Demarrage in doodlopende straat
Jo de Roo voelt zich
geflikt door Kees Bal
Koningsdrama rond Goese toerclub
Gids
27
zaterdag 22 februari 2003
Mid-City was jarenlang een
door rust omgeven Goese
toerclub. „Tot Kees Bal lid werd."
De komst van de voormalige prof-
wielrenner leidde een woelige pe
riode in. Bal zocht het gevecht met
Jo de Roo, de andere oud-prof,
rond wie Mid-City is opgebouwd.
Bal trachtte De Roo te lossen. Op
het moment suprème demarreerde
hij echter een doodlopende straat
in. Hij rekende buiten een vasthou
dende advocaat. Die meent hem
onlangs aan de hand van twee valse
brieven ontmaskerd te hebben als
een gewiekste intrigant, manipu-
lant en kwade genius. Een recon
structie van een uit de hand gelo
pen klungelige couppoging,
waarin uiteindelijk een dure foren
sisch schriftexpert het laatste
woord heeft. 'The FBI-files' in de
polder.
Een koningsdrama", noemt advo
caat Cees van Tongeren de zaak die
hij namens en voor Toerclub Mid-City
heeft uitgeplozen. „Een machtsstrijd
waarbij Jo de Roo kopje onder dreigde
te gaan. Dat verdient hij niet. Met dit
rapport wordt aangetoond dat Bal geen
middel schuwde om De Roo te wippen.
Vanaf het begin was hij maar op één
ding uit: zelf de baas worden van de
club."
Harde woorden van de man, die de af
gelopen maanden geen middel onbenut
liet om de kwade opzet van Kees Bal
aan te tonen. Van Tongeren is
oud-voorzitter van het wielerdistrict
Brabant Zuid-West (inmiddels opge
gaan in het district Zuid-West-Neder
land) en al jaren actief lid van Mid-Ci-
ty. „Het was de club van Jo de Roo. Een
boerenclubje, waar reglementen en
statuten bijzaak waren. Niemand die
er om maalde. Het ging om het fietsen.
Tochten maken, mossels eten, bier
drinken en boeren. Zo'n club."
Het veranderde allemaal toen Kees Bal
lid werd. Tijdens de ledenvergaderin
gen bestookte hij het bestuur met ge
wichtige vragen over reglementen en
statuten. Eigenlijk kwam het er alle
maal op neer dat Kees Bal voorstander
was van het rijden met een hogere snel
heid. Het moest harder en er moest
meer gekoerst worden. Jo de Roo wilde
een tempo waarbij iedereen zich pret
tig voelt.
De affaire werd geboren in de zomer
van 2002. Van Tongeren schetst dat be
gin. „Eén keer per jaar rij den we de 'Jo
de Roo-toertocht'. De laatste 30 kilo
meter stonden er langs de kant van de
weg plotseling borden met daarop tek
sten als 'Vanaf nu is het koers'. Ook wa
ren er veel meer pijlen dan gewoonlijk
op de weg geschilderd. Het organisatie
comité wist van niets. Het bestuur wist
van niets. Dus dacht iedereen: het zal
wel een actie van Kees Bal zijn. Omdat
die laatste 30 kilometer precies inge
richt waren zoals hij het op al die verga
deringen - tevergeefs - voor elkaar pro
beerde te krijgen."
Brief
Het bestuur fronste volgens Van Tonge
ren helemaal de wenkbrauwen, toen
eind juni een brief binnenkwam van
ene W. Jager-Bruining uit 's-Graven-
o de Roo, hier in actie op Les Deux Alpes, dreigde kopje onder te gaan in de machtsstrijd.
foto Wouter Borre/GPD
hage. Het briefhoofd was van 'Apo
theek Jager-Bruining. Dierenselaan
14, 2573 KH 's- Gravenhage'. Een
vriendelijk schrijven waarin onder
meer te lezen stond: 'Vooral de kilome
teraanduidingen van de laatste 30,20,
10, 5 kilometer en finish waren een op-
Tot begin november Bal het bestuur
van Mid-City een kopie van een brief,
c.q. opdracht aan zijn advocaat
S. Spruijt (van het Goese kantoor
Quarles en Jurgens) onder de neus
duwt. Daarin staat te lezen dat Bal de
raadsman opdracht geeft een gerechte
anders. Het bestuur raakte enigszins in
paniek. Ze hebben de zaak aan mij
overgedragen en daarop ben ik een on
derzoek begonnen."
