Dit gesprek blijft lang hangen Beeld van een mooie jeugd Moderne bronzen naast oude meesters MKB wil grens aan uitbreiding bedrijfsterreinen Na de brand Slepers halen buit binnen bij minister! van Financiën Treinverkeer vertraagd door bommelding in Roosendaal Boekenbeurs kunst cultuur Eisenga componeert voor concert in Japan Goese Operette Vereniging verder als GOV zaterdag 8 februari 2003 VLISSINGEN - Het bestuur van MKB-Zeeland is verdeeld over de vraag hoe Zeeland er in de toekomst moet uitzien. Ge steld dat de Westerschelde Con- tainer Terminal (WCT) wordt aangelegd en veel bedrijven aantrekt, neigt een meerderheid van de leden naar het trekken van grenzen. Opdat Zeeland niet ongebreideld wordt volge plempt met bedrijventerreinen. „Misschien is het al laat om een standpunt in te nemen over de toekomst van Zeeland", erkent secretaris W. van der Linde. „Maar we moeten behouden wat we over hebben." Een meerderheid van het be stuur neigt te kiezen voor een open, groene provincie met een economie die is gericht op zorg en toerisme. In haar in novem ber uitgebrachte beleidsvisie 2003-2005 schrijft MKB-Zee land dat de open ruimte behou den moet blijven. „Er bestaat in het bestuur de vrees dat die ruimte zwaar on der druk komt te staan, zowel in de Kanaalzone in Zeeuws- Vlaandex-en als in Midden- en Noord-Zeeland. Als de WCT veel bedrijven aantrekt, zullen bestaande bedrijventerreinen snel volstromen. Dan zal zich op enig moment de vraag aandie nen of we nog meer bedrijven willen toestaan." Hoewel het bestuur in mei een definitief standpunt inneemt, neigt een meerderheid van de le- den naar het openhouden van de provincie. „MKB-Zeeland wil een grens trekken: tot hier en •- niet verder. We willen niet dat langs de A58 een corridor ont staat van bedrijventerreinen. Ook het uitbreiden van be staande complexen zal zeer te rughoudend moeten gebeuren." De keuze voor een economie die als belangrijkste peilers zorg en toerisme heeft, werpt conflicten op met de Brabants Zeeuwse Werkgeversvereniging en de Kamer van Koophandel, die wel voor ontwikkeling van de ha ven- en industriegebieden plei- ten. Van der Linde: „Als we te genover elkaar komen te staan op dit punt, dan moet dat maar. Maar we willen niet dat Zeeland net als de Randstad wordt vol gebouwd." door Claudia Sondervan Wal moet je als knul, als je kleine zusje angst heeft dat haar juf mét de school verbrand is. Terwijl jij die brand hebt gesticht. Omdat je wat aan het rellen was met maten in de oude jaarsnacht en niet ophield voor het te laat was. Je ouders willen verhuizen, omdat die daad het dagelijks leven in de hele wijk op zijn kop heeft gezet. Tien jongens van dertien tot zestien jaar hield de politie aan, vlak na cle gro te brand die in de oudjaarnacht twee scholen en wijkcentrum De Spinne in de Goese Polder in de as legde. Zeven van hen kwamen op een avond bij Stichting Jeugdzorg in Middelburg de gedupeerden onder ogen. Vier verte genwoordigers van de scholen en het wijkcentrum. Zij vormden de voorhoe de van de wijk. Het heet 'herstelbemiddeling', zo'n confrontatie tussen jonge delictplegers en slachtoffers. „Straf werpt jongeren terug op henzelf, dan voelen zij zich de zieligen. Maar dat vergeten ze weer. Dit gesprek herinneren ze zich over twintig jaar nog," stelt Luuc de Smit, teamlei der Jeugdreclassering van Stichting Jeugdzorg Zeeland. Het zevental heeft tevoren een fikse knoop in de maag gehad. Die knoop zal er naderhand nog wel even gezeten hebben. De ouders van de jongens wa ren bij het gesprek. Schaamte Schaamte overheerst, weten schooldi recteuren Alan van Reenen en Hans Willemstein