Europese eenheid is nog ver weg
PZC
Expert vreest gifgasaanval
Pers mag massaal meekijken bij aanval
Over trage formatie
klagende Zalm heeft
boter op zijn hoofd
Azië is diep verdeeld
over beleid van Bush
Nationale belangen winnen het van gemeenschappelijk ideaal
19 februari 1953
door EricTalmadge
De crisis rond Irak brengt
niet alleen in Europa,
maar ook in Azië verdeeld
heid. Traditionele vrienden
van de Verenigde Staten heb
ben twijfels over de Ameri
kaanse aanpak. Als ze Was
hington steunen halen ze
zich de woede van de eigen
bevolking op de hals.
In de islamitische landen van
Azië bestaat toch al weinig
steun voor militaire actie te
gen Irak. Indonesië waar
schuwt herhaaldelijk tegen
eenzijdige stappen. Pakistan
vindt dat de vrede een kans
moet krijgen.
Premier Mahathir Mohamad
van Maleisië, die later deze
maand de Islamitische Con
ferentieorganisatie bijeen
heeft geroepen voor een de
bat over Irak, zegt niets te be
grijpen van de Amerikaanse
houding. Zijn ambtgenoot
van Singapore, Lee Kuan
Yew, was aanvankelijk vol
lof over het 'actieve beleid'
van Bush. Maar nu zegt Sin
gapore, kennelijk onder druk
van de publieke opinie, dat
het pas een standpunt be
paalt als duidelijk wordt dat
een oorlog onvermijdelijk is.
China, het enige Aziatische
land met vetorecht in de VN-
Veiligheidsraad, is ook tegen
het aansturen op oorlog. Pe
king vindt dat de VN-inspec-
teurs meer tijd moeten krij
gen. China drong er gisteren
bij Irak op aan zich van zijn
beste kant te laten zien.
De Indiase premier Atal Bi-
hari Vajpayee waarschuwde
gisteren voor acties die de
autoriteit van de VN kunnen
ondermijnen, meldde het
persbureau UNI.
Australië
Zelfs in de landen die de VS
vanouds na staan, lijkt de
verdeeldheid te groeien. Au
stralië is daarvan een sterk
voorbeeld. Premier John Ho
ward stuurt 2000 militairen
naar de Perzische Golf om de
Amerikanen en Britten bij te
staan, maar afgelopen week
einde betoogden in Austral
sche steden honderd§S
den mensen. Howarf |jg
zich door het massale profe-
niet uit het veld slaan, jyj
het publiek bij de volgende
verkiezingen niet goedvindt
wat ik gedaan heb gooien ze
me eruit", zei hij.
De Filipijnse president Gin.
ria Macapagal Arroyo steun'
militaire actie, mits de Ven
enigde Naties er toestem'
ming voor geven. Arroyo is
een van de trouwste bond°e.
noten van de VS in de anti-
terreurcampagne. Vorig jaa-
besloot zij, tegen de zin
van sommige senatoren en
linkse groepen, Amerikaanse
strijdkrachten binnen te ha-
len om het Filipijnse legerte
helpen bij hun strijd tegen
moslimrebellen in het zuiden
van het land. In tegenstelling
tot andere Aziatische leiden
hoeft Arroyo zich geen zot
gen te maken om de publiek-
opinie. Ze heeft al laten
ten zich niet herkiesbaar*
stellen.
Taiwan, een andere geheide
bondgenoot van de VS, heeft
zich nog niet laten horen. Dai
was ook nog niet nodig, om-
dat het geen VN-lid is en het
niet is gevraagd troepen te
sturen.
Japan, de thuisbasis vat
50.000 Amerikaanse militai
ren, van wie enkele duizen
den op het naar de Gok
opstomende vliegdekschip
Kitty Hawk, maakt zich
steeds meer zorgén.
Gealarmeerd door de ruziein
de Navo, waar Frankrijken
Duitsland rebelleren, en de
vredesbetogingen van het af
gelopen weekeinde, bena
drukt premier Junichiro Koi
zumi de noodzaak van de
ontwapening van Irak. „Ze
moeten ervoor uitkijken nit:
de verkeerde boodschap over
te brengen dat Irak gelijk
heeft", zei hij tegen de de
monstranten.
