Rolstoel kan redelijk strand op
Een kasteel om snel te vergeten
11
Groen havenpark
Zierikzee overleeft
verblijf achtbaan
Verzamelaars vinden
gestolen treinen terug
Meer dan huidige drie overgangen aanpassen lijkt onmogelijk
zondag
middag
onbeperkt
gekookte
mosselen
eten
zeeuwse almanak
Geholpen
VAKANTIE VAKANTIE VAKANTIE
VAKANTIE
SCHOUWEN-DUIVELAND
waarin opgenomen
de Zierikzeesche Nieuwsbode
1844 - 1998
door Famke van Loon
ZIERIKZEE - Het verblijf van
de achtbaan op het Havenpark
tijdens de kermis van Zierikzee
is volgens marktmeester G. de
Masier goed verlopen. Of het
stadsparkje volgend jaar op
nieuw een tijdelijke verblijf
plaats voor een kermisexploi
tant zal bieden, moet blijken
wanneer dit experiment geëva
lueerd wordt.
Dit jaar is bij wijze van proef
voor het eerst het Havenpark in
Zierikzee gebruikt voor de ker
mis. De reden hiervoor was een
verbinding te maken tussen het
reuzenrad en de poffertjes
kraam op het Kraanplein en de
andere attracties op het Haven
plein. De opstelling van de gi
gantische achtbaan op het park
riep bij omwonenden echter
verontwaardigde reacties op.
Takken hingen over de rails en
de vrees bestond dat het groen
met snoei werk zou moeten wij
ken voor kermisvertier. Ook
C. Koenraadt, hoofd van de
plantsoenendienst, was hierom
niet gelukkig met de locatie van
de achtbaan.
Gisteren is de attractie weer op
geruimd. Een grote hijskraan
pakt delen van de rails op en tilt
ze hoog boven de kruinen van de
bomen en de Zierikzeese mu
ziektent op en legt ze op de
transportwagens. Nadat de
achtbaan volledig is opgeruimd
blijven op het Havenpark
slechts een paar schrammen
achter: op het gras en in het
bloemenperkje is nog te zien
waar de stellage gestaan heeft.
De takken van de Lindebomen,
die gedurende de week zijn op
gebonden om de karretjes vrij
baan te geven, hebben zo op het
eerste gezicht de kermis zonder
schade doorstaan.
„Het is goed verlopen", stelt
marktmeester De Masier. Met
de genomen voorzorgsmaatre
gelen - de opgebonden takken
en de achtbaan op blokken om
het gras te sparen - is hij tevre
den over de gang van zaken.
Koenraadt wil op dit moment
nog geen oordeel vellen. Gedu
rende de kermisweek en tijdens
de opruimwerkzaamheden
heeft hij weliswaar de boel goed
in de gaten gehouden, maar
Koenraadt wil eerst de conclu
sies van het onderzoeksbureau
afwachten, dat de gesteldheid
van het Havenpark na het ker
misbezoek zal inventariseren.
Hoewel hij tevreden is kan de
marktmeester nog niet zeggen
of volgend j aar opnieuw het Ha
venpark bij de kei-mis betrok
ken wordt. De Masier: „Wat mij
betreft wel. Maar na afloop van
ieder evenement houden we een
evaluatie. De indeling van de
kermis wordt pas komende win
ter gemaakt. Daar is nu nog
geen zinnig woord over te zeg
gen."
Advertentie
"Breng maar"
Ook in de vakantieperiode
verzorgen we graag uw
(digitaal) drukwerk.
De VejMestdagh
Pres. Rooseveltlaan 737 Vlissingen
Telefoon 440555
Advertentie
zaterdag 10 augustus 2002
door Andrea Bolle
RENESSE - Het Schouwse
strand is volgens regionale
Stichting Gehandicaptenbeleid
redelijk toegankelijk voor rol
stoelgebruikers. De duinover
gangen bij de Brouwersdam,
Rampweg en Neeltje Jans vol
doen naar opvatting van de or
ganisatie voor de ontsluiting
van het gebied voor mindervali-
den.
Veel meer zit er echter niet in,
moet de stichting tegelijkertijd
constateren. In de praktijk
blijkt het door de hoge duinen
lastig meer stranden langs de
Advertentie
11 augustus
13.00-18.00 uur
met friet
en garnituur
€15,00
Schouwse kust goed bereikbaar
te maken voor rolstoelers, scoo-
tmobielen, kinderwagens en
bolderkarren. De poging van
een individuele paviljoenhou
der om ook de toegang van
strook achter de Jan van Renes-
seweg te optimaliseren, is vol
gens de stichting een prijzens
waardig streven, maar het
resultaat voldoet nog niet aan
de eisen.
