Ode aan held van de vijand
Het is heel mooi geweest met Ten Sharp
PZC
Muziektheater
speelt schouwburg
Haarlem kapot
Musical 3 Musketiers
25
Abbaliedjes
ook op dvd
Ladies and
gentlemen
vrijdag 28 februari 2003
Het land was reddeloos, het volk radeloos en de regering
redeloos. Zo was de situatie van de republiek Neder
land in het 'rampj aar' 1672. Engeland bedreigde de kust van
uit zee. De bisschoppen van Munster en Keulen waren vanuit
het oosten binnengevallen en vanuit het zuiden bracht de
Franse zonnekoning Lodewijk XIV de Hollandse Gouden
Eeuw in gevaar. Zijn troef was een zekere d'Artagnan. En
met deze 'vierde musketier'deze held van de vij and, wil Joop
van den Ende Broadway veroveren.
Een deel van de musicalcast: Stanley Burleson, Pia Douwes, Tooske Breugem en Bastiaan Ragas (vlnr) voor het schrijvershuisje van Dumas, waar hij onder meer De Drie Musketiers schreef.
foto Roy Beusker/GPD
Joop van den Ende's versie van
de musical 'Mamma mia!' is
vanaf eind september te zien in
de Nederlandse theaters. Als ta
melijk vroeg opwarmertje ver
scheen vorige week onder de ti
tel The definitive collection
zowel een (dubbel-)cd als een
dvd van Abba. De cd is de zo
veelste, zij het de compleetste,
compilatie, maar op dvd was het
Zweedse viertal niet eerder
vastgelegd. Dat betekent in dit
geval dertig filmpjes bij dertig
bekende Abba-liedjes.
Gedurende de jaren 1973-1982
waarin de groep wereldwijd de
hitparades bestormde, was het
voor een beetje 'intellectueel
met goede smaak' uit den boze
om Abba leuk te vinden. Zo'n
intellectueel luisterde gewoon
stiekem en kon daardoor later,
toen de band niet meer bestond,
net als iedereen verklaren dat 'ie
steeds al fan was geweest.
En inderdaad, de gemiddelde
kwaliteit van de muziek en de
liedjes is boven alle twijfel ver
heven, zodat we het daar niet
meer over hoeven te hebben.
Wel over het beeld daarbijWant
Benny Andersson en Björn Ul-
vaeus mochten dan gouden
componistenhandjes hebben, ze
liepen in vrijwel elke clip voort
durend irritant goedlachs te
zijn. En ontnamen bovendien te
vaak het zicht op de dames met
cle gouden stémmen. Frida
Lyngstad was best leuk, maar
het ging natuurlijk om Agnetha
Faltskog. De dames hadden de
melodietjes, de homo's 'Dancing
queen' en de heteroheren gingen
voor Agnetha. Slaapkamerdro-
men horen nou eenmaal altijd al
bij popmuziek.
Fred Hoogendoorn
Abba, the definitive collection - Uni
versal Catalogue, tijdsduur: 2.48
uur.
Het verhaal gaat dat Renée
Fleming niet alleen één van
's wereld beste sopranen van de
ze tijd is, ze zou ook nog één van
de aardigste vrouwen in haar
vak zijn. Afgaande op de twee
uur durende documentaire La-
dies and gentlemen, Miss Renée
Fleming lijkt dat nog waar te
zijn ook. Tony Palmer laat zijn
dvd-film wat brokkelig op gang
komen met onder meer beelden
van haar optreden bij de her
denking van de slachtoffers van
11 september op Ground Zero,
een optreden in The Muppets-
how, een receptie bij de Clintons
en bij het opnemen van Verdi's
requiem.
Maar al snel blijken al die brok
ken flinke bouwstenen te zijn
voor een portret van een zange
res die als dochter van een koor
dirigent en een zanglerares heel
lang zweeg, boeken verslond, op
haar twaalfde de hoofdrol zong
in 'My F air Lady' en die zich op
schoolfeestjes vooral verlegen
wasEen portret van een veelzij -
dig zangeres.