Koizumi moet zelf ook voor
zichtig zijn. Bijna 80 procent
van de Japanners is tegen mi
litaire actie en zijn populan-
teit was toch al niet dave
rend AP
woensdag 19 februari 2003
De vrede in Europa is weer gete
kend, maar de ruzie over Irak
laat 'het oude continent' suize
bollend achter. Europa kan niet
op eigen benen staan.
door Hetty van Rooij
Op de Europese top over Irak
maakt Kofi Annan maan
dagavond de meeste indruk.
Met zachte stem, gebarend met
slanke handen, spreekt hij de re
geringsleiders als schooljon
gens toe: het wordt hoog tijd dat
ze zich concentreren op de ont
wapening van Irak en wat min
der energie steken in onderling
geruzie. Hij krijgt de zaal moei
teloos stil. „Zo iemand zouden
wij hier ook wel kunnen gebrui
ken", verzucht een Brusselse di
plomaat als de secretaris-gene
raal van de VN vertrokken is.
Op papier is de vrede in Europa
weer getekend. Met een maand
vertraging kan de Navo gaan
werken aan de bescherming van
Turkije en de EU heeft Saddam
Hoessein voor de laatste maal
gewaarschuwd. Maar de Euro
pese samenwerking is langs de
rand van de afgrond gegaan, de
relatie met de Verenigde Staten
is bijna gesneuveld en de Euro
pese leiders staan als kempha
nen tegenover elkaar. (De Britse
minister van Buitenlandse Za
ken Jack Straw sprak maan
dagavond over zijn Franse col
lega De Villepin als 'my dear
friend Dominique'. Op zo'n mo
ment wordt het oppassen).
Ongelegen
Hoe heeft het zo ver kunnen ko
men? De kwestie-Irak kwam
voor Europa buitengewoon on
gelegen. Zowel de EU als de
Navo verkeren in een proces van
verandering en hebben de han
den vol aan zichzelf. De EU
krijgt er volgend jaar tien nieu
we leden bij en zoekt naar we
gen om zichtbaar, bestuurbaar,
betaalbaar en geloofwaardig te
blijven. De Navo worstelt met
een heel ander probleem: na de
val van het communisme heb
ben de VS en Europa geen ge
meenschappelijke vijand meer
en dat gaat ten koste van de
transatlantische vriendschap.
Blair, Chirac, Schroder en Ber
lusconi hebben het drukker met
him eigen besognes dan met de
zorg voor een sterk, levensvat
baar Europa. Door de crisis
rond Irak is dat onbarmhartig
blootgelegd. Op papier mag er
een gemeenschappelijk buiten
lands beleid bestaan, als het er
op aankomt tellen alleen de na
tionale belangen. Pas als het
dieptepunt bereikt is, klinkt de
verzoenende taal die de schijn
van eenheid moet ophouden.
Maar dan staat Europa allang
buitenspel.
Pijnlijk
De crisis over Irak confronteert
de EU met pijnlijke keuzen.
Blijft het gemeenschappelijke
buitenlands beleid een vrijblij
vende aangelegenheid, of krijgt
'Brussel' echt iets te zeggen? De
discussie woedt volop, maar
krijgt door de gebeurtenissen
van de afgelopen weken een an
der karakter. Hetzelfde geldt
voor de beraadslagingen over de
toekomstige leiding: moet er een
vaste 'president' komen die de
macht van de EU belichaamt, of
blijft het EU-voorzitterschap
ieder half jaar in handen van
een ander land? Europa voelt
pijnlijk het gemis van een brug
genbouwer, een politicus die in
naam van de Unie kan opboksen
tegen de ego's en de belangen
van de diverse regeringsleiders.
Maar zo'n 'Mr. Europe' kan al
leen functioneren wanneer hij
ook iets te vertellen krijgt.
De kwestie-Irak heeft geleerd
dat Europa nog lang niet op ei
gen benen kan staan. Romano
Prodi, de voorzitter van de Eu
ropese Commissie, denkt zelfs
dat Londen, Parijs en Berlijn
straks in de wereld helemaal
niet meer meetellen, wanneer de
Europese landen er niet in sla
gen hun krachten te bundelen.
