Lucratieve handel TPG Post
PZC
PZC
Zeeland broedplaats voor filmtalent
Mensfiguren in een wirwar van lijnen
ICHT
10
Pinner ontkent
betrokkenheid
diefstal bankpas
Schaarse zegels
PSD-ers geïnformeerd
over banen bij tunnel
Tien stoeptegels
tegen geweld
ZOMER IN ZEELAND
kunst cultuur
donderdag 8 augustus 2002
door Ron Maqnée
VLISSINGEN - De man die eer
der deze week in het misdaad
programma Opsporing Ver
zocht te zien was, ontkent
schuldig te zijn aan diefstal. De
politie wil vooralsnog niks
kwijt over de zaak. En Rabo
bank Nederland zegt vrijuit te
gaan.
Het opsporingsprogramma
toonde maandagavond beelden
van een man die aan het pinnen
was. Hij werd ervan verdacht
met een gestolen pas te pinnen.
Na de uitzending heeft de pin
ner zich bij de politie en de bank
gemeld, maar hij ontkent schul
dig te zijn aan diefstal van de
pas.
De zaak is overigens al dik twee
maanden oud. In de nacht van
zaterdag 25 op zondag 26 mei
werd ingebroken in een huisart
senpraktijk in Oost-Souburg.
Naast contant geld en waarde
papieren werd ook een pinpas
meegenomen.
Zondag 26 mei, rond half twee 's
middags, trachtte een onbeken
de met de pas geld op te nemen
bij de Rabobank in de Spui
straat te Vlissingen. Het lukte
hem niet om met de gestolen pas
geld te pinnen.
Van de poging zijn met een be
veiligingscamera beelden ge
maakt, die op de televisie wer
den vertoond.
Woordvoerder J. van Mourick
van de politie meldt dat de zaak
in onderzoek is. Om verdere
commotie tegen te gaan, doet hij
geen mededelingen over de
zaak.
Vrijuit
Een woordvoerder van Rabo
bank Nederland meldt desge
vraagd dat de bank vrijuit gaat
indien er sprake is van een per
soonsverwisseling. Als er een
vermoeden van een misdrijf is,
staat de bank namelijk alleen de
ruwe beelden van de beveili
gingscamera af. Daarnaast
draagt de Rabobank de zogehe
ten 'logfile', het bestand met de
pinners, over aan de politie.
.Het is vervolgens aan de lokale
politie om met een eenvoudige
berekening uit te zoeken wie er
op de beelden te zien is", aldus
de woordvoerder van Rabobank
Nederland.
door A.J. Snel
In de roman Eureka Street van de Ierse
schrijver Robert McLiam Wilson
loopt een man rond die uiterst vinding
rijk is als het erom gaat een inkomen te
verwerven. Die man, Chuckie, plaatst
in Noord-Ierse kranten advertenties
waarin hij reuzendildo's te koop aan
biedt voor £9,99 per stuk. Wie zo'n stuk
gereedschap toegestuurd wil krijgen,
kan Chuckie een cheque of girobetaal
kaart sturen ter waarde van dat bedrag.
In de advertentie staat dat het aanbod
geldt zolang de voorraad strekt: op op.
De voorraad strekt niet. Chuckie heeft
nooit de bedoeling gehad het bestelde te
leveren. In plaats daarvan stuurt hij de
mensen die voor het object hebben be
taald een briefje waarin hij meedeelt
niet aan zijn verplichtingen te kunnen
voldoen. Hij voegt daarbij een restitu
tiecheque van£9,99, die bij de bank kan
worden verzilverd. Op de cheque staat
een vet stempel: Restitutie Reuzendil-
do. De veronderstelling van Chuckie
dat slechts een enkeling een cheque met
dat opschrift gaat incasseren, wordt
bewaarheid. Veruit de meeste van zijn
klanten schamen zich en laten het
waardepapiertje voor wat het is. De ge
mankeerde leverancier blijft buiten
schot: hij doet precies wat hij heeft be
loofd en ziet zijn bankrekening toren
hoog worden.
