Acht Helden kandidaat voor PZC-publieksprijs
PZC
PZC
Voor inzameling
is keuken te klein
Aandacht goed
voor Rode Kruis
Vooral niet bang
zijn om te leven
Wat ook gebeurt,
de wijkbus komt
Penvriendschap
leidt tot emigratie
Geen cent over
Oegandese balk
Blij zijn met wat
er allemaal wel is
Een brillenactie
kan niet in stilte
Kies uw Stille Held
15
vrijdag 29 november 2002
,\IAN Elijr
4-
co
van onze regioredactie
VLISSINGEN - De vijf Stille Helden die op 17 december
worden geëerd met de Van Einden Prijs, zijn bekend. In
de loop van volgende week worden zij op de hoogte ge
steld. Dat betekent ook dat de acht genomineerden voor
de PZC-publieksprijs bekend zijn. Deze acht vielen net
buiten de boot bij de toewijzing van de vijf Van Emden
Prijzen.
Voormalig nieuwslezer Harmen Siezen reikt op 17 de
cember de Van Emden Prijs uit aan de vrijwilligers die
allemaal zijn genomineerd door de lezers van de PZC. De
Zeeuwse band Champagne Charlie .zorgt voor een fees
telijk tintje aan de prijsuitreiking in het provinciehuis in
Middelburg. De Stichting Van Emden Prijs heeft in to
taal 75 nominaties ontvangen. Vijf van hen zijn door de
juiy uitverkoren om de Van Emden Prijs in ontvangst te
nemen. Daarnaast kunnen de lezers van de PZC uit acht
kandidaten er één aanwijzen die volgens hen in aanmer
king komt voor de PZC-publieksprijs.
De Van Emdenprijs is nadrukkelijk geen wedstrijd
waarin de beste vrijwilliger wordt aangewezen. Dat
geldt ook voor de publieksprijs; de lezers kiezen de in
hun ogen meest aansprekende van de acht. Met de prijs
uitreiking wil de stichting Van Emden Prijs alle zogehe
ten Stille Helden op een bijzondere manier bedanken
voor him werk. Eerder gebeurde dit in Utrecht en Gel
derland en dit jaar is de provincie Zeeland aan de beurt.
Alle 75 genomineerden krijgen een oorkonde. De vijf
winnaars krijgen een plaquette en een oorkonde. Daar
naast mogen zij elk 2500 euro schenken aan een goed
doel. De PZC stelt een publieksprijs van vijftienhonderd
euro beschikbaar waarmee de winnaar eveneens een
goed doel blij mag maken.
De in 1989 opgerichte stichting is vernoemd naar de in
middels overleden Alfred van Emden. Hij was directeur-
generaal van het Rode Kruis en had daarnaast tal van
functies bij instellingen op het gebied van de liefdadig
heid. Als dankbetuiging voor zijn inzet hebben vrienden
en familie een prijs naar hem vernoemd, die jaarlijks
wordt uitgereikt aan mensen die zich inzetten voor het
welzijn van anderen.
Op deze pagina staan de acht genomineerden voor de
PZC-publieksprijs. Met onderstaande bon kunnen de le
zers van de PZC die ene Stille Held nomineren die hen
het meest aanspreekt. De bon kan tot vrijdag 6 december
in een ongefrankeerde envelop worden gestuurd aan
PZC actie Stille Helden, antwoordnummer 123,4380 VB
Vlissingen. U kunt uw stem ook uitbrengen via internet.
H www.pzc.nl
AAGTEKERKE - Lenie Bos-
schaart (45) uit Aagtekerke zet
zich al zo'n negen jaar in voor
Dorcas Hulp Nederland.
Deze organisatie biedt hulp aan
mensen in Oost-Europa, het
Midden-Oosten en Afrika.