En daar wringt de schoen: zijn
de regeringsleiders bereid om
uit vrije wil in de internationale
gemeenschap een minder be
langrijke rol te spelen? Wie Chi
rac en Blair bezig ziet, heeft
weinig reden om daar erg opti
mistisch over te zijn. GPD
Kofi Annan deed de rust weerkeren in het Europese hoenderhok. foto Charles Patiau/RTR
door Patrick Selbach
Zeker vijfhonderd journalisten, fotogra
fen en leden van camerateams krijgen
van de Amerikaanse strijdkrachten kans
verslag te doen van een eventuele aanval op
Irak. De verslaggevers krijgen een militaire
eenheid toegewezen waarbij ze zich in geval
van een actie moeten aansluiten. Het Penta
gon heeft een dergelijke regeling sinds de
Tweede Wereldoorlog niet meer op zo'n
schaal getroffen.
Volgens een zegsman van de Amerikaanse
nieuwszender CNN zijn er wel beperkingen
opgelegd. Een rechtstreeks verslag van oor
logshandelingen mag alleen na toestem
ming van de plaatselijke commandant. De
tails over lopende of komende operaties
moeten geheim blijven. Journalisten mogen
geen wapen dragen en ook geen militaire
uniformen. Ze krijgen wel een uitrusting die
bescherming kan bieden bij een aanval met
kern-, biologische en chemische wapens. Ze
mogen niet in eigen voertuigen rijden.
Peter Arnett, die faam verwierf als CNN-
verslaggever in Bagdad tijdens de Golfoor
log in 1991, gaat ook terug naar Irak, aldus
The New York Times van gisteren. Hij zal er
verslag doen voor National Geographic Ex
plorer en MSNBC. Arnett maakte in 1991
gebruik van de enige satelliettelefoon die er
toen in Bagdad was. Intussen zijn er volgens
Arnett twee- tot driehonderd van deze ap
paraten, en bovendien videotelefoons.
In tegenstelling tot de Golfoorlog van 1991
zal de berichtgeving over de mogelijk nieu
we strijd in de regio nu niet hoofdzakelijk
bestaan uit verslaggeving van de persconfe
renties van de militaire top. Arnett tekent
wel aan dat het nog de vraag is hoe snel de
verslaggevers in het veld hun berichten en
beelden kunnen en mogen verzenden naar
de redacties. Als het steeds lang duurt voor
dat er toestemming wordt gegeven, dan ko
men de 'primeurs' gewoon uit Washington
of uit Qatar, waar de Amerikaanse strijd
krachten hun commando vestigden. ANP
door Fons Kockelmans
De kabinetsformatie sleept
zich al bijna een maand
voort en de onderhandelaars
Balkenende (CDA) en Bos
(PvdA) hebben nog maar bitter
weinig resultaten bereikt. VVD-
leider Zalm krijgt er een punt
hoofd van. „De tegenvallers
vliegen ons om de oren, de werk
loosheid schiet omhoog, er
dreigt een oorlog en wat doen
Balkenende en Bos? Vrijwel
niets", sneerde hij het afgelopen
weekeinde.
Ook Bos zelf maakt zich zorgen.
„We hebben nog niets laten zien.
Dat kunnen we niet lang meer
blijven volhouden", klaagde hij
vorige week al. Intussen heeft
hij de komende week uitgeroe
pen tot 'de week van de waar
heid'. Blijft succes uit, dan ziet
de PvdA-leider het somber in.
Verlopen de onderhandelingen
ook echt extreem langzaam?
Wel als je ze vergelijkt met de
formatiebesprekingen van vo
rig jaar. CDA, LPF en WD had
den toen 'slechts' 68 dagen no
dig om een regeerakkoord te
schrijven en een ploeg bewinds
lieden bijeen te zoeken.
Maar de formatie van vorig jaar
was uitzonderlijk. Langdurige
kabinetsformaties zijn in Ne
derland heel gewoon. Berucht is
die van 1977, die uiteindelijk
leidde tot het eerste kabinet-
Van Agt. Maar liefst 208 dagen
verstreken er voor dit kabinet
op het bordes stond. Ook bij de
vorming van de kabinetten Den
Uyl (1973) en Drees-3 (1956)
gingen de onderhandelaars niet
over één nacht ijs. Deze forma
ties namen respectievelijk 163
en 122 dagen in beslag.