De manier waarop TPG Post sinds een
aantal jaren omgaat met de uitgifte van
bijzondere postzegels, doet tot op zeke
re hoogte denken aan de lucratieve
handel van Chuckie. Het scabreuze ele
ment ontbreekt en bij de klanten is geen
sprake van schaamte. Maar voor het
overige is er een treffende overeen
komst. TPG Post verkoopt voor miljoe
nen euro's aan postzegels om op brie
ven, kaarten en pakjes te plakken. De
postdienst weet echter heel goed dat
voor de aankoop van de zegels, die in
een beperkte oplage worden uitge
bracht, met de normale wederdienst
wordt verlangd. Vrijwel geen klant ge
bruikt de schaarse zegels als frankeer-
middel. Ze worden opgeborgen of ver
handeld door mensen die worden ge
dreven door commerciële overwegin
gen of verzamelwoede. TPG hoeft dus
geen bij die zegels behorende post te
sorteren, vervoeren en bezorgen. Kassa.
Intact
Er is geen sprake van dat TPG Post met
de uitgifte van bijzondere zegels over
de schreef gaat. De verkoop van een
postzegel behelst de belofte dat het be-
Verzamelaars en handelaars halen een bijzondere postzegel binnen korte tijd uit de markt.
foto Ruben Oreel
drijf desgewenst een poststuk van punt
A naar punt B zal brengen. Wie de zegel
normaal gebruikt, zal ervaren dat die
belofte als regel prompt en soms wat
trager wordt ingelost. Maar haast nie
mand wenst TPG aan de impliciete toe
zegging te houden. Experts schatten
dat van de ruim 1,2 miljoen vellen met
twaalf provinciepostzegels die in de af
gelopen maanden op de markt werden
gebracht, er slechts enkele duizenden
zijn of worden aangebroken. Verzame
laars willen de vellen intact houden.
Afgestempelde zegels worden dan ook
schaars. Een zegel als die voor Zeeland
is uitgebracht - jaweld ie met de fout in
het volkslied - zal zelden op een post
stuk worden aangetroffen. Hetzelfde
geldt al geruime tijd voor Zomerzegels
en Kinderzegels.
Voor de provinciezegels toucheert TPG
Post ruim 5,5 miljoen euro en dat is een
veelvoud van de investering plus de
kosten voor distributie. De versprei
ding wordt trouwens overzichtelijk ge
houden: de zegels zijn alleen verkrijg
baar in de provincie waarop ze betrek
king hebben. De klanten moeten der
halve op reis en zij draaien derhalve op
voor het grootste deel van de kilometer-
kosten.
Wensen
TPG Post heeft geen percentages voor
handen van vastgehouden en normaal
gebruikte zegels. Een woordvoerster
stelt simpelweg dat met de uitgifte van
kleine oplagen bijzondere zegels tege
moet gekomen wordt aan de wensen
van verzamelaars, maar ook aan de ver
langens van consumenten die ze ge
woon kunnen gebruiken om post te
frankeren. ,,Dat er geld aan verdiend
wordt, is normaal, dat is bij iedere hob
by zo. De oplage van de provincieze
gels, 100.000 vellen van twaalf per pro
vincie, is niet zo laag."
Wie daartoe lust gevoelt, kan TPG Post
nadoen en zelf tot de uitgifte van post
zegels overgaan. Er zijn wel wat restric
ties. Het is, op grond van artikel 2a van
de Postwet, aan TPG voorbehouden ze
gels uit te geven met de beeltenis van de
koning en/of met de aanduiding 'Ne
derland' of een beeld dat symbool staat
voor dit land, bij voorbeeld de land
kaart. Verder heeft TPG het monopolie
op de bezorging van poststukken tot
honderd gram en op plaatsing van de
bekende rode brievenbussen. Wie die
regels niet schendt, mag een eigen post
zegel uitbrengen en dat is ook wel eens
gedaan: met de gestalte van Miss Hol
land. Verzamelaars, in Nederland een
half miljoen in getal, zien echter weinig
in zegels die door een nieuwe partij op
de markt worden gebracht; ze vinden
dat een officiële status ontbreekt.
Daardoor zullen pogingen van particu
lieren om zelf postzegels uit te brengen,
commercieel gezien geen succes heb
ben. Chuckie zou er weinig in zien.
door Jan Jansen
VLISSINGEN - Bijna het vol
tallige PSD-personeel weel
welke banen straks wenken bij
de nv Westerscheldetunnel. Op
maar liefst zes bijeenkomsten
zijn ze kortgeleden door func
tionarissen van de nv bijgepraat
over de plaatsingsmogelijkhe
den. „Bijna iedereen is ge
weest", zegt PSD-directeur H.
