Jacht op gevaarlijke aliens Drie zussen spannen samen tegen broer PZC Ukkepukken slaan los Brutale Britse komedie Jaloezie tussen eskimo's Men In Black II Birthday Girl Zus Zo Shrek en Monsters Inc. zijn animatiefilms die zowel kinderen als hun ouders kunnen plezieren. De in nauw verwante stijl vervaardigde digitale ani matiefilm Jimmy Neutron: Wonderkind mikt echt op alleen de jongste generatie bioscoop- gangers. Volwassenen hebben bij deze door John A. Davis ge regisseerde sf-komedie weinig te zoeken. Dat past dan aardig bij het onderwerp, want we krij gen hier te maken met kinderen die regelmatig verzuchten hoe veel leuker het leven zou zijn als ouders zich niet voortdurend overal mee bemoeiden. Het grut wordt op hun wenken bediend. Met groene blubber gevulde paaseieren van de pla neet Yoke zullen alle ouders kid nappen, waarna hun kroost me teen de gelegenheid grijpt om zich mateloos uit te leven in het net geopend pretpark waar ze eerst niet naartoe mochten. Hoofdpersonage van het avon tuur is Jimmy Neutron, een jon getje dat zijn kleine gestalte compenseert met een extra groot hoofd, gevuld met boven dien uitzonderlijk goed functio nerende hersens. We praten hier over een genietje dat zelf een ro bothond in elkaar heeft geknut seld, ruimtevaartuigen ont werpt en contact weet te leggen met buitenaardse beschavin gen. Met die laatste hobby heeft Jim my ongewild de Yokianen naar het rustige vijftiger jaren-dorp je Retroburg gelokt en dus de ontvoering van alle vaders en moeders veroorzaakt, hetgeen aanvankelijk volstrekt niet wordt betreurd. Pas wanneer ie dereen misselijk is geworden van al het ongeremd snoepen, veel te laat opblijven en gedraai in kermisattracties, beginnen de losgeslagen ukkepukken weer naar ouderlijk gezag te verlangen. Dan organiseert Jimmy zijn reddingsexpeditie naar de pla neet waar hun verwekkers in middels zijn gehersenspoeld en door Yokianen worden gedwon gen de Vogeltjesdans uit te voe ren alvorens ze zullen worden geofferd aan een slijmerige reu- zenkip Nog net op tijd weet de jeugd van Retroburg de mon sters verpletterend te verslaan en zich aldus de eeuwige dank baarheid te venverven van hun zwaar beproefde ouders. Het concept is simpel en vrien delijk gehouden. Het oogt ka kelbont en plastic-achtig. Tech nisch is het weliswaar niet echt opzienbarend maar toch knap genoeg gemaakt. En Jimmy Neutron: Wonderkind rouleert in een versie met Nederlandse stemmen. Pieter van Lierop Jimmy Neutron: Wonderkind, regie John A. Davies, stemmen Lies Vis- schedijk, Julika Marijn, Sjaak Har- tog, Daan Schuurmans, Beau van Erven Dorens, te zien in Cine City Vlissingen, De Koning Hulst en Ci- nemactueel Bergen op Zoom. vrijdag 2 augustus 2002 cht veel nieuws mag men niet verwachten van een film als Men In Black II, wederom geregisseerd door Barry Sonnefeld. Daarvoor is de formule van de oorspronkelijke box office hit uit 1997 te specifiek geweest. Twee in zwarte I I pakken gestoken snuiters j van een ultrageheime dienst sporen subversieve I asielzoekers van andere planeten op. Neem een contactgestoorde Engelse kantoorklerk en een doorgewinterde Russische oplichtster, en je hebt precies het onmogelijke koppel waar van je weet dat ze elkaar na de onvermijdelijke heibel zullen krijgen. Tel daar bij op het gege ven dat de kettingrokende schoonheid uit Moskou ge makshalve gespeeld wordt door de bekende Australische Nicole Kidman, en er is weinig reden om nog iets origineels te ver wachten. Maar gelukkig, tel kens wanneer je denkt dat je nu wel weet hoe het zit met die bankbediende (Ben Chaplin) en zijn postorderbruidje blijkt het allemaal weer net iets anders te lopen. Birthday Girl past in de trend van recente Britse kome dies die brutaler, ironischer en absurder zijn dan veel Ameri kaanse voorbeelden. De filmende gebroeders Butter- worth (met Jez als regisseur, Tom voor het scenario en Steve als producent) verzekeren ons zelfs dat ze erg hun best hebben gedaan om echte Russische ac teurs aan te trekken, maar he laas spraken die geen van