„Waarom juist Dorcas? Het is
begonnen met een brief die ik
kreeg van Dorcas ten tijde van
de oorlog in Joegoslavië. In die
brief vroegen ze om vrijwilli
gers, zo is het gekomen. Gaan
deweg ging ik steeds meer doen,
omdat ik het zo leuk vond. Het
contact met andere vrijwilligers
is heel gezellig."
Lenie verzamelde in het begin
kleding in haar keuken, daarna
in de garage. Na verloop van tijd
ging ze ook voedselpakketten
inzamelen.
Toen de garage te klein werd,
week ze uit naar een loods in
Aagtekerke. Lenie organiseert
ook rommelmarkten en wandel
en fietstochten en coördineert
collectes.
Lenie reageert bescheiden op de
nominatie. ,,Ik hoef helemaal
niet op de voorgrond te komen,
ik doe dit voor Dorcas. Als ik
win, dan besteed ik het geld aan
een project van Dorcas voor on
derwijs aan straatkinderen.
School is zo belangrijk."
Lenie Bosschaart.
SLUISKIL - In het middelpunt
van de belangstelling staan, dat
trekt Lia Van Wijk (67) uit
Sluiskil niet zo. Ook bij het vrij
willigerswerk dat ze sinds 1958
voor het Rode Kruis in Groot
Terneuzen verricht, treedt ze
niet prominent op de voorgrond.
De laatste jaren werkt ze als
stille kracht in de keuken van
vakantieschip Henry Dunant.
Op meer dan 140 reizen heeft zij
zich ingezet om de gasten een
fijne week te bezorgenVan Wij k
zorgt er voor dat alle gehandi
capte gasten en hulpverleners
op tijd hun maaltijden krijgen
en van koffie of thee worden
voorzien. Toen ze nog werkte,
Els de Groote.
HEINKENSZAND - Voor Els
de Groote uit Heinkenszand is
het niet meer dan logisch dat ze
zich inzet voor de vereniging
Hartezorg Midden-Zeeland. Al
sinds de oprichting, 11 jaar ge
leden, doet ze de ledenadmini
stratie, begeleidt ze patiënten
en is ze een vraagbaak voor de
leden. Voordat ze ruim twintig
jaar geleden zelf hartpatiënt
werd, werkte ze in de gehandi
captenzorg.
Nog steeds ontvangt ze regel
matig gehandicapte logeetjes.
„Als je hartpatiënt bent, moet je
vooral niet te bang worden om
foto Ruben Oreel
spaarde ze zelfs vakantiedagen
op om met het schip mee te kun
nen.
Ondanks haar bescheidenheid
is Van Wijk wel trots dat ze is ge
nomineerd voor de PZC-pu
blieksprijs.
Zij benadrukt dat het hierbij in
eerste instantie niet om haarzelf
gaat, maar vooral om de organi
satie waarvoor zij vrijwilligers
werk verricht. „Ook bij het Ro
de Kruis merk ik dat het steeds
moeilijker wordt vrijwilligers te
werven. De gemiddelde leeftijd
van de vrijwilligers wordt
steeds hoger, dus een beetje
aandacht kan absoluut geen
kwaad."
An je van Wijngaarden.
foto Dirk-Jan Gjeltema
Lia van Wijk.
foto Peter Nicolai
ZIERIKZEE - „Er werd al heel
wat afgefluisterd, maar ik dacht
dat de familieleden iets in hun
schild voerden voor mijn vij f tig-
ste verjaardag. Ik had nooit ver
wacht dat ik genomineerd zou
worden voor de PZC-publieks
prijs. Ik schrok me klem."
Toch is Anje van Wijngaarden
uit Zierikzee verguld dat zij
door collega J. Hoogstrate is
voorgedragen voor haar vrijwil
ligerswerk voor proj eet Wij kbus
60+.
Al vijftien jaar is Van Wijngaar
den de stimulator achter het ini
tiatief voor aanvullend vervoer
voor ouderen in Zierikzee. In
1988 begon zij als chauffeur. Na
twee j aar werd ze gevraagd voor
een coördinerende functie.
