Spanje wast handen in onschuld
PZC
PZC
Wereld heeft nog twintig jaar
Suriname is nog
maar het topje
van de ijsberg
Emancipatie valt
niet te forceren
Onduidelijkheid over ecologische omvang olieramp komt schuldigen goed uit
22 november 1952
vrijdag 22 november 2002
Als dinsdag om achttien minuten over vier de golven zich heb
ben gesloten boven de olietanker de Prestige, trekken de tele
visiecamera's zich terug. Einde ramp. Maar 3600 meter diep
op de oceaanbodem ligt het schandalige bewijs van een roof
zuchtige economie die de wetten van het milieu aan haar laars
lapt. Eén man is tot dusver als zondebok aangewezen: een on
betekenend Grieks kapiteintje van 67 jaar zit achter de tra
lies. De werkelijke schuldigen blijven (voorlopig) buiten
schot.
door Henk van den Boom
Door haar kijkertje speurt
Maria Muinos (28) de lagu
ne af naar besmeurde vogels. De
biologe en haar collega Ermitas
Lamelas (25) hebben vrij geno
men om met een paar honderd
andere vrijwilligers te proberen
te redden wat er nog te redden
valt.
Muinos maakt zich geen enkele
illusie over de afloop van de ca
tastrofe. Ze vertelt dat zij en
haar collega's nu nog steeds de
gevolgen tegenkomen van de
ramp met de olietanker Mar
Egeo, die 10 jaar geleden op de
zelfde plaats voor een milieu
ramp zorgde. Die ramp speelde
zich tenminste nog af binnen
een begrensd gebied. Maar deze
catastrofe is veel moeilijker te
definiëren, doordat het een 'on
zichtbare ramp' is. „En dat
komt iedereen eigenlijk ook wel
goed uit", vermoedt de biologe.
Zolang de geleerden ruziën over
wat er allemaal met de olie op de
zeebodem zou kunnen gebeu
ren, blijft het uiterst moeilijk
om vast te stellen hoe groot de
uiteindelijke schade is, wie
moet betalen en wie nu wel en
wie niet de juiste beslissing
heeft genomen.
Volgens Muinos is het nog te
vroeg om definitief vast te stel
len of de Spaanse overheid goed
heeft gehandeld. „Er is gewoon
te weinig informatie." De eerste
paar dagen probeerde de rege
ring duidelijk de dingen naar
haar hand te zetten. In officiële
verklari ngen werden de gebeur-
tenissen systematisch gebaga
telliseerd. Het zou slechts om
een 'oliespoor' gaan dat door de
Prestige werd achtergelaten,
terwijl in werkelijkheid al meer
dan 3000 ton. uit de tanker was
gestroomd. Twee dagen na het
lekslaan van de tanker ver
klaarde de minister van Visserij
nog dat er geen enkel gevaar
dreigde voor het milieu en de
visserij. Pas toen Greenpeace en
het Wereld Natuur Fonds met
tegen-informatie kwamen en
meer journalisten naar de
rampplek gingen, moest de re
gering zich genuanceerder op
stellen.
Ook uit verklaringen van ande
re betrokkenen blijkt dat in de
beginfase van de ramp van een
evenwichtige afweging van alle
mogelijkheden nauwelijks
sprake is geweest. De Spaanse
regering had duidelijk maar één
belangvoor ogen: géén olieramp
op de Spaanse kust. Maar op het
moment dat werd besloten de
Prestige de ruwe oceaan op te
jagen was het, zo benadrukken
de deskundigen, duidelijk dat
het schip niet meer te redden
was en dat het rampdecor werd
verplaatst naar de oceaan. Ka
pitein Apostolas Maguras (67),
die weigerde hieraan mee te
werken, werd in de boeien ge
slagen wegens insubordinatie.
Visvangst
De Costa Da Morte (Kust des
Doods), waar zich de tragiek
voltrok, is een wonderschone,
maar keiharde kust. De bevol
king in de tientallen, vaak piep
kleine, vissersplaatsjes is voor
honderd procent afhankelijk
van de vangst van vis en maris-
cos, allerlei soorten schelpdier
tjes, mosselen en krabbetjes die
in de Spaanse paella onontbeer
lijk zijn. De kustbewoners vra
gen zich deze weken verbitterd
af wie nu eigenlijk waarvoor
verantwoordelijk is.