allen Engels. Dat bracht ze op het idee van de bizarre communica tie tussen de droogkomische Chaplin en Kidman, wier voca bulaire zich tot het woordje 'yes' beperkt. Het is een mooi verhaal, maar ik heb er mijn twijfels bij. Want dat Kidman en de Franse acteurs Vincent Cassel en Mathieu Kassovitz die haar handlangers spelen geen Russisch spraken was ken nelijk geen bezwaar. Na een korte maar krachtige taalcoa- chingkomt het 'da' met bijbeho rende Russische volzinnen hen volstrekt natuurlijk over de lip pen. Hoe het ook zijde Butterworths nemen zowel het benepen En gelse kantoormilieu als het pa thetische Russische machismo op een levendige manier op de hak. Niet dat het veel dieper gaat dan het verbouwereerde gezicht van Chaplin of de omfloerste blik van Kidman, maar met mieren, woordenboe ken, een rode trui en een gitaar koffer als belangrijke bijrolspe lers is het een fantasierijke en vrolijke misdaadklucht gewor den die verre van vervelend is. Fris van beeld en met vaart ge regisseerd, en bovendien een aardig spelletje spelend met de verplichte romantiek die tel kens opdoemt om vervolgens weer te worden uitgesteld Dat de brave kantoorman zichzelf overstijgt lag voor de hand. maar wat is het bevredigend om te zien hoe hij die verwaande Russische haantjes er met hun eigen gitaar van langs geeft. Leo Bankersen Birthday Girll: regie Jez Butter- worth, met Ben Chaplin, Nicole Kidman, Vincent Cassel, Mathieu Kassovitz, te zien in De Koning Hulst. Het is net zoiets als Ghost- busters II, waarin het spo- ken-verdelgingsteam uiteraard ook niet meer kon doen dan nog j meer spoken gaan opsporen en verdelgen. Zo zijn in Men In Black II ook Will Smith en Tom- I my Lee Jones weer veroordeeld i tot elkaar en tot het opsporen van als min of meer normale mensen vermomde 'aliens' zon der verblijfsvergunning. En die 'aliens' dienen verdelgd te wor den als blijkt dat ze een bedrei ging vormen voor de mensheid. Het is wel even interessant om te zien hoe de agenten Kay en Jay (alias Smith Jones) als team worden herenigd, want het ein de van Man In Black I had laten zien hoe Tommy Lee's persona- ge was'geneutraliseerd', hetgeen inhield dat al zijn her inneringen aan de Marsmanne- tjesjacht waren uitgevaagd, waarmee hij dus in één klap on geschikt was gemaakt voor de dienst. We komen hem nu dan ook pas tegen na een half uurtje of zo, als blijkt dat met Jay's nieuwe partner geen rechte vore te ploegen valt. Die dient dus plaats te maken voor de enige 'buddy' die voor het publiek ac ceptabel is: agent Kay, die te- Will Smith (I) en Tommy Lee Jones. Op de achtergrond Rosario Dawson. genwoordig zijn brood verdient als lokettist op een postkantoor. Het blijkt niet eens zo moeilijk om hem zijn geheugen terug te bezorgen. Als speciale opfrisser dient ene Serleena (Lara Flyrm Boyle) met wie Kay ooit buiten gewoon onaangename ervarin gen had. Serleena is een kwaad aardige Kylothian die de planeet Aarde bereikt als een vetplantje dat blijkt te kunnen veranderen in een lingerie-mo del en in die gedaante te verlei den weet tot paargedrag met ca tastrofale gevolgen voor de minnaar. Bij haar inspanningen om onze wereld aan haar gulzige grillen te onderwerpen, heeft ze haar acties meteen gericht op het hoofdbureau van de ultragehei me dienst. Er is dus volop werk aan de winkel voor de 'zwarte pakken' die vervolgens stuiten op een bonte schakering aan on smakelijke en koddige mon sters, maar ook op de bevallige Laura (Rosario Dawson) van wie agent Jay het niet over zijn hart kan verkrijgen om haar te 'neutraliseren' zoals hij behoort te doen. Hetgeen we kunnen bil lijken. Men In Black II biedt dus inder daad meer van hetzelfde, in va riaties van acceptabele kwali teit. Wie erheen wil, dient wel op tijd te komen, want de leukste scène zit aan het begin. Dan wordt, vooraf aan de titels, een scène getoond als uit een uiterst krakkemikkige tv-serie van 35 jaar geleden, feitelijk voorspel lend wat we 'echt' gaan meema ken in deze peperdure science- fiction-komedie. Het is een grap met onbedoelde