Piraat drinkt zwarte jenever
PZC
George Carver ziet
zijn muziek als een
gevarieerde salade
Uitzendbureau
vecht uitspraak
faillissement aan
Vernielingen
Uitgewezen
asielzoekers
nog altijd in
Z-Vlaanderen
lezers schrijven
Hooihotel III
Roken III
Van Dijke
kunst cultuur
door Rob Paardekam
GOES - De arrondissements-
rechter in Middelburg heeft uit
zendbureau Overflow uit Goes
failliet verklaard. Directeur
D. Kersbergen zegt stomver
baasd te zijn, en wil deze beslis
sing aanvechten.
Kersbergen zegt dat de hele
zaak op een vergissing berust.
Volgens hem heeft zijn onderne
ming voor 9000 euro schulden
open staan, maar zouden die op
korte termijn worden afgelost.
Op de zitting van de rechtbank
had Kersbergen dat kunnen uit
leggen, maar naar eigen zeggen
wist hij helemaal niets van de
zaak af. „We hebben nooit iets
ontvangen." Volgens Kersber
gen is een faillissement niet aan
de orde. Tegenover de 9000 euro
schuld die hij heeft, staat
160.000 euro die hij nog van an
deren moet krijgen. „Er is dus
niets aan de hand
Meester J. de Waard, die als cu
rator is aangesteld, kan dat niet
bevestigen. „Maar als het waar
is, moet de directeur de rechter
vragen het faillissement op te
heffen." De rol van De Waard is
verder beperkt. „Een curator
moet vooral zaken met betrek
king tot het ontslagen personeel
regelen", legt hij uit. „Maar er is
geen personeel."
Tunnelbouwers
Het faillissement zou niets te
maken hebben met de perikelen
rond een groep Belgische tun
nelbouwers, enkele jaren gele
den. Ze werkten via Overflow
aan de Westerscheldetunnel,
maar zouden veel te weinig geld
hebben gekregen. Kersbergen
was in die tijd nog geen direc
teur van het uitzendbureau en
zegt de hele zaak zelfs niet te
kennen.
KLOETINGE - Op een bedrijfs
terrein aan het Westeinde in
Kloetinge zijn afgelopen week
end vernielingen aangericht
aan twee auto's.
Ze werden bekrast en antennes
en emblemen werden afgebro
ken. Uit één van de wagens werd
tevens de radio gestolen
door Raymond de Frel
OOSTBURG - Het uitge
procedeerde Armeens-
Azerbeidzjaanse asiel
zoekersgezin Kniazian
verblijft nog altijd in
West-Zeeuws-Vlaande
ren. De familie werd in
november vorig jaar uit
het asielzoekerscentrum
Hedenesse in Cadzand ge
zet en vertoefde sindsdien
bij diverse gezinnen in
West-Zeeuws-Vlaande
ren.
De rechter besloot dat de
familie - vader, moeder en
drie kinderen - terug
moest naar Rusland, het
land van waaruit ze naar
Nederland vluchtte. De
Kniazians kunnen niet
aan die eis voldoen, omdat
zij niet over Russische
paspoorten beschikken.
Na de uitzetting uit Hede
nesse bivakkeerde het ge
zin ruim een week voor
het gemeentehuis in Oost
burg. In de nachtelijke
uren verbleven ze - en nog
altijd - bij behulpzame fa
milies in West-Zeeuws-
Vlaanderen. Zowel de ge
meente Sluis als de
Vreemdelingendienst, de
Immigratie- en Naturali
satiedienst en vrijwilli
gersorganisatie Inlia zeg
gen niets meer voor de fa
milie te kunnen doen.
Aanvankelijk was het ge
zin tot januari verzekerd
van onderdak, maar die
termijn is imiddels voor
onbepaalde tijd verlengd.
