Dit gesprek blijft lang hangen
Beeld
van een
mooie
jeugd
Moderne bronzen
naast oude meesters
MKB wil grens
aan uitbreiding
bedrijfsterreinen
Na de brand
Slepers halen buit
binnen bij minister!
van Financiën
Treinverkeer
vertraagd door
bommelding in
Roosendaal
Boekenbeurs
kunst cultuur
Eisenga
componeert
voor concert
in Japan
Goese Operette
Vereniging
verder als GOV
zaterdag 8 februari 2003
VLISSINGEN - Het bestuur
van MKB-Zeeland is verdeeld
over de vraag hoe Zeeland er in
de toekomst moet uitzien. Ge
steld dat de Westerschelde Con-
tainer Terminal (WCT) wordt
aangelegd en veel bedrijven
aantrekt, neigt een meerderheid
van de leden naar het trekken
van grenzen. Opdat Zeeland
niet ongebreideld wordt volge
plempt met bedrijventerreinen.
„Misschien is het al laat om een
standpunt in te nemen over de
toekomst van Zeeland", erkent
secretaris W. van der Linde.
„Maar we moeten behouden
wat we over hebben."
Een meerderheid van het be
stuur neigt te kiezen voor een
open, groene provincie met een
economie die is gericht op zorg
en toerisme. In haar in novem
ber uitgebrachte beleidsvisie
2003-2005 schrijft MKB-Zee
land dat de open ruimte behou
den moet blijven.
„Er bestaat in het bestuur de
vrees dat die ruimte zwaar on
der druk komt te staan, zowel in
de Kanaalzone in Zeeuws-
Vlaandex-en als in Midden- en
Noord-Zeeland. Als de WCT
veel bedrijven aantrekt, zullen
bestaande bedrijventerreinen
snel volstromen. Dan zal zich op
enig moment de vraag aandie
nen of we nog meer bedrijven
willen toestaan."
Hoewel het bestuur in mei een
definitief standpunt inneemt,
neigt een meerderheid van de le-
den naar het openhouden van de
provincie. „MKB-Zeeland wil
een grens trekken: tot hier en
•- niet verder. We willen niet dat
langs de A58 een corridor ont
staat van bedrijventerreinen.
Ook het uitbreiden van be
staande complexen zal zeer te
rughoudend moeten gebeuren."
De keuze voor een economie die
als belangrijkste peilers zorg en
toerisme heeft, werpt conflicten
op met de Brabants Zeeuwse
Werkgeversvereniging en de
Kamer van Koophandel, die wel
voor ontwikkeling van de ha
ven- en industriegebieden plei-
ten. Van der Linde: „Als we te
genover elkaar komen te staan
op dit punt, dan moet dat maar.
Maar we willen niet dat Zeeland
net als de Randstad wordt vol
gebouwd."
door Claudia Sondervan
Wal moet je als knul, als je kleine
zusje angst heeft dat haar juf mét
de school verbrand is. Terwijl jij die
brand hebt gesticht. Omdat je wat aan
het rellen was met maten in de oude
jaarsnacht en niet ophield voor het te
laat was. Je ouders willen verhuizen,
omdat die daad het dagelijks leven in de
hele wijk op zijn kop heeft gezet.
Tien jongens van dertien tot zestien
jaar hield de politie aan, vlak na cle gro
te brand die in de oudjaarnacht twee
scholen en wijkcentrum De Spinne in
de Goese Polder in de as legde. Zeven
van hen kwamen op een avond bij
Stichting Jeugdzorg in Middelburg de
gedupeerden onder ogen. Vier verte
genwoordigers van de scholen en het
wijkcentrum. Zij vormden de voorhoe
de van de wijk.
Het heet 'herstelbemiddeling', zo'n
confrontatie tussen jonge delictplegers
en slachtoffers. „Straf werpt jongeren
terug op henzelf, dan voelen zij zich de
zieligen. Maar dat vergeten ze weer. Dit
gesprek herinneren ze zich over twintig
jaar nog," stelt Luuc de Smit, teamlei
der Jeugdreclassering van Stichting
Jeugdzorg Zeeland.
Het zevental heeft tevoren een fikse
knoop in de maag gehad. Die knoop zal
er naderhand nog wel even gezeten
hebben. De ouders van de jongens wa
ren bij het gesprek.
