Verse hasj en veel seks
Dure jasjes
DE DIJK
23
Bad Candy
bereidt zich voor
Muzikanten dansen niet
Verpletterend debuut Sparta
Rauwe punk en sixtiesrock
Site met kinderliedjes
woensdag 28 augustus 2002
Drukte alom in de lounge
van Hotel The Grand in
Amsterdam. Alle vijf leden
van de populaire Ameri
kaanse band Korn, de uit
vinders van de nu-metal, zijn
vandaag ergens in het hotel
neergestreken om, al dan
niet via de telefoon, de Euro
pese pers te woord te staan.
Medewerkers van Korns
platenmaatschappij lopen af
en aan om de interviews in
goede banen te leiden en aan
de wensen van de muzikan
ten te voldoen.
In schril contrast met die hec-
tiek in de hotelhal staat de lo
me, melige en soms vermakelij
ke sfeer even verderop ergens in
een hoekje van de bar van het
chique Amsterdamse hotel.
Bassist Reggie Arvizu en gita
rist Brian Welch, in de rockwe-
reld beter bekend als respectie
velijk Fieldy en Head, hangen
flink onderuitgezakt in een
tweezitsbank. Koelbox met bier
en andere versnaperingen er
naast, zakje met versgekochte
hasj in de hand. En dat laatste is,
samen met seks, ook zo'n beetje
het enige onderwerp waar het
tweetal over kan en wil praten.
Een ongeïnteresseerde hand
druk kan er net vanaf. Een blik
niet.
Fieldy gaat eigenlijk gewoon
door met waar hij kennelijk de
hele tijd al mee bezig was: pra
ten over 'pussies' en over de
softdrugs die hij eerder in ruime
mate heeft ingekocht. Als een
kind zo blij zwaait hij regelma-
tig met z'n plastic zakje in het
rond. Dat dat maar zo mag in
Nederland! De bassist kan er
bijna niet over uit. ,,Je mag hier
overal gebruiken, zoveel je
maar wilt. Als je er maar nie
mand mee lastig valt", rakelt
Fieldy enthousiast tegen Head.
En die kan ook z'n oren haast
niet geloven.
In alle meligheid zouden we bij
na vergeten dat Korn ook nog
een nieuwe album uit heeft. Un
touchables heet de vijfde cd van
de - al willen ze zelf niets van die
typering weten - nu-metalband
uit Californië. Een plaat die
minder agressief en getergd
klinkt dan z'n voorgangers. Un
touchables is meer song-geori-
enteerd, melodieuzer, zo be
amen Head en Fieldy. Ze zijn erg
blij met het album. Hebben hem
zelfs al zo vaak gedraaid, dat het
nu wel even genoeg is.
Fieldy heeft de titel Untoucha
bles, overigens tot zichtbare
verbazing van collega Head, al
op z'n lijf laten tatoeëren. Veel
plek was er niet meer, maar er
gens op z'n borst kon het nog, zo
showt de bassist trots. En me
teen laat hij zien dat hij tussen
z'n ontelbare andere tatoeages,
alle overige albumtitels van
Korn ook ergens op zijn lichaam
heeft laten vereeuwigen. Head
is wat minder uitbundig be
schilderd, maar hij heeft onder
meer een tatoe met de band-
naam Korn onder aan zijn rug
en op zijn rechteronderarm de
opvallende titel 'Issues', het vo
rige album van Korn. Wie weet,
denkt Head, komt op zijn nu nog
lege linkeronderarm wel 'Un
touchables'.
Beide muzikanten noemen het
nieuwe album alweer een flinke
creatieve stap vooruit. Over de
als vanouds getergde teksten
kunnen ze niet al te veel zeggen,
die zijn van Davis' hand. Maar
wel weten ze waar de plaat in
muzikale zin door is geïnspi
reerd: seks. We hadden al zo'n
vermoeden. Fieldy: „Het is al
leen maar erotiek op dit album.
Muzikaal dan, hè! Onze inspira
tie haalden we uit strippers,
pussies en seks. Het is simpel
weg seks, drugs en rock-'n-roll.