„Wij wachten rustig,
maar wel met spanning,
op nieuws van de advo
caat en de overheid", ver
telt een betrokkene. „Er is
recentelijk opnieuw een
verzoek bij de gemeente
ingediend om de familie te
voorzien van levensbe
hoeften. Zij spreken de
overheid aan op humani
taire gronden. De kinde
ren gaan bijvoorbeeld nog
gewoon naar school in
Terneuzen Het openbaar
vervoer kost reel geld. Tot
nu toe hebben behulpza
me families steeds bijge
sprongen. Alles wat de fa
milie nu kan doen, is af-
dinsdag 28 januari 2003
van het kustplaatsje Cesme aan de
Turkse Riviera stuitte hij op een in het
Grieks geschreven kroniek waarin een
piraat zijn gevechtsactiviteiten noteer
de. Er stak een Franse vertaling bij
Van Autenboer:,Toen de kruisvaarders
uit Jeruzalem waren verdreven, trok
ken de ridders zich terug op Rhodos.
Daar hadden ze een piraat in dienst die
moslims uit het oostelijk gedeelte van
de Middellandse Zee moest houden. Op
dat zeeroversschip zat een Schotse ka
pitein die zwarte borrels dronk, ge
kleurd met inkt van inktvissen. Ik heb
dat geprobeerd maar het resultaat viel
zwaar tegen. Niet te drinken. Na drie
dagen smaakte het goedje ranzig." Een
volgende poging slaagde wel Het re
cept wil hij niet kwijt. Stokersgeheim.
Maar dat de zwarte kleur niet is verkre
gen met zoetigheid van zwarte bessen,
wil de alchimist wel duidelijk beklem
tonen.
„In de zwarte jenever zit slechts een
heel kleine hoeveelheid suiker. Mensen
zijn verwonderd dat-ie toch lekker is
zonder zoet te zijn. Het zijn de kruiden
die het doen. De zwarte is een kruidige
jenever. Een goede jenever moet smaak
hebben. Dat is een eerste vereiste. En
een zekere sterkte om de smaak te dra
gen Ik denk dan aan 35 a 40 graden.
Dat is heel wat anders dat wat ze tegen
woordig op de consument loslaten. Ik
word ziek van reclameborden met een
schaars geklede dame met een kokos
noot die flutalcohol van 22 graden met
een overdaad aan suiker en zoetstoffen
aanprijst. En dat noemt men dan jene
ver."
Nederland
De Vlaamse alcoholkenner heeft, naar
eigen zeggen, het jeneverland Neder
land zien verschrompelen. „De grote
producenten hebben de kleine
artisanale jeneverstokers opgekocht
om ze dood te knijpen. Nederland heeft
hooguit nog twee tot drie goede jene
vers. De rest is fletse eenheidsworst. Ik
verneem dat een Nederlandse voorma
lige brouwerij-ingenieur bezig is met
hetzelfde artisanale werk als ik. Ik
moet hem maar eens opzoeken. In
Vlaanderen heb je er nog vier die warm
stoken of distilleren. De rest koopt zijn
jenever in als halfgemaakt product.
Ach, met het bier is het net hetzelfde
verhaal. In het Brabantse Pajottenland
blijven er nog vijf geuzebrouwers over
die er iets van kunnen. Ik heb een verle
den als promotor van artisanale en
streekbieren. Maar ik zag de kwaliteit
van het bier degraderen. Ik kon het op
de duur niet meer hebben."
door Kris Naudts
Zeg wat waar is, eet wat gaar is,
drink wat klaar is. De rijmende
volkswijsheid hangt in menig Vlaamse
kroeg achter de bar. Maar, moet de bor
rel altijd klaar en helder zijn? Neen, zo
blijkt. De Vlaamse drankalchemist Re-
né Van Autenboer heeft een gitzwarte
jenever op de markt gebracht. Voor zo
ver de alcoholspecialist er zelf weet van
heeft, is dat de enige zwarte borrel ter
wereld.
<0
René Van Autenboer is een gediplo
meerd vertaler Italiaans-Engels-Frans
die jaren geleden aan de slag ging bij de
Europese Gemeenschap. Daar hield hij
het zes maanden vol, om zich vervol
gens, tot op vandaag, fanatiek te wijden
aan zijn passie: met name het koesteren
van kwaliteitsvolle, artisanale drank.