terugslagWant weliswaar wordt ermee gede monstreerd wat voor geweldige progressie er inmiddels op tru- cagegebied is gemaakt, je wordt tevens verplicht onder ogen te zien dat een film nog altijd staat of valt met zijn script. Pieter van Lierop Men In Black II: regie. Barry Sonne feld, met Will Smith, Tommy Lee Jo nes, Lara Flynn Boyle, Rosario Dawson, Tony Shaloub, Rip Torn, te zien in Cine City Vlissingen, De Ko ning Hulst, Cinemactueel Bergen op Zoom en Roxy Bergen op Zoom.. Het beeld van een eskimo die eenzaam over een onmete lijke poolvlakte holt is voor een westerling voldoende om een hele reeks bespiegelingen op te i roepen over de nietigheid van de mens en zijn moeizame relatie met de natuur. Voor de Canade se filmmaker Zacharias Kunuk zijn sneeuw en ijs echter geen exotische metaforen voor de condition humaine, voor hem maken ze gewoon deel uit van de dagelijkse realiteit. Al twintig jaar lang houdt Kunuk zich be zig met het op video vastleggen van de tradities en leefgewoon ten van zijn volk, de Inuit uit de arctische nederzetting Igloolik. Met Atanarjuat, The Fast Run ner levert hij zijn eerste speel film af, die tevens de filmge schiedenis in gaat als de eerste volledig in de Inuktitut-taal ge sproken productie, met louter Inuit voor én achter de (digitale) camera. Voor het verhaal grepen Kunuk en de zijnen terug op een oude legende over een kleine gemeen schap die in een ver verleden uiteen valt door onderlinge twisten, vijandschap en jaloe zie. De rechtschapen hoofdper- i soon Atanarjuat wil trouwen met zijn geliefde, wier hand echter al is beloofd aan de boos aardige zoon van een stam- toonde gebruiken, waardoor je als westerse kijker nogal eens in het duister tast over de beteke nis ervan. Die aanpak leidde op de festivals van Cannes, Toron to en Rotterdam - waar Kunuk werd onthaald als een groot ci neast - tot uitgebreide lofzan gen op de authenticiteit van Atanarjuat, The Fast Runner. Door het ontbreken van cultu rele ankerpunten heeft Kunuks film inderdaad het karakter van een unieke ervaring, van een verkenningstocht naar een we zenlijk andere cultuur die nog altijd in contact staat met de overweldigende natuur waarin zij is geworteld. Tegelijkertijd is de film soms juist ontoeganke lijk door langdurig stil te staan bij niet uitgelegde rituelen, en voor buitenstaanders onbegrij pelijke symboliek. De speelduur van bijna drie uur maakt Atanarjuat er ook al niet laag- drempeliger op. Een strengere selectie van scènes en een wat strakkere montage had de ver telling een stuk indringender kunnen maken. Fritz de Jong Atanarjuat, The Fast Runner, regie Zacharias Kunuk, met Natar Unga- laaq, Sylvia Ivalu, Peter-Henry Ar- natsiaq, Lucy Tulugarjulc, Madeline Ivalu, te zien in Schuttershoftheater Middelburg, zo. en di. 20.00 u.. hoofd. Wanneer de trotse jonge mannen hun eigenbelang stel len boven de regels van de ge meenschap levert dat een reeks gewelddadige aanvaringen op, die er uiteindelijk toe leiden dat Atanarjuat voor zijn leven moet rennen om te ontkomen aan zijn woedende stamgenoten. De door Kunuk gekozen vertel wijze verraadt zijn achtergrond als documentairemaker, want meer dan eens dwaalt zijn aan dacht af van de vertelling naar het uitgebreid registreren van de dagelijkse handelingen en stamtradities. In tegenstelling tot de antropologische docu mentaires van National Geo graphic en aanverwanten ziet Kunuk af van uitleg over de ge Scène uit Atanarjuat, The Fast Runner. De bedreven cineaste Paula van der Oest biedt onder de titel Zus Zo een situa tiekomedie met grimmige grondtonen. Het scenario heeft ze vindingrijk ontworpen, hoewel het vooral gaat om de inventiviteit waarmee al bestaande films werden ge plunderd. Maar dat is ook een kunst. Ons Filmfonds zou zelfs graag zien dat Neder landse filmers zich specialiseren in 'rema kes' van buitenlandse successen. Nou, Pau la van der Oest kan er les in gaan geven omdat ze het slimmer aanpakt dan de Fonds-intendant het verzonnen had kun nen krijgen. Zus Zo handelt over familieverwikkelin