Echt waar! Daar zijn we door
geïnspireerd. Wij zijn eigenlijk
net als Aerosmith. Daarom zijn
we ook van die enorme fans van
hen." Bassist en gitarist heffen
broederlijk 'Love in an elevator'
aan. „Geweldigeband!"
Han Neijenhuis
Korn: morgenavond in Ahoy'
Rotterdam.
De band waarvoor Golden
Earring-zanger Barry Hay
begin dit jaar in het hele land
meiden zocht, is een feit. Bad
Candy heet de groep van vijf
meiden van 17,18 en 19 jaar. De
band is ontstaan na een zoek
tocht via posters en de website
www.hisama.nl. Ook in kranten
werd veel aandacht aan het plan
van Barry Hay besteed.
Bad Candy bestaat uit zangeres
Else Merit 19) uit Havelte, gita-
riste Chantal van Brummelen
(18) uit Arnhem, bassiste Janne-
ke Nijhuijs 18) uit Den Haag,
drumster Stefanie Salmon (19)
uit Nieuwegein en gitariste Ry-
anne van Dorst (17) uit Maas
sluis.
De band is nu in Hilversum aan
het repeteren en de meiden be
reiden zich voor op een uitge
breide scholentour, die in
november en december in Ne
derland en Duitsland zal
plaatsvinden. In januari ver
schijnt de eerste single van Bad
Candy. Op www.badcandy.nl
kun je de ontwikkelingen van de
band volgen.
Bad Candy
Hè, jammer toch dat Willem-
Alexander al bezet is, ver
zucht ik tegen mijn moeder als
we de chicste van de chicste
winkel in Breda inlopen. Niet
dat ik Willempie zelf nu zo aan
trekkelijk vind, maar de jasjes
van Maxima zou ik toch graag
ook eens aan hebben. Die kans
lacht me nu toe in de vorm van
een winkel vol dure jasjes. Het
verschil met Maxima is alleen
dat ik het niet kan betalen. Maar
dat weerhoudt me er niet van
om toch wat te passen. De jasjes
zijn van mooie stof, met mooie
kleuren, kort en getailleerd.
Maar ook ontzettend duur.
Net als ik weer één of ander mooi
geval aan heb, komt de verkoop
ster op me af. Ik zie mijn moeder
al benauivd kijken: stel dat ze
denkt dat we potentiële kopers
zijn! „Wat staat dat prachtig!",
verzucht de mevrouw, zelf een
beetje gezet maar geheel in stijl
gekleed. Met een lichtelijk be
kakt accent prijst ze het jasje
aan, terwijl ik angstvallig het
prijskaartje in de gaten houd.
Dat vermeldt een bedrag van
enkele honderden euro's. Het
geval mag dan wel mooi van
kleur en goede kwaliteit zijn, ik
verkeer niet in de goede kringen
om met zulke kleren op theevisi
te te komen. En ik moet er niet
aan denken om spaghetti te eten
met zo'n duur lapje stof om me
heen.
Een paar jasjes verder komt de
mevrouw ons weer vergezellen
met een praatje. Ze heeft er nog
steeds haar zinnen op gezet om
ons iets te verkopen, wat niet
zo'n gekke gedachte is omdat
zich waarschijnlijk verder wei
nig mensen in deze winkel
wagen. Onverstoord heb ik on
dertussen een spijkerjasje aan
getrokken. Het ding bevat een
bontje op beide mouwen waar ik
bedachtzaam overheen aai. Zou
het?„Het is echt konijnenbont",
vertelt de verkoopster trots.
„Oh, nou eh... het is me eerlijk
gezegd toch een beetje te duur",
beken ik haar en vlug hang ik
het ding weer op zijn plek. Waar
het wat mij betreft nog heel lang
mag blijven hangen!
Maaike Wijnstra
De Dijk, de popgroep die dit
jaar haar twintigjarig jubi
leum viert, komt deze week op 1
binnen in de mega album top-
100 met de nieuwe cd Muzikan
ten Dansen Niet. Het is de eerste
keer dat De Dijk met een studio
album op de eerste plaats in de
albumtop-100 terechtkomt.
