Waar zijn ze gebleven PZC Logo's krijgen nieuwe betekenis De Osseberg blikt terug met groepsexpositie i; Stille tocht V lezers schrijven Asielzoekers weg bij gemeentehuis in Oostburg Kerstdienst in Middelburg Cantorij brengt eigen cd uit kunst cultuur Veiling in Concert- en Gehoorzaal Kloon III Stille tocht Links zaterdag 30 november 2002 door Edith Ramakers Vroeger was ze trots op Nederland. „Maar nu ga ik me ervoor schamen Nederlandse te zijn. Veel Nederlanders blijven zeggen: kijk eens hoe tolerant en menslievend we zijn. Maar als je een jaar of drie met asielzoekers bezig bent en ziet hoe onrechtvaardig het asielzoe kersbeleid is, dan vind je dat niet meer. Wij kwalificeren een hele groep als minderwaardige mensen. We zetten ze op straat, doen onze gordijnen dicht en laten ze aan hun lot over", zegt de Vlis- singse Mariet Eckhardt. Waar is Abdullah gebleven, Claudio, Ani en Garik? „Niemand weet het. Ze zijn maanden geleden van de aardbo dem verdwenen. Met Ani en Garik heb ik nog een keer contact gehad. De kin deren zeiden toen nog ergens in Neder- land te zijn. Ze zeiden ook gelukkig te zijn en ik mocht op bezoek komen. Maar een dag later werd de telefoon niet meer opgenomen. Nooit meer. Ze zijn weg." Mariet Eckhardt (55) heeft in de afgelo pen drie jaar handenvol asielzoekers kinderen zien komen en vertrekken. Ze raakte in contact met de asielzoekers door haar werk op de Ravenstein- school, in de volksmond een 'zwarte school'. „Ik geef daar begrijpend lezen en ik ben betrokken bij de verlengde schooldag." Na school kwamen kinderen bij haar thuis spelen. „Met Kasra is het begon nen. Daarna kwamen vriendjes en vriendinnetjes. Ze noemen me oma en als ze in de problemen kwamen, moch ten ze bij mij logeren." Beetje gelukkig De meeste asielzoekers die zij kende, leefden op kamers bij Huize Dix aan de Singel in Vlissingen. „Daar waren ze nog een beetje gelukkig." Veel van deze kleinere asielzoekercentra sluiten de komende tijd omdat de stroom asiel zoekers minder wordt. De viuchtelin- Mariet Eckhardt tussen het achtergebleven speelgoed. foto Lex de Meester gen worden overgeplaatst naar de gro tere asielzoekerscentra. „Maar ik zie om me heen dat ze op straat komen te staan, omdat hun asielverzoek is afge wezen." En dan? Als ze op straat komen? „Dan redden burgers, enkele stichtingen en sommige kerken ze even van de hon gersdood." In elke stad profiteren huis jesmelkers van andermans ellende. De mensen die op straat zijn gezet, huren kamers voor zo'n 300 euro. Ze krijgen geen geld meer of voorzieningen. „We scharrelen geld bij elkaar voor de huur. Natuurlijk zijn er in de Vlissingse binnenstad een paar van die kamers te vinden. Het zijn vaak smerige kamers. Een paar flessen chloor is niet genoeg om ze te ontsmetten. Ani, Garik en hun ouders hadden een kamer waar alleen maar een matras in lag. De familie mocht maar beperkt water gebruiken en gebruik maken van een gezamenlij ke keuken. Die was ook vies." Van de huisbaas mochten de kinderen niet buiten spelen. „Ze zijn geestesdood gemaakt. Ani is negen jaar. Ik keek haar laatst in de ogen en dacht: haar ogen zijn zo oud als de wereld." Asielzoekerskinderen ondergaan een dubbele tragedie. „Ze zijn in een vreemd land. Van hun ouders krijgen ze geen warmte. Dat zie je, dat merk je als je vaak met ze optrekt. De ouders zijn zelf in de war. Ze kunnen hun hart niet openstellen." De kinderen kwamen bij haar 'gewoon om even