40% 1
Laat ze
niet vallen
Reuma en werk
Oude rotten van
dorp naar stad
Uw keuken staat bij
Hans Verkerk!
lu& "keuken
Echt welkom voelde ik me niet
J&JÉL
HANS VERKERK KEUKENS
Giro 222111
Er zijn
al werkgevers
gesignaleerd
die er tijd voor
vrijmaken
Axelaars Van Schaik en Van Waes deinzen
niet terug voor bestuur grote gemeente
W A/ "SfTO!
jjp, Waag naar de voorwaarden in S» Winkel
KOOPZONDAG - 8 december vanaf 11.00 uur
Goes - Ringbaan west 2b
Begin januari zijn er nog
drie gemeenten in
Zeeuws-Vlaanderen over.
Sluis, Hulst en de grootste
gemeente in Zeeland,
Terneuzen. Met die be
stuurlijke herschikking
veranderen ook de poli-
tiek-bestuurlijke verhou
dingen binnen het gewest
Zeeland. De kleine - im
mer krakeel veroorzaken
de - gemeenten bestaan
niet meer. Het grote Ter-
neuzen zal zich in Middel
burg danig doen gelden.
Met de nieuwe gemeenten
verschijnen er ook andere
bestuurders in de politie
ke arena. Politici die
staan voor nieuw beleid.
De PZC gaat in een reeks
van drie verhalen in op de
veranderde politieke ver
houdingen, praat met de
nieuwe machthebbers en
de vertrekkende garde:
Vandaag deel 1: de nieuwe
helden van de Kanaalzo
ne.
Word donateur.
Er is nog zoveel te doen.
Echtpaar Vesseur in hun koeienstal. f°t° Camile Schelstraete
door Wout Bareman en
Conny van Gremberghe
AXEL - Ze delen al jaren de la
kens uit in politiek Axel en doen
dat, na een bijzonder rooskleu
rige verkiezingsuitslag, straks
ook in het nieuwe Terneuzen. En
dat ze weer wethouder worden,
staat wel vast. Van een kleine
plattelandsgemeente naar de
grootste gemeente van Zeeland.
Co (Jacobus Marinus) van
Schaik en Adhemar (Adhemar
Marie Germaine) van Waes
deinzen er niet voor terug. Het
wordt allemaal anders, natuur
lijk. Maar de twee politieke die
ren hebben zich al aardig inge
leefd in de nieuwe situatie.
De twee ras-Zeeuws-Vlamin-
gen zijn geboren en getogen op
het platteland. Co van Schaik
werd in 1947 geboren 'onder de
bomen' (het huidige Kanaal-
zicht) in Sluiskil. Pa werkte op
de Cokesfabriek en het gezin
verhuisde later naar de Vogel-
buurt onder de rook van de Co
kesfabriek.
„Ja, dat was in een tijd dat er
nog niet over milieuvervuiling
gesproken werd." Adhemar is
van 1952. Hij werd geboren op
de boerderij van zijn ouders in
't Polderken, in Westdorpe. Die
boerderij moest begin jaren zes
tig wijken voor de kanaalver-
zeker niet alleen bij de PvdA-i
daarin neem ik dan een heel du;
delijk standpunt in. Kijk, ikfe
geen strateeg. Néé, wat juli
ook beweren, dat ben ik nie.
Maar in de verkiezingsperioè L i
zeker na die afstraffing voor
PvdA in mei, moest ik weiea*^
duidelijke marsroute uitstippel (i
len. Nu we in Terneuzen bij'c dag
collegevorming het voortoulBezc
kunnen nemen, moeten weeil^9'
voor zorgen dat iedereen erWenw
betrokken wordt, ook de Pvdijafd.
kiezers op de achtergrond d39
Want die voelden zich door Oo
partij flink in de steek gelatg
de laatste jaren."
Van Waes: ,,Ik denk dat wehs
wat dat betreft in onze Axels
periode nog niet zo slecht u
daan hebben, eigenlijk.
stonden heel dicht bij de mensa
en dat wordt gewaardeerd
beloond. Op die voet moeten'
voortgaan. Het klinkt als e
cliché, maar toch: we moete
het land weer teruggeven aand
Veel bestuurders hebben, na ja
ren van macht, nogal wat moeiti
uit eigener beweging op te stap
pen. Voorbeelden te over, ooki'
de Kanaalzone. Komt jullie k
woordje 'stoppenergens bi
kend voor? Van Schaik loopt
een kleine dertig jaar mee, cc
Waes korter, maar toch. Zoude
jullie moeite hebben met stop
pen?
