Loon voor
jongsten
is royaal
PZC
PZC
Wijnschenk voelt gesel Kamer
Regeren blijft
achterom zien
Veel raadsels rond ontvoering
Japanners door Noord-Korea
Saddam offert zijn
gardisten snel op
Boven wettelijk minimum
21 september 1952
zaterdag 21 september 2002
door Sylvia Marmelstein
Vakken vullen in de super
markt, schoonmaken bij de
bakker, folders bezorgen in de
buurt en heel soms oppassen. De
uren na schooltijd is Jorge Borg-
stcin (13) uit Utrecht eigenlijk
altijd aan het werk.
„Geld verdienen voor toffe kle
ren, cd'tjes en sparen voor een
nieuw keyboard hè", grinnikt
hij. Over zijn salaris klaagt hij
niet. „Ik krijg gemiddeld 2,50
euro per uur. En dat is 37 cent
meer dan het wettelijk mini
mumjeugdloon voor 15-jari-
gen."
Hoewel uit onderzoek van de
Jongerenorganisatie CNV blijkt
dat 13- en 14-jarigen absoluut
niet worden onderbetaald eis
ten de vakcentrale FNV en de
Jongerenorganisatie CNV
woensdag bij de rechter dat de
staat voor deze groep jongeren
het wettelijk minimumjeugd
loon (WMJL) voor 15-jarigen
laat gelden. „Nu is de arbeids
markt nog gunstig voor jonge
ren die een baantje zoeken dus
betalen bedrijven graag wat ex
tra. Maar het weer is al aan het
omslaan. En als het slechter
gaat moeten ze straks genoegen
nemen met een heel karig loon",
zegt Bianca Veenendaal,
woordvoerster van de Jonge-
renorganisatie CNV.
Voor 13- en 14-jarigen die wer
ken is in de wet namelijk niks
geregeld als het om lonen gaat.
Het minimum uurloon is alleen
geregeld voor iedereen van 15
jaar en ouder. Als een onderne
mer maar 1 euro per uur wil be
talen en de 13-jarige gaat daar
mee akkoord, dan mag dat dus.
De allerjongsten op de arbeids
markt moeten nu dus zelf on
derhandelen over hun eigen sa
laris. „En wij vinden niet dat je
dat van hen kunt verwachten.
Voor mensen van dertig of veer
tig is dat vaak nog lastig", zegt
Veenendaal.
De FNV en het CNV knokken al
sinds 1996 voor een wettelijk
minimumjeugdloon voor 13- en
14-jarigen. Toen besloot de po
litiek namelijk dat deze jonge
ren de arbeidsmarkt op moch
ten. Voor die tijd was dat stinkt
verboden. De vakbeweging
maakte meteen bezwaar tegen
de opheffing van het werkver
bod omdat dat een negatief
stempel zou kunnen drukken op
hun schoolresultaten. Maar als
het verbod toch werd opgehe
ven, dan moesten ze ook maar
meteen goed worden betaald,
was hun eis.
De politiek heeft echter tot nu
toe een WMJL voor de aller
jongsten tegengehouden. De
staat is van mening dat deze
jongeren geen 'gewoon' werk
doen en dat daar dus ook geen
regulier loon tegenover hoeft te
staan. De wet regelt namelijk
ook dat deze jongeren alleen
klussen mogen doen als schoon
maken, oppassen, kranten be
zorgen, folders verspreiden,
bollen pellen en fruit plukken.
Inconsequent
„En dat is dus precies dat werk
wat jongeren van 15 jaar ook al
lemaal doen", benadrukt
Veenendaal. „En dan vindt de
wetgever het plotseling wel re
gulier werk en is er een WMJL
afgesproken. Dat vinden wij zó
inconsequent dat we de zaak nu
maar eens hebben voorgelegd
aan de rechter," De rechter doet
13-november uitspraak. GPD
GroenLinks-fractievoorzitter Rosenmöller feliciteert Wijnschenk (r) met zijn eerste toespraak in de Tweede Kamer.
foto Marcel Antonisse/ANP
door Erwin Tuil
Harry Wijnschenk is onder
weg naar het korte overleg
met de fractievoorzitter van de
andere twee regeringspartijen
CDA en WD. „Waar zit de ka
mer van Verhagen eigenlijk?"