in een andere omgeving te zij n' „Ani bijvoorbeeld speelde met de pop penwagen en met Garik, zeven jaar pas, schaakte ik. Twee jaar verder en ik zou niet meer van hem kunnen winnen. Het zijn hyperintelligente kinderen. Ik zou zeggen dat je de kinderen juist moet koesteren. De vergrijzing komt eraan." Ze is vol lof over de Ravensteinschool. De kinderen zijn keurig, voorkomend, gedisciplineerd en ze weten hoe het hoort. „Ik heb ook weieens op andere scholen voorgelezen. Maar daar kreeg ik van de, zeg maar, Nederlandse kin deren blokken naar mijn hoofd geslin gerd. Ik overdrijf, maar dan wordt het duidelijk. Om met kinderen van die school een eindje te wandelen, viel ook niet mee. Ze scholden tegen voorbij gangers en deden andere mensen na. De leerkrachten vergoeilijkten him ge drag. De kinderen zijn een beetje moe en uit hun doen, zeiden ze. Moe, uit hun doen. Nederland houdt verwende kin deren over als we de asielzoekers weg sturen." Schande Ze is er in drie jaar tijd niet vrolijker op geworden. „Laten we het daar maar op houden. Een ambtenaar zei laatst dat hij blij was dat hij met pensioen kon gaan. Dan hoefde hij niet meer de asiel zoekers op straat te zetten. Ik zou zeg gen: doe het dan niet. Steek je nek uit. Onze burgemeester zal best wel de wet hebben gevolgd en ze zal het heus moei lijk hebben gevonden om de asielzoe kers op straat te zetten. Maar ik vind dat ze meer kan doen. Dat ze duidelij ker moet zijn. Ze moet roepen dat het een schande is wat er momenteel in Ne derland gebeurt." Dinsdag houdt de Ravensteinschool een stille tocht. Hij voert van de school naar het stadhuis. Op het hek bij het stadhuis worden affiches opgehangen waarop de namen van de kinderen staan die Vlissingen moeten verlaten en hoe lang ze al in Nederland verblijven. „Elk initiatief is goed. Maar ik zou wil len voorstellen dat ze niet stilletjes lo pen. Laat de kinderen op djembés slaan, herrie maken. Iedereen moet de ellende zien." pagina 21wat er morgen komt, weet ik niet Deze rubriek is uitsluitend bestemd voor reacties op in de PZC verschi nen redactionele berichten, artikelen of commentaren. De reactietij beloopt uiterlijk 7 dagen. Plaatsing van bijdragen betekent niet datd redactie de meningen en stellingen van de inzenders onderschrijft. Open brieven, oproepen, gedichten en anonieme inzendingen worde niet geplaatst. Bijdragen mogen niet langer zijn dan 250 woorden. Der dactie behoudt zich het recht voor inzendingen te bekorten. Over g weigerde brieven wordt niet gecorrespondeerd. OOSTBURG - De Armeens- Azerbeidzjaanse asielzoekers familie Kniazian staat niet lan ger voor het Oostburgse ge meentehuis. Nadat het uitgeprocedeerde ge zin vorige week maandag uit het asielzoekerscentrumHedenesse in Cadzand werd gezet, zwier ven zij op straat, 's Nachts werden zij opgevangen door burgers. Overdag stonden zij voor het gemeentehuis. Na een gesprek met burgemeester E. Brommet besloot vader Ashot Kniazian de dagelijkse gang naar het gemeentehuis te beëin digen. Tot 14 december heeft de familie Kniazian onderdak bij een gezin in West-Zeeuws- Vlaanderen. MIDDELBURG - In de Doops gezinde kerk aan de Lange Noordstraat in Middelburg wordt dinsdagavond 24 decem ber een kerstdienst met zang door 'Enchantées' gehouden, bestaande uit de solisten Lonne Smit en Marja de Waard. Het pas gerestaureerde orgel wordt bespeeld door Bert Ge- leijnse. Voorganger is ds. Tom Rijken. Thema van de dienst