De vissers hebben een diep res
pect voor het verraderlijke loe
der 'zee' dat al eeuwen lang in
beukt op kaap Vilan. „Daar heb
je uit de buurt te blijven, we noe
men het hier niet voor niets de
Dodenkust", zegt Eugenio
Blanco, patroon van de Borras-
co I, een goed onderhouden
scheepje waarmee hij zelf, zijn
twee neven en nog vijf andere
matrozen de kost verdienen. El
ke dag ziet Blanco de reusachti
ge olietankers vlak langs de ver
raderlijke kust scheren. Ze
nemen de binnenbocht om tijd
en brandstof te besparen.
Op de kade van Muxia wijzen
ramptoeristen elkaar de plaats
aan waar de Prestige lek sloeg.
Verderop voor het vissershuis
Casa. do Pesca praten de man
nen na over het bezoek van de
minister. In een helikopter vloog
hij langs de kust, waarna hij op
een persconferentie opsomde
wat de regering allemaal had
gedaan en nog van plan is te
doen. De reacties van de vissers
zijn op zijn vriendelijkst gezegd
sceptisch. „Hoe kun je nu vanuit
een helikopter zien wat er aan
de hand is", schampert een van
hen.
De discussie over de gevolgen
voor het milieu is niet aan de
vissers besteed. „Als onze vis
goed is hebben we ook een goed
milieu. Daar gaat het ons om",
zegt een van hen. De aanvanke-
lij ke tevredenheid over het weg
slepen van de tanker begint wat
deuken op te lopen. „Wij dach
ten eerst dat het verstandig was
om het schip hier weg te halen.
Want als hij te pletter zou slaan
op de kust, hadden we hier niet
meer hoeven blijven", zegt een
van de oudere mannen.
Maar nu weten ze niet meer hoe
het allemaal zal aflopen. Er zijn
duidelijk twee kampen. Aan de
ene kant de groep die het liefst
zo weinig mogelijk over de pro
blemen wil praten. „De Costa da
Morte staat bekend om zijn goe
de producten. Praten over de
ramp is alleen maar slechte re
clame. Straks verkopen we geen
enkele mossel meer." De realis
ten onder hen nemen echter
geen blad voor de mond. Zij zijn
bang voor de toekomst. „Als de
olie geleidelijk naar boven
komt, kunnen we er nog wel tien
jaar of langer last van hebben.
Dan hebben we een tijdbom
voor onze kust die langzaam
maar zeker ons bestaan ver
nielt."
De bewoners van Galicië heb
ben door de ramp het geloof in
bestuurders en overheden zo
langzamerhand geheel verlo
ren. De laatste dertig jaar zijn ze
vijf keer met een grote olieramp
geconfronteerd. En ze hebben
deze week ervaren dat er niets is
gebeurd om dit soort tragedies,
die zo diep ingrijpen in hun har
de bestaan, te voorkomen. GPD
door Hans van Soest
Het zal nog generaties du
ren voordat alle alloch
tone vrouwen volwaardig
meedoen aan de Nederlandse
samenleving. Staatssecreta
ris voor emancipatie Khee
Liang Phoa (LPF) beeldt uit
wat hij bedoelt. Zijn rechter
arm buigt hij in de vorm van
de letter 'z'. „Dit staat voor
'zelf', de mensen zullen het
zelf moeten doen, zelf hun
verantwoordelijkheid ne-
Zijn linkerarm buigt hij in de
vorm van een 's'. „Die staat
voor 'samen', we moeten er
samen mee aan de slag gaan.
Hij beweegt beide armen en
bootst de slaande vleugels
van een vogel na. „En alleen
die combinatie van 'zelf' en
'samen' leidt tot echte vrij
heid. Dit is mijn emancipa-
tiegebaar. Heb ik deze zomer
bedacht."
Volgens Phoa zal de politiek
geduld moeten hebben bij
het emanciperen van alloch
tone vrouwen. „Van alloch
tonen kun je verwachten dat
ze zich de Nederlandse taal
en rechtsregels eigen maken.