Volgens secretaris H. Top van de
Stichting Gehandicaptenbeleid
Schouwen-Duiveland is het
moeilijk om de bereikbaarheid
van de stranden te verbeteren.
Veel daarvan zijn namelijk al
leen te bereiken met een trapDe
aanleg van hellingbanen, net als
bij Domburg, is op Schouwen
lastig uitvoerbaar, beseft Top.
„Op Walcheren is het strand
breder, dus komt het water ook
niet zo ver als op Schouwen-
Duiveland. Als je hier toch een
hellingbaan aanlegt, komt mo
gelijk de veiligheid van de inwo
ners in gevaar en dat telt zwaar
der", legt Top uit.
Hoewel veel andere Zeeuwse
stranden beter bereikbaar zijn,
is Top toch tevreden over de mo
gelijkheden die al wel in de
Westhoek zijn gerealiseerd. Zo
zijn er de zogenaamde jutters,
rolstoelen met brede banden,
die op drie plaatsen de omge
ving in bruikleen worden gege
ven: Hotel de Zeeuwse Stromen,
Neeltje Jans en bij de strandop
gang aan de Rampweg bij Re-
nesse. Bovendien voldoen veel
Schouwse stranden ook aan de
andere eisen die de stichting
stelt.
Zo zijn er volgens Top voldoen
de invalidetoiletten, geleidelij-
nen voor visueel gehandicapten
en verharde paden bij de stran
den. „Je moet het ook breder
trekken, want dit soort dingen
zijn ook nodig voor kinderwa
gens en scootmobielen bijvoor
beeld."
De beste plek voor een minder
valide strandliefhebber op
Schouwen-Duiveland is de
overgang naar strandpaviljoen
de Zomerzon aan de Rampweg.
Niet alleen rolstoelgebruikers, m
de Laöne in Renesse.
Daar is een stukje strand speci
aal ingericht voor rolstoelge
bruikers, staat een gebouwtje
met sanitaire voorzieningen en
is ook het paviljoen zonder
moeilijkheden te betreden.
Top prijst de individuele poging
van strandpaviljoenhouder
K. Heijboer van de Schorpioen
en Blasa Bloesa om de weg naar
ook mensen met kil
zijn strandtenten toegankelij
ker te maken. Omdat hij regel
matig merkt dat rolstoelgebrui
kers het strand niet opkunnen
heeft hij een betonnen pad naar
beide strandtenten aangelegd.
Volgens Heijboer heeft de ge
meente niet gereageerd op zijn
brieven waarin hij om een pad
vroeg, dus betaalde hij 3500 eu
moeite sommige stranden ii
ro uit eigen zak en legde het zelf
aan.
Hoe mooi het eigen initiatief
ook klinkt, volgens Top voldoet
het pad nog niet. „Er ligt zo'n
vijf meter zand tussen de platen
van de duinovergang en het be
gin van de verharding. Ook al
haal je dat, dan kun je nog de pa
viljoens niet zelfstandig binnen
de Westhoek bereiken, zoals hier
foto Marijke Folkertsma
komen, want beiden hebben een
trap", aldus Top.
Toch is de secretaris blij met ie
dere nieuwe actie die er onder
nomen wordt. „De stichting is
lang een ondergeschoven kindje
geweest, maar nu krijgen we
meer aandacht. De groei is er en
naar elke nieuwe actie moet ex
tra gekeken worden."
Beeldend Dans Theater
Telder speelt:
'De Grond van
mijn Hart'
in de duinen van
Domburg
17.18.19.20.21 augustus
21.30 22.30 uur
Kaartverkoop informatie:
Markt 1. Domburg
06-22947955
aanspreekpunt@zeelandnct.nl
door Joep Trommelen
ZIERIKZEE - Dankzij een op
lettende collega-verzamelaar
heeft een 52-jarige man uit Zie
rikzee een in Duitsland gekoch
te maar onderweg gestolen par
tij modeltreinen van het merk
Trix weer terug in zijn bezit. Een
47-jarige Bredanaar is aange
houden en wordt verdacht van
diefstal en heling.
In april kocht de Zierikzeeë-
naar via een vriend de treinen in
Duitsland bij een veilinghuis.
De oude modeltreinen hebben
een verkoopwaarde van 3000
euro. Een koeriersbedrijf uit Et-
ten-Leur zou de zending, zoals
de verzamelaar vaker liet doen,
naar Zierikzee brengen. De doos
met locomotieven, wagons, rails
en wissels werden weliswaar bij
het koeriersbedrijf ingeboekt,
maar vermoedelijk ergens on
derweg uit de bestelauto gesto
len. De gedupeerde verzamelaar
had ze voor slechts vijfhonderd
euro verzekerd.
