PZC reizt wi In Fruitteeltmuseum is van alles te ontdekken De wereld zoals hij vroeger was I Kimberley zaterdag 7 december 2002 foto Willem Mieras TT 7elke appel Adam en Eva aten, weet di- V V recteur F. de Klerk van het Fruitteelt museum in Kapelle niet. Dat is dan ook een van de weinige vragen over fruit die hij niet kan beantwoorden of opzoeken in de uitge breide bibliotheek met meer dan tweedui zend boeken, brochures en tijdschriften. „Waarschijnlijk een zeer zoete", vermoedt hij. Het Fruitteeltmuseum aan de rand van het Bevelandse stadje is een echt belevingsmu seum. Knopjes, kastjes en luikjes en niet te vergeten de authentieke veilingklok nodi gen de jonge bezoekers uit de handen te ge bruiken en zo allerlei leuke en interessante wetenswaardigheden te ontdekken. De geschiedenis van fruit en de teelt alsme de die van Zeeland en vooral Zuid-Beve land worden in het voormalig schoolge bouw aan de Biezelingseweg op een zeer toegankelijke en vaak ook verrassende ma nier uit de doeken gedaanZo leert de be zoeker dat al tijdens het bewind van Karei de Grote in de omgeving van Kapelle peren teelt plaats vond en dat de middeleeuwse monniken appels teelden voor vooral de ap pelmoes en de cider. De watersnoodramp van 1953 had voor Ka pelle en omgeving niet alleen negatieve ge verhalen over Sneeuwwitje en Wilhelm Teil. In heel wat gezegden is zelfs de hoofdrol weggelegd voor fruit. Zo staan in de Dikke van Daele alleen al achter het lemma appel elf uitdrukkingen. De bezoekers, op jaarbasis zo'n 6000, zijn in hoofdzaak afkomstig uit de eigen regio. Daarnaast stappen ook regelmatig passe rende fietsers af voor een bezoek. Het muse um ligt immers aan een VW-fietsroute. Het Fruitteeltmuseum heeft een bijzondere tuin. Met recht wordt die betiteld als bui tenmuseum. Hier is een groot aantal fruit bomen van uiteenlopende rassen te zien. In verschillende gedeelten van de tuin is de ontwikkeling van plantsystemen duidelijk zichtbaar. Afzonderlijke hoekjes van de tuin zijn ingericht voor de teelt van klein- fruit. Midden in dat buitenmuseum staat een mooie hoogstamappelboom. Daarach ter ligt een stuk smalspoor met een lorry, zo als die vroeger veel op grotere fruitteeltbe- drijven voorkwamen. Emiel Calon Het Fruitteeltmuseum, Biezelingseweg 10 in Kapelle is van woensdag tot en met zater dag geopend van 13 tot 17 uur. Informatie: tel. 0113-344904. Appelrassen worden vergeleken in het Fruitteeltmuseum. 3 volgen. Daarna moesten veel Bevelandse fruittelers hun boomgaarden noodgedwon gen moderniseren waardoor ze na enkele ja ren voorop liepen op de concurrenten. Vreemd genoeg is het museum nauwelijks in trek bij toeristen die vooral op regenachtige dagen zich daar aangenaam kunnen verpo zen. Het museum richt zich ook niet op de buitenlandse toerist. Alle begeleidende tek sten zijn uitsluitend in het Nederlands. Het is volgens de directeur vooral een museum voor de eigen bevolking. Terwijl het in po tentie alles heeft om ook mensen uit bij voorbeeld Duitsland en Engeland enkele boeiende uren te bezorgen. Fruit is immers van alle tijden en alle continenten. Na de moedermelk is fruit het eerste voedsel dat baby's eten. In tal van volksverhalen en sprookjes speelt fruit op z'n minst een be langrijke bijrol. Denk alleen maar aan de Bell Gorge, een paradijselijke plaats even verderop aan de Gibb River Road Na een lange wandeling door onherbergzaam gebied sta je plotseling oog in oog met een berg, een waterval en een idyllisch meertje, dat zo blinkt in de zon dat het lijkt als of het speciaal voor het bezoek uit Nederland nog eens extra is opgepoetst. Elke afslag van de Gibb River Road leidt wel tot een andere De Kimberley is het mooiste, grootste en best bewaarde geheim van Australië. Het gebied in het noordwesten van het oudste continent heeft een opper vlakte van meer dan 400.000 vierkante kilometer en is groter dan een land als Ja pan. Mensen wonen er nau welijks. De streek is ontoe gankelijk van karakter en wordt niet voor niets de laat ste natuurlijke grens binnen Australië genoemd. Wie het toch aandurft om de woeste Kimberley te doorkruisen, komt terecht in een ongerep