Roddel en achterklap in de slee
Klein mannetje, groot kampioen
Ockenburgh zoekt
opvolger Tijssens
PZC
Hulp Swart en Moulijn
baat VC Vlissingen niet
(dl® ^®0°D(gtn]®DDT]ffl:
Verhulst op het
podium in Goes
Publiekslieveling verlaat Indoorcross via achteruitgang
terugblik
Q3)
Taxi
IJspret
door
Joop van den Oudenhoven
GOES - Het driebandenteam
van Brasserie Ockenburgh moet
het volgend seizoen doen zonder
John Tijssens, die overstapt
naar het Utrechtse Dekker Keu
kens.
De aankondiging van zijn ver
trek wierp een kleine schaduw
over het bereiken van de beker
finale en het dubbelweekeinde
in de competitie. De Goese for
matie verloor zaterdag met 6-2
van Crystal Kelly en won giste
ren met dezelfde cijfers van Mi
ke's Club.
„Ik heb een soort polygame ver
houding met Utrecht en Goes",
verklaarde John Tijssens.
„In beide plaatsen heb ik nu zes
jaar gespeeld en ik houd van
beide evenveel. Ik moest kiezen
tussen een aanbieding die ze
kerheid biedt voor een aantal
jaren en mijn bestaan als semi-
professional mogelijk maakt, of
voortgaan op de weg van onze
kerheid in Goes. Ik heb voor het
eerste gekozen, maar met pijn in
het hart. Ik kon die aanbieding
echt niet laten lopen
Ockenburgh-teamleider Ray
mond Nicodem reageerde be
gripvol. „Het is vreselijk jam
mer dat John vertrekt. Toen hij
me belde met de mededeling dat
hij zo'n mooi aanbod had gekre
gen, heb ik nog gevraagd of een
tegenbod zin had, maar John zei
meteen: daar kun je nooit over
heen. Hoe spijtig het ook is, ons
budget reikt niet verder. Ik hoop
dat we een talent hierheen kun
nen halen dat nog betaalbaar is
en bij ons wil rijpen."
De ontmoeting met Crystal Kel
ly was zaterdag geen moment
een echte wedstrijd. Met inval
lers voor Martin Spoormans en
Ron Schumann was Ocken
burgh zodanig verzwakt dat de
toch al zware opdracht veran
derde in een 'mission impossi
ble'. Joop Nicodem verloor
kansloos van Raymond Ceule-
mans: 25-50 na 34 beurten. Ray
mond Nicodem moest aantre
den tegen een stroef startende
Frans van Kuyk, maar kwam
toch veel tekort: 29-50 na 45
beurten. John Tijssens onder
vond de kracht van de herboren
Raimond Burgman. Met bijzoi
der fraai spel werd Tijssé
kansloos in de hoek gezet 2w
na 33 beurten.
De Waalse tweestrijd tussenRi
land Forthomme en Frédë
Caudron was reclame voorh
driebanden. Schitterende p;
tronen, sterk verdedigingswg
spanning; alle ingrediënten
ren aanwezig. Uiteindelijk ra
de Forthomme met het fraa
moyenne van 1.785 en 5O-40i
28 beurten de Goese eer.
Gisteren tegen Mike's Clubu
Rotterdam was het Ockenbuij
dat heerste. Raymond Nicode
hield sterk spelend Jan Verkij
in zijn greep en haalde deeers
punten binnen voor zijn tea
50-35 na 53 beurten. John Tij
sens was een stuk beter opt®
dan een dag eerder en versla
Barry van Beers, die de ziel
Ludo Dielis verving, zonder;
te veel moeite: 50-31 in 35beu
ten. Een knappe zege van Mi
tin Spoormans, mede dankz
een serie van elf, op de zwa
spelende Christ van der Smiss
zorgde ervoor dat de eindwm
in Goes bleef. Kopman Rols
Forthomme haalde tegen B
chard Bitalis niet zijn nivej
van zaterdag halen en verloo
41-50 na 34 beurten.
GOES - Dion Verhulst zorgd
zaterdag voor Zeeuws succesb
de Goese Indoorcross. De nu
torcrosser uit Sluiskil eindigd
als derde in de 125cc.
