Muziek is mijn grootste liefde
PZC
Die Fransen
boffen maar
met hun land
Dat half overboord hangen vreet energie
GEBOERT
dE jon&E OfldERZ.DE.KER
woensdag 26 juni 2002
De drie musketiers, beschermridders van de koningen.
illustraties Sieb Posthuma, uit Frankrijk
Kunnen 75 miljoen buiten
landse toeristen het bij het
verkeerde eind hebben? Het is
onwaarschijnlijk. Dus hebben
de 60 miljoen Fransen, voor wie
Frankrijk het heerlijkste land
ter wereld is, groot gelijk dat ze
voor hun eigen vakantie de
grens niet overgaan.
Dat Parijs de hoofdstad van
Frankrijk is, weet ieder kind.
Maar weet je ook dat de Eiffel -
toren 320 meter hoog is? Dat de
drukst bezochte attractie van
het land helemaal van metaal is
gemaakt? Dat die om de zeven
jaar van onder tot boven in de
verf wordt gezet? Dat zo'n schil
derbeurt een jaar duurt? Dat de
nieuwe kleur daarna altijd net
een beetje anders bruin is dan de
vorige? Dat een olijke gooche
merd ooit eens een stevige reke
ning bij het Parijse gemeentebe
stuur indiende voor de
beschermhoes die hij naar eigen
zeggen voor het beroemde sym
bool van de stad had gemaakt?
En dat veel Parij zenaars de to
ren in 1889 bij de opening zo
verschrikkelijk lelijk vonden
dat ze het gevaarte het liefst al
meteen weer hadden afgebro
ken?
Wie op onderzoek in de Franse
hoofdstad wil, zou Frankrijk
van Pauline Michgelsen moeten
lezen. Je komt in dat informa
tieve leesboek van alles te weten
over de Eiffeltoren, maar ook
over de stadskrekels die in de
Parijse metro leven van de siga
rettenpeuken die anderhalf mil-
De klokkenluider van de Notre
Dame: de gebochelde Quasimo
do.
jard reizigers er in een jaar op de
grond gooien. En over de Notre
Dame (de beroemde kerk waar
aan men vanaf 1163 vrijwel on
afgebroken ruim 170 jaar ge
bouwd heeft) met op het plein
ervoor punt 0 vanwaar de af
standen naar alle Franse steden
gemeten worden. Aardig en
vooral handig om te weten is
ook dat je maar beter thuis al
vast een plaatje kunt bekijken
van de Mona Lisa, want dat je
van het bekendste schilderij ter
wereld bijna niets te zien krijgt
in het Louvre, omdat er in het
museum altijd zoveel mensen
bewonderend voor staan.
Het hoofdstuk over Parijs telt
krap negen bladzijden. Maar
het is ongelooflijk hoeveel inte
ressants je in die luttele paar
bladzijden over de stad te weten
komt. Pauline Michgelsen blijkt
bovendien zo aanstekelijk te
kunnen vertellen dat je geboeid
verder leest, nieuwsgierig naar
meer en nog meer over Europa's
vakantieland nummer één.
Over de Tour de France en Alpe
d'Huez, de Nederlandse berg die
één dag in het jaar even de
grootste camping van Frankrijk
is. Over Marcel, Jacques, Geor
ges en Simon die op 12 septem
ber 1940 bij Lascaux hun hond
je Robot plotseling in de diepte
zagen verdwijnen en het beestje
terugvonden in een onderaardse
grot met schilderingen van 17
duizend jaar oud. Over Asterix
en Obelix en hun dorpsgenoten
die zo moedig weerstand boden
aan hun Romeinse overweldi
gers. Over de grootste heldin uit
de Franse geschiedenis, Jeanne
d'Arc die pas zeventien was toen
ze in 1429 met haar eigen leger
de Engelsen met succes bevocht,
maar twee jaar later als heks op
de brandstapel eindigde. Over
al die beroemde Franse konin
gen, over de 'onthoofdmachine'
van dokter Guillotin, over stevi
ge burchten en pronkerige kas
telen, over een 'manneke' dat
'mannequin' werd, over Lode-
wijk Bonaparte 'konijn van 01-
land' en over plataanpiraten.
Pauline Michgelsen weet over
Frankrijk, waar veel hetzelfde
is als bij ons maar nog veel meer
heel anders, zoveel interessants
te vertellen dat je het liefst van
al onmiddellijk je koffers pakt.
Haar Frankrijk is een reisboek
dat je lekker maakt voor wat
niet eens zo ver van huis alle
maal te genieten valt aan fraaie
landschappen, mooie natuur,
bijzondere gebouwen, merk
waardige dieren, zeldzame
planten, kostelijke lekkernijen,
leuke spelletjes, vrolijke (zo
merfeesten. Soms heb je aan
hoofdstuktitels als 'Gooien met
een varkentje' en 'Twee paarden
in een eend' al voldoende om ra
zend nieuwsgierig te worden!
En natuurlijk wil je ook nog al
les weten over het schoolleven
van Franse kinderen, die nog
vakantie vieren wanneer jij al
lang en breed weer in de klas zit.
