Toch
is het leuk in Arnemuiden
Keramiek en
bomen met een
Oosters tintje
Muziektheater in
boerenschuur bruist
van lef en levenslust
lezers schrijven
kunst cultuur
Willy DeVille in Arsenaaltheater
vrijdag 30 augustus 2002
door Edith Ramakers
ARNEMUIDEN - De jonge Ne
derlandse vrouw van Marok
kaanse komaf die met de dood is
bedreigd door 'jongens van Ar-
nemuiden', weet een dag na de
brief niet welke emotie ze voor
rang moet geven. „Ik ben ont
roerd door zoveel lieve reacties.
Ik weet nu dat ik hier niet alleen
in sta en dat er veel weldenken
de mensen zijn. Maar aan de an
dere kant ben ik bedroefd. Ik
doe mijn best om iets te beteke
nen voor de Nederlandse sa
menleving en dan krijg ik toch
deze brief, waarin letterlijk
staat dat mijn kinderen met
benzinebommen te maken krij
gen en dat ik op moet rotten
naar mijn land. Welk land trou
wens? Ik woon mijn leven lang
al in Nederland."
Nog maar vier weken geleden
verhuisde ze vanwege relatie
problemen van de Randstad
naar Arnemuiden. Ze wilde een
nieuw begin maken en hoopte in
een klein dorp een nare tijd af te
Politie Terneuzen
stopt verkopers
daklozenkrant
TERNEUZEN - De politie heeft
gistermiddag in Terneuzen een
einde gemaakt aan de verkoop
van de daklozenkrant. Van de
drie verkopers, afkomstig uit
Roemenië, zijn de kranten afge
nomen. Eén van hen bleek een
nepvergunning te hebben. Ook
die is in beslaggenomen.
Het is niet de eerste keer dat de
politie in Terneuzen optreedt te
gen verkopers van de daklozen
krant. Vorige week gebeurde
dat in het winkelcentrum Zuid
polder, ditmaal in de Haven
straat in het stadscentrum. Het
gaat om dezelfde personen. Het
trio bedient zich van agressieve
verkoopmethoden. Het publiek
ervaail de verkopers als opdrin
gerig. Uit onderzoek is gebleken
dat de drie Roemenen in België
een asielaanvraag hebben lo
pen. Eerder is van de overige
twee een valse verkoopvergun
ning in beslag genomen.
Deze rubriek is uitsluitend bestemd voor reacties op in de PZC vers h
nen redactionele berichten, artikelen of commentaren. De reactiV^i
beloopt uiterlijk 7 dagen. Plaatsing van bijdragen betekent niet dat H
redactie de meningen en stellingen van de inzenders onderschrijft
Open brieven, oproepen, gedichten en anonieme inzendingen worde
niet geplaatst. Bijdragen mogen niet langer zijn dan 250 woorden De
dactie behoudt zich het recht voor inzendingen te bekorten. Over
weigerde brieven wordt niet gecorrespondeerd.
Marie Kessels
In de PZC van 23-8 verscheen
het artikel Schrijven vanuit het
zwijgen. Het betrof het nieuw
ste boek van Marie Kessels Het
nietigste. Een goede omschrij
ving werd gebezigd 'tot in de
kleinste details terughalen van
de werkelijkheid.' Slechts wei
nigen weten dat Marie Kessels
'n dubbel talent is. Wat van toe
passing is op haar boek is zeker
ook van toepassing op haar
tweede (of eerste?) talent, name
lijk het tekenen. Met uiterste
precisie en discipline tekende ze
stapels kranten, wc-rolletjes
gerangschikt in diverse compo
sities, gevouwen papier. Kortom
papier in al zijn verschijnings
vormen. Elk kreukeltje, vouw
tje, deukje. Wat is er nietiger en
meer elementair dan papier.
Toen Marie bij ons exposeerde
in onze voormalige galerie ke
ken mensen met ongeloof en be
wondering naar haar werk.