Een ander lid van de Neder
landse afdeling van de Trix
Express Club benadert de Zie-
rikzeeënaar begin juli. Via de
vereniging had hij van de dief
stal gehoord. Deze man plaatst
regelmatig advertenties waarin
hij Trixtreinen te koop vraagt,
wat hem die maand een tele
foontje uit Breda opleverde. Een
Bredanaar bood hem een doos
modeltreinen aan. De opletten
de verzamelaar vermoedde dat
het om de gestolen spullen gaat.
Samen met de Etten-Leurse po
litie besloot hij - bijgestaan door
een kennis - een afspraak met de
Bredanaar te maken. Het duo
beschikte over een lijst met de
exacte inhoud van de gestolen
doos. De aangeboden waar
kwam tot in detail overeen met
de verdwenen zending. Voor de
politie aanleiding om de Breda
naar kort nadien in zijn woning
aan te houden. Hij beweerde de
doos onder een schaftkeet op
zijn werk te hebben gevonden.
'Slapeloze nachten' heeft hij
aan de affaire overgehouden,
laat de rechtmatige eigenaar
weten.
Het dappere duo dat de treinen
wist op te sporen, kan op een ca
deautje rekenen.
Waarde
De Zierikzeeënaar heeft in de
loop der jaren zeventig gietijze
ren locs en tweehonderd wagons
van het illustere Duitse merk
verzameld. In verband met de
grote waarde van zijn totale col
lectie en uit angst voor inbre
kers, verkiest hij in de hele
kwestie de anonimiteit. Het bij
zondere aan Trix is het unieke
'drie-rail-systeem', waarbij de
locomotief de stroom uit een
derde rail in het midden haalt.
Zijn modellen dateren uit de pe
riode vanaf 1953, toen Trix
overschakelde op gelijkstroom,
tot het begin van de jaren zeven
tig. Aan de Trix-historie kwam
in 1997 een einde. Toen nam
concurrent Marklin het merk
over.
Het gonsde de hele dag al van
de geruchten op dat Middel
burgse kantoor. Ze hadden
allemaal betrekking op de af
wezigheid van de admini
strateur. Ziek was hij niet,
want dat is hij nooit. De
Oost-Souburger is namelijk
een Echte Man, zo één die
door weer en wind de afstand
tussen huis en kantoor fiet
send overbrugt.
Een naaste medewerkster
kwam uiteindelijk schuchter
met de verklaring voor
's mans absentie op de prop
pen: „Hij wordt vandaag ge
holpen", zei ze met een blik
vol medeleven. Waarop de
mannen plots weinig meer te
grappen hadden en zich nij- -
ver aan de arbeid zetten.
Dat was vrijdag. Op maan
dag verscheen de admini-.
strateur vrolijk weer op kan
toor. De begrijpende blikken
ontgingen hem. niet. Zo wel
de vraag of hij met de auto
was vandaag. Hij snapte er
niets van. „Ja maar, je mag
daarna toch een week niet
fietsen?" vroeg een collega
voorzichtig.
Dat had niemand hem ver
teld. Hij had zaterdag ge
woon zijn wekelijkse retour
tje Oostkapelle volbracht.
Op de fiets.
Waar: Strand bij Zoutelande
Aantal deelnemers: 15
Winnaars: Roel en Daan Boerekamps
Volgende wedstrijd:
Vrijdag 16 augustus,
Zeeuws-Vlaamse strand
Kosten deelnemers: gratis
Esmeralda van Hoepen: „Als ik ga graven, geef ik me helemaal.". foto Ruben Oreel
door Edith Ramakers
Daan Boerekamps uit Someren be
gint haast te stampvoeten. „Stout
water." Het water vernietigt zijn net
gebouwde zandkasteel. Twee jaar is
hij pas en hij begrijpt deze wereld
niet.
,,Ik wel", zegt zijn broer Roel, die ai ze
ven is. „Tegen water, wind en vuur kan
de mens niet op. Dat zegt papa altijd.
En bij zee hoort water, veel water, kijk
maar. Onze wereld draait en nu kantelt
de wereldbol naar Zeeland toe. Van
daar dat het vloed is. De wereld draait
door, gaat weg van Zeeland. Daarom
heeft Zeeland over zes uur minder
water en is het eb. Logisch toch", zegt
hij tegen zijn broertje. En verder:
„Zandkastelen gaan een keertje kapot.
Daar kun je helemaal niets tegen
doen."
