Popcorn
wil niet
smaken
Agressief ruimtewezen wordt
opgevoed tot Elvis-imitator
PZC
Veilige terugkeer onzeker
Eén zwaluw maakt voorjaar
Seks met appeltaarten
Bad Company
Lilo Stitch
27
n de film Bad Company wordt Amerika bedreigd door
terroristen die een nucleaire aanslag op New York
willen plegen. Je zou haast denken dat producent Jerry
Bruckheimer met zo'n intrige een slaatje wil slaan uit de
angstgevoelens na 11 september, ware het niet dat de film al
ruim voor de terroristische aanslagen voltooid werd.
Zonder die aanslagen had je
de film, waarin grof gebekt
straatschoffie Chris Rock tegen
wil en dank in de spionagewe-
reld belandt onder leiding van
de door de wol geverfde CIA-
agent Anthony Hopkins, nog
kunnen afdoen als een bij vla
gen amusante, maar oneven
wichtige actiekomedie. Nu de
wereld er echter zo bij ligt als
het geval is, voelt het ongemak
kelijk aan. Op het ene moment
worden er allerlei grappen en
Maar ondanks een voortjakke
rende plot, een flitsende monta
ge en imposante hoeveelheid
luide knallen blijft de voor het
genre noodzakelijke lichtheid
achterwege. Dat is funest voor
je beleving, want eenBruckhei-
merfilm moet je ondergaan als
een rit in een achtbaan. Bad
Company doet eerder denken
aan een verblijf in een kermisat
tractie die je niet helemaal ver
trouwt. Zitten die schroeven
wel goed vast? Vliegt het karre-
grollen gemaakt over Rocks on
beholpen pogingen om zich aan
te passen aan de werkwijze van
de Amerikaanse inlichtingen
dienst, om enkele scènes later te
worden afgewisseld door uitge
sproken duistere scènes met een
serieuze vaderlandslievende
ondertoon. Het rare is dat zo'n
terrorismeplot er voor 11 sep
tember nog nauwelijks toedeed.
Het is niet meer dan een aanlei
ding om de helden en de slech
teriken op scherp te zetten. Nu
krijgt dit ondergeschikte piot
element echter een gewicht dat
het niet verdient.
Bruckheimer heeft een lekkere
escapistische popcornfilm wil
len maken, in de geest van eer
dere succesnummers als 'The
Rock' en 'Enemy of the state'.
tje niet uit de bocht? Als toe
schouwer ben je, kortom, meer
bezig met de constructie van de
film dan goed is voor dit type
vermaak. Dat maakt het vooral
lastig om de vele toevalligheden
en onwaarschijnlijkheden in
het verhaal door de vingers te
zien. Tot overmaat van ramp
bieden hoofdrolspelers Rock en
Hopkins onvoldoende tegen
wicht. De komiek en de routi
nier doen hun werk, maar het
echte vuurwerk blijft jammer
lijk uit.
Fritz de Jong
Bad Company: regie Joel Schuma
cher, met Anthony Hopkins, Chris
Rock, Matthew Marsh, Gabriel
Macht. Te zien in Cine City Vlissin-
gen en Roxy Bergen op Zoom.
Chris Rock in de film waarin New York wordt bedreigd met een nucleaire aanslag.
Advertentie: 'Mannen ge
zocht voor een gevaarlijke
reis. Lage lonen. Bittere kou.
Lange donkere maanden. Con
stant gevaar. Veilige terugkeer
onzeker. Eer en erkenning bij
succes.' Daarop meldden zich
27 stoere mannen die er wel wat
voor voelden om samen met de
toen al legendarische ontdek
kingsreiziger Sir Ernest Shack-
leton naar Antarctica af te rei
zen om het continent te voet
over te steken.
Op 1 augustus 1914 gaan ze met
het expeditieschip de Enduran
ce op weg. Begin december ko
men ze het eerste pakijs tegen,
half januari 1915 is het hele
schip door ijs ingesloten en
drijft het alsmaar zuidelijker af.
Het is het begin van een angst
aanjagend avontuur dat pas
ruim anderhalf jaar later met
een onwaarschijnlijk happy end
afloopt.
Wat die 28 mannen allemaal
hebben meegemaakt, is bijna
aan den lijve te ondervinden bij
het zien van de overweldigende
IMAX-film Expeditie naar de
Zuidpool, Shackleton's Antarc
tic Adventure, die in 1999 en
2001 op de Zuidpool is gescho
ten. Daarbij is op ingenieuze
wijze gebruikt gemaakt van het
authentieke foto- en filmmate
riaal van het toenmalige Au
stralische expeditielid Frank
Hurley. Zwart-wit foto's komen
plotseling in kleur tot leven.