Thomaes.
De bijeenkomsten vloeiden
voort uit de afspraken tussen
bootdienst en tunnelmaat
schappij Het is de bedoeling en
kele tientallen PSD-ers werk te
bieden bij de tunnel zodra, in
maart volgend jaar, de ponten
stil komen te liggen.
Zekerheid daarover krijgt nie
mand op voorhand. Belangstel
lenden moeten gewoon sollici
teren naar functies die in hun
straatje passen, maar de af
spraak is dat het bootpersoneel
een streepje voor heeft. Bij het
tunnelbedrijf komen straks een
kleine zestig mensen te werken.
Behalve voor een paar hogere
functies is de werving volgens
een woordvoerder van de nv nog
niet op gang gekomen. „Het is
wel in voorbereiding, maar van
wege de vakanties ligt alles nu
even stil." Of het afgesproken
aantal PSD-ers daadwerkelijk
aan de bak komt, staat volgens
hem nog niet vast. ,,Ze moeten
wel aan de functie-eisen vol
doen."
Onder meer over die functie-ei
sen gingen de zes voorlichtings
bijeenkomsten. Ook aantallen
vacatures, verdiensten en ande
re arbeidsvoorwaarden kwa-
men uitvoerig aan bod. Het
bootpersoneel toonde massaal
belangstelling, maar keek vol
gens Thomaes ook de kat uit de
boom. „Eerst zien, dan geloven,
die houding hebben ze wel."
VLISSINGEN - Het aantal
stoeptegels van de Stichting Te
gen Zinloos Geweld is in Zee
land opgelopen tot tien. In heel
Nederland zijn in een jaar tijd
ruim 1500 stoeptegels tegen
agressie en geweld geplaatst.
Volgens An ja Bouwmeester van
deStichtingzijnernuzesinTer-
neuzen, twee in Retranchement
en twee in Middelburg ge
plaatst. De tegel heeft een af
beelding van een lieveheers
beestje, het symbool van de
Stichting. Iedereen kan de tegel
bestellen en daarmee de bood-
schap tegen zinloos geweld uit
dragen. Volgens de Stichting j
Tegen Zinloos Geweld blijft zo
de discussie over pesten, agres
sie en zinloos geweld levend. De
stoeptegel kost 69 eupo. Een deel
van de opbrengst wordt ge
bruikt voor activiteiten van de
organisatie.
Advertentie
Kom morgen, 9 augustus, ook naar Zoutelande
om een zandkasteel te bouwen!
Aanmelden om 14.00 uur bij de PZC-stand op het strand,
overgang bij de brede trap in het dorp.
Zelf schep, emmer e.a. meenemen!
Deelnemers krijgen een PZC-prijzenpakket.
Jonge filmmakers nemen een scene uit Het heilige doel op. Vlnr. geluidsman Thijs, acteur Wouter, actrice Anne-Merel, regisseur Tuur en
cameravrouw Kathy. foto Mechteld Jansen
door Ernst Jan Rozendaal
GOES - De scène die gefilmd wordt is be
perkt, maar het lijkt alsof het leegstaande
huis in Goes door een invasie is getroffen. De
woonkamer staat vol met filmapparatuur,
in de keuken en de gang proppen vijf jonge
ren van de filmcrew snel wat boterhammen
naar binnen en voor de deur van het toilet
neemt regisseur Tuur Verdonck nog even de
details door met de hoofdrolspelers. Er
staat een kotsscène op het programma.
Verdoncks film Het heilige doel is een van de
drie korte films die deze zomervakantie in
Zeeland worden gemaakt op initiatief van
de Stichting Juister. Spil in de organisatie
zijn Dirk de Kam (20) en Rieks Soepenberg
(19), Middelburgers die inmiddels studeren
aan (respectievelijk) de filmacademie in
Amsterdam en die in Brussel. De afgelopen
jaren namen zij 's zomers zelf in Zeeland
korte speelfilms op. Dat leverde Dé ja Vu,
Spotlight en Rood op. De eerste werd ver
toond in het Middelburgse Schuttershoft
heater, de laatste twee ook in 't Beest in
Goes en tijdens het festival Film by the Sea
in Vlissingen.