En dan is er nog in de serie 'We
reldsteden' met delen over on
der meer Berlijn, Londen, Rome
en New York Parijs van Christi
ne Hatt. In hoofdstukken van
telkens twee bladzijden maak je
kennis met de fascinerende
stad, die in 212 haar naam kreeg
en vandaag de dag tot de mooi
ste steden ter wereld gerekend
wordt.
Jan Smeekens
Pauline Michgelsen: Frankrijk.
Querido: 12,95 euro.
Christine Hatt: Parijs. Corona;
13,50 euro.
In het dagelijks leven stu
deert hij journalistiek in
Zwolle. In het weekeinde is
hij een topdeejay die per uur
zo'n 1500 euro verdient. De
22-jarige Don Schipper,
alias Don Diablo, leeft het
leven dat velen willen leven.
Treedt op voor soms 40.000
mensen. In de meest geres
pecteerde clubs in binnen-
en buitenland. En heeft al
meer dan 45 12-inches uitge
bracht. Wie is hij? Een nuch
tere jongen uit Coevorden
die 'business' met 'pleasure'
combineert. „Loop ik in Ja
pan een platenzaak binnen,
draaien ze daar mijn num
mer. Kicken."
Hij kent ze. De jongens en
meisjes die met uitpuilende
ogen volledig opgaan in de mu
ziek. Totaal van de wereld door
drugs. Jammer, vindt Don Dia
blo dat. Want zelf gebruikt-ie
niet, drinkt-ie niet en rookt-ie
niet. „Dat heb ik niet nodig."
Niet dat de deejay er anderen
om veroordeelt. „Het hoort nu
eenmaal bij de scene." Maar be
grijpen, echt begrijpen, doet-ie
't niet.,Ik heb alleen muziek no
dig om high te worden."
Wie nog nooit van Don Diablo
heeft gehoord, hoeft zich geen
zorgen te maken. Zo bekend is
hij niet bij de massa. Maar in het
dance-circuit, waarin illustere
namen als Armin van Buuren,
Ferry Corsten, Tiësto, Sander
Kleinenberg en Lucien Foort
hem zijn voorgegaan, is hij hard
op weg 'een grote' te worden.
Vooral in Engeland, waar hij -
evenals zijn voorgangers - een
op-en-top Nederlands export
product is.
Zelf noemt Don Groot-Brittan-
nië een keerpunt in zijn carrière.
Hij is 22 jaar inmiddels, maar
gepokt en gemazeld als het gaat
om 'zijn' muziek. „Toen ik veer
tien was, ben ik naar Rotterdam
gegaan. Ik kwam terug met een
Don Schipper, alias topdeejay Don Diablo: „Ik heb alleen muziek nodig om high te worden."
foto GPD
draaitafel en een paar elpees.
Zonder echt te weten wat ik er
nu mee moest." Oefenen leek
hem de beste oplossing. „Op een
zeker moment begreep ik de
techniek."
Maar met een beetje verstand
van de techniek kom je er niet,
ondervond Diablo. „Iedere
deejay moet door het boeren-
tenten-circuit", zegt-ie, „zon
der daarover denigrerend te
willen doen."
In zijn geval betekende dat zo
nu en dan veel ellende, tot „door
de organisatoren in elkaar ge
slagen worden aan toe. Vonden
ze dat ik te weinig publiek trok,
terwijl ze zelf helemaal geen pu
bliciteit hadden gezocht.Hij
was de zondebok op zo'n mo
ment. „Zonder geld, want naar
die vijftig gulden en het kratje
cola kon ik ook fluiten."
Op zijn zestiende bracht-ie een
plaat uit bij 80 AUM, een pla
tenmaatschappij die hem me
teen een eigen label gaf. Vanaf
dat moment werd deejay Don
voltijd producer Don die het ene
vinyl na het andere de markt op
gooide, zo'n 25 stuks in totaal.
En succesvol was in wat-ie
deed. Of dat nu in de stijl was
van trance, chemical, of wat dan
ook... hij verkocht. „Soms stond
ik onder vier verschillende na
men in de top 10 van de diverse
dancecharts."
„Ik kon mijn geluk niet op. Ver
diende, zeker gezien mijn leef
tijd, bakken met geld. Soms wel
vijfduizend piek in een keer -
ongelooflijk." En dat vanaf zijn
kamertje in het ouderlijk huis in
Coevorden... „Ongelofelijk."
Maar hoe hoog de bomen ook le
ken te groeien, aan de horizon
werd Diablo 'aardig genaaid.'
Vrij vertaald: zijn coaches (lees:
de platenmaatschappij) hielden
duizenden guldens achter. En
toen-ie daar achter kwam, was
't al te laat. „Ze hadden zich,
zonder mij dat te vertellen, fail
liet laten verklaren. De curato
ren hadden al het geld verdeeld.
Voor mij bleef niets over."
Daar sta je dan. Altijd bezig ge
weest met muziek. Geen tijd
voor vriendinnetjes, uitgaan,
voor de dingen kortom die al die
andere tieners wel doen. „Hoho,
daar heb ik nooit - echt nooit! -
spijt van gehad. Muziek was
mijn grootste liefde. Is dat nog
steeds. Geeft me een gevoel van
euforie. Maar ja, van dat achter
bakse ben ik een tijdje goed ziek
geweest."