Bolkestein
Ook in het recente verleden
kwamen tergend trage kabi
netsformaties voor. Neem de on
derhandelingen over Paars-1 in
1994. Die deden in veel opzich
ten sterk denken aan de huidige
besprekingen tussen CDA en
PvdA.
Ook in 1994 begon de formatie
met een verkennende fase onder
leiding van één informateur. De
'echte' onderhandelingen,
waarvoor drie informateurs
werden ingeschakeld, sleepten
zich week na week voort, zonder
dat er veel leek te gebeuren. En
toen ze tenslotte toch tot iets le
ken te leiden, hield WD-leider
Bolkestein het onverwacht voor
gezien. Hij vond de afgesproken
bezuinigingen niet hard genoeg.
Dankzij een list van de koningin
- zij benoemde Pvd A-leider Kok
tot informateur met de op
dracht een regeerakkoord te
schrijven en er vervolgens coali
tiepartners bij te zoeken - kwam
het eerste paarse kabinet in au
gustus alsnog tot stand. Maar
toen waren er wel 111 dagen
voorbij.
Verkenner
Na Paars-1 leek Paars-2 een
fluitje van een cent. PvdA, WD
en D66 gaven al ver voor de ver
kiezingen aan samen verder te
willen en ze maakten het ge
voerde beleid inzet van die ver
kiezingen.
Toch was de formatie van 1998
bepaald geen vluggertje. Net als
vier jaar eerder moest er eerst
een 'verkenner' aan de slag. D66
had namelijk fors verloren bij
de verkiezingen en was getals
matig niet meer nodig om een
coalitie te vormen. Niettemin
wilden PvdA en WD de demo
craten er graag bij hebben.
Pas nadat D66 zich had laten
overhalen, konden de inhoude
lijke besprekingen beginnen.
Net als nu zorgde vooral het te
voeren financieel beleid voor
hoofdbrekens. Weken en weken
duurde het voordat de drie par
tijen het financieel-economi-
sche 'motorblok' aan de praat
hadden.
Melkert
Toen het eindelijk zo ver, was
vertrok PvdA-onderhandelaar
Wallage naar Groningen, waar
hij tot burgemeester was be
noemd. Demissionair minister
van Sociale Zaken Melkert
werd naar voren geschoven om
de klus af te maken. Die legde
meteen een pakket nieuwe eisen
op tafel, waardoor het uiteinde
lijke akkoord nog weken op zich
liet wachten.
In totaal vergde de vorming van
Paars-2, een kabinet dat door
alle deelnemende partijen vurig
werd gewenst en waarvan de
totstandkoming eigenlijk al
voor de verkiezingen vast stond,
89 dagen. Net als in 1994 wer
den de onderhandelingen in
1998 geleid door drie informa
teurs. Een van hen was de toen
malige minister van Financiën
Gerrit Zalm. Dezelfde Zalm die
nu klaagt dat de formatie veel te
traag verloopt. ANP
Hassan Mashhadi zag met eigen
ogen de gruwelijke gevolgen
van Iraakse aanvallen met gif
gas. Deskundige hulp kivam
toen te laat. Anderhalf decenni
um later gaat Mashhadi voor de
VN-organisatie OPCW voorop
in de strijd tegen chemische wa
pens.
door Ferdi Schrooten
De gevolgen van de Iraakse
chemo-aanvallen, tijdens
de Golfoorlog tegen Iran in de
periode 1980-1988, staan in
Mashhadi's geheugen gegrift.
„De slachtoffers van de zenuw
gassen waren al dood. De mees
te sporen waren verdwenen.
Resten van mosterdgas kon je
nog op de overlevenden zien:
letsel aan huid, ogen en longen.
Wie het heeft ingeademd, al is
het maar een beetje, wordt het
uiteindelijk fataal. Nog steeds
overlijdt in Iran elke een of twee
maanden iemand door de gif-
gasaanvallen van toen."
'Toen' was in de jaren tachtig.
