We zijn nog steeds lekker fris
PZC
Lekker dollen
met z'n drietjes
Deze hond lachte
naar me, echt waar
Zeeuwse
jeugd naar
Noorwegen
r p dE jDflErC .OfldlIRZ.DE.KER
woensdag 4 september 2002
illustraties Nikolaus Heidelbach, uit Beestenbabbel
Op een dag aan het begin van
de zomer moet India Opal
Buloni van haar vader naar de
supermarkt om macaroni, rijst
en twee tomaten. Ze komt terug
met een hond.
Als je bijna vijfhonderd brieven
krijgt van uitgevers met een be
dankje voor het verhaal dat je
stuurde en meteen erachteraan
de goede raad je geluk bij een
andere uitgeverij te zoeken, dan
weet je het wel... dan kun je
maar beter ophouden ervan te
dromen dat je nog eens een be
roemde auteur wordt, dan kun
j e maar beter blij ven doen wat j e
wel goed kunt. Zoals tweede
handskinderboeken verkopen -
wat Kate DiCamillo deed in
Minnesota waar ze een jaar of
zeven geleden was gaan wonen.
Als er even geen
klanten waren ver
slond ze in die win
kel het ene kinder
boek na het ande
re.
In die tijd maakte
ze lange dagen. El
ke werkdag dag
liep om vier uur 's
ochtends haar wekker af en al-
tij dzin of geen zindeed ze dan
wat ze alle dagen ervoor ook had
gedaan: twee bladzijden schrij
ven van het boek waar ze aan
begonnen was. Het ging over
een meisje en een hond.
Ze zou waarschijnlijk nog altijd
in die tweedehandskinderboek
winkel gewerkt hebben als niet
op een dag iemand bij het oprui
men van een kantoor in een doos
vol rommel een verhaal over een
meisje en een hond had gevon
den. Van het een kwam het an
der en uiteindelijk dus Because
of Winn-Dixie, dat onmiddellijk
een bestseller was. Het boek
vloog in Amerika de winkels uit,
meer dan 300.000 exemplaren
werden er in korte tijd van ver
kocht. En alsof het niet op kon
bekroonde de jury van cle be
langrijkste Amerikaanse kin
derboekenprijs het vorig jaar
ook nog met een Newbery Ho-
nor Award, zoiets als 'onze' Zil
veren Griffel. Kort geleden
verscheen de Nederlandse ver
taling met als titel De zomer van
Wirin-Dixie.
India Opal Buloni is tien als ze
met haar vader verhuist naar
een kleine stad ergens in Flori
da. Ze kent er geen andere kin
deren dan de paar uit het tame
lijk rare kerkje waar haar vader
dominee is, en 'van dat zootje'
wil niemand bevriend met haar
zijn. Op die bewuste dag aan het
begin van de zomer botst ze in de
tanden bloot. Daarna kwispel
de hij zo heftig met zijn staart
dat hij sinaasappelen van een
schraag veegde. Ze stuiterden
alle kanten op, tussen de toma
ten en uien en groene paprika's
op de grond.'
Opal weet dat ze iets idioots en
erg doms doet, maar als ze de ra
zende bedrijfsleider over het
asiel hoort zegt ze -
bijna zonder erg -
tegen de hond
„Kom hier, jongen"
en liegt ze dat
Winn-Dixie (het
was de eerste naam
die haar te binnen
schoot) haar hond
is en dat hij per on
geluk de winkel binnen is ge
glipt. Het moeilijkste moet dan
nog komen, want hoe krijgt ze
bij haarvader gedaan dat ze
haar vriendje dat met al die 'ka
le plekken net een versleten,
bruin vloerkleed lijkt dat te lang
in de regen heeft gelegen' mag
houden?