Van Waes: „In 1998, dus nog
vóór het besluit van de herinde
ling, heb ik met de gedachte
rondgelopen iets anders te gaai
doen. Maar wat is het alterna
tief? De provincie? Dat is toch
een enorm duffe boelIn mei var
dit jaar ben ik wel gestopt ophe:
erf. M'n bedrijf - 90 hectare,
waarvan 20 hectare graszod-
enkweek - wordt nu gerund
door een medewerker. Dat wil
niet zeggen dat ik me er met
meer mee bemoei natuurlijk.ür
ben geen man om hele dye:
achter een vergadertafel oisa
bureau te zitten."
Van Schaik: „Ik gaf tot voor kor I f
nog op parttime-basis les, maai
dat is inmiddels ook gestopt, j?
Stoppen met de politiek? Dan 4I
zou ik toch flink moeten afkic- t6
ken, denk ik. Hobbies... tja, ach- d;
ter mijn huis op Schapenbout zz
heb ik een prachtige tuin. Daa: q
kweken we kamsalamanders h
Lachend: „Die kan ik als c
nood aan de man kom uitzette
in de Koegorspolder..." Va:
Waes: „Mijn belangrijkste hob-
by is ouwehoeren. Met iedereen,
over niks." i
In ons land wordt 1 op de 150 mensen
getroffen door epilepsie. Wij staan
voor wetenschappelijk onderzoek,
voorlichting via een infolijn, folders
en brochures, begeleide vakantie
activiteiten. individuele hulp
en epilepsieprojecten in
ontwikkelingslanden.
1;[t
I Ongeveer één op de tien Nederlanders
heeft een vorm van reuma, welgeteld
zijn dat 1,6 miljoen mensen. Het be
tekent vaak afstand moeten doen van
een hobby, sport of zelfs van een baan
of eigen bedrijf. Reuma is ook een be
langrijke veroorzaker van het ziekte
verzuim in Nederland. Velen raken
door reuma arbeidsongeschikt. En zij
die aan het werk blijven, moeten vaak
I heel wat hindernissen overwinnen.
Veel onbegrip
Veel patiënten hebben 't moeilijk met
I het onbegrip. Toch zijn zij nog vaak
I tot veel in staat. Begrip voor hun in-
I dividuele (on)mogelijkheden kan juist
i bij het vinden van geschikt werk door-
j slaggevend zijn.
Steun het Nationaal Reumafonds
Het Nationaal Reumafonds financiert
zo'n 70% van het wetenschappelijk 1
onderzoek in Nederland. Andere acti-
viteiten zijn: voorlichting, aangepas
te vakanties, individuele hulp en fi-
nancieel steunen van de meer dan
honderd reumapatiëntenverenigin-
gen.
Helpt u ook? Giro 324,
Amsterdam.
Nationaal Reumafonds
Voor vragen over (leven met) reuma:
De Nationale Reumalijn
0900 - 2030300
www.reumafonds.nl
door Jan Jansen
OOSTBURG - Koeien de wei in? „Haha, dat
komen de wethouders van Oostburg doen,
heb ik begrepen, en dan neem ik aan dat ze
ook even een omheining neerzetten."John
Vesseur (35), 'melkboer', maakt er maar een
geintje over, maar kan niet verhullen dat de
'weideplieht' in deze gemeente hem steekt.
Goed, hij is geen wetten en regels omzeilen
de varkensboer, zijn bedrijf geen aanhou
dende stankbron. En natuurlijk, dat weet de
overheid ook wel, er moet iets gebeuren met
de wegens economische malaise en verpau
pering verlaten akkerbouwbedrijven die
eeuwenlang het beeld van de polder bepaal
den.
Ook John Vesseur mocht zich, zoals tiental
len anderen voor hem, dus vestigen op een
bij Oostburg vrijkomende boerderij. Dat
komt goed uit als je in Tilburg moet wijken
voor een bedrijventerrein. Maar om nou te
zeggen dat de campagne Welkom in Zeeland
ook op hem van toepassing was...
Buren en de inmiddels opgedane kennissen
zijn het probleem niet. Die begrijpen waar
hij mee bezig is. Sommige professionele re
laties al minder. Een loonwerker bijvoor
beeld die niet op komt dagen als Vesseur het
gras gehakseld wil hebben. „Die geeft dan
toch nog voorrang aan zijn traditionele ak-
kerbouwklanten."
Nog lastiger is de in zijn ogen weinig soepele
opstelling van het gemeentebestuur. Het be
gon al met het mislukte plan de nieuwbouw
een paar honderd meter op te schuiven in de
richting van een polderweg, wat zowel voor
de bedrijfsvoering als voor het gezin Ves
seur praktischer zou zijn geweest. „Dat had
misschien gekund, maar dan had ik negen
maanden moeten wachten. Dat kon ik me
niet permitteren."
