PZC
Boek over oorlogsinstinct Bush
Berichten uit Nederland
baren de meeste zorgen
PZC
W apeninspecteurs
werken voor VN,
niet voor de VS
Werkloosheid van nu
niet te vergelijken met
die van jaren tachtig
Woodward beschrijft metamorfose president sinds 11 september 2001
post kaboel
11 februari 1953
dinsdag 11 februari 2003
'Bush in Oorlog' heet de
blik achter de schermen
van het Witte Huis van
journalist Bob Woodward
Washington Post, Water
gate), sinds gisteren in de
Nederlandse boekwin
kels. In de maanden na 11
september ontwikkelt Ge
orge Bush zich van onder
schat president tot man
met een missie in de we
reld. Woodward legt de
transformatie vast.
door Ans Bouwmans
Wie wil weten hoe George
Bush, president van de
Verenigde Staten, denkt over
Irak en hoe hij zijn beslissingen
neemt, doet er goed aan het boek
'Bush in Oorlog' te lezen. „Jij
hebt het verhaal", zegt Bush tij
dens een zomerse wandeling
over zijn ranch tegen journalist
en schrijver Bob Woodward. Hij
wil maar zeggen: de eerste
maanden na de terreuraanval
hebben me gevormd tot wie ik
nu ben.
Het verhaal kort samengevat:
Bush is de president van de gro
te verandering. De man die moet
zorgen voor een nieuwe strate
gische positie van wereldmacht
VS. Die ervan overtuigd is dat
hij de wereld niet achter mag la
ten zoals hij 'm heeft aangetrof
fen. Zijn tijd niet wil verdoen,
maar 'de kans moet grijpen om
grote doelen te bereiken'. En er
is 'niets groter dan wereldvrede
bereiken', zegt hij in het boek.
Door Bush vertaald als: alle ter
roristen de wereld uit. En weg
met Saddam Hoessein.
De president gaat daarbij af op
zijn instinct. „Ik speel niet vol
gens het boekje, maar ga af op
mijn onderbuik." Hij is een on
geduldig mens. Hij handelt lie
ver dan dat hij aarzelt. Hij is er
van overtuigd dat het tonen van
wilskracht cruciaal is om een
doel te bereiken. Een coalitie
wordt niet gebouwd op overleg,
meent hij, maar op sterk leider
schap, 'en daarvoor zullen wij
zorgen'.
Bush in Oorlog volgt de eerste
honderd dagen na 11 september
2001 minutieus, aan de hand
van notities van bijeenkomsten
van het team dat Bush bijstaat
in veiligheidszaken en inter
views met alle hoofdrolspelers,
vertegenwoordigers van de re
gering en ambtenaren. Het boek
legt de opmaat naar de oorlog in
Afghanistan vast, de eerste
moeilijke weken van de militai
re operatie die op 7 oktober be
gon, de doorbraak op 12 novem
ber en gaat dan in vogelvlucht
door 2002, het jaar waarin de
koers weid verlegd van Afgha
nistan naar Irak.
Lichtgewicht
Bush, tot dan toe een lichtge
wicht op buitenlands terrein,
moet na 11 september snel
groeien om in zijn nieuwe uni
form van 's lands bevelhebber te
passen. Hij moet een plan, een
strategie ontwikkelen, een visie.
„Amerikanen moesten weten
dat de strijd tegen terrorisme de
belangrijkste focus van de rege
ring, van de overheid, zou zijn
vanaf dat moment", tekent
Woodward op.
Het is minister Rumsfeld (De
fensie) die al snel na 11 septem
ber in een bijeenkomst van het
oorlogsteam het woord Irak laat
vallen, zijn staatssecretaris
Paul Wolfowitz is er voorstan
der van Irak meteen in het vizier
te nemen. Voor 11 september
werkte het Pentagon al aan
plannen voor een militaire optie
voor Irak, en iedereen realiseer
de zich na 11 september dat een
serieuze oorlog tegen terrorisme
op enig moment ook Irak zou
bereiken, schrijft Woodward.