De zomer van Winn-Dixie is een
mooi en humoristisch boek vol
fijn verdriet. Dat klinkt vreem
der dan het lijkt. Lees het maar
en laat je meeslepen door die
hartveroverende hond die moei
teloos voor elkaar krijgt wat
supermarkt tegen de bedrijfs
leider op. Hij zit achter een hond
aan: 'Het was een groot beest.
En lelijk! Hij zag eruit alsof hij
zich kostelijk vermaakte. Zijn
tong hing uit zijn bek en hij
kwispelde. Hij remde vlak voor
mi j af en grijnsde naar me. Ik
had nog nooit van mijn leven
een hond zien lachen, maar deze
lachte echt. Hij trok zijn lippen
naar achteren en lachte al zijn
ménsen soms met geen moge-
1 ijkheid lukt. Het in één ruk uit
lezen doe je met het grootste ge
mak. Kijk er niet van op als je
het onmiddellijk daarna - en
met evenveel plezier - nog eens
doet.
Voor iedereen die van dieren
houdt en met ze zou willen pra
ten maar niet hun taal spreekt
maakten Monika Lange en Ni
kolaus Heidelbach Beestenbab
bel/ leer je huisdier verstaan. In
korte stukje tekst bij grappige
tekeningen in fraaie kleuren
leggen ze je het Honds, het Kats,
het Parkiets en de taal van ham
sters, konijnen, cavia's en ratten
uit. Op die manier kom je bo
vendien zoveel interessants aan
de weet over hoe die verschil
lende dieren leven, dat je ach
terin het boek examen kunt
doen voor het diploma Dieren-
tolk.
Jan Smeekens
Kate DiCamillo: De zomer van
Winn-Dixie. Querido; 11,95.
Monika Lange Nikolaus Heidel
bach: Beestenbabbel, leer je huis
dier verstaan. Ploegsma; 18,95.
Aan het eind van de eerste
les in havo 4 hadden
Niels Geusebroek (23, zang/
gitaar) en Frans van Essen
(22, gitaar/zang) al hun
plannen klaar voor een
bandje. Nu, zo'n zes jaar la
ter, stond Silkstone op Low
lands D e eerste single van de
Haarlemse band, 'Ready',
vormde op het festival een
lekker contrast met de wei
nig hoopgevende regen- en
modderpoel buiten. „'Rea
dy' roept een gevoel op dat
iedereen wel herkent: het ge
voel dat je lekker in het leven
staat en daardoor alles aan
kunt", legt Niels uit. „Maar
het gaat ook over ons als
band: we zijn er klaar voor,
voelen ons zelfverzekerd en
kunnen rocken op Low
lands
De biografie omschrijft Silk
stone als: 'jong, maar vol
wassen, zacht en hard, intens
kwaad en heerlijk verliefd'.
Jong
Niels: „Als je ons op het podium
ziet, dan staan we daar met alle
maal gastjes van rond de twin
tig. Geen gelul over getekende
levens. We komen allemaal uit
relaxte gezinnen zonder echte
problemen. Plet kinderlijke
slaat vooral op het spontane,
denkik. Wezijnnoglekkerfris."
Frans: „Wat het echte rock-'n-
roll-leven betreft, voorzover
dat mogelijk is in Nederland,
zijn we dan ook best wel pussies
hoor. Geen drugs en
zoals je ziet zitten we netjes
Silkstone
aan het mineraalwater."
Niels: „Ik vind dat niet echt met
mietjes te maken hebben. Het
heeft toch gewoon geen zin om
jezelf kunstmatig in stand te
houden. Muziek is de enige drug
voor onsDat is weer dat kinder
lijk frisse aan ons."
Volwassen?
Frans: „De volwassenheid slaat
meer op onze liedjes. Ons akoes
tische geluid is niet de gemak
kelijkste keuze. In plaats van op
een elektrische gitaar te raggen,
probeer je het nummer vast te
houden zoals je het op je slaap
kamer hebt geschreven."