Eerst bier, later gedistilleerd. Is Van
Autenboer een drankalchimist? Een al
coholarchivaris? Een alcoholarcheo-
loog?
„Ach, dat zijn namen die journalisten
me geven. Ik zie mezelf gewoonweg als
een nieuwsgierig mens dat van lekkere
dingen houdt. Ik stook geen alcohol.
Zelfs als ik dat zou willen, krijg ik toch
geen vergunning. Ik breng dingen sa
men. maak smaken met behulp van al
cohol en grondstoffen die ik zelf aan
maak. Ik was de eerste die opnieuw
mede ging maken - dat is gefermenteer
de honing, een drankje dat uit de tijd
van de Kelten stamt. Niemand kende
het nog, tenzij van de kruiswoordraad
sels. Ik gebruik mede om andere drank
jes aan te zoeten en te kleuren."
Mengsels
Van Autenboer is voortdurend op zoek
naar nieuwe mengsels en haalt daarbij
vergeten alcoholklassiekers en de bete
re artisanale drank van onder het stof.
„Kijk, hier! Een Eau de Vie van
Gdansk. Ik vond de naam terug in een
vijftiende-eeuwse tekst. In de fles zwe
ven deeltjes bladgoud Gdansk behoor
de in die tijd tot de rijke Hanzesteden.
Dat goud in de fles diende om te laten
zien hoe gefortuneerd die kooplieden
wel warenHet recept uit Gdansk waai
erde uit over heel Europa. Mijn groot
moeder had zo'n fles op het schap
staan
Hij is de man achter neuten als het Wil-
lebroeks Vaartwater en het Antwerps
Rene Van Autenboer met zijn diepzwarte piratendrankje 'Black Genever'.
foto Wouter Rawoens
Cabossken, een likeur met chocola-
desmaak. Er komt een klant binnen in
zijn rommelig atelier annex winkeltje
Artisandra in het Vlaams-Brabantse
Grimbergen. De man schenkt de alchi
mist een hoeveelheid rode bessen. Het
blijken zaden te zijn van de as
pergeplant. „Ik heb daar drie bereidin
gen mee gemaakt, op alcohol van 35
graden We zullen zien of dat iets wordt
en hoe de smaak zal uitvallen. Ik ben nu
bezig met bitters op kruiden samen te
brengen. Enkele liefhebbers nemen dat
af, maar je verdient daar niets aan. Ik
maak veel dingen die totaal niet com
mercieel zijn. Maar ik moet de balans
van mijn zaak in evenwicht houden.
Met eindejaar moet je dus iets verkoop
baars in de aanbieding hebben. Dat
werd de zwarte jenever of Black Gene
ver, gepresenteerd in een slanke zwarte
fles of in een kruikje."
Hij duikt vaak in stoffige archieven om
inspiratie op te doen. In de bibliotheek
Deze rubriek is uitsluitend bestemd voor reacties op in de PZC vend»,
nen redactionele berichten, artikelen of commentaren. De reactief
beloopt uiterlijk 7 dagen. Plaatsing van bijdragen betekent niet datdi
redactie de meningen en stellingen van de inzenders onderschrijft.
Open brieven, oproepen, gedichten en anonieme inzendingen worde
niet geplaatst. Bijdragen mogen niet langer zijn dan 250 woorden.Deri
dactie behoudt zich het recht voor inzendingen te bekorten. Over»,
weigerde brieven wordt niet gecorrespondeerd.
