Je moet een bloedhond zijn
om te overleven als prof
w
PZC
Ha,
Dimitri Mbuyu wil
met Terneuzen aan
klantenbinding doen
Vrouwen Oostkapelle
maken nieuwe start
24
Nico van der Meer Terneuzengaat voor niemand uit de weg
Koning van het zaterdagvoetbal
donderdag 29 augustus 2002
./..-A V .•/-
"SlSSfcf:
Nico van der Meer, in zijn flat met uitzicht op de Westerschelde. „Waar maak je nou nog mee dat de vrouw van de voorzitter je ramen komt zemen?" foto Camile Schelstraete
Ik niet koppen, hij ook niet koppenMet
die opdracht ging hij als jonge prof een
duel in voor de goal. Zo had Huub Ste
vens, die zijn trainer was in die tijd bij
PSV, het hem geleerd. En was een spits
iets sneller dan hij?Dat duurde nooit heel
lang, want je deelde gewoon even een
beukje uit. Het is maar een greep uit de
voetbaltaal van Nico van der Meer, die
dit jaar voor Terneuzen speelt, maar als
jonge speler zijn opleiding genoot bij
PSV, VW en TOP Oss.
Tien jaar prof geweest, afkomstig uit
Voorburg, maar vanaf zijn tweede jaar
opgegroeid in Brabant. Nico van der
Meer (3 0) is meer dan een opvallende ver
schijning in het anders zo rustige Zuider
sportpark van Terneuzen. Voor wie hem
nog niet aan het werk heeft gezien: hij is
hondsbrutaal, goed gebekt, bikkelhard,
uitgekookt, sterk aan de bal en herken
baar aan een kapsel met blonde high
lights. De scheids is op voorhand
gewaarschuwd. Tegen Hoek, op het toer
nooi van Delta in Vlissingen, ging hij na
tien minuten voor Alwin Don staan en
zei: „Als je niet optreedt, schoppen we
hier alles om."
Toon gezet
„Ik weet een beetje hoe het werkt, omdat
ik lang genoeg rondloop in het voetbal. Je
moet een bloedhond zijn om te overleven
als prof. Ik ga voor niemand meer uit de
weg op het veld. Zo'n Human ook, die
komt me tegen ons met een air in het veld
dat hij alles al heeft meegemaakt. Ik heb
in het veld even tegen hem gezegd: zo, zo
jongen, ook al twee jaar prof geweest? Je
moet hem even op zijn plaats zetten, dan
is de toon gelijk gezet."
Twee wedstrijden heeft hij nodig gehad
om te laten zien wat hij kan. Hij kan zich
niet echt oppeppen voor een vriend
schappelijk potje, maar de derby tegen
Hoek vond hij wel een mooie wedstrijd
om zich even te laten gelden. Nico van
der Meer groeide die avond uit tot de bes
te man op het veld. Hij vocht prachtige
duels uit met Björn Langeveld en Musa
Kanu, heerste als een veldheer op het
drukbevolkte middenveld, schuwde de
harde tackle niet en voorzag de aanval
van mooie, lange passes.
Hij draagt het hart op de tong en komt uit
een cultuur met een gezonde bluf. „Ik
weet dat er veel rivaliteit bestaat tussen
Terneuzen en Hoek. En ik heb gezegd dat
ik mee wil helpen om van Terneuzen de
beste club van Zeeland te maken. Ze zeg
gen dat Hoek veel meer betaalt, dat zal
mij een zorg zijn. Ik voetbal niet alleen
voor het geld, ook voor de eer."
Hoe komt zo'n speler (zoon van een oud
prof, neef van Dennis Bergkamp) bij Ter
neuzen terecht? „Ik kon kiezen uit een
paar clubs uit de hoofdklasse. JVC Cuijk
en Schijndel waren ook geïnteresseerd.
En via een makelaar kon ik ook stage lo
pen bij Livingstone in Schotland. Maar
eerlijk gezegd had ik daar geen trek meer
in. Ze willen me graag of ze willen me
niet."
Terneuzen was het meest slagvaardig,
toen het tegen het eind van mei op onder
handelen aankwam. „Ik heb hier een
paar geweldige mensen ontmoet, die eer
lijk en betrouwbaar overkomen. Zo'n
Dobbeleir, de voorzitter, is een heerlijke
man om afspraken mee te maken. En ik
kom natuurlijk niet zo maar uit Limburg
hiernaartoe. Het wordt aantrekkelijk
gemaakt om in de
top van de amateurs
te spelen. Ze willen
in Terneuzen vanal-
les voor me doen. Ik
heb een apparte
mentje aan het water
gekregen, om voor
lopig in te wonen.
