Zwerkbal ziet er nu beter uit
Toto eert jeugdhelden
Nog meer Hannibal Lecter
3
Harry Potter en
de Geheime Kamer
Aantrekkelijke man blijkt vrouw
29
Red Dragon
vrijdag 8 november 2002
De onlangs overleden Richard Harris (I) als.Professor Perkamentus en Daniel Radcliffe als Harry Potter.
wee uur en veertig minuten duurt de film Harry
Potter en de Geheime Kamer, die vanaf 21
november in de Nederlandse bioscopen draait. Dat
bet een extreme lengte zou zijn voor het overwegend
jeugdige publiek, wordt ontkend door regisseur Chris
Columbus: „De eerste film was maar vijf minuten korter,
kinderen hebben vaak meer geduld dan volwassenen. En
wergeet niet dat de boeken soms ook tegen de vierhonderd
bladzijden tellen. Voor de echte Harry Potter-fans kan het
'jiooit lang genoeg duren.
A Is deze veronderstelling
x~A.klopt, hebben de fans met
De Geheime Kamer een film om
zich op te verheugen, want er
wordt nog meer spektakel gebo-
j den dan in De Steen Der Wijzen,
terwijl zeker de speciale effec
ten van een hoger technisch ni
veau zijn dan de vorige keer.
Chris Columbus: „Ik vond dat ze
l beter moesten. Voor De Steen
der Wijzen had ik slechts drie
maanden gehad voor de effec
tenNu heb ik er negen genomen
en de effecten werden vooraf
aan de échte spelscènes ge
draaid. Je ziet nu dat de zwerk
bal-scènes veel beter ogen en
dat al die vreemde schepsels, die
in de computer zijn ontwoi-pen,
nu veel minder 'plat' in het beeld
staan. Dit is een van de dingen
waarmee ik nu het gelukkigst
ben: de betere trucages."
De nieuwe film is ook enger dan
de vorige, geeft de regisseur toe,
om er onmiddellijk aan toe te
voegen: „Maar kinderen kun
nen best tegen een stootje. De
sprookjes van Grimm waren
ook zo lief niet. Wolven die
grootmoeders opeten. Ouders
die hun kroost zoek maken in
een bos. Hans en Grietje vet
pen. Maar we hadden de handi
cap dat er eerst 45 minuten no
dig waren om die aparte situatie
uit te leggen van Harry Potter en
zijn wereld van goede en boze
tovenaars. Deze keer konden we
direct met het verhaal begin
nen. Dat geeft De Geheime Ka
mer meer dynamiek. Hij is ook
grimmiger geworden, feller, op
windender. Ik denk dat de jeugd
hier veel plezier aan gaat bele
ven."
Voor de hoofdrolspelertjes is de
grootste lol al lang en breed ach
ter de rug. Het maken van De
Geheime Kamer beviel beter
dan de opnamen voor De Steen
Der Wijzen. Daniel Radcliffe
Potter-film wel eens ingrijpend
zou kunnen veranderen, is onte
recht gebleken. Chris Columbus
en producent David Heyman
hebben er dan ook veel aange
daan om hun prille 'sterren' zo
veel mogelijk te beschermen.
Columbus: „Toen ik de eerste
Home Alone-film maakte, was
dat pas de derde keer dat ik re
gisseerde en ik was heel naïef
over hoe het was om met kinde
ren te werken. Het werd extra
lastig omdat mijn hoofdrolspe
ler toen, Macaulay Culkin, een
beroerde verstandhouding had
met zijn vader. Ik heb lessen ge
trokken uit die ervaring. Toen
we de eerste Harry Potter-film
mesten om ze op te eten, een
heks in de oven duwen, dat was
ook best griezelig. Toch zijn al
180 jaar lang kinderen met die
sprookjes opgegroeid."
Voor de film helemaal werd af
gemonteerd, is hij in een voorlo
pige versie eerst uitgetest
tijdens een voorstelling in Chi
cago. „We hebben hem laten
zien aan een publiek van 450
mensen, voor de helft kinderen
tussen zeven en dertien jaar
oud. Na afloop hebben we ge
vraagd of ze het spannend had
den gevonden en toen staken ze
allemaal him handen op. We
vroegen of ze het eng hadden ge
vonden. Niemand stak zijn
hand op. Een week geleden heb
ik de film laten zien aan mijn ei
gen vijfjarige dochtertje. Die is
aan de jonge kant dus. Maar ze
was verrukt en had geen mo
ment angst gehad."