Schaamte
Schaamte overheerst, weten schooldi
recteuren Alan van Reenen en Hans
Willemstein en Henk en Marijke Nelis-
sen van de wijkvereniging De Spinne
na afloop. Het verdriet van de jongens is
oprecht. Het besef van de gevolgen ook.
Dat er maar nét geen slachtoffers zijn
gevallen. Henk Nelissen trok die nacht
ten strijde met de tuinslang, geschokt
door de verwoesting die zich voor zijn
ogen voltrok. „Iemand heeft daar vi
deobeelden van gemaakt. Toen ik die
terugzag, besefte ik dat ik mijn leven
waagde. Daar heb ik nog last van."
Directeur Willemstein van de Holt-
kampschool heeft één van de jongens in
de klas gehad. De brand verwoestte ook
de school van hun broertjes en zusjes.
De ontreddering bij de schoolkinderen
krijgt nu meer effecten, vertelt Willem
stein. „Ouders komen vaker met vra
gen. We hebben na de brand extra hulp
aangeboden, Slachtofferhulp ook. Er
zijn kinderen die hun nieuwe etui elke
dag mee naar huis nemen. Bang om dat
De resten van een leslokaal na de brand.
kwijt te raken. Kinderen die thuis niet
meer voor het raam willen zitten. Bang
dat het wordt ingegooid. Kinderen voor
wie de poten onder hun hoogslaapbed
zijn afgezaagd, omdat de angst voor de
ruimte eronder te groot werd."
De scholen missen het contact met ou
ders. Het babbeltje met meester is weg,
want de kinderen gaan buiten de wijk
met de bus naar school. Er is perspec
tief. „Wethouder 't Hart heeft gezegd:
we bouwen de mooiste nieuwe Brede
School van heel Zeeland. Maar die
staat er pas over drie jaar. Pas dan kun
je de sociale samenhang, de sfeer en
identiteit van de scholen weer opbou
wen," weet Van Reenen van het Noor
derlicht.
Voorlopig zijn alle leuke dingen in het
schoolleven, zoals vieringen en ten
toonstellingen, opgeschort.
Ondertussen ligt het hart van de wijk
Goese Polder stil. Verenigingsleven en
losse sociale contacten zijn lamgelegd
en uiteengeslagen, verspreid over de
Bevelanden in tijdelijke onderkomens.
Vereenzaming dreigt bij de mensen
voor wie het dagelijkse bakje koffie bij
De Spinne wegvalt. „We houden nu
contact door die mensen op te bellen en
te bezoeken," vertelt beheerster Marij
ke Nelissen. In de Goese polder spreekt
men van 'voor en na de brand', net als
met de Ramp of zoals mensen in En
schede moeten doen, vertelt haar man.
Het 'waarom' is bevredigend beant
woord, vindt de beheerster. Wat er is
hersteld tijdens het gesprek is een ope
ning tot contact, vindt zij. „Als we die
foto Willem Mieras
ouders tegenkomen, kunnen we weer
goeiendag tegen elkaar zeggen. Daar
zaten die ouders mee: ze gingen met
neergeslagen ogen door de wijk." „Ik
denk dat de jongens toch weer een
plaatsje in de wijk kunnnen krijgen,"
zegt Willemstein.
Milder
De 'voorhoede' van de gespreksavond
gaat zich daar voor inzetten, besluiten
ze. „Ik wil best bijdragen aan begrip,"
zegt Marijke Nelissen. .Mensen zullen
dat niet altijd begrijpen, maar ik hoop
dat ze wat milder gaan denken. Wie
ging er vroeger met Oudjaar nu niet
verder dan mocht van thuis?"
Er zal nog veel gepraat moeten worden,
denkt het viertal. Dat de jongens elkaar
niet mogen zien zolang hun zaak 'onder
de rechter' is, vinden ze niet terecht.
„Maar ze moeten voorlopig niet als
groep door de wijk wandelen. Dat is
niet verstandig."
Naar verwachting komen de rechtsza
ken van de jongens in maart of april
voor de kinderrechter.
door Harmen van der Werf
DEN HAAG - De Nederlandse
werknemers van het Belgische
sleepvaartbedrijf URS hebben
deze week hun zin gekregen. Zij
zullen volledig worden gecom
penseerd voor het verlies aan in
komen door de komst van het
nieuwe belastingverdrag tussen
Nederland en België. Staatsse
cretaris Steven van Eijck van
Financiën heeft hen die toezeg
ging gedaan in Den Haag.