is: Het licht doet me van tij d tot tij d herinne ren aan het licht...' De kerstdienst begint om 19.30 uur. KLOETINGE - De Cantorij van de Samen op Weg-gemeente rond de Kloetingse Geerteskerk presenteert morgen een cd: Ere wie ere toekomt. De Cantorij, die vijf jaar be staat, heeft op de geluidsdrager liederen samengebracht die he den ten dage in de liturgie van de SoW-kerken worden ge bruikt. Marcel van Westen speelt op de cd op het Hess-or- gel van de Geerteskerk. De pre sentatie begint om 15.30 uur in de kerk. De opbrengst gaat naar de restauratie van de Geertes kerk. door Ernst Jan Rozendaal GRIJPSKERKE - In december richten veel galeries groepsex- posities in. Door middel van die tentoonstellingen kan worden teruggeblikt op het afgelopen jaar en als de werken niet te prij zig zijn, vinden Sint of Kerst man er wellicht iets van hun ga- ding. Nadat Boerderijgalerie De Osseberg in Grijpskerke (nabij Sint Laurens) zich vorig jaar met werken van 35 bij 35 centi meter richtte op kunst als ge schenk, staat de decemberten- toonstelling ditmaal in het teken van de terugblik. Twintig kunstenaars tonen hun werk. De helft van hen komt uit Zeeland. Een enkeling - Abra ham Yakin - uit het buitenland, in dit geval Jeruzalem. Wat de twintig gemeen hebben is dat ze allemaal het afgelopen jaar in De Osseberg hebben geëxpo seerd. Onder de titel 'Visie in 2002' leveren de meesten van hen recent werk. Visie óp 2002 Een van hen heeft de titel opge vat als Visie óp 2002. Het ligt voor de hand waar het dan over gaat. Van Peter van den Hooven is de voorstelling 'Verkiezingen 2002'. Te zien is een vrouw bij wie de kleuren op gezicht en kle ding zo zijn doorgelopen dat duidelijk is dat de kunstenaar het démasqué toont van de de mocratie. Verder is iedereen dichtbij zijn of haar gebruikelijke werk ge bleven. Het aardige van een ten toonstelling als deze is dat het publiek een goede indruk krijgt van wat de galerie nastreeft. Voor De Osseberg moet de con clusie luiden: goed, kleurig en veelal figuratief werk in de meest uiteenlopende technie ken. De sculpturen zijn wat onder vertegenwoordigd, hoewel van Betsy de Jonge veel keramisch werk te zien is. Uitschieters in de expositie zijn het schilderij 'Het gedroomde land' van Teun Nijkamp - een magisch-realisti- sche voorstelling in oranje - vier impressionistische taferelen van Onno Boerwinkel en drie grote schilderijen waarin Maja Philips een vogelveer buiten proportioneel groot afbeeldt, maar zodanig dat de zachtheid en de warmte bijna voelbaar worden. Het eruitpikken van drie kunstenaars doet onrecht aan de rest, want het loont zeer de moeite alles te bekijken. Nog niet genoemd zijn: Dick Bakker, Noor Bitter, Ruth Dagan, Cisca Dek, Etienne De- wulf, Bram van Gelderen, Sop hia ten Hagen, Theo Jordans, Agnes de Kok, Bartha de Kok, Cora de Kok, Marja de Lange, Esther Meulblok en Jozef van Mierlo. Vier Gemeten De Middelburgse galerie De Vier Gemeten hanteert een ver gelijkbare formule. Daar begint vandaag een expositie met olie verven, grafiek en aquarellen van 31 Zeeuwse kunstenaars, onder de titel 'Zeeuwse varia ties'. Opmerkelijke stukken zijn het stilleven 'Appels en druiven' van Sórika Góth, de besneeuw de Veerse Kaai door A.J. van Dyck, een gouache van de Vlis singse Oranjemolen door Bart Peizel, de Veerse molen van Zanddij k door Gerard Jacobs en een zonnige zomertuin met bloemen door W.J. Schütz. Zo als bekend richt De Vier