De parel van dit van veel muziek
voorziene geheel: het maanlied
uit 'Rusalka' van Dvorak. Maar
het diva zijn, moeder en echtge
noot is een hard vak en dat laat
ste is dan ook probleem gewor
den. De tweede helft van de dvd
belicht een aantal aspecten van
haar werk. Zoals de omgang
met haar status, het kleden, het
repeteren en het zingen van
jazz. Weinig klassieke zangeres
sen kunnen dat. Maar deze
Amerikaanse, ex-big band
zangeres, heeft ook dat in cle ge
nen.
Hans Visser
Renée Flemingdocumentaire van
Tony Palmer - Decca, tijdsduur 122
"|VTadat zijn verhaal is verteld
-LN in een roman, in tal van to
neelstukken en in ruim honderd
films beleeft op 30 maart in het
Rotterdamse nieuwe Luxor
Theater ook de musical over zijn
leven de wereldpremière: 3 Mus
ketiers. Bastiaan Ragas speelt
daarin derol van d'Artagnan, de
jongen die zich wil bewijzen,
zijn onzekerheden wil overwin
nen en daarom in dienst wil tre
den bij de elitetroepen, de com
mando's van de koning van
Frankrijk, bij het korps muske
tiers.
Een geromantiseerd, maar au
thentiek gegeven. Even buiten
Parijs, nabij de Seine, staat in de
heuvels het Chateau de Monte
Christo. Verdiend met onder
meer 'De Drie Musketiers'. Een
landhuis uit 1847 dat met zijn
mengeling van stijlen net niet
potsierlijk mag heten. Een feest
van eclectisch bouwen. De eige
naar wond er geen doekjes om.
Tal van ornamenten herinneren
aan het succes van de schrijver
die er woonde: Alexandre Du
mas (1802-1870).
Hij was de kleinzoon van een
markies en een creoolse slavin,
zoon van een onder Napoleon
verguisd generaal, romantiseur
van de Franse historie en held
van de Franse literatuur. Sinds
december rust hij tegen zijn zin
in het Parijse Pantheon. Naast
Voltaire, Victor Hugo en Emile
Zola. Een schrijver die optrok
met de Italiaanse vrijheidsstrij
der Garibaldi, die de opgravin
gen van Pompei' leidde en die
zijn verhalen zelf beleefde.
Zoals Rembrandt zijn leerlin
gen liet werken aan de door hem
ontworpen schilderijen, zo pro
duceerde hij met een kleine staf
in de vorige eeuw de bestsellers
van die tijd, de klassiekers van
nu. Vaak vijf feuilletons tege
lijk. Elk op een andere kleur pa
pier om niet in de war te raken.
En ze waren vooral lang, want
hij werd per regel betaald. Zo
ontstonden ruim zeshonderd
romans, dertig toneelstukken
en een kookboek.
Hij vierde feest met Rossini en
Chopin en werd vader van min
stens vijfhonderd kinderen.
Maar was onhandig met geld.
Het chateau, met de Moorse ka
mer voor zijn vele maitresses,
verkocht hij dan ook weer snel.
Meeslepend
Toen Bastiaan Ragas en zijn te
genspeelsters Tooske Breugem,
Pia Douwes en Stanley Burle
son er de sfeer van Dumas en
zijn wereld kwamen proeven,
keken ze hun ogen uit. „Iemand
die groots en meespelend wilde
leven", zucht Tooske. „Logisch
dat een type als d'Artagnan hem
aansprak."
Zij spelen zijn beroemdste ver
haal, dat van d'Artagnan, een
jongen uit het ruige landschap
van Cascogne, waar gedreven
zonen van de kleine adel zonder
ei-frecht wegtrokken om een
baan te zoeken bij het leger van
de koning. Dumas vond die ge
schiedenis in een slordige bio
grafie. „Dumas maakte daar
van een verhaal waarin hij het
publiek laat meegaan met de
reis van dArtagnan op weg naar
zijn volwassenheid", zegt Paul
Eenens, die de voorstelling re
gisseert.