Aan alles is gedacht. Van de pot
ten, de pannen, de oorspronke
lijke Burberry-kleding, de sloe
pen, overal zijn replica's van
gemaakt, zodat het zo echt mo
gelijk wordt.
Maandenlang vertoefden de 28
mannen op en rond de Enduran
ce. Timmerman Chippy
McNeish bouwde zo comforta
bel mogelijke woonkamers, die
al snel de bijnaam De Ritz kre
gen. Shackleton zette alle man
nen, zowel de professoren als de
vissers die waren meegegaan,
aan het werk om het moreel
hoog te houden. De zeventig sle
dehonden die ze hadden meege
nomen waren hun beste speel
kameraadjes. Toen in oktober
het ijs begon te smelten, kwam
het schip niet vrij, integendeel,
het werd door het ijs verbrijzeld.
Op het ijs werd een nieuw kamp
ingericht, Kamp Geduld. Pas
vijf maanden later konden de
mannen hun drie reddingsboten
te water laten om te pogen een
veilig heenkomen op het vaste
land te vinden. Na vier dagen
ploeteren in de hoge, ijskoude
zee wisten ze Elephant Eiland te
bereiken, waar ze wederom een
De Endurance nadert de Zuidpool.
tocht' was tot een wonderbaar
lijk goed einde gebracht.
Het veertigkoppige IMAX-
team heeft, met gevaar voor ei
gen leven, Shackletons tocht
helemaal nagemaakt, tot en met
de oversteek van South George
Eiland, die in 2001 werd overge
daan door drie van de méést
vooraanstaande bergbeklim
mers van dit moment, Reinhold
Messner, Conrad Anker en
Stephan Venables. Goed ge
kleed, fit en weldoorvoed deden
zij de oversteek niet in 36 uur,
maar in drie dagen. Na afloop
waren ze alle drie vol bewonde
ring voor Shackleton. „Het ver
haal van Shackleton", zei Mess
ner, „zou in deze tijd nimmer
mogelijk zijn geweest. Ik denk
dat avonturen als deze zelfs niet
meer voor te stellen zijn."
Dat het IMAX-team erin ge
slaagd is om deze film tot een
goed einde te brengen - bij de
opnames ging onder meer een
van de reddingbootreplica's
verloren - is op zich een presta
tie.
Al ontbreekt het een beetje aan
de 'echte' IMAX-effecten (zelf
bijvoorbeeld zeeziek worden bij
het bekijken van de film), de
beelden van het ruige land
schap, de hoge zeeën, de ijsber
gen, de sneeuw- en gletsjervel-
den, dwingen respect af en zijn
ronduit fascinerend.
Aly Knol
Expeditie naar de Zuidpool: te zien-
in het Omniversum in Den Haag.
kamp opzetten. Shackleton vat
te nu het plan op om met vijf
man in de grootste sloep, de Ja
mes Caird, te proberen het 1200
kilometer verderop gelegen
South George Eiland te berei
ken, waar een Noors walvissta
tion was gevestigd. De James
Caird werd grondig verbouwd
en het zestal stak van wal voor
wat een bijna onmogelijke op
gave leek. Golven zo hoog als
flatgebouwen en zelfs een or
kaan teisterden de bemanning
maar als een wonder wist de ka
pitein van de Endurance, Frank
Worseley, na zeventien dagen
South George Eiland te vinden.
Maar opnieuw was er tegenslag.
Ze waren aan de andere kant
van het eiland geland en moes
ten nog 45 kilometer te voet over
met ijs en sneeuw bedekte ber
gen en verraderlijke gletsjers
pleten om het walvisstation te
bereiken. Shackleton toog er
met twee man op uit en in een
onvoorstelbare marathonloop
van 36 uur wisten ze hun red
ders te bereiken. De stoomfluit
van het walvisstation die ze
hoorden, was het eerste teken
van beschaving sinds zeventien
maanden. Na drie mislukte po
gingen wist. Shackleton op 30
augustus 1916 terug te keren
naar de achtergebleven mannen
op Elephant Eiland. Vlakbij de
kust telde hij hen vanuit de verte
en kon triomfantelijk melden:
„Ze zijn er allemaal, schipper.