Met een prachtig uit
zicht."
Hij was al wat gewend, bij PSV, bij VW,
in zijn jonge jaren. „Maar dit is anders, ik
val hier van de ene verbazing in de ande
re. De mensen van de club hebben me met
alles geholpen. Met de inrichting van de
flat, schoonmaken, schilderen, behan
gen. Ze zijn er met een paar man opgedo
ken en hebben alles voor me gedaan. Ik
zit hier schitterend aan zee. En zeg nou
zelf: waar maak je nou nog mee dat de
vrouw van de voorzitter je ramen komt
zemen?"
Blitse auto's
De afspraak is dat hij in principe voor
drie j aar blij ftVoor wat het waard is ten
minste. „Het kan ook zijn dat ze na een
jaar al op me zijn uitgekeken, dat ik een
enorme ruzie krijg en dat ze blij zijn dat
ik oprot." Maar daar gaat hij niet vanuit.
Hij wil in de komende jaren ook maat
schappelijk wel wat opbouwen en ook
daar gaat Terneuzen in meedenken.
„Mijn vader heeft in die tien jaar dat ik
prof was altijd gezegd: jongen, denk ook
eens aan later. Maar wat wil je. Ik had een
prachtig leven, met blitse auto's, mooie
meiden en alleen maar voetballen. Ik heb
wel eerst mijn school (atheneum) afge
maakt, maar daarna niets meer gedaan.
Ik leefde voor het voetbal. Voor mijn 2 le
jaar heb ik nooit gerookt, nooit gedron
ken en nooit een vrouw aangeraakt. Al
leen mijn vader dacht vooruit, ik niet."
Zijn vader (ook Nico, destijds voetballer
bij de profclub FC Hilversum) was be
roepsmilitair in Voorburg en werd later
overgeplaatst naar de vliegbasis bij
Eindhoven. Nico junior: „We gingen,
toen ik twee was. in Son en Breugel wo
nen. Ik werd op mijn vijfde lid van SBC.
Wat ik wel aardig vind is dat Xander de
Buisonjde zanger van Volumiadie net
een kindje heeft gemaakt bij Wendy van
Dijk, daar ook speelde. Twee jaar gele
den las ik in Voetbal International een in
terview met hem. Hij zei: de enige echte
voetballer die Son ooit heeft voortge
bracht was Nico van der Meer. Dat vind
ik wel mooi om te
lezen, dat zo'n jon
gen dat zegt."
„Ik ging naar PSV
toen ik acht was,
via de contacten
die mijn vader in
het voetbal had.
Daar heb ik ge
speeld totdat ik 21
was. Altijd in de hoogst spelende jeugd-
elftallen, later in het tweede elftal met
spelers als Peter Hoekstra, Emest Faber
en Mitchell van der Gaag. Ik zou op een
zeker moment doorstromen naar de eer
ste selectie, maar werd toch weer terug
gezet. En daar werd ik nogal opstandig
van. Ik heb net voor een wedstrijd een
keer mijn tas gepakt en ben weggelo
pen."
Kees Ploegsma, de manager, haalde hem
tochnogterug. „Hij vergaf het me, omdat
ik zo'n PSV-hart had. Maar toen VW
naar de eredivisie promoveerde, ben ik
daar naartoe gegaan. Ik heb er bijna vijf
jaar onafgebroken in het eerste gespeeld,
één jaar eredivisie, daarna eerste divisie.
Twee keer ben ik door de supporters tot
speler van het jaar uitgeroepen. Frans
Körver, de trainer, zag veel in me. Ik heb
in een interview een keer over hem ge
zegd dat hij niet serieus te nemen was.
Dat was een beetje naïef, geloof ik, te
genover een man die dertig jaar trainer
bij profclubs is geweest."
De doorbraak naar een topclub is uitge
bleven. Toen hij in 1998 de voorste kruis
Huiskamervraag: welke Zeeuwse ploeg bereikte als eerste het
hoogste niveau in het Nederlandse zaterdagvoetbal? Voor de
hand liggende antwoorden als Hoek, Kloetinge, Oostkapelle, Seroos-
kerke, Amemuiden en De Meeuwen getuigen van historische kennis
van het provinciale voetbal, maar zijn hartstikke fout.