„De jongen botst met zijn vader,
zijn geliefde, met moed en eer
lijkheid en uiteindelijk met kar
dinaal Richelieu die hem drijft
tot de uiterste grens. Maar met
de hulp van zijn drie bevriende
musketiers, bereikt hij uitein
delijk wel een moment waarop
hij het leven aankan. Wij maken
daarvan een musical als zinvol
amusement met muziek van nu,
maar geënt op die van toen."
Maar ook Dumas wist de ge
schiedenis smeuïg aan zijn
chauvinistische Franse lezers
op te dissen. Want van een on
stuimige verhouding met het
kamermeisje Constance, nu ge
speeld door Tooske Breugem, is
niets bekend. En ook de rol van
de intrigante en verleidster Mi-
lady de Winter is pure fantasie.
Volgens Bastiaan Ragas is deze
vrouw, in de musical een rol van
Pia Douwes, bedacht om de
trouw van d'Artagnan op de
proef te stellen. Maar feit is dat
hij uiteindelijk hoofd was van
de koninklijke volière, een sym
bolische functie, maar daarmee
was hij wel lid van de hofhou
ding. En vast staat ook dat hij
woonde 'om de hoek', in het
Quartier Latin en dat hij op la
tere leeftijd trouwde met een rij
ke weduwe en vervolgens twee
kinderen bij haar verwekte.
En de slangachtige kardinaal
Richelieu, de geslepen politicus
achter de koning, schrik van de
hugenoten, de Franse protes
tanten, heeft eveneens echt ge
leefd. „Zij het dat hij, anders
dan in het verhaal, beslist res
pect had voor de jonge muske
tier", zegt de historicus Dirk Ja
cob Jansen, die inhoud aan
exposities en feesten geeft
waarmee Maastricht dit jaar
viert dat de stad 330 jaar gele
den door de Fransen werd bele
gerd. „D'Artagnan kwam op
zijn zestiende naar het paleis en
Richelieu maakte hem latei-
zelfs luitenant."
Stanley Burleson, die hem in de
musical speelt, kan zich nauwe
lijks voorstellen dat hij ook in
werkelijkheid zo'n levend brok
gevaarlijk religieus extremisme
is geweest. „Niemand wordt
slecht geboren. Zijn gedrag
heeft alles te maken met de in
stituten waarmee hij was ver
weven. En soms komen er dan
dingen op je pad die maken dat
je de verkeerde afslag neemt.
D'Artagnan is een dromerige
goedzak, maar als Constance
wordt vermoord is hij niet meer
die jongeling. Een mooi thema.
„Zo zal het vroeger ook met Ri
chelieu zijn gegaan. Maar nu
ziet hij zijn kans om Frankrijk
groot te maken. En in dit ver
haal botst hij daarom met d'Ar
tagnan", vindt Burleson.
„Macht corrumpeert", zegt ook
Bastiaan Ragas. Maar hij lijkt
zich al aardig d'Artagnan te
voelen als hij in de kwade Riche
lieu vooral de man ziet voor wie
het doel de middelen heiligt: de
katholieke kerk en de wereld
macht Frankrijk.
Bush
Oude verhalen uit de Franse
historie, maar voor Paul Eenens
is 3 Musketiers vooral het altijd
actuele verhaal van iemand die
probeert zichzelf te zijn. Iets
wat ook in deze tijd niet makke
lijk is: „Het is altijd moeilijk om
te doen watje hart je ingeeft en
je idealen te verwezenlijken. Zo
staat d'Artagnan tegenover Ri
chelieu van wie je niet weet of
hij liefde predikt of haat, of dat
hij alleen maar voor zichzelf
predikt. Net als Bush en depaus.
Iemand die een smet werpt op
iets wat eigenlijk heel mooi is."