Emancipatie van vrouwen
die uit een traditionele cul
tuur komen, kost gewoon
tijd. Dat betekent niet dat we
geduldig moeten afwachten,
maar we kunnen niets force
ren. Het is een dans. Als ik jou
dwing met mij te dansen, lukt
dat niet. Je moet oog hebben
voor datgene waartoe men
sen bereid zijn. Als je harder
gaat dan de ander aankan,
werkt het contraproductief
en sluiten mensen zich op in
hun eigen kringetje. It takes
tivo to tango."
De LPF-staatssecretaris on
derscheidt zich op dit terrein
van zijn grote voorbeeld Pim
Fortuyn, die voor meer
dwang was bij de integratie
van allochtonen. „Het kon
hem niet snel genoeg gaan.
Dat vinden veel emancipe
rende vrouwen en mannen
uit die kringen ook. Als je
verandering wilt, word je on
gedurig. Ik begrijp dat, maar
het moet toch uit de mensen
zelf komen. Dat is desleutel,"
Phoa is nu tien weken in
functie als staatssecretaris.
Een periode waarin hij zich
het beleidsterrein emancipa
tie in hoog tempo eigen heeft
moeten maken. Zijn eerste
debat met de Tweede Kamer
kwam hem op veel kritiek te
staan van parlementariërs
die hem 'ongeschikt' noem
den Zelf wij t Phoa zijn onge
lukkige vuurdoop aan oner
varenheid. „Inmiddels heb ik
begrepen dat ik helderder
voor het voetlicht moet bren
gen hoe ik de arbeidspartici
patie van allochtone vrou
wen wil stimuleren."
Met de arbeidsdeelname van
vrouwen is het een en ander
mis, toonde een rapport van
het Sociaal Cultureel Plan
bureau deze week aan. Er
zijn minder vrouwen aan het
werk dan het kabinet wil,
Phoa wijst wel op de enorme
vooruitgang die is geboekt.
„De arbeidsparticipatie van
vrouwen is de afgelopen ja
ren fors gestegen. Bij autoch
tone vrouwen de laatste zes
jaar van 45 naar 53 procent.
Bij allochtonen is die stijging
sterker: van 27 naar 41 pro
cent."
Huiselijk geweld
Een ander terrein waar vol
gens het SCP het emancipa
tiebeleid stagneert, is het
huiselijk geweld. Steeds
meer vrouwen zoeken hun
heil in opvangcentra om het
geweld van hun man te ont
vluchten. Phoa wil het pro
bleem met voorlichting en
betere registratie aanpak
ken. „In sommige culturen
hebben vrouwen minder
vrijheid, om op straat te lo
pen, om zich te ontwikkelen
of om te spreken. Als die
vrouwen zien en horen dat
anderen grotere vrijheid
hebben, leidt dat vaak tot re
latieproblemen. Dan vallen
er Mappen of nog erger. We
moeten die vrouwen er be
wust van maken dat dat niet
normaal is." GPD
De smokkel van dure ge
stolen auto's uit Neder
land naar ontwikkelings
landen is een explosief
gegroeide handel. Een
eerste actie van Neder
landse verzekeraars om
tientallen gestolen boli
des terug te halen uit Suri
name is slechts een begin.
Want er staan ook landen
op de zwarte lijst waar de
verzekeraars nog niet
eens een kijkje durven ne
men. Nigeria? Dat durft
niemand."
door Ferdi Schrooten
Gestald in containers maken
ze de lange zeereis naar an
dere continenten: Mercedessen,
BMW's, een enkele Ferrari en
Jaguar. De ene keer per stuk in
een container, verborgen achter
een muur van toiletpapier, de
andere keer met drie of vier au
to's bij elkaar, met de neus om
hoog opgehangen om ruimte te
winnen.
Politie en douane reageren op
tips en controleren steekproefs
gewijs. Het gros van de miljoe
nen containers in de zeehavens
bereikt ongehinderd zijn be
stemming; de pakkans is Mein.
In 2000 ontstond in Nederland
voor het eerst ophef over de
groeiende export van gestolen
dure auto's naar Suriname. Een
Nederlands inspectieteam trof
in de haven van de hoofdstad
Paramaribo een douaneterrein
aan met complete wagenpar
ken.