Vanzelfsprekend juichen wij ie
der ondernemersinitiatief van
harte toe en wensen collega's
Kristelijn en Dogger alle succes
bij de expoloitaite van hun
hooihotel te Ellemeet. Tegelij
kertijd wensen we dat wet- en
regelgeving ten aanzien van
brandpreventie en gebruikers
vergunning zeker ook onverkort
worden toegepast op groepsac-
commodaties. Wij vragen ons
slechts af hoe, bij onverkorte
toepassing, een gebruikers ver
gunning kan worden verkregen
voor een logiesaccommodatie
waar grote aantallen gebruikers
gezamenlijk het hooibed indui
ken in één- of meerpersoons-
slaapzakken. De gevolgen bij
een brand zullen in zo'n 'groot
uitgevallen trekkershut' niet
minder groot zijn dan in een
hotelkamer met tv en afstands
bediening. Dat voor zulk een lo-
giescategorie andere eisen zou
den gelden, verdient op z'n
minst nadere toelichitng. Ware
dat het geval, dan kunnen we in
de zomermaanden onze leeg
staande zalen rendabel maken
door ze van een dikke laag hooi
te voorzien ten behoeve van
slaapzaktoeristen
E.J.P. Izeboud
Westduin 1
Koudekerke
Wie in het Oosterscheldezie-
kenhuis te Goes binnenkomt,
loopt tegen een muur van rook
op. In de centrale hal van het
ziekenhuis bevindt zich eenres
taurantje van de keten Petit An-
toine. De ruimte die deze orga
nisatie van het ziekenhuis
huurt, bestaat uit een gedeelte
roken en een gedeelte niet-ro-
ken, gescheiden door een plan
tenbak. De rokersafdeling heeft
een afzuiginstallatie die abso
luut onvoldoende werkt. Ook
zijn er schermen aan het pla
fondgedeelte bevestigd van de
rookafdeling, maar er staan ta
feltjes in de vloer vastge
schroefd, die gedeeltelijk of ge-
heel buiten deze schering
staan. Dit is een zeer onbevredi
gende situatie. Als afdelingva
het Astma Fonds hebbenwij-ea
velen met ons - klachten gede-
poneerd over het roken in fag
ziekenhuis. De klachtencom.
missie heeft hier evenwel nooit
enige reactie op gegeven. Van-
wege de onbevredigende situa
tie hebben wij gemeend dei'
recteur J. Zoun van het Astcj
Fonds hier persoonlijk vac a
kennis te moeten stellen. Dj
heeft geresulteerd in twee keg
een bezoek van dhr. Zounaa
het ziekenhuis en gesprekke
met o.a. de directeur, dhr. i
Broertjes Tot nog toe heeft a
geen resultaat opgeleverd en a
wordt onverminderd gerookt:
de centrale hal. Ook zijnergeg
verplichte rookruimtes aan**
zig. Wij hebben onlangs a
stichting Stivoro gevraagdam
te ondernemen, zodat dit za
kenhuis op aanvaardbare kers
termijn rookvrij kan worden ge
maakt.
J.C. de Witte-deHca
PR-activiteitenoji
De Bevelarvh
Nederlands Astma Fm
Chopinlaani
Goa
Al een paar keer hebben si
kunnen lezen hoe erg het wi
niet is voor Leen van Dijke dat
hij zijn baan in de Tweede Ka
mer kwijt is (PZC, 25-1). Geluk
kig hoeft hij zich over het finan
ciële plaatje geen zorgen te ma
ken. Zolang hij geen andere
baan heeft, krijgt hij eenzeerri
ante uitkering, jarenlang a
zonder te hoeven solliciteren
Dat is wel een heel verschil me
gewone burgers die na ontslag
vaak in een diepe put vallen
Misschien kan Van Dijke zich
eens in deze problemen verdie
pen, dan zal hij vast dankbaa
zijn dat voor hem alles zogoed
geregeld is.
A. v.d. Bergi
ArnelaanS
Middelbtt
PALINGVISSERIJ EN ZEEVISGROOTHANDEL
VAN DER ZWAN
door Ernst Jan Rozendaal
MIDDELBURG - Critici verge
lijken hem met artiesten als Tom
Waits, Lyle Lovett, Bob Dylan
en Lou Reed. De Amerikaanse
zanger/gitarist George Carver
is dus niet de eerste de beste.
Morgen treedt hij met zijn land
genoot Marc Rubinstein (accor
deon, bas en piano) op in jazz-
en bluescafé Desafinado in
Middelburg. „We willen het pu
bliek een mooie avond bezor
gen. Ter plekke schatten we in of
daar swingende jazzstandards
voor nodig zijn of melancholie
ke liefdesliedjes."