Dumas, schepper van boeken
als 'De graaf van Monte Chris
to', hechtte eraan te worden be
graven in het dorp Villers-Cot-
terêts, waar hij in 1802 was
geboren en in 1870 overleed.
Dus niet in het Parijse Panthéon
waar Frankrijk zijn grootste
helden bewaart. Bastiaan Ragas
bekent dan ook de nodige ambi
valente gevoelens te hebben
gehad toen hij onlangs in dat
Panthéon die kleine kist met de
stoffelijke resten van Dumas
zag staan, geflankeerd door een
kleine erewacht. „Als je iemand
respecteert laat je hem met rust
en haal je hem zeker niet uit zijn
graf. Het recht van het individu,
daarover gaat het nu net in 3
Musketiers."
Maar wat gebeurde er met d'Ar
tagnan? Toen het Franse leger in
1673 het beleg sloeg voor Maas
tricht, had de koning zijn gene
raals Condé, Turenne en
Luxembourg weggestuurd. Hij
wilde zelf de eer van deze over
winning hebben. Een schilderij
in het Louvre laat zien hoe hij
zich in het kampement voorbe
reidt. En daar lijkt waarachtig
ook d'Artagnan bij hem in de
buurt te staan, Maar de verove
ring van Maastricht maakt hij
niet mee. Bij een aanval op Ton-
gerse Poort wordt d'Artagnan
door een Nederlandse kogel in
het hoofd getroffen. Vier andere
musketiers die zijn lichaam wil
len redden sneuvelen eveneens.
Dumas wordt nu geëerd, maar
zijn held verdween anoniem in
een massagraf, ergens in de
Limburgse grond, diep onder
het bronsgroen eikenhout.
Hans Visser
Musical 3 Musketiers: vanaf 5 maart
t/m september première op 30
maart) in het nieuwe Luxor Theater
in Rotterdam. Voor meer informatie
of reserveringen: 0900-3005000
(0.45 pm) of www.musicals.nl
Een hele schouwburg kapot-
spelen. Zo'n kans krijgt
zelfs ZTHollandia niet elke dag.
Maar nu de Haarlemse Stads
schouwburg vanwege een gron
dige opknapbeurt in april voor
minstens twee jaar dicht gaat,
mogen de laatste bespelers hun
gang gaan. Voor de slotproduc-
tie Dark banen ze zich een weg
dwars door het podium.
Klankrijk, beeldend en kleur
rijk muziektheater moet die
sloopactie gaan opleveren.
Maar bovenal een aangrijpende
voorstelling, waarin de wan
hoop van de uitgerangeerde
profetes Jeanne d'Arc zich
mengt met treurnis om het lot
van die goeie ouwe Haarlemse
'bonbonnière'. De voorstelling
wordt geregisseerd door Paul
Koek, die gisteren bekend
maakte na oktober ZTHollan
dia te zullen verlaten.
Een van z'n belangrijkste thea-
terlessen leerde ZTHollandia-
regisseur Paul Koek van Kand-
inski, de Russische pionier van
de abstracte kunst. Die zei begin
20-ste eeuw. „Bij muziekthea
ter is het niet 1 plus 1 is twee,
maar 1 min 1 is twee. Er moet
iets af van de klank, iets af van
de tekst. Dan krijg je een soort
volheid als resultaat. Maak het
dus eerder kaal dan dat je iets
toevoegt."
En kaal oogt de uitgebeende
grote zaal van de Stadsschouw
burg Haarlem, waar ZTHollan
dia de komende zes weken de ei
gen muziektheaterproductie
Dark speelt. De regisseur gaf
zijn vormgeefster Elian Smits
de vrije hand. „Gisteravond op
weg naar huis dacht ik: onwer
kelijk eigenlijk, dat je de wetten
van het theater zo tart. Dat je de
podiumvloer doorzaagt, waar
door je de kelderruimten ziet.
Dat je alle opsmuk weghaalt,
om het publiek zo de kale
schouwburg te tonen. Het skelet
van de schouwburg, de dwars
doorsnede van een droomfa-
briek, ja."