Dit jaar filmen De Kam en Soepenberg niet
zelf maar stellen zij drie andere beginnende
regisseurs in staat een film te maken. Ze
krijgen daarvoor subsidie van de provincie
en het Fonds voor Amateurkunst. De taken
zijn duidelijk verdeeld. De Kam neemt de
productionele kant voor zijn rekening, die
richting studeert hij immers ook in Amster
dam. Soepenberg is supervisor over de regie
en de montage en maakt ook een 'Making of'
van het project.
Het werk van de Stichting Juister, waarbij
deze zomer in totaal zo'n honderd Zeeuwse
jongeren zijn betrokken, is bepaald geen
kinderspel. De drie regisseurs - naast Ver
donck zijn dat Vincent van Willigen en T01-
ne Otto - zijn ruim van tevoren aan de slag
gegaan met hun script, dat vervolgens kri
tisch is doorgesproken met De Kam en Soe
penberg. „Wij vroegen ze telkens: Waarom
wil je dat?", zegt Soepenberg. „Als ze aan
het filmen zijn moeten ze aan de crew ook
uit kunnen leggen hoe ze iets willen doen en
waarom." Acteurs moesten auditie doen en
van tevoren hebben de vrijwilligers meege
daan aan diverse workshops. Wie op een la
ter moment instapt, loopt een dag mee om te
worden ingewerkt.
Apparatuur
Het project is inmiddels in de derde week
aanbeland. Van Willigen, die in de eerste
week filmde, is na een week montage begon
nen aan de afwerking, inclusief de opname
van de filmmuziek. Verdonck heeft de film
apparatuur overgenomen van Otto, die nu
monteert. Zo sluiten de verschillende fasen
op elkaar aan en kan optimaal gebruik wor
den gemaakt van de beschikbare appara
tuur. Soepenberg en De Kam zorgen dat
alles aanwezig is op de dag dat het moet
worden gebruikt. Soepenberg: „Iedere
week rijdt er toch wel twee keer een auto
naar Amsterdam om spullen te halen."
Elke regisseur krijgt een productie-mede
werker toegewezen. Die moet zorgen dat el
ke dag gefilmd kan worden, maar krijgt
daarbij ondersteuning van De Kam. Er
wordt professioneel gewerkt met vergun
ningen en locatieovereenkomsten. Op die
manier is het leegstaande huis in Goes net
jes ter beschikking gesteld door de woning
bouwvereniging. De weekendwoning van
De Kam en Soepenberg aan de Noordsingel
in Middelburg is coördinatiecentrum van
het project. De Kam: „Dat is nu echt een
vierentwintiguursbedrijfDag en nacht zijn
er hier twee aan het werk en slapen er twee.
Er is gefilmd in Goes, Kapelle, Middelburg
en Aagtekerke. De muziek wordt opgeno
men in een studio in Oudelande. Veel van de
vrijwilligers hebben ambities op het gebied
van film of muziek, vertellen De Kam en
Soepenberg. Ze zijn gerecruteerd via inter
net, op scholen, via de Kunstbende of omdat
ze aan eerdere zomerprojecten hebben deel
genomen. Het project van Stichting Luister
is door en voor jongeren, het initiatief gaat
niet uit van een welzijnsorganisatie als
Scoop. „Volgens mij is dit project uniek en
niet alleen voor Zeeland", zegt De Kam.
„Het zijn de jongeren zelf die dit willen. Vo
rige week hadden we elke nacht bij filmop
namen vijftien man op de been. Dat tekent
het enthousiasme." Als het aan De Kam en
Soepenberg ligt wordt Zeeland een broed
plaats voor jong filmtalent. „Zeeland is
meer dan alleen een mooie locatie voor fil
mers", aldus de laatste. „Waarom zouden de
makers niet hier vandaan kunnen komen?"
doorErnst Jan Rozendaal
MIDDELBURG - Voor de twee
de keer toont Galerie T in Mid
delburg werk van het Nijmeegse
kunstenaarsechtpaar Denny
Baggen en Peter Jansen. De
schilderijen van Baggen en de
bronzen sculpturen van Jansen
zijn ditmaal gecombineerd met
een tentoonstelling van Gertie
Janssen in de kelderruimte.