De finale werd gewonnen d«
de Engelsman Tommy Wngh
Achter Verhulst eindigde Gn
gory de Nooyer uit Vlissinge
als vierde. Een andere Vlissii
ger, Nicky Huiszoon, werd ze
de. Twan van Liere uit Kapel!
finishte als achtste en Denni
Schelleman uit Axel als dertien
de. In de 250cc, gewonnen doe
de Belg Kevin Raets, eindigd
Pascal de Zeeuw uit Axel al
vierde. Souburger Marco Ore
werd tiendeVIissinger Matthi;
Lampio elfde. Casper Ovaau
Oost-Souburg sloot de 125t
Dutch Open af als elfde.
maandag 27 januari 2003
door Barry van der Hooft
GOES - De klap was hard en
deed het lawaai in de Zeeland
hallen voor even verstommen.
Marco Stallmann was zaterdag
avond de man die de show stal,
het publiek vermaakte en de ab
solute gangmaker tijdens de In
doorcross. Maar door een kei
harde val kwam er een abrupt
einde aan het optreden van
Stallmann. Geen plaats op de
hoogste trede van het podium,
maar een aftocht met een ambu
lance via de achteruitgang was
zijn deel.
In de achtste ronde van de finale
van de 125cc Dutch Open sloeg
voor de motorcrosser uit Naar-
den het noodlot toe. De excen
trieke lieveling van het publiek
(kaal hoofd vol tatoeages)
maakte in het midden van het
parcours een jump, misrekende
zich en kwam verkeerd terecht.
Zijn gezicht klapte op het stuur
en Stallmann vloog van zijn
crossmotor. Naast de baan zat
hij op zijn knieën met z'n hoofd
tussen zijn handen. Terwijl de
hulp van alle kanten kwam,
spuugde Stallmann het bloed
uit zijn mond.
Het moet op dat moment onge
twijfeld door zijn gedachten
zijn geschoten: weg overwin
ning, weer geen titel in Goes!
Dal hij die graag wilde pakken,
had Stallmann na de Super-
jump al duidelijk gemaakt. Jim
my Verburgh zou die show
samen met Gregory Holvoet
verzorgen, maar Verburgh zeg
de af.
De afwezigheid van de Belg
werd opgevangen door twee
crossers: William van de Putten
en... Marco Stallmann natuur
lijk. Met de ene na de andere
prachtige sprong kreeg hij het
publiek op zijn hand en werkte
Stallmann naar een absoluut
hoogtepunt toe.
Vol overgave
„Ik heb hu drie manches gewon
nen, maar daarmee heb ik nog
niks", wist Stallmann met de
microfoon in zijn hand. „Geloof
me", zei hij richting het publiek,
„ik heb er alles voor over om
hier een keer te winnen. Eén
keer!" De wijsvinger ging om
hoog en hij herhaalde zijn woor
den vol overgave: „Eénkeer!"
In de finale van de 125cc Dutch
Open, het klapstuk en de afslui
ting van de Indoorcross, moest
het allemaal gaan gebeuren.
Een halfuur voor aanvang van
de finale werden de toeschou
wers vermaakt door de dans
groep van Jan Postema, maar
ondertussen betrad ook Marco
Stallmann het parcours. Hij liep
richting één van de twee tribu
nes aan de korte zijde en gaf aan
zijn helm in het publiek te wil
len gooien. De tribunes werden
door de showmaster tegen el
kaar uitgespeeld en uiteindelijk
werd een man op één van de
twee tribunes aan de lange zijde
de gelukkige. Stallmann had
zijn imago weereen nieuwe im
puls gegeven en de finale kon
wat hem betrof beginnen.
Daden
Hij leek zijn woorden ook daad
werkelijk om te zetten in daden.
Stallmann nam vanaf de start
de koppositie in, keek na de
tweede bocht al achterom om
zijn voorsprong te bepalen en
gaf vervolgens vol gas. Vooral
op het 'wasbord' bouwde de
durfal zijn voorsprong steeds
verder uit. Acht ronden lang be
paalde Stallmann de wedstrijd,
met de Engelsman Lewis Gre
gory in zijn kielzog. Een schoon
heidsfoutje in de vierde ronde
kon hij nog herstellen, maar zijn
sprong in de achtste van de zes
tien te rijden ronden werd hem
fataal. Weg overwinning, weg
glorie.