Chris Columbus is er heilig van
overtuigd dat de tweede Potter-
film beter is dan de eerste: „Ik
was redelijk tevreden over De
Steen Der Wijzen en ik was
vooral blij dat schrijfster Joan
ne Rowling er gelukkig mee was
en de fans net zo. Hij heeft het
geweldig gedaan in de biosco-
(Harry Potter) bekent zekerder
van zichzelf te zijn geworden. In
zijn acteerdebuut voelde hij
zich nog een tikje verlegen. Nu
had hij juist het meeste schik in
de scènes waar veel figuranten
aan te pas kwamen: „Meest op
windend om te doen, vond ik de
duel-scène met Draco, met alle
leerlingen en leraren van
Zweinstein als toeschouwers."
Rupert Grint (vriend Ron) vond
vooral de capriolen met het vlie
gende autootje 'cool', maar hij
had moeite met de scènes waar
in het krioelt van grote en kleine
spinnen: „Je weet dat ze niet
echt zijn, maar ik blijf ze smerig
en doodeng vinden."
De vrees dat het leven voor Da
niel, Rupert en Emma Watson
door het succes van de eerste
gingen maken, bedachten we
dat het handig kon zijn ook de
ouders van de hoofdrolspeler
tjes kleine rollen te geven. Dan
zou je hen altijd bij de hand heb
ben om hun kinderen te begelei
den in alles wat ze gingen mee
maken, niet alleen de opnamen,
maar ook de premières en het
onvermijdelijke herkend wor
den op straat. Dat heeft goed ge
werkt. Zo is voorkomen dat deze
kinderen door het succes wer
den bedorven. Ze zijn normaal
gebleven, waardoor het ook de
tweede keer nog prettig met hen
werken was. In Hollywood zou
den ze over het paard zijn getild
en inmiddels beschikken over
een eigen villa met een zwem
bad en een privé-kok. Maar als
ik nu op zelfs de laatste draai
dag aan Daniel vroeg een 'shot'
opnieuw te doen en het nog iets
je meer zus of zo te spelen, dan
zei hij: 'Dank je Chris, voorde
tip.' Dit is bijna ongelooflijk:
een jongen die zo beleefd is ge
bleven dat hij zijn regisseur be
dankt als hij iets opnieuw moet
doen."
Columbus zegt dat hij 'de kids'
zal missen als in de zomer van
2003 de derde Harry Potter film,
De Gevangene van Azkaban,
gemaakt zal worden. Die zal na
melijk niet meer door hem wor
den geregisseerd maar door de
Mexicaan Alfonso Cuarón. Als
adviserend producent zal Co
lumbus alleen op afstand bij de
film betrokken zijn. De Ameri
kaan geeft het estafettestafje
door, maar niet omdat hij ge
noeg heeft van Harry Potter:
„Het blijft een fascinerende se
rie, maar ik ben nooit van plan
geweest tien jaar van mijn leven
te besteden aan alleen maar
films over Harry. Ik heb met De
Geheime Kamer de formule
naar een niveau gestuwd dat ik
niet meer kan verbeteren. Nu is
het tijd voor nieuwe ideeën en
nieuw bloed. En ik ga intussen
mijn batterijen opladen. Je
moet ook bedenken dat deze
films worden gemaakt in Enge
land, terwijl mijn familie in
Amerika woont. Het wordt hoog
tijd dat ik weer meer aandacht
besteed aan mijn eigen kinde
ren. Maar wie weet wat er bij de
vierde film gebeurt? Het boek is
alvast groots en dat belooft he
lemaal een fantastisch spekta
kel te worden. Het heeft zeer bij
zondere locaties en het karakter
van een echt actie-avontuur dat
me erg zou aanspreken."
Pieter van Lierop
Harry Potter en de Geheime Kamer
gaat 21 november in Nederland in
première.
Het wil niet erg lukken tussen
Jessica Stein en de mannen,
en in een opwelling besluit ze te
reageren op een contactadver
tentie. Daarin lijkt vooi-al het
citaat van Rilke eindelijk een
partij te beloven met het intel
lect en de diepgang waar ze zo
wanhopig naar op zoek is. Jessi
ca laat zich dan ook niet uit het
veld slaan als blijkt dat achter
de advertentie een vrouw zit.
Kissing Jessica is een verhaal
over typisch Amerikaanse lief
desperikelen. Wie op z'n dertig
ste nog niet aan de man is heeft
een probleem. Een eindeloze
reeks dates is het gevolg, waar
bij de lat steeds lager komt te
liggen. In Kissing Jessica leidt
dat tot een stroom aan volslagen
idioten aan het tafeltje van de
toch niet onaantrekkelijke Jes
sica Stein, een neurotisch aan
gelegde journaliste uit New
York van achter in de twintig.