Geen haast
Bush is er op dat moment echter
niet voor om de aandacht af te
leiden van Al Qaeda en hun Ta-
liban-beschermheren in Afgha
nistan. Het sluit het debat: „Ik
geloof dat Irak erbij betrokken
was, maar ik ga ze nu nog niet
aanvallen. Ik heb het bewijs nog
niet." Hij geeft opdracht te blij
ven werken aan militaire plan
nen voor Irak, maar er is geen
haast bij. Er wordt geld uitge
trokken voor heimelijke opera
ties van de CIA in Irak. En een
bezorgde Powell besluit te in
vesteren in zijn persoonlijke
contact met Bush, om de fana
tieke Irakbedwingers een te
gengeluid te bezorgen.
Het boek beschrijft uitvoerig de
twee kampen in het oorlogs
team van Bush. Aan de ene kant
Rumsfeld en vice-president
Cheney die a priori weinig voe
len voor samenwerking met an
dere landen (lopen maar in de
weg) en inzake Irak niets zien in
de route van de Veiligheidsraad.
Aan de andere kant Powell en
Rice die hameren op het belang
van een coalitie en samen op
trekken met bondgenoten.
Eigengereidheid
Bush zit daartussen. „Mijn hou
ding is altijd geweest, als we al
leen moeten gaan dan doen we
het, maar dat doe ik liever niet",
zegt hij in het boek. Ook onder
Bush' voorganger Clinton wa
ren unilateralistische neigingen
te zien, maar bij de 'Toxic
Texan' - zoals Bush zichzelf
neerzet in het boek - gaat de ei
gengereidheid van de super
macht niet schuil onder een laag
beleefd vernis.
Bush gelooft dat als supermacht
Amerika een koers uitzet, de
rest van de wereld zich moet
aanpassen. „Actie en zelfver
trouwen zullen positieve resul
taten opleveren", zegt hij. Hoe
dat in Irak zal aflopen is onge
wis. Maar de persoonlijke score-
kaart met 22 namen en foto's
van Al Qaeda-leiders die Bush
volgens Woodward in zijn bu
reau heeft liggen, bevat nog
steeds zestien namen, inclusief
Osama bin Laden. GPD
door Charles J. Hanley
Wat als er een oorlog in
Irak komt, dood en ver
derf wordt gezaaid en er na
afloop nauwelijks verboden
wapens worden gevonden,
vraagt Hans Blix zich af. De
inspecties moeten doorgaan,
vult Mohamed El Baradei
zijn collega aan. Het Mid
den-Oosten kan zich geen
nieuwe oorlog veroorloven.
Wapeninspecties zijn voor de
VS trouwens ook veel goed
koper dan oorlog.
Na twee dagen van onder
handelingen in Bagdad ge
ven de twee zichtbaar ver
moeide hoofdinspecteurs een
gezamenlijk interview. De
twee juristen kennen elkaar
al jaren. De 74-jarige Blix
was minister van Buiten
landse Zaken van Zweden en
werd daarna directeur van
het Internationaal Agent
schap voor Atoomenergie
(IAEA) in Wenen, waar de nu
62-jarige Egyptenaar El Ba
radei zijn rechterhand was.
In 1997 vertrok Blix en volg
de El Baradei hem op.
De twee zijn bevriend en vul
len elkaar naadloos aan. In
het verleden bagatelliseerde
Irak de vragen die tijdens de
wapeninspecties in de jaren
'90 niet zijn beantwoord,
zegt Blix. Heeft het land zijn
voorraden antrax en zenuw
gas werkelijk vernietigd? Tot
op heden is het niet duidelijk,
maar afgelopen weekeinde
'concentreerde Irak zich voor
het eerst op deze kwesties'. El
Baradei: „Irak probeert voor
het eerst ook met oplossingen
te komen."