De Bergse raadsman liet geen middel
onbenut om de waarheid te achterha
len. Hij bouwde het rapport op als een
merkelijke verbetering. Hierdoor be
stond er ook geen onduidelijkheid
vanaf welk punt er vrijuit gefietst kon
worden.' Als trouwe deelnemer zegde
Jager-Bruining toe zeker te zullen te
rugkeren in 2003. Van Tongeren noemt
bovenvermelde passage 'uiterst posi
tief en vergoeilijkend'. Het bestuur
steekt dan ook niet onder stoelen of
banken dat het vermoedt dat Bal ach
ter de brief zit. Deze ontsteekt in woede
bij het horen van de suggestie dat hij de
brief zelf zou hebben geschreven. Van
Tongeren: „Ik heb toen al aangeboden
er werk van te maken, maar het bestuur
wachtte liever af."
lijke procedure tegen het bestuur van
Mid-City te beginnenwanneer dat be
stuur niet voor 5 november zijn aantij-
gingen jegens Bal intrekt. Veelvuldig
refereert Bal aan een gesprek met
Spruijt op 2 oktober
Het draait allemaal om de brief van Ja
ger-Bruining en Bal kondigt aan een
klacht in te dienen wegens 'het openlijk
betichten van valsheid in geschrifte.
Hierdoor is mijn naam en goede eer in
het geding gebracht en ik zie dit als
smaad tegen mijn persoon.' Bal stelde
voor 5000 euro schadevergoeding te ei
sen.
Van Tongeren: „Toen werd het allemaal
requisitoir Hij begon bij de brief van
W. Jager-Bruining. Via de kamer van
koophandel en een onderzoek ter
plaatse door een collega-jurist stelde
hij het volgende vast: „De apotheek be
staat nog, maar is inmiddels in andere
handen overgegaan. Dat was in 1989,
op het moment dat de heer W. Jager-
Bruining overleed. Navraag leerde dat
rond het betreffende adres niemand
had meegedaan aan de toertocht, Na
vraag leerde ook dat in heel Den Haag
niemand woont met de genoemde
naam en voorletter. Op de deelnemers
lijsten van de toertocht kwam de naam
trouwens ook niet voor. Dit is het be
wijs dat de brief vals is. Maar dan ben je
er nog niet. Ik wilde aantonen dat de
brief wel degelijk door Bal is geschre
ven."
Net zoals dat regelmatig te zien is in de
Discovery-serie 'The FBI-files' scha
kelde Van Tongeren een gerenommeerd
forensisch schriftexpert in, te weten
drs. RL. Zevenbergen. Deze grafoloog
vergeleek de bewuste brief met eerdere
geschreven stukken van Kees Bal en
stelde vast dat de brieven identiek wa
ren qua stijl en opstelling.
De handtekening nam hij ook onder de
loep. Van Tongeren: „Hij is te werk ge
gaan volgens de nieuwste methode. Bij
zo'n handtekening kun je niet stellen
dat hij met een aan zekerheid grenzen
de waarschijnlijkheid van Bal is, maar
wel dat er een gerede kans is dat hij van
hem is. In termen van kansberekening
tot 1 op de 2.000.000 dat hij niet van Bal
is."
Contact
Punt drie is de kopie van de brief aan
meester Spruijt. De collega van Van
Tongeren zei in eerste instantie nog
nooit van Bal gehoord te hebben, laat
staan met hem gesproken te hebben.
Later, toen Spruijt Bal confronteerde
met de brief, bleek Bal contact te heb
ben gehad met een van zijn secretares
ses. 'Persoonlijk had hij mij nooit over
deze zaak gesproken', laat Spruijt
schriftelijk weten.
Het vierde punt van 'aanklager' Van
Tongeren betrof de nooit in gang gezet
te procedure. Bal dreigde er wel mee in
dien zijn eisen niet zouden worden
ingewilligd. Van Tongeren in zijn rap
port: 'Hetgeen toch zonder meer gezien
kan worden als een extra aanwijzing
dat de heer K. Bal het voorleggen van
de brief puur heeft gebruikt als intimi
datiemiddel tegen uw bestuur hetgeen
tevens een aanwijzing is voor de juist
heid van hierna volgende conclusies'.
Die conclusies ('opzettelijke valsheid
in geschrifte', 'het op ontoelaatbare
wijze in diskrediet brengen, intimide
ren en onder druk zetten van uw be
stuur' en 'handelen in kwader trouw')
had Van Tongeren in een extra leden
vergadering willen voorleggen aan de
leden van Mid-City.