Beelden, herinneringen, emo
ties: daar draait het om in Dark.
„Geen psychologische karak
ters", zegt Koek, maar beeldge-
maakte muziek. Ik doe alles
vanuit de muziek. Ik heb aan het
verhaal van Jeanne d'Arc een
oude vrouw en een kijkje in de
levens van twee 17-jarige meis
jes toegevoegd. Die twee meisjes
vertellen hun eigen verhaal,
maar je kunt ze ook als afsplit
singen, stemmen van Jeanne be
schouwen."
Catastrofe
De titel Dark verwijst naar zo
wel Jeanne d'Arc als naar het
moment waarop in de schouw
burg het licht (voorlopig) wordt
gedoofd, beaamt Paul Koek.
Maar er is meer, wat hem be
treft: „Het zegt ook iets over het
moment voor de catastrofe.
Over het ervaringsmoment dat
je weet: er gebeurt iets ergs. Dit
is een kouwe tijd - sociaal gezien
ook. Er hangt ons een oorlog bo
ven het hoofd; dit theater gaat
dood. Als je het dan - als iemand
die gebruik maakt van het me
dium theater - gaat hebben over
de bloemen en de bijtjes, dan
gaat er iets niet helemaal goed.
Je moet het dan dus wel dege
lijk hebben over de dood Maar
mijn slotbeeld, dat wordt er een
van een huiveringwekkende
schoonheid. Waardoor je wenst:
Laten we doorgaan met leven
Het eindresultaat in deze voor
stelling is eerder een traan dan
een mes."
Op het podium ligt een hoog op
getaste stapel stoelen. Daarach
ter een berg geëmailleerde em
mers. Theatervormgever Elian
Smits is verantwoordelijk voor
het toneelbeeld van Dark. Dat
krijgt zo langzamerhand het
aanzien van een complete in
stallatie. Binnenstebuiten ge
draaide colberts, opgestopt met
truien, liggen her en der als lij
ken op de podiumvloer. Daarin
is ook een enorm, uit het lood
geslagen kruis uitgezaagd.
Richting zaal wordt de lengteas
verbonden met een loopbrug:
het kruis verlengd tot zwaard,
het religieus symbool verwor
den tot een symbool van de
macht.
Hoe komt Smits op zo'n krachti
ge vorm? Ze lacht. „Ik zei tegen
mijn vriend dat ik een monu
mentaal beeld zocht, dat ik niet
wil - nee, weiger te decoreren.
We praatten door en op een ge
geven moment tekende hij de
contouren van een liggende, do
de soldaat, z'n armen gespreid.
Toen zag ik het: het kruis, waarb
uit het zwaard ontstaat. En dat
kruis ligt bewust niet recht, het
moet de indruk geven erin ge
kwakt te zijn."
Elian Smits gooide als eerste in
greep alle stoelen uit de grote
zaal. „Ik ben alles aan het omke
ren. Het publiek komt via nood-
ingangen binnen, kijkt vervol-;
gens vanaf het hoogste balkon -
de goedkoopste plaatsen - op
een open podium. Aan het eind
loopt men via de kelders, door;
ruimtes waar de bezoekers geen"'
vermoeden van hebben, over het
podium naar de lege zaal, waar
de musici van het Rosa Ensem
ble spelen. Een complete trans
formatie: als ze echt in het hart
van het gebouw zijn geweest,-,
zien ze daar de laatste beel
den."
Terrasje
Dark werd goed twee jaar gele-
den verwekt op een terrasje in
Amsterdam, onthullen tekst
schrijver Edzard Mik en compo
niste Calliope Tsoupaki. Mik:
„Calliope en ik zaten te praten
over hoe elk beroep, elke kun
stenaar z'n eigen angst heeft.