Toch was er geen groot kopers-
publiek voor. We hadden het ge
luk een bedrijf in papier te vin
den dat verschillende werken
heeft aangeschaft. Mede daar
door vond ze de rust om zich
verder in het schrijven te verdie
pen. Het was voor haar een
breekpunt tussen twee werel
den: beeldende kunst en litera
tuur. Toentertijd hebben we ook
zélf een werk van haar gekocht.
Zondag tijdens de kunstroute
zal deze tekening (ribkarton) te
zien zijn op onderstaand adres.
Th. Peeters
Studio Maisbaai
Meestoof 3
Middelburg
Oorvijg
De LPF-minister van Economi
sche Zaken pleit voor een her
stel van waarden en normen
door o.a. de lijfstraffen weer in
te voeren binnen het onderwijs
en ouders die daar verhaal op
halen, zwaar te straffen (PZC,
28-8). Hebben we onlangs niet
de discussie gehad om het slaan
van kinderen helemaal te ver
bieden? Eerder stelde de minis
ter voor het wagenpark van de
politie te vervangen voor impo
santere (lees macho-)wagens i
om meer respect af te dwingen'
Tjonge, wat zijn dit nu voor
ideeën? Denkt de minister zo te
komen tot een herstel van waar- A
den en nonnen? Weet de minis- f
ter wel wat 'waarden' zijn? Weet
de minister wel dat Nederland -
'de Rechten van het Kind' on
dertekend heeft? Mag een volks
vertegenwoordiger wel zulke
gewelddadige "taal uitslaan'
Volwassenen en kinderen zou
den er bang van worden. Ik ge
loof niet dat geweld een manier
is om problemen op te lossen
Anders zou ik iedereen
oproepen om met imposante
(desnoods gehuurde) wagens
naar Den Haag te gaan om de
minister een oorvijg te geven.
Laten we 'de waakvlam' in het
politielogo maar houden en de-
ze dopen tot 'waakvlam van de
democratie'!
Marina van der Werjj
Nieuwstraat 49
Vlissingen
Suïcide
In uw krant van zaterdag 24-8
staat op één pagina een indruk-1
wekkende reportage over de
sch ri kbarende toename van suï
cides. Dit wordt onmiddellijk
gevolgd door een artikel dat de
mogelijkheid aangeeft om voor
€100 een wapen te kopen op de
zwarte markt.
Zoals ook door uw reporter ge
signaleerd, is suïcide een steeds
groter wordende doodsoorzaak
Ik vraag me af of er goed over
nagedacht is om deze twee arti
kelen op één pagina te plaatsen
Er zijn zoveel labiele, depressie
ve, zeer kwetsbare jongeren en
juist deze groep die in gedach
ten al bezig is met suicide en
vaak ook al pogingen gedaan
heeft, zou door deze combinatie
van artikelen tot een impuls-
suicide kunnen komen. €100 is
altijd wel te vinden.
J.M.P.L.Leek
Smaragd 48
Middelburg
sluiten. „Ik ben moslim en moet
in mijn eentje drie kinderen op
voeden. Ik denk dat dat het bes
te kan in een christelijk dorp, in
de verwachting dat zo'n kleine
gemeenschap ook bescherming
biedt. Ook deze twee geloven
hebben veel overeenkomsten."
Ze spreekt rad Nederlands met
een Rotterdamse tongval. Ze
draagt geen hoofddoek en ze
lijkt in alles een Nederlandse
vrouw. „Mensen vinden ook dat
ik vernederlandst ben. Ik vind
dat ik tussen twee culturen zit.
Ik hou van Marokko, ik hou van
Nederland. Ik wil altijd met bei
de culturen rekening houden.
Dat maakt het soms heel inge
wikkeld. Toen mijn vader in Ar
nemuiden op bezoek kwam,
vroeg ik hem om hier in de su
permarkt geen Marokkaans te
spreken. Ik wil niemand voor
het hoofd stoten."