en Henk en Marijke Nelis- sen van de wijkvereniging De Spinne na afloop. Het verdriet van de jongens is oprecht. Het besef van de gevolgen ook. Dat er maar nét geen slachtoffers zijn gevallen. Henk Nelissen trok die nacht ten strijde met de tuinslang, geschokt door de verwoesting die zich voor zijn ogen voltrok. „Iemand heeft daar vi deobeelden van gemaakt. Toen ik die terugzag, besefte ik dat ik mijn leven waagde. Daar heb ik nog last van." Directeur Willemstein van de Holt- kampschool heeft één van de jongens in de klas gehad. De brand verwoestte ook de school van hun broertjes en zusjes. De ontreddering bij de schoolkinderen krijgt nu meer effecten, vertelt Willem stein. „Ouders komen vaker met vra gen. We hebben na de brand extra hulp aangeboden, Slachtofferhulp ook. Er zijn kinderen die hun nieuwe etui elke dag mee naar huis nemen. Bang om dat De resten van een leslokaal na de brand. kwijt te raken. Kinderen die thuis niet meer voor het raam willen zitten. Bang dat het wordt ingegooid. Kinderen voor wie de poten onder hun hoogslaapbed zijn afgezaagd, omdat de angst voor de ruimte eronder te groot werd." De scholen missen het contact met ou ders. Het babbeltje met meester is weg, want de kinderen gaan buiten de wijk met de bus naar school. Er is perspec tief. „Wethouder 't Hart heeft gezegd: we bouwen de mooiste nieuwe Brede School van heel Zeeland. Maar die staat er pas over drie jaar. Pas dan kun je de sociale samenhang, de sfeer en identiteit van de scholen weer opbou wen," weet Van Reenen van het Noor derlicht. Voorlopig zijn alle leuke dingen in het schoolleven, zoals vieringen en ten toonstellingen, opgeschort. Ondertussen ligt het hart van de wijk Goese Polder stil. Verenigingsleven en losse sociale contacten zijn lamgelegd en uiteengeslagen, verspreid over de Bevelanden in tijdelijke onderkomens. Vereenzaming dreigt bij de mensen voor wie het dagelijkse bakje koffie bij De Spinne wegvalt. „We houden nu contact door die mensen op te bellen en te bezoeken," vertelt beheerster Marij ke Nelissen. In de Goese polder spreekt men van 'voor en na de brand', net als met de Ramp of zoals mensen in En schede moeten doen, vertelt haar man. Het 'waarom' is bevredigend beant woord, vindt de beheerster. Wat er is hersteld tijdens het gesprek is een ope ning tot contact, vindt zij. „Als we die foto Willem Mieras ouders tegenkomen, kunnen we weer goeiendag tegen elkaar zeggen. Daar zaten die ouders mee: ze gingen met neergeslagen ogen door de wijk." „Ik denk dat de jongens toch weer een plaatsje in de wijk kunnnen krijgen," zegt Willemstein. Milder De 'voorhoede' van de gespreksavond gaat zich daar voor inzetten, besluiten ze. „Ik wil best bijdragen aan begrip," zegt Marijke Nelissen. .Mensen zullen dat niet altijd begrijpen, maar ik hoop dat ze wat milder gaan denken. Wie ging er vroeger met Oudjaar nu niet verder dan mocht van thuis?" Er zal nog veel gepraat moeten worden, denkt het viertal. Dat de jongens elkaar niet mogen zien zolang hun zaak 'onder de rechter' is, vinden ze niet terecht. „Maar ze moeten voorlopig niet als groep door de wijk wandelen. Dat is niet verstandig." Naar verwachting komen de rechtsza ken van de jongens in maart of april voor de kinderrechter. door Harmen van der Werf DEN HAAG - De Nederlandse werknemers van het Belgische sleepvaartbedrijf URS hebben deze week hun zin gekregen. Zij zullen volledig worden gecom penseerd voor het verlies aan in komen door de komst van het nieuwe belastingverdrag tussen Nederland en België. Staatsse cretaris Steven van Eijck van Financiën heeft hen die toezeg ging gedaan in Den