Diablo nam een sabbatical na
zijn vwo. „Een drama. Ik heb
werkelijk waar niets uitge
voerd." Ging studeren. Journa
listiek. In Zwolle. „Vanaf toen
ging het beter." Kwam bij een
andere platenmaatschappij.
„Nog beter." En koos weer voor
'draaien'. Na veel wikken en
wegen. „En na een telefoontje
uit Groot-Brittannië." Of Dia
blo kwam optreden. In een ge
respecteerde club. „Ja."
Sindsdien, zo'n jaar terug, gaat
het 'fantastisch', zegt-ie. Reist
de wereld rond. Naar Japan, de
Verenigde Staten, Groot-Brit
tannië natuurlijk. Treedt op
voor enkele honderden of vele
duizenden mensen. Slaapt in
hotels, laat zich rijden, vliegt de
hele wereld over, verdient bak
ken met geld. En werkt met gro
te namen, van wie hij vroeger de
plaatjes kocht. Is, zo zegt hij, in
de 'professionele dance-scene'
terechtgekomen. „Een verade
ming."
Harold de Haan
Binnenkort verschijnt de nieu
we cd van Don Diablo, met de ti
tel Two Faced. Meer informatie:
www.dondiablo.com.
De tijd van de 'Optigub' ligt
al een poosje achter haar.
„Het was m'n eerste zeilbootje",
vertelt Chantal de Pree (16).
„Een Optimist, een beginners
boot dus. Prima bootje om te le
ren zeilen. Overstag gaan, voor
de wind of aan de wind varen,
gijpen, kortom, alle handelin
gen, die je als zeilster goed onder
de knie moet hebben, kun je in
een Optimist perfect leren."
Acht jaar lang heeft de Goese
zeilster een boot vol ervaring bij
elkaar gezeild. Na de Optigub
volgden wedstrijden met de
Girlpower en de Miosogno, vrij
vertaald 'mijn droom'. Vorig
jaar september was die droom
over. „Op je vijftiende moet je
over naar een andere boot, sim
pelweg omdat je te groot wordt
voor een Optimist", legt Chan
tal uit. De keuze viel op de Euro
pe. „Een boot uit de Olympische
klasse. Groter, meer zeil, meer
snelheid en heel belangrijk: hij
snijdt als een mes door het wa-
Chantal de Pree: „Je moet 'vechten' met de boot om hem onder controle te houden."
ter. Het betekent wel, dat je
moet 'vechten' met de boot om
hem onder controle te houden.
Dat kost een kracht, joh. Van
daar dat ik ook drie keer per
week fitness- en krachttraining
volg."
Eind januari werd de vooruit
gang, die ze boekte in de Eu-
ropeklasse, beloond. „Ik maak
nu deel uit van het Europe Ta
lent Team van het NOCNSF. Dat
betekent sowieso veel reizen. Ie
der weekend rijd ik naar Me-
demblik om daar met de andere
leden van het team op het IJssel-
meer te zeilen. Na een hele dag
op het water ben je 's avonds
bekaf. Zeker als er een stevige
wind staat. De golfslag is dan
hoger en het half overboord
hangen in je 'shorty' vreet ener
gie."
Begin juli komt Chantal aan de
start in België, tijdens de zoge
naamde Nieuwpoort week. „Het
zijn selectiewedstrijden voor
het Europees kampioenschap in
augustus in het Spaanse Mur-
cia. Overigens heb ik me bij de
jeugd al verzekerd van deelna
me, dus van 1 tot en met 10 au
gustus 'woon' ik in Murcia."
Kansen? „Och, er doen zo'n 250
meisjes mee. De eerste dag
wordt het materiaal gecontro
leerd, vervolgens is er een trai
ning en daarna is het zes dagen
non-stop zeilen, drie wedstrij
den per dag. Als ik bij de eerste
dertig zit, ben ik al tevreden.
Het resultaat hangt vaak af van
kleine dingen. Een goede plek
bij de start, de 'goede' wind op
zoeken en de juiste dingen op
het juiste moment doen."
In september volgt nog het. Ne
derlands kampioenschap voor
de Europe-klasse algemeen.
Ook daar hoopt ze bij de eersten
te kunnen zeilen. Honger hoeft
ze tijdens trainingen niet te lij
den. „M'n vader toert met de
'broodboot' over het water.
Gooit hij na de finish voor ieder
een een plastic tonnetje met
foto Willem Mieras
voedsel overboord. Even opvis
sen en je kunt gaan snacken.
Handig toch? Hoef je niet de wal
op om een hapje te gaan eten!
Hans Segboer
Ctn. uÊTa/ts» VrdhvjzSLwxci. Iran. -Cn. i Ln. OjTtrr^kjJjjSL
UIT DE SERiE MOGELljkE, AA AAR ZEER IRRITANTE SPORTEN
lil
O
X
-J
UI
O
X
cC
QJ
t-9
2
z