Zo'n dertig slepers van URS
stapten gistermorgen het minis
terie van Financiën binnen, be
geleid door tv-maker Pieter
Storms van SBS-programma
Breekijzer. Zij waren met de bus
uit Terneuzen gekomen, waar
de meesten wonen. Van een ge
spannen sfeer die Storms vaak
oproept, was geen sprake.
Staatssecretaris Van Eijck wist
wat er komen ging. Myra Loon-
Koomen, CDA-politica uit Os-
senisse, had al bij Financiën aan
de bel getrokken. En vorige
week 'overvielen' actievoerders
het belastingkantoor in Roo
sendaal. Van Eijck drukte in
Den Haag alle bezoekers de
hand. „Die is mij te vriendelijk",
zei een sleper.
Applaus
De argwaan verdween snel. Van
Eijck bekende dat de slepers
van URS bij de herziening van
het Belgisch-Nederlandse be
lastingbedrag over het hoofd
zijn gezien. Zij hadden daar
door per 1 januari hun status
van grensarbeider verloren, met
als gevolg een inkomstenverlies
van 300 tot 600 euro netto per
maand. Van Eijck beloofde dat
te zullen repareren. „En dan
verwacht je applaus", riep hij.
Het kwam er, aarzelend.
Vijfenvijftig Nederlandse URS-
werknemers zijn 'gered'. Zij
kwamen al in aanmerking voor
de algemene compensatierege
ling, omdat ze voortaan in Bel
gië belasting moeten betalen.
Nu krijgen als extra ook de tij
delijke compensatie voor grens
arbeiders die vóór 1 januari
reeds die status hadden.
Per 1 januari zijn nog achttien
werknemers van het opgehp
Vlissingse bergingsbedrijf
den Akker naar URS over®
men. Voor hen geldt deextn
geling in principe niet.
Eijck zegde toe ook naar:
positie te laten kijken.
Voor de vslepers had de su-
secretaris nog een verrasskf
petto, een rondleiding metj
door Den Haag. Actieleideii
rel Donze zag dat wel zit
„Onderweg komen we var.
zeker een bruine kroeg tege-
ROOSENDAAL - Het trri*
keer van en naar Roosendai
gisterochtend vertraagd
een bommelding op het sist
Roosendaal. Ook reizigers
het Zeeuwse spoortraject
den last van de vertraging.
Rond kwart voor acht kwaa
de 112-centrale een boni-
ding binnen. De politie bes:
hiei'op het station van Rots
daal te ontruimen. Het treint
keer uit de ï-ichting van Vfe
gen werd ter hoogte j
Oudenbosch stilgelegd, Dep:
tie vond geen explosieven.
een kwartier werd het steö
weer vrijgegeven. Vanaf z
uur kwam het treinverkeer:
en naar Roosendaal wee:
gang. Enkele duizenden to
reizigers hadden vertraging
het ergste geval liep deer
reistijd op tot een half uur.
KNOKKE - In cultureel t
trum Scharpoord in Kas
wordt 15 en 16 maart deta
beurs van het antiquarisch
zeldzame boek gehouden.
Er worden onder meer o
drukken en gravures,
negentiende- en twintig
eeuwse werken getoond.!
dens de beurs is een expo;
van het teken- en illustrs:
werk van Hugo Claus te ziet
MIDDELBURG - De Mid
delburgse componist
Douwe Eisenga heeft een
compositieopdracht ge
kregen van het Xenakis
Ensemble en Nieuwe Mu
ziek Zeeland.
Hem is gevraagd een stuk
te schrijven voor een con
cert dat het ensemble, met
de pianist Gerard Bouw
huis als solist, zondag 19
oktober geeft in de grote
concertzaal van het Ja
panse Yokohama. Eisenga
is uitgenodigd bij de pre
mière.
Het Xenakis Ensemble is
in 1976 opgericht door
Iannis Xenakis, Geoffrey
Madge, Frank van Koten
en directeur Ad van 't Veer
van de stichting Nieuwe
Muziek Zeeland. Sinds
1979 bestaan contacten
tussen het ensemble en di
recteur Toshi Ichianagi
van het Yokohama Festi
val. In Japan zal het Xen
akis Ensemble ook mu
ziek ten gehore brengen
van de Nederlandse com
ponisten Loire Lynn Tryt-
ten en Willem Breuker.
De bedoeling is dat het
Xenakis Ensemble de
compositie van Eisenga in
oktober ook in Middel
burg uitvoert, maar een
precieze datum is nog niet
vastgesteld.