Óp een brancard werd Marco
Stallmann naar de achterkant
van de Zeelandhallen gedragen.
Terwijl de wedstrijd gewoon
verder ging, was de paniek
zichtbaar bij zijn familie, bege
leidingsteam en aanhang. De
EHBO-post werd binnen de
kortste keren omringd door
tientallen mensen, maar nadat
de ambulance was gearriveerd,
verdween Marco Stallmann niet
veel later via de achteruitgang.
In het ziekenhuis werden long
kneuzingen geconstateerd.
De Belg Marvin van Daele was
op dat moment al als winnaar
door de finish gekomen. Van
Daele had Lewis Gregory, die
door een stuurfout ook terrein
moest prijsgeven, achter zich
weten te houden en wist dat hij
enigszins gelukkig had gewon
nen „Misschien heeft vandaag
niet de snelste gewonnen", doel
de Van Daele op het rijden van
Marco Stallmann. „Maar wel de
slimste."
Rinus van de Ven maakte zijn startnummer volledig waar in de 85cc-finale van de Indoorcross. foto Willem Mieras
door Barry van der Hooft
GOES - Hij had het vrijdagavond al laten
zien en een dag later deed hij het nog eens
dunnetjes over. Rinus van de Ven was in de
finale van de 85cc simpelweg de sterkste
rijder. De Vlissinger stak er met kop en
schouders bovenuit en won opnieuw. „Ein
delijk!", zei Van de Ven na afloop van de In
doorcross. „Hier heb ik naar tocgeleefd."
De viervoudig Nederlands kampioen mag
dan pas veertien jaar zijn, hij heeft al een
volwassen uitstraling. „Ik heb geprobeerd
zo hard mogelijk te rijden en je moet dan
maar hopen dat je wint", zei Van de Ven.
Maar de zege kon hem na de eerste ronde
toch al niet meer ontgaan? „Dat mag jenooit
denken. Het is pas beslist als de vlag geval
len is." Het waren wijze woorden van een
jong talent, dat zaterdagavond opnieuw liet
zien veel in zijn mars te hebben. Van de Ven
had vanaf de start de touwtjes in handen en
reed supersnel over het parcours. Het was
bord werd achteloos en razendsnel geno
men, zijn sprongen waren stijlvol en de
voorsprong groeide elke rondeRinus van de
Ven reed foutloos naar de finish en maakte
zijn startnummer (1) helemaal waar.
„Voor ons is dit net zo mooi als het winnen
van het NK", zei vader Giel. „We rijden in
onze achtertuin en er stond veel druk op
Dat merkte ik ook aan Rinus. Hij ging stille
tjes in de camper zitten en dat doet-ie an
ders nooit."
Tegen de kick van half negen volgde de hul
diging van Van de Ven, die in een grote vei-
lingkist het parcours werd opgesjouwd.
Zijn shirt en helm gooide hij in het publiek
en vervolgens pakte hij de microfoon. Met
een dankwoord aan het publiek, het bestuur
van de Stichting Motorsport Zeeland en alle
medewerkers nam Rinus van de Ven af
scheid van het publiek. Een klein mannetje
had zich een groot kampioen getoond.
door Barry van der Hooft
In de zomer van 1974 leverde het to
taalvoetbal van het Nederlands elftal
net geen wereldtitel op. Het team van
bondscoach Rinus Michels werd in de fi
nale in München weliswaar bij de hand
genomen door dirigent Johan Cruijff,
maar Duitsland won. Enkele weken
daarvoor was in Vlissingen eenzelfde
internationale ontmoeting afgewerkt
en ook toen wonnen de Duitsers.
Op zaterdag 2 juni kwam eersteklasser
VC Vlissingen met een, volgens de PZC,
wel zeer bijzondere en interessante op
stelling binnen de lijnen tegen de West-
Duitse regionalligaclub FC Hoechst.
Het bijzondere en interessante zat 'm in
de rechts- en linksbuiten. Want Vlissin
gen verwelkomde twee gastspelers die
weliswaar al gestopt waren, maar nog
immer tot de verbeelding spraken
Sjaak Swart en Coen Moulijn.