Ook de Oostburgse welstandscommissie
deed volgens Vesseur moeilijk, vooral over
de kleur van de onderste platen in de schu
ren. Pas na veel vijven en zessen kwam het
goed. „Maar echt welkom voel je je dan
niet."
Hij wijt het ook een beetje aan het Van Sleu-
wen-syndroom (naar de omstreden var
kensboer) van de gemeente. „Al die Braban
ders doen maar wat."
En dan het verhaal van de koeien die Oost
burg zo graag in de wei wil zien opdraven
vanwege het fraaie landelijke plaatje. „Ik
begrijp het wel, ik ben er zelf ook een lief
hebber van. In Brabant deden we het zelf
ook nog. Ach, misschien moet ik een uitloop
maken van een paar hectare.Alleen, er zit
ten heel wat praktische bezwaren in de weg.
Zo luistert het voeren van de melkkoeien
nogal nauw. „Die beesten krijgen een vast
rantsoen waar ze prima op gedijen. Eigen
lijk zou ik ze dus buiten moeten laten lopen
voor de show en ze binnen laten etenInder
daad, dat komt erop neer dat je ze een kale
wei op zou moeten jagen."
Voorjaarskriebels
Maar wacht even. Gaat het ook niet om het
koeienweizijn? Ha, daar heeft 'ie me tuk.
„Die koeien zijn prima op hun gemak in de
stal. Ze hebben genoeg ruimte en voer. En
een lekker ligbed Van vroeger herinner ik
me dat die beesten voorjaarskriebels had
den. Als je in die tijd rond de stal liep, wer
den ze onrustig. Nou, daar hebben deze geen
last van hoor. Ze willen niet eens de stal uit.
John Vesseur, vrouwMarielle (33) en de kin
deren Esmée (8), Cas (6), Maud (4) en Lars (3)
verhuisden eind vorig jaar naar Zeeland.
Noodgedwongen.
Maar de onteigening bracht wel het kapi
taal op voor een nieuwe start. Anders gaat
het niet, weet John. Het bedrij f in Oostburg
telt zestig melkkoeien en vijftig stuks jong
vee, Vesseurs investering in de toekomst.
Wel zijn er in het eerste Zeeuws-Vlaamse
jaar meer dieren doodgegaan en ziek gewor
den dan Vesseur lief is. Eén verklaring is dat
'nieuw beton agressief is voorde poten.' Dat
moet dus overgaan. Of is de wei misschien
een alternatief...
Waarom eigenlijk Zeeland? Als na de ontei
gening een nieuw bedrijf in de omgeving
van Tilburg onhaalbaar blijkt, wenden ze
de blik al gauw naar het westen.
Hamvraag: bevalt de locatie? Het antwoord
is ja. Het bedrijf heeft een mooie omvang en
is behoorlijk ontsloten. En vooral: in vijf mi
nuten sta je in Oostburg, qua voorzieningen
nog altijd de best uitgeruste plaats van
West-Zeeuws-Vlaanderen. Winkels zat,
scholen genoeg, dat telt voor een gezin met
vier jonge kinderen.
Het opnieuw beginnen in een totaal vreem
de omgeving is volgens haar al aardig ge
lukt, zeker ook de kinderen. „In de eerste
week dat ze hier op school zat, ging de oud
ste al overal spelen. Ja, kinderen maken
gauw contact en daar profiteer je zelf ook
van."
Niettemin, missen ze de Brabantse nachten
niet? Ha, daar kan John Vesseur wel om la
chen. „Het zijn korte nachten hoor als je al
tijd voor het melken terug moet zijn..."
Co van Schaik
breding. Co heeft drie zussen, is
getrouwd met Ineke en heeft één
zoon; Adhemar heeft een broer
en een zus, is getrouwd met Ag
nes en heeft één zoon.
Op papier is Van Schaik onte
genzeggelijk de studiebol van
de twee. Van Waes is meer de
man van de praktijk, tegen wie
de directeur van de middelbare
landbouwschool zei dat hij niet
moest gaan boeren en beter door
kon leren. Van Schaik was in de
schoolbanken al wat leerlingen
onder elkaar 'een uitslover' noe
men: ULO, UTS (electrotech-
niek), electriciën bij tal van
grote bedrijven, onderwijzers
opleiding en leraar. Tegen de ad
viezen van zijn directeur in,
keerde Van Waes het onderwijs
de rug toe. „Wat wil je, ik liep als
zevenjarige al achter de trekker.
Boer is het mooiste vak dat er is.
Kijken wat er groeit, hoe het
groeit", zegt Adhemar vol lief
de.