Dit nogal goedkope begin doet
vrezen voor een ééndimensiona
le bioscoopversie van de popu
laire tv-serie Sex And The City,
maar Kissing Jessica herstelt
zich snel. De film blijkt uit te
pakken als een bovengemiddeld
intelligente komedie, die bij
vlagen hilarisch is, en aange
naam lichtvoetig weet om te
gaan met een thema als de onze
kerheid rond de seksuele identi
teit. De Jessica (Jennifer West-
feldt) uit de titel heeft aanvan
kelijk spijt van haar overmoedi
ge reactie, maar dat verandert
als blijkt dat achter de contact
advertentie de wereldse en in
telligente galeriehoudster
Helen Cooper (Heather Juer-
gensen) schuilgaat. Er ontstaat
een vriendschap, die langzaam -
vanwege de traditionele joodse
achtergrond van Jessica zelfs
heel langzaam - uitgroeit tot een
volwaardige lesbische relatie.
Marc Floor
Kissing Jessica: regie Gaarnes Her-
man-Wurmfeld, met Jennifer West-
feldt, Heater Juergensen, Scott Co-
hen, te zien in Cinemactueel Bergen
op Zoom.
Eigenlijk was het wel even
mooi geweest met Hannibal
Lecter. De door thrillerschrijver
Thomas Harris in het leven ge
roepen seriemoordenaar, die
zijn bijnaam The Cannibal
dankt aan een macabere voor
keur voor het gastronomisch
toebereiden en nuttigen van
menselijk orgaanvlees, ver
scheen voor het eerst op het wit
te doek in Michael Manns Man-
hunter (1986). De Schotse
acteur Brian Cox zette Lecter in
die film neer als een doodenge
psychopaat, die in een handje
vol scènes onder je huid wist te
kruipen met zijn ijskoude blik.
De ijzersterke bijrol van Cox
werd echter snel vergeten toen
Anthony Hopkins zich in 1991
over het karakter ontfermde in
Jonathan Demme's klassieker
The Silence Of The Lambs.
In Hopkins' vertolking werd
Lecter de belichaming van alle
kwaad, een op het eerste gezicht
zeer gedistingeerde heer die
door zijn enorme minachting
voor de mensheid was veran
derd in een heuse duivel. De
spanning die voortkwam uit de
psychologisch geladen confron
taties tussen Lecter en politie
vrouw Clarice Starling (Jodie
Foster) werd in de tien jaar later
door Ridley Scott geregisseerde
opvolger Hannibal ingeruild
voor groteske horrortaf erelen in
monumentaal vormgegeven de
cors.
Anthony Hopkins zette de ma
niertjes van zijn populaire ka
rakter nogal behaagziek aan,
met als resultaat een Lecter die
eerder pervers amusant was dan
eng. Dino De Laurentiis dacht
daar heel anders over. Die ging
destijds voor miljoenen dollars
het schip in met Manhunter. Als
eerste rechthebbende op de boe
ken van Thomas Harris zag hij
vervolgens af van de verfilming
van The Silence Of The Lambs,
waarna een concurrent de gi
gantische winst van die kaskra
ker mocht opstrijken. Met het
nog lucratievere Hannibal re
vancheerde De Laurentiis zich
in financieel opzicht, maar de
schande van Manhunter kon
kennelijk alleen worden wegge
wist door Harris' roman Red
Dragon opnieuw te verfilmen.
Het aandeel van Hannibal Lec
ter - tenslotte de grote trekpleis
ter van de serie - werd opgebla
zen van een bijrol tot een bijna-
hoofdrol. Het levert precies één
memorabele scène op: de ope
ning, waarin Lecter nog niet is
ontmaskerd als seriemoorde
naar en waarin hij als alom ge
respecteerd burger een bijdrage
tracht te leveren aan de kwali
teit van een symfonieorkest.
De stijlvolle openingsscène cul
mineert in een spannende con
frontatie tussen Lecter en de ei
genlijke hoofdpersoon, de door
Edward Norton vertolkte poli
tieman Will Graham. Maar
waar Michael Mann zich in het
inmiddels terecht tot de cultsta-
tus verheven Manhunter
toespitste op Grahams inspan
ningen om met behulp van psy
chologische profielschetsen en
enkele cruciale aanwijzingen
van de gedetineerde Lecter een
lugubere seriemoordenaar in de
kraag te vatten, daar probeert
de weinig tot de verbeelding
sprekende ambachtsman Brett
Ratner (Rush Hour) vooral de
succesnummers uit The Silence
Of The Lambs dunnetjes over te
doen.