Ze wil, zegt ze, juist heel goed
leven. „Alsof ik de negatieve
verhalen die altijd naar buiten
komen over Marokkaanse jon
geren wil uitwissen en wil laten
zien dat er ook goeie Marokka
nen zijn. Dat kost veel tijd en
energie. Marokkaanse jongeren
zouden die tijd veel beter kun
nen gebruiken voor hun eigen
ontplooiing."
Weerstand
Die hoofddoek draagt ze bewust
niet. „Roep ik niet juist weer
stand op als ik hier een hoofd
doek zou dragen? Begrijp me
wel goed Ik heb heel veel res
pect voor vrouwen die dat wel
doen. Het zou een vrije keuze
moeten zijn en een niet zo bela
den onderwerp. Misschien dat
ik diep in mijn hart ook wel een
hoofddoek wil dragen."
Een week voor de dreigbrief
maakte ze een ander vervelend
incident mee. Jongeren riepen
haar na dat ze terug moest naar
haar land. „Daar schrok ik van,
maar die kreten heb ik al eerder
gehoord Daar kan ik tegen en
zo'n belediging werkt niet lang
door. Het klinkt nu raar. maar
het is eigenlijk erg leuk in Arne
muiden. De mensen waren al
heel aardig. Ook mijn kinderen
hebben het naar hun zin. Voor
de oudste heeft het haast iets
vertrouwds hier. Ze vindt het
prachtig om de Arnemuidse
vrouwen en mannen in kleder
dracht naar de kerk te zien
gaan."
De telefoon gaat voor de zoveel
ste keer over in haar huis. Een
lid van de wijkbeheergroep van
Arnemuiden betuigt steun. Hij
zegt haar dolgraag te willen hel
pen met huishoudelijke klusjes.
„Omdat ik nog maar net hier
woon, moet ik nog een heleboel
opknappen aan het huis. Men
sen bieden spontaan aan om te
komen schilderen en behangen
Ze willen ook in mijn tuin ko
men werken. Dat zijn hartver
warmende reacties. De leraren
van mijn kinderen staan voor
me klaar en buurtgenoten zul
len er zijn als ik ze nodig heb."
Kees Grootjans van de wijkbe
heergroep zegt dat alle leden de
inhoud van de dreigbrief veraf
schuwen. „Het is ook niet ty
pisch Amemuids, zoals ze
misschien buiten Arnemuiden
zullen zeggen. Ik weet zeker dat
99,99 procent van Arnemuiden
afstand neemt van deze vreselij
ke taal en dreigementen. De
saamhorigheid in het dorp is
juist groot."
Racisme, vindt Grootjans, is het
'stomste wat er is'. „Mijn voor
ouders komen uit België, de uwe
misschien uit Indonesië. Zijn we
daarom minder? Ik vind het vre
selijk wat haar en haar kinderen
is aangedaan De jongens -of
misschien is het één onverlaat
die het gewaagd hebben, moe
ten onder de neus gewreven
worden dat ze heel veel kapot
maken met deze actie."
Eieren
Hij heeft een tijd geleden ook te
maken gekregen met agressivi
teit. Grootjans veroordeelde pu
bliekelijk het agressieve gedrag
van Arnemuidse jongeren tij
dens de jaarwisseling. „Er wer
den dagen achter elkaar eieren
tegen mijn rolluiken gegooid.
Dat het een vies zootje is, is tot
daaraan toe. Maar het vreet van
binnen aan je. Je wordt er diep
bedroefd van."
De vrouw die bedreigd is, wilde
in Arnemuiden een nieuwe start
maken. „Ik denk dat dat het
beste kan in een christelijk
dorp. De geloven hebben veel
overeenkomsten." foto Ruben
O reel
ROODEWIJK (bij Goes),
boerderij Hongersdijk
Nazomerfestival
Zwarte vogels in de bomen, van
Eric De Volder, door Toneel
groep Ceremonia Het muziek
Lod, in samenwerking met Zee
land Nazomer Festival. Muziek
van Dick van der Harst. Regie en
vormgeving van Eric De Volder.
door Willem Nijssen
Al direct bij de eerste to
nen van de muziekthea
terproductie 'Zwarte vogels
in de bomen' had ik de asso
ciatie met de middeleeuwse
schurk-schrijver, de dichter-
dief Francois Villon. Het
tweede lied, een narrenstoet
wellicht, een dodendans mis
schien, versterkt dat nog.