gen en dat mag bepaald een trend heten mo menteel in Nederland, of je het nu over tv, theater of de bioscoop hebt. Veel inspiratie daarvoor moet bij Oud Geld vandaan zijn gekomen en Leedvermaak en de Deense succesfilms Festen en Happiness, van Todd Solondz. Stuk voor stuk sarcastische tragi komedies waarin verrassend veel lijken uit kasten tuimelen. Maar zeker een cineaste met toneelwor tels zal ook Tsjechov in haar hoofd heb Hendrickx), de over-assertieve kunstenares Wanda (Anneke Blok) en de al te sociaal ge- engageerde huismoeder Michelle (Sylvia Poorta) konden de laatste jaren slecht met elkaar overweg. Maar ze dienen nu samen te spannen om te verhinderen dat ze slachtof fer worden van wat ze allemaal feilloos me nen te doorzien als een schijnhuwelijk dat niets anders is dan een hebzuchtige coup. Het offensief wordt geopend in Nederland en vervolgd in Portugal, waarbij ze stuiten op/taaie tegenstand van vooral de zeer ge haaide Halina Reijn. Die speelt als Bo de leukste rol van de film. De zussen liggen me niet, al weet ik niet of dat te maken kan hebben met de toevallig heid zelf tussen drie zussen te zijn opge groeid. Identificeren met Nino is ook lastig, want het is wel heel erg een fluitketel van een jongen. Meer plezier valt er te beleven aan Theu Boermans als Hugo, de echtge noot van Sonja, die zijn hand niet omdraait om de artikelen te schrijven waar straks zijn vrouw haar naam boven zal zetten: Wat Wil len Vrouwen Echt? Want Sonja heeft geen notie. De notoire vreemdganger Hugo wel licht wel. Maar krijgt die even zijn trekken thuis als er iets mis schijnt met zijn prostaat. Dan blijft eigenlijk alleen Jaap Spijkers (huisdokter Jan, echtgenoot van Michelle) over als de enige die je honderd procent kre diet wilt blijven geven, helemaal als hij na een film lang zwijgend incasseren eindelijk orde op zaken stelt. Zus Zo vangt de meeste interesse gedu rende de eerste helft, waar het script als een tikje valse hond in alle richtingen bijt. Maar gaandeweg wordt het beestje braver en bij het eind-goed-al-goed-huwelijk van de fi nale is het al lang een schoothondje gewor den met al zijn tandjes kwijt. Maar grappig blijft hij wel. Er wordt in elk geval sappig geacteerd en ook de Piazzolla-achtige mu ziek van Fons Merkies houdt het gezellig. Pieter van Lierop Zus Zo: regie Paula van der Oest, met Monic Hendrickx, Anneke Blok, Sylvia Poorta, Jacob DerwigJaap Spijkers, Theu Boermans, Annet Nieuwenhuijzen, Pieter Embrechts, te zien in Schuttershoftheater Middelburg, vr. en za. 19.30 u., ma. ZQ.OOu.. gras. Er is namelijk ook nog sprake van een broer. Nou had pa ooit in zijn testament bepaald dat het Portugees hotel in gezamenlijk ei gendom zou blijven. Tenzij zoonlief zou trouwen, want dan zou alles van hem wor den en dan zou hij zelfs het hotel kunnen verkopen. Maar dat gevaar leek gering aan- ben gehad als ze begint over drie zusters. Daar had trouwens Woody Allen ook zijn Interiors vandaan en Hannah And Her Sisters natuurlijk. Zeker aan die laatste film doet Zus Zo denken, hoewel die supe rieure golflengte hier niet echt wordt ge haald. Dichter bij huis liggen de 'drijvende eiland jes' van Naouk Leopold (al ging het toen om zusterlijke vriendinnen) en Broos, van Mij- ke de Jong. Bij die laatste film maakten we kennis met vijf mutsen van zussen en een fa miliehuis aan een Nederlands strand; de in zet voor Zus Zo nu wordt gevormd door een familiebezitting aan de kust van Portu gal. Een hotel nog wel. Alle meiden dromen ervan ooit hun toekomst naar daar te ver plaatsen, maar er sist een adder onder het gezien Nino (Jacob Derwig) ook liever een zusje was geweest en in zijn seksuele inte resse voornamelijk gefixeerd lijkt op Vlaamse televisiekoks. Dus dat wordt even schrikken voor de dames als Nino ineens het voornemen kenbaar maakt te gaan huwen met Halina Reijn, die de wereldwijze Bo speelt. De onzekere journaliste Sonja (Monic Monic Hendrickx, Sylvia Poorta en Anneke Blok (vlnr).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2002 | | pagina 21