Zodoende wordt de toeschou
werwederom getracteerd op be
zoekjes aan de duistere cel van
Lecter, op suggestieve beelden
van een psychisch getormen
teerde seriemoordenaar, en op
een sensatiebeluste rondgang
langs enkele lugubere moordlo-
caties. De psychologische steek
spelletjes tussen Hopkins en
Norton doen echter goeddeels
overbodig en geforceerd aan,
terwijl de slaafse reproductie
van de barokke vormgeving en
de onheilszwangere sfeer uit
Demme's meesterwerk het ar
tistieke bestaansrecht van deze
film nog verder in twijfel trék
ken.
Het probleem van Red Dragon
is, dat we dit verhaal al effectie
ver en spannender verteld zagen
in Manhunter, terwijl de unhei
mische sfeer oneindig veel beter
getroffen werd in The Silence Of
The Lambs. Het is gewoon wel
even mooi geweest met Hanni
bal Lecter.
Fritz de Jong
Red Dragon: regie Brett Ratner, met
Anthony Hopkins, Edward Norton,
Ralph Fiennes, Emily Watson, Phi
lip Seymour Hoffman, te zien in Cine
City Vlissingen, De Koning Hulst en
Roxy Bergen op Zoom.
Anthony Hopkins als de macabere seriemoordenaar.
Gitarist Steve Lukather (45) van de Ame-
rikaanse rockband Toto is nog altijd
een echte muziekfan. „Vlak voordat The
Rolling Stones aan hun wereldtournee be
gonnen, repeteerden ze een paar weken in
een theater in Toronto. Ik kreeg de kans om
samen met mijn vrouw zo'n repetitie bij te
wonen. Zij is nog maar dertig en kent de hele
historie van The Stones nauwelijks. Ze vond
het dan ook niet zo bij ster interessant. Maar
ik was diep onder de indruk. Ik dacht: daar
staan de groten van de rock-'n-roll te repe
teren. En daar mag ik bij zijn."
Hoewel Lukather inmiddels over een flinke
staat van dienst in de popwereld beschikt,
kijkt hij nog altijd op tegen de helden uit
zijn jeugd. Het werd dan ook hoog tijd voor
Lukather om die 'grote jongens' een eerbe
toon te brengen en dat is onlangs gebeurd
met het album Trough The Looking Glass.
Daarop neemt Toto namelijk nummers van
Bob Marley, Steely Dan, George Harrison,
Stevie Wonder, Herbie Hancock, Elton
John en Bob Dylan onder handen. Allemaal
artiesten aan wie Lukather en de andere le
den van Toto schatplichtig zijn.
>,Het is niet zomaar een plaat met covers,
maar hij laat precies zien wat onze roots
zijn", betoogt Lukather tijdens een promo-
tiebezoek aan Amsterdam. „We bestaan 25
jaar en dat leek ons een gepast moment om
met een dergelijk album te komen. En we
hebben de laatste tijd trouwens ook geen
tijd gehad om nieuwe nummers te schrijven,
want we hebben het nogal druk gehad met
allerlei soloprojecten."
Zelf heeft Lukather net een gitaaralbum ge
maakt met Larry Carlton en die heeft het
tweetal zelfs een Grammy opgeleverd. Het
bijzondere aan Through The Looking Glass
is dat Steve Lukather met alle artiesten van
wie een nummer is opgenomen, ooit het po
dium heeft gedeeld. „Nou ja, met uitzonde
ring van Bob Marley en Elvis Costello. Maar
met Herbie Hancock heb ik meerdere platen
opgenomen en Stevie Wonder en George
Harrison zijn' al eens gastmuzikanten bij
concerten van Toto geweest. Elton John
heeft me ooit gevraagd in zijn band te spe
len, maar dat heb ik toch maar niet gedaan.
En ik heb ook al eens een avondje zitten
jammen met Bob Dylan. We speelden liedjes
van The Beatles, heel cool. Na afloop ben ik
samen met hem en George Harrison uit eten
geweest. Dylan zat aan de ene kant van mij
en dronk martini's en George zat aan de an
dere kant te praten over muziek. Ik dacht:
waar zijn mijn schoolkameraden? Ze moes
ten me hier eens zien zitten. Dylan was stil,
maar bijzonder aardig. Ik moest me inhou
den om niet steeds te zeggen hoe geweldig ik
hem vond. Daarom begon ik maar over
Sammy Davis jr., want ik verzamel alle pla
ten van die man. Bleek Dylan ook een fan
van Sammy Davis te zijn. Ik vond het bijna
een surrealistische ervaring, een droom.