Niels: „Grappig genoeg is 3FM
deejay Isabelle een beetje de
grondlegger van ons geluid. Een
jaartje of drie geleden nodigde
zij ons uit in de studio, waar al
leen akoestisch spelen mogelijk
was. Zelf hadden we die over
weging nooit gemaakt, maar
daar kwamen we erachter dat
het eigenlijk te gek klonk. Bo
vendien is het best een uitda
ging om alleen met die akoesti
sche gitaar de kracht van een
liedje over te kunnen brengen.
Wat dat betreft slaat de 'volwas
senheid' vooral op de kwaliteit
van onze liedjes, denk ik. Maar
ook een kijkje in het publiek
zegt genoeg. Het zijn niet alleen
vijftienjarige meisjes die op
Silkstone afkomen, maar net zo
goed vijftigers. Ik laat me bij
voorbeeld erg inspireren door
songwriters van vroeger, en dat
hoor j e terugMet ieder z 'n eigen
invloed, vormen we samen best
een volwassen geluid."
Zacht?
Niels: „Waar ik echt een zacht
eitje van word? Liefdesverdriet.
Daar kun j e me echt zo klein mee
maken."
Frans: „Dat gaat voor mij ook
wel op. En vriendschappen. Als
er iets met je gebeurt, dan ben je
gewoon heel kwetsbaar. Dan
kun je wel heel stoer gaan doen,
maar uiteinclelijk heeft iedereen
in de band een heel klein hartje.
Dat zit trouwens ook wel in de
naam. 'Silk' staat voor de zacht
heid van zijde, 'stone' voor de
hardheid van steen. Dat con
trast vonden we erg mooi."
Niels: „Een beetje het Yin en
Yang idee, zacht en hard, blij en
verdrietig, maar samen één ge
heel."
Hard en intens kioaad?
Niels: „Je kunt me best pissed
maken met uitspraken die uit de
lucht komen vallen. We hebben
hier zes jaar hard naar toe ge
werkt. En toch komen mensen
met het verhaal van verwende
jongens, mooie kleertjes, leuke
looks en een hitje op de radio'.
We zijn hier stap-voor-stap naar
toe gegroeid, hebben onze eigen
stijl ontwikkeld en daar zijn we
trots op
Heerlijk verliefd?
Frans: „De enigen die 'vastzit
ten' in de band zijn de bassist en
de drummer. De rest is nog 'los'."
Niels: „Maar op het podium
merk je wel dat iedereen ge
woon lekker in z'n vel zit. Net
als wanneer je verliefd bent.
Dan zit er een twinkel in je ogen,
je krijgt die lach niet van je ge
zicht."
Album
Nu de tweede single 'Rain Has
Come' klaar ligt, neemt de
nieuwsgierigheid naar Silksto
ne in Nederland toe. Hoe zit het
met een heel album? „Nou, eind
van het jaar komt er nog een
derde single uit", begint Frans
voorzichtig nu de vraag naar
een album wel erg vaak op z'n
bord terechtkomt. „Steeds meel
mensen beginnen erover, dus
het werkt wel om met singles in
teresse op te wekken." „En op
zich hebben we al genoeg mate
riaal in huis om twee of drie al
bums te maken hoor", springt
Niels bij.Maar als jede tijd
hebt, dan kun je toch beter heel
secuur je album samenstellen.
En het kan zomaar dat we vol
gende week nog een waanzinnig
nummer schrijven. Die kun je
dan nog mooi aan je album toe
voegen straks."
Kyra Goede
De nieuwe single 'Rain Has Come'
ligt in de winkel. Voor meer info over
Silkstone: www.silkstone.nl
Lekker kletsen over judo.