De nieuwe fractievoorzitter van
de LPF voelt zich nog een beetje
een kat in een vreemd pakhuis
als hij door de Tweede-Kamer
gebouwen loopt.
De tweede dag van het debat
over de begroting is nog maar
halverwege en Wijnschenk leert
elk uur bij. Zijn eerste optreden
viel samen met het belangrijk
ste debat van het parlement.
Onder toeziend oog van zijn
vriendin die nog zenuwachtiger
was dan de fractievoorzitter
zelf. „Maar Harry beseft dan dat
hij niet meer kan weglopen en
dat het moet gebeuren", zegt een
fractiemedewerker. „Dan merk
je toch wel dat hij beroepsmili
tair is geweest."
Zijn fractie liet hem niet zwem
men. Twee weken voor het de
bat begon een groepje met het
schrijven van zijn eerste speech.
Wijnschenk had daarin zijn ei
gen inbreng, maar veel advies
kwam onder meer van de oud
journalist Ton Elias en de uitge
ver en voormalig compagnon
van Wijnschenk, Carel Huberts.
Tussendoor zijn rollenspelen
gedaan en is hij onderworpen
aan intensieve vraag-en-ant-
woordsessies.
Helemaal vlekkeloos verloopt
zijn eerste optreden niet. De
teksten leveren geen problemen
op, maar enkele fractieleden
kijken wat onaangenaam ver
rast op als Wijnschenk zegt:
„Zoals u weet zijn we als Lijst
Pim Fortuyn altijd een groot
voorstander van het poldermo
del geweest."
Voor de fractie is het aanleiding
om woensdagavond half twaalf
te besluiten tot een spoedover
leg de volgende morgen. Na af
loop van die vergadering loopt
Mat Herben naast zijn opvolger.
„Laat je niet gek makenblijf je
zelf." De laatste aanwijzingen
aan een bokser die op weg is
naar de ring.
Zelf vindt hij dat zijn interrup
ties wel lekker gaan. De Kamer
denkt daar heel anders over.
Wijnschenk heeft zich wel heel
snel gevoegd in de Haagse poli
tiek, zo klinkt het in diverse
fracties. Want de opmerking
over het poldermodel trekt hij
een dag later weer in. Ook de
verkiezingsbelofte over het be
houd van koopkracht sneuvelt.
Op de vraag van D66 of dit nu
moed is, zoals Wijnschenk stelt,
of kiezersbedrog, blijft een ant
woord uit. Dat zelfde geldt voor
vragen over veiligheid.
„Wij hebben geen dossierken
nis. Die moet je ook niet willen
hebben. Dat is oude politiek.
Het gaat om de hoofdlij nenniet
om de details", zei hij even daar
voor. Dat speelt hem nu parten.
Wijnschenk maakt hardhandig
kermis met de mores van het de
bat. De oppositiepartijen straf
fen hem af voor luchthartige op
vattingen over afspraken en
kennis van begroting. CDA-
fractievoorzitter Maxime Ver
hagen, coalitiegenoot, geeft
Wijnschenk zelfs een forse draai
om de oren. Wijnschenk wil het
kwartje van Kok eerder terug
geven, ten koste van de nieuwe
verlofregeling. Verhagen is
woest omdat de twee een paar
uur daarvoor afspraken dat niet
te doen. „Ja, dit zijn geen grap
pen. Dit kan dus niet", zegt Ver
hagen.
Wij nschenk heeft zich laten ver
tellen dat het een jaar kost om
het klappen van de parlemen
taire zweep te leren kennen.
.Maar ik wil het sneller.GPD
door Clemens Ingwersen
De Iraakse leider Saddam
wil geen Revolutionaire
Gardisten om zich heen. De
zeker 50.000 man tellende
elite-strijdmacht zou zich in
geval van oorlog mogelijk te
gen de leider keren. Het Brit
se dagblad The Guardian
meldde dit gisteren op basis
van 'een bron met goede con
tacten in Bagdad'.
De Revolutionaire Garde
moet buiten Bagdad blijven
en toegangswegen bewaken.
Ze is zo een betrekkelijk een
voudig doelwit voor ge
vechtsvliegtuigen van de
vijand. De goed uitgeruste
garde is anti-Amerikaans en
nationalistisch maar volgens
de bron Saddam Hoessein
meer dan zat.