Roel zit er allerminst mee dat zijn
fraaie kasteel instort en dat het ver
dwijnt. Het gebeurt. Het gaat er om,
vindt hij, snel iets moois te bouwen,
goed kijken hoe prachtig het is en hoe
lang het blijft staan en het daarna 'ge
woon vergeten'. Het is hem gelukt om
bij de zandkastelen wedstrijd van de
PZC samen met zijn broertje en zijn
moeder een 'mooie burcht te maken,
met watervallen, sloten, watergangen'.
De burcht had poorten en ramen. Van
daar dat het drietal uit Someren, de
PZC-hoofdprijs krijgt. „Mijn moeder
heeft goed meegeholpen met bouwen
en mijn broertje heeft water gehaald.
Maar het meeste water kwam vanzelf
naar het kasteel toe", vertelt Roel.
Moeder Marian was een welkome hulp.
„De kinderen vroegen erom. Mama,
mama, kom dan. Ik had liever even ge
luierd. Maar toch, zandkastelen bou
wen, dat heeft iets. Ik vind het ook goed
dat het kasteel is ingestort. Want dat
gebeurt op natuurlijke wijze. Op com
puters bijvoorbeeld krijgen kinderen
vreemde beelden voorgeschoteld. Een
gebouw stort op de computer nooit nor
maal in. Het proces van bouwen en af
breken verloopt onlogisch. Eigenlijk is
zandkastelen bouwen heel educatief."
Golven
Ze kijkt alsof ze niet eerder op die ma
nier aan kastelenbouwen heeft ge
dacht. Stout water, is dus eigenlijk niet
stout, maar sterk water. „En van de na
tuur kun je niet winnen. Dat is toch een
mooie les voor vandaag", zegt ze tegen
Daan.
De vloed nadert vrijdagmiddag snel,
sneller zelfs dan verwacht. De golven
zullen de kastelen meedogenloos om
ver duwen. Een smalle strook zand is
nog maar over. Ouders zien het opruk
kende onheil en de een na de ander pakt
schop en emmer om de kinderen te hel
pen. Of vinden ze het zelf ook leuk om
kastelen te bouwen. Het gezin Van
Hoepen uit Heinkenszand bouwt eens
gezind aan een riant fort. „Ik geniet
hier volgens mij evenveel van als mijn
kinderen", zegt Esmeralda van Hoe
pen. De moeder maakt geen zandkaste
len om 'enkel maar de kinderen een
handje toe steken'. „We spelen met el
kaar. De kinderen zijn creatief. Die
vrije manier van denken, raak je kwijt
als je ouder wordt. Kinderen kijken en
denken anders. Een stok kan rustig een
vlag zijn. En onze oudste Sven (5 jaar)
wilde dat er naast het kasteel een put
gegraven werd voor dieven. Hoe komt
hij erbij? Kinderen houden de herinne
ring aan mijn eigen jeugd levendig."
Over de streep
Dertig jaar is Esmeralda „En dan be
gint het te komen dat spelen niet meer
vanzelf gaat", zegt ze. „Jammer. Met
kinderen mag je spelen. Zij trekken je
soms ook over de streep om mee te doen.
En als ik dan ga graven, dan geef ik me
helemaal. Ik had niet eens in de gaten
dat er net een foto van mij werd ge
maakt."
De bijzondere creatie van de familie uit
Heinkenszand moet erna drie kwartier
aan geloven. De dievenput loopt vol
water, de vlag valt. De lotsbestemming
van een zandkasteel is dat het eens ka
pot gaat. „Maar vandaag gebeurt dat
wel erg snel. We hebben er amper van
kunnen genieten", zegt Esmeralda. „In
Frankrijk, Normandië, hebben we tij
dens ons laatste vakantie veel kastelen
gebouwd. We waren uren zoet met gra
ven en bouwenwant het duurde aardig
lang voordat de eindeloze stranden
volliepen."
Kopje onder
In Zoutelande wint de natuur met ge
mak het gevecht met de kastelen. Ze
gaan allemaal kopje onder. Het is een
oneerlijke strijd. En niemand, met uit
zondering van die ene kleine Daan,
treurt om het verlies. Hij kijkt telkens
even sip naar de plaats waar de burcht
fier overeind had gestaan. Het is die
blik die mij als onervaren kastelenbou
wer aanspreekt en mij terugbrengt
naar het moment dat een van mijn eer
ste zandkastelen met stoere muren, to
rens met kantelen, poorten en grachten
vernietigd werd door een jongen. Een
vervelende jongen. Hij sprong er een
paar keer plompverloren bovenop. Weg
kunstwerk en weg het idee dat alleen de
natuur een oneerlijke strijd kan leve
ren.