te wereld waar de tijd stil is blijven staan. De beste manier om de Kim berley te ontdekken is via de Gibb River Road. Deze provi sorische zandweg, die dwars door het gebied voert, is alleen te berijden met een stevige, vier- wielaangedreven terreinwagen. Zelfs in het droge seizoen, van mei tot en met oktober, moeten onderweg geregeld rivieren worden overgestoken. In het natte seizoen, van novem ber tot en met april, is de Gibb River Road grotendeels afgeslo ten, als het hart van de Kimber ley vanwege overvloedige regenval onder water staat. Rei zigers zijn dan aangewezen op de zuidelijker gelegen Great Northern Highway, die welis waar geasfalteerd is, maar ook een stuk minder avontuur biedt. Oorspronkelijk werd de Gibb River Road gebruikt voor het vervoer van vee tussen Derby en Wyndham. De eerste Europese kolonisten vestigden zich tegen het einde van de negentiende eeuw in het gebied, in navolging van de aboriginals die duizen den jaren eerder al de oversteek van de Indonesische eilanden naar de Kimberley hadden ge maakt. Vee is nog altijd een van de voornaamste inkomsten bronnen van de Kimberley. Boe ren beheren enorme oppervlak ten en laten hun koeien er de vrije loop. Een aantal malen per jaar wordt het vee gelokaliseerd en bijeengedreven. Dat gebeurt per helikopter. Wie groot leeft, denkt ook groot. Een andere belangrijke bron van inkomsten is het toerisme. Het grootste pluspunt van de Kimberley, nog wel in ieder ge val, is dat het gebied niet door de grote massa is ontdekt. In po tentie heeft de Kimberley alles in zich om de voornaamste toe ristische trekpleister van Au stralië te worden. Maar in te genstelling tot de vergelijkbare nationale parken in het noorden (Kakadu) en het westen (Kariji- ni) van het land struikel je er niet over de toeristen die meer oog hebben voor de j uiste af stel- ling van hun camera's dan voor de natuur om hen heen. Heb je een week door de Kimberley ge- prachtplek. Zoals Galvin Gor ge, waar je je vanuit een hoge boom in het meertje kunt laten vallen en waar je met schildpad den kunt zwemmen. Of zoals Barnett River Gorge, waar ver schillende met een laagje water gevulde plateaus worden afge wisseld met minuscule strand jes. Of Emma Gorge, een meer en een waterval die nooit be reikt worden door de zon en af schuwelijk koud aanvoelen. Ge lukkig kun je je na een kleine klauterpartij opwarmen in een door de natuur gevormd bassin, een uitholling onderaan de rot sen waarin continu warn water sijpelt. Emma Gorge ligt niet zo heel ver van Wyndham vandaan, het eindpunt van de Gibb River Road. In Wyndham is weinig te doen, maar veel te zien Vanaf de hooggelegen Five Rivers Look out heb je een briljant uitzicht op de vijf grootste rivieren van de Kimberley die in Wyndham samenkomen: de Pentecost, Du- rack, Forrest, King en Ord River. Bungle Bungles In Wyndham begint ook de weg die leidt naar het hoogtepunt van de Kimberley: Purnululu National Park, in de volksmond de Bungle Bungles geheten. On derweg passeer je Lake Argyle, het grootste kunstmatige meer van Australië en van een verras sende schoonheid, en de Argyle- mijn, waar een derde van de to tale wereldproductie aan dia manten vandaan komt. De Bungle Bungles zijn bergen van zandsteen, die door erosie en de tand des tijds de vorm van grote bijenkorven hebben aan genomen. Ze zijn oranje en zwart gestreept en geven je het idee dat je ronddwaalt tussen de ruïnes van middeleeuwse kaste len. Of in een openluchtmuseum waar miljoenen jaren oude kunst wordt tentoongesteld. Daarmee staan de Bungle Bungles symbool voor de gehele Kimberley: je ziet de wereld zo als hij vroeger was. Ruig, leeg en adembenemend mooi. Sven Remijnsen De Pentecost River is zelfs in het droge seizoen nog een rivier van formaat. Een reis door de Kimberley via de Gibb River Road kan het best gemaakt worden tijdens het droge seizoen, dat duurt van mei tot en met oktober en samenvalt met de Australische winter. De ge middelde temperatuur is 30 graden, de zon schijnt volop, de nach ten zijn iets koeleren het blijft gegarandeerd droog. In tegenstelling tot het natte seizoen, wanneer de temperatuur schommelt