Leuk, maar 'judo-in-het-
echie' vinden de meiden Hoor-
nick vele malen leuker. Thuis in
Vlissingen staat alles in het te
ken van deze sport. Het dage
lijks ritme van het hele gezin is
afgesteld op trainingstijden en
wedstrijden. Amy (9) was de
eerste die de mat op ging. „Op
m'n vierde begon
ik met de eerste oe
feningen. Je weet
wel, eerst leren
vallen en natuur
lijk veel sp elletj es
Later leer je de
verschillende gre
pen en ga je probe
ren de judobanden te halen. En
natuurlijk het meedoen aan
wedstrijden. Da's pas echt
leuk."
Het enthousiasme van zus Amy
werkte in ieder geval aansteke
lijk, want de tweelingzusjes
Lotte en Tara trokken in de slip
stream van grote zus mee in de
richting van de sportschool.
Amy beschikt sinds kort over de
groene band. Specialiteit? De
schouderworp, klinkt het vol
overtuiging. „Daarmee heb ik
het meest succes", lacht ze
breeduit. Jongens of meisjes, het
maakt haar niet veel uit wie ze
tegen de grond moet werken.
„Ik wil van elke tegenstander
graag winnen."
Tara luistert belangstellend
mee naar het relaas van Amy. Zij
pakt een judopartijtje liever an
ders aan. Zeker, een schouder-
worp zit ook wel in haar bagage,
maar een flinke beenveeg heeft
toch haar voorkeur. Een houd
greep wordt wat lastiger.
„Moeilijk om eruit te komen",
bekent ze. „Dat geldt voor je te
genstander maar ook voor je
zelf."
Bijna elk weekend zijn de zus
sen Hoornick wel ergens in het
land actief op de judomat. Het
Smurfentoernooi, toernooien in
België, de Zuid-Nederlandse
kampioenschappen in Tilburg
en diverse andere toernooien
kriskras in het
land leverden tot
nu toe een lawine
aan medailles, be
kers en standaards
op. „Wel vijf tig in
tussen" zegt Amy
trots. „De mooiste
kreeg ik in Gilze
toen ik kampioen werd van
Zuid-Nederland."
De tweeling luistert aandachtig'
naar het relaas van grote zus.
Tips van grote zus zijn welkom.
Daar kun je veel van leren. Het
leukste is om de tips gelijk maar
in praktijk te brengen. Het liefst
op de matras van hun bedden.
Maar daar steekt pa Hoornick
meestal een stokje voor. Dan
maar op het gras. Lekker dollen
met z'n drietjes.
Trekken, duwen, sjorren en
sleuren. Amy moet het hebben
van haar kracht, Lotte van haar
felheid en Tara van haar inzet.
Door te 'bruggen' weet Amy
uit een houdgreep te ontsnap
pen.
Binnenkort staan de Zeeuwse
kampioenschappen weer op het
pi-ogramma. Amy is vast van
plan haar titel te prolongeren.
„Veel trainen en goed blijven
presteren, dat is m'n opzet. Dan
komen de resultaten vanzelf."
Hans Segboer De judozusjes Hoornick: Lotte, Amy en Tara (vlnr).
foto Ruben Oreel
Veertien Zeeuwse jongeren
tussen de 14 en 20 jaar zijn
gisteren, samen met 21 jongeren
uit Vlaanderen, vertrokken
naar Kristiansand in Noorwe
gen. Ze doen daar mee aan het
internationale North Sea Youth
festival, een muziekfestival met
workshops, repetities en optre
dens. Ook de andere Noordzee-
kuststaten- Groot-Brittannië,
Denemarken, Zweden, Noor
wegen en Duitsland - zijn verte
genwoordigd. In totaal doen
zo'n tweehonderd jongeren mee
aan het festival, dat voor de eer
ste keer wordt gehouden. De
jongeren zijn geselecteerd dooi
de Kunstbende. Van cle vijftien
Zeeuwse uitverkorenen kon er
één niet mee. Deze kreeg geen
vrij van school. Maandag ko
men de jongeren terug in Zee
land.
Binnenkort in de Bioscoop De teRugiceer vrn het killer-Kuiken