Saddams vermoedelijke
woonplaats Bagdad moet
worden verdedigd door troe
pen die de leider nog wel ver
trouwt. Dat zijn met name
'de elite van de elitetroepen',
de Speciale Republikeinse
Garde (SRG). Deze telt tus
sen de 12.000 en 15.000 leden
en mag zich wel in het cen
trum van Bagdad vertonen.
Tal van officieren komen uit
de geboortestreek van Sad
dam Hoessein, rond Tikrit.
Ze moeten onder meer de lei
der en zijn familie bewaken
en in geval van oorlog hen tot
de laatste man verdedigen.
Beide gardes staan onder be
vel van de jongste zoon van
de heerser, Koesaj en vallen
niet onder het ministerie van
Defensie. Dat gaat over de
gewone strijdkrachten van
naar schatting 350.000 man
schappen. Het is na tien jaar
sancties verzwakt en slecht
uitgerust. Volgens waarne
mers is slechts de helft inzet
baar in geval van oorlog. Een
Britse analist schat dat de re
guliere strijdkrachten bin
nen hooguit zes weken van
aanvallen geen enkele rol
meer spelen.
De berekeningen laten zien
dat de president maar weinig
troepen heeft die te vertrou
wen zijn. Allerlei veilig
heidsdiensten kunnen wor
den opgetrommeld om slag te
leveren in de straten van
Bagdad. Dat kan in theorie
gaan om 100.000 man. Er zijn
onder meer de Speciale Vei
ligheidsdienst, het Directo
raat Veiligheid, de Militaire
Inlichtingendienst en speci
ale grensbewakingstroepen
die allemaal over speciale ge
vechtseenheden beschikken.
Voorts is er een militie van
Saddams zoon Oedaj die be
rucht is door de wrede res-
pressie waar ze zich voorna
melijk mee bezig houdt.
De versplintering van veilig
heidsdiensten en strijd
krachten is handig voor de
leider die aan de macht wil
blijven, maar in geval van
oorlog kan onderlinge af
gunst, rivaliteit en het ge
brek aan coördinatie de ge
vechtskracht opbreken.
Iraakse officieren hebben la
ten doorschemeren dat ze als
verdediging vooral denken
aan straatgevechten in ste
den. De Amerikanen moeten
in Irak in eindeloze bloedba
den terechtkomen zoals ze
eerder deden in Beiroet of
Mogadishu. Er vallen dan
veel slachtoffers onder de
aanvallers en onder de bur
gerbevolking. Dat moet tot
politieke problemen leiden
in Washington.
Geraffineerd
Volgens een lid van het Britse
Koninkli j k Instituut voor In
ternationale Betrekkingen,
R. Hollis, en een gevluchte
Iraakse ex-officier, T. al
Jasari, moeten de strategen
in het Westen toch eens na
denken over een geraffineer
dere benadering. De reeds
door Saddam gewantrouwde
Republikeinse Garde zou een
hoofdrol kunnen spelen.
Indien de garde er van kan
worden overtuigd dat de
aanvallers geen wraak wil
len en alleen uit zijn op Sad
dams kliek uit Tikrit, dan zou
een deel behulpzaam kunnen
zijn bij een minder bloedige
omwenteling. ANP
door Paul Koopman
Het versleten kabinet-Kok
presenteerde vorig jaar op
Prinsjesdag een begroting die
dampte van de welvaart. Paars
gaf acht miljard gulden (3,6 mil
jard euro) meer uit aan filebe
st rijding, het wegwerken van de
wachtlijsten en aan het onder
wijs. De ambtenarensalarissen,
ver achtergebleven bij de
marktsector, stegen fors. Moest
kunnen, vonden premier Kok en
minister Zalm van Financiën,
omdat de economie er goed voor
zou staan.
Nu waait er een gure wind door
Den Haag. Er wordt fors bezui
nigd. De economie blijkt plotse-
ling fundamenteel verzwakt.
Koningin Beatrix sprak in de
Troonrede van een 'ernstige eco-
nomische situatie', zij wees op
de verslechterde concurrentie
positie en stelde vast dat 'de
overheid en veel burgers de af
gelopen jaren onvoldoende
maat hebben weten te houden'.
Sinds de oliecrisis van 1973 rie
pen vorstin en regeringsleiders
niet meer zo klemmend op tot
matiging.
