur in."
Hoe grillig de natuur ook b
zijn, de schilderijen van Hï
hoorn blijven rustig. Extrec
zijn niet te vinden. Harthotf
„Iemand heeft ooit wel eens:
gen me gezegd: 'Wat jij doet
het mooier maken van de
kelijkheid'. Misschien is dat*
zo. Ik zie het meer als de scho"
heid om je heen willen zien.'
Expositie: schilderijen
Henk Harthoorn, t/m 14 mï
in het gemeentehuis van Ka
le, open ma en icoe van 9-lt-
van 9-18 en di en vri van
uur.