Een herinnering die ik voor de rest van mijn
leven meeneem. Ik had er toen nog geen idee
van hoe ziek George Harrison was. Hij zal
ons eerbetoon aan hem nooit kunnen ho
ren."
Over Elvis Costello is Lukather een andere
mening toegedaan. „We hebben het liedje
'Watching The Detectives' van hem opgeno
men bij wijze van grap. Want Elvis Costello
schijnt de pest aan ons te hebben. Ik heb het
niet uit zijn eigen mond gehoord, want ik
heb hem nooit ontmoet, maar hij schijnt
vaak genoeg in het openbaar gezegd te heb
ben dat hij Toto een kloteband vindt. Hij zal
zich dus wel even achter de oren krabben als
hij hoort dat een song van hem op een nieuw
Toto-album staat. We hebben er met opzet
een niet alledaagse uitvoering van gemaakt
en wie weet, krijgen we wel een glimlach
van hem. Maar erg kwaad kan hij zich er in
ieder geval niet om maken, want nu verdient
hij ook nog geld aan een Toto-plaat."
De meeste artiesten met wie de gitarist van
Toto in de loop der jaren heeft gewerkt, wa
ren plezierig in de omgang. „Maar af en toe
ben ik toch wel eens flink teleurgesteld",
onthult Lukather. „Bob Geldof, bijvoor
beeld. Wat een onsympathiek mannetje is
dat. We speelden eens op hetzelfde festival
en de leden van zijn band wilden met ons
kennis maken omdat ze fans van Toto wa
ren. Maar daar stak Geldof een stokje voor.
Hij wilde niets met ons te maken hebben en
dus moesten zijn bandleden ook uit onze
buurt blijven. Arrogante kwal. Net al John
Mellencamp. Ik ben bevriend met een jon
gen die in zijn band heeft gespeeld en die is
opgestapt omdat hij door Mellencamp be
dreigd is. Ja, breek me de bek niet open.
Maar gelukkig zijn hij en Geldof uitzonde
ringen. De meeste zijn verschrikkelijk aar
dig en hebben helemaal geen pretenties. Ik
woon naast de zanger van Rage Against The
Machine en ik kan geweldig met die vent op
schieten. Als je een goede muzikant bent,
kun je de zon in het water zien schijnen en
heb je respect voor elkaar. Ik groeide op met
Eddie van Halen, Steve Vai en Joe Satriani
en we hebben door de jaren heen altijd con
tact gehouden. Die jongens zijn echte groot
heden op de gitaar geworden, maar ze zij n er
niet door veranderdZe zijn geen patsers ge
worden met allemaal bodyguards om zich
heen."
„Zelf ben ik ook altijd met beide benen op de
grond blijven staan. Gewoon, omdat ik zo
ben opgevoed. Mijn vader was assistent
filmregisseur en ging de hele dag met ac
teurs en actrices om. Hij leerde me dat ieder
een evenveel respect verdient. Of hij nou
rijk of arm is. En dat heb ik me altijd voor
ogen gehouden."
Cocaïne
Lukather zat op zijn tiende al in de muziek
en zeven jaar later was hij een goed betaalde
studiomuzikant. Sindsdien heeft hij naast
zijn werk met Toto op ongeveer duizend pla
ten van de meest uiteenlopende artiesten
gespeeld. „Maar ik ben me altijd bewust ge
bleven waar het leven om draait. Boz
Scaggs, een bevriende muzikant, heeft ooit
een zoon verloren en als zoiets je overkomt,
dan is een carrière als gitarist in een succes
volle band plotseling onbelangrijk gewor
den. Want het verlies van een kind slaat een
enorm gat in je hart. Maar in mijn leven zijn
er genoeg andere dingen geweest die me met
beide benen op de grond hebben gehouden.
Ik ben in het verleden op een verschrikkelij
ke manier besodemieterd doormijn accoun
tants, ik heb een nare scheiding achter de
rug die me miljoenen dollars heeft gekost, ik
heb heel wat problemen gehad met cocaïne,
maar ik glimlach nog steeds. Want mijn lief
de voor muziek is nog net zo groot als toen ik
tien was."
Flarry de Jong
Toto speelt op 18 november in de Heineken Music
Hall in Amsterdam.