Ze zijn allemaal veilig." De
langste en zwaarste 'survival-
Het spreekwoord wil dat één
zwaluw nog geen zomer
maakt. De filmtitel Une Hiron-
delle A Fait Le Printemps be
weert dat zo'n vogeltje wél vol
doende is om een nieuwe lente
aan te kondigen.
Het is typerend voor de optimis
tische toon die debuterend re
gisseur Christian Carion aan
slaat in het door hem zelf
geschreven verhaal over San-
drine, een stadsbewoonster die
boer wil worden.
De door Mathilde Seignier ver
tolkte dertiger geeft de brui aan
haar hectische bestaan in Parijs
en koopt een geitenfokkerijtje
op het Franse platteland. De vo
rige eigenaar, een door knorre
pot Michel Serrault gespeelde
weduwnaar, blijft nog een tijdje
als huurder op de boerderij wo
nen.
Sceptisch kijkt hij toe, terwijl
Sandrine naar alternatieven
zoekt om de geitenhoederij ren
dabel te maken. Zijn trots weer
houdt hem er echter van om
haar te complimenteren met de
succesjes die ze boekt. Pas wan
neer hij inziet dat ze het boeren-
hart werkelijk op de goede
plaats heeft kloppen, groeit het
wederzijdse respect tussen de
achterdochtige oude boer en de
idealistische jonge vrouw.
De verschillen tussen stad en
platteland zijn door Carion vet
aangezet. De overweldigende
landschapsopnamen van het
berggebied Rhóne-Alpes con
trasteren sterk met enkele scè
nes die zich in Parij s afspelenIn
de grote stad is het vies, lawaai
erig en druk. Op het platteland
daarentegen staan de mensen
dicht bij de natuur en woedt in
alle j aargetij den de stri j d om het
bestaan.
Het is maar goed dat Serrault en
Seignier als geroutineerde ac
teurs nog wat reliëf weten aan te
brengen in hun broze onderlin
ge verhouding, anders zou Ca-
rions pastorale lofzang op het
boerenbestaan nauwelijks te
harden zijn.
Gelukkig staan de meeste bio
scopen in steden. Ondergete
kende had na afloop van de in
zij n eigen sereniteit verdrinken
de film namelijk een onbe
dwingbare behoefte om de lucht
van asfalt en uitlaatgassen op te
snuiven.
Fritz de Jong
TJne Hirondelle A Fait Le Prin
temps: regie Christian Carion, met
Mathilde Seignier, Michel Serrault,
Jean-Paul Roussillon, Frédéric
Pierrot, te zien in Schuttershofthea
ter Middelburg (vr. 19.30 u., za.
22.00 u. en di. 20.00 u.).
Mathilde Seignier als Sandrine, die
haar hectische bestaan in Parijs ver
ruilt voor een leven op het platte
land.
De school heet John Hughes
High, en daarmee brengen
de makers van Not Another
Teen Movie een saluut aan de re
gisseur die met The Breakfast
Club in de jaren tachtig een
golfje van bezienswaardige tie
nerfilms veroorzaakte. Regis
seur Joel Gallen en zijn vijf sce
narioschrijvers verwarren die
betrekkelijk realistische kome
dies echter met de vrolijke pu-
berpulp van x-ecenter datum.
Meer dan door de films van
Hughes hebben zij zich laten in
spireren door American Pie.
De opening laat daar geen mis
verstand over bestaan. Een
meisje van het type 'bril, dus
geen vriendje' (Chyler Leigh)
behelpt zich op de ochtend van
haar ver j aardag met een buiten
gewoon levendige vibrator. En
j a wel, op het moment van klaar
komen stormt de hele familie
met de allerhartelijkste geluk
wensen binnen.
Op het John Hughes High moet
zij zich staande houden tussen
voornamelijk zwakzinnige pu
bers die maar aan één ding den
ken. De mooie jongen van de
klas (Chris Evans) wordt door
de meisjes met ondergoed beko
geld, en de onvermijdelijke drie
sukkels zweren dat ze 'het' voor
het einde van het schooljaar ge
daan zullen hebben. Pas wan
neer een exotische buitenlandse
studente geheel naakt op het to
neel verschijnt, krijgen we het
gevoel dat die wel heel stevig
neergezette karikaturen ver
moedelijk opzet zijn.