rond de 35 graden. Er is in die periode, van november tot en met april, spra ke van een hoge luchtvochtigheid, veel regen (meer hevige, kort stondige plensbuien dan langdurige regenval) en tegen de avond vaak onweer. Ook is de regio kwetsbaar voor tropische cyclonen. De Gibb River Road is zo goed als afgesloten en bepaalde plekken in het hart van de Kimberley zijn onbereikbaar. Wel komt de natuur dan tot volledige bloei. Een terreinwagen met vierwielaandrij ving is absoluut vereist op de Gibb River Road. Dergelijke wagens zijn volop te huur in Broome en Darwin, de grotere plaatsen aan weerszijden van de Kimberley. Voor een bedrag van 1200 Australische dollar (ongeveer 700 euro) biedt Adventure Tours een volledig verzorgde achtdaagse trip via de Gibb River Road van Broome naar Darwin en vice versa. Er wordt gereisd in kleine groepen van maximaal zestien personen, in de buitenlucht overnacht in zogenaamde swags (dikke slaapzak ken) en alle hoogtepunten van de Kimberley komen aan bod. Van wege het geringe aantal beschikbare plaatsen verdient het aanbe veling om ten minste twee maanden van tevoren te boeken. Meer informatie op de internetsite www.adventuretours.com.au AUSTRALIË Wyndham The Kimberley Broo reisd en ben je in totaal honderd mensen tegengekomen, dan moet het hoogseizoen zijn ge weest. Veel Australiërs kom je er ook niet tegen. De Kimberley telt naar schatting 25.000 bewo ners. Gelet op de immense op pervlakte maakt dat de streek tot een van de dunst bevolkte ter wereld. Vlekken als Derby, Wyndham en Kununurra lijken heel wat te betekenen als je ze vetgedrukt en met hoofdletters op de wegenkaart ziet staan, maar samen tellen ze nog geen 10.000 inwoners. Krant Het Mount Barnett Roadhouse, halverwege de Gibb River Road, komt eveneens op alle kaarten voor. Je kunt er tanken, eten in slaan en jezelf, na dagenlang in de wildernis te hebben gebivak keerd, op de hoogte brengen van de toestand in de wereld. De ei genaren plakken dagelijks een papier aan de buitenmuur met daarop het belangrijkste nieuws, de laatste sportuitsla gen en het weerbericht; de kleinste krant ter wereld. De Gibb River Road, grofweg van Derby in het westen tot Wyndham en Kununurra in het oosten, is zo'n 660 kilometer lang en telt tal van zijweggetjes, die stuk voor stuk leiden naar wonderschone natuurgebieden en sprookjesachtige locaties. De naast elkaar gelegen nationale parken van Tunnel Creek en Windjana Gorge bijvoorbeeld. Tuimel Creek is een uitgestrekte grot die is ingebed in honderden meters hoge rotsformaties. Het is onmogelijk om zonder natte voeten de andere kant van de grot te bereiken. Het waterstaat er enkele tientallen centimeters hoog en omdat het er pikkedon ker is, wil er nog wel eens ie mand onderuit gaan in een onzichtbare kuil. Voetje voor voetje wadend door het ijskou de water bereik je uiteindelijk het einde van de tunnel, waar de boab-bomen groeien. De boab komt vrijwel uitsluitend in de Kimberley voor. De stam ziet er uit als een opgezwollen sigaar, terwijl de takken erg lijken op wortels die de lucht in groeien. Australiërs noemen de boab de boom die God ondersteboven heeft geplant. Windjana Gorge is de droom van iedere geoloog. De ont staansgeschiedenis van de reus achtige rotspartijen is als het ware van de wanden af te lezen. In het geologische tijdperk van het Devoon, zo'n 350 miljoen jaar geleden, lag op de plek van Windjana Gorge een koraalrif In de rotsen van Windjana Gorge, miljoenen jaren geleden ontstaan uit een koraalrif, zijn nog altijd fos sielen van koralen zichtbaar. Krokodillen slapen er in de rivierbedding. foto's Sven Remijnsen in een tropische zee. Twintig miljoen jaar geleden kwam het rif boven het zeeniveau uit en erodeerde tot de woeste rotske ten die het nu is. Fossielen van koralen en stromatolieten, de oudste levensvorm op aarde, zijn nog altijd waar te nemen in de rotsen. Een andere oude levensvorm is springlevend in Windjana Gor ge. Honderden krokodillen lig gen er overdag te slapen in de ri vierbeddingen. Met zwemmen kun je daarom beter wachten tot

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2002 | | pagina 31