De inspecteurs zijn na een
weekeinde van gesprekken
met Iraakse functionarissen
voorzichtig optimistisch ge
stemd. Ze kregen documen
ten over verboden wapens en
raketten en Irak heeft toege
zegd er meer boven tafel te
krijgen. Gevraagd om een re
actie op uitlatingen van pre
sident Bush, die zondag zei
dat 'het spel uit is' voorSv
dam Hoessein, laten bi"
mannen lichte ergernis
Maar waar Blix onderkop
precisie aan de dag ]g
toont El Baradei meer
tie. „We werken niet vo
Amerikaanse overhel
functionarissen, maar v»
de Veiligheidsraad", g
Blix, die vervolgens beg
aan een uiteenzetting m
mandaten en tijdschema^
Baradei beklaagt zich 05
mensen die het hebben 0-
de 'zogenaamde inspect;
in Irak. „Dat is een overs-
plificatie. Haast mag
afbreuk doen aan de ins:-
ties. Verwachten dat eenls
binnen acht weken wc?
ontwapend en dat dieont;
pening ook nog wordtgev?
fieerd is oversimplificatie'
Blix zegt nog altijd geen:*,
te hebben of Irak nu we!
geen massavernietigingjy.
pens heeft. „Het zou vols
mij erg paradoxaal zijn,
Irak oorlog en verwoest:
over zichzelf afroept om«
beperkte hoeveelheid verte
den wapens. Het zou vi o
mij ook paradoxaal zijn;
de rest van de wereld les
enorme kosten een ooi;
voert, om er uiteindelijks^
ter te komen dat er maart
weinig verboden wapensr,
ren."
Rekensom
De Zweed maakt een rek»
som. Met de huidige stain
tweehonderd mensen ki
de wapeninspecties tact;
miljoen dollar per jaar. Et
Amerikaanse oorlog te#
Irak kost naar schalie
meer dan honderd miljsi
dollar en er zijn zo'n 200.!(
mensen voor nodig. „Endr
zijn er de politieke, econos
sche en maatschappelijke:
percussies", voegt El Bars:
daaraan toe. „In eeng
bovendien dat toch al uite
mate instabiel is.
„Tussen de beide opties k
staat een aanzienlijk ve
schil." AP
door Sylvia Marmelstein
Het beeld van de jaren tach
tig doemt bij velen op bij
het horen van de werkloos
heidscijfers. De tijd van de mas
saontslagen, waarvan vooral
ouderen de dupe werden, en de
enorme jeugdwerkloosheid.
Maar de huidige werkloos-
hcidsgolf is onvergelijkbaar
met de werkloosheid van toen.
„Het beeld ziet er nu gelukkig
rooskleuriger uit", zegt Cor In-
ja, arbeidsmarktdeskundige bij
de vakcentrale FNV.
De nieuwe cijfers stemmen niet
bepaald vrolijk. Alleen al in de
maand januari schreven de Cen
tra voorWerken Inkomen (CWI,
cle voormalige arbeidsbureaus)
29.000 werklozen in, een ver
dubbeling ten opzichte van de
maand daarvoor. Dat is het sal
do van het aantal mensen dat
werkloos is geworden min het
aantal mensen dat al ingeschre
ven stond bij een CWI, maar
weer een nieuwe baan vond.
Hoeveel werklozen er nu zijn is
nog onduidelijk. Het CBS heeft
geen recente cijfers. Maar werk
geversorganisatie VNO-NCW,
verwacht dat de teller eind dit
jaar uitslaat naar een half mil
joen werklozen.
..Dat zijn duizelingwekkende
cijfers", zegt Inja. Maar in de ja
ren tachtig hadden we er nog
veel meer. In 1983, het meest
rampzalige jaar, waren tussen
de 800.000 en de 900.000 men
sen werkloos. De ontslagenen
waren onder meer een gevolg
van de veranderende economie.
Nederland schakelde in die tijd
over van een industriële econo
mie naar een diensteneconomie.
Werk in de industrie verdween
massaal en de mensen werden
op straat gezet.
Verzachtend
De werkloosheid van toen was
er vooral een van structurele
aard. „De ontslagenen konden
niet snel een nieuwe baan te vin
den. De economie was al vijf tot
zes jaar daarvoor steeds verder
aan het verslechteren. De loon
kosten lagen hoog en de sociale
partners en kabinet grepen pas
in toen de werkloosheid al heel
hoog was. Dat is nu anders. Ie
dereen realiseert zich dat er nu
snel ingegrepen moet worden
door onder andere loonmati
ging. Dat zal een verzachtend
effect hebben", denkt Inja.