Carver woont in Austin, Texas,
maar is opgegroeid in de staat
New York, in de stad Buffalo.
Met Rubinstein logeert hij een
week lang bij muzikant Ad van
Meurs, beter bekend als The
Watchman. Diens huis dient als
uitvalsbasis voor enkele concer
ten in Nederland en België,
voornamelijk in kleine clubs en
cafés. Carver speelt eigen lied
jes, maar ook oude Texas blues
en jazzliedjes van bijvoorbeeld
Irvin Berlin en Cole Porter.
„Ik vind de omschrijving sin
ger/songwriter te beperkt voor
wat ik doe. Natuurlijk sta ik in
de traditie van Woody Guthrie
en Bob Dylan, maar ik heb net
zo goed iets meegekregen van
Frank Sinatra of zelfs Liberace.
Mijn muziek is geen smeltkroes
waarin alle invloeden zijn ge
mixt, het is een grote salade
waar je de ene keer dit stukje en
de andere keer dat stukje uit
kunt eten. Ik ben opgegroeid
met muziek die in de jaren der
tig en veertig populair was,
Gershwin en Porter bijvoor
beeld. Daar hield mijn moeder
vanMijn vader was een liefheb
ber van klassieke opera's. Zelf
heb ik vanaf mijn dertiende in
allerlei bands gespeeld De eer
ste plaat die ik kocht was Are
you experienced9 van Jini
Hendrix en in de jaren zeventig!
zat ik in een punkband. Dusoaj
nu te zeggen dat ik een typische
blueszanger ben, nou nee." 1
Carver heeft veel muziek ge-'
schreven voor films en televisie.:
„Dat is makkelijker dan eet
liedje voor jezelf. Hetvisuelege-
deelte bestaat al. Schrijf je zelf
een liedje, dan begin je mei
niets. Soms is het het heel lang
en hard werken voor er iets ont
staat waarover ik tevreden bed
soms lijkt het of ik ineens een
kant en klaar liedje vind dat al
die tijd op mij heeft liggen
wachten. Teksten zijn altijd be
langrijk in mijn eigen nummers,
maar ze zijn nooit los te zien van
de muziek. De beste liedjes zijn
die waarvan je na één keerhoren
al denkt dat ze altijd hebben bei
staan."
Schizofrenie
Carver geeft hoog op van lied
jesschrijvers als Stephen Foster
en Irvin Berlin, die voortleven
omdat artiesten als hij hun were
nog steeds op het repertoirt
hebben. Heeft Carver die ambi
tie ook? „Natuurlijk. Wiewiler
niet via zijn liedjes blijven
voortleven? Alleen moet je
nooit met dat doel schnjven,
want dan mislukken ze gega
randeerd. Ik kies soms bewust
voor moeilijke onderwerpen!
zoals schizofrenie of ande»
mentale aandoeningen. Het s
mij gebleken dat je daarover ia
een liedje soms iets duidelij*
kunt maken dat in woordenmo
kan worden uitgesproken, tl
muzikaal kies ik ook niet de ge
makkelijkste weg. Ik doe walde
muze mij ingeeft. Zou ik daar
van afzien, dan ben ik ma
trouw aan mezelf. Als ik daar
door een kleiner publiek bereik
moet dat maar."
ConcertGeorge Carver en Marc ft-
binstein, morgen in Desafinado
Middelburg, aanvang: 21.00uur
nog volop ruimte is voor sugges
tie. Ik verdoezel het onderwerp
een beetje en geef het een ro
mantische uitstraling."
Expositie: Edwin Parée en Fer
ry Zijlstra: Lichtstukken II, t/m
23 februari in galerie Kunst'i-
que in Vlissingen, open do t/m
za (en zo 23 feb) van 12.30-17
uur.
door Ernst Jan Rozendaal
VLISSINGEN - Ze exposeren
samen omdat hun foto's in el-
kaars verlengde liggen. Maar ze
exposeren ook samen omdat ze
verschillende onderwerpen
aanpakken, wat de variatie in
een tentoonstelling vergroot.