Het initiatief kwam van het in Vlissin
gen gevestigde Hoechst-HollandFC
Hoechst was geen vereniging van de ge
lijknamige industriegigant, maar veel
Vlissingse werknemers waren wel lid
van de Duitse club. Arnold Parre, des
tijds redactiesecretaris van het bedrijfs
orgaan Hoechst Kontakt, had een be
langrijk aandeel in de organisatie van
het duel en in de komst van het illustere
duo.
„Ik heb Moulijn en Swart onafhankelijk
van elkaar benaderd", vertelde Parre in
de PZC. „Ze zagen het aanvankelijk als
een niemendalletje, maar toen de één
hoorde dat ook de ander zou spelen, ver
zekerden ze er een prestigeslag van te
maken. Ze hebben dan ook toegezegd de
volle tweemaal 45 minuten te zullen
spelen."
Zo ver kwam het echter niet. Coen Mou
lijn hield zich netjes aan zijn woord en
speelde de gehele wedstrijd. Sjaak
Swart moest met een spierblessure aan
het bovenbeen in de tweede helft afha
ken De toeschouwers hadden echter
wel genoten van Swart, die nog altijd
over een ijzeren conditie en hard schot
bleek te beschikken. Coen Moulijn
kreeg de handen van de 2500 toeschou-
wers eveneens op elkaar, want de Rot
terdammer bleek zijn trukendoos te
hebben meegenomen en hij opende die
verschillende keren.
Aan het resultaat konden de voormalig
Ajacied en de ex-Feyenoorder ondanks
de wervelende acties echter niets veran
deren. De Duitsers scoorden in de eerste
helft twee keer en dal bleek voldoende
voor de winst (2-0). Keeper Schon bleek
een sta-in-de-weg voor de Vlissingers,
die dat seizoen ook al zo moeizaam tot
scoren waren gekomen. Daar konden
zelfs Sjaak Swart en Coen Moulijn niets
aan veranderen.
foto archief PZC
pakken zijn gewoon van ons. Daar gaat het
nu niet om. We hebben Glas gepakt. Yes!
Manager Mark Leegwater van het team-
Glas kon er niet om lachen. „Je hoort je
spullen in te leveren als je een team verlaat,
maar ze hebben de pakken en zelfs een tele
foon gehouden. Daar hebben wij uiteinde
lijk het abonnement maar van opgezegd.
Ach, laat ze ook maar. Ons team heeft het
modernste en beste spul dat het zich kan
wensen."
Ten slotte was er een hoop gesteggel over
wie het eerste en het tweede Nederlandse
team moest zijn tijdens het EK Nederland
1 zat in een gunstiger startgroep dan Ne
derland 2. Niemeijer legde zich er uitein
delijk maar bij neer én werd veertiende.
Een acceptabele prestatie gezien het feit
dat het één van de weinige wedstrijden van
hem was dit seizoen. Niemeijer: „De eerste
run ging niet goed. Dat was jammer. Ik ging
de mist in in de voorlaatste bocht. Zonde,
want we hadden goede starttijden."
De veertiende plaats was wel zijn beste
prestatie ooit. En boven Glas eindigen gaf
hem een kick. „Wat ik het mooiste vind?
Hm, die veertiende plaats, maar ik vind het
ook heel belangrijk dat ik hem voor ben ge
bleven. Helemaal na dat gedonder vooraf."