„Er dreigde een splitsing. De ene helft
geloofde Bal, de andere De Roo. Na het
aanhoren van mijn rapport had er een
stemming kunnen plaatsvinden op ba
sis van de feiten. Zover is het jammer
genoeg niet gekomen. Vlak voor ik mijn
rapport kon afronden, stond de gewone
ledenvergadering gepland. Het be
stuur wilde die niet uitstellen. Het ge
volg was dat Bal toch nog kans zag zo
veel verwarring te zaaien, dat een deel
van de club met hem opstapte. Hi j voel
de nattigheid en was weg. Voor Jo de
Roo vind ik dit heel erg. Voor hem ben
ik ook zover gegaan in mijn onder
zoek."
Allemaal vanwege een briefje van ene
W, Jager-Bruining. „Maar wel de brief
waai-voor Bal het bestuur had willen
aanklagen. Dan staat je als raadsman
maar één ding te doen. Bewijzen dat die
brief wel degelijk vals is en hopen dat
de meeste leden alsnog achter Jo gaan
staan."
Kees Bal is nu bezig een eigen club op te
richten, TGV genaamd. Een club voor
snelle jongens dus. Van Tongeren hoopt
dat hij met Jo de Roo snel kan terugke
ren naar de oude tijden van 'toeren,
mossels eten, bier drinken en boeren'.
Ad Pertijs
Wie gaat er met Kees Bal mee en wie
blijft bij Jo de Roo? Dat was na
een maandenlang slepende ruzie de in
zet, toen de toerclub Mid-City uit Goes
met vij ftig fietsende leden in twee kam
pen werd verdeeld. Het gemoedelijke
clubje, dat ooit uit tachtig toerfietsers
(vooral veel oud-wielrenners) bestond,
verkeerde plotseling in een crisis. Ri-
nus Verboom, al jaren voorzitter en ook
oud-renner: „Het komt allemaal door
die gluiperige Kees Bal, die heel de club
op zijn kop heeft gezet."
Wat begonnen is met een onschuldig
gedichtje ('De Sint wil dat er harder
wordt gefietst...') is uitgedraaid op een
affaire die de toerclub heeft verscheurd
en tot een speelbal van advocaten heeft
gemaakt. Kees Bal heeft het bestuur en
de leden een jaar lang bestookt met
brieven, gedreigd met een rechtszaak
en een dwangsom, maar hij zwijgt nu in
alle talen. „Ik ben een nieuwe club be
gonnen en wil niets meer met die zaak
te maken hebben."
Jo de Roo, een van de achterblijvers bij
Mid-Cityspreekt van hoogverraad en
kinderlijk gedrag. „Wat die Bal ons
heeft geflikt, dat is zo smerig, zo onder
de gordel. Ik dacht eerst nog: het is wel
eens goed dat er zo'n mannetje bijkomt.
Hij was de eerste die met een map onder
zijn arm naar de vergadering kwam.
Dat had ik van bestuursleden nog nooit
gezien. Maar daarna is hij gaan lopen
donderjagen, overal kritiek op gaan
geven. En nu blijkt zelfs dat hij onder
een valse naam en met een valse hand
tekening brieven naar de club heeft ge
schreven.Dat is triest, heel triest, voor
een man die toch in het Zeeuwse Tour
comité zit en vice-voorzitter is van het
districtsbestuur van de KNWU. En dat
wij daar met ons boerenclubje nu het
slachtoffer van zijn, dat is te zot om
over te praten."
Kees Bal werd al lang gezien als de aan
stichter van het kwaad dat binnen de
toerclub is aangericht. Rinus Verboom:
„Hij wilde altijd maar harder fietsen,
met een fanatisme dat niet bij een toer-
clubje hoort. Dat riep enorme weer
stand op. Wij gingen meer mee in de
filosofie van Jo de Roo: een rondje fiet
sen, vrienden uitnodigen en daarna een
glaasje drinken. Kees Bal heeft dat ver
ziekt."
De Jo de Roo-tocht, nog wel ter gele
genheid van de 65" verjaardag van de
vroegere klassiekerkoning, was vorig
jaar de aanleiding voor de definitieve
breuk. Rinus Verboom vertelt: „Kees
Bal had op de dag voor de tocht de route
verkracht met borden en pijlen. We
kwamen tot de ontdekking dat op der
tig kilometer voor het einde een bord
was neergezet met de aanwijzing: hier
begint de koers. En overal op de weg
waren pijlen gezet, net als in een echte
wedstrijd."