Twee jaar later is er volgens
fraude-experts van verzeke
ringsmaatschappijen sprake
van een permanente stroom ge
stolen auto's naar Suriname. In
het arme Zuid-Amerikaanse
land is een gewone auto al niet
goedkoop. En toch rijden steeds
meer mensen rond in zo goed als
nieuwe topMasse auto's, met
een voorkeur voor terreinwa
gens voor de minder goed be
gaanbare wegen.
De herkomst van veel van die
wagens is meestal niet eens ver
borgen. 's Avonds paraderen
mensen met dure bolides waar
de bekende 'NL'-stickers nog
opzitten. Nog opmerkelijker
zijn de auto's waar zelfs de Ne
derlandse kentekenplaten nog
op zitten. Soms is de gele kleur
nog goed te zien, omdat de Suri
naamse kentekenplaten in
Amerikaanse stijl, die erover
heen zijn gehangen, minder
breed zijn. Of de gele kenteken
plaat wordt eenvoudigweg om
gedraaid, waarna er een plaat
uit eigen land tegen aan wordt
geplakt.
Het terughalen van 33 van die
bolides uit Suriname door Ne
derlandse verzekeraars, onder
leiding van Interpolis en Delta
Lloyd, geeft een beeld waar het
bedrijfsleven 'ook zonder hulp
van de overheid al toe in staat is.
„De Nederlandse politiek wilde
aanvankelijk haar vingers niet
branden aan deze zaak", zegt
fraude-expert Ton Haen van In
terpolis. Volgens hem vond het
ministerie van Justitie Surina
me, als oud-kolonie en met het
oog op de 'kwestie-Bouterse',
bij aanvang van de actie in 2000
een te gevoelig gebied.
De terughaal-actie bleek uit
eindelijk ook geen eitje. De ad
vocaat die de documenten heeft
opgesteld om getraceerde gesto
len auto's in beslag te kunnen
nemen, is bedreigd door 'een
groepering'. Hij kon maar beter
aan zijn eigen veiligheid den
ken, luidde het advies. De tien
tallen teruggehaalde auto's zijn
slechts het topje van de ijsberg.
Dat geldt voor Suriname, maar
zeker ook voor landen die nu
nog buiten schot blijven. Uit on
derzoeken van bestrijders van
autodiefstal komen bijvoor
beeld ook China, de Antillen en
enkele Afrikaanse landen naar
voren als afzetmarkt.
Peilzender
Steeds meer dure auto's zijn uit
gerust met moderne volgsyste
men, die na de diefstal een ge
stolen auto over de hele wereld
via de satelliet kunnen traceren.
Maar het signaal van de peilzen
der dringt vaak niet door de
containers heen.
Hoog op de lijst van 'onmogelij
ke landen', zo niet bovenaan,
staat Nigeria. Het land is be
rucht om zijn corruptie, maar
vooral ook om zijn wetteloos
heid en onveiligheid. Ton Haen:
„We zouden er graag mensen
naar toe sturen. We hebben al
leen niemand die daartoe bereid
is. Te gevaarlijk. Niemand
durft." GPD
De wereld heeft nog pak
weg 20 jaar de tijd om
haar grootste problemen
aan te pakken, stelt Jean-
Francois Rischard, top
man bij de Wereldbank.
Anders gaat het helemaal
mis met onze planeet. De
ze week verscheen zijn
boek, onder de omineuze
titel 'Vijf voor twaalf'.
door Rixt Albertsma
De komende 20 jaar zal de
wereldbevolking met 2 mil
jard toenemen tot 8 miljard. Als
belangrijkste oorzaak voor
strategische spanningen zal wa
ter de plaats innemen van olie.
In 2020 zal naar schatting één
op de drie mensen lijden onder
het groeiende tekort aan drink
water. Een op de vijf zoogdier-
soorten zal met uitsterven
worden bedreigd. Het aantal
mensen dat van minder dan
twee dollar per dag moet zien
rond te komen, zal aanzienlijk
zijn toegenomen.