Mashhadi werkte voor het
Iraanse ministerie van Buiten
landse Zaken. Hij begeleidde
VN-teams, die voor onderzoek
besmette regio's bezochten. Be
wijzen zat. Vele duizenden
slachtoffers, vaak dood of an
ders op afdelingen vol vermink
te overlevenden in ziekenhui
zen. Maar ook waren er de
resten van projectielen die niet
waren ontploft.
In zijn Haagse kantoor van het
OPCW, de VN-organisatie die
toeziet op het wereldwijde ver
bod op chemische wapens,
spreekt Mashhadi van een
'droevige ervaring'. „Voor ie
dereen was grootschalig ge
bruik van chemische wapens
duidelijk. Schokkende beelden
van slachtoffers op televisie,
maar geen resolutie van de VN-
Veiligheidsraad.
Iran moest het doen met een
persoonlijke ingreep van de se
cretaris-generaal van de Ver
enigde Naties, die besloot een
gelegenheidsteam van interna
tionale experts naar Teheran te
sturen. „Zo tijdrovend! Iemand
uit Spanje, iemand uit Zuid-
Afrika en zo nog wat mensen
bijeen sprokkelen. Het team
moest eerst bijeenkomen in
New York." Voor veel slachtof
fers was het toen al te laat, dui
zenden anderen liepen onnodig
letsel op.
Controle
Inmiddels zijn 148 landen lid
van de OPCW, gericht op uit
banning van chemische wa
pens. Leden worden streng ge
controleerd op het verhandelen
en voorhanden hebben van gif
gassen en grondstoffen daar
voor. Irak is geen lid. Maar in ge
val van een aanval op een van de
lidstaten, garandeert de OPCW
dat getroffen lidstaten zo snel
mogelijk hulp krijgen.
Vanuit Den Haag kan een speci
aal rampenteam binnen drie a
zes uur wereldwijd worden uit
gezonden. „Wat we toen in Iran
niet hadden, is er nu wel: het
mandaat om direct in actie te
komen, met gespecialiseerde
teams en de modernste uitrus
ting," zegt Mashhadi in zijn
werkkamer. De fax spuugt
voortdurend documenten uit en
om de paar minuten lopen me
dewerkers binnen met paperas
sen die dringend aandacht be
hoeven.
Aan de muur hangt een platte
grond van het Kroatische
Zadar, waar onlangs op de
luchthaven de eerste internatio
nale oefening voor een gifgas
aanval is gehoudenDe behoefte
aan OPCW-expertise is groot.
Was er sinds de terreuraansla
gen op de Verenigde Staten al
een explosieve toename van de
vraag naar beschermingscur
sussen, inmiddels is het OPCW
compleet overtekend.
Hulporganisaties
Een ander teken aan de wand
zijn de hulpverzoeken van in
ternationale hulporganisaties
„Ze willen weten hoe ze chemi
sche wapens kunnen opsporen
bij een gifgasaanval in ieder ge
val de levens van hun eigen
mensen kunnen redden. Het is
niet hun bedoeling om in be
smette regio's hulp te bieden aan
vluchtelingen en oorlogsslacht
offers. Dat is zelfs voor onze
specialisten al heel moeilijk en
gevaarlijk."
Het OPCW verkeert in hoogste
staat van paraatheid. Appara
tuur om chemische wapens te
detecteren, tegengif en speciale
ontsmettingsmaterialen staan
klaar in het depot te Rijswijk.
Experts in de bestrijding van
chemische oorlogvoering, me
dici en scheikundigen, moeten
permanent stand-by zijn.
Formeel weet het OPCW niets
OESTERHANDEL - Yerseke
is bij de Ramp goed weggeko
men, menen oester- en mossel
vissers. Nu de visserij op de
Oosterschelde is vrijgegeven,
trekken de vissers er op uit
naar hun percelen. De schade
lijkt zich te beperken tot de
kust van Schouwen. De mos
sel- en oesterhandel is deze
week weer hervat.
STAVENISSE - De eerste vier
honderd mannelijke bewoners
van Stavenisse zijn terug ge
keerd in hun totaal verwoeste
woonplaats. De plaats ligt nog
volkomen geïsoleerd. Het laat
ste stuk naar hun woonplaats
moesten de mannen te voet af
leggen; een tocht van drie
kwartier over een smal pa
dwars door 'het verdronka
land van Tholen'.