„Sinds die tijd verzorg ik de
dienstroosters, organiseer ik
vergaderingen en heb ik regel-
MIDDELBURG - Het echtpaar
Wim (74) en Dini (72) Been uit
Middelburg is voorgedragen
door Barbara Kennedy, omdat
zij al twintig jaar de steun en
toeverlaat zijn van de gehandi
capte Barbara. „Wim en Dini
geven mij iedere dag veel gezel
ligheid, ze spelen een grote rol in
mijn leven."
De bijzondere relatie begon
vijfenvijftig jaar geleden met
een penvriendschap tussen de
Nederlandse Dini en de Engelse
Barbara. Dit groeide uit tot zo'n
hechte band dat Barbara in
1983 na het overlijden van haar
ouders emigreerde naar Neder
land om in de buurt van Wim en
Dini te wonen.
Sinds die tijd zorgt het echtpaar
voor Barbara die in een rolstoel
zit. Ook laten Wim en Dini dage
lijks Barbara's hond uit. Ze wo
nen nu ruim tien jaar in hetzelf
de appartmentencomplex en
zien elkaar elke dag. „We zijn
sprakeloos", reageert Diny op
de nominatie. „Dit hebben we
nooit verwacht. Barbara deed
laatst zo stiekem aan de tele
foon, nu weet ik waarom."
foto Willem Mieras
te leven. Dan heb je geen plezier
meer en dan wordt het wel erg
stil om je heen. Geraniums zijn
bijna niet meer te koop, dus
daar hoef ik niet achter te gaan
zitten. Zinvol vrijwilligerswerk
is niet alleen goed voor jezelf; je
laat er ook mee zien dat je met
een handicap in de samenleving
kunt blijven staan. Mijn erva
ring als hartpatiënt in het vrij
willigerswerk deel ik graag met
anderen. Ook omdat ik er leuke
contacten door heb. Een prijs is
daarom niet nodig, maar een
beetje trots op die nominatie
ben ik natuurlijk wel.
Wim en Dini Been.
foto Ruben Oreel
BRUINISSE - Eén boek, tegen
een boom gespijkerd. Dat was
het enige lesmateriaal dat de fa
milie Noordhoek uit Bruinisse
aantrof tijdens him eerste be
zoek aan de plaatselijke school
in de regio Usaka in Oeganda.
Sinds dat eerste bezoek is er veel
veranderd.
„Ik ben er gewoon in gevallen",
zegt de 75-jarige genomineerde
W. Noordhoek uit Bruinisse. Tij
dens een bezoek aan hun doch
ter, die in 19 8 6 werkzaam was in
Oeganda voor Artsen zonder
Grenzen, werden Noordhoek en
zijn vrouw getroffen door de
schrijnende armoede onder de
bevolking. „We werden gecon
fronteerd met oorlogsleed en
wisten dat hier voor ons een
taak lag.In samenwerking met
de priesters en nonnen van de
rooms-katholieke missiepost in
dit gebied startte de voormalige
matig telefonisch contact met
de passagiers.Volgens de geno
mineerde is dit laatste een vak
apart. „Onze doelgroep bestaat
uit 60-plussers en daar moet je
duidelijk mee communiceren.
Geef meer dan één keer de ver
trektijd door en vergeet niet te
zeggen dat ze moeten wachten.
Ik zeg altijd: wat er ook gebeurt,
we komen eraan!"
Anje is de enige vrouw in een
mannenwereld. „We vormen
een hechte club. Dat blijkt wel
uit het feit dat de chauffeurs op
een buitenlandse trip vaak een
landenpop voor mijn verzame
ling meenemen."
Anje noemt de dankbaarheid
van de passagiers haar drij fveer.
„Ik merk dat ouderen blij zijn
dat ze niet langer aan hun rolla-
tor en eenzaamheid gebonden
zijn. Daar doe ik het voor."
Echtpaar Noordhoek.