Haag. Zo'n dertig slepers van URS stapten gistermorgen het minis terie van Financiën binnen, be geleid door tv-maker Pieter Storms van SBS-programma Breekijzer. Zij waren met de bus uit Terneuzen gekomen, waar de meesten wonen. Van een ge spannen sfeer die Storms vaak oproept, was geen sprake. Staatssecretaris Van Eijck wist wat er komen ging. Myra Loon- Koomen, CDA-politica uit Os- senisse, had al bij Financiën aan de bel getrokken. En vorige week 'overvielen' actievoerders het belastingkantoor in Roo sendaal. Van Eijck drukte in Den Haag alle bezoekers de hand. „Die is mij te vriendelijk", zei een sleper. Applaus De argwaan verdween snel. Van Eijck bekende dat de slepers van URS bij de herziening van het Belgisch-Nederlandse be lastingbedrag over het hoofd zijn gezien. Zij hadden daar door per 1 januari hun status van grensarbeider verloren, met als gevolg een inkomstenverlies van 300 tot 600 euro netto per maand. Van Eijck beloofde dat te zullen repareren. „En dan verwacht je applaus", riep hij. Het kwam er, aarzelend. Vijfenvijftig Nederlandse URS- werknemers zijn 'gered'. Zij kwamen al in aanmerking voor de algemene compensatierege ling, omdat ze voortaan in Bel gië belasting moeten betalen. Nu krijgen als extra ook de tij delijke compensatie voor grens arbeiders die vóór 1 januari reeds die status hadden. Per 1 januari zijn nog achttien werknemers van het opgehp Vlissingse bergingsbedrijf den Akker naar URS over® men. Voor hen geldt deextn geling in principe niet. Eijck zegde toe ook naar: positie te laten kijken. Voor de vslepers had de su- secretaris nog een verrasskf petto, een rondleiding metj door Den Haag. Actieleideii rel Donze zag dat wel zit „Onderweg komen we var. zeker een bruine kroeg tege- ROOSENDAAL - Het trri* keer van en naar Roosendai gisterochtend vertraagd een bommelding op het sist Roosendaal. Ook reizigers het Zeeuwse spoortraject den last van de vertraging. Rond kwart voor acht kwaa de 112-centrale een boni- ding binnen. De politie bes: hiei'op het station van Rots daal te ontruimen. Het treint keer uit de ï-ichting van Vfe gen werd ter hoogte j Oudenbosch stilgelegd, Dep: tie vond geen explosieven. een kwartier werd het steö weer vrijgegeven. Vanaf z uur kwam het treinverkeer: en naar Roosendaal wee: gang. Enkele duizenden to reizigers hadden vertraging het ergste geval liep deer reistijd op tot een half uur. KNOKKE - In cultureel t trum Scharpoord in Kas wordt 15 en 16 maart deta beurs van het antiquarisch zeldzame boek gehouden. Er worden onder meer o drukken en gravures, negentiende- en twintig eeuwse werken getoond.! dens de beurs is een expo; van het teken- en illustrs: werk van Hugo Claus te ziet MIDDELBURG - De Mid delburgse componist Douwe Eisenga heeft een compositieopdracht ge kregen van het Xenakis Ensemble en Nieuwe Mu ziek Zeeland. Hem is gevraagd een stuk te schrijven voor een con cert dat het ensemble, met de pianist Gerard Bouw huis als solist, zondag 19 oktober geeft in de grote concertzaal van het Ja panse Yokohama. Eisenga is uitgenodigd bij de pre mière. Het Xenakis Ensemble is in 1976 opgericht door Iannis Xenakis, Geoffrey Madge, Frank van Koten en directeur Ad van 't Veer van de stichting Nieuwe Muziek Zeeland. Sinds 1979 bestaan contacten tussen het ensemble en di recteur Toshi Ichianagi van het Yokohama Festi val. In Japan zal het Xen akis Ensemble ook mu ziek ten gehore brengen van de Nederlandse com ponisten Loire Lynn Tryt- ten en Willem Breuker. De bedoeling is dat het Xenakis Ensemble de compositie van Eisenga in oktober ook in Middel burg uitvoert, maar een precieze datum is nog niet