Kerend tij
Had het kabinet dit economisch
onheil niet eerder kunnen voor
zien? Natuurlijk wel. Een jaar
geleden wezen een leger econo
men, het Centraal Planbureau
en de werkgeversvereniging
VNO/NCW al op het kerend tij.
De aanslagen op het World Tra-
de Center en Pentagon schokten
het vertrouwen in een stabiele
én vreedzame toekomst op een
ongekende manier. De internet
hype bleek een luchtspiegeling.
Winstgevendheid en concurren
tiepositie liepen al sinds 1998
terug.
Eerder de bakens verzetten was
dus verstandig geweest, maar
daar voelde Tweede Kamer en
de samenleving niet voor. Na ze
ven vette jaren en een groeiend
ongenoegen onder de bevolking
over de haperende collectieve
voorzieningen kon het kabinet
politiek weinig anders dan de
portemonnee trekken. Een plei
dooi voor extra bezuinigingen,
het aanleggen van reserves
voor slechtere tijden en een op
roep tot loonmatiging aan amb
tenaren, zou niet worden begre
pen.
Een populair misverstand wil
dat regeren vooruitzien is. Maar
in de praktijk is eerder het om
gekeerde het geval: het kabinet
kijkt van nature vooral over de
schouder - als een automobilist
die zonder brokken probeert in
te voegen.
De bewijzen voor deze stelling
liggen voor het oprapen. 'Werk,
werk, werk' was het motto van
het kabinet-Kok in 1994, ont
leend aan de voorafgaande pe
riode van hoge werkloosheid.
De economie trok echter alweer
aan, werkloosheid was al snel
geen probleem meer. De wel
vaart die volgde inspireerde tot
een beleid dat zich richtte op af
lossing van de staatsschuld en
lastenverlichting. Maar de lage
re belastingen zorgden voor
economische oververhitting en
krapte op de arbeidsmarkt,
waardoor de gewenste loonma
tiging uitbleef.
Het tweede kabinet-Kok had
beter meer werk kunnen maken
van verruiming van het arbeids
aanbod, erkende VVD-leider
Zalm onlangs. Dat doet het ka
binet-Balkenende nu alsnog.
Terwijl de werkloosheid toch al
met achtduizend mensen per
maand oploopt en dus de krapte
van de arbeidsmarkt binnen
kort geen probleem meer is gaat
de beuk i n de WAO en de Ziekte
wet, in de Melkertbanen en an
dere regelingen die juist be
doeld waren om werklozen aan
een baan te helpen. Terwijl het
consumentenvertrouwen op een
dieptepunt ligt, praat het kabi
net de burgers verder de put in
door de koningin te laten zeg
gen: „Hoge prijzen van aande
len en huizen hebben geleid tot
een vertekening van de wel
vaart."
Vertrouwen
Achteruit kijkend is dat alle
maal goed verklaarbaar. Het is
ook niet onverstandig om de lo
nen te matigen en de WAO (zij
het twaalf jaar te laat) aan te
pakken. Maar zou het niet mooi
zijn als het kabinet wat méér
door de voorruit keek? Bereid
zou zijn te investeren in een be
tere economische structuur, in
plaats van projecten te schrap
pen? En vooralde burgers - ook
via de Troonrede - wat moed zou
inspreken? Want het pessimis
me dat dit kabinet tentoon
spreidt is al even misplaatst als
het optimisme van een jaar gele
den. Het gezaghebbende week
blad The Economist stelde het
deze week nog vast: als vesti
gingsland staat Nederland we
reldwijd zelfs aan de top. GPD
door Peter van Nuijsenburg
De grootste Japanse krant,
de Yomiuri, ruimde de
rechterkolom van zijn voorpa
gina in vooreen bescheiden fo
togalerij. De dertien portretjes
waren niet groter dan een
postzegel. Ze waren onderver
deeld in drie rubrieken: de
acht doden, de vier overleven
den en, apart, een over wiens
lot nog onzekerheid bestaat.
Onder het blokje met de por
tretjes van de vier levende
slachtoffers stond een eenre
gelig tekstje. 'Er is nog een
vijfde persoon in leven, maar
over zijn/haar identiteit is nog
niets bekend.'