Bovendien denkt Inja dat de
werkloosheid nu conjunctureel
is en dat mensen dus niet lang
zonder werk zullen blijven. Aan
de ene kant is dat te zien in de
cijfers van de CWI's. Er worden
veel mensen werkloos, maar er
vinden ook vele duizenden weel
een nieuwe baan. „Het lijkt dus
zo te zijn dat mensen kort zon
der werk zitten en dan weer
doorstromen."
De internationale spanningen
dragen momenteel ook bij aan
de groeiende werkloosheid,
Werkgevers geven al een jaar te
kennen dat ze met een overschot
aan personeel zitten, maar geen
mensen ontslaan omdat ze ho
pen dat de economie spoedig
aantrekt. „Door de dreigende
oorlog met Irak is die hoop
bij veel ondernemers vervlo
gen. Als de dreiging weg is,
zal de economie weer aantrek
ken."
Alleen voor de ontslagen in de
iet ziet Inja het somber in.
„Daar lijkt de werkloosheid
structureel te worden. De markt
van computers en mobiele tele
foons is verzadigd. Er zullen dus
geen extra banen meer bijko
men in de iet."
Jongeren
Inja verwacht dat ook de jonge
ren het de komende maanden
moeilijk krijgen op de arbeids
markt. „Als er geen banen meer
bijkomen, wordt het voor deze
groep zeer lastig. „Oudere
werknemers hebben immers al
een plek veroverd op de arbeids-
markt en die blijven daar nu zit
ten. De jongeren moeten het
hebben van vrijvallende banen
en extra vacatures. Die komen
er niet."
Het CNV maakt zich vooral ern
stige zorgen over de banen in de
collectieve sector. „Het kabinet
wil zo drastisch bezuinigen dat
ik vrees voor de werkgelegen
heid daar", zegt CNV-voorzitter
Doekle Terpstra.
Als de economie weer aantrekt,
zal het een tijdje duren voordat
ondernemers weer mensen aan
gaan nemen. „Meestal duurt het
een half jaar", zegt Inja. De
werkgevers moeten eerst weer
vertrouwen hebben voordat ze
nieuwe werknemers op de loon
lijst zetten. Als dan het vertrou
wen van de werknemers ook
weer terugkomt, gaan die weer
meer geld uitgeven en zal de
boel zich spoedig herstellen."
GPD
Majoor Ronald Gillesse (37) uit.Vlissingen
verblijft drie tot vier maanden in Afgha
nistan als commandant van de infanterie-
compagnie. Nederland vormt daar met
Duitsland de internationale troepen
macht (Isaf). Gillesse, die verantwoorde
lijk is voor de dagelijkse gang van zaken
voor 186 militairen, doet voor de PZC
eens in de twee weken verslag.
door Ronald Gillesse
En ik wens Isaf 5 in zijn periode heel
veel krijgsmansgeluk. Met deze woor
den droeg mijn voorganger het comman
do over de infanteriecompagnie maan
dagochtend 3 februari aan mij over.
Zaterdag 25 januari vertrok ik zoals ge
pland naar Kaboel, samen met het voor
detachement van de compagnie. Dit alles
in een aantal etappes, aangezien Kaboel
niet echt een standaard vakantiebestem
ming is. De eerste etappe bracht mij naar
de Oranjekazerne in Schaarsbergen, waai
de luchtmobiele brigade gelegerd is. Daar
was opvang geregeld voor militairen en
hun familie en de mogelijkheid om af
scheid te nemen. Na een toespraak van
onze brigade-generaal stapte ik met de
militairen van het voordetachement in de
bus.