Stoute dingen
Kees Bal wees eerst alle beschuldigin
gen van de hand. Volgens zijn zeggen
had hij niets met de zaak te maken. Jo
de Roo: „Het werd allemaal nog erger
toen we daarna een brief kregen die zo
genaamd door een Haagse apotheker
was geschreven. En waarin stond dat
het zo'n prachtige tocht was met die
koers op het eind. Maar nu is vrijwel ze
ker aangetoond dat Bal die brief nota-
bene zelf heeft geschreven." Rinus Ver
boom: „Dat van die route en van die
pijlen heeft Bal uiteindelijk wel toege
geven. Hij zei dat hij wel meer stoute
dingen had gedaan. Hij had bijvoor
beeld zelf ook oud-renners uitgenodigd
om de koers harder te maken." Jo de
Roo: „Het is zo ver doorgeschoten dat
er van alle kanten kritiek is gekomen.
Gerrit Solleveld en Aad van der Hoek
zijn na de tocht naar me toegekomen
om te zeggen: als het hier zo gaat, dan
komen we nooit meer." De zaak esca
leerde nog verder toen Kees Bal het be
stuur ging dreigen met een rechtszaak
wegens smaad. Hij vond dat hij in zijn
eer en goede naam was aangetast door
de aantijging dat hij de bewuste brief
van de apotheker had geschreven.
Rinus Verboom: „Hij begon te dreigen
met een dwangsom van vijfduizend eu
ro (duizend euro per bestuurslid) als we
niet ten overstaan van alle leden excu
ses zouden aanbieden. Dat was voor
ons het moment dat we hebben gezegd:
nu is het genoeg geweest, nu gaan we
zelf stappen ondernemen. We hebben
de advocaat Kees van Tongeren, die lid
is van onze club, ingeschakeld om de
hele affaire tot op de bodem uit te zoe
ken."
Dat onderzoek is inmiddels afgerond.
Rinus Verboom: „Toen bleek dat Bal
nog meer vreemde spelletjes had ge
speeld. Hij verwees ons in een brief
naar een gesprek dat hij met een Goese
advocaat had gehad, maar die bleek
Kees Bal nooit te hebben gesproken.
We waren toen zo ver, dat we een verga
dering hebben uitgeschreven om de le
den in te lichten. Het was de bedoeling
clat we Bal die avond zouden royeren
als lid."
Maar Bal was het bestuur voor. Hij
hoorde op de vergadering de resultaten
van het onderzoek aan, voelde wat hem
boven het hoofd hing en bedankte toen
zelf als lid. Rinus Verboom: „Hij bleef
wel in het café zitten en is na de verga
dering leden van Mid-City gaan bewer
ken om met hem mee te gaan naar een
nieuwe club. Jo de Roo: „Dat neem ik
Bal nog het meest kwalijk. Hij heeft al
tijd al liggen sodemieteren, altijd van
die rotstreken gehad, maar het is vooral
verderfelijk dat hij nu ons clubje om
zeep wil helpen."
Kees Bal is voor wat Mid-City betreft
nu voorgoed van het toneel verdwenen.
Kees Bal (rechts), hier in gesprek met Tourbaas Jean-Marie Leblanc, is inmiddels
een nieuwe tourclub begonnen. foto Ruben Oreel
En veel woorden wil hij niet kwijt over
de zaak.
„Ik ben woordvoerder geweest van wat
ontevreden leden, die het bestuur niet
meer zagen zitten. Met die leden zijn we
nu een nieuwe club begonnen. Ik had
geen zin meer om verder te gaan met al
dat geruzie. Wij willen een gezellig
clubje, om lekker mee te fietsen, zonder
dat gezeur."
Hij blijft ontkennen dat de brief van de
apotheker van zijn hand kwam. „Ik
weet helemaal van niets, ik heb er niets
mee te makenDe nieuwe club van Bal
(TGV: Toerclub Goes Vooruit) heeft in
middels vijftien leden ingeschreven
van Mid-City.
„Het schijnt", zegt Jo de Roo, „dat die
mensen ook nog lid van onze club wil
len blijven. Dat is helemaal schijnhei
lig. Je gaat met Bal mee of je blijft bij
ons, maar niet van twee walletjes gaan
vreten."
Frits Bakker
Barcelona
Nik is een Baskische Cata
laan. Hij woont in Catalo-
nië waar zijn Baskische ouders
jaren geleden naar toe verhuis
den. We raakten met hem be
vriend net als al die andere tien
tallen mensen die we altijd
ontmoeten op een van zijn bij
zondere bijeenkomsten. Soms is
het een maaltijd, waarbij ieder
een zijn eigen eten moet mee
brengen. Een andere keer is het
een avondbezoek aan het muse
um van Dalx. Een paar weken
geleden nodigde hij ons uit voor
een tocht langs Romaanse ker
ken en kloosters in Emporda,
het fraaie heuvelachtige achter
land van de Costa Bra va.