Geme ten zich op werk van schilders die uit Zeeland komen of er vaak werkten, het meeste uit de periode 1900-1960. Exposities: Visie in 2002 in galerie De Osseberg in Grijpskerke, t/m 21 dec, ma t/m za van 14-17 uur. Zeeuwse Variaties in De Vier Geme ten in Middelburg, t/m 18 jan, dOt/m zavan 12-18 uur. door Jan Dirk van Scheyen OOST-SOUBURG - Als kunst beoogt een meerwaarde toe te kennen aan de werkelijkheid om ons heen, slaat Jelle Kampen (46) met zijn tentoonstelling in De Watertoren in Oost-Souburg de spijker op de kop. Kampen maakt kunst met symbolen uit de wereld van vandaag. Hij vervlecht de symbolen - die dikwijls afkomstig zijn uit in dustrie en handel - in houten wandobjecten. Zo ontstaan nieuwe beelden, nieuwe symbo- MIDDELBURG - Het Middel burgs veilinghuis A. I. Verhage houdt dinsdag een veiling in de Concert- en Gehoorzaal in Mid delburg. Onder de te veilen goe deren bevinden zich veel schil derijen. Natuurlijk ontbreekt het werk van Reimond Kimpe niet. Van deze schilder komen de doeken 'Tweelingen' en 'De tromme laar' onder de hamer. Verder schilderijen over verschillende onderwerpen, zoals winter landschappen (van onder ande ren J. Hoppenbrouwers, Hop penbrouwers en Eugene Verboekhoven, A. Houstraten, Cor Noltee, J.H. Weismuller), molens (M.J. Roosenboom, D.J. van Haaren, G.J. Delfgaauw, Jan van Couver oftewel Herma- nus Koekkoek jr) en zeegezich ten (Maurice Sijs, Chr. C. Kan- nemans, H. Dekker). Een opvallend, felgekleurd oogstta- fereel is 'De pikker en schoven- draagster' van Hubert Malfait, aansprekend 'voor kunstlief hebbers uit Zeeland is 'Zeeuws meisje wachtend op de terug komst' van G. Flasschoen. Behalve schilderijen worden onder meer wandtapijten, an tieke meubelen en (streek)siera- den geveild. Overigens wordt veilinghuis Verhage op termijn overgenomen door Hubert Si mons. De komende twee jaar runnen Ab Verhage en Simons de zaak samen. De veiling begint dinsdag om 14.00 uur, kijkdagen zijn maan dag van 15.00 tot 20.00 uur en dinsdagmorgen van 10.00 tot 11.30 uur. len met nieuwe, onvermoede be tekenissen. In het werk van Kampen komen we logo's tegen van hamburgergigant McDo nald's, van automerk Toyota, van modeconcern C&A. Maar ook de in elkaar grijpende rin gen van de Olympische Spelen duiken op. Jelle Kampen ontdoet de eigen tijdse iconen van hun oogmerk. Ze worden teruggebracht tot wat ze werkelijk zijn: vormen. Die vormen verwerkt Kampen in composities die elk weer hun eigen, nieuwe symboliek krij gen. In een werk dat doet den ken aan een Madonna met aure ool (Glorious St. Toyota) zien we de T van Toyota nog wel, maar de letter is gereduceerd tot een detail, een bouwsteen in een groter geheel dat naar andere dingen verwijst dan auto's. Zo zet Kampen de kijkers op het verkeerde been, maar hij speelt ook een spel met ze. We zien het logo van C&A, maar de letters die er in staan zijn: CNN. We zien het zinnebeeld van een sjiek automerk - de jaguar - dat het symbool van een beroemd fietsmerk - de gazelle - achter nazit (in een imposante creatie, Er valt nog meer te lachen in de PZC dan om de Zeeuwse alma nak en de strip Casper en Hob- bes. Om Jeannette Poorter heb ik onlangs smakelijk gelachen. Zij is er zeker van over enkele jaren minister-president van Nederland te zijn. In een eerder verschenen artikel in uw krant vertelde zij, vrouw in de over gang, dat ze met haar opvliegers de vuurtoren van Veere makke lijk zou kunnen