Het verhinderde hem niet in de
stille periodes te stoeien met de
automatisering. Op een (nu) an
tieke computer ontwierp hij on
der meer een managementpro
gramma voor de vollegronds
landbouw. Een monnikenwerk,
noemt hij het terugblikkend.
Hij heeft de rechten al geruime
tijd geleden verkocht. Z'n broer
komt het op landelijke voorlich
tingsdagen nog weieens tegen.
Wanneer nam de politieke mi
crobe bezit van jullie?
Co van Schaik: „Ik was er rede
lijk snel bijVan huis-uit kom ik
uit een ARP-nest; goeie nesten
waren dat over het algemeen.
Het waren de jaren zeventig.
Nederland polariseerde, de tijd
van 'eerlijk delen van kennis in
komen en macht'. We hadden in
Sluiskil zo'n discussiegroepje
en dat leidde ertoe dat ik op een
gegeven moment lid werd van
de PvdA. Die bleken enorm blij
met m'n komst. De eerste de bes
te avond dat ik me op een leden
vergadering meldde, zaten daar
zes of zeven van die oude man
nen die me direct - ik was 23,24
jaar oud - tot fractievoorzitter
wilden bombarde
ren. Ik vond een ms-\
derde plaats op de
lijst meer dan ge-
noeg, om te begin
nen dan."
Adhemar van
Waes: „Een oom
van mij was tot de
vorige herindeling
wethouder op
Zuiddorpe. Ikzelf
ben er eigenlijk in
gerold door toedoen van Harry
de Mul, de latere wethouder. Ik
ben in '78 lid geworden, een
paar jaar later in het CD A-be
stuur gestapt en uiteindelijk
ook nog een tijdje afdelings
voorzitter geweest. Dat was nu
niet bepaald mijn mooiste erva-
Adhemar van Waes.
ring, want in die periode speelde
net de kwestie-Apers, die rel
rond onterechte declaraties van
toenmalig WD-wethouder
Apers. In 1990 wonnen we de
verkiezingen; we gingen van vijf
naar zes zetels en ik
werd wethouder."
Van Schaik: „Ja,
dat was direct
O raak. Wij verloren
en hielden drie ze-
tn telsover."
m
Die kwestie Apers
heeft enorm veel
emoties opgeroe
pen. Heeft raspoli
ticus Apers het jul
lie - en met name Van Schaik -
ooit vergeven? Je kreeg daarna
alle mogelijke gekissebis. Over
een reis van wethouder Van
Schaik naar Turkije, overeen il
legaal aangelegde parkeer
plaats bij de burgemeester voor
de deur...
Van Schaik: „Dat weet ik niet.
Ik weet wél dat het één van de
minst leuke periodes in mijn po
litieke loopbaan was. En ik weet
ook absoluut zeker dat ik het nu
anders zou aanpakken, want
Piet Apers is er wél flink door
beschadigd. Je moet het zien in
de tijd. De persoonlijke verhou
dingen waren niet goed en dat is
in de politiek wel een eerste ver
eiste. Er was geen binding, geen
eensgezindheid. En als je er nu
op terugkijkt, maakten we ons
toch eigenlijk druk om kleine
dingen."
Nu wachten jullie grote dingen.
Vraag is hoe jullie met die om
wenteling omspringen. En
vooral ook met de machtsposi
tie, die jullie door de kiezers in
de schoot is geworpen. CdA ne
gen zetels, PvdA acht. Jullie
hebben niemand nodig om te re
geren. Of toch?
Van Waes, minzaam lachend:
foto's Peter Nicolai
..Laat ik voorop stellen dat het
duaal stelsel erbij gebaat zou
zijn als Co lekker in de gemeen
teraad gaat zitten, maar dat ligt
uiteraard niet erg voor de hand.
Ja... ik weet dat ik goed met
macht om kan gaan. Ik ben de
afgelopen jaren erg tolerant ge
weest, ook ten aanzien van de
fractiediscipline. Het is heus
weieens gebeurd dat de fractie
tegen het college in stemde.
Daar moet ruimte voor zijn vind
ik. Natuurlijk kunnen Co en ik
nu zeggen: we doen het als CDA
en PvdA alleen. Maar dat willen
we niet; we willen een breder
college."
Van Schaik: „Ik heb een andere
manier van politiek bedrijven.
Als partijgenoten een andere
richting op koersen, durf ik ze
ker in te grijpen. We hebben nu,
rond de recente verkiezingen,
ook gezien dat er sprake was
van een botsing van verschillen
de bestuursculturen - let wel:
zaterdag 7 december 2002
Nationaal Epilepsie Fonds
Postbus 270, 3990 GB Houten
www.epilepsie.nl
(www. handj ehelpennl)
HOREN, ZIEN EN HELPEN