We vertrokken snel naar Keulen waar we
op het militaire gedeelte van de luchtha
ven incheckten bij de Luftwaffe. De Bun
des wehr verzorgt alle luchttransport voor
de landmacht naar Afghanistan, dus ook
voor ons. Een vlucht van ongeveer zes uur
met een airbus (militaire versie, dus in
flight movie) bracht ons naar Termes in
Oezbekistan, noord van Afghanistan. De
Luftwaffe heeft daar een overlaadpunt
ingericht- Omdat de airbus nog niet kon
en mocht landen op Kaboel International
Airport, werden we daar in kleinere mili
taire transportvliegtuigen ingedeeld.
Twee dagen
Althans dat dachten we, maar niets was
minder waar. Het weer in Kaboel bleek
dusdanig slecht dat de vliegtuigen niet
konden landen die dag. Er werd ons uitge
legd dat er wel gevlogen zou worden als de
nood echt aan de man was. Ze wilden geen
risico nemen voor een rotatie die een dag
later ook kan. Het klonk aannemelijk en
ik had er toch geen invloed op. We moch
ten dus een nacht blijven op Termes op een
plaat van 100 bij 50 meter waar twintig
tenten stonden. Het was absoluut verbo
den van 'onze plaat' af te gaan en dit werd
op Oostblok wij ze gecontroleerd door
Oezbeekse militairen. Dat dit uiteindelijk
twee dagen ging duren, wisten we niet.
Na een mislukte poging landde ik met het
eerste toestel 28 januari op Kaboel Inter
national Airport (KIA): oude gebouwen,
vervallen verkeerstoren, stoffige omge-
Duitse en Nederlandse (met de vlag op de schouder) soldaten worden geïnspecteerd bij
het Isaf-hoofdkwartier in Kaboel. foto Erik de Castro/RTR
Na nog geen week arriveert rotatie 2 op
KIA. Zij beleven hetzelfde programma als
wij met een klein verschil. „Controleer
vanavond voor 22.00 uur nog of alle kerels
hun alarmuitrusting, munitie, gereed
hebben en hun alarmposities kennen. Er
is vanmiddag een waarschuwing uitge
gaan dat er in de komende 48 uur een ra
ketbeschieting plaats kan vinden. Ik houd
rekening met vanavond al", vertel ik de
'nieuwe' pelotonscommandanten in mijn
briefing. We weten dan niet dat we een
half uur later in de bunkers en pantser
voertuigen moeten zitten. Uiteindelijk
blijven we zo'n vier uur in de bunkers voor
het sein veilig gegeven wordt.
ving. De vele vliegtuigwrakken, de uit
zandzakken opgetrokken bunkers en
wachtposten plus de vele militairen gaven
aan dat we niet op vakantie zijn. Niet dat
een van ons die illusie had na de voorbe
reidingen in Nederland.
Het is prettig warm als we uitstappen,
zo'n 18 graden in de zon, helaas als die
achter de Hindu Kush verdwijnt is het
meteen 0 graden. Ik word opgehaald door
m'n voorganger, terwijl de mannen met de
bus, onder escorte van twee gewapende
jeeps richting 'Camp Warehouse' (onze
basis) vertrekken. De chaos is nog groter
als in november op verkenning. Verkeers
regels zijn er niet in Kaboel en dat is dui
delijk ook. Overvolle, geelwitte taxi's, Pa
kistaanse versierde vrachtwagens en
gammele karretjes met een uitgemergeld
paard ervoor. Dit, gecombineerd met fiet
sers en voetgangers, geeft een heel apart
verkeersbeeldDie middag volgt een in
lichtingen briefing, rondleiding, en het
uitdelen van wapens munitie en
uitrusting.
De bunkerplaatsen en slaapplaatsen wor
den gewezen. De dagen hierna volgt de
overnamecyclus van materieel, patrouil
leroutes en procedures. Omdat er drieën
eenhalf uur tijdsverschil en 1500 meter
hoogteverschil is, hakt het er aardig in bij
een ieder.
Raketaanval
Wat mij het meest verbaast, is de volgende
dag het bericht uit Nederland dat er een
raketaanval op de basis is geweest met
drie inslagen om het kamp. Het is abso
luut waar dat er raketten zijn verschoten
en dat deze zijn gedetoneerd in de omge
ving van het kamp. Alleen dit is op 1,5 en 2
kilometer afstand. De meeste nieuwe ke
rels hebben de inslagen niet eens gehoord.