Het is een somber toekomst
beeld van een 'zwaar overspan
nen' wereld dat Jean-Francois
Rischard schetst. Rischard is er
van overtuigd dat de mensheid
bij ongewijzigd beleid die kant
opgaat. Zijn deze week versche
nen boek 'Vijf voor twaalf', op
persoonlijke titel geschreven,
roept qua toon herinneringen
op aan de sombere boodschap
die de Club van Rome begin ja
ren zeventig presenteerde. Ris
chard wijst de vergeiijMng van
de hand: „De Club van Rome
keek alleen naar het opdrogen
van natuurlijke bronnen."
De problemen van vandaag zijn
veel ingewikkelder dan die van
dertig jaar geleden, stelt Ris
chard. „De wereld is nu com
plexer." Hij noemt de invloed
van internationaal terrorisme,
biotechnologie, complexe fi
nanciële regelgeving en digitale
scheidslijnen, relatief nieuwe
vraagstukken waar de wereld
een antwoord op moet zien te
vinden.
Rischard constateert in dit ver
band een mondiale bestuurscri
sis. Overheden, internationale
gemeenschappen, instituties en
individuele burgers'alleen zijn
niet in staat deze omvangrijke
problemen aan te pakken. De
nieuwe wereldeconomie ('snel
ler, mondialer, intensievere
overdracht van kennis, scherpe
re concurrentie') staat op ge
spannen voet met de snelle be
volkingstoename. Dit vergroot
Jean-Francois Rischard: „De wereld is nu complexer."
de Moof tussen individuele bur
gers en organisaties (overheden)
die de problemen moeten aan
pakken. Dat spanningsveld,
aangewakkerd door een gevoel
van onmacht bij gewone bur
gers, uit zich onder meer in pro
testacties van anti-globalisten.
De Wereldbank - waar Rischard
mede leiding aan geeft als een
van de ruim twintig vice-presi-
denten - is voor vele anti-globa
listen samen, met het IMF en de
Wereldhandelsorganisatie
WTO de belichaming van de
verregaande globalisering. Ris
chard begrijpt de kritiek van de
demonstranten wel, zegt hij.
Maar de anti-globalisten rich
ten zich in zijn ogen te eenzijdig
op de wereldhandel en de multi
nationals. „Dat is te beperkt.
Wat ze eigenlijk zeggen is dat er
geen piloot in de cockpit zit. De
wereld is onbestuurbaar gewor
den."
Rischard verwijt de anti-globa
listen dat zij zelden met han
teerbare oplossingen komen.
Dat Wereldbank en IMF zich ja
renlang' doof hebben gehouden
voor geluiden van buitenaf, is
.volgens Rischard te zwart-wit
gesteld. „Ik belde regelmatig
ngo's (niet-gouvernementele
organisaties), omdat die soms
meer wisten dan een van mijn
collega's bij de Wereldbank."
Plan van aanpak
In zijn boek komt Rischard met
een ogenschijnlijk simpel plan
van aanpak. Om de grootste
vraagstukken van deze tijd tot
een oplossing te brengendienen
deskundigen van overheden,
bedrijven en maatschappelijke
organisaties intensief samen te
werken. Voor elkprobleem moet
een apart netwerk worden op
gericht, dat normen stelt waar
aan landen en bedrijven zich
hebben te houden. Zodra de
norm wordt geschonden, zal de
negatieve publiciteit die hieruit
voortvloeit corrigerend werken,
verwacht Rischard.
„In Amerika noemen ze dat
principe 'naming and sha
ming'." Rischard beseft dat zijn
netwerken verstrikt kunnen ra
ken in bureaucratie en belan
gentegenstellingen. Voorbeel
den daarvan zijn er te over.
Alleen al binnen de Europese
Unie werken overheden al vijf- -
foto Roland de Bruin/GPD
tig jaar moeizaam toe naar een
zelfde pakket regels. De actuele
discussie over de torenhoge
landbouwsubsidies in de EU be
wijst dat landen hun belangen
niet zomaar uit handen geven.
„Misschien ben ik naïef', zegt
Rischard.Het is niet een kwestie
van kunnen, maar van willen."