verlichten. Een vrouw die keer op keer te ken nen geeft alles over en voor vrouwen te weten, zou toch op de hoogte moeten zijn van het feit, dat in de overgang sommige vrouwen de realiteit ietwat uit het oog verliezen. Op de valreep, niet meer jong, maar ook nog niet oud, denken zij de wereld, of in elk geval hun omgeving, versteld te moeten laten staan van wat zij allemaal nog doen en gaan doen. Zo neemt de ene vrouw een andere partner m/v, de ander droomt van het minis ter-presidentschap binnen en kele jaren. Een nieuwe partner is het makkelijkst, men maakt eenvoudiger één persoon rede lijk gelukkig dan een land vol onderdanen. Gezien diverse uit spraken van mevrouw Poorter, gelezen in de PZC in de afgelo pen jaren, zou ik willen zeggen: mannen en Nederland let op uw zaak! Ook onder vrouwen vin den we Tsjakkaa-schreeuwers. Tannie van Eek Luzacstraat 12 Vlissingen Mijn lof voor de kinderen en on derwijzers van de Ravenstein- schoool in Vlissingen om een stille tocht te houden en zo de aandacht te vestigen op de tries te situatie waarin sommige asielzoekers in ons beschaafde Nederland verkeren (PZC, 27-- 11). In het AZC te Middelburg woont een Russisch echtpaar. Ze wonen daar al drie jaar en hebben zich geïntegreerd in kerk en samenleving op Walche De Jacht). Kampen laat zien dat de gevoelswaarde van symbolen door een ingreep opeens totaal kan veranderen. In dat opzicht past hij in deze tijd: de manier waarop mensen naar dingen kij ken is voortdurend in beweging en aan verandering onderhevig. Kampen heeft niet de bedoeling de multinationals aan de kaak te stellen. Wel signaleert de Am sterdammer dat de hele wereld zo langzamerhand compleet 'vermerkt' is. „Die logo's heb ben voor veel mensen een vast liggende betekenis, ze zijn een idee geworden. Maar logo's zijn niet altijd wat ze lijken en ze lij ken niet wat ze zijn. De macht van de multinationals die er achter schuilgaan, gaat soms gepaard met sociale slavernij De kunstenaar ziet de 'vermer- king' van de samenleving als een onontkoombare ontwikkeling. „Het is een fenomeen dat ik wil laten zien. Straks verschijnt er in Artis bij de kooi met leeuwen een bordje met de tekst: 'Ge adopteerd door de Postbank'." Eigentijds is ook de videokunst van Jean Beining (hij noemt zich Bei Ning) uit Biezelinge. In plaats van tekens gebruikt de 45-jarige Bei Ning (bewegende) beelden als basis voor zijn werk. Op drie pal naast elkaar ge plaatste tv-schermen komt een spervuur van dvd-beelden op de kijker af. Net als in een fruitau tomaat neemt de snelheid waar mee de plaatjes voorbijschieten langzaam af. En dan staan de beelden uiteindelijk stil. Het ge luid van een munten spuwende fruitautomaat vult de koele ruimte. Het werk is getiteld Slot Machine. In de nok van de Watertoren maakte Bei Ning de installatie Zingen de Citroenen. Temidden van honderden citroenen die op de vloer zijn gelegd worden op diezelfde vloer vanuit het pla fond filmbeelden geprojecteerd die ogenschijnlijk geen samen hang hebben. De beelden heb ben, door toepassing van de fish eye-methode, een merkwaardi ge bolling. Muziek vult de ruim te. Als een carrousel in slowmo tion die je vanuit de lucht ziet, draait het geprojecteerde heel langzaam rond. Als de bezoeker de complete cirkelgang wil meemaken, maakt die een denk beeldige reis van veertig minu ten. Snelheid Reizen, de fantasie en de herin nering kleuren het werk van Bei Ning. Al zijn beelden zijn reisin