Onder de titel Lichtstukken Ilis
het werk van de Middelburgse
fotografen Edwin Parée en Fer
ry Zijlstra te zien in galerie
Kunst'ique in Vlissingen.
Elke foto is natuurlijk een licht-
stuk, maar met de titel willen
beide fotografen aangeven dat
zij in hun werk nadrukkelijk
met de lichtval proberen te spe
len. Op veel van hun foto's is het
licht het ware onderwerp, ook
wanneer bijvoorbeeld een auto,
een straat of een persoon in de
lens is gevangen. Parée wijst op
een zwartwitfoto die hij heeft
gemaakt van een doorkijkje
naar een grote kerk Het licht
komt uit het straatje en door
snijdt diagonaal de foto. „Ik heb
niet zozeer die straat willen fo
tograferen, maar dat licht.
Daarnaast hangt een foto van
Ferry. Het lijkt alsof de Citroën
DS die daarop staat 's nachts is
gefotografeerd onder het licht
van een lantaarnpaal. In werke
lijkheid is de foto overdag geno
men, maar het is het licht dat
een heel andere indruk geeft."
Zowel Zijlstra als Parée geeft
toe dat contrasten in de donkere
kamer af en toe worden aange
zet, maar beiden proberen het
originele beeld wel te behouden.
Op de expositie in Kunst'ique
zijn vier foto's te zien waarop de
tango het onderwerp is. Dne
daarvan zijn gemaakt door Zijl
stra. „Ik ben zelf tangodanser",
vertelt hij. „Ik ken de structuur
van de dans heel goed, ik weet
welke sfeer dansers bij een be
paalde performance willen uit
drukken. Dat is wat ik opzoek
als ik er een foto van maak. Als
ik dat heb weten te vangen, ben
ik tevreden. De vraag is of de
omstandigheden het ook toela
ten. Als de locatie haaks staat op
de sfeer die ik zoek, ben ik ge
dwongen meer op details in te
zoomen. In een beweging van de
dansers moet je dan toch datge
ne vinden wat je wilt uitdruk
ken. Dat zijn beperkingen
waarop je als fotograaf soms
stuit."
Eigen kijk
De vierde tangofoto - ze zijn al
lemaal in zwartwit - is gemaakt
door Parée. Hij heeft de voeten
van een danspaar gefotogra
feerd Leuke bijkomstigheid:
Zijlstra is de mannelijke danser.
Hij heeft Parée gevraagd de foto
te maken. Die heeft het niet als
een druk ervaren dat hij aan het
werk moest op een terrein dat zo
prominent onderdeel is van
Zijlstra's oeuvre. „Ik doe mijn
eigen ding", aldus Parée. „Elke
fotograaf heeft zijn eigen kijk
op bepaalde onderwerpenDaar
moet je niet van afwijken. Mijn
tangofoto is het resultaat van
mijn werkwijze, ik heb niet ge
probeerd de manier van foto
graferen van Ferry te kopiëren."
In het werk van Parée en Zijlstra
zijn tal van overeenkomsten aan
te wijzen, maar als het in één ga
lerie bij elkaar hangt, vallen ook
de verschillen op. Parée heeft
een voorkeur voor lijnen en
structuren. Hij fotografeert ob
jecten uitzijn directe omgeving,
maar de compositie geeft ze iets
van abstracte schilderijen.
Sommige foto's zijn zo afge
drukt dat het zelfs lijkt alsof ze
geschilderd zijn. „Mijn onder
werpen stralen rust uit. Ik vind
het mooi dat je met fotografie de
indruk kunt wekken dat een
schilder aan het werk is ge
weest."
Zijlstra is behalve fotograaf ook
schilder. Ook hij ziet overeen
komsten tussen beide discipli
nes, maar probeert ze wellicht
daarom juist te ontwijken. Meer
dan Parée richt hij zich als foto
graaf op mensen, dikwijls in
onalledaagse situaties. „Ik pro
beer een bepaald soort roman
tiek in mijn foto's te leggen De
mens fascineert me. Die probeer
ik zo in beeld te brengen dat er