Over hoe erg het is als het eigene
van jou niet meer wordt erkend
En over hoe je wordt opgetild,
gelegitimeerd, als het wel een
plek krijgt. Met het verhaal van
Jeanne d'Arc laat zich dat goed
duidelijk maken. Ze was poli
tiek lange tijd van nut, maar
toen diezelfde politiek haar liet
vallen, werd ze veroordeeld tot
fundamentele eenzaamheid.
Had ze eigenlijk wel een mis
sie? Waren het wel de stemmen
van heiligen die tot haar spra
ken?"
Edzard Mik verwoordde Jean-
nes wanhoop in een monoloog.
Zeven velletjes tekst, waarvan.
uiteindelijk vijf a zes A-viertjes",
zijn gehandhaafd. Sopraan
Jannie Pranger zingt Miks li-
bretto, het Rosa Ensemble voert
de muziek uit. „De tekst is een
spiraal", verklaart Mik, „het
gaat steeds dieper. Ik heb geko
zen voor korte, in zekere zin po
ëtisch geladen zinnen, veel ver
schillende stemmen, simpele
beelden."
Calliope Tsoupaki - van Griekse
komaf - verdeelde de tekst in
vier delen. Uitgangspunt voor
haar compositie: „Niet illustre
ren, maar een dramatische op
bouw tegen de tekst aanbren
gen, waardoor deze extra kleur
krijgt. Er is weinig contrapunt
(tegenstem) te beluisteren, het
geheel is melodisch, strak en
verticaal gecomponeerd. Met
een lamento-achtig einde, want
het loopt slecht af."
Joke Dieben-Frerichs
ZTHollandia speelt de muziekthea-
terproduclie Dark: vanaf vanavond
premièretot 29 maart, elkewo. l/m
za. in de Stadsschouwburg in Haar
lem, aanvang 20.15 uur. Reserveren:
tel. 023-5121212.
Ten Sharp: Marcel Kapteijn en Niels Hermes. foto Oof Verschuren/GPD
ft A k
Laat de naam Ten Sharp val
len en de meesten zullen me
teen 'You' roepen. Van die single
zijn sinds 1991 wereldwijd zes
tien miljoen exemplaren ver
kocht. Waarmee 'You' zowel een
lust als een last werd. Want de
hit is er de oorzaak van dat Ten
Sharp de afgelopen zeven jaar
vrijwel niets van zich kon laten
horen. En toch zou juist zonder
'You' het nieuwe album Stay, er
nooit zijn gekomen.
Die nieuwe cd kan trouwens wel
eens het laatste zijn dat onder
de naam Ten Sharp wordt uit
gebracht. In september vertrekt
de ene helft van het Purmerend-
se duo, toetsenist Niels Hermes
(43), naar Nieuw-Zeeland om
daar met zijn gezin voorlopig te
gaan wonen. „Het is heel mooi
geweest met Ten Sharp. Ik sluit
het af, in elk geval tijdelijk."
Zanger Marcel Kapteijn (42)
blijft en wacht vooralsnog de
gevolgen van Stay. af.
'Vroeger' werd Ten Sharp verge
leken met bands als Spandau
Ballet en later Crowded House.
Hermes: „Dat is nog wel een fa
cet, maar veel minder nadruk
kelijk. Los daarvan is het wel zo
dat de benadering, de sound op
dit nieuwe album meer past bij
Marcel dan bij mij. Zoals het
verhaal van Ten Sharp hiervoor
meer op mijn maat gesneden
was. Marcel voegde zich daar
toen in, nu heb ik dat gedaan."
Kapteijn laat inderdaad voort
durend blijken zich buitenge
woon lekker te voelen bij de
nieuwe werkwijze, het iets ge
wijzigde geluid van Ten Sharp.
Vol geestdrift uit hij zijn bewon
dering over de muzikanten (een
groot deel van de band van Mar
co Borsato), de arrangementen
van Tom Bakker en producer
Peter van Asten. Stay, is duide
lijk vooral zijn kind.