Doedelzakken, trommels,
middeleeuwse snaarinstru
menten. En ook in de uit
bundig gezongen tekst de
dubbele moraal van die va-
gantentijd als refrein: „Hier
is het dat de dood zich ver
heugt het leven te hulp te ko
men."
De brutale lef om zo'n niets
ontziende vijand als de dood
bij de naam te noemen. De
verachting voor zoiets 'onbe
nulligs' als de dood tegen
over het ernstige besluit om
tot op de bodem (van het glas)
van het leven te genieten. Die
merkwaardige tegenstelling
- is het wel een tegenstelling -
die je bijvoorbeeld ook vindt
in de naïeve schilderkunst,
een ongrijpbare vitaliteit,
dat is het wezen van 'Zwarte
vogels in de bomen'
Natuurlijk is er ook een ver
haal. Maar dat is bijzaak. De
personages zijn zo ongeveer
poppen, ze worden althans
aan het begin min of meer op
die manier tot leven gewekt.
Het zijn ook karikaturen, nu
eens bijzonder geestige en
dan weer zelfs ontroerende
karikaturen. maar karika
turen. Het zijn een oude boer
Honoré, zijn vrouw, hun twee
dochters waarvan een Agnes
de harde werker en de ander
(Christa) zwakzinnig en een
vriend van Honoré. De boer
derij wordt getroffen door te
genspoed (varkenspest). De
vriend Miel - een heel mooie
en dikwijls zeer komische rol
- kan misschien wel helpen
met een lening, maar heeft
ook wel zin in de dochter.
Misschien wel in alletwee de
dochters, hij is niet zo strikt
van zeden. Ook met in geld
zaken, denk ik. De boer ver
moedt niets, zijn vrouw is
achterdochtiger.
Dat alles in een sappig-stug
(West?)vlaams, steeds boven-
titeld. Als er in een on
heilsnacht met de zwakzin
nige Christa iets vreselijks
gebeurt, is de maat van on
heil vol Honoré verdraagt
het niet meer. „Het leven is
immens triest", is de sleutel
zin van het laatste, traag en
bijzonder mooi gezongen,
bijna psalmachtige lied.
Zo'n boerenverhaal in een
authentieke boerenschuur
spelen, geeft zeker een meer
waarde. Maar de echte
kracht zit toch ergens an
ders. En is helaas moeilijk te
duiden. Het heeft veel te ma
ken met de prachtige muziek
van Dick van der Harst, naar
het voorbeeld van middel
eeuwse en vroeg-polyfone
muziek, zwevend tussen reli
gieus en werelds. Met de
schitterende zangstemmen
in de meestal Latijnse tek
sten. In de verrassende hu
mor, zowel in de muziek als
in het spel en het contrast
tussen beide. Voorbeeld: ter
wijl de boerin op de kakstoel
gaat, zingt het koor een La
tijns lied in religieuze stijl,
maar - blijkens de op het ach
terdoek geprojecteerde ver
taling - met de tekst „Goed
gegeten, goed gescheten."
Heel die mix van tragedie en
komedie, van het religieuze
en het wereldse, van oude
muziek en moderne humor
wordt door elkaar gemengd
zoals een kind zijn verfdoos
hanteert. Spontaan, open,
naïef, zorgeloos en oorspron
kelijk. En wat daar dan uit
komt is hoe dan ook in elk de
tail weer even sprankelend.
En nieuw. En levenslustig.
Inderdaad niet te missen.