De Zeeuwse primeur was voor Axelse Zaterdag Voetbal Vereniging:
AZW. Op de laatste speeldag van het seizoen 65/66 (Koninginnedag)
was een 3-1-overwinning op Aalburg voldoende voor het kampioen
schap in de derde klasse en promotie naar de tweede klasse, wat in die
jaren het hoogste zaterdagniveau was.
De architect van het Axelse succes was Rinus Walraven, een warm
persoon van weinig woorden. Zowel als speler als als trainer een ge
boren winnaar. Bij Axel haalde hij als stopperspil een handvol kam
pioenschappen binnen; bij buurman AZVV ging hij als trainer op
dezelfde voet verder. Hij leidde AZW twaalf jaar (1955-1967) en
stootte in die periode uit de afdeling drie klassen omhoog naar het
hoogste zaterdagniveau.
Historisch werd het duel met Good Luck, eind jaren vijftig in het de
buutjaar van AZW in de vierde klasse KNVB. Elf minuten voor tijd
keek de Axelse ploeg tegen een hopeloos lijkende 4-1-achterstand
aan, maar ruim zeshonderd tellen later nam AZVV met een 5-4-over-
winning de punten mee uit Raamsdonkveer.
Het waren slechts de voortekenen van een nog groter succes voor trai
ner Rinus Walraven en zijn kornuiten. In 1966 kroonde hij zich tot de
Axelse koning van het zaterdagvoetbal. Met AZVV werd hij kampi
oen van de derde klasse en tegelijkertijd met Terneuzense Boys van de
vierde klasse.
Rudy Boogert
band van zijn knie afscheurde, in een
duel met Dennis den Turk van AZ, mocht
hij van WV vertrekken. TOP Oss en Hel
mond Sport hadden belangstelling. Het
werd TOP. „Ze kochten me als de opvol
ger van een snelle jongen op links, maar
zo'n speler ben ik eigenlijk niet. Ik ben er
uiteindelijk nog drie jaar gebleven. Twee
jaar geleden werd ik in de wachtkamer
gezet. Ik kon nog naar Helmond Sport,
maar dat is niet doorgegaan. John de
Wolf, die me goed kende, was toen trainer
bij Halsteren, die heeft me daar naartoe
gehaald."
Afgezeikt
„Ik kreeg een baan aangeboden en moest
verzekeringen en hypotheken verkopen.
Mensen bellen, in de avonduren, en lopen
leuren. Daar was ik al snel op uitgeke
ken. Je moest altijd beleefd en nederig
blijven en werd nog afgezeikt met een
grote bek ook. Dat ligt me al helemaal
niet. Ik besloot om weg te gaan bij Hal
steren en rechten te gaan studeren in
Maastricht."
En ook dat verhaal had geen lang leven.
„Ik was er tien jaar uitgeweest, uit het
studeren. Het bleek een te grote stap te
zijn. Mijn zus, die meester in de rechten is
en les geeft in Maastricht, zag ook wel in
dat ik geen kans van slagen had. Ik heb,
vorig jaar dus, even bij Wilhelmina'08
gespeeld, in de klasse met Terneuzen. En
aan het eind van dat jaar kwam Terneu
zen om met me te praten. Ze waren in on
derhandeling met René Klomp, een
vriend van mijIk kreeg zo'n mooi aan
bod, dat ik niet kon weigeren."
De eerste kennismaking is veelbelovend.
Nico van der Meer voelt zich al aardig
thuis in zijn nieuwe omgeving. „Dimitri
Mbuyu, de trainer, komt op mij over als
een ontzettend lieve man. Ik kan me niet
voorstellen dat hij ooit kwaad op iemand
kan worden."
Voor de rest is het wennen aan de streek,
aan de gewoontes, de cultuur en naden
ken over zijn toekomst. „Ik ga nu bijna
elke dag op een vijvertje op paling vissen
met Remco van Leeuwen. Dat kan ik na
tuurlijk niet blijven doen. Mijn uitkering
stopt in oktober, tegen die tijd wil ik een
baan hebben. Dat moet lukken. Ik ben
vrijgezel en pas me overal snel aan. Het
liefst zou ik in de sportsfeer werken. Ik
zou bijvoorbeeld wel verkoper willen
worden bij sportmerken als Nike of Adi
das. Dat lijkt me ook mooi om met voet
bal te combineren."