drukken. In Slot Machine wer ren. Hun achttienjarige zoo studeert in Vlissingen, Vorii week kregen ze te horen dat i de A-status hadden gekregei Dat wil zeggen dat ze voor onbi paalde tijd in Nederland moge blijven. Tevens werd hen te vei staan gegeven dat ze binne veertien dagen zelf een wooi ruimte moeten vinden. Zo nie dan zorgt het COA voor ee woonruimte ergens in Nedei land en die móeten ze dan ai cepteren. Iedereen kan begri pen dat deze mensen dólgraa op Walcheren willen blijvei Het is heel erg dat ze nu wen losgerukt worden uit hun vei trouwde omgeving en hu vrienden kwijtraken. Daaroi loop ik dinsdag in gedachte mee met de stille tocht. N. Anderso Karelsgang 4 Middelhui Met grote belangstelling in uu editie van zaterdag 23-11 ovej het fenomeen Jan Marijnissei op pagina 21 gelezen. Ik ben h( i in grote lijnen met het artiki eens, alleen hoe wil onze Jan zij ideeën in de praktijk brengen Als linkse kiezer heb ik al een eerder in deze rubriek geschre ven dat één linkse partij in on landje nog geen lente brengt' Wil de SP met Jan wel regeren ei zo ja met wie? De andere vraagi wil rechts regeren met Jan? Zo lang het CDA en de WD samei kunnen regeren (76 zetels) zul len zij dat doen en dan komt e niets terecht van het linkse ge dachtengoed. Om dat te door breken zullen alle linkse partij en de handen ineen moeten slaan om zodoende de grootsti partij te worden. En als de kop stukken dat niet willen dan res er maar één ding: wie links eei warm hart toedraagt zal dan al: kiezer op één man moeten stem men: want een linkse partij me twintig zetels wordt in rechtsi kringen niet meegeteld. J. Hoogstrate Karei Doormanstraat Jf Goes den 30.000 dia's verwerkt die Bei Ning erfde van een reislustig familielid. „Ik wil de snelheid van het moderne leven laten zien en ook de vluchtigheid van de herinnering tijdens het rei-' zen", vertelt hij. Kunst van Jelle Kampen en Bei Ning in de Watertoren in Oost- Souburg, t/m 19 januari. Open: donderdag tot en met zondag 12.00-17.00 uur. De Watertoren is van 25 december tot en met 1 januari dicht. Sinatra: That's life afgelast in Middelburg MIDDELBURG - De voorstellingen van de mu ziektheaterproductie Si natra: That's life!, die zon dag- en maandagavond gegeven zouden worden in de Stadsschouwburg in Middelburg, gaan niet door. De voortdurende onze kerheid over de hervat ting van de tournee - afge lopen week werden voor stellingen elders in het land afgelast - bracht schouwburgdirecteur Ge rard Peijs ertoe dit besluit te nemen. Aanvankelijk zou het im presariaat IMM in Nieu- wegein donderdag uit sluitsel hebben gegeven over het voortbestaan van de musical, maar de be slissing werd steeds weer vooruitgeschoven. Een week geleden kwam de producent in de proble men toen één van de fi nanciers de geldkraan dichtdraaide. Sinds de première in oktober kampt Sinatra: That's life! met een tegenvallende be langstelling. Naar aanleiding van de aandacht die het tv-pro- gramma Boulevard van RTL4 donderdagavond aan de problematiek be steedde, belden verschil lende mensen naar de Middelburgse schouw burg. Om het publiek niet langer in het ongewisse te laten, heeft directeur Peijs daarom gisteren Sinatra: That's life! van het pro gramma afgevoerd. X Jelle Kampen speelt met bekende beeldmerken, foto Ruben Oreei 'Veer' van Maja Philips is te zien in Grijpskerke. foto Lex de Meester

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2002 | | pagina 54