„Dat was een inslag", zeg ik tegen een
nieuwe soldaat, waarop hij antwoordt:
„Ik dacht dat het een containerdeur was."
De sirene bevestigt mijn gelijk. De meeste
kerels maken zich niet zo'n zorgen over de
risico's hier. Ze zijn meer benauwd voor de
berichten in Nederland, die ze weer moe
ten ontzenuwen via een slechte satelliet-
lijn.
pagina 5: bevelsoverdracht Isaf
EVACUATIE - De evacuatie
uit de noodgebieden in Zee
land is voltooid. In de provin
cie zelf zijn een kleine tiendui
zend evacués ondergebracht.
Een zeker even groot aantal is
afgevoerd naar Zuid-Holland,
Utrecht en Brabant. Boven
dien vertoeven in de provincie
nog ongeveer 2500 evacués die
zelf voor onderdak hebben ge
zorgd. Goes is, met vierdui
zend evacués, te zwaar belast.
Er keren nu al weer mensen te
rug die meewerken aan de we
deropbouw van het gebied.
BOOMGAARD - De fruitteelt
heeft door de Ramp veel scha
de opgelopen. Boomgaarden
(ruim duizend hectare) zijn
door het zeewater ot
stroomd. Hetgrootstegedü
kan als verloren worden!
schouwd. De Zak van k
Beveland is met ongeveerr:
honderd hectare overstro
de boomgaarden het zwaï
getroffen.
AFSLUITDIJK - De AM
dijk heeft het gebied rond
voormalige Zuiderzee bel
voor een ramp. Als de
storm zich in dit gebii
kunnen ontwikkelen, zom
herhaling op grote schaalt
de ramp van 1916 heten
mijdelijke gevolg zijngevr:
Dit meldde de directeur-
raai van rijkswaterstaat,
Hoofdredactie:
A L Oosthoek
D. Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Oostsouburgseweg 10
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118) 484000
Fax; (0118)470102
E-mail: redactie@pzc.nl
Vlissingen:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118)484000
Fax. (0118)470102
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Voorstad 22
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113) 273000
Fax. (0113) 273030
E-mail: redgoes@pzc.nl
T erneuzen: Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115) 645769
Fax. (0115)645741
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel. (0114)372776
Fax. (0114)372771
E-mail. redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel. (0111)454647
Fax. (0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee. Goes en Hulst:
8.30-17 00 uur
Internet: www.pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden:
zaterdags tot 12 00 uur.
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag: tijdenstos
zondag van 16.00 tot 18.00uv
Tel. (0118)484000.
Fax (0118) 470100.
Abonnementen
(bij acceptgirobetaling geld: cf
toeslag van 2.00)
per maand 20.50
per kwartaal 55.10
per jaar €209,90
Voor toezending per post ge'o!
een toeslag
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnement
uitsluitend schriftelijk, 1 maand#
het einde van de betaalperiode
Losse nummers per stuk:
maandag t/m vrijdag1.10
zaterdag €1.65
Alle bedragen zijn inclusief 6%E
Bankrelaties
ABN AMRO 47.70 65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties
Alle advertentieopdrachten
uitgevoerd onder toepassing var
de algemene voorwaarden van
Uitgeverij PZC BV alsmede de
regelen voor hel advertentie^'
Tarieven kunnen tijdens kanton
worden opgevraagd.
Voor gewone advertenties'
Tel: (0118) 484240
Fax:(0118)470100
Voor kleintjes. Tel. (0118)48432'
Fax: (0118)484370
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener-concern
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordt gedruM^c
(abonnementen)adminislratie en om u te (laten) informeren over voor u relevante fl'Cr*'
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener ot door ons zorgvuldig
derden. Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schritteli|k melden bij PB
lezersservice, Postbus 3229.4800 MB Breda.
Behoort tot UJGQGflGr