Domme kaarten
Terneuzen zal ook even aan hem moeten
wennen. Nico van der Meer is geen speler
van onbesproken gedrag. Hij was ooit, in
zijn proftijd, goed voor drie rode kaarten
in vijf weken.
„Dat heb ik afgeleerd. Ik krijg nu geen
domme kaarten meer, voor schelden te
gen de
scheids of voor een bal wegtrappen."
Met zijn rappe tong zal hij af en toe wel
een paar gevoelige schenen raken. Zo zit
hij nu eenmaal in elkaar. „Ik ga niet di
rect de populaire jongen uithangen,
maar ik hou van droge humor. Dat zullen
ze in Terneuzen wel accepteren, denk ik.
Beetje uitdagen moet toch kunnen? Ik
had bijvoorbeeld van Arjan Human in
een interview gelezen dat hij vroeger al
tijd op de brommer naar de training bij
Cercle Brugge ging. Toen we tegen Hoek
speelden, heb ik voor de wedstrijd even
gevraagd: zo jongen, op de scooter geko
men...?"
Frits Bakker
De achtste plaats die Ter
neuzen afgelopen sei
zoen na een heftige eind
sprint behaalde, verbloemde
veel. In werkelijkheid maak
ten de Zeeuws-Vlamingen
een moeilijk debuut in de
hoofdklasse B van het zon
dagvoetbal door. De nieuwe
trainer hoopt dan ook op een
rustiger jaar dan het vorige.
Of van die rust bij de start
van het seizoen al sprake zal
zijn, is echter de vraag.
„Want ik verwacht dat van
de geblesseerden alleen Erik
de Koeijer de openingswed
strijd tegen Meerssen zal ha
len", zegt Dimitri Mbuyu.
De Belgische oefenmeester,
die na vijf succesvolle jaren
Paul Telussa heeft afgelost,
kon in de voorbereiding niet
één keer met zijn ideale elftal
aantreden. Geert de Poorter,
Dominique Verlinde, Matti
Buysse en De Koeijer waren
door blessures en noodzake
lijke operaties niet van de
partij en ook Stefan Saey en
Williams Benoit Moukoko
kampten enige tijd met lichte
blessures.
„Dus we moeten realistisch
zijn", vindt Mbuyu. „Als de
geblesseerden terug zijn,
hebben we een degelijke
ploeg en kunnen we mee
draaien. Maar dat is nu niet
het geval. En ik vind, met alle
respect, dat er nu te veel ver
schil in kwaliteit zit tussen
bepaalde spelers."
Dimitri Mbuyu zag Terneu
zen afgelopen seizoen alleen
aan het werk tegen het gede
gradeerde Wilhelmina'08 en
heeft zich laten vertellen dat
de hoofdklasse geen makke
lijke klasse is. „Er zijn name
lijk ook veel spelers uit het
profvoetbal afgezakt naar
onze klasse, dus veel ploegen
zullen nog sterker geworden
zijn. Maar ik vind ook dat de
huidige selectie sterker is
dan die van vorig seizoen Ni
co van der Meer, Benoit l
Moukoko, Stefan Saev en Jo-
han van Rumst zijn spelers
met een toegevoegde waarde
en ook Remco van Leeuwen
en Jordy Bakker kunnen iets
extra s brengen. We hebben
er dus zes spelers met extra
kwaliteiten bij gekregen."
Hij erkent dat er nog veel
werk te doen valt. maar
Mbuyu zal zijn tactiek niet
aan de tegenstanders aan
passen. „Daar hebben wij de
spelers niet voor", zegt
Mbuyu.
„We zullen de organisatie
neerzetten en van onze eigen
kracht uitgaan. Ik ben een
voetballende trainer, die zijn I
spelers verplicht om acties te
maken. Maar we moeten wel I
realistisch spelen. Want leuk
voetballen en complimenten
krijgen is leuk, maar wat
hebben we eraan als we geen
punten hebben? Bovenal
moeten we proberen aan
klantenbinding te doen, zo
dat ermeerpublieknaarTer-
neuzen komt."
Volgens de kenners zal vooral
Williams Benoit Moukoko
daarvoor moeten zorgen.
Mbuyu: „Zoals hij in de oe
fenwedstrijd tegen Lovende-
gem speelde, zo wil ik hem
bezig zien. Aanwezig zijn,
acties maken en scorend ver
mogen tonen.