'Zivarte vogels in de bomen' is
nog te zien op 30 en 31 augustus
en van 3 t/m 7 september in boer
derij Hongersdijk te Roodewijk
(noordelijk van Goes, richting
Zierikzee)
Uitnodigingen voor Rock
Werchter, Lowlands en -
vanavond - het Zeeland Nazo
mer Festival doen vermoeden
dat het opwindende Belgische
mambo-orkest El Tattoo del Ti-
gre een echte zomerband is.
Maar ook 's winters weet het 28-
koppige ensemble het kwik in
de thermometer omhoog te stu
wen, aldus percussionist Stoffel
Verlackt. „We hebben vlak voor
kerst een tournee door Vlaande
ren gedaan en bij die concerten
was de sfeer minstens even
broeierig als bij de zomercon-
certen."
El Tattoo del Tigre is drie jaar
geleden opgericht door Ver
lackt, percussionist Tom Haute-
kiet, trombonist Carlo Mertens
en altsaxofonist BejaminBout-
reur. „We waren op café een
pintje aan het drinken, gewoon
wat bevriende muzikanten on
der elkaar, en het idee kwam op
iets met de mambo te doen We
zijn het gaan proberen. Partitu
ren maken, wat repeteren en het
scheen te werken. Tweeënhalf
jaar geleden hadden we het ge-
luk dat we twee concerten kre-
gen aangeboden. Die bleken
succesvol Toen kwam Werchter
in de zomer van 2000, en begin
2001 brachten we een cd uit
Verlackt praat er laconiek over
maar erkent dat een big band
met Belgische topmusici die ook I
elders emplooi hebben, aange
vuld met goede zangers en dan
sers, een behoorlijk organisatie-
talent vergt. „Met zijn vieren
verdelen we de taken en dan
blijkt het best mee te vallen."
Als percussionist is Verlackt dol
op de uiterst ritmische mambo-
muziek. Het is een kruising, legt
hij uit. tussen Cubaanse mu
ziekstijlen en de op show en en
tertainment gerichte aanpak
van Amerikaanse bigbands,
legt hij uit. „Met muziek, zang
en dans verzorgen wij een show
van anderhalf uur. Dansmu-
ziekjes en gezongen nummers
wisselen elkaar af, maar ook die
laatste zijn altijd om te dansen
Dat is onze opzet. Tegenwoor
dig gaat iedereen die wil dansen
naar de disco. Bij onze groep
komt ook wat nostalgie kijken
naar veertig, vijftig jaar gele
den. Toen ging men niet naar de
disco, maar naar een danszaal
waar grote orkesten speelden.
Wij laten zien dat dat ook nu nog
kan Dus wie zin heeft in een
swingend feestje, moet zeker
komen kijken."
El Tattoo del Tigre, Abdijplein
Middelburg, 21.30 uur.
VLISSINGEN - Uit in Vlissin
gen heeft het programma voor
het komende seizoen uitgebreid
met enkele opvallende concer
ten en een opmerkelijke thea
tershow. In het oog springt
vooral een akoestisch concert
van Willy DeVille en zijn band.
Willy DeVille maakte halverwe
ge de jaren zeventig naam met
zijn band Mink DeVille. Spa
nish Stroll is een klassieker, die
in Nederland de top drie haalde.
In de jaren tachtig gaat DeVille
platen opnemen onder zijn ei
gen naam. Hij scoort nogmaals
een grote hit met een gedurfde,
Spaans aandoende bewerking
van Jimi Hendrix' succesnum
mer 'Hey Joe'. Op 11 oktober
treedt Willy DeVille met zijn
groep voor een unplugged con
cert aan in het Vlissingse Arse
naaltheater.
Een dag later volgt Hazel
O'Connor, bekend van de punk-
film Breaking glass uit 1980. Op
16 oktober is de beurt aan het
trio Tony McAlpine, Virgil Do-
nati en Philip Bynoe, oftewel de
band van meestergitarist Steve
Vai (die zelf niet meekomt). Op
17 oktober staat het theaterpro
gramma The Indians are coming
gepland. Dit is een benefiet voor
Noord-Amerikaanse indianen.