Trefpunthet kerkje van St. Es-
teve in Peratallada. De uitnodi
ging per mail is een mozaïek van
Engels, Spaans, Catalaans,
Duits en Japans. Niet omdat hij
prat gaat op zijn talenkennis,
maar omdat zijn vriendenkring
echt alle denkbare nationalitei
ten omspant.
Om tien minuten over elf dus bij
de kerk van de Heilige Stefanus.
De twee ranke cipressen tore
nen uit boven het afgestompte
torentje. Nik staat fris geurend
voor de massieve kerkdeur en
kriebelt Aitor, zijn onafscheide
lijke labrador op zijn kop. In de
andere hand de grote smeed
ijzeren sleutel waarmee hij
straks het Romaanse juweel
voor ons ontsluit.
Geleidelijk groeit het groepje
aan tot zo'n twaalf man: twee
Nederlanders, een Amerikaan
se, een Engelsman, een Duitse
Japanner, twee 'gewone' Japan
ners en een Catalaanse Belgi
sche met haar dochter. Het
wachten is op Lourdes en haar
vriendin, de enige Spanjaarden
in het gezelschap. Net als Nik
verdient Lourdes de kost als
gids. Maar het verschil is dat zij
alle vereiste diploma's op zak
heeft terwijl Nik gidst vanuit
zijn hart. De route van vandaag
heeft hij zelf bij elkaar gesprok
keld en wij zijn z'n proefkonij
nen. Als we het goedkeuren
neemt hij het op in zijn zeer per
soonlijke programma.
Om half twaalf gaat Nik's mo
bieltje. Lourdes. Ze staat te
wachten bij een kerk aan de an
dere kant van het dorp. Ze dacht
dat ze daar moest zijn. Eindelijk
compleet, leidt Nik ons over ou
de grafstenen langs ronde bogen
en kapitelen naar de tiende en
elfde eeuw. De strakke blauwe
lucht, de zaterdagochtend stilte
en de oude gebeeldhouwde ste
nen hebben de tijd stilgezet. De
San Esteve kerk is maar één van
de vele historische parels die in
de vorm van kerken, kloosters of
kastelen uit het Catalaanse land
omhoog rijzen.
We volgen de witte Polo van on
ze gids en zijn hond richting Ca-
napost, een boerendorp met tien
huizen, een paar kilometer ver
derop. Het kerkje is uit dezelfde
periode, maar de rechthoekige
absis verraadt pre-Romaanse
invloeden. Met het heilige vuur
van de rasverteller laat Nik ou
de tijden herleven, maar waar is
Lourdes? We missen haar pas
wanneer de telefoon van onze
gids opnieuw klinkt. Ja hoor, zij
is het weer.
Verdwaald. Ze staat nog in het
dorp waar we net doorheen zijn
gereden. Niemand zegt het,
maar we denken hetzelfde: moet
dat een gediplomeerde gids zijn?
Giechelig voegen zij en haar
vriendin zich even later weer bij
de groep. Onder de lunch be
kent Lourdes dat ze zich nog
niet zo erg zeker voelt in de auto.
Alle begin is moeilijk, meent
Terry, onze Engelsman, diplo
matiek.
Na nog veel meer Romaans
brengt Nik ons uiteindelijk naar
zijn stokpaardje, het kasteel
van La Bisbal, waar bisschop
pen en graven vanuit de hoogte
regeei'den over hun onderda
nen. Maar als Bask in hart en
nieren wijst hij ons ook op veel.
i'ecentere spox-en van de republi
keinse gevangenen die hier on
der de Franco-dictatuur hebben
gezucht.
De zon is onder en van achter de
kantelen zien we hoe de laatste
rode gloed wegzakt achter de
besneeuwde toppen van de Py
reneeën. Nik heeft zijn verhaal
verteld. In de stilte klinkt uit
zijn rugzak het inmiddels zo be
kende deuntje van zijn mobiel.
Lourdes: zij is de weg kwijt!
Halverwege de bezichtiging van
het kasteel was ze verti-okken
om haar viiendin naar de trein
te bi'engen. Het geduld van Nik
is eindeloos, net als de onkunde
van Lourdes.
Henk van den Boom