Dat ene zinnetje en die geïso
leerde foto illustreren hoe bi
zar en absurd het drama is
waarmee Japan dinsdagavond
werd geconfronteerd en waar
van de betekenis nog niet tot
iedereen is doorgedrongen. De
regering was er altijd van uit
gegaan dat er 30 en 20 jaar ge
leden in totaal elf mensen door
agenten van het stalinistische
regime in Noord-Korea waren
ontvoerd. Het dossier van de
Noord-Koreanen telde veer
tien slachtoffers.
In de koele analyses in de we
reldpers over de 'historische
ontmoeting' tussen de Noord-
Koreaanse dictator Kim Jong
II en de Japanse premier Juni
chiro Koizumi zijn de veertien
letterlijk randfiguren. Daarin
gaat het om wereldpolitiek,
atoomwapens en de vraag hoe
de nieuwe openheid van het
kluizenaarsregime in Pyongy
ang, dat tot voor kort bijna aÜe
contacten met de buitenwe
reld schuwde, beoordeeld
moet worden.
Nabestaanden
Maar deze beschouwingen
werden in Japan van margina
le betekenis geacht. De poli
tiek verdween in de coulissen.
Premier Koizumi die als de
held van Pyongyang had wil
len terugkeren, schikte zich in
een figurantenrol. Het toneel
werd volledig beheerst door
nabestaanden die in het minis
terie van Buitenlandse Zaken
in Tokio de verpletterende me
dedeling hoorden dat ze inder
daad 20 tot 30 jaar vergeefs,
tegen de vertwijfeling in, had
den gehoopt.
Fumiko Hirano (r) en haar broer Teruaki Masumoto spreken tijdens een persconferentie hun af
schuw uit over het nieuws dat door Noord-Koreaanse agenten ontvoerde zusje Rumiko Terumoto
niet meer leeft. foto EPA
Zelfs door de familieleden van
de vier of vijf overlevenden
werd het voor hen verblijden
de bericht met gemengde ge
voelens ontvangen. „We zijn
door de jaren zo met elkaar
verbonden geraakt, dat hun
verdriet ook ons verdriet is"
aldus een oom van Yasushi
Chimura, die in juli 1978 met
zijn ook nog levende verloofde
Fukie Hamamoto voor het
laatst in een restaurant werd
gezien.
En dan zijn er de vragen, die
om antwoord schreeuwen.
Wat bezielt een regime om in
november 1977 een meisje van
13, Megumi Yokota (inmiddels
dood), vlak bij haar huis te
kidnappen? Waarom werden
Shuichi Ichika (23) en Rumi-
komo Masumoto (24) (allebei
dood) ontvoerd toen ze op het
strand van Fukiage in augus
tus van de zonsondergang ge
noten? Wat kon een 43-jarige
kok, Tadaaki Hara (dood), de
Noord-Koreaanse geheime
dienst bieden, dat zo waarde
vol was dat hij in juni 1980 van
het strand werd geplukt? Het
is een vraag die voor elk van de
andere ontvoerden kan wor
den gesteld.
Meisjes van dertien kennen
geen staatsgeheimen en het
enige geheim dat een kok koes
tert is waarschijnlijk het re
cept van zijn specialiteit. Alle
slachtoffers vielen op door hun
onopvallendheid. Ze studeer
den of werkten in een fabriek
of op een kantoor - en mis
schien maakte juist dat feit
hen zo waardevol voor de nog
altijd schimmige plannen van
de agenten in Pyongyang. Mis
schien kunnen de vier of vijf
overlevenden dit raadsel op
lossen, als ze, zoals door Kim
beloofd, binnenkort naar huis
mogen.
Opheldering
Misschien kunnen ze ook op
heldering verschaffen over de
omstandigheden waaronder
hun minder fortuinlijke lotge
noten om het leven zijn geko
men. En over hun leven in
Noord-Korea. Kregen ze een
voorkeursbehandeling? Wer
den ze geïndoctrineerd? Wer
den ze geïsoleerd van de rest
van de bevolking. Hadden ze
relaties met Koreaanse man
nen en vrouwen? En zo ja, wa
ren er kinderen? De ouders van
Megumi Yokota hoorden dins
dag in elk geval dat ze een 15-
jarige kleindochter hebben.