Op 22 november is een concert
ingelast van de Haagse rock
groep Di-Rect, in het kader van
de Discover Tour. De kaartver
koop begint maandag.
door Anita Tournois
ST. ANNA-TER-MUIDEN - De
artistieke ontmoeting van de
Belgische Lieve Baert uit Brug
ge en de Italiaan Gianni Barilli
uit Verolavecchia, een dorpje in
de Po-vallei laat duidelijk zien
dat twee totaal verschillende
kunstuitingen elkaar voortref
felijk kunnen vinden en verster
ken. Barilli brengt een hulde
aan de boom, waarvan de vorm
geving en het solitair plaatsen,
Oosters aandoet. Baert koestert
eveneens het verre Oosten. Het
gebruik van natuurtinten geeft
beider werk een serene en har
monieuze uitstraling.
Barilli's werk toont landschap
pen, maar bovenal een onvoor
waardelijke liefde voor de
boom. Bomen, bedekt met een
flinke laag sneeuw, in de mist, in
de winter, in de storm, vaak uit
het landschap geplukt en veelal
solitair. Deze ode aan de boom
reikt ver. De kunstenaar kon
zelfs de verleiding niet weer
staan de witte vlakjes op de
groene binnendeur, ontstaan bij
het aftrekken van een poster, te
bewerken. Ze werden met pot
loodlijnen getransformeerd in
huisjes en boompjes, waardoor
een kunstwerk kon worden toe
gevoegd. Zijn werk kan gere
kend worden tot de Arte Povera.
Met minimale middelen wordt
de materie verheerlijkt en een
boeiende compositie gescha
pen.
Jute en ook andere natuurlijke
stoffen, geplooid, geplakt en ge
stikt, in lapjes of repen opge
bracht, vormen in veel van zijn
werk de basis waarop de boom
zijn imposante plaats inneemt
Samen met andere materialen
ontstaat structuur en reliëf. De
hoofdkleuren zijn zwart, bruin,
beige en wit en vele nuances.
Deze kleuren zijn terug te voe
ren naar zijn grootste inspira
tiebronnen, de woestijn en Afri
ka. Niet alleen lappen maar
ook bladmuziek, beschilderd
of bewerkt vormt een gelief
de ondergrond voor zijn wer
ken.
Dromendoosjes
Baert, autodidact, maakt al 14
jaar keramiek, veel gebruiks
voorwerpen met een hoge artis
tieke waarde. Achtenzeventig
schalen, potten, vazen en heel
veel mooie doosjes met laatjes of
vakjes, dromendoosjes ge
noemd, worden tentoongesteld
op kleine tafeltjes. Op een grote
tafel in het midden van de ruim
te is zand uitgespreid. In dit
zand is een schuin lopend pa
troon gekerfd, een soort nerven
Het patroon komt terug in het
daarop tentoongestelde kera
miek.
Door het stoken in een gasoven
met reductie, waardoor zeer ho
ge temperaturen mogelijk zijn
en door de Japanse glazuren die
zijn gebruikt, hebben de voor
werpen een prachtige, diepe,
glanzende tint. De kleuren ko
perrood en cedalon, een zacht
groen, aangevuld met zwart,
overheersen. Soms zijn ze door
het mengen gevlamd. Niet al
leen het gebruikte glazuur vindt
zijn oorsprong in het verre Oos
ten, ook de vormen, zoals de pa
gode, aangebrachte tekentjes en
dekseltjes - die perfect passen -
verwijzen naar de traditionele
Oosterse keramiek.
Tentoonstelling t/m 3 september in
het Oude Raadhuis, Markt, St. An-
na-t er-Muiden.
Dagelijks geopend van 13.00 18.00
uur.
Het olieverfschilderij Twins van
Gianni Barili boven een kera
miek van Lieve Baert.
foto Peter Nicolai