De aanblik van de enorme ra
vage in Stavenisse was m
iedereen slikken, maar d<
woners zijn begonnen met bi
opruimen van de chaos. W
geen huis meer heeft, wordti:
een schip ondergebracht. Di
terugkeer van meer menie
naar Stavenisse is voorlopij
stopgezet.
SLACHTOFFER - In C
het stoffelijk overschotvanè
11-jarige Ineke Kloosterma
uit Wolphaartsdijk begrave.
Ze is het twaalfde en ls
slachtoffer van de overstro
mingsramp in haar gemeente
Roemeense soldaten oefenen voor een gifgasaanval. Zij waren gisteren in touw in Campulung, 150 kilo
meter ten noordwesten van Boekarest. fotyo Vadim Ghirda/AP
van de chemische wapens die
Irak heeft, omdat dat land geen
lid is. Dus heeft de speciale VN-
organisatie er ook geen inspec
teurs. Maar de reputatie van
Irak volstaat.
Niet voor niets stuurt de OPCW
komend weekeinde een team
naar een niet nader genoemd
buurland van Irak voor een
'training'. Tussen de regels door
is volgens Mashhadi te lezen dat
er meer aan cle hand is. De ex
perts worden in de regio alvast
achter de hand gehouden zodat
ze in de buurt zijn bij een gifgas
aanval.
Na enig aandringen geeft Mash
hadi het toe: hij is bang. „Als je
de gevolgen van chemische wa
pens met eigen ogen hebt gezien,
ben je als de dood voor herha
ling. En zo lang landen als Irak
geen OPCW-lid zijn, zo lang er
chemische wapens zijn en terro
risten die gifgas kunnen en dur
ven gebruiken is er een gevaar.
Dus moeten we maximaal pa
raat zijn. Zo houden we het aan
tal slachtoffers van een aanval
minimaal. Maar helemaal voor
komen? Nee, nooit." GPD
Hoofdredactie:
A L Oosthoek
D Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Oostsouburgseweg 10
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118) 484000
Fax: (0118)470102
E-mail: redactie@pzc.nl
Vlissingen:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118) 484000
Fax. (0118)470102
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Voorstad 22
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)273000
Fax. (0113) 273030
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen: Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115) 645769
Fax (0115)645741
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel (0114) 372776
Fax. (0114) 372771
E-mail" redhulst@pzc nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel (0111)454647
Fax. (0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee. Goes en Hulst:
8.30-17.00 uur
Internet: www.pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12.00 uur.
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag: tijdens kanto;vs
zondag: van 16 00 tot 18.00uur
Tel. (0118)484000.
Fax (0118) 470100
Abonnementen
(bij acceptgirobetaling geldt een
toeslag van €2,00)
per maand: 20,50
per kwartaal: 55,10
per jaar €209.90
Voor toezending per post geldt
een toeslag
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand .07
het einde van de betaalperiode.
Losse nummers per stuk.
maandag t/m vri|dag:€ 110
zaterdag: 1,65
Alle bedragen zijn inclusief 6% E
Bankrelaties
ABN AMRO 47 70.65 597
Postbank 35.93.00
Advertenties
Alle advertentieopdrachten won»1
uitgevoerd onder toepassing yan
de algemene voorwaarden van
Uitgeverij PZC BV alsmede de
regelen voor het advertentiewezen
Tarieven kunnen tijdens kantooni's
worden opgevraagd.
Voor gewone advertenties:
Tel: (0118) 484240
Fax:(0118)470100
Voor kleintjes: Tel. (0118)484321
Fax:(0118)484370
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant 8V is een onderdeel van het Wegener-concein Wf"
aan ons verstrekte gegevens hebben wi| opgenomen in een bestand dat wordt
(abonnementen)administratie en om u te (laten) Informeren over
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener ot d<
Atsu op deze informatie geen prijs stelt d;
Postbus 3229.4800 MB Breda
uaiWU'uiyc"'"1
or u relevante ö|enslj£5._ j
ju i iui ui uuu. ons zorgvuldig
nl u dit schriftelijk melden bij: PZC -
Behoort tot LUGQGnGr