Baggen kan als centrale kunste
naar van het geheel worden ge
zien. De overeenkomst met het
werk van beeldhouwer Jansen
zit 'm in een geprononceerde
lijn, met schilderes en keramiste
heeft ze een voorliefde voor hel
dere kleuren gemeen.
Waarin het werk van alledrie de
kunstenaars overeenkomt, is
dat na enige tijd kijken, een
voorstelling steeds duidelijk
doorbreekt in werk dat aanvan
kelijk nogal abstract lijkt. Van
Baggen zijn zes grote en een vijf
tiental kleine panelen te zien.
De grote werken zijn in één
kleur geschilderd. In de dikke
laag olieverf - blauw, rood, geel
of groen - heeft Baggen met de
achterkant van haar penseel lij
nen getekend. Een enorme wir
war, zo lijkt het. Maar al snel
blijken de lijnen niet lukraak
getrokken. Er doemen tal van
mens- en dierfiguren op, of de
len daarvan, zoals handen. De
lijn blijft daarbij ononderbro
ken, zodat alle figuren als het
ware aan een draad zijn gere
gen. Knap is dat het overvolle
geheel toch een zeer evenwich
tige indruk maakt.
Hoewel het procédé hetzelfde is,
weet Baggen volop te variëren.
Op het ene werk zijn de figuren
groter dan op het andere. Dan
weer zorgen kleurschakeringen
in de geschilderde ondergrond
voor opvallende effecten. Een
enkele keer kleurt ze figuren in
met een net iets andere tint,
waardoor ineens uit de voorstel
ling springen.
Op de kleinere werken gaat
Baggen verder. Veel ervan beho
ren tot de serie 'Vrouwtjes'. Ook
daarin worden in lijnen figuren
in olieverf getekend, maar de
stijl is, hoewel losser, meer uit
gewerkt. De vrouwen in Afri
kaanse kledij zijn gedeeltelijk
geschilderd en vullen bijna de
totale oppervlakte. Voor de ach
tergrond valt Baggen vaak te
rug op het procédé van lijnen in
verf. Als ze toch kiest voor een
voorstelling van van een hele
boel figuren uit één lijn maar
enkele daarvan een andere
kleur geeft dan de achtergrond
(bijvoorbeeld blauw op rood)
Beelden in Galerie T in Middelburg van Peter Jansen, genaamd Derwisj(t) (op voorgrond) en Nautilus.
foto Lex de Meester
komt een duidelijke verwant
schap met het werk van Keith
Haring aan het licht.
Ook Peter Jansen werkt met lij
nen, alleen doet hij dat in brons.
Wat meteen uitsluit dat zijn
beelden zijn uitgezaagd en in el
kaar gelast. Ze zijn wel degelijk
gegoten. Zijn sculpturen zijn
open en ruimtelijk. Hij is op
zoek naar evenwichtige, vaak
symmetrische vormen. In zijn
lijnenspel is ook dikwijls een
mensfiguur te ontwaren. An
ders dan bij Baggen, waar de
mensfiguren over het doek zijn
verspreid, zijn ze bij Jansen het
middelpunt van zijn eigen ge
schapen kosmos. Het werk van
Gertie Janssen, die in de kelder
ruimte grafiek, schilderijen en
keramiek exposeert, is uitbun
diger en chaotischer dan dat in
de parterre. Zij biedt elke keer
opnieuw een kleurenfestijn. De
invloed van Cobra is evident.
Met die uit de jaren vijftig stam
mende expressionistische be
weging heeft ze een fascinatie
voor de kindertekening gemeen.
Zo is op een aantal schilderijen
duidelijk dat zij haar achter
grond als laatste heeft ingevuld,
iets wat kinderen vaak doen na
dat ze her en der verspreid spon
taan een aantal dingen hebben
getekend of geschilderd. Jans
sen doet dat hetzelfde, maar met,
een professioneel oog voor
kleur. Achtergrond wordt dan
ineens voorgrond en het duurt
even voor de beschouwer kan
opmaken wat de drukke voor
stelling allemaal precies bevat
De kleuren van de litho, de zeef
drukken en het grafiek bevesti
gen nog eens dat Janssen een
scherp oog heeft voor mooie tin
ten.
Expositie Denny Baggen, Peter Jan
sen en Gertie Janssen, t/m 24 augus
tus in Galerie Tin Middelburg, open
do t/m za van 11-16 uur.