Glas was zelf te spreken over zijn prestatie
in de tweemans bob (zeventiende), maar de
viermans (zestiende) werd een teleurstel
ling. „Ik had gewoon graag bij de eerste
vijftien gezeten. Maar er zit wel progressie
in. Ik ben heel tevreden, we hebben al heel
wat bereikt met dit nieuwe team. En wat
Johan betreft: hij heeft het gewoon heel
goed gedaan. Jammer van dat stuurfoutje,
maar verder: mijn complimenten." GPD
HW'24-middenvelder Danny Vlassen-
rood zal zich de ontmoeting tegen In
ternos nog lang heugen. De Zeeuws-Vla
ming verbleef voor een lang weekend in
Brabant en zou vanaf zijn vakantie-adres
naar het veld van Internos reizen. Vlassen-
rood meldde zich gisteren echter zó laat in
Etton-Leur. dat trainer Eddv van der
Hooft hem de hele wedstrijd op de bank liet
zitten. Het bleek allemaal op een pijnlijke
vergissing te berusten. Danny Vlassenrood
was in de veronderstelling dat Internos
zijn thuiswedstrijden in Tilburg speelt en
bestelde vanaf een adres bij vrienden in
Tilburg een taxi. Op zijn verzoek om hem
even naar het veld van Internos te brengen,
verschenen echter alleen vraagtekens op
het voorhoofd van de taxichauffeur. Een
paar telefoontjes verder en te laat voor de
wedstrijdbespreking arriveerde de dertig
jarige routinier op de plaats van bestem
ming. Daar kreeg hij van zijn trainer te ho
ren dat Dimilri Verlinde zijn plaats zou in
nemen. Vlassenrood kwam niet aan een in
valbeurt toe. Het ritje met de taxi kostte
hem honderd euro.
door William Pomp
Ze slapen in hetzelfde hotel, zitten aan
één tafel te dineren en rijden samen de
berg op richting de start van de bobslee-
baan. Op het oog is er niets aan de hand tus
sen de Nederlandse bobsleefainilies Glas
en Niemeijer, maar onderhuids zit het niet
goed. Verre van dat. Topposities leverde
het EK dit weekeinde niet op, maar aan
roddel en achterklap geen gebrek. Eén
weekendje Winterberg en je bent volledig
op de hoogte.
Allereerst wat oud zeer. Vanuit het kamp-
Glas werd Marcel Weiten geen blik waar
dig gekeurd. De Utrechter, Nederlands
snelste remmer, koos dit EK voor het team
van Niemeijer. Dat maakte het verschil. In
de viermansbob was de Veendammer Glas
in beide runs de baas. Dat was nooit eerder
voorgekomen. Glas had het graag anders
om gezien en rekende tot een maand gele
den op de komst van Weiten. Hij had slui
tende afspraken, zei hij. Weiten was
onbereikbaar, tot dit weekeinde. Toen gaf
hij zijn lezing van de feiten.
„De enige juiste", aldus Weiten. „Arend
heeft mij inderdaad gevraagd of ik de
tweede seizoenshelft met hem wilde slee-
en. Ik heb toen gezegd dat dat afhing van de
situatie thuis en op mijn werk. Ik heb tij
dens de Spelen onbetaald verlof gehad,
maar daar trappen ze nu niet meer inEn ik
woon sinds kort samen. Mijn vriendin
vindt het niet leuk als ik steeds weg ben.
Toen vroeg Johan Niemeijer mij. Daar heb
ik ja op gezegd. Kijk, ik had nu ook bij
Arend in de slee kunnen zitten, maar ik ken
zijn team niet. Ik zag de bui al hangen. Al
les zou op mijn schouders terechtkomen
Hij heeft me nog wat geld gebodenmaar i k
doe het liever gratis en met gezelligheid
dan voor geld en met tegenzin."
Dan was er de affaire-trainingspak. Glas'
oude remmers Timothy Beck, Edwin van
Calker en Marcel Weiten zouden nog pak
ken in hun bezit hebben die toebehoren aan
het team van de Groninger; lekker warme
pakken van de beste kwaliteit. Het drietal,
tegenwoordig bij Niemeijer in de slee, zou
ze niet hebben ingeleverd omdat ze nog
geld van Glas krijgen. Winstpremies die
Glas op zijn beurt moet krijgen van de bob-
sleebond. „Dikke onzin. Schrijf dat maar
op zeiden Van Calker en Beek toen ze met
gebalde vuisten uit de slee stapten. „Die
Coen Moulijn (links) en Sjaak Swart.
SANKTMORITZ - Binden de meeste Nederlanders zodra het even vriest de schaatsen onder, in Zwitserland worden de paarden van stal
gehaald. Zo was het bevroren meer van Sankt Moritz gisteren het toneel van een polowedstrijd. Team Bank Hoffman (rode shirts) bond
de strijd aan met Team Cartier en won met 6-4. foto Arno Balzarini/EPA