Het uitblijven van antwoor
den leidt onherroepelijk tot
een wildgroei aan speculaties,
vooral over hun activiteiten en
de motieven van hun ontvoer
ders. Een theorie - misschien
een te groot woord - gaat er
van uit dat ze ingeschakeld
zijn bij de opleiding van
Noord-Koreaanse geheime
agenten die in Japan moesten
infiltreren. Een andere theorie
- even geloofwaardig of onzin
nig - is dat ze zelf na te zijn ge
hersenspoeld zouden terugke
ren naar Japan, waar ze de
kern van een revolutionaire
beweging moesten vormen. En
weer een andere hypothese be
twijfelt het bestaan van een
'masterplan' en houdt het er op
dat een groepje avonturiers
binnen de geheime dienst
op eigen houtje heeft geope
reerd.
Het is uiteindelijk loze blad
vulling. De kans is groot dat
veel vragen ook niet door de
vier of vijf overlevenden kun
nen worden beantwoord. Op
opheldering door Pyongyang
mag niet worden gerekend. In
zo'n dictatuur is zelfs de
schoenmaat van de dictator
namelijk een staatsgeheim.
GPD
ONTEVREDEN - De Neder
landse soldaten in Duitsland
zijn ontevreden. Ze zijn voor
herhalingsoperaties in het
buurland. Veel reserve-offi
cieren en soldaten vragen zich
af of zij uit hun gezinnen
moesten worden gehaald om
in Duitsland duimen zitten te
draaien. „Hadden wij niet veel
geld kunnen besparen door op
de Veluwe te blijven oefenen",
aldus de deelnemers aan ope
ratie Hold Fast. Volgens hoge
officieren had een deel van de
ontevredenheid voorkomen
kunnen worden door een beter
voorlichting over de aard en
het doel van de, voor de infan
terie saaie, oefening.
BLIKSEM - Tijdens het on
weer van vorige week sloeg de
bliksem in de toren van de
Hei-vormde Kerk in Oostka-
pelle. Er ontstond gelukkig
geen' brand. Alleen de loden
nokbedekking werd gedeelte
lijk opgerold en de stroomlei
dingen in de kerk werden stuk
WASSENBEELD - Het was
senbeeldenkabinet in Parijs
wordt verrijkt met het wassen
beeld van slagersknecht Ro
land Lorbat. Lorbat dankt de
ze eer aan het feit dat hij de 24
miljoenste bezoeker is sinds de
opening van het wassenbeel
denkabinet in 1882.
Hoofdredactie:
A. L. Oosthoek
D, Bosscher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
Oostsouburgseweg 10
Postbus 18
4380 AAVIissingen
Tel. (0118) 484000
Fax:(0118)470102
E-mail: redactie@pzc nl
Vlissingen:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118) 484000
Fax. (0118)470102
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Voorstad 22
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113) 273000
Fax. (0113) 273030
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen: Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115) 645769
Fax. (0115) 645741
E-mail redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel. (0114)372776
Fax. (0114)372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel. (0111) 454647
Fax. (0111)454657
E-mail redzzee@pzc.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrgdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee. Goes en Hulst:
8,30-17.00 uur
Internet: www.pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 13
4380 AA Vlissingen
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12 00 uur.
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag: tijdens kantooruren
zondag: van 16.00 tot 18.00 uur
Tel. (0118) 484000.
Fax (0118) 470100.
Abonnementen
(bij acceptgirobetaling geldt een
toeslag van /,--)
per maand: 19.25
per kwartaal. 52.--
per jaar: 198,--
Voor toezending per post geldt
een toeslag
E-mail abo@pzc nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand voor
het einde van de betaalperiode.
Losse nummers per stuk:
maandag t/m vrijdag:
zaterdag- 1,50
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties
Alle advertentieopdrachten worden
uitgevoerd onder toepassing van
de algemene voorwaarden van
Uitgeverij PZC BV alsmede de
regelen voor het advertentiewezen.
Tarieven kunnen tijdens kantooruren
worden opgevraagd.
Voor gewone advertenties
Tel: (0118) 484240
Fax: (0118)470100
Voor kleintjes: Tel. (0118) 484321
Fax: (0118) 484370
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Couranl BV is een onderdeel van het Wegener-concern De door u
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordt gebruikt voor onze
(abonnementen)administratie en om u Ie (laten) informeren over voor u relevante diensten en pro
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig geselecteerde
derden. Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schriftelijk melden bij: PZC. afdeling
lezersservice, Postbus 18.4380 AAVIissingen.
Behoort tot LUGQEflGf