Maar we moeten niet verge
ten dat hij negen maanden
niet gevoetbald heeft, omdat
hij in Turkije geen handgeld
kreeg. Tijdens die negen
maanden is hij wel bezig ge
bleven, maar hij heeft vooral
geleefd. Lekker eten en drin
ken. Daardoor weegt hij nu
nog drie tot vier kilo te zwaar.
Als hij eenmaal in conditie is,
kan hij van heel grote waarde
zijn."
Barry van der Hooft
Dimitri Mbuyu
foto Camile Schelstraete
De klap is verwerkt. De vrou
wen van Oostkapelle ma
ken na de degradatie uit de
hoofdklasse een nieuwe start.
Met een sterk verjongd team
hoopt de Walcherse formatie
komend seizoen een vooraan
staande rol in de eerste klasse te
spelen. „We staan vooreen nieu
we uitdaging", zegt oefenmees
ter Adri Franke. „De basis is
goed en ik zie de toekomst roos
kleurig tegemoet."
Het verblijf van Oostkapelle op
het hoogste niveau was van kor
te duur. Slechts één seizoen
hield de Walcherse formatie het
uit in het walhalla van het vrou
wenvoetbal. Oostkapelle deed
weinig onder voor de meeste te
genstanders, maar kwam uit
eindelijk toch iets tekort. Fran
ke: „Ik heb heel lang geroepen
dat die degradatie niet had ge
hoeven. We hebben best wel veel
tegenslag gehad, we hadden
veel blessures. Aan de andere
kant moet je misschien toch ge
woon concluderen dat we over
de gehele linie wat kwaliteit te-
kortkwamen. Vooral in de slot
fase van de competitie waren we
helemaal op."
Het vrouwenteam van Oostka
pelle heeft inmiddels een meta
morfose ondergaan. Arja
Bogaard, Irma cle Witte, Ilona
Harthoom en keeper Joska
Lamper zijn gestopt. Ilona
Stouthamer vertrok naar Ste-
doco, terwijl Sonja van Eenen-
naam vanwege haar zwanger
schap voorlopig niet inzetbaar
is. Daarvoor in de plaats zijn
Maud Kuipers (IJzendijke), An-
nemiek de Steur (Terneuzen),
Ada Geuze (Zeeland Sport) en
keeper Lennie Jacobse (zij keer
de na haar studie terug op het
oude nest) gekomen. Vanuit de
eigen opleiding zijn Janneke Ja
cobse, Ingeborg Staps, Nicoline
Jacobse, Marjolein van Ingen en
Femke Boonstra bij de eerste se
lectie gevoegd. „We hebben
een enorme verjonging doorge-
voerd", vertelt de 46-jarige
Franke. „Dat is ook goed. Als je j
een bolwerk wilt blijven, moet
je investeren in je eigen oplei-
ding. Toenikbij Oostkapelle be
gon, had ik een selectie van der
tien spelers. Komend seizoen
werk ik met een groep van 24
speelsters.
Er zijn vijf speelsters uitdeel-
gen opleiding gekomen. Daar
zitten meisjes van net veertien j
jaar bij."
Franke begint aan zijn vijfde
seizoen bij de vrouwen van
Oostkapelle. „Het wordt ook
mijn laatste", voegt hij er me
teen aan toe. „Het wordt tijd dat
er eens iemand anders voor de
groep komt te staan. Vergeet ook
niet dat het gigantisch intensief
is. Ik train twee avonden per
week en daarnaast houd ik nog j
twee avonden per week spreek
uur. Wat dat betreft is het trai
nen van een mannenteam een
makkie. De mannen hebben van
jongsafaan een opleiding geno- j
ten. Bij meisjes is dat veel min-
der. Als erbinnen een club zeven j
worden gevondenworden die
in een zeventalletje gegooid en
wordt er vaak maar wat gedaan.
Eigenlijk zouden die meisjes
tussen de jongens moeten voet
ballen, maar dat gebeurt vaak j
niet. Dat betekent dat je ze op
latere leeftij d nog moet scho
len."
Franke heeft zich altijd sterk
gemaakt voor het vrouwenvoet
bal. „Dat blijf ik ook doen .ver
zekert hij„maar ik voel me
soms wel eens een Don Quichot-
te. Ik zou graag hebben dat het
vrouwenvoetbal wat serieuzer
wordt benaderd. Oostkapelle
heeft binnen het bestuur ie
mand die verantwoordelijk is
voor het vrouwenvoetbal, maar
dat kom je maar heel weinig te
gen."
Jan Dagevos