Huub van der Lubbe heeft een
geheel eigen kijk op de wereld.
De zanger van De Dijk, tevens
de belangrijkste tekstschrijver
van de band, bezingt op Muzi
kanten Dansen Niet wat hij al
twintig jaar ziet in feesttenten
en clubs: stoere jongens die ach
terin de zaal biertjes achterover
slaan, op het zaalgeluid afgeven
en het voorprogramma tot de
veters afbranden. 'Muzikanten
dansen niet niet zoals iedereen
ze staan liever op de gastenlijst
en lullen er doorheen'. Mooi en
raak getypeerd. De Dijk is een
instituut, dat in twintig jaar tijd
|IX
geen enkel zwak album heeft af
geleverd. Muzikanten Dansen
Niet is intens en opzwepend, in
getogen en melancholiek. Ty
pisch De Dijk.
Marin Groenewold
De Dijk: Muzikanten Dansen
Niet, Mercury, speelduur 47.53
Drie van de vier bandleden
van Sparta speelden tot
voor kort in het uiteengespatte
At The Drive-ln. Wat de jonge
mannen uit El Paso, Texas, laten
horen op him debuut Wiretap
Scars is verpletterend. Voor het
gemak zal er het labeltj e emoco-
re opgeplakt worden, maar dit
Sparta speelt dan wel voor het
kampioenschap van de eredivi
sie. Waar het soortgelijke bands
aan sterke songs ontbreekt, is
hier elk nummer raak. Zo stond
Fugazi ook ooit op eenzame
hoogte. Prachtige dromerige
melodieën wisselen energieke
punkuitspattingen af. Daarbij
contrasteren de ingetogen zang
partijen effectief met de stuk
ken waarin vol overgave de lon
gen uit het lijf worden
geschreeuwd. Indrukwekkend
debuut.
Peter van der Heide
Sparta: Wiretap Scars, Dream
works Records/Universal,
speelduur 47.45 min.
Primal Scream staat al vijf
tien jaar garant voor avon
tuurlijke cross-overs van rock
en indiepop met elektronica. Na
een klein dipj e op de vorige twee
albums, laten de Schotse vete
ranen met Evil Heat horen hoe
het ook alweer moest. Zo is 'Au
tobahn 66' een opvallend
geslaagd eerbetoon aan Kraft-
werk. Met de Sigue Sigue Sput-
nik-hectiek ('Miss Lucifer'),
verwrongen electro-baslijnen
('Detroit') en naïeve meisjes
zang (supermodel Kate Moss in
'Some Velvet Morning') gaan
Bobby Gillespie en co net een
stapje verder dan de huidige
electroclash-beweging. En 'The
Lord Is My Shotgun' is pure cy
berblues. Tel daarbij op rauwe
punk en sixtiesrock ('Rise', 'Ci
ty' en 'Skull X'), hele batterijen
uitbundig scheurende synthesi
zers en de ouderwets degelijke
productie van Kevin Shields
(ex-My Bloody Valentine) en
Andrew Weather all, en we heb
ben het over een ijzersterke, in
drukwekkend veelzijdige plaat
Elektronische rock voor de toe
komst.
Rob Broere
Primal Scream: Evil Heat, Co
lumbia/Sony, speelduur 41.44
Via de nieuwe website kinderliedjes. De cd kost nor-
www.mijneigencd.nl kun je maal 13,95, maar ter intro-
zelf een cd samenstellen met ductie tij delij k 10,46.
3. Shakira - Laundry Service (3)
4. Bruce Springsteen - The Rising (2)
5. Helmut Lotti
i - My Tribute To The King (10)
6. Celine Dion - A New Day Has Come (6)
7. Blof - Blauwe Ruis (9)
8. Marco Borsato - Onderweg (8)
9. K3 - Teleromeo (7)
10. Linkin Park - Reanimation (4)