Ze zijn trots op de nieuwe cd,
maar met name Hermes vindt
het moeilijk om het resultaat los
te zien van 'hoe er op wordt ge
reageerd'. „Als er geen respons
is, ben ik er toch niet meer zo blij
mee. Als mensen uit hun dak
gaan, groeit dat gevoel. Er
wordt bijvoorbeeld heel dik ge
daan over 'You'. Dat het num
mer zich enorm zou onderschei
den van onze andere stukken.
Maar dat werd niet gezegd op
het moment dat 'You' net ver
scheen. Er werd zelfs over ge
twijfeld of het de juiste single
zou zijn. En nu het zo veel aan
dacht heeft gekregen, lijkt het
wel een soort extra magie te
krijgen, waardoor je niet echt
meer kunt beoordelen of het nou
wel echt zo veel beter is."
De hamvraag. Er zit zeven jaar
tussen het nieuwe en het vorige
album. Zeven jaar niet werken,
zeven jaar geen zichtbare of
hoorbare Ten Sharp. Op Stay.
wordt in 'Impatient' de frustra
tie, de aanklacht geuit ten aan
zien van de platenmaatschappij
van het tweetal, Sony Music: 'It
takes too much time to listen to
your nonsense'.
Kapteijn: „Het is de creatieve
verwoording van wat we heb
ben meegemaakt. Het antwoord
op de vraag waarom we zeven
jaar geen plaat hebben ge
maakt, wordt met dat liedje ge
geven. Maar ik ben er wel bere
trots op dat het ons is gelukt een
muzikale invulling te geven aan
die ellende in plaats van rechts
zaken te voeren of zo."
Hennes: „Inderdaad, de maat
schappij waar we in 'Impatient'
over leeglopen, is dezelfde als
die de nieuwe plaat heeft uitge
bracht. En we hebben van tevo
ren afgesproken dat we eerlijk
en open konden zijn over wat er
is gebeurd. Het komt er op neer
dat 'You' een enorm commerci
eel succes was, dat echter geen
gelijkwaardig vervolg kreeg.
Dat maakte allerlei mensen bij
Sony heel onzeker, want er lag
wel een zwaar contract. Er was
geen visie en er kwamen in vlot
tempo steeds andere mensen
met andere opvattingen. Het
was stuurloos en dus voor ons
heel demotiverend."
Wat doet een muzikant, die toch
graag zijn muziek aan een pu
bliek wil laten horen, dan in ze
ven jaar? Hermes: „Af en toe je
zelf wijsmaken dat je toch wel
goed bent in de dingen die je al
tijd hebt gedaan. Liedjes schrij
ven, toch weer steeds er tegen
aan gaan."
Ook optredens werden niet ge
daan. Hermes verkiest sowieso
de zoldermuziekkamer boven
het podium en Kapteijn gingge-
woon met wat muzikanten on
dereen andere naam wel het po
dium op. „We hebben de vuile
was in de afgelopen periode niet
buiten gehangen. Kapteijn: „Je
kunt het publiek niet gaan ver
giftigen met de waardeloosheid
van een situatie. Dat is zielig.I
Nu kunnen we vertellen waart-I
om het allemaal zo lang heeft"
geduurd. Dat doen we dan in het
licht van het feit dat het dus toch
is gelukt."
Natuurlijk zaten de twee in ai;
die jaren niet stil. Hermes bleef-
bezig met muziek en Kapteijn is
een veelgevraagd inzinger van
radiojingles. Maar desondanks,
hoe kunnen twee beroepsmuzi
kanten het zonder album en
zonder optredens zeven jaar in
financieel opzicht volhouden?
„Simpel", zegt Hermes. „Door
'You'. Tja. die single, is die een
lust of een last? Gezien het feit
dat we hier nog steeds zo zitten
en dat we de afgelopen periode
zijn doorgekomen, is het een;
lust. Maar als je ziet hoe kramp-
achtig de platenmaatschappij
ermee is omgegaan, hoe groot de
druk werd door 'You', is het een
last."
Fred Hoogendoorn