vastgesteld. GOES - De Goese Operette Ver eniging heeft haar naam veran derd in Muziektheatergezel- schap GOV. De laatste jaren heeft de vereni- M„ ging veel jonge leden erbij ge- kregen. Naar hun idee paste de oude naam niet meer bij de hui dige activiteiten. Meer en meer is de GOV musicals gaan spelen in plaats van operettes. Voor dit jaar staat zelfs een opera op het programma, te weten Carmen. Het bestuur vindt dat de naam Muziektheatergezelschap GOV - beter past bij de jonge mensen. De première van de opera Car- men is op 9 oktober de eerste of- 1© ficiële voorstelling in de nog te openen nieuwe schouwburg De Mythe in Goes. door Ernst Jan Rozendaal BURGH-HAAMSTEDE - Galerie Jan Eike naar presenteert de komende maand werk van twee Belgische kunstenaressen. In de zeefdrukken van Karolien Boucquaert uit Lembeke speelt een idyllische kindertijd een belangrijke rol. Vergankelijkheid is het thema van de keramische objecten van de Gentse Hilde Rosseau. Hoewel ze uitsluitend zeefdrukken maakt, is de diversiteit in het werk van Boucquaert groot. De ene keer werkt ze met afdrukken van foto's, de andere keer benadert haar werk de kindertekening. Omdat met de fo tografische taferelen wordt teruggegrepen op het verleden - wellicht zelfs de jeugd van de kunstenares - bestaat thematisch toch een duidelijk verband. Een bijna programmatisch werk is Secret garden. In Galerie Eikenaar zijn drie wer ken met die titel te zienIn alle gevallen gaat het om dansende en spelende figuurtjes te gen de achtei'grond van weelderig groen. Tenminste, groen in de werkelijkheid, maar op de zeefdrukken van Boucquaert juist in verschillende kleuren uitgevoerd. Het is een idyllisch tafereel. Zolang ze in hun geheime tuin niet gestoord worden, kunnen de kleine wezens - zijn het kinderen of eerder kabouters? - zich naar hartelust uitleven. De felle kleuren en de naïeve, kin derlijke tekenstijl versterken die indruk nog. Een werk als Interieur is hiermee te vergelij ken. De vier zeefdrukken met die titel zijn ook varianten van elkaar. De titel geeft aan wat te zien is: een gemeubileerde kamer. El ke prent verschilt van kleur en op enkele er van heeft Boucquaert vergelijkbare kinder figuren toegevoegd. Het zouden illustraties uit een kinderboek kunnen zijn, net als de vissen, de poezen en de koning (tweemaal) in zijn chaisse longue. Met name deze laat ste zeefdruk heeft een sprookjesachtig ka rakter. Zeefdrukken Hoe verschillend zijn de zeefdrukken Lafa- milïa, St Michael's Mount en Wild. De eerste is een vijfluik. Vier van de vijf voorstellin gen zijn gebaseerd op - gezien bijvoorbeeld de kleding - oude foto's van een familie in een bergachtige vakantieomgeving. Het procédé van de zeefdruk onderstreept nog dat het verleden in beeld is gebracht, omdat de voorstelling daardoor wat is vervaagd. Op de voorgrond boten van Hilde Rosseau, erachter werk van Boucquaert. foto Dirk-Jan Gjeltema Geraffineerd is de vijfde voorstelling, van kippen die kruimels van de grond pikken, met de vier foto's verbonden. Op drie ervan blijkt bij nadere beschouwing ook een kip te figureren. St Michael's Mount is ook zo'n wat verva gend beeld van een meisje aan het strand. Hoewel de zeefdruk nogal donker is, roept het geel oplichtende haar toch associaties op met de zomer, en dus met vakantie. Wild wijkt iets af, in de zin dat hier een stoer meisje uit Gent is uitgebeeld. In veel grotere vorm is deze voorstelling (galerie Eikenaar heeft twee varianten) te zien in een straat in Nieuw-Gent. Het is duidelijk dat Bouc- quaerts eigen jeugd hier niet de inspiratie bron is, wat bij de eerdergenoemde werken wellicht