Diana van der Heijde-Boonman.
foto Willem Mieras
KAPELLE - Toen Dick, de echt
genoot van Diana van der Heij
de-Boonman uit Kapelle, een
herseninfarct kreeg, verander
de hun leven compleet. Ze wa
ren nog geen dertig en genoten
volop van het leven. „Dat doen
we nog", zegt Diana, die Dick al
elf jaar verzorgt, hoewel Dick
alleen nog kan communiceren
door met zijn ogen te knipperen.
„Samen met Owen, onze zoon,
genieten we misschien van an
dere dingen dan andere mensen,
maar ik beschouw mijn leven en
mijn relatie niet als een last. Als
je van iemand houdt, blijk je
meer aan te kunnen dan je
denkt. Een zware lichamelijke
handicap heeft geen invloed op
je relatie, alleen in praktisch op
zicht."
Samen met Dick schreef Diana
een boek: 'M'n ogen zeggen al
les'. Dick knipperde letter voor
letter zijn gevoelens en Diana
zette ze op papier. Een heidens
karwei, maar voor heel veel le
zers een geweldige opsteker. Ze
herhaalt nog eens de bood
schap: „Het leven is goed, óók
als je partner maar weinig meer
kan. Zolang je maar blij bent
met wat er allemaal wel is."
huisarts een kleinschalig onder
wijsproject om de allerarmsten
onder de Oegandezen een betere
toekomst te bieden. Het Uganda
Youth Project (UYP) werd al
snel uitgebreid met onder meer
een ploegen- en ossenproject
voor mannen en een vaarsen
project voor alleenstaande
vrouwen. Het plezierige aan de
opzet noemt Noordhoek de
'community-gedachte': samen
met de plaatselijke bevolking
een structurele oplossing be
denken. Vanuit Nederland
bracht Noordhoek de afgelopen
zestien jaar ruim twee ton aan
donaties naar het ontwikke
lingsgebied. Noordhoek noemt
het bijzonder dat er nauwelijks
een cent van dit bedrag over de
balk is gegaan, terwijl dit ge
bied erg corrupt is. Samen met
zijn vrouw bezocht hij Oeganda
ongeveer twaalf keer.
Jacques van Voorenberghe.
foto Peter Nicolai
foto Dirk-Jan Gjeltema
IJZENDIJKE - Brillenkoster
Jacques van Voorenberghe (66)
is de laatste om te zeggen dat hij
zijn vrijwilligerswerk in stilte
uitvoert. Volgens de man die al
veertig jaar brillen - in totaal
zo'n anderhalf miljoen exem
plaren - en andere hulpgoede
ren voor Afrika inzamelt, kan
dat ook helemaal niet. „Als ik
geen ruchtbaarheid zou geven
aan de actie, zou er geen bril
meer binnenkomen. En dat is
natuurlijk niet de bedoeling",
legt hij uit.
Van Voorenberghe is al eerder
voor zijn maatschappelijke ver
diensten onderscheiden. In
april werd hi j Lid i n de Orde van
Oranje Nassau. Een onderschei
ding waarop hij trots is, maar
waaraan hij ook niet al te veel
waarde hecht. In zijn visie zijn
er nog honderden anderen men
sen die door hun inzet voor de
samenleving een koninklijke
onderscheiding verdienen.
Van Voorenberghe omschrijft
'zijn' brillenactie als het op
nieuw licht in de ogen schenken
van arme mensen die geen geld
hebben om een bril te kopen.
Voorlopig is hij nog niet van
plan om te stoppen. „Eigenlijk
is dit werk nooit klaar. Ik dus
ook niet,"
De Stille Held van de provincie Zeeland is
naar mijn mening:
I
I
I Alleen originele bonnen opsturen, geen kopieën
Inzenden voor 6 december naar:
PZC-actie Stille Helden,
Antwoordnummer 123
4330 VB Vlissingen
(postzegel niet nodig)
RANT VOOR ZEELAND