GOES - De Goese Operette Ver
eniging heeft haar naam veran
derd in Muziektheatergezel-
schap GOV.
De laatste jaren heeft de vereni-
M„ ging veel jonge leden erbij ge-
kregen. Naar hun idee paste de
oude naam niet meer bij de hui
dige activiteiten. Meer en meer
is de GOV musicals gaan spelen
in plaats van operettes. Voor dit
jaar staat zelfs een opera op het
programma, te weten Carmen.
Het bestuur vindt dat de naam
Muziektheatergezelschap GOV
- beter past bij de jonge mensen.
De première van de opera Car-
men is op 9 oktober de eerste of-
1© ficiële voorstelling in de nog te
openen nieuwe schouwburg De
Mythe in Goes.
door Ernst Jan Rozendaal
BURGH-HAAMSTEDE - Galerie Jan Eike
naar presenteert de komende maand werk
van twee Belgische kunstenaressen. In de
zeefdrukken van Karolien Boucquaert uit
Lembeke speelt een idyllische kindertijd
een belangrijke rol. Vergankelijkheid is het
thema van de keramische objecten van de
Gentse Hilde Rosseau.
Hoewel ze uitsluitend zeefdrukken maakt,
is de diversiteit in het werk van Boucquaert
groot. De ene keer werkt ze met afdrukken
van foto's, de andere keer benadert haar
werk de kindertekening. Omdat met de fo
tografische taferelen wordt teruggegrepen
op het verleden - wellicht zelfs de jeugd van
de kunstenares - bestaat thematisch toch
een duidelijk verband.
Een bijna programmatisch werk is Secret
garden. In Galerie Eikenaar zijn drie wer
ken met die titel te zienIn alle gevallen gaat
het om dansende en spelende figuurtjes te
gen de achtei'grond van weelderig groen.
Tenminste, groen in de werkelijkheid, maar
op de zeefdrukken van Boucquaert juist in
verschillende kleuren uitgevoerd.
Het is een idyllisch tafereel. Zolang ze in
hun geheime tuin niet gestoord worden,
kunnen de kleine wezens - zijn het kinderen
of eerder kabouters? - zich naar hartelust
uitleven. De felle kleuren en de naïeve, kin
derlijke tekenstijl versterken die indruk
nog.
Een werk als Interieur is hiermee te vergelij
ken. De vier zeefdrukken met die titel zijn
ook varianten van elkaar. De titel geeft aan
wat te zien is: een gemeubileerde kamer. El
ke prent verschilt van kleur en op enkele er
van heeft Boucquaert vergelijkbare kinder
figuren toegevoegd. Het zouden illustraties
uit een kinderboek kunnen zijn, net als de
vissen, de poezen en de koning (tweemaal)
in zijn chaisse longue. Met name deze laat
ste zeefdruk heeft een sprookjesachtig ka
rakter.
Zeefdrukken
Hoe verschillend zijn de zeefdrukken Lafa-
milïa, St Michael's Mount en Wild. De eerste
is een vijfluik. Vier van de vijf voorstellin
gen zijn gebaseerd op - gezien bijvoorbeeld
de kleding - oude foto's van een familie in
een bergachtige vakantieomgeving. Het
procédé van de zeefdruk onderstreept nog
dat het verleden in beeld is gebracht, omdat
de voorstelling daardoor wat is vervaagd.
Op de voorgrond boten van Hilde Rosseau, erachter werk van Boucquaert.
foto Dirk-Jan Gjeltema
Geraffineerd is de vijfde voorstelling, van
kippen die kruimels van de grond pikken,
met de vier foto's verbonden. Op drie ervan
blijkt bij nadere beschouwing ook een kip te
figureren.
St Michael's Mount is ook zo'n wat verva
gend beeld van een meisje aan het strand.
Hoewel de zeefdruk nogal donker is, roept
het geel oplichtende haar toch associaties
op met de zomer, en dus met vakantie. Wild
wijkt iets af, in de zin dat hier een stoer
meisje uit Gent is uitgebeeld. In veel grotere
vorm is deze voorstelling (galerie Eikenaar
heeft twee varianten) te zien in een straat in
Nieuw-Gent. Het is duidelijk dat Bouc-
quaerts eigen jeugd hier niet de inspiratie
bron is, wat bij de eerdergenoemde werken
wellicht wel zo is, maar het effect is hetzelf
de. Ook hier wordt een stoer, speels en onaf
hankelijk meisje als ideaalbeeld gepresen
teerd.