Not Another. Teen Movie is een
parodie op een genre dat in feite
zelf al een parodie is. Joel Gal
len, maker van tv-films als Mis
sion Improbable en Sex and the
Matrix, heeft zich daar niet door
uit het veld laten slaan en
gebruikt domweg het allereen
voudigste recept voor een persi
flage. Je citeert wat, je over
drijft wat, en klaar is kees! Er
wordt nu dus seks bedreven met
twee appeltaarten, schetenhu-
mor is uitbundig vertegenwoor
digd, een cheerleader met Tour-
ette roept schunnige dingen en
we kunnen griezelen van tongen
met een (letterlijk) oude vrijster.
Tussen die overdaad aan melig
heid valt ook wel eens iets aar
digs te noteren. Een uitzinnige
musicalscène laat een glimp
zien van de film die Not Another
Teen Movie helaas niet gewor
den is. Een van de meest
geslaagde momenten is de ver-
plichte romantische ontkno
ping op het vliegveld. Onder het
kritisch oog van Molly Rmg-
wald komt het daar tot een
vruchtbaar hergebruik van tek
sten uit al die andere films die
als voorbeeld dienden.
Leo Bankersen
Not Another Teen Movie: regie Joel
Gallen, met Chyler Leigh, Chris
EvansJaime Pres sly. Te zien in Cine
City Vlissingen en Cinemactueel
Bergen op Zoom.
Een kwart eeuw na zijn dood is Elvis
Presley nog springlevend. Zijn nummer
'A Little Less Conversation' domineert de
internationale hitlijsten, in de bewerking
van J(unltie)XL. Daarnaast spelen zijn lied
jes een prominente rol in Lilo Stitch, een
animatiefilm die met een eerste weekendre
cette van 38 miljoen dollar op weg lijkt
om het grootste Disney-succes te worden
sinds The Lion King.
Hoofdpersoon Lilo is een vijfjarig Hawai-
iaans weesmeisje dat het liefst de godganse
dag zou meezingen met de onverbiddelijke
hits van The King. Wanneer zij het vreemde
wezen Stitch onder haar hoede krijgt, pro
beert ze ook hem op te leiden tot Elvis-imi
tator. De meeste mensen zouden toch echt
heel anders met Stitch omgaan, want in de
adembenemende openingsscène blijkt dat
we hier te maken hebben met een genetisch
gemanipuleerd ruimtewezen, dat ernstig
agressief gedrag vertoont. De even naïeve
als koppige Lilo probeert deze buitenaardse
pitbull echter op te voeden als een huisdier
(maar dan dus eentje dat het in zich heeft om
Elvis te imiteren). De zaken worden gecom
pliceerd wanneer de makers van Stitch het
wezen achterna jagen.
Er valt een duidelijke parallel te trekken
met Steven Spielbergs klassieker E.T.,
waarin eveneens een ruimtewezen werd op
gejaagd door harteloze volwassenen, en
waarin eveneens een hechte vriendschap
ontstaat tussen een alien en een eenzaam
mensenkind. Maar waar Spielberg vooral
effectief op de traanklieren mikte, daar
moet deze lekker ouderwets geanimeerde
film het met name hebben van de lachVoor
al het contrast tussen de sereen bewegende
bewoners van Hawaii, en de hyperactieve
bewegingen van ongeleid projectiel Stitch
geeft aanleiding tot vele komische situaties.
Hoewel het er gelukkig niet zo dik wordt op
gelegd als in de meeste recente Disneyfilms,
heeft Lilo Stitch wel degelijk een moraal.
Aan het eind van de film heeft Stitch geleerd
dat familie niet wordt bepaald door bloed
banden, maar door bij wie je je thuisvoelt.
Een soortgelijke les leerde het Winnie de
Poeh-karaktertje Teigetje eerder al in de
charmante, maar beduidend minder recal
citrante Tigger Movie. Zijn we hier soms ge
tuige van het ontstaan van een alternatieve
gezinsmoraal in het anders zo conservatieve
Disney-bolwerk?
Fritz de Jong
Lilo Stitch: regie Dean DeBlois en Chris San
ders, met de stemmen van Daveigh Chase, Chris
Sanders, Jason Scott Lee, Tia Carrere.
Nederlandse versie onder regie van Arnold Gel
derman Hilde de Mildt, met de stemmen van
Bob van derHouven, Vivian van Huiden, Nurlaila
Karim.
Leeftijdsindicatie: 6+.
Te zien in Cine City Vlissingen, De Koning Hulst
en Roxy Bergen op Zoom.
Lilo, het vijfjarig Hawaiiaans weesmeisje vermaakt zich samen meteen vriendin en het ruimtewezen Stitch op de surfplank