De pakweg 45 grote internatio
nale instituties op aarde zijn
nuttig, maar niet in staat de pro
blemen afzonderlijk op te los
sen, stelt Rischard. „De Wereld
bank kan problemen slechts ten
dele aanpakken. Daarbij lopen
we aan tegen de beperkingen
van onze eigenaren, ruim hon
derd lidstaten, alle met hun ei
gen belangen." Hetzelfde geldt
voor de grote internationale
conferenties van de Verenigde
Naties. Die zijn goed ombelang-
rijke thema's aan te kaarten,
maar ze leiden zelden tot een
oplossing, zegt hij.
De enige oplossing is volgens
Rischard structureel langdurig
overleg, zoals destijds op de
conferentie van Bretton Woods
in 1944. „Daar werden plannen
gemaakt voor vijftig jaar. Dat is
nu ook nodig." GPD
SAARLAND - De moord op
een lid van een pro-Duitse
partij heeft in het Saarland tot
grote beroering geleid. Saar
land heeft zelfbestuur, maar is
wel verbonden met Frankrijk.
Op 30 november zijn er verkie
zingen in het Saarland, maar
bepaalde partijen die aanslui
ting bij de Duitse Bondsrepu
bliek nastreven, mogen niet
meedoen. Het West-Duitse
parlement steunt de oproep
van de verboden partijen om
de verkiezingen te boycotten.
ONTSLAGEN - De' directie
van de Spiegelglasfabriek en
de Superfosfaatfabriek in Sas
van Gent heeft 47 arbeiders
ontslag aangezegd. De werk
nemers zullen in de loop van
1953 in groepjes worden ont-
KERMIS - Met acht tegen ze
ven stemmen heeft de gemeen
teraad van Terneuzen een
voorstel tot afschaffing van de
kermis verworpen. Aanleiding
voor het voorstel was een op
roep van de Nederlands-her
vormde kerkenraad. Tegen
standers van de kermis wezen
op zedenverwildering of op
het feit dat kermissen uit de
tijd zouden zijn geraakt.
OTTER - Een palingvisser
heeft in een kreek bij Veere een
visotter in zijn fuik aangetrof
fen. De opbrengst van de huid
van het dier was voldoende om
de schade aan de fuik te kun
nen herstellen.
Uitgever:
J. C Boersema
Hoofdredactie:
A L. Oosthoek
D Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Oostsouburgseweg 10
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118) 484000
Fax. (0118)470102
E-mail- redactie@pzc.nl
Vlissingen:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel (0118)484000
Fax (0118)470102
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Voorstad 22
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113) 273000
Fax. (0113) 273030
E-mail redgoes@pzc.nl
Terneuzen: Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel (0115) 645769
Fax (0115)645741
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel. (0114) 372776
Fax. (0114)372771
E-mail; redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel (0111)454647
Fax. (0111)454657
E-mail: redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee, Goes en Hulst-
8.30-17 00 uur
Internet: www.pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12 00 uur
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag- tijdens kantooruren
zondag; van 16.00 tot 18.00 uur
Tel (0118) 484000
Fax (0118) 470100
Abonnementen
(bij acceptgirobetaling geldt een
toeslag van 2,00)
per maand: 20,50
per kwartaal: 55.10
per jaar- €209,90
Voor toezending per post geldt
een toeslag.
E-mail abo@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand voor
het einde van de betaalperiode
Losse nummers per stuk
maandag t/m vrijdag;€ 1.10
zaterdag- 1.65
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties
ABN AMRO 47 70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties
Alle adverlentieopdrachten worden
uitgevoerd onder toepassing van
de algemene voorwaarden van
Uitgeverij PZC BV alsmede de
regelen voor het advertentiewezen
Tarieven kunnen tijdens kantooruren
worden opgevraagd
Voor gewone advertenties-
Tel: (0118) 484240
Fax (0118)470100
Voor kleintjes: Tel (0118)484321
Fax: (0118) 484370
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener-concern. De door u
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordt gebruikt voor onze
(abonnementen)admmistratie en om u te (laten) inlormeren over voor u relevante diensten en pro
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig geselecteerde
derden. Als u op deze inlormalie geen prl|s stelt dan kunt u dit schriftelijk melden bi| PZC. afdeling
lezersservice, Postbus 18,4380 AA Vlissingen.
Behoort tot LUGQGnGr