De 37 zeefdrukken van Boucquaert passen
goed bij de vijftien keramische sculpturen
van boten die Hilde Rosseau laat zien. Met
overwegend bruine, beige en grijze tinten
zijn ze minder uitbundig dan de zeefdruk
ken. Ze ogen verweerd en aangetast.
Bewust, omdat ze vergankelijkheid ver
beelden.
De titels zijn wat dat betreft veelzeggend;
Sic transit gloria mundi (zo vergaat 's we
relds glorie), Nog slechts een restje blauw,
Uit-gevaren, Oeverloos en Gehavend. In
hun eenvoudige vormgeving hebben de bo
ten iets tijdloos, tegelijk doen ze juist eenie
der beseffen dat wat met mensenhand ge
maakt wordt niet voor de eeuwigheid is.
Expositie: zeefdrukken van Karolien Boucquaert
en keramische objecten van Hilde Rosseau, t/m 16
maart in Galerie Jan Eikenaar in Burgh-Haam-
stede, open woe-vr en zo van 13-17 uur.
door Anita Tournois
TERNEUZEN - Ongemerkt
voorbij lopen kan bijna niet,
want de kop van een kameel
kijkt trots uit het vensterraam
van Galerie Contrast&. Het is
een van de bronzen van Mach-
teld Nijhoff. Haar hedendaagse
werk vormt een bijzonder con
trast met de schilderijen van ou
de meesters, die ook in de galerie
te zien zijn.
Nijhoff woont in Hilversum,
maar is druk doende een woon
boot in Amsterdam om te tove
ren tot atelier en woonruimte. In
deze stad volgde zij de Wackers
Academie, een academie voor
mensen die zich op latere leef
tijd willen bekwamen in de
kunst. Gedurende een tiental
jaren is ze nu beeldend kunste
naar. Eerder al, in 1997, expo
seerde ze haar werk in Terneu
zen.
Klei
Nijhoff: „Het liefst werk ik met
klei, dat is mijn favoriete mate
riaal. Mijn voorkeur gaat uit
naar keramiek, omdat het zo
veelzijdig is, maar ik heb me
toch ook laten verleiden tot het
maken van bronzen."
Dieren vormen voor haar een
permanente bron van inspira
tie. Eerst maakte ze insecten,
daarna kwamen de zwanen en
geleidelijk aan worden de die
ren steeds een beetje groter. „Op
mijn reizen doe ik ideeën op
voor nieuwe ontwerpen. Toch
ten door de woestijnen van
Egypte, Algerije en India brach
ten me in contact met kamelen
en ik raakte gefascineerd door
deze dieren."
De tentoongestelde kamelen-
beelden trekken de nodige aan
dacht. Aanmerkelijk kleiner en
wat minder imponerend zijn de
beelden van een vrouwenhoofd
en een zwaan.
Naast de sculpturen van Nijhoff
zijn er bij Galeriem Contrast&
schilderijen van oude meesters
te zien in diverse stijlen. Zoals
schilders van de Latemse
School uit het Belgische Sint-
Martens-Latem, met werken
van eind negentiende, begin
twintigste eeuw. Fraai zijn een
sneeuwlandschap van Albert
Claeys, schaatsenrijders van
Saverijs en een portret van een
meisje met boeket van Theodore
Verstraete.
Kameel, bronzen sculptuur van Machleld Nijhoff.
foto Peter Ni«
Het werk van Victor Marec be
hoort tot de Franse School en is
nog ingetogener. Een zeegezicht
van Schotel, die leefde van 1787
tot 1838 behoorttot deHolland-
se school.
Een tafereel met kreken van Co-
osemans, doet denken aan de
kreken in het Zeeuws-Vlaamse
landschap. Landschappen en
dorpsgezichten van Jos De
Maegd en Jolanda van de
Berghe zijn geschilderd in de.
stijl van het Vlaams expKS
nisme. De gemengde tenfc
stelling is verder aangevuld
een vitrine met daarin 3
Hollands plateel, bestaan^
vazen en kommen met u®
motieven uit het begin va'
twintigste eeuw.
Tentoonstelling tot eindfebr-
galerie Contrast&, Blokka>
Terneuzen. Open: dinsdag
dag en zondag van 14.00-11'
en op afspraak.