wel zo is, maar het effect is hetzelf de. Ook hier wordt een stoer, speels en onaf hankelijk meisje als ideaalbeeld gepresen teerd. De 37 zeefdrukken van Boucquaert passen goed bij de vijftien keramische sculpturen van boten die Hilde Rosseau laat zien. Met overwegend bruine, beige en grijze tinten zijn ze minder uitbundig dan de zeefdruk ken. Ze ogen verweerd en aangetast. Bewust, omdat ze vergankelijkheid ver beelden. De titels zijn wat dat betreft veelzeggend; Sic transit gloria mundi (zo vergaat 's we relds glorie), Nog slechts een restje blauw, Uit-gevaren, Oeverloos en Gehavend. In hun eenvoudige vormgeving hebben de bo ten iets tijdloos, tegelijk doen ze juist eenie der beseffen dat wat met mensenhand ge maakt wordt niet voor de eeuwigheid is. Expositie: zeefdrukken van Karolien Boucquaert en keramische objecten van Hilde Rosseau, t/m 16 maart in Galerie Jan Eikenaar in Burgh-Haam- stede, open woe-vr en zo van 13-17 uur. door Anita Tournois TERNEUZEN - Ongemerkt voorbij lopen kan bijna niet, want de kop van een kameel kijkt trots uit het vensterraam van Galerie Contrast&. Het is een van de bronzen van Mach- teld Nijhoff. Haar hedendaagse werk vormt een bijzonder con trast met de schilderijen van ou de meesters, die ook in de galerie te zien zijn. Nijhoff woont in Hilversum, maar is druk doende een woon boot in Amsterdam om te tove ren tot atelier en woonruimte. In deze stad volgde zij de Wackers Academie, een academie voor mensen die zich op latere leef tijd willen bekwamen in de kunst. Gedurende een tiental jaren is ze nu beeldend kunste naar. Eerder al, in 1997, expo seerde ze haar werk in Terneu zen. Klei Nijhoff: „Het liefst werk ik met klei, dat is mijn favoriete mate riaal. Mijn voorkeur gaat uit naar keramiek, omdat het zo veelzijdig is, maar ik heb me toch ook laten verleiden tot het maken van bronzen." Dieren vormen voor haar een permanente bron van inspira tie. Eerst maakte ze insecten, daarna kwamen de zwanen en geleidelijk aan worden de die ren steeds een beetje groter. „Op mijn reizen doe ik ideeën op voor nieuwe ontwerpen. Toch ten door de woestijnen van Egypte, Algerije en India brach ten me in contact met kamelen en ik raakte gefascineerd door deze dieren." De tentoongestelde kamelen- beelden trekken de nodige aan dacht. Aanmerkelijk kleiner en wat minder imponerend zijn de beelden van een vrouwenhoofd en een zwaan. Naast de sculpturen van Nijhoff zijn er bij Galeriem Contrast& schilderijen van oude meesters te zien in diverse stijlen. Zoals schilders van de Latemse School uit het Belgische Sint- Martens-Latem, met werken van eind negentiende, begin twintigste eeuw. Fraai zijn een sneeuwlandschap van Albert Claeys, schaatsenrijders van Saverijs en een portret van een meisje met boeket van Theodore Verstraete. Kameel, bronzen sculptuur van Machleld Nijhoff. foto Peter Ni« Het werk van Victor Marec be hoort tot de Franse School en is nog ingetogener. Een zeegezicht van Schotel, die leefde van 1787 tot 1838 behoorttot deHolland- se school. Een tafereel met kreken van Co- osemans, doet denken aan de kreken in het Zeeuws-Vlaamse landschap. Landschappen en dorpsgezichten van Jos De Maegd en Jolanda van de Berghe zijn geschilderd in de. stijl van het Vlaams expKS nisme. De gemengde tenfc stelling is verder aangevuld een vitrine met daarin 3 Hollands plateel, bestaan^ vazen en kommen met u® motieven uit het begin va' twintigste eeuw. Tentoonstelling tot eindfebr- galerie Contrast&, Blokka> Terneuzen. Open: dinsdag dag en zondag van 14.00-11' en op afspraak.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2003 | | pagina 60